Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
in de schommelstoel van het verleden sleten vele dode uren de verveling van je bestaan stukgebeten gedachten verwrongen van de pijn hoopten zich op tot de hete adem van ellende
ongeluk was steeds dichtbij in je kamer van niet kunnen zijn stem klonk hard als een snerpend geluid sneed hij schillen uit je zijn beetje bij beetje zag je de stapel weemoed groeien het enige dat je nog restte was het wiegen van je verdriet
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren