De durf stond te gluren
hoorde hem luidop denken
kom aan, je kunt het wel

Hijgend kwam de twijfel binnen sluipen
je bent zo kleintjes,
vergeet het maar

Daar stond ik
ingesloten tussen durf en twijfel
fluisterend vroeg ik aan de hulp
naar wat zelfvertrouwen

Kon ik twijfel maar verstoten
                en
als ik dan eens durfde . . .

Je verbergt je in de schemer
Met een masker van
niet-herkennen probeer je
 je eigen zelf weg te cijferen
Onzeker en een beetje bang
speel je verstoppertje met
de spiegel van de zekerheid
Van op afstand kijk je toe
Het raadsel speelt zijn spel
Het gissen naar je persoon
streelt je zinnen
In de geborgenheid
van het niet kennen
voel je het vertrouwen groeien