Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Zo lang had ze gezocht Onrust borrelde in haar reis naar eenzaamheid Geluid maakte haar kapot van binnen Ze voelde zich als een gezonken boot Steeds dieper viel ze naar de bodem van niet kunnen De sneltrein van het levensritme Ze kon de dans niet volgen Straks liep ze zich te pletter tegen de muur van barstensvol
Rust en stilte bleef ver weg en eenzaamheid koos steeds een ander doel Gek werd ze van de wereld die niet paste in haar lijf
Somber iemand was het beu altijd kniezen vond hij niet zo leuk Laat me toch eens springen, dansen balanceren op een koord Ik zeg vaarwel aan mopperland zoek een plek in volle zon Dan koop ik een sombrero ga leven in een zuiders land Iedere dag wordt een fiësta Een lied van leven en genieten
Het somber zijn ben ik vergeten Mijn sombrero pronkt nu op mijn hoofd
Ergens tussen droom en werkelijkheid ontpopt zich een wilde cijferdans Het wulpse van zevensprong maakt een bochtig parcour op het geraamte van achtbaan Je ziet de cijfers dansen, op en neer Holderdebolderen in het rond Maken dwaze sprongen Kon je er maar eentje grijpen Het lijkt op een intens gevecht Jij - het slachtoffer samen met je vijand Zoekend in de nevel tastend tussen wel of niet probeer je het hoogste cijfer te plukken
Een witte jas komt naar de jongen Angstig zit hij in de stoel Ga ik vingers kunnen tellen En cijfers, wat doe ik daar nu mee Wie weet wat ze me gaat zeggen Straks val ik in een donker gat Is er iemand om mij op te rapen Of moet ik verder heel alleen Ik hoor het donderen in mijn hoofd Mijn hart maakt bokkensprongen Het slikken gaat bijna niet meer Ik voel me drijven in het zweet
Als ik witte jas nu eens niet kende Als ik gewoon een jongen was Dan ging angst niet in me kruipen En was de wereld heel gewoon
De jongen ziet het licht verschijnen Straks wordt droom werkelijkheid Nog even wachten, dan zal hij weten Wat witte jas te vertellen heeft
Morgen smaakt naar bitterheid Naar ingehouden tranen Morgen komt het duister Een stapje dichterbij Morgen is er weer die stem Ik wil niet horen wat ze zegt Morgen komt zo heel dichtbij De nacht duurt eens zo lang Morgen, ik wil er niet aan denken Zit nu reeds boordevol met angst
Kon vandaag voor een keer morgen zijn Dan was morgen een dag die niet bestond
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
