Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
opgeborgen herinneringen sprongen uit de oude doos jarenlang veilig slapend als een vergeten diamant in de geest van het verleden en gekoesterd in het vergeten heel alleen stil leed gedragen in het eenzaam zwijgen
een enkel woord was genoeg ontketende een vonk en het vuur van oude pijn schroeide de memorie onrust kwam de slaap verstoren en het woelen werd zijn metgezel de parel zolang opgesloten in het brein werd opnieuw een naam
ik rust in de zetel van gezelligheid voel me geborgen in de armen van de troost en krijg kriebels van het goed gevoel de vriendschap dekt me toe met tederheid en vlakbij staat de liefde te blozen
het treuren heb ik in de hoek gezet met mijn verdriet kan ik leven en de pijn kus ik vaarwel ik nestel me in de vleugels van de toekomst en begroet heel intens mijn grote droom
toen het uur van waarheid sloeg kruiste je mijn weg je trok je terug buiten mijn bereik te laf om de woorden te spreken die me de grond in boorden
woorden van niet geloven gevoelens van niet kunnen sijpelden langzaam door mijn brein de fundamenten die reeds op losse schroeven stonden wankelden en zochten angstvallig naar een houvast
en jij te laf om taal te spreken vluchtte als een lafbek naar je kantoor
nu duister donker wordt en ik mijn ogen sluit wil ik even met je praten stil zijn in mijn stilte
soms denk ik even ben je er nog voor mij als zorgen me omringen en de put steeds dieper wordt ik kan niet slapen met de pijn hij geselt me en zuigt met al zijn kracht het levenssap uit mij
kun jij me zeggen hoe ik verder moet ik beef en ben zo bang de nacht verstikt me is zo donker en zo eng
blijf je bij me heel de nacht dan kan ik praten en zie geen boze mannen op het behang misschien kan ik even tot je bidden geef je me dan wat extra kracht zodat ik morgen met de schoenen van "ik zie het zitten" het mooie pluk van de nieuwe dag
dan schrijf je de laatste woorden in het boek je doet het dicht en denkt nooit meer in je agenda van de planning staan blanco bladzijden die niet weten hoe de tijd te vullen onbegrip brengt chaos in je hoofd nu toekomst zoekt naar een weg waar hij een nieuwe brug kan bouwen
je vraagt naar het waarom de vraag lijkt te zweven tussen gisteren en vandaag en vindt geen daarom
een verlangen diep in mij borrelt op als bruisende parels van champagne ik wil proeven van de zoete drank van heimwee en me geborgen voelen in het kleine meisje van weleer dat troost zocht bij haar troeteldiertje en het lappendekentje van de slaap het kleutertje uit de kindertijd en de moeder die haar troostte zijn beelden die ik niet vergeet
soms wil ik in het verleden duiken niet meer leven in vandaag kindje zijn was spelen en niet denken niet wetend wat het echte leven is onbezorgd en zonder pijn gewoon een heel lief meisje zijn
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
