Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
met opgedroogde tranen kroop ze uit haar kooi smachtend greep ze naar de handen van stilzwijgend aanvaarden het was genoeg geweest speelde in haar geest te lang was ze in de greep van moeilijk te begrijpen pijn niet dat het verdriet nu was gedoofd het bleef steeds sluimerend aanwezig
voorzichtig proefde ze van het leven probeerde in alle stilte te genieten een lach sierde haar gelaat ze leek stilaan te berusten
de ellende keek vol ongeloof dit liet hij niet gebeuren hij smeedde plannen met het noodlot de dag stond in zwarte letters aangestipt dan kraakte hij haar als nooit voorheen
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
