Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
ze is een vrouw zo doodgewoon tot plots woorden dicht bij haar komen haar bekoren en het verlangen strelen ze koestert de woorden speelt wat met zinnen en ontdekt een bijzonder iets ze schrijft zo waar haar eerste gedicht
als een woordenstroom niet te stoppen stoeien woorden in haar gedachten tot ze moe gemoedelijk uitrusten in haar schoot ze prikkelen de dichterlijke taal en maagdelijk wit ontpopt zich tot poëzie
's nachts droomt ze van gele letters op een hemelsblauwe achtergrond tot die ene ochtend bij het ontwaken ze volgt de voetsporen van haar onderweg als uit het niets komt plots een regenboog schenkt de vrouw een bundel met stralen van het licht
nu danst ze met haar pas geboren droom en pronken woorden met een nieuw gedicht
tussen zwart en wit woont een kleur zo helderblauw ze streelt mijn zinnen weet somber te verdrijven
ik neem ze mee naar mijn nog te kleuren dagen 's morgens bij het ontwaken maakt de tint me zachtjes wakker
en is de lucht al eens dreigend donker pak ik het kleurtje dat zo hemels spreekt met een woord weet ze duister te verjagen en tuimel ik vrolijk in de nieuwe dag
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
