Mijn column over het verdoezelen van eigen schuld als moderne manier van opvoeden was nog maar pas gepubliceerd toen zich alweer een voorbeeld voordeed.
Spelend met Chico, miste hij zijn greep naar een speeltje en had de mouw van mijn pull vast! Tot hier geen probleem, en ik riep af Chico. Wou hij niet! Ging integendeel verder spelen en harder trekken en enkele steken kwamen los. Ik maakte zijn bek los ervan en bekeef hem terwijl ik de losgeraakte steken toonde. Hij begreep het. Droop af met de oortjes in de nek schuifelde langs de muur naar het verste hoekje en zat daar bedremmeld en schuldbewust te kijken. Durfde niet meer naderen. Ik had intens medelijden met hem, zoals hij daar droevig zat, maar wou dat niet tonen. Integendeel! Zéker een half uur bleef ik boos op hem en toonde hem de losse steken, die telkens weer de oortjes naar achter deden gaan.
Schuldbewuster kon de arme stakker echt niet kijken! Toen vond ik het eindelijk welletjes en gaf hem een opbeurende knuffel.
Waarmee ik maar zeggen wil: eigen schuld moét ingepeperd worden. Minstens tot de schuldige zijn schuld voldoende beseft om de fout niet meer te herhalen. Zowel bij mensen als bij honden. Pas dàn is het ongeluk omgekeerd in een geluk en heeft de schuldige iets geleerd.
Het betrof hier inderdaad wél een ongelukje. Maar het grootste onheil had vermeden kunnen worden had hij onmiddellijk naar me geluisterd en zijn greep gelost. En dàt wou ik hem duidelijk maken.
Bij mensen werkt het nét zo maar zo mag het niet meer! Je zou te grote wonden kunnen slaan in de onschuldige zieltjes!
En wat Chico betreft heeft dit voorval ons weer een stukje dichter bij mekaar gebracht, want hij heeft er zéker een goede les uit getrokken. Dat zag je zó aan zijn snoet. En ik hou weer een beetje meer van hem.
Ja elke dag een beetje meer. Over hoeveel mensen kun je hetzelfde zeggen? Mijn persoonlijke ervaring is dat hoe beter je mensen leert kennen, hoe minder je van ze houdt. Bij veel mensen is het dan ook eerder: elke dag een beetje minder!
Moeten honden ons nu persé leren dat het ook anders zou kunnen als mensen maar niet zo eigenwijs zouden zijn? Eerst hun eigen ruiten ingooien door eigenwijs en stom gedrag, domme ruzies soms, en dan hoogst verwonderd zijn als je na verloop van tijd niet meer van ze houdt!
Moet ik hieruit besluiten dat dieren logischer denken dan mensen? Helaas wél!!!
De titel van dit column is eigenlijk taboe binnen onze samenleving!
Mag nooit meer worden uitgesproken!
Het frustreert de schuldigen! En dat mag niet weet je wel? Ze zouden zich wel eens schuldig kunnen voelen en dat is niet goed voor de geestelijke gezondheid.
En nochtans als je even je grijze hersenmassa laat werken en er eens goed bij stilstaat, waaruit hebben wij dan onze kostbaarste levenslessen getrokken? Juist! Uit soms onbezonnen daden die verkeerd afliepen door eigen schuld! Door met onze neus in ons zelfveroorzaakt vuil te worden gedrukt! De grootste levenslessen bleken telkens weer uit de grootste fouten voort te spruiten!
Door voor jezelf heel goed te beseffen dat niemand anders dan jijzelf de schuldige waart, was je al goed op weg om deze fout nooit meer te herhalen. En was je weer een beetje wijzer geworden.
En had je niet het lef jezelf schuldig te achten, dan waren daar wel anderen voor die je een spiegel voor de neus hielden! En in beide gevallen zat er niks anders op dan zelf opdraaien voor je fouten en zweren ze nooit meer te herhalen.
Maar helaas, onze huidige samenleving steekt zo goed in elkaar dat er voor elke eigen schuld een passende soort Sinterklaas bestaat die het met de mantel der liefde bedekt en er snel voor zorgt dat je eigen schuld vooral niet aan je ziel gaat kleven. Dat je het zo snel mogelijk kunt vergeten.
Waar die Sinterklaas vandaan komt? Meestal van onze eigen belastingscenten of andere bijdragen die we moeten ophoesten!
Voorbeelden? Legio! Een bloemlezing:
- Peperdure autoverzekering. Wiens schuld? Die van brokkenpiloten die lustig van het ene ongeval in het andere lopen en nooit leren van hun fouten, want de verzekering betaalt toch! En rekent die kosten door aan de voorzichtige chauffeurs!
- Collectieve schuldbemiddeling, bereidwillig betaald door vadertje staat met onze belastingscenten! Wiens schuld? Die van gewoonteleners die eerst willen kopen en daarna sparen. Die steeds meer lenen tot ze nergens nog een lening kunnen krijgen, in hun hele leven de gemaakte schulden niet meer kunnen inlossen, en dan maar wàt graag een beroep doen op de tussenkomst van vadertje staat. Die het dan weliswaar met een absoluut bestaansminimum moeten doen onder begeleiding van een advocaat (ook met onze centjes betaald), en met een vastgestelde periode om alle schulden te vereffenen. Meestal een vijftal jaar. Na die periode zijn ze gegarandeerd schuldenvrij. Zélfs als de schulden dan nog niét zijn afbetaald. Wie betaalt ze dan wél? Eén drieletterwoord: WIJ!!! Maar of ze nu zélf voor alles hebben moeten opdraaien of niét, ze hebben hun pleziertje gehad en hebben er eigenlijk niets van geleerd.
Moet je dan je hele leven boeten voor een paar misstappen? Jawel! Toch als die misstappen zo zwaar waren dat je zelf je hele leven hebt verknoeid. Dat je dan zelf je verdere leven in ellende moet doorbrengen kan alleen maar positief werken als afschrikwekkend voorbeeld voor de anderen. Want met die schuldbemiddeling geeft de staat alleen maar een signaal aan die anderen dat het heus wel kan. En dat er om de hoek altijd een Sinterklaas staat te wachten om bij te springen. Een Sinterklaas, duur betaald door mensen die wél vooruitziend en verantwoordelijk leven. Leren van je fouten? Kom nou dat is middeleeuwse en lang vervlogen tijd!
En zo heeft onze welvaartstaat honderden mogelijkheden gecreëerd om elke eigen schuld te verdoezelen voor de rest van de samenleving en voor de schuldige zelf. Het gevolg zou een hond ruiken: geen levenslessen meer; lustig verder doen zoals je bezig waart. Niets meer leren van je fouten. Ja, anderen zelfs het voorbeeld geven van hoe het moet!
En alsof dit alles niet genoeg is gaan veel ouders lustig meedoen aan die mentaliteit door elk foutje van de kinderen te verdoezelen en te bedekken met de mantel der liefde. Ergo: deze kinderen leren niet meer van hun fouten. Doen geen levenservaring meer op in hun jeugd. En dan worden ze zogenaamd volwassen tja, ik hoef hier niet verder over door te drammen. Elk moet maar voor zichzelf uitmaken wat de desastreuze gevolgen zijn van onze moderne mentaliteit.
Een en ander heeft wél voor gevolg dat, tenminste toch in dié mentaliteit, de goeden steeds meer moeten betalen om de fouten van de slechten te herstellen! Is dàt de tegenwoordige logica? Waarom zou je dan nog je best moeten doen om een goede te worden? Om nóg meer te moeten boeten voor de fouten van anderen? Neen! Er is gelukkig nog een andere reden: om in vrede met jezelf te kunnen leven. Wat vandaag de dag niet van iedereen kan worden gezegd.
Het valt echt wel op! De hele zomer deed ik met de hond een laatste pistoer in het park rond 21.30 uur, en was lang de enige niet. Het park, eigenlijk twee parken omdat ze doormidden zijn gesneden door een rijbaan en een rij fonteintjes, liep dan vol hondenbaasjes en vooral bazinnetjes. Nou ja, die bazinnetjes zijn in veel gevallen alleenstaanden en schaffen zich dan maar een hond aan voor gezelschap en om zich beschermd te voelen. Of toch niet?
Want nu het om 21.30 uur al lang donker is, loop ik daar eenzaam en alleen! Waar zijn al die hondjes gebleven? Slapen ze al? Moeten ze het maar ophouden tot de volgende morgen? Of het thuis doen?
Deze laatste mogelijkheid sluit ik echter uit omdat het bijna allemaal appartementshondjes betreft. Appartementen zonder hondfaciliteiten.
Waarom ze niet meer buiten komen na zonsondergang ligt wel voor de hand: niét de kou voor de hondjes, want daar bestaan jasjes voor. Wél het onveiligheidsgevoel! Al dan niet subjectief. Want inderdaad, die parkjes vormen af en toe, maar niet altijd, een trekpleister voor allochtonen. Vooral als het niet al te koud is vergaderen die dan rond een der bankjes. Liefst in het donker of schemerdonker. Nooit alleen. Altijd in groepjes. Want waar er één zit komen er al gauw een aantal bij. GSM als moderne tamtam, weet je wel?
Moet je je daarom onveilig voelen? Omdat je niet verstaat wat ze brabbelen? Omdat het een ras betreft dat vindt dat het hoognodig de hele wereld moet onderwerpen aan zijn fictieve god? Omdat die mensen ook eens gezellig een babbeltje onder mekaar willen? Misschien niet, misschien wel. Maar ik vertik het in elk geval om me door die lui, al dan niet illegaal, uit het park te laten houden. Mijn hondje moet zijn behoefte doen en daarmee basta!
En trouwens, met twee kilo hond aan mijn zijde kan me toch niks overkomen? Zéker niet als hij zijn laatste avondmaal nog niet binnen heeft, want dan zou hij ze wel rauw lusten!
Of dat onveiligheidsgevoel in de nabijheid van allochtonen al dan niet terecht is laat ik dus maar in het midden. Ik stel enkel vast dat dit hele geïmporteerde zootje het comforts- en veiligheidsgevoel bij de autochtone bevolking toch wel flink moet hebben aangetast! We lijken geen veilig vaderland meer te hebben. En of dat gevaar nu subjectief of reëel is, het resultaat is hetzelfde: mensen durven s avonds niet meer buitenkomen! Ook niet met een kanjer van een hond. Zou dat in de wereldvreemde Wetstraat ook zo zijn? Is het daarom dat daar altijd politie aan de poort moet staan en de rest van het land de boom in kan?
Tja, je moet toch in de eerste plaats zélf beschermd worden tegen de onveiligheid die je zelf gecreëerd hebt hé? Laat de rest van het land maar zijn plan trekken!
Neen! Niét de opwarming van de aarde. Niét de globalisatie. Niét de multiculturen vormen rechtsreeks een echte bedreiging voor het in welzijn en vrede voortbestaan van de mensheid.
Wat dan wél? Seks!!! Hoe raar dat ook mag klinken, en hoe aangenaam seks ook wordt ervaren. Juist dààrdoor!
Mannen willen aan hun trekken komen. Vrouwen willen hun kinderwens vervuld zien. Mannen verwijten vrouwen dat ze teveel kinderen willen. Vrouwen verwijten mannen dat ze teveel seks willen. Alsof hun eigen kinderwens ook geen vorm van seks is! Maar hún vorm van hunkeren is van hoogstaand, ja zelfs heiligverklaard niveau en boven elke verdenking verheven in hun ogen. Die van de man vinden ze eerder vies, eenmaal ze hun slag hebben thuisgehaald met het aantal kinderen dat ze wilden.
Gevolg: we kweken als de konijnen! Eigenlijk zouden we al lang van honger moeten zijn omgekomen als de vindingrijkheid van de mens niet telkens weer nieuwe voedselbronnen wist uit de mouw te schudden. En of dat nu legbatterijen zijn of genetisch gemanipuleerd voedsel als we met zijn allen willen overleven op dat kleine aardkluitje zijn we wel verplicht het onderste uit de kan te halen. Gezond of niet!
Ook een tweede reden stimuleert bij veel volkeren de drang zich in snel tempo voort te planten: meerderheden vormen. De aarde veroveren. En dus in feite kanonnenvlees baren. Dié reden zien we dan ook vooral bij minder geëvolueerde rassen.
Maar hoé je het ook bekijkt: seks, en dan vooral om de vrouwelijke reden, drijft ons naar de verdoemenis!
Toen de wetenschap ontbrak om voedsel op grote schaal te kunnen produceren was het enige redmiddel om niet van honger te sterven: oorlog! Mekaar uitmoorden. De populatie uitdunnen zodat de aarde weer voldoende voedsel kon voortbrengen voor de overlevenden. Zo bleef de wereldbevolking min of meer op peil door natuurlijke selectie.
Maar toen de voedselindustrie goed op gang kwam en steeds beter ging presteren, konden ook steeds meer mensen gevoed worden. Daardoor blijven grote oorlogen tegenwoordig uit. Maar elke curve heeft een absoluut eindpunt. Daar kun je niet onderuit. En vroeg of laat zal de aarde, ondanks alle technieken, de steeds toenemende bevolking niet meer kunnen voeden en is de enige mogelijkheid door menselijke tussenkomst: oorlog!
Maar er zijn ook oplossingen die niét gepaard gaan met menselijke tussenkomst: zware natuurrampen. De aarde, moegemanipuleerd, gaat steigeren en schudt een deel van dat stomme mensenras van zich af. Als een kat die de luizen van zich afschudt. Want als ik mezelf even in de plaats van de aarde zou stellen, dan zou ik die mensenplaag die me tot in mijn ingewanden ondermijnt ook van me afschudden!
Er zijn dus twee doemscenarios mogelijk: oorlog of natuurramp.
Geen van beide zou nodig zijn als de hele mensheid zou gaan beseffen dat het geboortecijfer omlaag moet!
Maar dan stelt zich onmiddellijk het volgende probleem: aan een intelligent volk zou je zoiets met enige moeite nog kunnen verkopen. Zou je er zélfs nog een wet voor kunnen doorgedrukt krijgen. Maar hoe verkoop je dat aan achtergebleven rassen? Aan mensen die nog in almachtige goden geloven? Die nog volgens middeleeuwse maatstaven leven?
Tja het zijn juist dié rassen die deze vreedzame oplossing in de weg staan. Het zijn ook juist dié rassen die met geen mogelijkheid hun kroost degelijk kunnen voeden en grootbrengen, die maar blijven kweken als de konijnen!
En dus blijf ik bij mijn standpunt: seks is altijd al de moeder geweest van alle oorlogen!
Ooit was het onvermijdelijk: er waren geen voorbehoedsmiddelen.
Nu die er wél zijn, worden ze niet voldoende gebruikt.
Wie is de schuldige? De man? Neen hoor! Want met die voorbehoedsmiddelen komt hij net zo goed aan zijn trekken.
De vrouw? Jawel! Want haar kinderwens is met geen enkel voorbehoedsmiddel in te dijken. Maar ironisch genoeg is het meestal wél de vrouw die haar man verwijt oversekst te zijn.
Soms verdenk ik er sommige vrouwen van dat een zwangerschap voor hen een orgasme van negen maanden betekent! En toch zien ze nog kans, vooral door de vrouwen (over-) emancipatie, de man zijn orgasme van enkele seconden te misgunnen!
En tot slot nog een stukje filosofie:
Voorbehoedsmiddel. Al even stilgestaan bij de betekenis van dat woord? Want daar kun je verschillende kanten mee uit.
Ons voor iets behoeden. Voor wat? Voor teveel nakomelingen zondermeer?
Of voor het veroorzaken van een bloederige wereldramp?
Stof om even over na te denken en je een mening te vormen!
In een nieuwsreportage over de recente zware rellen in Griekenland luisterde ik vooral naar een interview met een der slachtoffers van het regime. Een student. Het sloeg me met verstomming. Ziehier wat die kerel ondermeer aanklaagde:
- Door de besparingen moeten wij nu plots betalen om te studeren! Mijn commentaar: hé, moeten wij dat soms niét?
- Ook voor de maaltijden op school moeten we nu betalen. Voorheen niét! Mijn commentaar: zat sinterklaas voorheen misschien in de regering?
Zijn woorden openden me de ogen en deden me de tragiek van Griekenland in zijn geheel vatten:
Ooit was het een arm, maar gelukkig land. De Grieken werkten hard en waren tevreden met wat ze hadden.
Toen werd het opgenomen in de Europese Unie en kreeg daar geld van (Ook van onze belastingscenten). Gevolg: de regering, al even hersendood als die van ons, ging sinterklaas spelen. Gratis studeren, gratis eten het kon niet meer op. En in een paar jaar tijd was de Griek van een tevreden mens geëvolueerd tot een luxeproduct dat steeds meer eiste! Dat letterlijk alles gratis wilde.
Maar Europa kon niet blijven opdraaien voor de luxe van een land dat die luxe op zichzelf niet kon opbrengen! Gevolg: de kraan die de Griekse regering eerst wijdopen had gedraaid, moest plots dicht tot druppeldebiet.
Net als een gezin dat plots boven zijn stand gaat leven, gaat lenen, niet kan terugbetalen en in de schuldbemiddeling terecht komt. Dan moet plots ver onder de stand worden geleefd!
En een typisch menselijk trekje: een stap vooruit is altijd makkelijk, en went (en verwent vooral) op heel korte tijd. Een stap achteruit moeten zetten is echter andere koek. Vooral als je al een aantal jaren goed in de watten bent gelegd.
Nu ze voor alles moeten betalen, net zoals wij, vinden ze noch min noch meer dan dat wij maar nog dieper moeten uitgezogen worden om hun luxeleventje verder te kunnen zetten.
Enfin zo lijkt het me toch als leek in Griekse toestanden. Maar misschien ook ben ik te dom om de ware toedracht te begrijpen. Wie niet akkoord is met mijn visie op de zaak kan gerust reageren. Wie weet moet ik mijn mening niet veranderen?
Al met al zie ik die hele Europese unie reddeloos afbrokkelen, en het wordt hoog tijd dat ook de politici dat gaan beseffen en hun verantwoordelijkheden nemen. Als je namelijk gaat voor gelijke kansen, dan doe je noch min noch meer dan de sterkste locomotief steeds meer lege wagons laten trekken, tot die sterke locomotief er ook het loodje moet bij leggen. Gaat dat écht niet in de hersenen van de politici? Of hebben onze Vlaamse voorvaderen water en bloed gezweet om de Grieken een luxeleventje te kunnen aanbieden?
En zo wordt onze schatkist nu van twee kanten uitgezogen: van binnenuit door migranten en asielzoekers, en van buitenuit door landen die nog minder vooruitziend zijn geweest dan wij.
Of ik dan geen medelijden heb met de Grieken? O jawel hoor! Heel veel zelfs. Zoveel medelijden als ik heb met de kinderen van onverantwoordelijke ouders die door boven hun stand te leven in de schuldbemiddeling zijn geraakt. Dan moeten ze met een absoluut minimum gaan leven. Die kinderen hebben daar geen schuld aan, hoé ze ook van de geleende luxe hebben kunnen profiteren. Wel, met Griekenland is het nét zo: staatshoofden die dachten dat de Europese giften niet op konden en hun kinderen maar bleven laten profiteren van gratis onderwijs gratis schoolmaaltijden en nog zoveel meer. Tot de rekening werd gepresenteerd!
Elk zijn pijp en tabak zegt de volkswijsheid. Wel, laat elk land, cultuur of volk weer voor zichzelf opkomen en de vruchten van eigen arbeid plukken. Dat hele Europees gedoe is toch één grote flop die ons alleen maar pakken geld kost.
De indignados kregen dus welwillend onderdak aangeboden in een aantal nette, leegstaande lokalen te Koekelberg. Het resultaat zie je hiernaast.
NEEN! Dàt is niet de manier om je ongenoegen te demonstreren als onwaardige! Dat doe je juist door je wél waardig te betonen!
Beseffen de hooligans die dit alles hebben gedaan in een lokaal dat ze vriendelijk ter beschikking werd gesteld dat ze daarmee de hele doelstelling van de organisatie vernietigen? Een welopgevoed mens bijt toch niet in de hand die hem te eten geeft of onderdak biedt?
Als leider van een dergelijke groep zou je moeten beseffen welk vlees je in de kuip neemt. Beseffen dat je niet zomaar iedereen tot de groep mag toelaten!
Ik ben ervan overtuigd dat de uitvinders van dit protest heel andere doelstellingen hadden en dat hooliganisme zéker niet kunnen waarderen. Helaas, het is nu eenmaal zo in deze wereld en vooral met deze jeugd: bezint alvorens je begint! Leg je doelstellingen uit. Leg de nadruk op een waardige betoging. En sluit iedereen uit die zich niet aan deze normen kan onderwerpen. Want dat zijn inderdaad de onwaardigen onder de onwaardigen.
Vreemd toch dat alles wat mooi begint steeds weer moet worden kapotgemaakt door ja héél treffend: door onwaardigen! Een bijzonder droevige vaststelling en nog maar een bewijs hoe het mensdom er telkens weer in slaagt het eigen nest te bevuilen.
Ik vreesde er al voor dat deze groep een stille dood zou sterven; wel, bij deze lijkt dit te zijn ingezet.
Als je het beu bent om als onwaardige te worden aanzien kun je dit enkel demonstreren door je waardig te gedragen! Kun je dat niet, dan geef je enkel een signaal dat het kapitalisme gelijk heeft en dat je inderdaad een onwaardige bende stommelingen bent.
Mijn innige deelneming aan de bedenkers van deze manifestatie, en één goede raad: als je nog eens zoiets bedenkt, wees dan kieskeurig met je volgelingen!
Ik hoef geen langdurige psychologische studie te verrichten om het IQ van mensen te herkennen.
Wandelend langs straten en pleinen kan ik me zelden van de gedachte ontdoen dat je dat IQ zó kunt aflezen aan hun manier van doen. En helaas het gemiddelde IQ lijkt bedroevend laag te liggen!
Op voetpaden (in België tenminste toch) is het één en al chaos. De een loopt links van het voetpad, de ander rechts, bij het elkaar kruisen weten ze niet waarheen en je kunt er donder op zeggen dat ze de verkeerde kant kiezen. Is rechts lopen dan echt zo pijnlijk?
Ze komen zonder uitkijken uit winkels gewandeld nét voor je voeten; anderen slaan een babbeltje met enkele bekenden en bezetten aldus de volledige breedte van het voetpad. En dat doen ze dan nog het liefste op plaatsen waar het voetpad sterk versmald is door een of andere hindernis. Uitkijken of ze anderen soms hinderen? Bijlange niet. Laat staan uit de weg gaan de als iemand voorbij wil. Dat doen ze pas als je heel nadrukkelijk pardon zegt.
Wat me dan weer tot nadenken stemt: pardon moeten zeggen om je recht op doorgang op te eisen? Zijn ZIJ het dan niet die pardon moeten zeggen vanwege hun lompheid? Want niet ik, maar zij versperren de doorgang!
Ik vraag me af hoe het op de rijbaan zou verlopen als chauffeurs op precies dezelfde manier zouden rijden en parkeren!!! Complete verkeerschaos?
En toch waar het rechts blijven rijden nog een beetje gaat (vanwege het persoonlijk gevaar weet je wel?) is het parkeren soms een regelrechte IQ-ramp!
Vanmorgen was het weer zover! Mijn vrouw ging winkelen bij Carrefour en ik bleef buiten wachten met de hond. Observeerde een beetje mijn omgeving. Recht tegenover de Carrefour is een goed beklante beenhouwerij. Op de hoek van een zijstraat. En die zijstraat is in heraanleg. Er staat een bord doodlopende weg aan een half afgewerkt gedeelte, en 20 meter verder is de straat afgesloten.
Ik zie een bestelwagen die straat inslaan en parkeren aan het eind van het berijdbaar gedeelte. Komt vlees leveren aan de beenhouwerij. Geen vuiltje aan de lucht.Tot een vrouwtje dat voorbeeld volgt en er pal achter gaat parkeren.
Denk bij mezelf: Slim! Erg slim! Hoe moet die leverancier nu wegrijden?. Maar daar houdt het niet mee op. Tegen de tijd dat alles uit de bestelwagen was uitgeladen stonden al 4 wagens achter hem, midden in de half heraangelegde, doodlopende weg van amper 3 meter breed. Allemaal wagens van vrouwtjes die snel binnenliepen in de beenhouwerij. Het regende immers en dan mogen ze niet nat worden.
Als ik dat zo bekeek blokkeerden ze allemaal elkaar, en konden ze enkel in omgekeerde volgorde achteruit: de laatste eerst natuurlijk! Niet te geloven! Geamuseerd wilde ik zien hoe dat zou aflopen, maar toen kwam mijn vrouw uit de winkel en liepen we door. Hoe dat is afgelopen zal me trouwens worst wezen.
Gemakzucht? Egoïsme? Nonchalance? Neen! Gebrek aan intelligentie! Zondermeer.
Ook in mijn politieloopbaan heb ik honderden keren dergelijke toestanden meegemaakt. Honderden autos moeten laten opslepen, met natuurlijk boze eigenaars als resultaat! WIJ waren de slechten! Niét zij! Al parkeerden ze lustig vóór garages, op plaatsen waar ze anderen blokkeerden, of gewoon op voetpaden zodat de voetgangers op de rijbaan moesten! Of zomaar op een zebrapad. Flauw, maar algemeen excuus: er waren geen andere plaatsen vrij.
Tiens, wat doe je dan als de beste plaatsen in de bioscoop bezet zijn? Achteraan gaan zitten, of je zomaar op de schoot van de mensen op de eerste rij laten ploffen?
IQ? Kom veertien dagen bij de politie werken en je weet het wel! Heb je geen psychologische studie meer nodig om het vast te stellen!
Wie regelmatig mijn blog leest weet dat ik een
grondige hekel heb aan jonge jankerds die voor alles en nog wat betogen, en
liefst voor zaken waar ze absoluut geen verstand van hebben. Inspraak wensen in
zaken waar ze totaal geen inzicht in hebben. En zo de angsthazen in de politiek
de verkeerde richting laten inslaan!
Maar nu, met die Indignados, weet ik het zo goed
niet meer. Waarschijnlijk hebben ze al evenmin verstand van de zaken waarover
ze betogen, maar ze geven tenminste een duidelijk en niet te negeren signaal:
het moet anders. Anders in de financiële wereld. Anders in de onverantwoordelijke
bankwereld. Anders met de beleggers die op grote winst uit zijn, maar
ondertussen de kleine eerlijke spaarders fameuze stokken in de wielen steken en
het financieel evenwicht in de wereld totaal verstoren
Hoé het anders moet, dat weten ze waarschijnlijk zelf
niet. Maar hun doelstellingen zijn tenminste niet mis te verstaan. Ze hoéven
ook niet te weten hoe het anders moet. Daar moeten andere mensen maar voor
zorgen. En die zijn er heus wel. Je zult ze alleen niet onder de politici van
deze wereld aantreffen. Want daar krijgen ze, door het ellebogenwerk van
onbenullige charmeurs, geen kans.
Ik vind het initiatief en vooral de weerklank op
Europees niveau, in elk geval eindelijk eens de moeite waard. En ik behoor
zéker niet tot diegenen die zullen zeggen:
-Als jullie het beter kunnen, doe het dan
zelf!
Neen! Je kunt niet van iedereen verwachten een
financieel expert te zijn. Of een verkeersdeskundige. Of gewoon een durvende
leider. Maar je kunt wél verwachten en eisen dat de regeringen uit experts bestaan
en niet langer uit hersendode vissen die meedrijven met de stroom. Want zo
wordt uiteindelijk het kapitaal baas, terwijl de regeringen dom en onbegrijpend
toekijken.
Maar zal de eerste vereiste daartoe ook vervuld
worden? Namelijk ànders gaan kiezen? Voor wat België betreft: het Vlaams Belang
bevoorbeeld? Niét omdat je dààr experts in verwacht; wél om een signaal te
geven dat het welletjes is geweest. Dat je die Wetstraatcomedie grondig beu
bent. Dat je eist dat partijen experts naar voor schuiven. Geen kiezerslijsten
meer vol clowns en entertainers please! Ook geen ellebogenwerkers meer als het
effe kan! Want alles wat die lui ooit hebben bewezen is het onomstotelijk
bewijs dat ze het niet kunnen!
Maar ze konden zich wél met de ellebogen naar de top
van de lijsten werken! In een recent verleden nog konden ze ongebreideld met
cadeautjes gooien om herverkozen te worden! Schaamteloos de staatskas leegplunderend.
Stom genoeg zijn om te denken dat dit eindeloos kon!
Waarom juist Vlaams Belang? Wel, dat ondemocratisch
cordon sanitaire, uitgevonden door een stel onnozelen die zich slim vonden,
blijkt stilaan een omgekeerde werking te hebben: het blijkt inderdaad een
sanitair pispaaltje te zijn. Je kunt het, liever dan blanco en dus voor de
meerderheid te stemmen, gebruiken om je afkeer voor de gevestigde waarde te
betuigen.
Ik wacht nu maar geamuseerd af wat die Indignados
verder nog gaan uitrichten. Hopelijk sterft de groep geen stille dood. Maar zullen
ze een verandering teweeg brengen? Ik denk het niet! Het establishment heeft
zich jarenlang al te vast kunnen installeren. Net als schelpdieren op de romp
van een schip, die de stroomlijn, en daarmee ook de snelheid, sterk reduceren
en het brandstofverbruik de hoogte in jagen.
Hoé die parasieten uit de Wetstraat en soortgelijke
Europese straten kunnen worden verwijderd weet ik ook niet. Er zal wel wat méér
dan een pak spuitbussen tegen parasieten voor nodig zijn. Een bende Indignados
dan misschien? Wie weet? Never say never.
Ook de naam indignados (onwaardigen) vind ik een
prachtige vondst. Want inderdaad, voor de groten der aarde lijken alle minderen
inderdaad wel onwaardig. Alsof je enkel maar waardig kunt zijn als je miezerige
persoontje goed is voor enkele miljarden!
Ik ben zéker geen voorstander van het principe De
macht aan het volk! Want in feite is dat nú het geval, met alle gevolgen
vandien: niet de verstandigste, maar de charmantste heeft het voor het zeggen
in de regeringen.
Maar het volk mag en moet zéker gehoord worden bij
belangrijke beslissingen. Is er een volksraadpleging gebeurd toen beslist werd
de Islam als een nationale godsdienst te aanzien en te sponsoren? Voor de
snelbelgwet? Voor de vele mazen in het asielbeleid? Voor zoveel zaken die onze
cultuur onderuit halen?
Neen! Wel, dààr juist wringt het schoentje!
Geniepige wetjes, gemaakt in schemerdonker, waarin de makers zélf beschaamd
zijn en er niet durven voor uitkomen. Die ze dan maar achter de schermen houden
tot iemand er toevallig over valt en ze wereldkondig maakt.
In mijn jeugd was er in mijn badstad Knokke één kliniekje met een viertal zalen voor 8 personen en enkele één- en tweepersoonskamers. Met één enkele chirurg voor het snit- en naaiwerk. Dit alles voor pakweg twintigduizend inwoners uit de regio. Meer was er ook niet nodig. Naar de kliniek ging je maar als je ernstig ziek waart. Toch?
Maar steeds meer zieken die minder ziek of helemààl niet ziek waren deden een beroep op de faciliteiten van een kliniek. Gevolg: klinieken gingen uitbreiden. Onvermoed gevolg: er werd een behoefte geschapen. De faciliteit was er, dus waarom ze niet gebruiken? En zo ging het maar door tot op heden.
Slecht geslapen? Ga naar de kliniek. Slecht gezind? Ga naar de kliniek. Slecht karakter? Ga naar de kliniek. Geen werklust? Ga naar de kliniek. Niet tevreden met jezelf? Laat je veranderen in de kliniek. Anderen dan weer zien in een kliniek een hotel met gratis vol pension. Hun bijdrage aan de rekening? Geen probleem! Van de postbus naar de vuilbak! Wie kan het ze laten betalen? Ze hebben immers geen geld, tenzij voor bier.
Een en ander heeft als gevolg dat échte zieken soms op een wachtlijst moeten geplaatst worden tot er een bed vrijkomt.
Mij zul je daar niet horen over klagen. We kunnen maar geholpen worden. Maar wat kost dit alles aan de gemeenschap? Met name in de psychiatrieën zijn meestal alle bedden bezet. Bezet met wat? Met prettig gestoorden? Hebben die dan geen gewetensbezwaren als ze bedden bezet houden die echte zieken goed zouden kunnen gebruiken? De psychiatrieën beginnen stilaan de hele klinieken te overwoekeren. Niet moeilijk ook. Jezelf prettig gestoord verklaren is de makkelijkste manier om van gratis vol pension te genieten! De gemakkelijkste manier trouwens, want wie zal durven vaststellen dat je niét gek bent? Waar zit de bewijskracht?
Nuance: gratis betekent hier wél: betaald door de gemeenschap!!! Zowel de bijdrage van het ziekenfonds als het remgeld!
Vroeger hadden de meeste klinieken geen psychiatrie. Of je was normaal, of je was gek. En in dit laatste geval kon je enkel terecht in een gekkenhuis. Punt. Niemand die zich daartoe aangetrokken voelde! En omdat niemand zich moedwillig gek wou laten verklaren bleef men er maar zo ver mogelijk van weg en liepen er helemaal geen gekken rond!
Nu echter die drempel verlaagd is tot glijhoogte lijkt plots iedereen gek en doen psychiatrieën gouden zaken.
Tja behoefte scheppen kan tot rare toestanden leiden.
Zo ook in de technologie.
Hoe goedkoop kon men niet leven in mijn jeugd? En toch was alles duurder dan nu. Een arbeider verdiende amper genoeg om zijn gezin te voeden. Maar meer was ook niet nodig, meer was er ook amper te koop en dus leefde men desondanks goedkoop. De basisbehoeften om te overleven volstonden ruimschoots.
Maar wie kan vandaag de dag nog leven zonder PC? Zonder TV? Zonder GSM? Zonder zonnevacanties? En zonder auto?
Dàt zijn juist de dingen die het leven tegenwoordig zo duur maken:luxeartikelen. Ze overstijgen vér de basisbehoeften van een mens, maar er zijn andere behoeftes geschapen en we willen er allemaal mee van profiteren.
Wat mij betreft: Why not?, tenminste, als je het je kunt permitteren. Als je in je budget nog ruimte laat voor de basisbehoeftes. Als je op het eind van de maand nog maar rond komt. Als je niet op de leentoer moet gaan ervoor.
Ook een ander fenomeen heeft ondertussen al lang de kop opgestoken. Luxeartikelen waren dingen die enkel de rijken zich konden veroorloven. De arbeidersklasse waagde zich daar niet aan, en was er ook allerminst afgunstig over. Ze konden het gewoon niet betalen en legden zich daar bij neer. Zo was het leven nu eenmaal: als je slim was en veel geld verdiende kon je je veel permitteren. De anderen hadden alleen het nakijken en vonden dat heel logisch. En àls ze zich dan al eens enige luxe wilden veroorloven dan was het éérst sparen, dàn kopen!
Nu is het enigszins anders. Nu koopt men veel luxezaken die men zich eigenlijk niet kan permitteren, enkel maar om de rijkeren na te apen. En vooral: omdat de banken al jarenlang héél graag leningen toestaan. Valt ook alweer onder de noemer behoefte scheppen. Als je dat geld zomaar in de hand gestopt kunt krijgen, waarom zou je het niet doen?
Of we ons verbeterd hebben in vergelijking met vroeger? Ik vind van wél. Onze economie draait immers op koopkracht.
Of dat kan blijven duren? Ik denk van niét! Het zou kunnen als die koopkracht ontstond uit sparen. Nu ontstaat ze grotendeels uit leenkracht! Waar moet de terugbetalingskracht vandaan komen?
Als je vandaag niet rondkomt met 50 euro per dag en moet lenen, hoe zul je dan morgen rondkomen met 40 euro na de aflossing van je schulden? De allersimpelste vorm van wiskunde! Maar zelfs dàt wordt niet meer begrepen!
En dan de laatste geschapen behoefte: de auto! Vroeger kon een arbeider zich die niet permitteren, en dus kwam industrie en handel zich, gedecentraliseerd, vestigen in gebieden waar een potentieel aan werkkracht of cliënteel op hoogstens fietsafstand woonde. Nu heeft de industrie handig ingespeeld op de geschapen autobehoefte door zich op strategische plaatsen te centraliseren. Elke arbeider heeft trouwens toch een auto! En zo werd een geschapen behoefte een verplichte behoefte. Want wie géén auto heeft kan een passende tewerkstelling wel op zijn buik schrijven.
En zo kun je gemakkelijk tot volgende absurde toestanden komen: een arbeider moet 100 km rijden naar de plaats waar hij in bevoorbeeld een industriële bakkerij werkt. Het door hem afgewerkte eindproduct wordt de volgende dag dan weer 100 km ver vervoerd, terug naar zijn woonplaats, waar hij het dan in de winkel kan gaan kopen!!! Is het te verwonderen dat onze autowegen oververzadigd zijn?
Bovendien centraliseerde ook de handel zich op zulkdanige wijze dat buurtwinkeltjes moesten verdwijnen vanwege de concurrentie van gecentraliseerde warenhuizen waar je enkel maar met de auto kunt komen. Wéér is hier de geschapen autobehoefte de schuldige.
En ik kan me maar moeilijk losmaken van de gedachte dat een en ander toch de logica op zijn kop betekent. Want als je alles eens goed overdenkt:
We dénken winst te hebben gemaakt door die gecentraliseerde handelszaken. Alles is er immers goedkoper door massa-inkoop.
Maar is dat echt zo? Als we even alles doorrekenen: vervoer van werknemers, zowel in de handelszaken als in de industrie Eigen brandstofkosten door het ver te moeten halen De daardoor nog maar eens geschapen behoefte voor vlottere verbindingen naar waar ook, en de aanleg- en onderhoudskosten daarvan. Allemaal door ons zelf betaald via de belastingen. En dan hebben we het nog niet eens over de vele kleine zelfstandigen die hun brood konden verdienen met een buurtwinkeltje, maar nu aan de dop staan! Oók weer door ons betaald!
Zijn we dan écht beter af dan vroeger met de verspreide industrietjes en de buurtwinkeltjes? Ik denk het niet! We zouden het, met de sterk verbeterde productiemethoden, véél beter kunnen hebben dan vroeger. Nu maken we alleen maar de rijken nog rijker!
Aan het strand stil en verlaten, Zat een hondje op een bank. Niemand speelde nog in t water, Eenzaam zat hij aan de kant.
Wat mij er doet aan denken de laatste tijd krijg ik van veel zijden de opmerking dat ik helemaal ben veranderd met die hond! Er vooral ook gezonder uit zie. Een verjongingskuur lijk te ondergaan.
Weetnie hoor! Persoonlijk voel ik me vooral moe. Gezond moe dan zeker? Maar toch met een heel klein beetje heimwee naar ongezond maar uitgerust!
Ik moet eerlijk kleur bekennen: ik heb de serie Benidorm Bastards nooit gevolgd, wat blijkbaar een gat in mijn cultuur moet voorstellen, want nu blijkt die serie een groot succes in het buitenland.
Ik weet alleen zo ongeveer over wat het gaat: oudjes die in Benidorm de jongeren hekelen en/of doen blozen.
Hé, vertoont dat niet enige gelijkenis met mijn blog en misschien dat van enkele andere? Jawel hoor! Wij zijn dus blogbastards. Vind ik niet eens zo gek, al hekel ik niet in de eerste plaats de jongeren, maar vooral de onverdiende successen van alle stommekloten die het in dit land voor het zeggen hebben. Wat uiteraard wél de schuld is van het stemgedrag van de jongeren!!!
Successen, hen in de schoot geworpen door (jawel toch?) jeugdige onwetenden die denken alles te weten, maar in wezen enkel weten wat hen werd ingefluisterd door weer andere jongeren! Of door leraren die zelf ook nooit volwassen geworden zijn.
Zo herinner ik me nog de eerste keer dat mijn dochter naar de stembus trok.
- En, voor wie ga je stemmen?
- Voor was het antwoord.
- Wat? Voor dié halve gare? Wat in godsnaam heeft dié voor goeds gedaan om ervoor te kiezen?
- Weetnie! Maar hij heeft een charmant snoetje en een leuk kontje!
Ja! Zo gaat dat tegenwoordig. Kun je het de jongeren kwalijk nemen? Neen, want ze zijn nog zo groen als wat achter de oren. De schuldigen zitten in de Wetstraat. In plaats van destijds de kiesleeftijd te verlagen hadden ze hem beter verhoogd tot de leeftijd van minstens dertig jaar. Pas dàn kan van enig doorzicht in dat politieke gesjoemel sprake zijn en kan met enige kennis van zaken een standpunt worden ingenomen. Dan zou je ànderse lui in de Wetstraat zien zetelen!
Maar ja dan zou de helft van het huidige Circus Wetstraat mogen opstappen en in andere en échte circussen de clown gaan uithangen. Zouden misschien een pak minder verdienen, maar in een echt circus worden clowneske toestanden tenminste gewaardeerd! Daar kómt het publiek voor!
Respectloos van me om die lui clowns te noemen? Misschien wel, maar hoe willen ze dan wél genoemd worden als ze dagdagelijks de clown uithangen? Respect begint toch bij jezelf? Of niet?
Willy.
Slot van de vertellingen van de rechter.
10 wat in nederland niet kan, kan hier wel.
"En dan is er nog de stroom van Nederlandse migranten richting België", zucht de rechter. "Onze noorderburen zijn nu eenmaal veel strenger geworden. Marokkaans-Nederlandse meisjes die in hun vaderland met een Marokkaanse man huwen, hebben niet meer het recht om hem mee te nemen naar Nederland. Gevolg: het meisje verhuist (tijdelijk) naar België waar haar man wél welkom is in het kader van de gezinshereniging. Na een tijdje nemen ze weer de wijk naar Nederland, want de man mag er met zijn Belgische papieren verblijven..."
Rechter herkent woorden van Antwerpse procureur-generaal in de praktijk
Niet alle asielzoekers mogen over dezelfde kam geschoren worden, maar de rechtbanken worden wel geconfronteerd met duizenden dossiers van fraude.
-o-o-o-o-o-
Zo. Dat zit er dan ook weer op! Ik ben blij dat ik die verhalen over tien columns heb verspreid om het in kleine dagelijkse hapjes verteerbaar te houden! Ik zou namelijk niet graag verantwoordelijk gesteld worden voor acute hartaanvallen of maagbloedingen! In de Wetstraat hebben ze daar blijkbaar géén probleem mee!
Een leeg blad, pardon, pc-scherm voor mijn neus. Zoekend naar iets dat er blijkbaar niet is: inspiratie. Hoe kàn die inspiratie er ook zijn als ik de hele namiddag in het zonnetje geterrast heb met vrouw en hond? (Ik schrijf dit op dinsdag 11 oktober). Het zou de hele dag een beetje miezerig bewolkt zijn zei de weerman, maar we zaten lekker in een stralende zon; aan de kust dan toch tenminste, maar ja, dat is België niet meer hé? Valt blijkbaar niet eens meer binnen de territoriale wateren eens de toeristen weer naar huis zijn! Je kunt het de weerman dan ook niet kwalijk nemen
Enfin, elk zijn stiel. Nog maar eens een oktoberterrasjesdag dus. Mooi meegenomen. Andere locatie, want de Melrose heeft zijn terras al afgebroken. Eigenlijk een door ons ondergewaardeerde locatie die luistert naar de naam Lentini. Dicht bij huis, we kwamen er vroeger regelmatig; ook in de winter, maar dan binnen. Maar het is ook restaurant, en valt dus al lang onder het rookverbod. En dus, een beetje onterecht, afgeschreven.
En toch, jarenlang bleef de bazin ons vriendelijk toezwaaien als ze ons ergens tegenkwam. Zo zie je maar dat een vriendelijk gebaar altijd weer loont. En ze wist voorwaar ook nog dat Scotch mijn favoriet is.
Welnu, ik heb geen gebenedijd woord gesproken. Enkel maar zitten genieten. Van mijn hond, mijn (hoogst uitzonderlijke) drie Scotchen, en van de zon. De gesprekken wou ik niet eens horen, want het waren hoofdzakelijk vrouwen die er zaten. Vrouwenpraat dus.
En gek eigenlijk, nét nu ik zonder inspiratie zit, vind ik er dààr nu toch wel in zeker? Hoe dat komt?
Wel, mannen praten dan misschien wel even oninteressant over de voetbal, de ronde van Frankrijk, of vertellen moppen enfin, niet erg hoogstaand, maar toch over voor hen vrolijke dingen.
Vrouwen echter en vooral als ze zich begrepen voelen door de omgeving vallen altijd weer terug op hun droevige of bloederige medische dossiers! Vrolijke onderwerpen vinden ze niet interessant.
Deze namiddag was het niet anders. Aan een tafeltje begon een geanimeerd gesprek over wie de meeste en pijnlijkste operaties had moeten ondergaan, en niemand wou het onderspit delven natuurlijk. Andere tafeltjes mengden zich prompt in het gesprek toen ze het succesgehalte van het onderwerp ondervonden. Die van mij ging er ook al gauw aan meedoen. De zo geheimgehouden medische dossiers werden in geen tijd open en bloot ontgeheimd. Nu begrijp ik waarom artsen niet over medische dossiers mogen praten met buitenstaanders: ze zouden de primeur kunnen afsnoepen!
In een mum van tijd was het hele terras herschapen in een waar bloedbad. Een operatiekamer had er zijns gelijke niet aan. Wellustig werden nieren, darmen, magen, baarmoeders en ruggengraten van de ene tafel naar de andere gegooid het vloog alle kanten op! Allemaal door elkaar! Niet verwonderlijk dat ik drie Scotchen nodig had om het niet meer te moeten aanhoren en de verwachte roes niet eens wilde komen!
Ik was, op één na, de enige man op het terras. De andere zat wat verveeld rond te kijken en af en toe wisselden we zwijgend een veelbetekenende knipoog. Bang om het gezellige vrouwenonderonsje te storen.
Want raar maar waar: als je op zon voor vrouwen gelukzalig moment met een vrolijk verhaal moest afkomen, dan zou je op slag alle gezichten zien bevriezen. Dan is voor hen de lol er af.
En bijgevolg hield ik maar de mond en bestelde nog een Scotch. Durfde niet eens op de gezondheid te klinken, want dat zou er waarschijnlijk teveel aan geweest zijn! En klinken op de ziekte vond ik ook maar belabberd. Zwijgen en drinken dus maar!
Het werd vijf uur en het zonnetje begon te verdwijnen. De ene na de andere stapte op. Ik keek ze na. Ze liepen allemaal nog mooi flink rechtop en blijkbaar zaten alle ledematen en organen terug op de juiste plaats. Medische dossiers netjes weer opgeborgen. Bovendien hadden ze zonder uitzondering een gelukzalige glimlach op het gelaat. Ze hadden hun pretje nog maar eens gehad. Geen vuiltje aan de lucht! Life can be so easy!
Aan de andere kant van de straat reed Carlos, een bekende van me, voorbij in zijn rolstoel. Een zelfgerolde sigaret bungelde nonchalant uit zijn mondhoek. De man, ooit machinist op de lange omvaart, kan geen tien stappen meer lopen zonder hulp, leeft van een leefloontje en woont in een gore kelderverdieping. Hij kreeg me in het oog en zwaaide me vrolijk toe met een brede glimlach. Want neen hoor, voor hém is er zéker geen vuiltje aan de lucht en je zult hem ook nooit horen klagen! ZIJN medisch dossier? Kan de boom in!
Oh ironie!
De moraal van het verhaal: als je een vrouw echt gelukkig wilt maken, ga dan vooral niet op zoek naar een vrolijke belevenis! Pas met bloederige smartlappen kun je scoren! Zeg dat je een derdehands ruilhart hebt, ogen uit de werkplaats van Frankenstein, benen van een pop in de etalage van een confectiewinkel en dat je longen ondersteboven liggen zodat je met je navel moet ademen. Dàn pas heb je gehoor!
Willy.
Negende verhaal van de rechter.
9 ruzie in familie als het uitkomt
Ook gezinsherenigingen kunnen zeer winstgevend zijn. "Sommige migranten die hun bejaarde ouders laten overkomen, moeten zich borg stellen en voor de zorg van hun vader/moeder opdraaien. Dit vervalt echter als de bejaarde na drie maanden geregulariseerd wordt. Van dan af komen ze plots niet meer overeen, maken de kinderen te veel lawaai en wil het oudje alleen gaan wonen. Gevolg: leefloon. In werkelijkheid wonen ze onder één dak en is het leefloon een extra inkomen... Controle? Zeer zwak."
Wat een mooi woord schiet me daar te binnen! Zwerfmeel. Het blijft bijna plakken op het puntje van mijn tong, maar vindt dan toch zijn weg naar mijn toetsenbord. Eens wat anders dan zwerfvuil. Wat ik ermee bedoel zal ik maar direct verklappen, want je zult het woord waarschijnlijk niet vinden in een woordenboek, en zeker al niet in dié betekenis.
Ik heb het over van die mails die het land, of soms de hele wereld rond zwerven, voorzien van het vriendelijk verzoek Doorsturen. Wat ik eigenlijk zelden doe. Niet dat ik er te lui voor ben, maar ik ram niet graag iets ongevraagd door iemands strot, en bovendien bén ik nu eenmaal een onverbeterlijke dwarsligger. Zéker als men me iets beveelt. En t is trouwens juist aan een dwarsligger dat je zoiets moet vragen!
Maar toch ik kreeg er weer zo eentje dat ik wel de moeite waard vond, maar om toch een beetje te kunnen dwarsliggen, besloot ik (uit gewetensbezwaar?) de tekst op mijn blog te plaatsen en het lekker niét via mail door te sturen!
Hier volgt de tekst van het (of de) zwerfmeel:
WAARDE VLAMING, - Wij respecteren onze buren en zullen hen helpen in tijden van nood.Doch, wij zijn VLAMINGEN, dus geen POLEN,geen ALBANEZEN, MAROKKANEN, TURKEN, AFGHANEN, NIGERIANEN, HAITIANEN enz...
- Onze taal is NEDERLANDS en niet RUSSISCH,AZIATISCH of ARABISCH.
- Onze kinderen leren NEDERLANDS vanaf hun derde levensjaar op school en wanneer wij als inwoners de taal niet beheersen, zijn wij ondergeschoold en kansloos in onze maatschappij.
- Waarom zijn niet-Nederlandssprekende emigranten hier dan ineens bevoorrechte burgers ???
- Wij dragen jeansbroeken met hemd en onze vrouwen dragen topjes met rokjes. - Wij dragen geen lang kleed en geen hoofddoeken..
WAARDE MIGRANT, RESPECT BEGINT BIJ JEZELF! - Als u zich beledigd voelt door een dame met korte rok en decolleté.... blijf dan waar u bent. - Wij eten frieten met varkensbrochetten en brood met hesp.Als u daar een probleem mee hebt...... blijf dan waar u bent. - De LEEUW VAN VLAANDEREN is ons boegbeeld,wie er niet mee kan leven gaat maar KAMELEN bewonderen in het thuisland waar Allah baas is.
Wanneer iedereen dit gaat beseffen gaan we onzenaam 'VLAMINGEN' waardig kunnen houden en onze cultuur kunnen redden waar onze voorvaders bloed, zweet en tranen voor hebben gelaten. Hier valt niet meer over na te denken, gewoon doorsturen!
Als dàt geen zuivere logica is dan weet ik het ook niet meer. Maar blijkbaar zijn de hersenen van alle politici in dit land van elke logica ontdaan en vervangen door ja, door wàt eigenlijk? Collaboratie? Landverraad? Eigenbelang? Angst voor de Walen die nooit ook maar één duimbreed toegeven, tenzij ze er een hele hand voor in de plaats krijgen? Angst om ook maar iéts te doen? Tja, wie niets doet kan ook niets mis doen hé? Typisch voorbeeld: CD&V die zich nog maar eens als gewillige Vlaamse hoer voor de Walen opstelde en braaf ja ging knikken op de Waalse eisen. Net zoals het een goede hoer betaamt.
Maar geen probleem hoor, jonge Vlamingen! Blijf maar lustig stemmen voor dergelijke clowns. Het is jullie toekomst. Wij ouderen kunnen alleen nog maar toezien hoe het steeds verder bergafwaarts gaat.
Migratiestop? Vergeet die natte droom! Als ze al vijfhonderd dagen nodig hebben om een halfbakken oplossing voor een paar gemeenten te vinden, zal een migratiestop ze zeker vijfhonderd jaar kosten!
Willy.
Achtste verhaal van de rechter:
8 Schijnscheidingen
We kenden de schijnhuwelijken al, maar 'schijnscheidingen' zijn nog veel interessanter. "Twee geregulariseerde immigranten zijn gehuwd en leven van een uitkering. De ene krijgt werklozensteun, de andere een uitkering van het ziekenfonds", geeft de rechter als voorbeeld uit zijn praktijk. "Omdat ze samenwonen, krijgt slechts één van de twee zijn uitkering als gezinshoofd. Als ze scheiden, dan kunnen ze allebei een hogere uitkering krijgen, zo leren ze van hun advocaten. Ze gaan dus uit elkaar, voor de show. Eén van hen huurt zogezegd een zolderkamertje bij een familielid, de andere blijft waar hij is. Ze laten hun scheiding ook bevestigen door een vrederechter. Een van de partners moet onderhoudsgeld betalen, maar weigert dat zogezegd. De andere stapt naar het fonds voor onbetaalde onderhoudsgelden en strijkt daar een maandelijks bedrag op. Dit soort papieren scheidingen is erg lucratief. En slechts weinigen lopen tegen de lamp."
Toen ik nog héél klein was (eerste studiejaar), was er lei en griffel.
Kort daarna kwam potlood en papier.
Toen ik in het zesde studiejaar zat had mijn school voorwaar al een stencilmachine, en de directeur een schrijfmachine!!! Een zwart, gammel ding; waarschijnlijk een okazietje. Maar wàt vergaapten wij ons daaraan. Hoe geleerd moest je wel zijn om daarmee om te kunnen gaan? En dan die gietijzeren stencilmachine met grote zwengel. Jongens! Dat hebben ze nog niet in een drukkerij, dachten we.
Vele jaren later: de papierberg groeide. Hopeloos! Waar bleef je toch met al dat papier? Om gewoon een gezinnetje te onderhouden had je al een hele mappenkast nodig! Ik vroeg me altijd al af hoe analfabeten dat klaarspelen. Nou niet moeilijk! Om één domme te onderhouden zijn er tien slimmen nodig. Je kunt je dan wel de vraag stellen wie van beide écht slim is (slim maar niet geleerd heet dat dan).
Toen verscheen de pc op toneel! Ha! Eindelijk zou de papierberg slinken! Het papierloze tijdperk maakte zijn opwachting. Binnenkort konden we die mappenkast naar het containerpark brengen.
Wel euh ik weet het zo nog niet! Want
Hoewel ik alle bankverrichtingen via pc banking doe, moesten we verleden week toch naar de bank om een rekeningetje te laten openen op naam van mijn vrouw. De simpelste en goedkoopste formule. Ze heeft het namelijk nodig omdat ze vanaf volgend jaar een heel miniem pensioentje krijgt en de pensioendienst het vertikt dat op mijn rekening te storten. (Waarvoor moet je dan wel getrouwd zijn?)
Enfin, geen probleem voor mij. De vent aan het loket stelt enkele vragen, slaat een paar toetsen aan en daar begint het papier uit de printer te spuiten: vellen, vellen, en nog eens vellen.
- Teken even hier, teken even daar; een eindeloze reeks paperassen.
Tenslotte krijgen we van alles een kopie mee naar huis een stapel om U tegen te zeggen! Voor een onnozel simpel rekeningetje zonder toeters, bellen of andere kostbare tierelantijntjes!
De papierberg slinken? Laat me niet lachen! De pc heeft ze juist vertienvoudigd.
Tja voorspellingen zijn niet altijd zo voorspelbaar als ze lijken!
Willy.
Zevende verhaal van de rechter:
7 Regularisatie omdat vader in de cel zit!
Nog veel voorkomend in het misbruik: regularisatie om humanitaire redenen. "Wist je dat een gezin geregulariseerd kan worden als de vader in de gevangenis zit?", grijnst onze rechter. "We hebben het al meegemaakt met verschillende zigeunerfamilies. Pa vliegt in de bak en de advocaat maakt van de gelegenheid gebruik om de illegale familieleden aan een leefloon te helpen. Ze willen pa immers kunnen bezoeken in de gevangenis en onze asielwet zegt dat dit een humanitaire reden is om (tijdelijk) in ons land te blijven én een uitkering te krijgen. Als vader vier jaar moet brommen, dan krijgt zijn kroost vier jaar lang steun. Handig voor illegalen die in de gevangenis zitten."
Ik ben een ongelukkige drinker! Lust zo graag elke vorm van alcohol, maar ben nog nooit bestand geweest tegen grote hoeveelheden!
Mijn droevige alcoholische historiek ziet er dan ook als volgt uit:
1. 7 à 8 jaar oud: eerste kennismaking met alcoholische geneugtes. In de kerst- en nieuwjaarsdagen wat mogen meeproeven van de fles Elixir d Anvers die mama altijd kocht in die periode. Mijn vader dronk nooit. Dat zoete gele spul beviel me wel, al vond ik de glaasjes wel wat héél klein.
2. 12 jaar oud: wonend in een benzinestation recht tegenover een café! Onze helpers haalden zich daar wel eens een flesje bier en brachten er ook eentje voor mij mee. Smaakte bitter, maar de nasmaak beviel me wel en gaf een lichte roes die me ook wel beviel.
3. 16 jaar oud: na vele Western romans te hebben gelezen waarin cowboys het altijd over Whisky hadden, moest ik dat eens proeven en kocht een fles. Vond het heerlijk nootachtig van smaak, maar de roes kwam veel sneller. Veel te snel naar mijn goesting, want ik had graag nog een paar glazen van dat spul geproefd.
4. Tijdens mijn politieloopbaan: hm. Maar niet over praten. Vraag het maar aan Fred, maar die zal ook wel doen of zijn neus bloedt. Bovendien vertegenwoordig ik de teleurstelling van zijn leven: hij heeft me veel kunnen leren, maar kon me nooit leren drinken als een man. Teleurgesteld zei hij dan dat ik dronk 'als een vogel'!
Maar wàt ik ook dronk, mijn hele leven kampte ik met het feit dat ik het allemaal zo lekker vond, maar er niet veel van op kon.
En dan pensioen! Met niets of niemand meer rekening moeten houden. Volop aperitieven maar met elke week een fles whisky. Was teveel. Kreeg maagpijn. Overgestapt naar wijn: grotere slok, minder sterk. Werd ook teveel. Kreeg er hoofdpijn van. Stom bier dan maar? Grote slok, dorstlavend, veel minder sterk en veel minder roes per hoeveelheid.
Ja maar een stomme pint vond ik nu echt niet zo lekker. Andere biertjes uitgeprobeerd, en er bleken echt heerlijke smaken tussen te zitten. Vooral tussen de strafste. Maar daarbij kwam de roes dan ook veel sneller dan het dorstlessend effect! Teleurgesteld dan maar afgeschreven.
En nu heb ik dan eindelijk mijn persoonlijke middenweg gevonden: een lekker abdijbiertje van tussen de 6 à 8 graden, en daar zitten echt ook wel heel lekkere tussen.
Maar de echte topper is voor mij toch Gordon Scotch! Al lang. Van mijn allereerste jaren bij de politie. De verkiezingen waren op til, we moesten de motos opzij zetten en helpen kiesbrieven ronddragen. Overal aanbellen, want er moest voor ontvangst worden getekend.
Kwam ik terecht bij een onecht echtpaar (samenwonenden) van 95 jaar oud! Ze vroegen me binnen en deden heel vrolijk en levendig voor hun leeftijd. Het viel me ook op dat ze allebei een rode neus hadden In de gang had ik al een hele berg met bakken Scotch gezien, maar wist destijds niet eens wat dit was.
Ze drongen aan dat ik er eentje moest meedrinken. En nog eentje en nog een laatste Die kiesbrieven? Ach, morgen is er ook nog een dag!
En sindsdien associeer ik Scotch een beetje met een lang en vrolijk leven. Maar wil er geen in huis halen. Té lekker om te laten degraderen naar de status van gewoontebiertje! Behoud dat als extraatje voor op een leuk terrasje in aangenaam gezelschap. Tenminste als ik heel zeker weet dat er maar één zal worden gedronken. Zoniet, en dat spijt me ten zeerste, dan moet ik me met gewone biertjes tevreden stellen. Kan dan tenminste meedrinken met de grote mensen.
En dat maakt van mij een toch wel een beetje een ongelukkige drinker! Zo moet een vrouw zich voelen die hunkert naar een kind, maar er geen kan krijgen.
Willy.
Zesde deel van de verhalen van de rechter.
6 ongeneeslijk ziek... in thuisland
Nog een veelbeproefde tactiek is het 'artikel 9ter van de Vreemdelingenwet'. "Dat bepaalt dat iemand geregulariseerd kan worden als hij aan een ziekte lijdt die in zijn thuisland niet verzorgd kan worden", legt de rechter uit. "Die persoon moet een leefloon krijgen en mag niet werken. Helemaal aberrant is dat de wet zegt dat ook zijn familieleden niet mogen werken. Er bestaat een circuit van artsen die valse attesten afleveren. Er zijn er die het zo nogal bont maken. Zo kreeg een Russische vrouw, die zogezegd aan sinusitis leed, een tijdelijke regularisatie omdat ze voor 'onbepaalde tijd' niet in een vliegtuig mocht zitten, wegens drukverschillen. Je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een arts die het op papier zet."
Waarom zijn we soms zo bezorgd om UFOs? Zouden we eigenlijk niet hoeven, want als ze al bestaan moeten ze van een hoogtechnologische beschaving komen, en daar kunnen we alleen maar beter van worden.
Of toch niet? Grote twijfel, want de geschiedenis leerde ons dat, als een hogere beschaving in contact komt met een minder geëvolueerde, deze laatste tot slavernij wordt gedoemd. Tenminste als het zich onder mensen afspeelt.
Zou dat zich met vreemde wezens, zeg maar Aliens, op dezelfde manier kunnen afspelen? Twijfel. Enerzijds hopen we dat een hogere technologie ook hogere humanitaire waarden hanteert, anderzijds kunnen we ons de vraag stellen hoe humanitair zich vertaalt in de hersenen van een Alien.
Als er zich ooit al eens close encounters zouden afspelen kunnen we bijgevolg alleen maar afwachten wat er uit de bus komt en hopen dat de gevolgen niet zo eng zijn als datgene wat wijzelf in onze geschiedenis hebben veroorzaakt.
De vuistregel voor het mensdom hebben we inmiddels al geleerd door de geschiedenis: contact tussen hogere en lagere beschavingen kan twee kanten op:
Scenario 1: Meestal wordt de lagere beschaving gedomineerd en uitgebuit;
Scenario 2: Of ze leert van de hogere en integreert zich daarin.
Verder filosoferend komen we dan terecht op onze huidige multicultuur en stellen vast dat hier alle logische beginselen overhoop werden gegooid.
En nochtans, het scenario is hetzelfde:
Een cultuur die zichzelf met vallen en opstaan toch tot een benijdenswaardig niveau heeft weten op te werken, gaat er plots eentje importeren dat eeuwenlang maar wat heeft zitten aanrommelen en een fictieve god heeft zitten aanbidden in het woetijnzand. Niet eens ooit heeft nagedacht over hoé die woestijn weer vruchtbaar te maken en er uit te halen wat er uit te halen valt. Wat óns volk toch zeker wel zou gelukt zijn als het er op aan kwam te overleven.
Voor scenario 1 zijn we te ver geëvolueerd en te humaan geworden.
Maar voor scenario 2 wil dat andere volk zich niet aanpassen. Werd veel te veel beloofd door hun fictieve god om zich tot ons niveau te verlagen (?!?). Zouden hun fictieve hemel kunnen missen!
Wat nu?
Wel, ik weet het ook niet. Misschien zal de geschiedenis ons leren dat er ook nog een derde scenario blijkt te zijn:
Scenario 3: de lagere beschaving haalt de hogere onderuit en domineert ze.
Een soort doemscenario dat de negatieve evolutie inleidt. Terug naar af? Nooit gezien in de geschiedenis! Is dàt het scenario waar politici ons heendrijven? Blijkbaar wél!
Hoe onlogisch dat ook lijkt, het kan waarheid worden dank zij de 'politieke onwetendheid' van de domme kiezer!
Willy.
Deel 5 van de vertellingen van de rechter.
5 één dag werken volstaat
Het volstaat ook dat immigranten hier één dag gewerkt hebben om daarna van een werkloosheidsuitkering te kunnen genieten. "Ze moeten enkel een attest voorleggen dat ze in het land van herkomst gewerkt hebben. Als ze daar één dag arbeid in ons land aan kunnen toevoegen, dan is hun plan gelukt. Dergelijke fraudeurs vinden vlug de weg naar nepvennootschappen die hen dergelijke attesten bezorgen, tegen betaling. Als je als rechter een onderzoek instelt naar de echtheid van die vennootschappen, zijn ze meestal al failliet. Er valt dus niets meer te controleren. De sjoemelaars profiteren met succes van de zwakke regels in het asielbeleid."
Het rechterverhaal van vandaag deed me, na herlezing, plots steigeren, want er lijkt heel wat meer aan de hand te zijn dan op het eerste gezicht lijkt! Die Achielzoeker die de eerste dag van zijn regularisatie ziek werd en daarvóór al 5 JAAR IN HET ZWART HAD GEWERKT!!!
Hé? Kan dat? Hoe werkt dat? Ik stel vast dat ik analfabeet ben op dat gebied! Begrijp ik wel goed? Iemand komt hier Achiel zoeken en kan blijkbaar dank zij het heel tijdrovend onderzoek (in dit geval dus minimum VIJF JAAR!) hier lustig de bloemetjes buitenzetten en in het zwart werken.
Welnu, dàt krijg ik nu echt niet door mijn keelgat zie! Werkt dat zo? Ik had gedacht: ze komen hier binnen, willen Achiel vinden, worden in een van Achiels mooie internaten opgevangen, hun gangen worden ondertussen streng gecontroleerd, en na hoogstens een paar maanden is het onderzoek afgerond en is het ofwel buiten ofwel geregulariseerd.
Zo zou het toch horen te zijn? Niét dus! Politiek blijkt dus nog veel walgelijker dan ik had gedacht! Wie is dààr nu weer verantwoordelijk voor? Inderdaad, en helaas: de jonge jankerds. Die jeugd die denkt alwetend te zijn maar och god, enkel nog maar eens heeft kunnen kijken hoe de wereld er op het eerste zicht uit ziet en enkel nog maar weet wat hen werd wijsgemaakt. Zélf hebben ze nog niks ervaren maar ze weten het allemaal van horen zeggen. En dus, meerderjarig of niet, ze komen van school, weten van het leven nog niets af, en blijven onbenullig tot ze enige ervaring hebben opgedaan.
Maar ze hebben stemrecht, weet je wel? En voor wie gaan onbenulligen stemmen? Voor de grote meneer Onbenul natuurlijk! En zo vergroten de kansen van de vele politiek geïnspireerde meneren Onbenul naarmate de kiesleeftijd verlaagt! En komt de hele familie Onbenul uiteindelijk in de Wetstraat huizen.
Zo. De hete nazomerdagen liggen ook alweer achter de rug. Onze lage grijze luchten gaan weer het Vlaamse land domineren, met af en toe een regenbuitje ter afwisseling. Alhoewel, aan de kust lijkt het meestal wel droog te blijven.
Helemaal niet zo gek eigenlijk! Voor mij tenminste eventjes tijd om uit te blazen en op adem te komen. Heerlijke rust na toch wel vermoeiende dagen. Want zéker met de hond wil ik van elk zonnestraaltje profiteren en dat gaat op de duur toch wel in de benen zitten! Vooral na vele jaren van te weinig beweging.
En ook Chico blijkt zich onmiddellijk aan te passen aan het weer. Bij mooi weer blijft hij maar rondlopen in het park en alles heel berekend besproeien. Pas daarna een drolletje. Maar bij nat of druilerig weer is het snel de straat over, zo snel mogelijk zijn behoeftes doen onder een struik en roef! Terug naar huis.
Nét zoals baasje het gewild had, want ik had me al zorgen gemaakt over hoe ik dat uitgebreid bodemonderzoek bij regenweer en half slapend moest klaarspelen in de vroege morgenuren.
En zo werden nog maar eens twee waarheden bevestigd:
1. Verspil nooit energie aan het zoeken naar oplossingen voor problemen die zich misschien nooit zullen aanbieden;
2. We mogen blij zijn met ons afwisselend klimaat! Zo worden onze activiteiten op natuurlijke wijze verspreid en afgewisseld.
Hoedanook, het is niet de bedoeling dat ik niét meer zal wandelen in de winter, want voor Chico ligt al een leuk regenjasje op maat klaar. Maar nu toch eerst eventjes uitblazen.
Ja, ik weet het! Ik klets maar wat uit de nek. Praat maar een beetje tegen mijn pc. Gewoon om het vierde verhaal te kunnen toevoegen.
Willy.
Deel 4 van de vertellingen van de rechter.
4 rugkwaal voor leefloon.
Een andere 'klassieker' is de geveinsde ziekte om voor onbepaalde tijd een leefloon te krijgen. "Ik maakte het al tientallen keren mee dat asielzoekers ziek worden op de dag dat ze geregulariseerd raken. Daarvoor hebben ze meestal tot vijf jaar in het zwart gewerkt, maar dan laat hun gezondheid het afweten. De ziekten: rugpijn, depressie en posttraumatisch stress-syndroom. Dit laatste illusteren ze dan met een foto van een afgebrand huis ergens in Kosovo. De meeste attesten worden afgeleverd door een allochtone arts. Als het leefloon wordt goedgekeurd, dan gaan ze weer aan de slag in het zwart. En ze worden amper gecontroleerd."
-o-o-o-o-o-o-
Toch even een kantschrift bij dit verhaal: Van wie zouden ze dat geleerd hebben?
Want inderdaad, het verhaal heeft veel raakvlakken met wat de moderne Belg doet. We zien dan wel niet graag ons zuurverdiende geld wegvloeien naar landsvreemden, maar zien we dat wél graag naar eigen profiteurs? Het resultaat is immers idem dito en we geven er bovendien een goed voorbeeld mee.
Dat komt ervan als een land overloopt van de sociale voorzieningen, maar het met een schrijnend tekort aan degelijke controle daarop moet stellen.
Maar om héél eerlijk te zijn: de controle is nog tamelijk streng als het Belgische profiteurs betreft! Daar durft men immers nog aan te raken. Betreft het vreemden, dan wordt het een ander paar mouwen! Want de controlerende ambtenaar moet opletten niet het stempel racist mee te krijgen. De wet, weet je wel? Vandaar: veiligheidshalve liever eigen landgenoten aanpakken!
De generatiekloof lijkt een typisch menselijk verschijnsel. Een natuurlijk verschijnsel ook. Niemand ontsnapt er aan. Vroeger niet, nu niet en later niet. De hoofdoorzaak vind ik liggen in het feit dat jongelui op een bepaald ogenblik gaan puberen. Achten zich onoverwinnelijk, vinden dat de wereld aan hun voeten ligt, willen het allemaal uitproberen, en het kan lang duren voor ze snappen dat je niets voor niets krijgt. Vooral als vadertje staat een handje toesteekt met het geld van de braaf zwoegende belastingbetaler, wat dan weer een heel negatief signaal geeft en de pubertijd soms rekt tot in het oneindige.
De generatiekloof? Heel normaal. Heel natuurlijk. Zie je ook bij honden en bij zowat alles in de natuur. Oncomfortabel, maar begrijpelijk. Zo lang het op de natuurlijke manier gebeurt is er geen vuiltje aan de lucht en kun je er mee leren leven. Geestelijk ontsnappen je kinderen je wel tijdelijk, leven in andere werelden, maar ze komen wel terug als ze verstandiger geworden zijn.
Maar er zijn meer redenen dan puberen voor menselijke generatiekloven: steeds beter en langduriger onderwijs zorgde er jarenlang voor dat de jongeren meer leerden dan de ouders ooit hadden kunnen doen. Dat verbreedde soms de generatiekloof en leidde wel eens tot enige wrevel. Ouders voelden zich zowel verheugd om die toegevoegde wijsheid, maar ook voorbijgelopen. En ze konden niet zo goed om met dat tweeslachtig gevoel.
Concluderend kunnen we dus zeggen dat de generatiekloof ook sterk afhankelijk is van de evolutie van een volk. En waar we de generatiekloof er maar bijnemen als natuurlijk verschijnsel, is dat niet altijd zo met de evolutie! Nu zéker niet. Want er lijkt een negatieve evolutie, zoniet toch minstens een evolutiestop te zijn ingetreden. Misschien wordt dan nog wel goed onderwijs gegeven, maar naar het zich bewust worden van zijn roots, vaderlandsliefde, cultuur , en de vele valkuilen in het leven toe, lijkt die evolutie gestopt en staan we op een keerpunt. Een keerpunt dat sterk op een negatieve generatiekloof lijkt. Het zijn niet langer de jongeren die de ouderen dom vinden, maar de ouderen die de domme onwetendheid, goedgelovigheid en laksheid van de jeugd hekelen. Onwetendheid dan vooral betreffende de geschiedenis van hun volk, de oorlogen die gestreden werden en het zweet dat het gekost heeft om dat volk te verheffen tot het huidige niveau!
Wordt vaderlandse geschiedenis dan misschien niet meer onderwezen op school? Of enkel onderwezen met de nodige nuances? Zou de politici wel goed uitkomen, want wie niet weet waar hij vandaan komt, weet ook niet waar hij heen wil. En kan prompt gaan janken ten voordele van globalisatie en multicultuur.
De meerderheid van de jeugd is dan misschien in theorie nog wel slim te noemen, maar door gebrek aan echte vaderlandsliefde, is het een makkelijk te kneden deegje geworden in handen van politici. Politici die hun tentakels tot in het onderwijs hebben zitten en daar de lakens uitdelen.
En zoals elk keerpunt uiteindelijk evolueert, lijkt het er op dat ook die evolutie alleen nog maar achteruit kan gaan. Kan ook niet anders. We importeren in snel tempo achtergebleven culturen. Achtergebleven ofwel door religie ofwel door profiterende regimes. Achterlijke culturen die zich letterlijk in onze leefwereld nestelen, hem helemaal verzieken en het niveau van onze kroost omlaag halen. Kàn ook niet anders: voeg water toe aan soep en je soep kan alleen maar wateriger worden. En als dat water dan ook nog vindt dat het de smaak moet gaan domineren is het hek al helemaal van de dam.
En ja, dààr kan de huidige oudere generatie moeilijk mee om! Veel te triestig om een hele generatie langzaam maar zeker te zien verloederen!
Generatiekloven van alle tijden? Jawel! Maar niét de huidige! Dié is uniek! Want dié luidt de afgang in. Dié staat voor negatieve evolutie!!!
Maar ik zou hypocriet zijn alleen maar het importeren van achtergebleven culturen de schuld te geven. Ook wijzelf hebben schuld door onze jeugd van in de wieg te verwennen in plaats van op te voeden! En daar heb je dan het tweede element: eigen kroost lui maken. Voeg die twee samen en je hebt het recept van watersoep! Negatieve evolutie!
Willy.
Derde deel van Vertellingen van de rechter:
3 ziek op einde van vakantie
Het is voor migranten die werken ook helemaal niet moeilijk om hun betaalde vakantie met enkele weken te verlengen op kosten van de werkgever. De rechter: "De fraudeurs vertrekken op 1 juli met vakantie naar hun vaderland. Normaal is dat voor een maand. Rond 28 juli worden ze plots ernstig ziek. Ze hebben meestal last van hevige rugpijn. Die kerels stappen in hun thuisland naar een arts, die een attest aflevert waaruit blijkt dat ze op geen enkele manier vervoerd mogen worden. Niet met het vliegtuig, niet met een auto en ook niet met een schip. Begin september staan ze hier plots terug. Werkgevers die het riskeren om die mannen te ontslaan wegens onwettige afwezigheid, worden prompt voor de arbeidsrechtbank gesleurd. Je mag een arbeider/bediende immers niet ontslaan als hij ziek is..."
En daar hield ik me ook altijd aan. Want inderdaad smaakt un petit rouge plots veel beter na een lekker biertje. Smaakt zelfs hemels. En zo werd het de gewoonte dat ik als aperitief eerst een smakelijke trappist dronk, en daarna nog een rood wijntje alvorens aan tafel te gaan.
Tot ik doorkreeg dat je van wijn enorme dorst krijgt! Onlesbare dorst. En dat ik na dit wijntje dus opnieuw een biertje nodig had. Een biertje dat dan plots niet meer zo lekker smaakte na die wijn. Een biertje dat je dan bovendien tegen de dorst moet drinken, en dat is toch zonde?
En dus, om de biertjes het recht te geven zo heerlijk te smaken als de paterkens ze hebben gebrouwen, heb ik die wijn er maar van tussen gelaten en me tot twee biertjes beperkt. Nou ja dat tweede dus om de alcohol van het gemiste wijntje te compenseren. Je moet je toch ook niet helemaal droogzetten hé?
En die wijn? Die behoud ik voor s avonds laat als slaapmutsje. Ik kan dan heerlijk dromen van dorstige kelen en schaduwrijke mediterane terrasjes waar vrome kelners drommels goed zijn in de dorstigen laven.
Willy.
Vervolg van de vertellingen van de rechter:
2 al zeer jong met pensioen
Ook met de pensioenleeftijd wordt er regelmatig geknoeid. "Sommige migranten, die al dan niet gewerkt hebben, vragen hun pensioen aan terwijl ze nog niet aan de leeftijdsvoorwaarden voldoen. Ze doen dat om rustig naar hun vaderland te kunnen terugkeren. Als de administratie van Pensioenen hun aanvraag weigert omdat ze veel te jong zijn, dan starten ze een procedure voor de arbeidsrechtbank. Als ze ook van de rechtbank ongelijk krijgen, trekken ze naar hun vaderland om een geboorte-attest te halen. Ze staan hier dan een maand later terug met een attest waaruit blijkt dat ze plots vijf jaar ouder zijn. Er loopt heel wat mis met de geboorteregisters in onder meer Marokko, Algerije en Turkije. Die attesten zijn officiële documenten, maar we weten dat ze vals zijn. Als rechter kan je er niets tegen doen, want dan veroorzaak je een diplomatieke rel met die landen."
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
