In een nieuwsreportage over de recente zware rellen in Griekenland luisterde ik vooral naar een interview met een der ‘slachtoffers’ van het regime. Een student. Het sloeg me met verstomming. Ziehier wat die kerel ondermeer aanklaagde:

- Door de besparingen moeten wij nu plots betalen om te studeren!
Mijn commentaar: hé, moeten wij dat soms niét?

- Ook voor de maaltijden op school moeten we nu betalen. Voorheen niét!
Mijn commentaar: zat sinterklaas voorheen misschien in de regering?

Zijn woorden openden me de ogen en deden me de tragiek van Griekenland in zijn geheel vatten:

Ooit was het een arm, maar gelukkig land. De Grieken werkten hard en waren tevreden met wat ze hadden.

Toen werd het opgenomen in de Europese Unie en kreeg daar geld van (Ook van onze belastingscenten). Gevolg: de regering, al even hersendood als die van ons, ging sinterklaas spelen. Gratis studeren, gratis eten… het kon niet meer op. En in een paar jaar tijd was de Griek van een tevreden mens geëvolueerd tot een luxeproduct dat steeds meer eiste! Dat letterlijk alles gratis wilde.

Maar Europa kon niet blijven opdraaien voor de luxe van een land dat die luxe op zichzelf niet kon opbrengen! Gevolg: de kraan die de Griekse regering eerst wijdopen had gedraaid, moest plots dicht tot druppeldebiet.

Net als een gezin dat plots boven zijn stand gaat leven, gaat lenen, niet kan terugbetalen en in de schuldbemiddeling terecht komt. Dan moet plots ver onder de stand worden geleefd!

En een typisch menselijk trekje: een stap vooruit is altijd makkelijk, en went (en verwent vooral) op heel korte tijd. Een stap achteruit moeten zetten is echter andere koek. Vooral als je al een aantal jaren goed in de watten bent gelegd.

Nu ze voor alles moeten betalen, net zoals wij, vinden ze noch min noch meer dan dat wij maar nog dieper moeten uitgezogen worden om hun luxeleventje verder te kunnen zetten.

Enfin… zo lijkt het me toch als leek in Griekse toestanden. Maar misschien ook ben ik te dom om de ware toedracht te begrijpen. Wie niet akkoord is met mijn visie op de zaak kan gerust reageren. Wie weet moet ik mijn mening niet veranderen?

Al met al zie ik die hele Europese unie reddeloos afbrokkelen, en het wordt hoog tijd dat ook de politici dat gaan beseffen en hun verantwoordelijkheden nemen. Als je namelijk gaat voor ‘gelijke kansen’, dan doe je noch min noch meer dan de sterkste locomotief steeds meer lege wagons laten trekken, tot die sterke locomotief er ook het loodje moet bij leggen. Gaat dat écht niet in de hersenen van de politici? Of hebben onze Vlaamse voorvaderen water en bloed gezweet om de Grieken een luxeleventje te kunnen aanbieden?

En zo wordt onze schatkist nu van twee kanten uitgezogen: van binnenuit door migranten en asielzoekers, en van buitenuit door landen die nog minder vooruitziend zijn geweest dan wij.

Elk zijn pijp en tabak zegt de volkswijsheid. Wel, laat elk land, cultuur of volk weer voor zichzelf opkomen en de vruchten van eigen arbeid plukken. Dat hele Europees gedoe is toch één grote flop die ons alleen maar pakken geld kost.

Willy.

21-10-2011 om 11:12 geschreven door Willy

De indignados kregen dus welwillend onderdak aangeboden in een aantal nette, leegstaande lokalen te Koekelberg. Het resultaat zie je hiernaast.

NEEN! Dàt is niet de manier om je ongenoegen te demonstreren als ‘onwaardige’! Dat doe je juist door je wél waardig te betonen!

Beseffen de hooligans die dit alles hebben gedaan in een lokaal dat ze vriendelijk ter beschikking werd gesteld dat ze daarmee de hele doelstelling van de organisatie vernietigen? Een welopgevoed mens bijt toch niet in de hand die hem te eten geeft of onderdak biedt?

Als leider van een dergelijke groep zou je moeten beseffen welk vlees je in de kuip neemt. Beseffen dat je niet zomaar iedereen tot de groep mag toelaten!

Ik ben ervan overtuigd dat de ‘uitvinders’ van dit protest heel andere doelstellingen hadden en dat hooliganisme zéker niet kunnen waarderen. Helaas, het is nu eenmaal zo in deze wereld en vooral met deze jeugd: bezint alvorens je begint! Leg je doelstellingen uit. Leg de nadruk op een ‘waardige’ betoging. En sluit iedereen uit die zich niet aan deze normen kan onderwerpen. Want dat zijn inderdaad de ‘onwaardigen onder de onwaardigen’.

Vreemd toch dat alles wat mooi begint steeds weer moet worden kapotgemaakt door… ja… héél treffend: door ‘onwaardigen’! Een bijzonder droevige vaststelling en nog maar een bewijs hoe het mensdom er telkens weer in slaagt het eigen nest te bevuilen.

Ik vreesde er al voor dat deze groep een stille dood zou sterven; wel, bij deze lijkt dit te zijn ingezet.

Als je het beu bent om als onwaardige te worden aanzien kun je dit enkel demonstreren door je waardig te gedragen! Kun je dat niet, dan geef je enkel een signaal dat het kapitalisme gelijk heeft en dat je inderdaad een onwaardige bende stommelingen bent.

Mijn innige deelneming aan de bedenkers van deze manifestatie, en één goede raad: als je nog eens zoiets bedenkt, wees dan kieskeurig met je ‘volgelingen’!

Willy.

20-10-2011 om 09:04 geschreven door Willy

Ik hoef geen langdurige psychologische studie te verrichten om het IQ van mensen te herkennen.

Wandelend langs straten en pleinen kan ik me zelden van de gedachte ontdoen dat je dat IQ zó kunt aflezen aan hun manier van doen. En helaas… het gemiddelde IQ lijkt bedroevend laag te liggen!

Op voetpaden (in België tenminste toch) is het één en al chaos. De een loopt links van het voetpad, de ander rechts, bij het elkaar kruisen weten ze niet waarheen en je kunt er donder op zeggen dat ze de verkeerde kant kiezen. Is rechts lopen dan echt zo pijnlijk?

Ze komen zonder uitkijken uit winkels gewandeld nét voor je voeten; anderen slaan een babbeltje met enkele bekenden en bezetten aldus de volledige breedte van het voetpad. En dat doen ze dan nog het liefste op plaatsen waar het voetpad sterk versmald is door een of andere hindernis. Uitkijken of ze anderen soms hinderen? Bijlange niet. Laat staan uit de weg gaan de als iemand voorbij wil. Dat doen ze pas als je heel nadrukkelijk ‘pardon’ zegt.

Wat me dan weer tot nadenken stemt: ‘pardon’ moeten zeggen om je recht op doorgang op te eisen? Zijn ZIJ het dan niet die pardon moeten zeggen vanwege hun lompheid? Want niet ik, maar zij versperren de doorgang!

Ik vraag me af hoe het op de rijbaan zou verlopen als chauffeurs op precies dezelfde manier zouden rijden en parkeren!!! Complete verkeerschaos?

En toch… waar het rechts blijven rijden nog een beetje gaat (vanwege het persoonlijk gevaar weet je wel?) is het parkeren soms een regelrechte ‘IQ-ramp’!

Vanmorgen was het weer zover! Mijn vrouw ging winkelen bij Carrefour en ik bleef buiten wachten met de hond. Observeerde een beetje mijn omgeving. Recht tegenover de Carrefour is een goed beklante beenhouwerij. Op de hoek van een zijstraat. En die zijstraat is in heraanleg. Er staat een bord ‘doodlopende weg’ aan een half afgewerkt gedeelte, en 20 meter verder is de straat afgesloten.

Ik zie een bestelwagen die straat inslaan en parkeren aan het eind van het berijdbaar gedeelte. Komt vlees leveren aan de beenhouwerij. Geen vuiltje aan de lucht.  Tot… een vrouwtje dat voorbeeld volgt en er pal achter gaat parkeren.

Denk bij mezelf: “Slim! Erg slim! Hoe moet die leverancier nu wegrijden?”. Maar daar houdt het niet mee op. Tegen de tijd dat alles uit de bestelwagen was uitgeladen stonden al 4 wagens achter hem, midden in de half heraangelegde, doodlopende weg van amper 3 meter breed. Allemaal wagens van vrouwtjes die snel binnenliepen in de beenhouwerij. Het regende immers en dan mogen ze niet nat worden.

Als ik dat zo bekeek blokkeerden ze allemaal elkaar, en konden ze enkel in omgekeerde volgorde achteruit: de laatste eerst natuurlijk! Niet te geloven! Geamuseerd wilde ik zien hoe dat zou aflopen, maar toen kwam mijn vrouw uit de winkel en liepen we door. Hoe dat is afgelopen zal me trouwens worst wezen.

Gemakzucht? Egoïsme? Nonchalance? Neen! Gebrek aan intelligentie! Zondermeer.

Ook in mijn politieloopbaan heb ik honderden keren dergelijke toestanden meegemaakt. Honderden auto’s moeten laten opslepen, met natuurlijk boze eigenaars als resultaat! WIJ waren de slechten! Niét zij! Al parkeerden ze lustig vóór garages, op plaatsen waar ze anderen blokkeerden, of… gewoon op voetpaden zodat de voetgangers op de rijbaan moesten! Of zomaar op een zebrapad. Flauw, maar algemeen excuus: ‘er waren geen andere plaatsen vrij’.

Tiens, wat doe je dan als de beste plaatsen in de bioscoop bezet zijn? Achteraan gaan zitten, of… je zomaar op de schoot van de mensen op de eerste rij laten ploffen?

IQ? Kom veertien dagen bij de politie werken en je weet het wel! Heb je geen psychologische studie meer nodig om het vast te stellen!

Willy.

19-10-2011 om 09:21 geschreven door Willy

Wie regelmatig mijn blog leest weet dat ik een grondige hekel heb aan jonge jankerds die voor alles en nog wat betogen, en liefst voor zaken waar ze absoluut geen verstand van hebben. Inspraak wensen in zaken waar ze totaal geen inzicht in hebben. En zo de angsthazen in de politiek de verkeerde richting laten inslaan!

Maar nu, met die Indignados, weet ik het zo goed niet meer. Waarschijnlijk hebben ze al evenmin verstand van de zaken waarover ze betogen, maar ze geven tenminste een duidelijk en niet te negeren signaal: het moet anders. Anders in de financiële wereld. Anders in de onverantwoordelijke bankwereld. Anders met de beleggers die op grote winst uit zijn, maar ondertussen de kleine eerlijke spaarders fameuze stokken in de wielen steken en het financieel evenwicht in de wereld totaal verstoren…

Hoé het anders moet, dat weten ze waarschijnlijk zelf niet. Maar hun doelstellingen zijn tenminste niet mis te verstaan. Ze hoéven ook niet te weten hoe het anders moet. Daar moeten andere mensen maar voor zorgen. En die zijn er heus wel. Je zult ze alleen niet onder de politici van deze wereld aantreffen. Want daar krijgen ze, door het ellebogenwerk van onbenullige ‘charmeurs’, geen kans.

Ik vind het initiatief en vooral de weerklank op Europees niveau, in elk geval eindelijk eens de moeite waard. En ik behoor zéker niet tot diegenen die zullen zeggen:

-         Als jullie het beter kunnen, doe het dan zelf!

Neen! Je kunt niet van iedereen verwachten een financieel expert te zijn. Of een verkeersdeskundige. Of gewoon een durvende leider. Maar je kunt wél verwachten en eisen dat de regeringen uit experts bestaan en niet langer uit hersendode vissen die meedrijven met de stroom. Want zo wordt uiteindelijk het kapitaal baas, terwijl de regeringen dom en onbegrijpend toekijken.

Maar zal de eerste vereiste daartoe ook vervuld worden? Namelijk ànders gaan kiezen? Voor wat België betreft: het Vlaams Belang bevoorbeeld? Niét omdat je dààr experts in verwacht; wél om een signaal te geven dat het welletjes is geweest. Dat je die Wetstraatcomedie grondig beu bent. Dat je eist dat partijen experts naar voor schuiven. Geen kiezerslijsten meer vol clowns en entertainers please! Ook geen ellebogenwerkers meer als het effe kan! Want alles wat die lui ooit hebben bewezen is het onomstotelijk bewijs dat ze het niet kunnen!

Maar ze konden zich wél met de ellebogen naar de top van de lijsten werken! In een recent verleden nog konden ze ongebreideld met cadeautjes gooien om herverkozen te worden! Schaamteloos de staatskas leegplunderend. Stom genoeg zijn om te denken dat dit eindeloos kon!

Waarom juist Vlaams Belang? Wel, dat ondemocratisch cordon sanitaire, uitgevonden door een stel onnozelen die zich slim vonden, blijkt stilaan een omgekeerde werking te hebben: het blijkt inderdaad een sanitair pispaaltje te zijn. Je kunt het, liever dan blanco en dus voor de meerderheid te stemmen, gebruiken om je afkeer voor de gevestigde waarde te betuigen.

Ik wacht nu maar geamuseerd af wat die Indignados verder nog gaan uitrichten. Hopelijk sterft de groep geen stille dood. Maar zullen ze een verandering teweeg brengen? Ik denk het niet! Het establishment heeft zich jarenlang al te vast kunnen installeren. Net als schelpdieren op de romp van een schip, die de stroomlijn, en daarmee ook de snelheid, sterk reduceren en het brandstofverbruik de hoogte in jagen.

Hoé die parasieten uit de Wetstraat en soortgelijke Europese straten kunnen worden verwijderd weet ik ook niet. Er zal wel wat méér dan een pak spuitbussen tegen parasieten voor nodig zijn. Een bende Indignados dan misschien? Wie weet? Never say never.

Ook de naam ‘indignados’ (onwaardigen) vind ik een prachtige vondst. Want inderdaad, voor de groten der aarde lijken alle minderen inderdaad wel onwaardig. Alsof je enkel maar waardig kunt zijn als je miezerige persoontje goed is voor enkele miljarden!

Ik ben zéker geen voorstander van het principe ‘De macht aan het volk’! Want in feite is dat nú het geval, met alle gevolgen vandien: niet de verstandigste, maar de charmantste heeft het voor het zeggen in de regeringen.

Maar het volk mag en moet zéker gehoord worden bij belangrijke beslissingen. Is er een volksraadpleging gebeurd toen beslist werd de Islam als een nationale godsdienst te aanzien en te sponsoren? Voor de snelbelgwet? Voor de vele mazen in het asielbeleid? Voor zoveel zaken die onze cultuur onderuit halen?

Neen! Wel, dààr juist wringt het schoentje! Geniepige wetjes, gemaakt in schemerdonker, waarin de makers zélf beschaamd zijn en er niet durven voor uitkomen. Die ze dan maar achter de schermen houden tot iemand er toevallig over valt en ze wereldkondig maakt.

Willy.

18-10-2011 om 09:15 geschreven door Willy

In mijn jeugd was er in mijn badstad Knokke één kliniekje met een viertal zalen voor 8 personen en enkele één- en tweepersoonskamers. Met één enkele chirurg voor het ‘snit- en naaiwerk’. Dit alles voor pakweg twintigduizend inwoners uit de regio. Meer was er ook niet nodig. Naar de kliniek ging je maar als je ernstig ziek waart. Toch?

Maar steeds meer zieken die minder ziek of helemààl niet ziek waren deden een beroep op de faciliteiten van een kliniek. Gevolg: klinieken gingen uitbreiden. Onvermoed gevolg: er werd een behoefte geschapen. De faciliteit was er, dus waarom ze niet gebruiken? En zo ging het maar door tot op heden.

Slecht geslapen? Ga naar de kliniek.
Slecht gezind? Ga naar de kliniek.
Slecht karakter? Ga naar de kliniek.
Geen werklust? Ga naar de kliniek.
Niet tevreden met jezelf? Laat je veranderen in de kliniek.
Anderen dan weer zien in een kliniek een hotel met gratis vol pension. Hun bijdrage aan de rekening? Geen probleem! Van de postbus naar de vuilbak! Wie kan het ze laten betalen? Ze hebben immers geen geld, tenzij voor bier.

Een en ander heeft als gevolg dat échte zieken soms op een wachtlijst moeten geplaatst worden tot er een bed vrijkomt.

Mij zul je daar niet horen over klagen. We kunnen maar geholpen worden. Maar wat kost dit alles aan de gemeenschap? Met name in de psychiatrieën zijn meestal alle bedden bezet. Bezet met wat? Met ‘prettig gestoorden’? Hebben die dan geen gewetensbezwaren als ze bedden bezet houden die echte zieken goed zouden kunnen gebruiken? De psychiatrieën beginnen stilaan de hele klinieken te overwoekeren. Niet moeilijk ook. Jezelf prettig gestoord verklaren is de makkelijkste manier om van gratis vol pension te genieten! De gemakkelijkste manier trouwens, want wie zal durven vaststellen dat je niét gek bent? Waar zit de bewijskracht?

Nuance: ‘gratis’ betekent hier wél: ‘betaald door de gemeenschap’!!! Zowel de bijdrage van het ziekenfonds als het remgeld!

Vroeger hadden de meeste klinieken geen psychiatrie. Of je was normaal, of je was gek. En in dit laatste geval kon je enkel terecht in een gekkenhuis. Punt. Niemand die zich daartoe aangetrokken voelde! En omdat niemand zich moedwillig gek wou laten verklaren bleef men er maar zo ver mogelijk van weg en liepen er helemaal geen gekken rond!

Nu echter die drempel verlaagd is tot glijhoogte lijkt plots iedereen gek en doen psychiatrieën gouden zaken.

Tja… behoefte scheppen kan tot rare toestanden leiden.

Zo ook in de technologie.

Hoe goedkoop kon men niet leven in mijn jeugd? En toch was alles duurder dan nu. Een arbeider verdiende amper genoeg om zijn gezin te voeden. Maar meer was ook niet nodig, meer was er ook amper te koop en dus leefde men desondanks goedkoop. De basisbehoeften om te overleven volstonden ruimschoots.

Maar wie kan vandaag de dag nog leven zonder PC? Zonder TV? Zonder GSM? Zonder zonnevacanties? En… zonder auto?

Dàt zijn juist de dingen die het leven tegenwoordig zo duur maken:luxeartikelen. Ze overstijgen vér de basisbehoeften van een mens, maar er zijn andere behoeftes geschapen en we willen er allemaal mee van profiteren.

Wat mij betreft: ‘Why not?’, tenminste, als je het je kunt permitteren. Als je in je budget nog ruimte laat voor de basisbehoeftes. Als je op het eind van de maand nog maar rond komt. Als je niet op de leentoer moet gaan ervoor.

Ook een ander fenomeen heeft ondertussen al lang de kop opgestoken. Luxeartikelen waren dingen die enkel de rijken zich konden veroorloven. De arbeidersklasse waagde zich daar niet aan, en was er ook allerminst afgunstig over. Ze konden het gewoon niet betalen en legden zich daar bij neer. Zo was het leven nu eenmaal: als je slim was en veel geld verdiende kon je je veel permitteren. De anderen hadden alleen het nakijken en vonden dat heel logisch. En àls ze zich dan al eens enige luxe wilden veroorloven dan was het éérst sparen, dàn kopen!

Nu is het enigszins anders. Nu koopt men veel luxezaken die men zich eigenlijk niet kan permitteren, enkel maar om de rijkeren na te apen. En vooral: omdat de banken al jarenlang héél graag leningen toestaan. Valt ook alweer onder de noemer ‘behoefte scheppen’. Als je dat geld zomaar in de hand gestopt kunt krijgen, waarom zou je het niet doen?

Of we ons verbeterd hebben in vergelijking met vroeger? Ik vind van wél. Onze economie draait immers op koopkracht.

Of dat kan blijven duren? Ik denk van niét! Het zou kunnen als die koopkracht ontstond uit sparen. Nu ontstaat ze grotendeels uit ‘leenkracht’! Waar moet de terugbetalingskracht vandaan komen?

Als je vandaag niet rondkomt met 50 euro per dag en moet lenen, hoe zul je dan morgen rondkomen met 40 euro na de aflossing van je schulden? De allersimpelste vorm van wiskunde! Maar zelfs dàt wordt niet meer begrepen!

En dan de laatste ‘geschapen behoefte’: de auto! Vroeger kon een arbeider zich die niet permitteren, en dus kwam industrie en handel zich, gedecentraliseerd, vestigen in gebieden waar een potentieel aan werkkracht of cliënteel op hoogstens fietsafstand woonde. Nu heeft de industrie handig ingespeeld op de geschapen autobehoefte door zich op strategische plaatsen te centraliseren. Elke arbeider heeft trouwens toch een auto! En zo werd een geschapen behoefte een verplichte behoefte. Want wie géén auto heeft kan een passende tewerkstelling wel op zijn buik schrijven.

En zo kun je gemakkelijk tot volgende absurde toestanden komen: een arbeider moet 100 km rijden naar de plaats waar hij in bevoorbeeld een industriële bakkerij werkt. Het door hem afgewerkte eindproduct wordt de volgende dag dan weer 100 km ver vervoerd, terug naar zijn woonplaats, waar hij het dan in de winkel kan gaan kopen!!! Is het te verwonderen dat onze autowegen oververzadigd zijn?

Bovendien centraliseerde ook de handel zich op zulkdanige wijze dat buurtwinkeltjes moesten verdwijnen vanwege de concurrentie van ‘gecentraliseerde’ warenhuizen waar je enkel maar met de auto kunt komen. Wéér is hier de geschapen autobehoefte de schuldige.

En ik kan me maar moeilijk losmaken van de gedachte dat een en ander toch de logica op zijn kop betekent. Want als je alles eens goed overdenkt:

We dénken winst te hebben gemaakt door die gecentraliseerde handelszaken. Alles is er immers goedkoper door massa-inkoop.

Maar is dat echt zo? Als we even alles doorrekenen: vervoer van werknemers, zowel in de handelszaken als in de industrie… Eigen brandstofkosten door het ‘ver’ te moeten halen… De daardoor nog maar eens geschapen behoefte voor vlottere verbindingen naar waar ook, en de aanleg- en onderhoudskosten daarvan. Allemaal door ons zelf betaald via de belastingen. En dan hebben we het nog niet eens over de vele kleine zelfstandigen die hun brood konden verdienen met een buurtwinkeltje, maar nu ‘aan de dop’ staan! Oók weer door ons betaald!

Zijn we dan écht beter af dan vroeger met de verspreide industrietjes en de buurtwinkeltjes? Ik denk het niet! We zouden het, met de sterk verbeterde productiemethoden, véél beter kunnen hebben dan vroeger. Nu maken we alleen maar de rijken nog rijker!

Willy.

17-10-2011 om 09:23 geschreven door Willy

Dit een beetje bij gebrek aan inspiratie:

De laatste toerist aan de Belgische kust!

Aan het strand stil en verlaten,
              Zat een hondje op een bank.
                              Niemand speelde nog in ’t water,
                                                Eenzaam zat hij aan de kant.

Wat mij er doet aan denken… de laatste tijd krijg ik van veel zijden de opmerking dat ik helemaal ben veranderd met die hond! Er vooral ook gezonder uit zie. Een verjongingskuur lijk te ondergaan.

Weetnie hoor! Persoonlijk voel ik me vooral moe. Gezond moe dan zeker? Maar toch met een heel klein beetje heimwee naar ‘ongezond maar uitgerust’!

Maar dat zal dan wel van voorbijgaande aard zijn.

Willy

16-10-2011 om 00:00 geschreven door Willy

Ik moet eerlijk kleur bekennen: ik heb de serie ‘Benidorm Bastards’ nooit gevolgd, wat blijkbaar een gat in mijn cultuur moet voorstellen, want nu blijkt die serie een groot succes in het buitenland.

Ik weet alleen zo ongeveer over wat het gaat: oudjes die in Benidorm de jongeren hekelen en/of doen blozen.

Hé, vertoont dat niet enige gelijkenis met mijn blog en misschien dat van enkele andere? Jawel hoor! Wij zijn dus ‘blogbastards’. Vind ik niet eens zo gek, al hekel ik niet in de eerste plaats de jongeren, maar vooral de onverdiende successen van alle stommekloten die het in dit land voor het zeggen hebben. Wat uiteraard wél de schuld is van het stemgedrag van de jongeren!!!

Successen, hen in de schoot geworpen door (jawel toch?) jeugdige onwetenden die denken alles te weten, maar in wezen enkel weten wat hen werd ingefluisterd door weer andere jongeren! Of door leraren die zelf ook nooit volwassen geworden zijn.

Zo herinner ik me nog de eerste keer dat mijn dochter naar de stembus trok.

- En, voor wie ga je stemmen?

- Voor ‘…’ was het antwoord.

- Wat? Voor dié halve gare? Wat in godsnaam heeft dié voor goeds gedaan om ervoor te kiezen?

- Weetnie! Maar hij heeft een charmant snoetje en een leuk kontje!

Ja! Zo gaat dat tegenwoordig. Kun je het de jongeren kwalijk nemen? Neen, want ze zijn nog zo groen als wat achter de oren. De schuldigen zitten in de Wetstraat. In plaats van destijds de kiesleeftijd te verlagen hadden ze hem beter verhoogd tot de leeftijd van minstens dertig jaar. Pas dàn kan van enig doorzicht in dat politieke gesjoemel sprake zijn en kan met enige kennis van zaken een standpunt worden ingenomen. Dan zou je ànderse lui in de Wetstraat zien zetelen!

Maar ja… dan zou de helft van het huidige Circus Wetstraat mogen opstappen en in andere en échte circussen de clown gaan uithangen. Zouden misschien een pak minder verdienen, maar in een echt circus worden clowneske toestanden tenminste gewaardeerd! Daar kómt het publiek voor!

Respectloos van me om die lui clowns te noemen? Misschien wel, maar hoe willen ze dan wél genoemd worden als ze dagdagelijks de clown uithangen? Respect begint toch bij jezelf? Of niet?

Willy.

Slot van de vertellingen van de rechter.

10 wat in nederland niet kan, kan hier wel.

"En dan is er nog de stroom van Nederlandse migranten richting België", zucht de rechter. "Onze noorderburen zijn nu eenmaal veel strenger geworden. Marokkaans-Nederlandse meisjes die in hun vaderland met een Marokkaanse man huwen, hebben niet meer het recht om hem mee te nemen naar Nederland. Gevolg: het meisje verhuist (tijdelijk) naar België waar haar man wél welkom is in het kader van de gezinshereniging. Na een tijdje nemen ze weer de wijk naar Nederland, want de man mag er met zijn Belgische papieren verblijven..."

Rechter herkent woorden van Antwerpse procureur-generaal in de praktijk

Niet alle asielzoekers mogen over dezelfde kam geschoren worden, maar de rechtbanken worden wel geconfronteerd met duizenden dossiers van fraude.

-o-o-o-o-o-

Zo. Dat zit er dan ook weer op! Ik ben blij dat ik die verhalen over tien columns heb verspreid om het in kleine dagelijkse hapjes verteerbaar te houden! Ik zou namelijk niet graag verantwoordelijk gesteld worden voor acute hartaanvallen of maagbloedingen! In de Wetstraat hebben ze daar blijkbaar géén probleem mee!

Willy.

15-10-2011 om 09:17 geschreven door Willy

Een leeg blad, pardon, pc-scherm voor mijn neus. Zoekend naar iets dat er blijkbaar niet is: inspiratie. Hoe kàn die inspiratie er ook zijn als ik de hele namiddag in het zonnetje ‘geterrast’ heb met vrouw en hond? (Ik schrijf dit op dinsdag 11 oktober). Het zou de hele dag een beetje miezerig bewolkt zijn zei de weerman, maar we zaten lekker in een stralende zon; aan de kust dan toch tenminste, maar ja, dat is België niet meer hé? Valt blijkbaar niet eens meer binnen de territoriale wateren eens de toeristen weer naar huis zijn! Je kunt het de weerman dan ook niet kwalijk nemen…

Enfin, elk zijn stiel. Nog maar eens een oktoberterrasjesdag dus. Mooi meegenomen. Andere locatie, want de Melrose heeft zijn terras al afgebroken. Eigenlijk een door ons ondergewaardeerde locatie die luistert naar de naam ‘Lentini’. Dicht bij huis, we kwamen er vroeger regelmatig; ook in de winter, maar dan binnen. Maar het is ook restaurant, en valt dus al lang onder het rookverbod. En dus, een beetje onterecht, afgeschreven.

En toch, jarenlang bleef de bazin ons vriendelijk toezwaaien als ze ons ergens tegenkwam. Zo zie je maar dat een vriendelijk gebaar altijd weer loont. En ze wist voorwaar ook nog dat Scotch mijn favoriet is.

Welnu, ik heb geen gebenedijd woord gesproken. Enkel maar zitten genieten. Van mijn hond, mijn (hoogst uitzonderlijke) drie Scotchen, en van de zon. De gesprekken wou ik niet eens horen, want het waren hoofdzakelijk vrouwen die er zaten. Vrouwenpraat dus.

En gek eigenlijk, nét nu ik zonder inspiratie zit, vind ik er dààr nu toch wel in zeker? Hoe dat komt?

Wel, mannen praten dan misschien wel even oninteressant over de voetbal, de ronde van Frankrijk, of vertellen moppen… enfin, niet erg hoogstaand, maar toch over voor hen vrolijke dingen.

Vrouwen echter… en vooral als ze zich begrepen voelen door de omgeving… vallen altijd weer terug op hun droevige of bloederige medische dossiers! Vrolijke onderwerpen vinden ze niet interessant.

Deze namiddag was het niet anders. Aan een tafeltje begon een geanimeerd gesprek over wie de meeste en pijnlijkste operaties had moeten ondergaan, en niemand wou het onderspit delven natuurlijk. Andere tafeltjes mengden zich prompt in het gesprek toen ze het succesgehalte van het onderwerp ondervonden. Die van mij ging er ook al gauw aan meedoen. De zo geheimgehouden medische dossiers werden in geen tijd open en bloot ‘ontgeheimd’. Nu begrijp ik waarom artsen niet over medische dossiers mogen praten met buitenstaanders: ze zouden de ‘primeur’ kunnen afsnoepen!

In een mum van tijd was het hele terras herschapen in een waar bloedbad. Een operatiekamer had er zijns gelijke niet aan. Wellustig werden nieren, darmen, magen, baarmoeders en ruggengraten van de ene tafel naar de andere gegooid… het vloog alle kanten op! Allemaal door elkaar! Niet verwonderlijk dat ik drie Scotchen nodig had om het niet meer te moeten aanhoren… en de verwachte roes niet eens wilde komen!

Ik was, op één na, de enige man op het terras. De andere zat wat verveeld rond te kijken en af en toe wisselden we zwijgend een veelbetekenende knipoog. Bang om het gezellige vrouwenonderonsje te storen.

Want raar maar waar: als je op zo’n voor vrouwen ‘gelukzalig’ moment met een vrolijk verhaal moest afkomen, dan zou je op slag alle gezichten zien bevriezen. Dan is voor hen de lol er af.

En bijgevolg hield ik maar de mond en bestelde nog een Scotch. Durfde niet eens ‘op de gezondheid’ te klinken, want dat zou er waarschijnlijk teveel aan geweest zijn! En klinken ‘op de ziekte’ vond ik ook maar belabberd. Zwijgen en drinken dus maar!

Het werd vijf uur en het zonnetje begon te verdwijnen. De ene na de andere stapte op. Ik keek ze na. Ze liepen allemaal nog mooi flink rechtop en blijkbaar zaten alle ledematen en organen terug op de juiste plaats. Medische dossiers netjes weer opgeborgen. Bovendien hadden ze zonder uitzondering een gelukzalige glimlach op het gelaat. Ze hadden hun pretje nog maar eens gehad. Geen vuiltje aan de lucht! Life can be so easy!

Aan de andere kant van de straat reed Carlos, een bekende van me, voorbij in zijn rolstoel. Een zelfgerolde sigaret bungelde nonchalant uit zijn mondhoek. De man, ooit machinist op de lange omvaart, kan geen tien stappen meer lopen zonder hulp, leeft van een leefloontje en woont in een gore kelderverdieping. Hij kreeg me in het oog en zwaaide me vrolijk toe met een brede glimlach. Want neen hoor, voor hém is er zéker geen vuiltje aan de lucht en je zult hem ook nooit horen klagen! ZIJN medisch dossier? Kan de boom in!

Oh ironie!

De moraal van het verhaal: als je een vrouw echt gelukkig wilt maken, ga dan vooral niet op zoek naar een vrolijke belevenis! Pas met bloederige smartlappen kun je scoren! Zeg dat je een derdehands ruilhart hebt, ogen uit de werkplaats van Frankenstein, benen van een pop in de etalage van een confectiewinkel en dat je longen ondersteboven liggen zodat je met je navel moet ademen. Dàn pas heb je gehoor!

Willy.

Negende verhaal van de rechter.

9 ruzie in familie als het uitkomt

Ook gezinsherenigingen kunnen zeer winstgevend zijn. "Sommige migranten die hun bejaarde ouders laten overkomen, moeten zich borg stellen en voor de zorg van hun vader/moeder opdraaien. Dit vervalt echter als de bejaarde na drie maanden geregulariseerd wordt. Van dan af komen ze plots niet meer overeen, maken de kinderen te veel lawaai en wil het oudje alleen gaan wonen. Gevolg: leefloon. In werkelijkheid wonen ze onder één dak en is het leefloon een extra inkomen... Controle? Zeer zwak."

-o-o-o-o-o-

14-10-2011 om 08:55 geschreven door Willy

Wat een mooi woord schiet me daar te binnen! ‘Zwerfmeel’. Het blijft bijna plakken op het puntje van mijn tong, maar vindt dan toch zijn weg naar mijn toetsenbord. Eens wat anders dan ‘zwerfvuil’. Wat ik ermee bedoel zal ik maar direct verklappen, want je zult het woord waarschijnlijk niet vinden in een woordenboek, en zeker al niet in dié betekenis.

Ik heb het over van die mails die het land, of soms de hele wereld rond zwerven, voorzien van het vriendelijk verzoek ‘Doorsturen’. Wat ik eigenlijk zelden doe. Niet dat ik er te lui voor ben, maar ik ram niet graag iets ongevraagd door iemands strot, en bovendien bén ik nu eenmaal een onverbeterlijke dwarsligger. Zéker als men me iets beveelt. En ’t is trouwens juist aan een dwarsligger dat je zoiets moet vragen!

Maar toch… ik kreeg er weer zo eentje dat ik wel de moeite waard vond, maar om toch een beetje te kunnen dwarsliggen, besloot ik (uit gewetensbezwaar?) de tekst op mijn blog te plaatsen en het lekker niét via mail door te sturen!

Hier volgt de tekst van het (of de) zwerfmeel:

Als dàt geen zuivere logica is dan weet ik het ook niet meer. Maar blijkbaar zijn de hersenen van alle politici in dit land van elke logica ontdaan en vervangen door… ja, door wàt eigenlijk? Collaboratie? Landverraad? Eigenbelang? Angst voor de Walen die nooit ook maar één duimbreed toegeven, tenzij ze er een hele hand voor in de plaats krijgen? Angst om ook maar iéts te doen? Tja, wie niets doet kan ook niets mis doen hé? Typisch voorbeeld: CD&V die zich nog maar eens als gewillige Vlaamse hoer voor de Walen opstelde en braaf ja ging knikken op de Waalse eisen. Net zoals het een goede hoer betaamt.

Maar geen probleem hoor, jonge Vlamingen! Blijf maar lustig stemmen voor dergelijke clowns. Het is jullie toekomst. Wij ouderen kunnen alleen nog maar toezien hoe het steeds verder bergafwaarts gaat.

Migratiestop? Vergeet die natte droom! Als ze al vijfhonderd dagen nodig hebben om een halfbakken oplossing voor een paar gemeenten te vinden, zal een migratiestop ze zeker vijfhonderd jaar kosten!

Willy.

Achtste verhaal van de rechter:

8 Schijnscheidingen

We kenden de schijnhuwelijken al, maar 'schijnscheidingen' zijn nog veel interessanter. "Twee geregulariseerde immigranten zijn gehuwd en leven van een uitkering. De ene krijgt werklozensteun, de andere een uitkering van het ziekenfonds", geeft de rechter als voorbeeld uit zijn praktijk. "Omdat ze samenwonen, krijgt slechts één van de twee zijn uitkering als gezinshoofd. Als ze scheiden, dan kunnen ze allebei een hogere uitkering krijgen, zo leren ze van hun advocaten. Ze gaan dus uit elkaar, voor de show. Eén van hen huurt zogezegd een zolderkamertje bij een familielid, de andere blijft waar hij is. Ze laten hun scheiding ook bevestigen door een vrederechter. Een van de partners moet onderhoudsgeld betalen, maar weigert dat zogezegd. De andere stapt naar het fonds voor onbetaalde onderhoudsgelden en strijkt daar een maandelijks bedrag op. Dit soort papieren scheidingen is erg lucratief. En slechts weinigen lopen tegen de lamp."

-o-o-o-o-o-

13-10-2011 om 09:01 geschreven door Willy

Toen ik nog héél klein was (eerste studiejaar), was er… lei en griffel.

Kort daarna kwam potlood en papier.

Toen ik in het zesde studiejaar zat had mijn school voorwaar al een stencilmachine, en de directeur een schrijfmachine!!! Een zwart, gammel ding; waarschijnlijk een okazietje. Maar wàt vergaapten wij ons daaraan. Hoe geleerd moest je wel zijn om daarmee om te kunnen gaan? En dan die gietijzeren stencilmachine met grote zwengel. Jongens! Dat hebben ze nog niet in een drukkerij, dachten we.

Vele jaren later: de papierberg groeide. Hopeloos! Waar bleef je toch met al dat papier? Om gewoon een gezinnetje te onderhouden had je al een hele mappenkast nodig! Ik vroeg me altijd al af hoe analfabeten dat klaarspelen. Nou… niet moeilijk! Om één domme te onderhouden zijn er tien slimmen nodig. Je kunt je dan wel de vraag stellen wie van beide écht slim is… (slim maar niet geleerd heet dat dan).

Toen verscheen de pc op toneel! Ha! Eindelijk zou de papierberg slinken! Het papierloze tijdperk maakte zijn opwachting. Binnenkort konden we die mappenkast naar het containerpark brengen.

Wel euh… ik weet het zo nog niet! Want…

Hoewel ik alle bankverrichtingen via pc banking doe, moesten we verleden week toch naar de bank om een rekeningetje te laten openen op naam van mijn vrouw. De simpelste en goedkoopste formule. Ze heeft het namelijk nodig omdat ze vanaf volgend jaar een heel miniem pensioentje krijgt en de pensioendienst het vertikt dat op mijn rekening te storten. (Waarvoor moet je dan wel getrouwd zijn?)

Enfin, geen probleem voor mij. De vent aan het loket stelt enkele vragen, slaat een paar toetsen aan… en daar begint het papier uit de printer te spuiten: vellen, vellen, en nog eens vellen.

- Teken even hier, teken even daar; een eindeloze reeks paperassen.

Tenslotte krijgen we van alles een kopie mee naar huis… een stapel om U tegen te zeggen! Voor een onnozel simpel rekeningetje zonder toeters, bellen of andere kostbare tierelantijntjes!

De papierberg slinken? Laat me niet lachen! De pc heeft ze juist vertienvoudigd.

Tja… voorspellingen zijn niet altijd zo voorspelbaar als ze lijken!

Willy.

Zevende verhaal van de rechter:

7 Regularisatie omdat vader in de cel zit!

Nog veel voorkomend in het misbruik: regularisatie om humanitaire redenen. "Wist je dat een gezin geregulariseerd kan worden als de vader in de gevangenis zit?", grijnst onze rechter. "We hebben het al meegemaakt met verschillende zigeunerfamilies. Pa vliegt in de bak en de advocaat maakt van de gelegenheid gebruik om de illegale familieleden aan een leefloon te helpen. Ze willen pa immers kunnen bezoeken in de gevangenis en onze asielwet zegt dat dit een humanitaire reden is om (tijdelijk) in ons land te blijven én een uitkering te krijgen. Als vader vier jaar moet brommen, dan krijgt zijn kroost vier jaar lang steun. Handig voor illegalen die in de gevangenis zitten."

-o-o-o-o-o-

12-10-2011 om 08:47 geschreven door Willy

Ik ben een ongelukkige drinker! Lust zo graag elke vorm van alcohol, maar ben nog nooit bestand geweest tegen grote hoeveelheden!

Mijn droevige alcoholische historiek ziet er dan ook als volgt uit:

1. 7 à 8 jaar oud: eerste kennismaking met alcoholische geneugtes. In de kerst- en nieuwjaarsdagen wat mogen meeproeven van de fles ‘Elixir d’ Anvers’ die mama altijd kocht in die periode. Mijn vader dronk nooit. Dat zoete gele spul beviel me wel, al vond ik de glaasjes wel wat héél klein.

2. 12 jaar oud: wonend in een benzinestation recht tegenover een café! Onze helpers haalden zich daar wel eens een flesje bier en brachten er ook eentje voor mij mee. Smaakte bitter, maar de nasmaak beviel me wel en gaf een lichte roes die me ook wel beviel.

3. 16 jaar oud: na vele Western romans te hebben gelezen waarin cowboys het altijd over Whisky hadden, moest ik dat eens proeven en kocht een fles. Vond het heerlijk nootachtig van smaak, maar de roes kwam veel sneller. Veel te snel naar mijn goesting, want ik had graag nog een paar glazen van dat spul geproefd.

4. Tijdens mijn politieloopbaan: hm. Maar niet over praten. Vraag het maar aan Fred, maar die zal ook wel doen of zijn neus bloedt. Bovendien vertegenwoordig ik de teleurstelling van zijn leven: hij heeft me veel kunnen leren, maar kon me nooit leren drinken ‘als een man’. Teleurgesteld zei hij dan dat ik dronk 'als een vogel'!

Maar wàt ik ook dronk, mijn hele leven kampte ik met het feit dat ik het allemaal zo lekker vond, maar er niet veel van op kon.

En dan… pensioen! Met niets of niemand meer rekening moeten houden. Volop aperitieven maar met elke week een fles whisky. Was teveel. Kreeg maagpijn. Overgestapt naar wijn: grotere slok, minder sterk. Werd ook teveel. Kreeg er hoofdpijn van. Stom bier dan maar? Grote slok, dorstlavend, veel minder sterk en veel minder roes per hoeveelheid.

Ja maar… een stomme pint vond ik nu echt niet zo lekker. Andere biertjes uitgeprobeerd, en er bleken echt heerlijke smaken tussen te zitten. Vooral tussen de strafste. Maar daarbij kwam de roes dan ook veel sneller dan het dorstlessend effect! Teleurgesteld dan maar afgeschreven.

En nu heb ik dan eindelijk mijn persoonlijke middenweg gevonden: een lekker abdijbiertje van tussen de 6 à 8 graden, en daar zitten echt ook wel heel lekkere tussen.

Maar de echte topper is voor mij toch Gordon Scotch! Al lang. Van mijn allereerste jaren bij de politie. De verkiezingen waren op til, we moesten de moto’s opzij zetten en helpen kiesbrieven ronddragen. Overal aanbellen, want er moest voor ontvangst worden getekend.

Kwam ik terecht bij een onecht echtpaar (samenwonenden) van 95 jaar oud! Ze vroegen me binnen en deden heel vrolijk en levendig voor hun leeftijd. Het viel me ook op dat ze allebei een rode neus hadden… In de gang had ik al een hele berg met bakken Scotch gezien, maar wist destijds niet eens wat dit was.

Ze drongen aan dat ik er eentje moest meedrinken. En nog eentje en nog een laatste… Die kiesbrieven? Ach, morgen is er ook nog een dag!

En sindsdien associeer ik Scotch een beetje met een lang en vrolijk leven. Maar wil er geen in huis halen. Té lekker om te laten degraderen naar de status van gewoontebiertje! Behoud dat als extraatje voor op een leuk terrasje in aangenaam gezelschap. Tenminste… als ik heel zeker weet dat er maar één zal worden gedronken. Zoniet, en dat spijt me ten zeerste, dan moet ik me met gewone biertjes tevreden stellen. Kan dan tenminste meedrinken met de grote mensen.

En dat maakt van mij… een toch wel een beetje een ongelukkige drinker! Zo moet een vrouw zich voelen die hunkert naar een kind, maar er geen kan krijgen.

Willy.

Zesde deel van de verhalen van de rechter.

6 ongeneeslijk ziek... in thuisland

Nog een veelbeproefde tactiek is het 'artikel 9ter van de Vreemdelingenwet'. "Dat bepaalt dat iemand geregulariseerd kan worden als hij aan een ziekte lijdt die in zijn thuisland niet verzorgd kan worden", legt de rechter uit. "Die persoon moet een leefloon krijgen en mag niet werken. Helemaal aberrant is dat de wet zegt dat ook zijn familieleden niet mogen werken. Er bestaat een circuit van artsen die valse attesten afleveren. Er zijn er die het zo nogal bont maken. Zo kreeg een Russische vrouw, die zogezegd aan sinusitis leed, een tijdelijke regularisatie omdat ze voor 'onbepaalde tijd' niet in een vliegtuig mocht zitten, wegens drukverschillen. Je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een arts die het op papier zet."

-o-o-o-o-o-

11-10-2011 om 09:12 geschreven door Willy

Waarom zijn we soms zo bezorgd om UFO’s? Zouden we eigenlijk niet hoeven, want als ze al bestaan moeten ze van een hoogtechnologische beschaving komen, en daar kunnen we alleen maar beter van worden.

Of toch niet? Grote twijfel, want de geschiedenis leerde ons dat, als een hogere beschaving in contact komt met een minder geëvolueerde, deze laatste tot slavernij wordt gedoemd. Tenminste… als het zich onder ‘mensen’ afspeelt.

Zou dat zich met vreemde wezens, zeg maar Aliens, op dezelfde manier kunnen afspelen? Twijfel. Enerzijds hopen we dat een hogere technologie ook hogere ‘humanitaire’ waarden hanteert, anderzijds kunnen we ons de vraag stellen hoe ‘humanitair’ zich vertaalt in de hersenen van een Alien.

Als er zich ooit al eens close encounters zouden afspelen kunnen we bijgevolg alleen maar afwachten wat er uit de bus komt en hopen dat de gevolgen niet zo eng zijn als datgene wat wijzelf in onze geschiedenis hebben veroorzaakt.

De vuistregel voor het mensdom hebben we inmiddels al geleerd door de geschiedenis: contact tussen hogere en lagere beschavingen kan twee kanten op:

Scenario 1: Meestal wordt de lagere beschaving gedomineerd en uitgebuit;

Scenario 2: Of ze leert van de hogere en integreert zich daarin.

Verder filosoferend komen we dan terecht op onze huidige multicultuur en stellen vast dat hier alle logische beginselen overhoop werden gegooid.

En nochtans, het scenario is hetzelfde:

Een cultuur die zichzelf met vallen en opstaan toch tot een benijdenswaardig niveau heeft weten op te werken, gaat er plots eentje importeren dat eeuwenlang maar wat heeft zitten aanrommelen en een fictieve god heeft zitten aanbidden in het woetijnzand. Niet eens ooit heeft nagedacht over hoé die woestijn weer vruchtbaar te maken en er uit te halen wat er uit te halen valt. Wat óns volk toch zeker wel zou gelukt zijn als het er op aan kwam te overleven.

Voor scenario 1 zijn we te ver geëvolueerd en te humaan geworden.

Maar voor scenario 2 wil dat andere volk zich niet aanpassen. Werd veel te veel beloofd door hun fictieve god om zich tot ons niveau te ‘verlagen’ (?!?). Zouden hun fictieve hemel kunnen missen!

Wat nu?

Wel, ik weet het ook niet. Misschien zal de geschiedenis ons leren dat er ook nog een derde scenario blijkt te zijn:

Scenario 3: de lagere beschaving haalt de hogere onderuit en domineert ze.

Een soort doemscenario dat de negatieve evolutie inleidt. Terug naar af? Nooit gezien in de geschiedenis! Is dàt het scenario waar politici ons heendrijven? Blijkbaar wél!

Hoe onlogisch dat ook lijkt, het kan waarheid worden dank zij de 'politieke onwetendheid' van de domme kiezer!

Willy.

Deel 5 van de vertellingen van de rechter.

5 één dag werken volstaat

Het volstaat ook dat immigranten hier één dag gewerkt hebben om daarna van een werkloosheidsuitkering te kunnen genieten. "Ze moeten enkel een attest voorleggen dat ze in het land van herkomst gewerkt hebben. Als ze daar één dag arbeid in ons land aan kunnen toevoegen, dan is hun plan gelukt. Dergelijke fraudeurs vinden vlug de weg naar nepvennootschappen die hen dergelijke attesten bezorgen, tegen betaling. Als je als rechter een onderzoek instelt naar de echtheid van die vennootschappen, zijn ze meestal al failliet. Er valt dus niets meer te controleren. De sjoemelaars profiteren met succes van de zwakke regels in het asielbeleid."

-o-o-o-o-o-

10-10-2011 om 09:12 geschreven door Willy

De familie Onbenul.

Het rechterverhaal van vandaag deed me, na herlezing, plots steigeren, want er lijkt heel wat meer aan de hand te zijn dan op het eerste gezicht lijkt! Die ‘Achielzoeker’ die de eerste dag van zijn regularisatie ziek werd en daarvóór al… 5 JAAR IN HET ZWART HAD GEWERKT!!!

Hé? Kan dat? Hoe werkt dat? Ik stel vast dat ik analfabeet ben op dat gebied! Begrijp ik wel goed? Iemand komt hier Achiel zoeken en kan blijkbaar dank zij het heel tijdrovend onderzoek (in dit geval dus minimum VIJF JAAR!) hier lustig de bloemetjes buitenzetten en in het zwart werken.

Welnu, dàt krijg ik nu echt niet door mijn keelgat zie! Werkt dat zo? Ik had gedacht: ze komen hier binnen, willen Achiel vinden, worden in een van Achiel’s mooie internaten opgevangen, hun gangen worden ondertussen streng gecontroleerd, en na hoogstens een paar maanden is het onderzoek afgerond en is het ofwel buiten ofwel geregulariseerd.

Zo zou het toch horen te zijn? Niét dus! Politiek blijkt dus nog veel walgelijker dan ik had gedacht! Wie is dààr nu weer verantwoordelijk voor? Inderdaad, en helaas: de jonge jankerds. Die jeugd die denkt alwetend te zijn maar och god, enkel nog maar eens heeft kunnen kijken hoe de wereld er op het eerste zicht uit ziet en enkel nog maar weet wat hen werd wijsgemaakt. Zélf hebben ze nog niks ervaren maar ze ‘weten’ het allemaal van horen zeggen. En dus, meerderjarig of niet, ze komen van school, weten van het leven nog niets af, en blijven onbenullig tot ze enige ervaring hebben opgedaan.

Maar ze hebben stemrecht, weet je wel? En voor wie gaan onbenulligen stemmen? Voor de grote meneer Onbenul natuurlijk! En zo vergroten de kansen van de vele politiek geïnspireerde meneren Onbenul naarmate de kiesleeftijd verlaagt! En komt de hele familie Onbenul uiteindelijk in de Wetstraat huizen.

Willy.

09-10-2011 om 17:51 geschreven door Willy

Zo. De hete nazomerdagen liggen ook alweer achter de rug. Onze lage grijze luchten gaan weer het Vlaamse land domineren, met af en toe een regenbuitje ter afwisseling. Alhoewel, aan de kust lijkt het meestal wel droog te blijven.

Helemaal niet zo gek eigenlijk! Voor mij tenminste eventjes tijd om uit te blazen en op adem te komen. Heerlijke rust na toch wel vermoeiende dagen. Want zéker met de hond wil ik van elk zonnestraaltje profiteren en dat gaat op de duur toch wel in de benen zitten! Vooral na vele jaren van te weinig beweging.

En ook Chico blijkt zich onmiddellijk aan te passen aan het weer. Bij mooi weer blijft hij maar rondlopen in het park en alles heel berekend besproeien. Pas daarna een drolletje. Maar bij nat of druilerig weer is het snel de straat over, zo snel mogelijk zijn behoeftes doen onder een struik en roef! Terug naar huis.

Nét zoals baasje het gewild had, want ik had me al zorgen gemaakt over hoe ik dat uitgebreid bodemonderzoek bij regenweer en half slapend moest klaarspelen in de vroege morgenuren.

En zo werden nog maar eens twee waarheden bevestigd:

1. Verspil nooit energie aan het zoeken naar oplossingen voor problemen die zich misschien nooit zullen aanbieden;

2. We mogen blij zijn met ons afwisselend klimaat! Zo worden onze activiteiten op natuurlijke wijze verspreid en afgewisseld.

Hoedanook, het is niet de bedoeling dat ik niét meer zal wandelen in de winter, want voor Chico ligt al een leuk regenjasje op maat klaar. Maar nu toch eerst eventjes uitblazen.

Ja, ik weet het! Ik klets maar wat uit de nek. Praat maar een beetje tegen mijn pc. Gewoon om het vierde verhaal te kunnen toevoegen.

Willy.

Deel 4 van de vertellingen van de rechter.

4 rugkwaal voor leefloon.

Een andere 'klassieker' is de geveinsde ziekte om voor onbepaalde tijd een leefloon te krijgen. "Ik maakte het al tientallen keren mee dat asielzoekers ziek worden op de dag dat ze geregulariseerd raken. Daarvoor hebben ze meestal tot vijf jaar in het zwart gewerkt, maar dan laat hun gezondheid het afweten. De ziekten: rugpijn, depressie en posttraumatisch stress-syndroom. Dit laatste illusteren ze dan met een foto van een afgebrand huis ergens in Kosovo. De meeste attesten worden afgeleverd door een allochtone arts. Als het leefloon wordt goedgekeurd, dan gaan ze weer aan de slag in het zwart. En ze worden amper gecontroleerd."

-o-o-o-o-o-o-

Toch even een kantschrift bij dit verhaal: “Van wie zouden ze dat geleerd hebben?”

Want inderdaad, het verhaal heeft veel raakvlakken met wat de moderne Belg doet. We zien dan wel niet graag ons zuurverdiende geld wegvloeien naar landsvreemden, maar zien we dat wél graag naar eigen profiteurs? Het resultaat is immers idem dito en we geven er bovendien een goed voorbeeld mee.

Dat komt ervan als een land overloopt van de sociale voorzieningen, maar het met een schrijnend tekort aan degelijke controle daarop moet stellen.

Maar om héél eerlijk te zijn: de controle is nog tamelijk streng… als het Belgische profiteurs betreft! Daar durft men immers nog aan te raken. Betreft het vreemden, dan wordt het een ander paar mouwen! Want de controlerende ambtenaar moet opletten niet het stempel ‘racist’ mee te krijgen. De wet, weet je wel? Vandaar: veiligheidshalve liever eigen landgenoten aanpakken!

Willy.

09-10-2011 om 09:20 geschreven door Willy

De generatiekloof lijkt een typisch menselijk verschijnsel. Een natuurlijk verschijnsel ook. Niemand ontsnapt er aan. Vroeger niet, nu niet en later niet. De hoofdoorzaak vind ik liggen in het feit dat jongelui op een bepaald ogenblik gaan puberen. Achten zich onoverwinnelijk, vinden dat de wereld aan hun voeten ligt, willen het allemaal uitproberen, en het kan lang duren voor ze snappen dat je niets voor niets krijgt. Vooral als vadertje staat een handje toesteekt met het geld van de braaf zwoegende belastingbetaler, wat dan weer een heel negatief signaal geeft en de pubertijd soms rekt tot in het oneindige.

De generatiekloof? Heel normaal. Heel natuurlijk. Zie je ook bij honden en bij zowat alles in de natuur. Oncomfortabel, maar begrijpelijk. Zo lang het op de natuurlijke manier gebeurt is er geen vuiltje aan de lucht en kun je er mee leren leven. Geestelijk ontsnappen je kinderen je wel tijdelijk, leven in andere werelden, maar ze komen wel terug als ze verstandiger geworden zijn.

Maar er zijn meer redenen dan puberen voor menselijke generatiekloven: steeds beter en langduriger onderwijs zorgde er jarenlang voor dat de jongeren meer leerden dan de ouders ooit hadden kunnen doen. Dat verbreedde soms de generatiekloof en leidde wel eens tot enige wrevel. Ouders voelden zich zowel verheugd om die toegevoegde wijsheid, maar ook voorbijgelopen. En ze konden niet zo goed om met dat tweeslachtig gevoel.

Concluderend kunnen we dus zeggen dat de generatiekloof ook sterk afhankelijk is van de evolutie van een volk. En waar we de generatiekloof er maar bijnemen als natuurlijk verschijnsel, is dat niet altijd zo met de evolutie! Nu zéker niet. Want er lijkt een negatieve evolutie, zoniet toch minstens een evolutiestop te zijn ingetreden. Misschien wordt dan nog wel goed onderwijs gegeven, maar naar het zich bewust worden van zijn roots, vaderlandsliefde, cultuur , en de vele valkuilen in het leven toe, lijkt die evolutie gestopt en staan we op een keerpunt. Een keerpunt dat sterk op een negatieve generatiekloof lijkt. Het zijn niet langer de jongeren die de ouderen dom vinden, maar de ouderen die de domme onwetendheid, goedgelovigheid en laksheid van de jeugd hekelen. Onwetendheid dan vooral betreffende de geschiedenis van hun volk, de oorlogen die gestreden werden en het zweet dat het gekost heeft om dat volk te verheffen tot het huidige niveau!

Wordt vaderlandse geschiedenis dan misschien niet meer onderwezen op school? Of… enkel onderwezen met de nodige nuances? Zou de politici wel goed uitkomen, want wie niet weet waar hij vandaan komt, weet ook niet waar hij heen wil. En kan prompt gaan janken ten voordele van globalisatie en multicultuur.

De meerderheid van de jeugd is dan misschien in theorie nog wel ‘slim’ te noemen, maar door gebrek aan echte vaderlandsliefde, is het een makkelijk te kneden deegje geworden in handen van politici. Politici die hun tentakels tot in het onderwijs hebben zitten en daar de lakens uitdelen.

En zoals elk keerpunt uiteindelijk evolueert, lijkt het er op dat ook die evolutie alleen nog maar achteruit kan gaan. Kan ook niet anders. We importeren in snel tempo achtergebleven culturen. Achtergebleven ofwel door religie ofwel door profiterende regimes. Achterlijke culturen die zich letterlijk in onze leefwereld nestelen, hem helemaal verzieken en het niveau van onze kroost omlaag halen. Kàn ook niet anders: voeg water toe aan soep en je soep kan alleen maar wateriger worden. En als dat water dan ook nog vindt dat het de smaak moet gaan domineren is het hek al helemaal van de dam.

En ja, dààr kan de huidige oudere generatie moeilijk mee om! Veel te triestig om een hele generatie langzaam maar zeker te zien verloederen!

Generatiekloven van alle tijden? Jawel! Maar niét de huidige! Dié is uniek! Want dié luidt de afgang in. Dié staat voor negatieve evolutie!!!

Maar ik zou hypocriet zijn alleen maar het importeren van achtergebleven culturen de schuld te geven. Ook wijzelf hebben schuld door onze jeugd van in de wieg te verwennen in plaats van op te voeden! En daar heb je dan het tweede element: eigen kroost lui maken. Voeg die twee samen en je hebt… het recept van watersoep! Negatieve evolutie!

Willy.

Derde deel van ‘Vertellingen van de rechter’:

3 ziek op einde van vakantie

Het is voor migranten die werken ook helemaal niet moeilijk om hun betaalde vakantie met enkele weken te verlengen op kosten van de werkgever. De rechter: "De fraudeurs vertrekken op 1 juli met vakantie naar hun vaderland. Normaal is dat voor een maand. Rond 28 juli worden ze plots ernstig ziek. Ze hebben meestal last van hevige rugpijn. Die kerels stappen in hun thuisland naar een arts, die een attest aflevert waaruit blijkt dat ze op geen enkele manier vervoerd mogen worden. Niet met het vliegtuig, niet met een auto en ook niet met een schip. Begin september staan ze hier plots terug. Werkgevers die het riskeren om die mannen te ontslaan wegens onwettige afwezigheid, worden prompt voor de arbeidsrechtbank gesleurd. Je mag een arbeider/bediende immers niet ontslaan als hij ziek is..."

-o-o-o-o-o-

08-10-2011 om 09:09 geschreven door Willy

Kenners zeggen:

Wijn na bier is plezier.
Bier na wijn is venijn.

En daar hield ik me ook altijd aan. Want inderdaad smaakt ‘un petit rouge’ plots veel beter na een lekker biertje. Smaakt zelfs hemels. En zo werd het de gewoonte dat ik als aperitief eerst een smakelijke trappist dronk, en daarna nog een rood wijntje alvorens aan tafel te gaan.

Tot… ik doorkreeg dat je van wijn enorme dorst krijgt! Onlesbare dorst. En dat ik na dit wijntje dus opnieuw een biertje nodig had. Een biertje dat dan plots niet meer zo lekker smaakte na die wijn. Een biertje dat je dan bovendien tegen de dorst moet drinken, en dat is toch zonde?

En dus, om de biertjes het recht te geven zo heerlijk te smaken als de paterkens ze hebben gebrouwen, heb ik die wijn er maar van tussen gelaten en me tot twee biertjes beperkt. Nou ja… dat tweede dus om de alcohol van het gemiste wijntje te compenseren. Je moet je toch ook niet helemaal droogzetten hé?

En die wijn? Die behoud ik voor ’s avonds laat als slaapmutsje. Ik kan dan heerlijk dromen van dorstige kelen en schaduwrijke mediterane terrasjes waar vrome kelners drommels goed zijn in ‘de dorstigen laven’.

Willy.

Vervolg van de ‘vertellingen van de rechter’:

2 al zeer jong met pensioen

Ook met de pensioenleeftijd wordt er regelmatig geknoeid. "Sommige migranten, die al dan niet gewerkt hebben, vragen hun pensioen aan terwijl ze nog niet aan de leeftijdsvoorwaarden voldoen. Ze doen dat om rustig naar hun vaderland te kunnen terugkeren. Als de administratie van Pensioenen hun aanvraag weigert omdat ze veel te jong zijn, dan starten ze een procedure voor de arbeidsrechtbank. Als ze ook van de rechtbank ongelijk krijgen, trekken ze naar hun vaderland om een geboorte-attest te halen. Ze staan hier dan een maand later terug met een attest waaruit blijkt dat ze plots vijf jaar ouder zijn. Er loopt heel wat mis met de geboorteregisters in onder meer Marokko, Algerije en Turkije. Die attesten zijn officiële documenten, maar we weten dat ze vals zijn. Als rechter kan je er niets tegen doen, want dan veroorzaak je een diplomatieke rel met die landen."

-o-o-o-o-o-o-

07-10-2011 om 09:00 geschreven door Willy

Onderaan eerste deel van Migrantengesjoemel.

Heb een nieuwe laptop gekregen. Luistert naar de naam Chico. Kocht hem eigenlijk als desktop, om ergens ongezien in een hoekje te plaatsen, maar hij ontpopte zich als een heuse laptop: op mijn schoot! Of als dat niet kan, dan maar op mijn voeten. Thuis, buiten op een bankje, of waar ook, die ‘koddige kater’ van een hond wil meestal bij baasje of vrouwtje op schoot. Een echte laptophond dus! En ook een hondje met manen als een leeuw achter de oren!

Had de Vlaamse leeuw die nog maar!

Wat me er aan doet denken dat Chico eigenlijk de verpersoonlijking is van de tegenwoordige Vlaamse leeuw: de zwarte Vlaamse leeuw! De Vlaamse leeuw in rouw. Rouw om zijn verloren cultuur. Rouw vanwege de multicultuur die steeds meer naar een eenzijdige monocultuur van een vreemd volk neigt. Rouw omdat er geen echte Vlamingen meer zijn. Rouw om het uitzuigen van de Vlaamse belastingbetaler door zijn eigen leiders, ten voordele van vreemde culturen. Rouw om alles eigenlijk…

Alles wat met heel veel moeite nog omkeerbaar zou kunnen worden als Vlamingen de handen uit de mouwen zouden steken. Maar ach… de handen uit de mouwen steken is er nét teveel aan voor de tegenwoordige Vlaming. Meedrijven met de stroom is veel makkelijker. Ook al leidt die stroom naar een dodelijke waterval!

Ja… op dié manier bekeken lijkt Chico wel de mascotte van de rouwende Vlaamse leeuw!

Maar, hoe passief Chico er ook kan uit zien op schoot, zodra we op stap gaan ontwikkelt hij zich tot een onvermoeibare loopmachine.

En dan moet ik denken aan de profetische woorden van Cesar, de TV hondenfluisteraar:

- Je krijgt zelden de hond die je wenst! Je krijgt de hond die je nodig hebt!!!

En inderdaad, een hondje, als puppy in huis gekomen, past zich aan je persoonlijkheid aan en leert ervan. Net als een pc eigenlijk: stop er bullshit in en je krijgt er bullshit uit! Over mensen wil ik het hier niet hebben, want daar wordt van langsom meer bullshit in gestopt, met hetzelfde resultaat.

Toen mijn vrouw een Chihuahua wou, en dan nog een zwartje uitkoos, dacht ik bij mezelf:

- Shit! Een zwarte hond is niet bepaald mijn voorkeur! En zo’n handtas- of buggymormel dat geen vijf meter kan lopen dan nog wel! Wat kan ik dààr nou mee aanvangen?

Maar al gauw bleek het tegendeel! Vermoeien kan ik hem niet. Hij mij wél! En reken maar dat ie dat ook doét. En inderdaad: dàt had ik wel nodig om in beweging te blijven en niet vast te roesten aan mijn pc.

De reden dat ik… sorry, mijn vrouw… hem kocht lag eigenlijk op een heel ander vlak: een recent verlies waar ze niet overheen raakt. Een hondje kon daar misschien bij helpen. En inderdaad, het helpt ook wel gedeeltelijk.

Maar het voornaamste is, voor mij althans, het feit dat ik nu inderdaad de hond heb die ik nodig had: “The Flemish black lion”!
Spaans? “El león Flamenco negro”.
Frans? Eh… neen. Comprend pas.

Willy.

Deel 1 van de vertellingen van de rechter: Luxeleven voor vrouw van chirurg in Marokko

Onze rechter steekt van wal met een straf verhaal waaruit blijkt dat je als immigrant niet eens in ons land hoeft te wonen om jarenlang van een mooie uitkering te genieten. Dat heeft een Belgisch-Marokkaanse vrouw uit de streek van Mechelen bewezen. "De dame beweerde dat ze een alleenstaande moeder was. Ze liet zich met haar drie kinderen inschrijven in de gemeente waar haar broer woonde. Ze woonde met haar kroost ook in het huis van haar broer. De vrouw kon een werkloosheidsuitkering én kinderbijslag bemachtigen. Haar broer genoot een fiscaal voordeel omdat hij vier personen onderdak gaf."

"De grote leugen van de moeder kwam echter uit, toen ze in 2007 werd opgeroepen om te zetelen in een kiesbureau. Ze daagde niet op en de politie maakte er een zaak van. Een agent werd op pad gestuurd om de vrouw te zoeken. Uit zijn buurtonderzoek bleek dat de moeder en de kinderen al sinds 1998 permanent in Marokko woonden. Ze was er getrouwd met een chirurg en leidde een luxueus bestaan. Ze kwam nu en dan naar ons land om het geld van haar Belgische rekening te halen. De moeder kon meer dan tien jaar lang sjoemelen. Ze werd door niemand gecontroleerd. Ze werd uiteindelijk opgepakt en veroordeeld tot 18 maanden cel."

-o-o-o-o-o-o-o-

Noteer wél: de zaak ging eerder TOEVALLIG pas aan het rollen toen ze, al even toevallig, werd opgeroepen om te zetelen in een kiesbureau en niet opdaagde. Zoniet zouden we tot op heden nog verder betalen aan dit misbruik van onze belastingscentjes. Aan hoeveel ongecontroleerd misbruik betalen wij dan wél nog? Zouden een aantal ambtenaren, speciaal opgeleid én gemotiveerd om dit soort misbruiken op te sporen, ons niet veel minder kosten? Op voorwaarde… dat ze niet verwateren door de brainwashing van andere, minder bonafide staatsdiensten.

Willy.

06-10-2011 om 00:00 geschreven door Willy

Een mailtje, me toegestuurd met de onverkorte versie van hoe het gesjoemel van migranten en asielzoekers verloopt in België; artikel afkomstig van een voorname Belgische krant, opende me nog maar eens mijn Vlaamse ogen. Vlaamse ogen die ondertussen een zeldzaamheid geworden zijn in België. Ik vermoed dat de meeste daarvan schuilgaan achter een roze bril die de werkelijkheid verdoezelt en niet eens WIL laten zien!

Het zijn tien voorbeelden van ongehoorde, maar waargebeurde feiten, verteld door rechters! Rechters die het moe zijn de waarheid te verkrachten en het Belgische volk te bedriegen. Hier volgt enkel de inleiding. Van de tien voorbeelden wordt vanaf morgen telkens ééntje per dag gepubliceerd. Al dan niet samengaand met een ‘gewoon’ column.

Ik doe het bewust op die manier, omdat het té schokkend, te walgelijk, en te schandalig is om het allemaal op één dag te slikken. Mijn lezers zouden er wel eens een hartaanval van kunnen krijgen! En de jankerds zouden misschien wel zelfmoordneigingen krijgen als ze lezen wat hun gejank om ‘gelijkheid voor iedereen’ heeft veroorzaakt! En de belastingsbetaler… zou wel eens in opstand kunnen komen en niet langer betalen voor dergelijke ongehoorde verkwistingen.

Willy.

Inleiding:

'Best of' van sjoemelende migranten

De scherpe woorden van de Antwerpse procureur-generaal Yves Liégeois over het asielbeleid zijn allerminst losse flodders. Zijn kritiek heeft diepe wortels in de dagelijkse praktijk van de rechtbanken, die geconfronteerd worden met duizenden dossiers van verregaande fraude. En wat voor de rechter komt, is nog maar het topje van de ijsberg. Zwakke punten in de Vreemdelingenwet, het vaak ontstellende gebrek aan controle en de goedgelovigheid van sommige administraties spelen in de kaart van de sjoemelaars. Dat blijkt uit het verhaal van een rechter. Het profitariaat, een 'best of'.

05-10-2011 om 09:09 geschreven door Willy

Driehonderdduizend kilometer per seconde… bijna aarde - maan in één enkele seconde! Dat is de snelheid waarmee het licht zich voortplant… eh… ‘reist’bedoel ik! Want ja, moest het zich aan die snelheid ‘voortplanten’ in de menselijke zin van het woord, dan zou ik geen licht willen zijn, want daar valt weinig plezier aan te beleven dunkt me zo.

Maar alle gekheid op een stokje. Voor ons, stervelingen: onvoorstelbaar! Nooit gezien. De grootst mogelijke snelheid in het hele universum. Tenminste, als de theorie van Einstein klopt, maar wetenschappers lijken ontdekt te hebben dat sommige deeltjes er nog hogere snelheden zouden op nahouden. Wat dan weer de theorie van Einstein helemaal overhoop zou gooien als ze gelijk hebben.

Wat mij betreft, de lichtsnelheid lijkt me al meer dan genoeg! Zou ik liever niet mee in aanraking komen. En toch… we maken allemaal gretig gebruik van die lichtsnelheid, communiceren zelfs met die snelheid, maar we staan er niet bij stil!

Verbaasd? Wel, stuur dan maar eens een mailtje naar je buur, naar Australië, of zelfs naar de maan! In minder dan een seconde staat het aan de deur van je correspondent te kloppen! Je hebt je vinger nog niet van de verzendknop gehaald als het al lang zijn bestemming heeft bereikt.

Hoe dat mogelijk is? Glasvezel! Het internet draait op glasvezelverbindingen. Letters en beelden moeten niet langer naar elektrische stroompjes worden geconverteerd en door koperen leidingen gestuurd worden zoals bij een klassieke telefoon- of faxverbinding. Vandaar ook altijd die vervelende pauzes als je met een klassieke telefoonlijn naar bevoorbeeld Amerika belde. Want hoe geleidend koperdraad ook is, het biedt voldoende weerstand om het signaal relatief traag te laten lopen.

Met internet gaat het anders. Hier wordt alles geconverteerd naar… lichtsignalen! Optische kabels (glasvezel) geleiden dit lichtsignaal naar de bestemming tegen… natuurlijk! Lichtsnelheid!

Wereldschokkend nieuws is dat niet; we gebruiken het allemaal. Maar ik vind het toch even de moeite er even bij stil te staan.

Hoor ik daar iemand zeggen: “Ho maar, soms duurt het toch vijf minuten voor een mail binnenloopt”?

Jawel! Maar in dat geval staat die mail wél al vijf minuten te wachten voor je deur, en kan pas binnen als je die deur opent. Een mailprogramma staat immers niet constant in verbinding met internet, maar checkt met een instelbare interval af en toe ‘of er iemand voor de deur staat’.

Die interval is in te stellen, maar staat standaard meestal op vijf minuten. En dus, inderdaad kan het vijf minuten duren voor je de mail binnenkrijgt. Tenzij je wéét dat er eentje staat te dringen, en je manueel de optie ‘alles ontvangen’ aanklikt. Dat maakt dan het deurtje tussendoor nog eens extra open en de wachtenden kunnen onmiddellijk binnen.

In vergelijking met die goeie ouwe nostalgische postzegel is die voortuitgang in nauwelijks een paar jaar toch echt wel onvoorstelbaar! Waar is de tijd van de postduif?

Willy.

04-10-2011 om 08:59 geschreven door Willy

Zaterdag 1 oktober 2011.

Héérlijk nazomerweer! Na een wandelingetje langs de zeedijk met de hond zak ik rond 11 uur af naar het terrasje van de Melrose. Voormiddag, terrasje dus helemaal in de schaduw. Héérlijk, want de thermometer staat ondertussen al op rond de 25 graden! En gelukkig, er is een tafeltje vrij. De rest van het terras is gevuld met het gewone volk dat altijd weer net dààr wat gezelschap komt zoeken. Brave mensen. Sociale mensen. Het zal hen pijn doen als de Melrose binnen enkele maanden sluit vanwege het rookverbod!

Want ja, het einde is al in zicht. De patron heeft gesolliciteerd bij De Lijn als chauffeur en is, na een fikse vermageringskuur, in alle testen geslaagd. Kan zó beginnen en ziet er al naar uit. En toch heb ik medelijden met de man. Nam het café enkele jaren geleden over als café - hotel. Verhuurde kamers aan toeristen. Zaakje draaide goed. Tot de Wetstraat er een stokje voor stak in de vorm van nieuwe bepalingen over brandveiligheid. Moest enorme investeringen doen. Zag dat niet zitten en stopte het hotel. Dacht verder te kunnen leven van zijn café. Maar dat was zonder de Wetstraat gerekend. Die vond even later dat er een rookverbod moest komen! Nu zit hij met een leeg café en een vol terras! Op zomerse dagen tenminste. Voor de rest van het jaar is het niet meer leefbaar.

En dus: gedaan met het gezellige cafeetje. Gedaan met het gezellige terrasje. Gedaan met het samenzijn van die lieve, vriendelijke mensen. Leve de Wetstraat! Wat het café volgend jaar zal zijn? Ik mag er niet aan denken! Waarschijnlijk een bekakt tearoom voor azijnpissers! Als Isabelleke, de dienster, er wil blijven werken zal ze haar gezicht waarschijnlijk een grondige strijkbeurt moeten geven om haar eeuwige glimlach volkomen te verzuren.

Maar terug naar die mooie oktoberzaterdag. Ik kan me de tijd niet herinneren dat ik bewust een terrasje in de schaduw opzocht. Moet geleden zijn van mijn uitstapjes naar Spanje!

Chico, ook moe van de heerlijke warmte op de zonnige Zeedijk, wil op schoot en valt zowat direct in slaap. Ik kijk even naar binnen. Niemand achter de toog. Geen opdienster te zien op het terras. Nou, geen nood. Ik heb tijd. Genieten hoeft niet echt met al direct een schuimend biertje voor je neus. Een sigaretje kan het ook wel doen in afwachting.

Na vijf minuten zie ik Isabelleke om de hoek komen met een papieren zakje. Heeft zich waarschijnlijk iets te eten gehaald. Komt direct op me af.

- Een Scotch, Willy?

- Hoe kun je het raden?

Chico krijgt van haar nog een stevige knuffel, en ikzelf een kusje op de wang. Tot groot protest van de andere mannelijke bevolking van het terras.

- Hé daar Belletje, wat heeft die méér dan wij?

De Scotch komt eraan, en een potje water voor Chico, wat hij dankbaar oplikt en ze krijgt daar voorwaar nog een likje voor. Eh… niet van mij! Van Chico! Wat kan het leven mooi zijn! Wat doe ik hier eigenlijk nog in België? Terwijl het in Spanje 8 maand zo is!

Een onzelieveheersbeestje klimt vlijtig over mijn knie met zijn ‘Louis quinze’ pootjes. Kruipt richting Chico! Oei! Dàt hapje gun ik hem nu echt niet zie! Even de knie geschud en ja hoor, daar opent het rode gespikkelde doosje zijn luikjes en ontvouwen zich twee tere doorschijnende vleugeltjes. Roef! Weg… hemelwaarts. Kon ik hem maar volgen en had ik ook maar zulke vleugeltjes! Hoog in de lucht moet het heerlijk fris zijn nu.

Maar met een dreigend ‘woef woef’ kom ik pardoes terug op de aarde terecht! Chico reageert onmiddellijk met een ‘kef kef’! Een soort uit de kluiten gewassen skinhead loopt voorbij het terras met aan de leiband een buldog die woest blaft naar Chico!

Prompt krijgt hij een ferme schop tegen zijn dij van de skinhead. Algemene verontwaardiging op het terras en awoe geroep. Dat doé je niet met een hond. Daarmee maak je hem enkel maar woester! De skinhead maakt zich maar snel uit de voeten en dat is maar best ook voor zijn gezondheid. Want enkele macho’s met meer hondsgezindheid vlogen al uit hun stoel en gingen hem bijna te lijf. Nét een fikse vechtpartij vermeden.

Ja… als je als toerist, skinhead of niet, naar Oostende komt met je huisdier, wordt toch minstens van je verondersteld dat je het met het nodige respect behandelt! Je vrouw mag je slaan. Je schoonmoeder een schop tegen de schenen geven ook. Geen mens hier zal ervan opkijken. Maar steek geen poot uit naar je hond! Want dat is buiten de waard gerekend en zou je flink kunnen bezuren.

En eindelijk dan, kan ik zalig de lippen aan mijn Scotch zetten. Heerlijk koel! Alsof een engeltje op mijn tong piest! Jawel hoor! Life can be so easy. Wat dromerig achteruit gezakt in mijn stoel geniet ik. Van de gesprekken, van de stilte, van de schaduw, van de frisse zeelucht en van de hemelblauwe lucht boven mijn hoofd. Zit al te denken hoe ik dit alles op mijn blog moet zetten. Want dat moét! Zalige momenten wil je nooit meer vergeten, en in de winter nog eens kunnen ophalen.

Chico trekt het zich al lang niet meer aan. Ligt, in een bolletje gedraaid, heerlijk te dromen op mijn schoot. Over leuke Chihuahua wijfjes, over engeltjes, over de hondenhemel of wat dan ook.

En na het middagmaal blijf ik, hoé me dat ook spijt, maar thuis. De thermometer wijst 27 graden aan en hoe ik ook van de zon houd, trop is teveel!

Willy.

03-10-2011 om 09:28 geschreven door Willy