De Lijn heeft 2011 afgesloten met een tekort van 19 miljoen euro. De vervoersmaatschappij schrijft dat negatieve resultaat onder meer toe aan de toename van het aantal sociale abonnementen en verkeerd ingeschatte besparingen bij de privé-exploitanten.
-o-o-o-o-o-
Vreemd, of juist normaal in deze troebele tijden, dat het artikel niet zegt wie daar verantwoordelijk voor is. En minder nog dat het een ex-cafébaas was die plots het licht had gezien! Een fata morgana! Een regelrechte Godverschijning. En een stem fluisterde hem bevelend in het oor: Gij zult uw volk gratis Lijntje laten rijden! En voor hij het wist werd hij minister en kon het woord van God waarmaken uit de onuitputtelijke (???) staatskas!
Werd door zowat de helft van de bevolking bejubeld. Maar bij mij kon het er niet in dat ergens ene meneer niemand die gratis ritten wel zou betalen. Voor niks gaat de zon op. Maar dan verbruikt de zon ook geen diesel, moet geen investeringen doen in materiaal en geen personeel betalen! Er zou dus wel degelijk iemand moeten worden gevonden die de rekening op zijn bord gepresenteerd kreeg: de belastingbetaler natuurlijk! Waarom ook niet? Hij betaalt al mee aan zovéél waar profiteurs mee weglopen!
Natúúrlijk gebruik ik ook af en toe de bus, en zou wel gek moeten zijn om als 65 plusser toch te betalen! Eigenlijk zou ik het voorbeeld moeten geven en dat wél doen. En ik zou dat ook wel doen, ware het niet dat ik drommels goed weet dat ik veel meer meebetaal aan dat gratis vervoer dan dat ik het ooit maar kan gebruiken! Ik hoef dus zéker niet beschaamd te zijn me af en toe ook eens gratis te laten vervoeren.
Enkele jaren geleden maakte De Lijn nog heel fier reclame met het astronomisch aantal reizigers dat het per jaar vervoerde. Een goede mop, want ze vergaten er enkel bij te vertellen hoeveel er daarvan daadwerkelijk betaalden, hoeveel zich gratis in vervoering lieten brengen, en hoeveel het gratis vervoer de modale burger wel kostte.
Natúúrlijk lijden ze verlies! Hoe kun je nu winst maken met iets waarin je zwaar investeert om het dan gratis weg te geven? Dat zal iedereen wel begrijpen, maar die slimme cafébaas blijkbaar niét! Dacht waarschijnlijk dat de schatkist een onuitputtelijke tapkraan was, en de belastingbetaler een vette melkkoe.
Ach wat, het is toch maar een klein druppeltje in die grote emmer?
Natuurlijk is het dat maar. Het is alleen maar wachten op de druppel die de emmer doet overlopen!
Onlangs las ik dat één op de drie gedetineerden in de gevangenissen van België, hier illegaal aanwezig is!!! Zitten dus ook illegaal in onze gevangenissen! En wij betalen daarvoor!
En dan hebben we gevangenissen tekort!!! Dan moeten we grof geld gaan betalen in Nederland om die heren de kost en onderdak te verschaffen. En dan vinden die heren dat nóg niet goed!
Eén op drie illegaal dus! En dan hebben we het alleen maar over illegalen! Hoe zit het met de allochtonen? Hoeveel op de drie gedetineerden zitten er daavan in de gevangenissen onze belastingscenten op te doen? Ik schat: ook minstens een op drie. Blijft dus nog over: één op drie voor de Belgen.
Conclusie: als we alles wat hier niet hoort te zijn buitengooien, verhoogt de capaciteit van onze gevangenissen met twee derden en kunnen Belgische criminelen weer menselijk behandeld worden zoals ze dat willen! Kunnen we zelfs gevangenissen afbreken in plaats van er te moeten bijbouwen! Waar zit de logica in de politiek? Ik weet het wel: het logisch denken is vervangen door het luisteren naar jankerdsgroeperingen. Jankerds die het allemaal zoveel beter weten dat ze hun eigen toekomst naar de knoppen aan het helpen zijn.
Een andere mogelijkheid om gevangenissen, als we er dan toch te weinig hebben, te sponsoren is een nieuw soort lotto introduceren: Wie van de Drie? Elke week drie fotos van gedetineerden. De burger kan dan gokken wie van de drie hier legaal gevangen zit!
Wanneer zullen die onnozelaars in de Wetstraat eindelijk eens snappen waar ze mee bezig zijn? Zou er licht zijn aan het eind van de tunnel? Zouden die Janklazen bij de volgende verkiezingen niet eindelijk eens de bons krijgen en vervangen worden door mensen met méér dan één hersencel? Ik vrees van niet. Want om voor een beter slag van politici te kiezen, moeten de kiezers zélf meer dan één hersencel hebben. En het lijkt alsof ze dat niet hebben! Gevolg: soort kiest voor soort.
Bovendien moet, om de juiste mensen op de juiste plaats te krijgen, de wedde van de parlementairen drastisch verlaagd worden. Alleen dàn zullen de ellebogenwerkers niet meer geïnteresseerd zijn in de job!
In de meeste beroepen moet je eerst een proefperiode doorstaan. Bewijzen dat je het kan. Pas daarna kun je een vast contract krijgen. Niét zo in de politiek hoor! Om een land te mogen besturen moet je enkel maar een sympathiek smoelwerk hebben en het goed kunnen uitleggen. Vooral veel kunnen beloven en niks geven, tenzij je het rechtstreeks uit de zakken van de belastingbetaler zélf kunt halen.
Zelfs als je enkel maar een diploma van cafébaas hebt en niet eens een rijbewijs, kun je als minister een dikke vinger in de verkeerspap verwerven en het verkeer voor vele jaren helemaal naar de bliksem helpen! Uit frustratie omdat je zelf niet kunt rijden, of omdat je niets snapt van het hele verkeersgebeuren en de invloed ervan op onze economie.
Want een ondoordachte beslissing van een volslagen leek in de materie, is zó geflikt. En helaas blijkt dat altijd weer eenrichtingsverkeer te zijn. Onmogelijk nog terug te schroeven want de nakomelingen willen, omdat ze nu eenmaal niet méér verstand hebben, gewoon de trend blijven volgen en nog versterken. Daar zijn ze goed in. Tegen de stroom in zwemmen is veel te lastig en te ondankbaar op korte termijn! En van korte termijnen moeten die jongens en meisjes het nu eenmaal hebben!
Waarom moeten politici niet ook eerst een proefperiode doorlopen? Een proefperiode met een heel armzalig weddetje? Zo iets in de trend van een vuilnisman. En pas dan, als ze hebben bewezen wat ze waard zijn, zou er kunnen onderhandeld worden om de wedde op te trekken en ze een vast contract te geven. Wedden dat het huidige soort idioten al lang niet meer geïnteresseerd zou zijn in de job? Er niet langer zou naar streven het land door onbenulligheid naar de kl te helpen? Zéker weten!
En toch lijken ze veel te werken en lang te werken. Zelfs tot diep in de nacht onderhandelen lijkt ze helemaal niet te deren. Natuurlijk niet! Het heeft immers tijd nodig alvorens die ene hersencel het allemaal verwerkt en begrepen heeft! Het is ook goed te begrijpen dat de paar intelligente mensen die daaronder zitten, op de duur in slaap vallen van verveling! Of pc spelletjes zitten te spelen. Of in vuile boekjes zitten te gluren.
En daar moeten wij het maar mee stellen. Dat hebben enkele generaties kiezers en jankerds veroorzaakt! Raak dààr nog maar van af! Want ook dàt is, net zoals de huidige verkeerstraagheid, eenrichtingsverkeer geworden. Niemand die het nog durft terug te schroeven tot de normale proporties. Probeer nog maar eens naar een intelligente persoon te zoeken op de kiezerslijsten, daar waar de partijen er vooral charme op plaatsen. Want charme lijkt te werken! Zal het ook blijven werken? Wordt de kiezer het dan nooit beu? Krijgen durvers dan nooit meer een kans? Is meedrijven met de stroom dan alles wat telt in de Wetstraat?
Oh hoor ik daar een van die heren zeggen dat ze nu eenmaal meemoeten met Europa? De normen volgen van andere landen en mentaliteiten? Wiens schuld is dat? Wie vond dat we hoognodig één moesten worden? Wie vond dat de sterke tractoren nu maar eens alle luie aanhangwagens moesten gaan meetrekken?
Dat waren ook de politici! Dus hoeven ze zich daar nu niet achter te verbergen! Nu hebben ze ondertussen ook wel al gezien waartoe dat leidt, maar niemand die er aan denkt op de rem te gaan staan en in achteruit te gaan schakelen! Want om dàt te kunnen, moet je kunnen zwemmen. Al meedrijvend gaat dat namelijk niet!
Duitsland heeft ooit gepoogd een aantal landen, waaronder het onze, in te palmen en hààr wetten te dicteren. Het zou een duizendjarig rijk worden. We hebben er vier jaar tegen gestreden en het heeft miljoenen mensenlevens gekost! Nu doet Europa net hetzelfde en we leggen, heel nederig buigend, de rode loper aan onze grenzen!
Lof der Zotheid!!!
Vrije handel goed voor onze economie? Natuurlijk wel! Maar moet dat dan ten koste van onze onafhankelijkheid? Was er in de middeleeuwen dan soms geen vrije handel? Hadden ze daarvoor een verenigd Europa nodig? Moesten werklustige landen daarvoor eerst de luie landen meeslepen?
België zit momenteel in een onontwarbaar kluwen van jarenlange onzinnige beslissingen van zowel eigen als vreemde volkeren.
Wat doet een onnozelaar met een onontwarbaar kluwen? Hij gaat er gestresseerd en vloekend tegenaan en maakt het hierdoor juist nog ingewikkelder.
En wat doet een intelligente persoon met een onontwarbaar kluwen? Met een zucht en heel veel geduld gaat hij het ontwarren tot op de bodem. Tot het kluwen weer één enkele rode draad is geworden. En hij begint van vooraf aan, against all odds!
In de maand mei alleen al zijn er in ons land al negen dodelijke ongevallen geweest met motorrijders! Men zoekt uit waardoor dat wel mag komen! Wel, men hoeft niet ver te zoeken: motorrijder kun je niet worden. Als motorrijder word je geboren! Je hebt het of je hebt het niet. En als je het hebt dan moet je er alles aan doen om het te cultiveren. Als je het niét hebt, dan blijf je liefst zo ver als mogelijk van een motor af!
Maar dat is natuurlijk praat voor dovemansoren! Een motor staat toch zo machoachtig! Fabrikanten doen er ook alles aan om ze nog meer macho-like te maken en te presenteren. Maar zoals in veel zaken: velen voelen zich geroepen, maar weinigen zijn uitverkoren!
Ik heb ook, in mijn motorcarrière, mensen zien komen en mensen zien gaan. Vooral mensen zien gaan die er beter hadden aan gedaan nooit te komen. Dan hadden ze zich een hoop ellende kunnen besparen!
En toch, in het begin van mijn carrière waren motoren vér van macho-like! Het waren vuile, vettige ondingen met motoren waarop je je hart uit je lijf moest trappen om er leven in te krijgen. En wie niet als motorrijder in de wieg was gelegd had er ook niet de minste behoefte aan om daarmee rond te gaan tuffen!
Maar er kwamen elektrische starters, de modellen werden steeds begerenswaardiger voor machos, en het kon niet anders: iedereen die zich als volwaardige man wilde profileren moest zon ding hebben. Het resultaat hebben we ondertussen gezien: 9 doden op minder dan een maand.
Jawel, ik heb in onze motorbrigade mensen zien komen die dachten dat ze als politieman meer macht zouden uitstralen als ze op een motor reden.
En ja dat is wel zo. Maar als enkel dit de reden is om van motorrijden je beroep te maken, dan neem je toch best een goede levens- en ziekteverzekering. Want lang zul je niet uit het ziekenhuis blijven, en als je een lang leven wilt beschoren zijn zoek je maar best naar een ander middel om je nuttig te maken in de maatschappij. Tenzij je inderdaad een geboren motard bent.
En dan heb ik het alleen nog maar over professionals. Maar door het trendy uitzicht van de nieuwste machines volgen steeds meer hobby-motards hun hart en moeten hoognodig zon ding in huis halen. Tot overmaat van ramp zijn veel van die heren toch wel bang voor de ijzige koude die je op dat vervoermiddel moet trotseren zodra de temperaturen onder de tien graden dalen. Want die koude wordt op een motor nog vertienvoudigd.
En dus komen die macho-motards enkel op warme dagen buiten. Raken op die manier nooit ervaren, en dan gebeurt wat we nu zien gebeuren!
Wie het niét in zich heeft, stuurt vierkant. Stuurt met de handen. Houdt het lichaam stijf en laat het niet meespelen in het duo man - motor. Begrijpt niet dat de motor het niet alleen kan klaarspelen zoals een auto. Hij heeft een tegenwicht nodig: het menselijk lichaam. En nu hoeft dat tegenwicht weer niet honderd of meer kilo te wegen zoals soms wordt gedacht! Beter een pluimgewicht dat soepel meewerkt dan een zwaargewicht dat daar maar hangt te zitten!
Motorrijscholen? Strenge examens? Ik vrees dat het niet veel zin heeft! Wie het in zich heeft wordt één met de motor. De motor wordt het verlengstuk van het lichaam en vice versa. Beiden voelen elkaar aan en werken samen. Ongevallen zijn dan bijna niet mogelijk!
Omdat het zo ongeloofwaardig is wat ik nu al jarenlang zie aanslepen in de politiek, ben ik me ernstig gaan afvragen hoe het werkt en hoe het mogelijk is dat we blijven opgescheept zitten met een politiek systeem dat helemaal niet werkt. Een regerende ploeg die uit steeds dommere mensen bestaat. Mensen die helemaal geen benul hebben van waar ze mee bezig zijn. Mensen die de ene blunder op de andere stapelen en er toch telkens mee weten weg te komen en het klaar te spelen aan de macht te blijven. Het lijkt, maar dan op een ander vlak en langzamer, sterk op de opkomst van Hitler.
Spijtig dat ik telkens weer naar die vent moet verwijzen, maar hij zou voor de hedendaagse generaties een voorbeeld moeten zijn! Een voorbeeld van hoe het niét meer zou mogen kunnen: Een mannetje van niets waar zinnige mensen even de schouders voor ophaalden. Dat een beetje lachwekkend overkwam! Een beetje Chaplinachtig. Een mannetje dat gedoemd was anoniem door het leven te gaan en te verdwijnen in de nevelen des tijds. Maar we hebben allemaal gezien waar hij geraakt is! Wel, hetzelfde is langzaam maar zeker weer aan het gebeuren, want we hebben niets geleerd van de geschiedenis.
Hoe het zover kan komen en waarom niemand het heersende onbenul weggestemd krijgt? Heel simpel: eenmaal het heersende onbenul de macht in handen heeft maakt het zelf de wetten. Maakt die wetten naar eigen beeld en gelijkenis en stelt zélf de kieslijsten op. Er angstvallig voor zorgen dat daar niet te veel intellect op voorkomt, want dan zouden ze het zelf wel moeten afstappen!
In ons geval was er eens een domme, maar gelukkige bevolking. Na twee wereldoorlogen te hebben meegemaakt vond ze het nu welletjes en ging, in plaats van oorlog te voeren, de industrie aanzwengelen met grenzeloze werklust. Er werd ondernomen; er werd gewerkt en gewrocht; er werd gezweet en er werd gerekend.
Resultaten lieten niet lang op zich wachten. De bevolking verwezenlijkte grootse dingen, maar vergat het voornaamste: kieskeurig kiezen voor leiders! Ze hadden het immers veel te druk om hun eigen boontjes te doppen en begrepen niet zoveel van de politiek daar in Brussel. Het zal wel goed zijn zeker? dachten ze.
Wel, het was helemààl niet goed. Maar net zoals Hitler had kunnen profiteren van het nieuwe medium radio, waardoor zijn stem nu over heel Duitsland kon schallen, kregen de partijen nu de TV in de schoot geworpen als voornaamste instrument. En het intellect moest wijken voor de charme.
Waar Hitler het in hoofdzaak met zijn stem moest doen, moesten de nieuwe politici nu zo fotogeniek mogelijk zijn. Hersenen speelden geen rol. Charme telde. En al heel snel schoven de partijen de charmantste smoelwerken naar voor en lieten ze vooral op TV defileren. Een politieke catwalk zeg maar.
De formule kende succes! Jan met de pet liep er in. En de sneeuwbal kon gaan rollen. Steeds meer charme en steeds minder verstand op de kieslijsten. Tot die lijsten alleen nog uit charmante zeepbellen bestonden. En nu zou je denken: allemaal goed en wel, maar dat kan toch niet blijven duren? De bevolking ziet toch ook wel in dat koning onmacht regeert?
Misschien wél, maar het was te laat! Want koning onmacht was ondertussen alleenheerser geworden en zorgde er wél voor dat er niet teveel hersencellen op de kieslijsten voorkwamen. En dus worden de lijsten keer op keer gevuld met onbenullige charme. Met veelbelovers. Met ellebogenwerkers. Met regelrechte hoeren die hun vel verkopen voor een ministerspostje, maar daar dan natuurlijk niets van weten te bakken! De bevolking had dus weinig keuze! Het was kiezen voor charlatan op de lijst X of kiezen voor de charlatan op de lijst Z.
En de Vlaamse kiezers? Ach ja gewoontegetrouw lieten ze dan maar betijen en hadden geen tijd zich dieper in de politiek te gaan verdiepen. De Waalse kiezers die hadden wat méér tijd wegens gebrek aan werk euh lust. En die gingen natuurlijk kiezen voor diegenen die het meest beloofden, soms ook het een en ander waarmaakten, maar dan wél ten koste van eerlijke ondernemers! Gevolg: die gingen België vaarwel zeggen, zodat ook de tewerkstelling de boom in kon.
Wallonië is hier wel voorloper in geweest, maar Vlaanderen volgt snel. Want waar de bevolking niet werklustig is, is er op de duur ook geen werk meer. Ondernemers gaan elders investeren. Daar waar mensen nog poten aan het lijf hebben. Dat deden ze ooit in Vlaanderen, maar ook hier vluchten ze nu snel weg. Want ook Vlaanderen is in de ban en het beloofde sprookje van de syndicaten gekomen.
Hoe krijg je dat zootje nog weg uit de Wetstraat? Niét meer! Tenzij er ooit een generatie gaat opstaan die het allemaal niet meer slikt en intelligentie eist in plaats van charme. En ook bereid is daar flink voor in te leveren als de opgespaarde centjes voor het juiste doel worden gebruikt. Nu is de bevolking natuurlijk niet gemotiveerd tot inlevering, want ze weet maar al te goed waar de ingeleverde centjes weer zullen heenstromen!
Maar of er ooit een dergelijke generatie komt? Ik betwijfel het. Misschien ooit als onze Wetstraatclowns het zo ver hebben kunnen schoppen dat de hongersnood toeslaat in het land. En daarvan zijn de politici doodsbang! Vandaar dat ze maar blijven lenen om de bevolking koest te houden zodat ze verder voor haar ondergang kan stemmen. Waar hun intelligentie faalt moeten ze dan maar gaan lenen! Maar zodra dat lenen niet meer lukt, en dat moment komt steeds dichterbij, zullen de ogen opengaan en zullen de schuldigen ter verantwoording worden geroepen.
Verantwoording? Oei! Dààr hebben die heren machtshebbers nog nooit van gehoord. Bazen hoéven zich toch niet te verantwoorden? Kom zeg als leider héb je al zoveel te doen. Daar ook nog de verantwoordelijkheid moeten voor nemen? Gaat dat niet een beetje te ver? Ze kózen nu juist voor die job omdat er toch geen verantwoordelijkheid bij te pas komt! Alleen maar vrolijk blijven lenen en alles blijft (tijdelijk) gesmeerd lopen.
Zit ik ernaast? Overdrijf ik? Weten ze daar in de Wetstraat maar al te goed waarmee ze bezig zijn?
Wel, als ik de laatste stunt van het departement Justitie zie, dan moet je al goed gek zijn om nog in die lui te geloven! Daar hebben die verlichte geesten nu besloten om misdrijven waaraan geen hogere straf hangt dan men zegge en schrijve 20 JAAR(!!!), te laten afkopen met een minnelijke schikking!!!
Nou wat moet je in België wel niet hebben uitgespookt om voor 20 jaar de cel in te vliegen? Met andere woorden, zowat alle misdaden zijn nu afkoopbaar. Je kunt een deal maken. Een kostelijke deal natuurlijk, want het is bedoeld voor de rijken. De armen zullen dat niet kunnen betalen! Maar de stinkend rijke drugsdealer bijvoorbeeld, die kan zijn straf betalen en gaat vrijuit!!! EN HET KOMT NIET EENS OP ZIJN STRAFBLAD!
Een minnelijke schikking voor rijke, en dus minnelijke criminelen!!!
Hallo zeg medeburgers? Laten jullie dat ook nog maar eens door de strot drukken? Zelfs rechters en advocaten vliegen de gordijnen in, want om het helemààl makkelijk te maken voor de criminelen, moet de beslissing tot deal van de parketten uitgaan en heeft de rechter er eigenlijk niks meer in de pap te brokken!
En nu heb ik wel het grootste vertrouwen in parketten en procureurs, maar hoelang zal dat nog duren? De meeste mensen zijn omkoopbaar! En de verleiding kan soms héél groot zijn! En als ze niét omkoopbaar zijn bestaat er nog altijd zoiets als bedreiging!
De minister van justitie zou eigenlijk de strengste persoon van het land behoren te zijn. En wie zien we op dat postje neerstrijken? Een lief tortelduifje dat net zo goed nonneke was geworden! Dan was ze misschien ook nog heilig verklaard na haar dood. Maar het ministeresje meent het toch allemaal zo goed voor die arme rijke crimineeltjes!
Laat dat kind maar eens een jaar dienst doen bij de politie. Ze zou wel anders gaan kwelen. En eigenlijk zou dat moéten als je als minister van justitie wilt weten waarmee je bezig bent! Want pas dàn leer je wat er allemaal kan schuilgaan achter schone schijn en innemende leugentaal! Dan weet je dat een vermanend vingertje maar werkt tot je de hoek om bent.
Tja, na de decadentie van zowat alles kon het wel niet anders of ook justitie ging mee die trend volgen. De laatste intellectuele verdedigingslinie tegen criminaliteit is dus ook al gesneuveld! Blijft enkel nog over de eerstelijnshulp: de politie. Die moet dan maar de kolen uit het vuur halen, maar hoe de drommel moet dié nog gemotiveerd worden om lijf en leden te wagen in een dergelijk gecorruptioneerd systeem?
Mensen, burgers, landgenoten, sluit jullie deuren en vensters op dubbel slot! Want waar je dat vroeger enkel maar voor een onnozele parkeerovertreding kon, kunnen nu ook miljoenendiefstallen met een minnelijke schikking worden afgekocht met een deel van de opbrengst van de gestolen goederen natuurlijk!
O ja eerlijkheidshalve moet ik er aan toevoegen dat die idioten toch nog niet helemààl idioot zijn! Ze hebben namelijk voorwaar een veiligheid ingebouwd: je kunt enkel maar een minnelijke schikking krijgen als je eerst alles terugbetaalt aan het slachtoffer, en als dat slachtoffer akkoord gaat!
Slachtoffers zullen natúúrlijk altijd akkoord gaan, als ze niet willen teruggevonden worden met overgesneden keel!
Dat hele minnelijke schikkinggedoe is natuurlijk een lachertje voor de echte criminelen! Want, ook alweer dank zij het lakse beleid, kun je rustig honderden diefstallen plegen alvorens je voor ééntje ervan geklist wordt. En dan is het een makkie om die minnelijke schikking en de vergoeding te betalen met een deel van de negen en negentig andere diefstallen, die niét werden ontdekt of bewezen!
Wat kan het leven toch mooi zijn voor een crimineel! België moet voor hen het paradijs op aarde zijn.
Iemand zal toch ooit eens een boek moeten schrijven dat direct een bestseller zou worden: Het blunderboek van de moderne regeringen. In dagboekvorm natuurlijk, want zonder regeringsflaters gaat er geen dag voorbij! Niet moeilijk ook: die kerels hebben totaal geen verantwoordelijkheidsgevoel en doen maar op. Als het mis loopt is het toch altijd weer de schuld van een ander!
Zijn we dan, in al onze welvaart, tóch een kloteland? Jawel! Een erger apenland dan de gerenommeerde apenlanden! Want dié hebben nooit welvaart gekend. Ons werd het in de schoot geworpen door het noeste werk van onze voorvaderen, en nóg ziet de Wetstraat de mogelijkheid om het allemaal te laten verloederen en naar de bliksem te helpen! Uit te delen aan luiaards en parasieten! En op de koop toe het eigen volk voor racisten te gaan verslijten.
Niet veel speciaals vandaag. Veel te mooi weer om binnen te gaan zitten schrijven. Alleen dus maar een fotootje van gisteren, zaterdag.
The old man and his dog.
Ben trouwens ook een beetje buiten de drukte gebleven van Oostende voor anker, want daar kon je op de koppen lopen!
Dergelijke toeristische topevenementen vind ik wel heel geslaagd, maar het succes maakt ze meteen ook een beetje kapot! Tenminste toch voor mensen als wij, die wel tegen wat drukte kunnen, maar zodra het echt drummen wordt zoeken we liever wat kalmere plekjes op.
Desondanks: chapeau voor de inrichters, want de duizenden toeristen die zich elk jaar weer blijven komen vergapen aan al dat moois bewijzen toch dat het de moeite waard is.
Onlangs deed ik op een avond mijn laatste wandeling met Chico rond negen uur. Zodra ik de deur opende hoorde ik geroep en getier. Oei! Ergens ruzie? Keek even rond, en zag een groepje luidruchtige allochtonen aan de andere kant van het park. Tiens, die had ik al een hele tijd gemist wegens te koud! Dergelijke voorstellingen heb je vooral op warme zomeravonden.
Twee van de jongeren waren aan het vechten, en een groepje dat een beetje ouder leek zat op een bankje luidruchtig te supporteren. Was het vechten gemeend of was het een spel? Ik weet het niet, het interesseerde me ook niet, maar het ging er in elk geval hard aan toe, met stokken die rake meppen uitdeelden.
Ik deed ongestoord mijn ronde en liep ze straal voorbij. Recht tussen de vechtenden en de supporters door! En deed of ik ze niet eens zag. Ja, ik kon ook moeilijk anders dan er tussendoor lopen, want zoniet had ik door het gras moeten lopen, en dié knieval gunde ik die superintelligente wezens nu juist niet! Toch niet in mijn land en mijn park.
Chico liep, wat verwonderd om die ongewone herrie, netjes naast me en hield zich koest. Maar een dertigtal meter voorbij de allochtonen bedacht hij zich, keerde zich om en ging luid blaffen. Ik kreeg hem niet meer verder en hij bleef maar blaffen. Kaarsrecht op zijn achterpoten, zoals hij zo goed kan!
Het resultaat was toch wel verwonderlijk: een van de oudere allochtonen stond op, ging naar de vechters toe en zegde hen iets. Het gevecht stopte onmiddellijk en ze dropen allemaal af!!!
Een eerste teken van normenbesef? Zou het echt kunnen dat sommige van die heren zich tot spijt van alle politici toch willen integreren in onze cultuur?
En voordat jullie nu gaan denken dat het toch wel moedig was van me om daar zomaar tussendoor te gaan lopen moet ik eraan toevoegen dat, door die herrie, zowat voor elk venster van elk appartement, en dat zijn er een pak, mensen stonden te kijken naar wat daar wel gebeurde op het plein. Hadden ze dus ook maar iéts willen proberen, dan moesten ze dat toch doen voor de ogen van een honderdtal getuigen!
Waarom ik hier even tussendoor gewag van maak is om aan te tonen dat onveiligheid in de meeste gevallen vooral een onveiligheidsGEVOEL is. Wat helemaal niet betekent dat er geen echte onveiligheid is en dat het wel altijd opletten geblazen blijft. De statistieken bewijzen dat trouwens.
Maar voor mij althans is dat nog geen reden om MIJN gewoontes en levensstijl aan te passen aan hén, want dan geef ik ze juist wat ze wel zouden willen. Ik leef in eigen land, doe mijn ding, en weiger pertinent om me te laten intimideren door een andere cultuur.
Zéker niet als ik mee moet betalen voor de profiteurs en opportunisten onder hen.
Zélfs niet als mijn eigen veiligheid min of meer in het gedrang zou komen. Want zodra je dàt doet, ben je jezelf al voor een stuk aan het aanpassen aan hún cultuur en dat is wel het laatste wat IK wil en het voornaamste wat ZIJ willen! Me aanpassen? Dat zou ik wél doen als ik in hún vaderland zou gaan leven op kosten van hún sociale instellingen. Voor zover die al bestaan! Dan zou ik me beleefdheidshalve helemaal aanpassen aan hún gewoontes. Want ik zou beschaamd zijn als ik dat niét deed. Diens brood men eet, diens woord met spreekt!
Maar dat soort beleefdheid hoeven we van die gasten helemaal niet te verwachten! Daar kregen ze noch de opvoeding noch de begeleiding voor. Of misschien toch wel eens in een zeldzaam geval, zoals die avond, maar dan op eigen initiatief?
Moest ik al het geld mogen innen dat totaal nutteloos wordt verspild, en dan nog maar van België alleen, dan zou ik multimiljonair zijn. Mijn dotatie zou die van de Koning ver overtreffen!
Aanleiding tot dit column waren mijn buren, toen ze me vroegen een betalend extra TV zenderpakket op hun Digibox te zetten. Een pakket dat ze bij ons zagen en ook wilden. Toen ik het karweitje had opgeknapt en de zendernummering voor hun gemak had aangepast, wilden ze even proberen of het allemaal wel klopte. Ze namen de afstandsbediening van de TV(!?!), en toetsten de nummers in. Natuurlijk hadden ze die zenders niet! Ik zei hen nog dat ze zich vergisten van afstandsbediening en dat ze die van de Digibox moesten gebruiken. Ze gaapten me stomverbaasd aan!
- Die dient toch alleen maar om de Digibox aan te zetten?
- En ook om je zenders nu digitaal te ontvangen in plaats van analoog!
- Maar dat deden wij nooit! Wij gebruikten altijd de afstandsbediening van de TV!
En ik begreep dat ze voorheen gewoon de Digibox aanzetten, en dan verder met de afstandsbediening van de TV werkten. Resultaat: ze bekwamen op die manier enkel het analoge zenderpakket en keken dus nooit digitaal!
Ik vroeg hun laatste facturen van Telenet. Ze bleken 46 euro per maand te betalen en daar stak ook nog een pakket Music Choice in van 5,95 euro per maand! Dat hadden ze ooit eens per ongeluk besteld, spelend met de afstandsbediening. Ze gebruikten het (natuurlijk) nooit, maar hadden ook nooit stappen ondernomen om het terug te verwijderen! Betaalden gewoon de facturen zonder zich vragen te stellen. En toch betreft het mensen die goed moeten opletten om rond te komen!!!
Ik belde direct naar Telenet om Music Choice te verwijderen, wat onmiddellijk werd uitgevoerd. Je kunt namelijk, met de afstandsbediening, zoveel pakketten bestellen als je wilt, maar om ze er terug af te halen moet je wél bellen! Misschien wel een commercieel trucje van Telenet, maar ik heb nooit te klagen gehad van die firma. Je moet natuurlijk een beetje bezinnen alvorens te beginnen, maar anders vind ik dat het er allemaal heel eerlijk en vlotjes aan toegaat.
Bij navraag bleken ze ook al vier jaar geabonneerd op digitale TV en gebruikten het niet! Keken gewoon analoog verder, denkend digitaal te kijken! Drie jaar! 46 euro per maand! De kabel met analoge zenders steekt daar natuurlijk ook in, maar toch betaalden ze wel minstens een dertigtal euro extra per maand voor iets waar ze totaal geen weet van hadden hoe het te gebruiken! Op die manier hadden ze op vier jaar tijd toch al een goede 1500 euro zomaar weggegooid! Daar hadden ze zich al enkele flatscreen TVs kunnen mee aanschaffen, want ze kijken nog altijd op een toestel met beeldbuis!
En dat is maar één koppel! En dat gaat enkel maar over TV. Hoeveel gezinnen zouden er in België zijn die zich te pletter betalen aan dingen die ze niet gebruiken? Met pcs is het nog droeviger gesteld. Ik ken een ander koppel, dat, héél modern en altijd mee met de huidige trend, hoognodig een laptop moest hebben. Die hebben ze nu ook al een drietal jaar en het enige wat ze ermee doen is hun digitale fotos bekijken en o wonder hun bankzaken via pc banking te regelen. Zelfs van het bestaan van e-mail weten ze niet af!
En toch nemen en betalen ze de duurste formule bij Telenet! Supersnel, en met een gigantische downloadcapaciteit. Ik heb hen er nooit willen op wijzen want ze hebben nogal gevoelige teentjes zoals de meeste domme mensen die zich slim willen profileren, en ik wil niet de betweter spelen. Het komt immers niet uit mijn beurs! Ze doen maar! Mijn naam is haas en ik weet nergens van.
En toch hebben dergelijke domme mensen een functie in de maatschappij. Geld moet rollen zegt men, en het hunne rolt dus wel héél erg goed. Het spijst de communicatie-industrie en houdt de tewerkstelling op pijl. Vind ik héél positief! Leve alle domme mensen! Want zij zorgen ervoor dat ik, die enkel betaal wat ik echt nodig heb, nog relatief goedkoop aan mijn trekken kom.
Over GSM gebruik zal ik dan maar zwijgen, want daar pas loopt het peperdure nutteloze helemaal de spuigaten uit. Een twintigtal jaar geleden hoorde ik uit de mond van een bekende Franse schrijfster dat ons tijdperk wordt getekend door la sublimation de linutile. De verheerlijking van het nutteloze! En dat is inderdaad zo. Al had ze het destijds alleen maar over merkkledij en -producten. Maar ondertussen is dit laatste nog maar het topje van de ijsberg geworden. Evolutie, weet je wel?
Sommige mensen begrijpen niet hoe ik zo krenterig kan zijn met mijn internetverbinding (Freesurf van Telenet. 1 euro per maand, SLECHTS één gigabyte downloadlimiet, en relatief traag.)
Ik kan me, financieel, ook best een supersnelle verbinding permitteren. Maar emotioneel kan ik dat niet! Ik kàn gewoon niet betalen voor iets wat ik helemaal niet nodig heb noch verbruik, en betalen voor een downloadlimiet waarvan ik nog niet een tiende deel zou gebruiken? Dat is gewoon absurd. En dat blijken de mensen steeds minder te snappen! Wat dan weer een teken aan de wand is: mensen lijken steeds dommer te worden!
Ik vergelijk het met een auto: wié zou brandstof willen betalen voor een rit naar pakweg Rome, als hij enkel een pakje sigaretten wil gaan halen om de hoek? Maar dàt zouden ze dan weer wél absurd vinden. Alles wat zij nutteloos verspillen niét. En toch komt het op hetzelfde neer, maar hún verspilling is gewoon veel minder zichtbaar. Ik snap het gewoon niet. Ik zou nu nog zo rijk mogen zijn als de zee diep is, dingen die ik niet kan gebruiken zou ik nooit ofte nimmer willen kopen! Integendeel, van alles wat ik in huis haal zal ik altijd kijken of ik er soms niet méér kan uithalen dan de bedoeling is. Krenterig ben ik dus helemaal niet. Alleen niet grenzeloos en hopeloos verspilzuchtig!
Ik denk dat mijn leven een schoolvoorbeeld is van Meer met Minder, en die levensstijl is in de loop der jaren bijna een hobby geworden. Als zestienjarige kon ik me al permitteren de toerist te gaan uithangen in de Ardennen. Met bromfiets, tentje en kookmateriaal. Ik reed er een hele dag op, maar dat kon me niet schelen. Ik had dan een week om helemaal mijn plan te trekken en te genieten van de prachtige vergezichten. De échte toeristen betaalden voor zoiets minstens 1000 oude Belgische franken per dag en per persoon. Ik kwam niet eens aan 100 F per dag! Benzine en zelfbereide maaltijden inbegrepen.
En daar was ik fier op; daar had ik voldoening van en kon enkel maar medelijden hebben met anderen die voor hetzelfde, maar met veel minder voldoening, het tienvoudige betaalden.
Met minder voldoening? Natuurlijk! Voldoening haal je vooral uit eigen prestaties. Niét door je klakkeloos met alle mogelijk service en comfort te laten omringen en daar zwaar voor te betalen!
Bovendien had mijn manier van reizen ook nog iets avontuurlijks. Je brommer kon er de brui aan geven, en dat gebeurde wel eens je kon lekke banden hebben Ik had dan ook een klein arsenaal aan gereedschappen mee zodat ik in alle omstandigheden mijn plan kon trekken. Ook kon je s nachts, lekker slapend in je tent, plots een onweer over je heen krijgen. En als je dan toevallig gepland had de volgende morgen verder door te trekken kon je dat vergeten! Een natte tent opvouwen maakte hem lek voor altijd! Dus eerst de zon afwachten, tent laten drogen en pas als hij helemaal droog was kon je hem oprollen en vertrekken! Kwàm er geen zon, dan maar blijven waar je was en het buitenste, natte tentzeil, niet teveel aanraken. Want ook dàt zorgde voor blijvende lekken!
Ik had trouwens toch geen schema of agenda. Was gewoon zo vrij als een vogel! Dreef gewoon mee met weer en wind naar gelang het me uitkwam.
Of ik dan wel goed at? Reken maar! s Morgens eerst koffie zetten op een piepklein campingvuurtje onder het luifeltje van mijn tent, dan een snede spek in de pan, eieren er overheen en smullen maar. s Middags patatjes koken en een stuk vlees braden Ja hoor! Zelfs als zestienjarige kon ik volledig zelfstandig bestaan en bij elke tegenslag mijn plan trekken zonder enige hulp! En dat gaf me een enorme kick. Een kick die ik nooit zou hebben kunnen meemaken als ik een rijkeluiszoontje was geweest!
En dat heeft, zoals alles in mijn leven, zijn sporen nagelaten. Want op school kan je heel veel leren. Maar in de leerschool van het leven zelf leer je nog veel meer. Tenminste, als je ervoor open staat te leren van je fouten en niet de spreekwoordelijke ezel bent die over dezelfde steen blijft struikelen.
Willy.
PS. Even terzijde... Dit weekend is het weer 'Oostende voor anker': de jachthaven ligt dan weer vol oude en nieuwere zeilschepen, en dit jaar ligt de nadruk bovendien op stoomschepen. Een toeristische topper voor wie dit weekend niets gepland heeft. Met de gebruikelijke honderden kraampjes en zo. Bijna vergelijkbaar met Kerstmarkten, maar dan zomers getint.
Waar? Als je het treinstation uitloopt zit je er al onmiddellijk middenin en je laat je maar meedrijven met de massa.
Jawel hoor! Ik begrijp het zelf niet, weet niet eens of ik vannacht gedroomd heb, maar toen ik wakker werd stond me plots iets voor de geest. Iets dat ik dacht onlangs geschreven te hebben. Maar toch bleek dat niet waar te zijn toen ik in mijn pc ging neuzen!
En toch stond het me zo duidelijk voor de geest alsof ik het mezelf had zien schrijven. Dus moet ik toch gedroomd hebben!
Het ging over de koloniën. Het ging over Belgisch Kongo. En het ging over Noord Afrika.
Want wat normaal is, tijdens en na onze koloniale periode sijpelden hier Congolezen binnen. Niks aan de hand. Ze waren van een ander ras, hadden een andere huidskleur, maar ze gedroegen zich als mensen. En dus vonden we ze ook gewoon mensen en keken alleen een beetje raar op van de kleur en de negroïde trekken. Voor de rest geen vuiltje aan de lucht. Toen ik in de derde klas van de lagere school zat, kwam er plots een negerjongetje in mijn klas zitten! De eerste kleurling die ik in levende lijve zag. Maar het jochie kon goed mee, maakte snel vriendjes en binnen de kortste tijd letten we niet eens meer op zijn huidskleur.
En dan maakte ik, nog altijd in mijn droom, even de vergelijking met Frankrijk, wiens koloniën voornamelijk in Noord Afrika lagen. Daar gebeurde hetzelfde soort migratie, maar veel vroeger dan bij ons. En het nam ook een heel andere gestalte aan. En ging ik zitten nadenken over het hoe en waarom van dat verschil!
En ik kwam eruit!
België had een kolonie. En ik maak me geen illusies: vooral in het begin zijn wreedaardigheden gebeurd en werden die mensen uitgezogen. Maar stukje bij beetje ging het de goeie kant op, en net toen het helemaal goed zou komen, kozen de Congolezen voor onafhankelijkheid. Zijn ze nu beter af? Ik vrees van niet. Ze zijn van de wal in de sloot geraakt.
Maar dit terzijde gelaten, naast de onbillijkheid waarmee de Belgen de Congolezen ooit hadden behandeld, hadden ze toch één ding goed gedaan: hen het Christelijk geloof bijgebracht. Het barstte daar trouwens van de paterkens, nonnekens en missionarissen. En nu ben ik zéker geen gelovige en vind het eerder jammer dat die mensen sprookjes op de mouw gespeld kregen. Maar ik moet toegeven: het werkte,want mét dat geloof werd vooral ook een humane cultuur geïndoctrineerd en grif aangenomen door de Congolezen.
Vandaar dat ze nog vóór ze naar hier begonnen te komen, al geïntegreerd waren in onze cultuur en er geen enkele moeite mee hadden!
Frankrijk echter vond dat helemaal niet nodig in zijn koloniën. In Frankrijk was de kerk trouwens al sedert de revolutie niet zo erg meer bemind. En dus haalde Frankrijk uit zijn koloniën maar alles wat het kon gebruiken en liet de volkse cultuur en religie maar in eigen vet stoven en betijen als wat zij een grappige folklore vonden. De Islam was een ver van hun bed sprookje en zou hén een zorg wezen.
Toen de eerste Noord Afrikanen naar Frankrijk begonnen te komen waren ze dan ook totaal onaangepast aan de cultuur van het land en kozen er ook voor onaangepast te blijven. En de Franse leiders kozen ervoor om ook dát maar zo te laten.
En onze leiders aapten later, gewoontegetrouw, die keuze van Frankrijk maar klakkeloos na toen die Noordafrikanen ook onze streken en OCMWs gingen exploiteren.
En voila: daar zit hem het verschil. Met de Congolezen die naar hier komen hebben we weinig problemen gekend. Alleen maar met die anderen. Die onaangepasten en onwilligen voor aanpassing. Dat volk dat zich hoognodig moet barricaderen in zonderhaatstraten! Met andere woorden: straten waarin ze hun eigen geaardheid kunnen botvieren en helemaal niet aan integreren hoeven te denken.
Dat is de schuld van Frankrijk. Daar moeten ZIJ nu maar de gevolgen van dragen. Maar die gevolgen alstublieft niet op ónze schouders komen gooien!
Trouwens, met geen enkel volk dat hier ooit kwam werken hebben we enig probleem gehad. Niét met Italianen; niét met Spanjaarden, niét met Chinezen; niét met Japanners; niét met Indiërs; niét met Joden! Al die volkeren pasten zich aan, hielden desgewenst hun cultuur voor zich en gingen die niet provocerend demonstreren. En dan gaan ONZE eigen leiders ONS racistisch noemen? Kom nou! Als er in onze gewesten enige sprake kan zijn van racisme dan komt het wél door diegenen die het woord hier introduceerden en vinden dat ZIJ het zijn die zich moeten wegstoppen in zonderhaatstraten! Want wij? Wij zijn mensenhaters vinden ze. Hoe zou dát nu komen?
Uit dit alles volgt dat we onze multicultuur niet mogen vergelijken met die van welk land ook! Elk land heeft zijn eigen problemen gekend, heeft zijn eigen visie, en moet daar ook maar de verantwoordelijkheid voor dragen. Daar is niks mis mee zo lang die verantwoordelijkheid niet onbewust op onze schouders wordt afgewenteld.
Kijken we naar het Amerikaanse volk en de vele kleurlingen daaronder, dan stellen we vast dat de Amerikanen er zelf schuldig aan zijn door destijds negerslaven te hebben geïmporteerd. Ze hoeven dus niet te klagen.
Kijken we naar Frankrijk, dan zien we weeral een heel ander scenario, hierboven uitgelegd.
Kijken we naar Nederland, dan zien we vooral Indonesiërs als vroege allochtonen. Vergelijkbaar met onze Congolezen.
Maar bovenop dit alles, hebben we nu allemaal af te rekenen met een stuk van de erfenis van Frankrijk. En dàt is niet eerlijk meer! Daar zou Frankrijk zijn plan maar moeten mee trekken.
De Moslims zélf verwijt ik niets. Niet zij zijn de schuldigen. Die zoeken maar hun profijt, zoals elke mens zou doen. De ware schuldigen zijn onze leiders door dat profijt zomaar te grabbel te gooien. De vroegere om het te hebben laten gebeuren, de huidige om er niets tegen te ondernemen en het integendeel te blijven stimuleren.
Met lullige starterspaketten; Met OCMW steun, door de belastingbetaler gespijsd; Met wetten, duidelijk bedoeld om het vaderland te verraden. Met alles en nog wat.
En nu hou ik er maar mee op alvorens mijn bloed gaat koken! Laat ik morgen maar van de bloemetjes en de bijtjes dromen!
Een paar keer in mijn leven heb ik met waarzeggers of -zegsters te maken gehad. Zéker niet door mijn toedoen, maar door dat van huisgenoten! Eentje kwam zelfs af en toe een babbeltje maken bij ons thuis, want hij voelde er zich goed. Het gaf me de gelegenheid die persoon en zijn soortgenoten beter te analyseren, want dat hij waarheden en voorspellingen uitbracht die ook uitkwamen leed geen twijfel.
Maar voorspellingen hebben me nooit geïnteresseerd. Ik wil de toekomst niet kennen! Zou de spanning van het leven wegnemen en dat kan niet de bedoeling zijn. Wat me wél interesseerde was hoe hij het hem flikte, en ik begon hem van dichtbij te observeren. Héél onbevooroordeeld en met in het achterhoofd de gedachte dat het zeker wel mogelijk moet zijn dat sommigen onder ons een zintuig méér hebben dan de normale mens. Een vergissingetje van de natuur dus. Maar ook met de zekerheid dat voor één dergelijke echte waarzegger, er minstens duizenden charlatans zijn die een winstgevende bezigheid hebben geroken. En mijn studie ving aan.
Het viel me vooral op dat het mensen zijn die veel beter dan de modale mens luisteren naar wat je vertelt, wat je zorgen zijn, hoe je tegen het leven aankijkt en wat je doet. En dat doen ze beroepshalve, want dat levert de brandstof voor hun glazen bol of hun zeepbel als ze er minder kundig in zijn!
En alleen al uit dat luisteren náár, vallen heel logische conclusies te trekken! Zo in de trend van: wie lui is zal vroeg of laat in geldproblemen komen. Wie geen besef heeft van budgetbeheer eveneens. Wie strijdlustig is zal veel conflicten het hoofd moeten bieden in zijn leven. Wie niet dankbaar is voor wat hij heeft, zal het met steeds minder moeten doen. Wie roddelt zal onder roddel worden bedolven. Wie zijn of haar partner beu lijkt zal vroeg of laat tegen een scheiding aankijken en zo kun je oneindig verder blijven doorgaan.
Dus: conclusies die elke logisch denkende mens kan trekken. Niks geen gave. Alleen het vermogen om op een logische wijze de gevolgen uit een oorzaak te kunnen onttrekken.
En vanuit die conclusies doen die heren dan hun voorspellingen. Een makkie! Ik zou het zelf kunnen, maar het interesseert me niet om zoiets goedkoops te gelde te maken.
En toch denken die mensen net zoals ik doe: natuurwetten liggen vast en zijn onomkeerbaar. Wat je opgooit moet weer naar beneden komen, en dat geldt ook op emotioneel gebied. Dat is eigenlijk de enige regel die telt. Ze kijken gewoon wat je omhoog gooit en voorspellen dan waar het neer zal komen. Een fluitje van een cent. Ze observeren beroepsmatig ook heel goed je doen en laten en kunnen je van daaruit dan wonderbaarlijk juist wat platte gegevens over jezelf vertellen. En eenmaal de geloofwaardigheid gevestigd kunnen ze doorgaan. Het slachtoffer loopt erin. Met geloofwaardigheid hebben ze dus echt geen probleem. Maar de slachtoffers beseffen niet eens dat zijzelf hen de nodige middelen toereikten.
Want ja, omdat ze daar nu eenmaal een broodwinning van hebben gemaakt, gaan ze er een stuk verder in door dan de modale mens en merken inderdaad wel details op waar anderen niet eens bij stilstaan. Het is immers hun beroep en ze worden er steeds beter in naar gelang ze meer mensen hebben leren kennen. Vooral dan mensen die al eens wat meer aan een waarzegger zouden gaan vertellen dan aan de buren. Zéker eenmaal dat ze die vertrouwensband hebben weten te installeren.
Het enige verschil tussen die mensen en mij is dat ik er niet zou kunnen aan dénken uit die wetenschap munt te gaan slaan. Zij wel! En door zich daarin te specialiseren worden ze er steeds handiger in en lijkt het op de duur inderdaad dat ze wonderbaarlijke voorspellingen doen die nog blijken uit te komen ook.
Maar zelfs als bepaalde voorspellingen eigenlijk een verkeerde gok zijn, kunnen ze toch nog uitkomen omdat het slachtoffer ze zélf doet uitkomen, de voorspelling indachtig en ernaar handelend.
Of die charlatans dan wel nuttig zijn in de maatschappij? Misschien wel! Ze kunnen je immers leren wat je zelf zou behoren te weten maar er blijkbaar niet voldoende toe komt in jezelf te kijken. Daarom ook bestaat hun voornaamste cliënteel uit mensen die niet willen of durven kijken in zichzelf! Mensen die zichzelf nooit in vraag stellen, omdat het antwoord op die vraag hen telkens weer een minderwaardigheidscomplex zou bezorgen.
Toch kunnen ze met dergelijke vergissingen ook veel kwaad aanrichten bij simpele zielen. Zielen die er dan zelf voor zorgen dat die voorspellingen uitkomen door onder invloed daarvan verkeerde keuzes te maken, terwijl het leven eigenlijk iets heel anders, en misschien beters, voor hen in petto had.
Gelukkig voor mij heb ik altijd alleen maar naar die éne glazen bol binnen in mezelf gekeken en zeepbellen van buitenaf nooit een kans gegeven!
Vanaf de eerste dag dat we de piepkleine puppy Chico in huis haalden, hij woog toen amper 1,3 kilo, zocht hij mijn voeten op en voelde zich pas helemaal veilig als hij erop lag.
We zijn nu bijna een jaar verder, zijn gewicht blijft nu rond de drie kilo schommelen, en nog steeds is zijn geliefkoosde plaats voor een dutje overdag: bovenop mijn voeten. Daar pas voelt hij zich veilig en kan rustig gaan liggen dromen. Zolang mijn voeten niet bewegen weet hij dat hem niets kan overkomen. Maar de minste beweging van mijn landingsgestel doet hem opschrikken en me vragend aankijken:
- Je gaat toch niet weg hé baasje? Want dan wil ik mee hoor!
En als het loos alarm blijkt vleit hij zich weer lekker neer en droomt verder van leuke Chihuahuawijfjes.
Jawel, slapen als de muizen in het meel noemen ze dat. En neen, hij kan niet spreken. Maar hij communiceert wel hoor als je hem leert begrijpen! Hij heeft wel honderd manieren om je recht in de ogen te kijken, en elke blik is weer heel anders. Zo heeft hij ook zijn manier om, als we na een wandeling terugkomen en hij heeft nog geen goesting om binnen te gaan, bij een bankje te blijven staan en me op een heel aparte manier, bijna smekend, aan te kijken. En ik weet ondertussen al wat dat betekent:
- Kom baasje, zet je hier wat neer en laat ons nog wat genieten van de buitenlucht!
Even terzijde: op 17 mei is hij één jaar oud geworden. De foto hierboven is op die dag genomen. Onder een stoel. Een van zijn schuilplaatsen waar hij zich veilig voelt! Veilig waarvoor? Voor de camera! Want hij haat het om gefotografeerd te worden en je moet al van goeden huize zijn om hem in een leuke pose te kunnen pakken! Misschien vanwege de flits? De inzet in de foto dateert van 27 augustus 2011, de dag dat we hem kochten. Op beide fotos komt zijn van nature hoogglanzende vacht duidelijk tot uiting. Soms vragen mensen me of ik hem misschien met brillantine insmeer. Ik antwoord dan: Neen hoor! Met schoensmeer.
En de verveelde blik die hij heeft op die foto? Wel, die betekent: Wil je het nu maar eens stoppen met die ellendige camera? Ik baal ervan! Wie zei daar ook weer dat honden niet kunnen praten?
En zonder me te willen schuldig maken aan mijn kind schoon kind, moet ik toch toegeven: nog nooit zag ik een hond die, net als Chico, volgroeid nog schattiger is dan als puppy! En die mening wordt zowat door de hele buurt gedeeld. Met hem heb ik echt wel de hond die me perfect past. Hopelijk kunnen we nog heel lang van elkaar genieten.
Terug naar het onderwerp nu: zijn communicatie is lang geen eenrichtingsverkeer hoor! Hij luistert ook en begrijpt blijkbaar al heel veel van onze mensentaal! Als mijn vrouw me bijvoorbeeld vraagt of hij nog niet buiten moet, veert hij recht en blijft nieuwsgierig staan kijken of ik al dan niet uit mijn zetel kom.
Vraagt ze s morgens of ik nog niet zou stofzuigen, dan vliegt hij naar de deur waarachter de stofzuiger staat. Want dat is ook ZIJN kamer. Daar staat zijn bench en in die bench ligt een leuk knuffeltje van hem. En dat zou hij er snel willen uitgraaien terwijl ik de stofzuiger haal! Maar helaas voor hem, sluit ik de bench altijd nadat ik hem er heb uitgehaald en kan hij er dan niet meer bij. Maar toch denkt hij blijkbaar dat ik het wel eens ooit zou kunnen vergeten.
Hij heeft knuffels en speeltjes genoeg in huis, en dat ene knuffeltje moet blijven dienen om hem zich lekker thuis te laten voelen in zijn eigen gezellige holletje.
En dan s avonds weer een andere communicatieblik! Om negen uur maken we onze laatste wandeling. Dan speelt hij nog wat in de woonkamer en komt dan zo rond kwart voor tien vragen met de ogen om naar zijn bench te mogen! Ongelooflijk intelligent beest!
Ik heb al dikwijls gehoord: Ze hebben enkel maar de spraak tekort. Ik heb daar nooit bij stilgestaan, maar dat kun je wel rustig letterlijk opvatten! Ze begrijpen ons volkomen. Alles wat we zeggen! Net als een kind dat spelenderwijze de moedertaal leert. Ze kunnen alleen maar niet terugpraten!
Menos mal, zouden ze in Spanje zeggen. (Maar best ook).
En kijk, onbewust heb ik hier weer zon veelgebruikte Spaanse uitdrukking gebruikt die linguïsten in de gordijnen zou doen vliegen! Want letterlijk vertaald betekent het: minder slecht!Wat in wezen wel ongeveer hetzelfde is, maar als je de taal niet gewoon bent struikel je daar wel even over voordat je frank valt.
Bij een interview van Jean Luc Dehaene naar aanleiding van zijn memoires, viel me één fragment sterk op, en dat klonk ongeveer zo:
- Je moet een visie hebben, een doel nastreven, en dat uitvoeren als een geleidelijk stappenplan. Anders kun je de bevolking niet motiveren.
Hij heeft gelijk. Zo werkt het inderdaad bij een kudde schapen! Of in een gekkenhuis! Wat dan weer bewijst dat onze samenleving door de politici als een gekkenhuis vol schapen wordt aanzien en dat, juist dank zij diezelfde politici, eigenlijk ook is!
In gekkenhuizen moeten de patiënten wekenlang op voorhand emotioneel worden voorbereid op een bepaalde gebeurtenis, zoals bijvoorbeeld een uitstapje. Met kinderen doe je dat best ook. Maar dat zoiets ook met volwassenen moet gebeuren shockeerde me toch. Want hoewel ik wel wist hoe het werkt in deze samenleving die zich volwassen noemt, viel die uitspraak toch een beetje op me neer als een koude douche. Als je het namelijk hoort van een ander dringt het nog beter door!
Ik ben geen tjeef, maar vind Dehaene geen slechte politicus. En inderdaad was hij goed op weg toen hij premier was. Hij stak niet onder stoelen of banken dat er bezuinigd moest worden om de schatkist gezond te houden en was dat de bevolking bezig aan het verstand brengen in kleine stapjes.
Zoals psychiatrische verplegers moeten doen met hun prettig gestoorden.
Ik ben ervan overtuigd dat het hem ook zou gelukt zijn, maar toen kwam Piet Konijn een stokje in de wielen steken met een sterk opgeblazen dioxineverhaal. De haan werd van de toren gestoten en zijn doelstellingen vielen in elkaar als een kaartenhuisje, want de nieuwe machthebbers schakelden over naar het cadeautjestijdperk en speelden de wilde weldoeners. Binnen de kortste tijd waren alle besparingen van de regering Dehaene teniet gedaan en dreef het land naar waar we nu staan! Maar geen nood: dank zij dat verspilbewind kon Piet Konijn op twee ambtstermijnen bogen! En daarop kwam het voor hem tenslotte neer!
Hoe kun je dan in een land als het onze een stappenplan gaan uitvoeren?
Of ik dan een fan ben van Dehaene? Helemaal niet! Graaiers zijn het allemaal, maar dié vond tenminste nog dat hij naast eigen belang ook nog een verantwoordelijkheid ten opzichte van het land had. En dat is al meer dan dat je van de doorsnee politicus kunt verwachten.
Zijn rol in de Dexia-affaire kan ik niet beoordelen. Daarvoor moet je insider zijn. Ik kan wél aannemen dat het is zoals hij zegt: het was een mission impossible voor een zaak die zo grondig naar de bliksem was geholpen dat er niets meer te redden viel.
Maar ik wou hier vooral even stilstaan bij dat kinderlijke fenomeen: in stapjes moeten werken om de bevolking niet te erg op de teentjes te trappen. Want zelfs als iedereen weet dat het land in geldnood zit, zal iedereen er toch ook voor zorgen nog zoveel mogelijk te kunnen profiteren van de staatskas. Een collectief bewustzijn is er namelijk al lang niet meer. Het is elk voor zich! En dat is een filosofie die enkel naar de ondergang kan leiden.
In stapjes werken, de gevoelige teentjes indachtig, zou wel kunnen, maar daarvoor is een mandaat van 4 jaar veel te kort! Niet eens de moeite er aan te beginnen, want die vier jaar zijn zó om. En die termijn wordt zelfs in veel gevallen nog korter, want een van de hobbys van onze regeringen is zich te laten vallen zodra er ook maar iets spaak loopt.
Of tot vallen gedwongen worden! En daar gaat dan je stappenplan. Kun je beter meteen aan een opstappenplan werken, want dat zul je vroeg of laat zéker nodig hebben!
De schuld aan onze financiële crisis wil ik zeker ook niet rechtstreeks in de schoenen van de Moslims schuiven, al hebben ze, flink geholpen door onze politici, er wel aan meegewerkt. Zo ook de luigemaakte Belgen.
Maar het is een wereldwijde crisis, ontstaan in de USA. En als het in de USA regent, dan druppelt het hier. Ik wil ze dus ook niet op de regering afschuiven. Die kon er weinig meer aan doen dan toekijken. Maar wat ze wél hadden kunnen doen, was voorzorgen nemen toen het nog goed ging. Zorgen voor een appeltje voor de dorst. Anticiperen op mogelijke tegenslagen, zoals elke goede huisvader zou moeten doen. Maar daar hebben ze nu juist omgekeerd gewerkt: torenhoge schulden gemaakt, zodat bij de minste tegenslag het land in nauwe schoentjes komt te staan, en er niet de minste reserve is om enig tegengewicht te bieden.
Ze hebben het allemaal weggegeven om stemmen te ronselen! En daar zijn ze drommels goed in geslaagd! En nu?
Het multicultureel probleem blijkt onbespreekbaar. Wordt er gefluisterd.
Omdat er, volgens de geldende, maar sterk gemanipuleerde normen, geen probleem is!
Er is alleen maar een probleem van onveiligheid, terrorisme, ramkraken, verloedering, diefstallen, hold-ups, car- en homejackings en inbraken. Niks om je ongerust over te maken dus! Het loopt allemaal heel gesmeerd. En een multicultureel probleem is er al helemaal niet. Neen hoor! Die problemen hebben helemaal niets met multicultuur te maken! En dus is het onbestaande probleem onbespreekbaar! En dus blijven de misdaadstatistieken maar de pan uitvliegen!
Onbespreekbaar vooral omdat diegenen die er verantwoordelijk voor zijn nu hun verantwoordelijkheid zouden moeten opnemen en het een halt toeroepen. Niet met een vermanend vingertje, maar manu military. Eindelijk eens de tanden van de leeuw laten voelen. Maar die verantwoordelijken zijn liever lui dan moe en maken van die leeuw maar liever een mak lammetje! Voor hen staat het probleem oplossen gelijk aan het probleem negeren. Op de lange baan schuiven. Doen alsof het er niet is. En ondertussen gewoon vet betaald worden om ergens niets aan te doen. Alleen maar betuttelende wetjes uit de duim zuigen als alibi om het grote, door iedereen gekend probleem, voor zich uit te kunnen schuiven wegens tijdgebrek. Net zoals ze jarenlang deden met BHV!
Want zodra ze er iets aan doen gaan ze stemmenverlies vrezen! Stemmenverlies door diezelfde meerderheid die ze zelf jarenlang een rad voor ogen hebben gedraaid! En zelfs als er géén stemmenverlies komt omdat die meerderheid toch ook ogen in de kop zou moeten hebben, dan nog riskeren ze een cordon sanitaire!!! Een piespaaltje om op de kop van de Vlamingen te wateren, voor wie soms nog niet wist waar een cordon sanitaire voor staat!
Eigenlijk handelen ze net zoals een (slechte) straatveger zou doen als hij een torenhoge hoop drek voor zich uit op straat ziet liggen: ijverig met een tandenborsteltje de laatste stofjes van een straatsteen vegen tot zijn tijd er op zit en het opscheppen van die drol voor zijn opvolgers is.
Wat mogen we ons gelukkig prijzen dat onze politici niet voor het beroep van straatveger hebben gekozen! De straten zouden niet om aan te zien zijn!
Het probleem is vooral ook onbespreekbaar gemaakt door zij die er liever niét over reppen: namelijk de politici. En ze beveiligden zichzelf met een resem wetten voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding. Met andere woorden: wetten om te zwijgen en hen dus gerust te laten! Want zodra je de mond opent om je vaderland te redden van een catastrofe ben je racist! En ben je illegaler bezig dan een illegaal!
Voilà! Nu zaten ze veilig in een ondoordringbaar fort. Het blinde volk is geïndoctrineerd, en wie nog ogen in de kop heeft is gemuilkorfd. De pret kan niet op.
Verdorie! Wat is het beroep van politicus toch leuk hé? Alles wat je niet kunt of niet graag doet moet je dan maar verbieden en alles wat je leuk vindt verplichten! En dan hebben ze al de tijd van de wereld om te bedenken hoe ze het volk nog meer volksheid kunnen ontnemen en nog meer zaken failliet te laten gaan.
Of ze daar wakker van liggen? Helemaal niet! Het enige waar ze van wakker liggen is om toch maar voldoende stemmen te kunnen behalen. Daar hebben ze ware nachtmerries van! De rest is een ver van hun bed show.
Na op History Channel een massa documentaires over UFOs te hebben kunnen bekijken, verwondert het me nog altijd dat de regeringen alles wat in die richting wijst doodverven, maar dat verschillende wetenschappers er toch al heel anders tegenaan kijken dan vijftig jaar geleden.
Want vijftig jaar geleden, was er een Zwitserse kelner die zich in geschiedenis en archeologie interesseerde, maar nooit de kans had gekregen om hogere studies te doen. Toch, en wie weet juist dààrdoor, kon hij niet zomaar klakkeloos aannemen wat hij allemaal las over archeologische vondsten, de piramides, wie ze had gebouwd en hoé. Hij stelde het allemaal heel erg im frage, en ging daar zover in, die vindplaatsen dan maar persoonlijk te gaan opzoeken met zijn spaarcenten.
Om de uitleg van de archeologen te onderzoeken en er zich zijn eigen, meer op logisch denken gerichte mening over te vormen.
Het resultaat was het boek Waren de goden kosmonauten? en zijn naam was Erich Von Däniken. Ik kocht het boek in de late jaren vijftig en was onmiddellijk onder de indruk van de logische benadering van honderd en een zaken waarvan wetenschappers ons al jarenlang hun eigen onweerlegbare maar erg gratuite mening voorschotelden. Als ze iets vonden dat niet in de hén aangeleerde context paste, werd het doodgezwegen, of zodanig verdraaid tot het er wél ging in passen voor wie niet verder nadacht en er de onlogische speculaties maar bijnam.
Maar Von däniken werd door die geleerde heren uitgelachen en beschimpt! Wat zou dat stomme kelnertje daar nu van weten? We zijn vijftig jaar verder, en nu moeten ook wetenschappers en archeologen toegeven dat een en ander toch wel in vraag mag worden gesteld. Is het toeval dat weeral een leek daar aanleiding moest toe geven? Zouden die wetenschappers ook dát toegeven?
Want er volgden nog vele reizen en boeken van Von Däniken. Een voor een maakte hij brandhout van de gevestigde wetenschappelijke uitleg en gaf het allemaal een veel logischere verklaring. Bekeken vanuit het standpunt van de mens van de twintigste eeuw, en niét uit de overleveringen van de late middeleeuwers.
Dat bewijst dan maar weer dat wetenschappers helemaal niet die genieën zijn die we denken dat ze zijn. Hun klinkende titels halen ze gewoon uit de mogelijkheden tot studeren die hen ooit werden geboden. Wetenschappen studeren die eigenlijk noch min noch meer waren dan overleveringen die van generatie op generatie profs werden doorgegeven zonder ooit ook maar iéts in vraag te stellen. Maar echte doorbraken blijken toch altijd weer van leken te moeten komen! Waaruit ik dan weer de conclusie moet trekken dat leken er nodig zijn in de maatschappij. Leken, tenminste als ze voldoende intelligent zijn, staan immers open voor alles en zijn nog niet gebrainwashed door de onfeilbaren.
Ik heb zo mijn eigen ideeën over UFOs. Ze zijn er wel hoor! En ze blijken ook heel erg geïnteresseerd in ons. Maar ze willen zoveel als mogelijk elk contact met ons, barbaren, vermijden. Wachten tot we voldoende geëvolueerd zijn. En als ik de tegenwoordige neerwaartse evolutie van het mensdom bekijk, zullen ze nog wel een paar duizend jaar mogen wachten!
Of anders zijn ze helemaal niet geïnteresseerd in een intergalactische multicultuur. Hebben misschien in hun primatenstadium hetzelfde meegemaakt als wij nu, en gezien wat de gevolgen ervan waren. En, anders dan wij, de nodige lessen getrokken uit hun verleden. Bijgevolg hoeven we ons geen illusies te maken over close encounters. Daar hebben ze voorlopig heus geen behoefte aan!
Voor het feit dat ze hier zomaar lijken te komen en te gaan kan ik maar een paar redenen bedenken:
1. Op militair gebied: Ons in de gaten houden, zodat we geen stommiteiten uithalen die het hele universum in gevaar zouden kunnen brengen.
2. Op toeristisch gebied: Misschien hebben ze ook reisbureaus zoals wij, en brengen ze toeristen die eens goed willen lachen naar onze contreien. Om te kijken hoe dom wij wel kunnen doen. Om zich te pletter te lachen met de charlatans die we zélf steeds weer als leiders kiezen. Of om te gruwelen met de wreedheid waarmee we oorlogen voeren. Als het zo is komen ze goed aan hun trekken, want we hebben het allemaal in de aanbieding op ons kleine planeetje. Ze noemen onze aarde waarschijnlijk De gekke planeet. Het gekkenhuis van het heelal.
3. Of, en dat is heel waarschijnlijk: een combinatie van beide vormen van bezoek.
Dus, wat mij betreft: mijn interesse in UFOs is over. Tenminste, toch mijn nieuwsgierigheid naar hoe het eventueel contact zou verlopen. Dat zal nog wel lang op zich laten wachten. Is niet meer voor mijn tijd noch voor die van mijn dichte nageslacht. Ik beschouw het fenomeen dan ook alleen maar als een interessante soort folklore. Maar dan een soort folklore waarin we nog lang geen toegang hebben. Omdat de dwazen onder ons steeds dwazer worden.
En dat regeringen het fenomeen doodzwijgen? Wat zou je anders verwachten van regeringen? Wat je doodzwijgt en negeert moet je niet onderzoeken en dus heb je er geen werk aan. Punt. Zo handelen regeringen nu eenmaal.
Wat me dan weer wél dwars zit is het feit dat ze het niet alleen maar doodzwijgen, maar er zich ook nog aan schuldig maken het weinige bewijsmateriaal dat soms per ongeluk wordt gevonden, als top secret te gaan verbergen en getuigen het zwijgen op te leggen.
Willen ze dan misschien de primeur voor het geval er soms ooit van enig contact sprake zou zijn? Uitzoeken of die lui soms geen wapens hebben die nog beter kunnen doden dan de onze?
Angst dat de vijand die wapens als eerste te pakken zou krijgen?
Redeloze angst volgens mij. Als die aliens over de technologie beschikken om van waar ook uit het heelal tot hier te geraken zijn ze stukken intelligenter dan wij. En wie zo intelligent is zal zijn kennis niet verspillen aan het vervaardigen van moordwapens. Tenzij als zelfverdediging mocht dat ooit nodig blijken. Maar in dit geval zullen ze wel voldoende voorzorgen nemen om die wapens niet in handen van achterlijke primaten zoals wij te laten vallen!
Maar om terug te keren tot Von Däniken: logisch bekeken bestaat er geen twijfel over het feit dat de piramides met buitenaardse hulp zijn gebouwd, en dat er een tijd was dat die goden het mensdom hielpen. De aarde bulkt van de bewijzen daarvan. En dan rijst de vraag:
- Waarom hebben ze zich plots teruggetrokken?
Antwoord: omdat ze uiteindelijk gingen inzien dat met het mensdom weinig positiefs aan te vangen viel. Dat al hun pogingen steeds weer mislukten omdat de mens niet snel genoeg evolueerde, en veel van hun technieken stiekem en achterbaks ging gebruiken tegen hun soortgenoten. Toen moeten ze hebben beseft dat ze dat hele zootje beter nog enkele duizenden eeuwen in eigen vet moesten laten stoven alvorens nog eens tussen te komen. Ook hebben beseft dat je de evolutie niet kunt forceren. Mensen moeten leren van hun eigen fouten. Met schade en schande. Met bloederige oorlogen, met religies die ze dom proberen te houden, en met alle ellende er op en er aan. En dan moet de mens zich maar gaan afvragen of hij lering wil trekken uit zijn fouten, of ze koppig blijven herhalen. En voor het ogenblik wordt steeds meer voor dat laatste gekozen. We vergeten de ellende, voortgebracht door onze eigen fouten, en zodra de tijden maar enigszins verbeteren gaan we die fouten herhalen! Om je dood te ergeren. En dat is dan ook wat die aliëns doen!
En gezien de eenentwintigste eeuw zich aanbiedt als de eeuw van de decadentie vraag ik me af of de mens wel ooit tot rede zal komen. Misschien misschien ook niet. We hebben ons eigen lot in handen. Maar we hebben jammer genoeg ook de eigenschap om steeds weer naar de afgrond toe te willen sturen! En daarin worden we gretig gesteund door onze politici.
Maar ondertussen houden ze ons wél in de gaten hoor! Wees daar maar van overtuigd. Want een ras dat er voor kiest achterlijk te blijven is in staat vroeg of laat een enorme ramp in het heelal te veroorzaken, en dat is wel het laatste waar ze zitten op te wachten!
Waarschijnlijk ook kennen ze enorme krachten en energiebronnen die wij nog niet hebben ontdekt. En zolang we die niét ontdekken zijn ze veilig. Ontdekken we ze vóór we de rede ontdekken, dan zullen ze ons wel moéten vernietigen om erger kwaad te voorkomen. Een kind kun je nu eenmaal niet met hoog explosief springtuig laten spelen en de hele Melkweg op het spel zetten!
Want zeg nou zélf: van zowat alles wat we ooit ontdekten werd eerst en vooral de vraag gesteld hoe dood je er een medemens kunt mee krijgen! Vliegtuigen werden pas goed ontwikkeld toen we ontdekten dat we er bommen konden mee gooien op andermans kop. Nucleaire energie werd eerst en vooral ontwikkeld als superbom. Pas daarna gingen we schoorvoetend kerncentrales bouwen.
Hoe betrouwbaar is een dergelijk ras als je het op galactisch vlak bekijkt? Slechts één definitie is mogelijk: Ontroerend kinderlijk wreedaardig corrupt en egocentrisch en levensgevaarlijk! Met andere woorden: kinderen die je de rug niet kunt toedraaien als je niet wilt dat ze kattenkwaad uithalen!
Onze evolutie op positieve manier versnellen blijkt hen destijds niet te zijn gelukt. Nu kunnen ze alleen maar hopen dat we tenminste sneller moreel en bewust evolueren dan dat we de nog verborgen krachten in het heelal ontdekken. Gebeurt het omgekeerde, dan rest hen geen andere keuze dan ons te vernietigen!
En daarom alleen houden ze ons van dichtbij in het oog.
Toen ik vrij regelmatig Frankrijk begon te bezoeken (ik zal toen zon 35 jaar geweest zijn), viel het me telkens weer op hoeveel vreemden, vooral Algerijnen, daar het straatbeeld opfleurden. Ik vond het wat exotisch en stelde me daar verder geen vragen bij. Het was trouwens ook ver van mijn bed. In onze contreien was er nog geen sprake van die evolutie.
Nu echter zie ik in dat Frankrijk veel eerder dan wij aan multicultuur ging doen! Logisch ook! Ik hou wel van de Franse mentaliteit, nonchalance en savoir vivre, maar weet ook dat de Fransman nu niet bepaald staat te springen om te mogen werken! En dus waren ze er ook al heel vroeg bij om vreemden te importeren om de lastige karwijtjes op te knappen! Op multicultureel gebied zijn ze dan ook al veel verder gevorderd dan wij. En smaakten ook al eerder dan wij de gevolgen ervan! Gevolgen waaraan wij een voorbeeld zouden moeten nemen, maar dat natuurlijk niet doen.
Toen kwam Sarkozy en zou nu maar eens paal en perk stellen aan allochtone criminaliteit en vandalisme. Maar hij kwam te laat! De al grotendeels allochtone bevolking keerde zich tegen hem en na één ambtstermijn kon hij opstappen.
De reden is heel simpel: minderheden voelen zich altijd bedreigd. Meerderheden voelen zich comfortabel, hebben geen politieke voorkeur, en maken zomaar ergens een bolletje zwart in het kieshokje. Niét zo met minderheden hoor! Zodra zich ook maar iémand op de kiezerslijsten voorstelt als hun maatje, kiezen ze, als één blok, voor die paljas. Zo ook gebeurde het dan ook in Frankrijk. Bij de autochtone bevolking zat de voorkeur heel erg gespreid. Ongeïnteresseerd eigenlijk! Maar de allochtone bevolking had haar kans gezien en maakte die waar: als één blok voor Hollande stemmen en winnen natuurlijk! Want Sarkozy, die lustten ze rauw. Die was véél te Frans!
Bekijk nu eens aandachtig deze fotoreeks en huiver. Want dit staat ons ook te wachten als we verder doen zoals we bezig zijn:
In normale omstandigheden zou je bij een meeting van een oud of nieuw staatshoofd toch de nationale vlaggen moeten zien wapperen!
Wel, hiernaast de meeting van Sarkozy op 1 mei 2012.
Het wemelt inderdaad van Franse vlaggen!
Het wemelt van vaderlandsliefde!
De Fransman op zijn best.
Frankrijk op zijn mooist!
En nu maken we maar even een vergelijking met het publiek van Hollande:
Hiernaast het publiek op de place de la Bastille bij de rede van Hollande toen hij het presidentschap op zich nam op 6 mei 2012.
Het wemelt ook van vlaggen!!!
Maar het zijn allemaal vreemde!
Waar zijn de Franse?
Nog meer bontgekleurd moois? Geen probleem!
Zie met eigen ogen wie voor hém kozen, en wie zich in Frankrijk de meerderen voelen! Je moet al héél goed kijken om ergens een Frans vlagje te ontwaren!
Laten wij het echt ook zover komen?
En we gaan maar door en zoomen even in!
Om het à la De Gaule te zeggen:
Français Françaises oú êtes-vous donc passé?
Een nieuwe bestorming van de Bastille maar nu met een heel ander doel!
Vive la république! Vive les profiteurs!
En dit is wel de mooiste. Een kleine close-up van het soort mensen dat Hollande op de handen draagt!
Ziet hij dat zélf niet in?
Natuurlijk ziet hij dat in. Maar het zal hém worst wezen! Hij is toch maar lekker verkozen hé? En daar alleen komt het voor dit soort landverraders op aan!
En het verhaal is nog niet ten einde. Zo heb ik nog een aantal close-ups en details, maar ik kan niet blijven doorgaan. De vijf hierboven tonen trouwens duidelijk aan waar de wereld op aanstuurt: de totale vernietiging van het blanke ras met de hulp van de blanken zelf. Van de anti-vaderlandse politici. Maar anti-patriotisme staat niet in het wetboek als verboden. Racisme wél!!! Verkozenen zijn daarom telkens weer:
Politici die spuwen op het vaderland.
Politici die de indringers in de watten leggen!
Politici die verkozen werden door het stomme, domgehouden volk!
Politici die hun land en hun ziel verkopen aan wie ook maar voor hen wilt stemmen! Als het maar stemmenwinst oplevert! Het vaderland en zijn volk kunnen de boom in!
Had ik deze beelden veertig jaar geleden gezien had ik me niet druk gemaakt: ze doen maar, daar in dat onnozele Frankrijk. Het is ver van mijn bed!
Maar anno 2012 is het, dank zij de Europese Unie, IN mijn bed geraakt! Want mijn eigen volk blijft maar verder kiezen voor de foute politici en blijft er maar naar streven in diezelfde schoentjes te geraken!
O N V O O R S T E L B A A R ! ! !
Zal ik even uitleggen hoe dat werkt? Kan ik heel goed, want bij de fusie van gemeenten in 1972 te Knokke-Heist zag ik net hetzelfde gebeuren: een grote gemeente fusioneerde met enkele kleinere. Toen kwamen de verkiezingen. De inwoners van de grootste gemeente dachten dat ze op rozen zaten en hadden bovendien, geïndoctrineerd door bepaalde heel negatieve kritieken tijdens de verkiezingscampagne, nog een appeltje te pellen met hun gemeentebestuur. Ze kozen dus heel gemengd. Méér nog: ze vonden dat er wel eens verandering in het bestuur mocht komen! Zo maar. Om even te kijken of het niet beter zou zijn.
De kleine gemeenten echter, stemden allemaal unaniem voor kandidaten uit hùn gemeente!
Resultaat: een kleinere gemeente zegevierde en mocht voor een ambtsperiode de burgemeester leveren. Nét hetzelfde is nu in Frankrijk gebeurd. Allochtonen hebben en bloc voor Hollande gestemd. Een magistraal cadeau dat gewicht in de schaal legde. Autochtonen deden dat dan weer heel gemengd. En nét een beetje té gemengd om voldoende tegenwicht te kunnen bieden tegen die allochtone berg.
Neen hoor, ons landje verloedert niet! Wat denk je wel?
Veel commentaar bij deze foto geef ik niet dit keer. Voor uitleg verwijs ik naar mijn column Albanese achterburen van 16/1/12.
Voor wie toen misschien dacht dat ik overdreef legde ik maandag 14/5 om 20 uur dit opbeurend stukje verloedering vast van uit het zijraam van mijn slaapkamer.
En toen ik om 23 uur naar bed ging stelde ik vast dat de berg nog zowat verdubbeld was. Reikte nu tot halfweg het raam. Om 20 uur was de berg nog maar in wording! Maar om 23 uur kon ik geen foto meer nemen. En ik vroeg me af of de reinigingsdienst dit karweitje wel kon opknappen met één vrachtwagen. Zouden ze niet beter een containerschip sturen? En dat gebeurt zowat om de twee maand!
Noteer dat die straat ook pas werd heraangelegd! Om de buurt wat op te smukken!
Maar het zal wél netjes geregeld zijn hoor! Het Grof Huisvuil werd zéker wel opgebeld door de allochtone bewoners. MAAR:
1. Grof huisvuil mag pas de DAG VAN DE OPHALING vanaf 05 uur worden buitengezet.
2. Als de autochtone burger ook maar een afgedankt tapijtje de avond voordien buitenzet, riskeert hij een boete van 500 euro. En de pakkans is hier héél erg groot!
3. De ophaling is gratis. Dit wil zeggen: op kosten van de belastingbetaler!
4. Dit mooi opgeknapte huis lijkt wel grof huisvuil te genereren aan de lopende band! Het is gewoon een grof huisvuilfabriek! Waarschijnlijk een winstgevend familiebedrijfje. Maar een bedrijfje dat zijn afvalproducten laat wegwerken door de gemeenschap.
Het positieve hieraan is dan weer dat ze zich hier al goed thuis voelen. Volledig geïntegreerd zijn. Of wij ons hier nog thuis voelen is dan weer een andere vraag! Een vraag die geen kat interesseert. Multicultuur weet je wel?
Ik heb Pierre Kartner (Vader Abraham) altijd al moeten bewonderen om de mooie muziek die hij ons bracht. Het kleine café aan de Haven bijvoorbeeld vond ik onovertrefbaar. En dan het smurfenlied! Wisten jullie trouwens dat de verhalen van die smurfjes aanvankelijk een flop leken te worden en op sterven na dood waren? Ze werden pas wereldberoemd NADAT Pierre Kartner er een lied over schreef! Prompt schoot de verkoop van de strips de hoogte in en was er geen houden meer aan! Uit bijgevoegde afbeelding blijken smurfen in Duitsland Schlümpfe te zijn! In Spanje zijn het dan weer Pitufas. In elk geval zijn ze mede dank zij Vader Abraham een succesverhaal geworden.
Maar mijn bewondering werd nog groter toe hij van zijn beroemd klein café aan de haven een remake maakte: Het rookvrij café op het pleintje! Ontroerende waarheid! Daarin spijkert hij alle azijnpissers en jankerds aan de muur in eenvoudige bewoordingen.
Niks geen verwijt aan de overheid te bespeuren, maar het plakt wél aan de ribben zoals we in Vlaanderen zeggen!
Wie het niet kent kan het trouwens onder andere hier vinden:
Vader Abraham Daar In Dat Rookvrij Café (melodie: in het kleine café aan de haven)
De rook om je hoofd is verdwenen Je kunt nu gewoon weer zien wie naast je staat Je kijkt om je heen en het voelt toch wat vreemd Nu het roken voorgoed overgaat Je hoort ome Arie al zeggen: als ik niet mag paffen Neem ik een kroket Hij wordt sjaggerijnig, de weegschaal op tilt Arie wordt op den duur moddervet
Refrein: Daar in dat rookvrij café op het pleintje Daar zijn de mensen niet blij en niet tevree Ze zitten daar nu met hun wijsvinger tegen de neus Gebogen over een glasplaatje aan een wit lijntje Waar is mijn geur, mijn rook, mijn ouderwets café?
Een klant wat gestresst gooit zijn dartpijltjes vrolijk in 't rond Een beland in een oor Een ander die springt door een ruit van 't café Omdat hij steeds met pokeren verloor De kastelein kijkt wat bedroefd in het rond Door zijn eens zo gezellig café Straks wordt ook nog ons kopje koffie verboden Dan is d'r alleen nog maar thee
Refrein.
Niet roken maakt meer nog kapot dan je lief is Toch slaan we er ons samen doorheen Want zonder zo'n witblonde stengel in je mondhoek Voel jij je toch maar heel alleen Je mist nu nog erger die blauwgrijze wolken Die stijgen tot aan het plafond Ik kan me niet houwe, ik steek er een op De kastelein krijgt toch de bon
Refrein (2X).
Tja het zal je café maar wezen! Driewerf hoera voor Pierre Kartner, want waar de pers niet durft te spreken, blogs niet worden gelezen, en kettingmails de prullenmand in vliegen, zou zon simpel lied wel eens beter kunnen scoren dan wat dan ook.
Toch vind ik één minpuntje: de tekst had veel beter gekund. Lijkt inderhaast geschreven. Toch geef ik vader Abraham een negen op tien voor het idee alleen al! Spijtig dat het zo overhaast afgewerkt werd, en dat zal hij ondertussen zéker ook wel vinden van zijn werkstukje.
Eigenlijk ben ik toch wel een veel te grote perfectionist in sommige zaken. Wil altijd alle mogelijkheden onderzoeken om dingen of methoden beter te maken. Behept met de onhebbelijke gewoonte altijd weer te zoeken tot ik het onderste uit de kan weet te halen! Het zal je maar overkomen zon karakter te hebben! En vermits ik me elke morgen moet scheren, kan het ook niet anders of ik stel de methode dagelijks weer in vraag. Zoekend naar eventuele betere mogelijkheden.
Nu. Gek zijn doet geen zeer zeggen ze, en ik heb er leren mee leven. Schuif het maar op mijn rusteloze geest.
Zo vraag ik me al tientallen jaren af waarom de markt overspoeld wordt door allerlei soorten aftershave, maar er weinig of niets te vinden is als preshave. O ja als je zoekt vind je ze wel. Maar dan blijkt het telkens weer om een of ander gel- of cremezeepje te gaan om je gezicht te wassen vóór het scheren. Maar dat verzacht voor geen sikkepit je baard noch helpt het je gladder en comfortabeler te scheren. En dat moet toch kunnen?
En ja, sedert mijn ontdekking van scheerolie ben ik niet meer gestopt met experimenteren (Zie ook mijn column Scheer je glad van januari 2012 staat nog in de lijst hiernaast).
Omdat mijn zelfgemaakte scheerolie toch spotgoedkoop te maken valt hoef ik er ook niet zuinig op te zijn, en vind (voorlopig?) de volgende methode het best:
- Gezicht wassen en vochtig laten.
- Tien druppels scheerolie in de handpalm druppelen en over de vochtige baard smeren.
- Daar bovenop scheerschuim (uit spuitbus) aanbrengen.
- Scheren.
Op die manier hoef ik geen tweede scheerbeurt voor hardnekkige plaatsen, want door eerst olie aan te brengen kun je bijna ongelimiteerd aandringen op die plaatsen, zonder dat irritatie optreedt.
Of het scheerschuim dan nog wel een functie heeft? Jawel! Een dubbele zelfs: ten eerste ondersteunt het de functie van de olie en ten tweede:als je alleen maar olie aanbrengt worden je mesjes kleverig en gaat er allerlei troep in plakken. Door bovenop de scheerolie scheerschuim aan te brengen gebeurt dit niét. Gelukkig maar!
Het resultaat is een ultra comfortabele scheerbeurt, waarbij de mesjes als skis over de sneeuw glijden, een extra glad resultaat garanderen, én een stuk langer meegaan. Met één enkel Gilette Fusion mesje scheer ik me nu anderhalve tot twee maand ultra glad en voelt mijn gezicht aan als een babyhuidje!
Dan als finishing touch nog een lekker frisse aftershave er bovenop, en je voelt je dertig jaar jonger!
Waarom? Ijdelheid? Helemaal niet! Mannen weten wel waarom! Want niets voelt zaliger aan dan een frisse, gladgeschoren baard. En hoewel ik zelf ooit eens zo stom was om enkele jaren met baard te willen lopen (zie de smerige foto hiernaast), heb ik toch medelijden met elke man die het nodig vindt een baard te laten groeien. Je voelt je vuil. Onverzorgd! Onfris (bijna had ik geschreven onrein, maar dat woordje laten we maar aan de Halal fanaten).
Dat was trouwens de enige reden dat ik er na een paar jaar de brui aangaf en het harige zootje maar uit mijn leven liet verdwijnen. En pas toen het laatste stoppeltje tot op de huid was afgeschoren wist ik weer wat je fris voelen betekent voor een man. En dat goed gevoel dat wil ik nooit meer kwijt! Vandaar dat ik zo veeleisend ben geworden voor scheersystemen.
En weet je, toch heb ik aan die foto nog een anecdotische herinnering! We kregen ooit een nieuwe hoofdcommissaris. Echt wel een geleerde bol in de meest gunstige zin van het woord. Hij liep nog een tijdje mee in burgerkledij met de vorige hoofdcommissaris alvorens die met pensioen ging. Na zowat een week hadden we al veel van elkaar gehoord, maar waren nog niet voorgesteld. Toen liep ik hem op het lijf. Ik vroeg hem of hij de nieuwe hoofdcommissaris was, en zei hem mijn naam. Hij verschoot en vroeg Ben jij dan een , maar keek dan wat beter en zei Oef! Even dacht ik dat je een noordafrikaan was!
Twee jaar later liep ik, zo fier als een pauw dat ik mijn baard had verwijderd, zijn kantoor binnen. Hij was in gesprek met een vrouwelijke commissaris. Een kwartier lang bespraken we met zijn drieën bepaalde zaken. Geen reactie! Toen hield ik het niet meer uit en vroeg: Maar zien jullie dan niets aan mij?
Ze bekeken me van kop tot teen, maar zagen niets! Pas toen ik het ze vertelde merkten ze het op. Het gaf me stof tot nadenken. Blijkbaar ervaren mensen elkaar meer dan dat ze elkaar echt bekijken. Wie dus denkt zich met een baard te kunnen vermommen is er toch wel aan voor de moeite!
Jawel! Ik weet het! Ik ben, eigenlijk tegen wil en dank, een moraalridder. Een uitgestoten soort. Een soort dat niet meer past in deze moderne wereld. Een soort dat aan het uitsterven is. Gedoodverfd en belaagd. De wereld wilt geen moraal meer. Het maakt je leven alleen maar moeilijker. Het drukt je met de neus op verantwoordelijkheden. Verantwoordelijkheden die we liefst vergeten en ontlopen!
Want zeg nou zelf: een leven zonder zorgen, in harmonie met de openbare opinie, moet toch heerlijk zijn? Dat dit leven niet kan blijven duren omdat het elke vorm van logica mist? Zal ons een zorg wezen! Vandaag schijnt de zon en morgen is er weer een andere dag!
En daarom, eerlijk gezegd, zou ik graag van dat imago van moraalridder af geraken! Mijn lezers zullen me op de duur een ouwe zaag vinden en dat wil ik nu juist niet zijn! En nu weet ik wel dat er maar één manier is om niet voor clown te worden aanzien: De clown niet uithangen!
Maar helaas ik kan het niet laten de moraalridder uit te hangen! Omdat moraal stilaan verdwijnt uit onze cultuur! Omdat ik daarmee een zwart gat probeer op te vullen! Omdat ik het wel moét van me af schrijven. En toch is het een schoentje dat me niet echt past. Zou veel liever meeloper zijn! Een goede pint drinken en de wereldproblemen laten oplossen aan de toog. Maar ja, waar vindt je nog zulke togen sedert het kleine café aan de haven een rookvrij café werd, bevolkt door azijnpissers?
En dus, hoewel de teloorgang van mijn vaderland me hoog zit, kan ik er toch niet blijven over zagen hé? Of toch? Want waar moét je dan over schrijven
- Als je geen straat kunt inwandelen zonder dat indringers je voor de voeten lopen?
- Als eigen volk die indringers niet eens lijkt te zién, lijkt te horen, laat staan er zich een eigen mening over te vormen?
- Als de regering niet eens weet dat een der grootste oorlogen woedt die de wereld ooit heeft gekend? Een geniepige, vermomde oorlog! Verscholen achter terrorisme. Vermomd onder ramkraken. Maar geprezen als humane multicultuur!!!
- Als s lands grenzen zijn afgeschaft?
- Als s lands cultuur steeds verder vervaagt?
- Als s lands volk totaal niet reageert? Integendeel, steeds weer voor hetzelfde soort paljassen blijft stemmen?
Wat doe je dan als rechtgeaarde Vlaming? Moraliseren? Maar moraal is een vies woord geworden! Ooit zal het ook wel verboden worden, net als het roken op café en het benaderen van vrouwen.
Waarmee ik maar zeggen wil, voor wie het nog niet heeft begrepen, dat mijn inspiratie voorlopig nog maar eens in een dipje zit en ik vind dat ik het maar wat rustiger aan moet gaan doen, en hopelijk lukt me dat. Zoniet worden mijn schrijfsels te eentonig en wordt de kwaliteit ingehaald door de kwantiteit.
En dus ga ik maar eens op zoek naar andere inspiratie, en loop desnoods maar met een blinddoek voor ogen de straat op.
Waarbij Chico dan maar als blindengeleidehond moet fungeren.
Dan pas kan ik me één voelen met mijn volk: als blinde onder de blinden!
In de loop der tijden heeft de wereld enorme evoluties meegemaakt. Sommige volkeren bleven steken in geïndoctrineerde religies en bleven bijgevolg dom, arm en onproductief. Initiatieven werden zoveel als niet genomen. Het succes van die religies stak hem vooral in het feit dat wie dom wordt gehouden niet weet dat hij dom is en alles beter denkt te weten dan anderen! Daardoor bléven ze dus maar dom en was er geen gevaar dat de geloofwaardigheid van de religie in het gedrang zou komen!
Weer andere volkeren dan, werden intelligent genoeg om zich van het juk der religies te bevrijden en een menswaardig bestaan op te bouwen. Een bestaan dat gebaseerd was op humanisme, wetenschap en technologie. Wie intelligent was, kreeg alle mogelijkheden om te ondernemen. Wie poten aan zijn lijf had, kon bij die ondernemers terecht voor het zwaardere werk. We veegden voor eigen deur, en dat was maar goed ook! Dat moesten de anderen ook maar doen en zo zou de hele wereld proper worden!
Helaas! Niet de hele wereld bleek het zo te zien! Meerdere volkeren bleven bij de pakken, en bij de zaligmakende godsdiensten zitten! Wachtend op mirakels, verlangend naar de dood om eindelijk dat beloofde paradijs te vinden. En helaas, dat doen ze nog altijd! Onvoorstelbaar!
Maar hier werd gewerkt en gezwoegd voor een beter land. En het lukte! De welvaart steeg, de levensomstandigheden verbeterden. Kortom, we waren het aan het maken! En dan kwamen plots al die vreemde volkeren toegestroomd die nooit voor eigen deur hadden geveegd. Nooit een poot hadden uitgestoken om te ondernemen. Maar nu wél jaloers waren op onze welvaart.
En de politici dom als altijd deelden gretig onze welvaart met die vreemden. Niet eens vermoedend dat als je iets deelt, het teveel al gauw overslaat naar tekort. Tekort voor eigen volk als het al eens iets minder goed gaat. En als hier en daar een klein Belgje durfde opstaan en fluisteren dat zoiets toch niet kon, werd hij maar snel de mond gesnoerd door antiracismewetten.
En tot overmaat van ramp werd ondertussen nog een ander mechanisme op gang gezet! Mensen kregen steeds meer vrije tijd, en die tijd gebruikten ze om hun kindjes nu eens lekker te gaan verwennen. Zijzelf hadden het nu immers beter, en dat gunden ze hun nageslacht ook. Dachten er niet bij na dat wat kinderen vanaf de prille jeugd wordt geleerd, bepalend zal zijn voor hun toekomst!
En wat vanaf de prille jeugd werd aangeleerd was verwenning! Steeds meer! En jong geleerd is oud gedaan natuurlijk. De gevolgen lieten zich raden: steeds meer luie generaties werden de wereld ingeschopt zonder enige voorbereiding op de vele moeilijkheden die het leven nu eenmaal genereert!
Ze hadden alleen maar verwenning geleerd. En ze bleven verwenning eisen. En dat kregen ze ook! In de vorm van dopgeld, leefloon en andere wansmakelijke dingen, in het leven geroepen door politici die ook al niet verder keken dan de neus lang was.
En het onvermijdelijke gebeurde: duizenden potentiële arbeidskrachten genoten van de dop omdat ze geen werk vonden, maar ook bleken er plots duizenden arbeidskrachten te weinig om de industrie op gang te houden! Toén al had de politiek een rekenoefeningetje moeten maken om de oorzaak van dit plotse tekort op te sporen. Was nochtans niet ver te zoeken! Een hond zou het ruiken! Gewoon het tekort aan de ene kant opvullen met het teveel aan de andere kant! De wet van de communicerende vaten, weet je wel? Neen! Dat weten ze niét in de Wetstraat!
Want rekenen en politiek gaan blijkbaar niet goed samen! Ze rekenden wel, maar hoe kan het ook anders, ze kwamen tot de verkeerde slotsom! In plaats van de luiaards uit bed te halen, importeerden ze nog meer vreemdelingen! Tja, hoe kan het ook anders als je geen verstand hebt van wiskunde! Niet vooruit kunt rekenen en bijgevolg maar blijft denken dat je oplossing de juiste is!
Waar ze al evenmin rekening mee hielden was dat die vreemden al gauw door zouden krijgen hoe het hier werkt, en alle trucjes zouden weten uit te vinden om zo kort mogelijk te werken en zoveel mogelijk steun te genieten! Het paard was dus nog maar eens achter de wagen gespannen! En ze zouden er nog veel gaan achter spannen om hun bekrompen ideeën toch maar een kans tot slagen te bieden!
Ja, die vreemden moeten ook al niks hebben van alle sinten in onze kerk. Maar van Sint Tikaat zijn ze wél helemaal niet vies! Want als je goed staat met dié worden al je financiële problemen in één klap opgelost, en wel uit de zak van die idiote blanke belastingsbetalers! En lachen dat ze met ons doen! Dommere regeringen hebben ze waarschijnlijk nog nooit ontmoet. Dommere kiezers nog minder.
Ze zullen hem wel temmen, die fiere Vlaamse leeuw! Werkers belasten, luiaards verwennen! Is de leuze van de eeuw.
Een beetje geven en veel nemen, En de Vlaming kruipt in t zand. Nu de leeuw niet meer kan klauwen, Nu zijn tanden zijn verpand.
Waar is de oude fierheid toch gebleven? Waar is dat fiere Vlaamse bloed? Het loopt gewoon te beven, Verwend met suikergoed!
Bij het opruimen van wat oude spullen stootte ik plots op een vergeten organiserzoals zon ding toen noemde. Een digitaal toestelletje waarmee je kon schrijven, rekenen, adres- of andere lijsten kon opslaan die je dan altijd op zak had, en zelfs kon je er fotootjes mee maken. Fotootjes van zero kwaliteit, niet eens één megapixel groot. Er zat zélfs een pc link op om het ding met je pc te verbinden. Iemand had het me ooit gegeven als waardevol cadeau, want die dingen waren toen heel erg in. Hoe lang was dat ook weer geleden? Zeven jaar? Hoogstens tien? Ik weet wél dat ik toen nog werkte met Windows Millenium op mijn pc!
Nu bekijk ik het dingetje hopeloos voorbijgestreefd en waardeloos geworden! Ingehaald door de voortschrijdende technologie. Ooit heb ik er één foto mee genomen: van mijn parkietje. Maar dat bleek een enorme teleurstelling want ocharme, het hemelsblauwe beestje zag er oranje en purper uit! Nooit nog een tweede foto genomen! Weg met dat ding dus!
Maar in amper een decennium heeft de digitale fotografie de markt nu toch wel helemaal veroverd. Van die oude, vakkundige fotograaf is nu een marginale figuur gemaakt. En niet zonder reden! Met alle respect voor de verdwenen stiel van fotograaf, het had vroeger toch heel wat voeten in de aarde alvorens je een kiekje gebruiksklaar in je fotoalbum kon plakken! En bovendien had je helemaal geen inbreng in het eindresultaat. De fotograaf ontwikkelde je filmpje naar eigen smaak en vakkennis en daar moest je maar genoegen mee nemen. Veel fotos maken was trouwens ook een kostelijke aangelegenheid.
De meeste amateurs lieten het dan maar voor de moeite of beperkten zich tot echt belangrijke momenten:
- Annemie trouwt
- Annemie is zwanger
- Annemie op de eerste communie van zoonlief: zoontje wat schamel uitgedost, maar Annemie stal de show in de laatste nieuwe outfit.
- Annemie op de plechtige communie: zoontje in de allernieuwste outfit Annemie met wat kilootjes meer in een voorbijgestreefd pakje.
- Annemie op zoontjes huwelijk: Annemie lijkt op een uitgezakte taart, maar is opgetuigd als een circuspaard.
En dat was het dan: alleen maar de hoogtepunten van het leven. Toen Annemie er nog wat meer kilootjes ging bijkrijgen hoefden fotos al helemaal niet meer.
Nu echter wordt er maar op los gekiekt. Het is een fluitje van een cent geworden, er hoeft geen derde partij meer aan te pas te komen, en of je nu tien of duizend fotos maakt, het kost je zoveel als niets!
En dat alles heeft zo zijn voor- en nadelen. Voordeel is dat de jongere generaties later op een enorm grafisch gedocumenteerd leven zullen kunnen terugkijken, en niet enkel maar op een paar hoogtepunten.
Nadeel is dat we nu overspoeld worden met kiekjes die geen kat interesseren, tenzij de makers ervan. Maar nu komt het: de nieuwe digitale en virtuele technieken zetten die makers er toe aan al die kiekjes online te zetten, ze in hun blog te publiceren, ze in powerpoints te verwerken en ze op die manier via mail in ieders maag te rammen! En daar begint de ellende natuurlijk! De reisavonturen van Juul van de beenhouwer van Kommersbonten moeten nu persé de wereld rond gaan met:
- Annemie aan de toren van Pisa;
- Annemie aan het Louvre;
- Annemie aan het strand;
- Annemie in Bikini;
- Annemie zonder bikini
En daar zijn we dan maar weer vertrokken voor een paar saaie uurtjes! Jawel, want als je vroeger persé je heldendaden op reis aan buurman wou tonen, kwam je af met een bescheiden envelopje van Kodak met een dertigtal kiekjes. Nu heb je niet genoeg aan een kruiwagen vol! Arme buurman!
En dan de bloemetjes en de bijtjes: de eerste roos in mijn tuin; de tweede roos in mijn tuin; de laatste roos in mijn tuin; mijn tuin zonder rozen; mijn tuin vol kabouters Niks is nog te gek om er de wereld mee te vervelen!
En dan is er nog een ander nadeel: op de duur zit je met duizenden kiekjes opgescheept en weet je niet meer welke je wilt behouden en welke niet! Groot dilemma! Ze allemaal behouden geeft als resultaat alleen maar dat je door het bos de bomen niet meer ziet. Ze wissen houdt dan weer het risico in dat het je ooit spijt!
Tja dat zijn nu eenmaal de moderne tijden. Maar ik geef graag toe dat het stukken beter is dan vroeger. Maar om via al die fotos een terugblik op ons leven te kunnen werpen, zouden we eigenlijk een tweede leven nodig hebben ! En dat hebben we nu eenmaal niet hé? En wie na ons komt zal wel maling hebben aan al die kiekjes en komen ze, mét de harde schijf en mét de afgedankte pc in de afvalcontainer terecht. Niemand wordt er beter van, maar we hebben ons toch geamuseerd.
Maar als ik dan plots vaststel dat ik ondertussen zelf al zowat vijfhonderd fotos van Chico op mijn harde schijf heb staan in minder dan een jaar dan ga ik me toch wel vragen stellen! Vooral de vraag: Wat mot ik daar nou mee? Niet dat ze in mijn weg zitten, ver vandaar! Niet dat ik vind dat ik ze niet moest gemaakt hebben. Alleen:
Wat voor de drommel Nu aanvangen met die rommel?
Och ja digitale fotografie hé? Het is allemaal zo mooi, zo simpel, zo goedkoop. Zo vanzelfsprekend. Maar we zijn er ook allemaal zo gauw op uitgekeken! En toch doen we tegen beter weten in verder. We zouden eens een uurtje van ons leven niét in beeld moeten gezet hebben! Hoe spijtig zou dat wel niet kunnen zijn?
Ik vind het toch allemaal de moeite waard om even bij stil te staan. We leven in het druk op de knop tijdperk. Er zijn nog maar weinig dingen die je niet met een druk op de knop kunt verwezenlijken binnen de seconde. Maar dat schept verveling! Dat wiegt de hersenen in slaap! Ontneemt je de ontwikkeling van eigen initiatieven en denkwerk. Voor ons, oudjes, is dat minder erg. Maar ergens moet het toch wel invloed hebben op de verdere ontwikkeling van de jeugd denk ik. Alles is kant en klaar gemaakt. Enkel nog de druk op de knop is hun eigen inbreng. Niet echt veel hé?
Welk boeiend en lonend leven moet de fotograaf hebben gehad in de lang vervlogen tijden van de camera obscura? Een hele poespas om eerst het houten statief juist op te stellen, zwart doek over zijn kop, scherpte minutieus met de hand instellen, dàn op de knop drukken en dan maar snel naar de donkere kamer lopen, ontwikkelen en hopen dat er iets moois uit de bus komt.
De spanning moet te snijden zijn geweest voor die mensen. De arbeidsvreugde ook. Zou het soms dat niet zijn wat we nu allemaal zo missen? Al onze wensen gaan in vervulling met een druk op de knop of een klik van de muis. Alleen werden nog geen muizen uitgevonden die de daarop volgende vervelende leegte kunnen wegklikken!
Hetzelfde fenomeen doet zich voor in de muziek: als je vroeger puntzuivere muziek wilde horen zonder geruis of gekraak moest je je vinylplaten zorgvuldig onderhouden; je geluidsinstallatie goed uitkiezen, je luidsprekers juist opstellen en dan pas kon je genieten.
Maar was het eigenlijk wel genieten van de muziek? Of was het genieten van je eigen inbreng in het hele gebeuren? Ik denk dat het bij mij toch vooral dat laatste was.
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
