Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

1975

De school was een nachtmerrie geworden die ik ook overdag beleefde.
Mijn ouders en andere nooit afgestudeerden hanteerden de woorden der gewoonte.

-chauffeurke doe uw best

-chauffeurke zonder studies zijt ge niks in het leven.

-chauffeurke ge kunt als ge wilt.

-chauffeurke als ge goed uw best doet krijgt ge dit of dat.

-chauffeurke als ge goed leert gaat de tijd rapper voorbij.

Ge kon goed horen dat ze niet in dezelfde school gezeten hebben!!

De maanden gingen voorbij zonder dat ik slimmer werd.

Integendeel, het enigste wat ik kreeg was verwijten van dommerik en nietsnut.
Ik moest plots al de jaren inlopen om een goede leerling te worden.

Maar niemand die enige motivatie sprak.

In de klas heb ik nooit antwoordt gekregen als ik iets niet vertsond.

En thuis hadden ze geen tijd.

Tussen de studies en de personen die mij moesten gidsen zal er een communicatieprobleem geweest zijnJ)))

Op een dag in april 1975 zag ik de bui al hangen.

Het zou met de examens niets worden en dubbelen zat er dus dik in.

Thuis en paar lappen op mijne kop meer of minder.

En in de school de preek van de meesters en de directeur.

Om nog maar te zwijgen van al die slimmeriken die amper een paar punten meer hadden en die nu hun uiterste best deden om mij achter hun te houden in het klassementJ))

Mijn vrienden op de trein hadden mij gezegd dat ik maar de moed eens moest met beide handen nemen en mijn verstand op nul zetten.

Ja, da laatste was nu niet moeilijkJ)))

Ik stak nog een sigaretje op en moest een oplossing vinden voor het probleem.

-Chauffeurke, zeg gewoon dat ge niet meer naar school gaat, en dat ge gaat werken.

-Awel dat is een gedacht, direct met de deur in huis vallen.

Op een dag kwam ik thuis (het was een vrijdag).

Ik stapte van de tram en liep de winkel binnen met een bezorgd gezicht.

Mijn moeder had direct door dat er iets scheelde.

-Awel chauffeurke is er iets?

-Ja er is iets!!

-En wat is er?

-euh…..awel ik zal het straks wel zeggen.

Ja ik wou mijn moeder geen verdriet aandoen, en zonder verdriet zou het waarschijnlijk ook niet gaan.

Toen de winkel gesloten was zaten we allemaal boven.

-chauffeurke hebt ge uw huiswerk gemaakt.

-Ik maak geen huiswerk meer pa.

-ha nee???

-nee, nu niet en nooit meer want ik ga niet meer naar school.

Ik dacht een paar lappen op mijne kop te krijgen en had al de minst gevoelige kaak aangeboden.

Maar ik denk dat mijne pa zelf verschoten was.

Mijn moeder probeerde nog in alle talen mij op andere gedachten te brengen, en mijne pa begon ook met zijn vragen af te vuren.

-Ha, meneer gaat niet meer naar school.

En wat denk meneer dan wel te doen met al zijn slim verstand??

-ik ga werken pa.

-Ha en waar gaat meneer gaan werken??

-euh……awel….euh

Ja da was nu  just de vraag waar ik nog geen antwoordt op wist.

-Wel manneke, van mij moogt ge gaan werken als ge toch zo slim geworden zijt.
Ze zullen in de school waarschijnlijk content zijn dat ze van u vanaf zijn.

-Ja ik denk het ook pa!

-Awel, ge kunt zien dat ge tegen maandag werk hebt of ge zet hier geene voet meer binnen.

Mijn moeder barste in tranen uit, en ik was zelf verschoten van zijne laatste zin.

Ik was de zaterdag zeer vroeg opgestaan en in de winkel beginnen werken.

Maar mijne pa zei dat het beter was dat ik achter werk ging zoeken, want hij had geen werkvolk nodig.

Mijn moeder vroeg aan elke klant of ze niemand nodig hadden om te helpen.

Er waren in die periode veel fabrieken en firma’s in de streek waar we woonden.

In de namiddag riep mijn moeder mij en vroeg  of ik nimeer naar school wou.

-Nee ma, ik ga niet meer naar school!!

-maar jongen ge zijt nog zo jong!

-mijne pa was ook jong als hij gaan werken is, en opa was nog jonger.

Mijn moeder pinkte een traan weg, en ik wist dat ik haar verdriet deed.
Maar het was onnodig van langer tegen mijn goesting naar school te gaan, want het werd slechter en slechter.

-chauffeurke ik heb nog niets tegen uwe pa gezegd, maar ge moogt u gaan voorstellen bij Massive.

Massive was een lusterbedrijf waar ze alles verkochten wat verlichting betrof.

Mijn moeder stapte met mij naar boven, en ze deed mijn schoonste kleren aantrekken.

Ik dacht nog te vragen of mijn moeder mee ging, maar het was een situatie die ik zelf gecreeerd had, en dus moest ik maar zelf de gevolgen dragen.

Ik stapte naar het bedrijf die nog geen 100m van ons deur verwijderd was.

Ik duwde de deur van de toonzaal open , en een mooi mamaselleke kwam vragen of ze mij kon helpen.

Mijn moeder had waarschijnlijk al met de verantwoordelijke gepraat, en blijkbaar waren ze al op de hoogte van mijn komst.

Al de werknemers waren klanten bij mijn ouders, en ik kende ze ook allemaal.

-euh….ik moest mij komen présenteren madam

ze lachte vriendelijk naar mij.

-Volg me maar ik breng u bij de grote baas.

Het woord baas maakte direct indruk, want het klinkt ernstig,groot en mannelijk.

Maar het bleek dat den baas geen man maar wel een vrouw was.

-Dag jonge Heer!

-Dag Mevrouw.

-Wat kan ik voor u doen?

-Euh…..awel mijn moeder zocht werk voor mij, en ik mocht mij komen presenteren madam!

-Ha gij zijt chauffeurke uit het winkeltje!

-Ja madam.

-We zoeken inderdaad iemand voor in het magazijn, maar zijt gij niet veel te jong.

-Nee madam, ik werk ook al wreed hard in de winkel van mijne pa zenne.

-Luister goed jonge man, ik wil het wel proberen maar ik duld geen fouten.

Ik neem je aan op proef, en als het niet lukt dan zal je niet te ver moeten stappen eer ge terug thuis bent.

-euh……ben ik dan aangenomen madam???

-Op proef heb ik gezegd!

Kom ik zal u het magazijn tonen en uw toekomstige collega’s, en maandag verwacht ik u om 9u45 en geen minuut later.

Ze liep met mij door het grote magazijn en stelde mij mijn collega’s voor.

Na enige tijd stonden we terug aan de deur van de toonzaal, ze gaf me een hand en wenste me nog een goed weekend.

Ik stapte naar buiten en keek naar het grote gebouw en de prachtige verlichting die voor de vitrine hing.

Maar dat maakte niet zoveel indruk als het gevoel dat door mij ging.

Ik was van de school verlost en ik had werk.

Ik liep naar huis, en riep naar mijne pa dat ik werk had.

Mijn moeder kwam erbij staan en wreef in mijn haar met een ongerust gevoel.

En mijne pa maakte aan zo een uitspraken niet veel woorden vuil.

Voor hem was het normaal dat het ofwel de school of werken was.

Toen hij zijn legendarische zin sprak van  “Maandag hebt ge werk, of ge zet hier geen voet meer binnen” die wist ik dat er waarheid achter zat.

Mijn moeder was zeer gevoelig, maar mijn vader kon zeer hard zijn!

Maar het voornaamste was dat ik werk had.

Mijn boekentas vloog in de kelder, en aan iedereen die het horen wou vertelde ik dat ik ging werken.

Het weekend werkte ik in de winkel van mijn ouders, en ik deed het al veel liever omdat het geen verplichting was wegens de slechte schoolresultaten.

De maandag liep ik al te trappelen van ongeduld, en stond op het voetpad heen en weer te lopen tussen ons huis en het bedrijf.

Toen de eerste werknemers hun inkopen kwamen doen bij mijn ouders liep ik mee.

Ik stapte het bedrijf binnen, en een magazijnier nam mij mee naar de werkplaats.

Het was begin mei 1975!

De persoon gaf mij een borstel en een vuilblik en toonde waar ik kon beginnen.

Het vijfde verdiep, en zo naar beneden.

Potverdekke, ze hadden in de school er toch goed aan gedaan mij te leren vegen want ik moest het hier ook doenJ)))

Ik dierf niks zeggen of vragen, en ik poetste dat de stukken eraf vlogen.

Ik verdiende 56bfr per uur, en ik was de koning te rijk.

Mijn eigen wedde, maar dat bleef nog niet telang duren, want ik kon er vlug een deel van afgeven thuisJ))))(Wat wel op een spaarboekje ging)

Na een paar weken werd ik bij de bazin geroepen, en er werd mij gevraagd of ik het werk graag deed.

-Ja madam, wreed graag.

Ja als ge nog nooit gewerkt hebt is ne mens ni moeilijk en stelt hij geen wetten hé.

Er werd nog gevraagd of ik hier nog wou blijven werken, en ik kreeg een papier onder de neus geduwd.

-Dat is een contract om u aan te nemen chauffeurke, maar laat het eerst eens door uw ouders lezen.

-Jamaar ik kan lezen zenne madam!

-Daar twijfel ik niet aan, maar lees het thuis eens op uw gemak.

Thuis liet ik het door mijn moeder lezen, en ze knikte dat het goed was.

Ik was aangenomen, en dol gelukkig.

Na enige tijd leerden ze mij het werk van magazijnier.

Vrachtwagens lossen.

Alles op plaats per nummer of ref zetten.

Klantenbons klaarmaken.

Klanten bestellen.

Verlichting monteren.

Enz…..enz……

Ik leerde op een paar maand alles wat in school aan mij voorbijgegaan was.

Ik had zelfs kennis van elektriciteit opgedaan.

En ik hoorde achter mijne rug (bij mijn moeder) dat ze tevreden waren van mijn werk.

Werken was een hobby, vergeleken met de slavernij die ik op school te verwerken kreeg.

Ja, 1975 was een formidabel jaar geworden!!!!

Groetjes chauffeurke