Men ziet ze niet veel meer, de velden met klaprozen.
Vroeger stonden ze tussen het goudgele koren, maar vandaag wordt er zodanig gesproeid dat ze bijna uit alle velden verdwenen zijn.
Maar in Deftinge licht er toch nog zo een veld waar de tijd is blijven stilstaan, en waar de klaprozen klappen.
Van in de verte kon men het contrast zien van de mooie kleuren, en het veld trok de mens aan.
Maar het is maar in je fantasie dat je de klaprozen echt kan horen klappen (praten).
Ik was in feite op zoek naar foto's en beeldmateriaal voor mijn blog, toen ik langs het klaprozenveld kwam.
-Dag chauffeurke!
-Euh.......dag.
Ik keek rond mij maar zag niemand in het veld staan die mij kon goeiedag zeggen.
Ik dacht eerst dat er iemand zich in het veld verstopt had en mij een poets wou bakken.
Maar na enige tijd hoorde ik honderden stemmetjes.
-Dag chauffeurke, dag, goeiedag, dag, hello.........
-Euh......zeg manneke ge moet u niet wegsteken ik heb u euh.......gezien hoor.
-Ha hahahahahahaha chauffeurke, ge hebt nog niks gezien want er is helemaal niemand weggestoken.
-Euh.....ha nee?? Tegen wie ben ik hier dan aan het klappen??
-Wat staat er nu in een veld dat kan klappen chauffeurke?
-Euh......ik zou het niet weten!
-Awel wij de klaprozen hé!!
-Hoe......kunt gijle klappen???
-Ge hoort ons toch.
Ik keek rond mij en hoorde de stemmen telkens de wind de blaadjes van de klaprozen deed bewegen als de lippen van een mens.
Amai dat had ik nog nooit gezien!
Ja, 't is maar juist in Deftinge dat er weer zo'n veld ligt hé:-))).
-Euh.....awel dat is de eerste keer dat ik klaprozen hoor klappen zie!
-Ja chauffeurke, ge hebt gij ook nog niet veel meegemaakt hé.
-Jamaar,......als jullie kunnen klappen, dan had ik dat toch moeten geleerd hebben in 't school?
-Chauffeurke......ik peis dat ge in 't school al geene straffe waart, en de keren dat ge naar de school ging, zal waarschijnlijk niet voor de les natuurkunde geweest zijn.
-Euh......nee ge hebt gelijk, natuurkunde was niet mijn sterkste vak, en diene meester kon mij ook niet goed verdragen,hoewel we daarin overeen kwamen want het was wederzijds.
-In feite leert ge zoveel in 't school, maar het brengt ne mens soms veel verder van de natuur dan goed is.
-Ja, diene meester had mij toch kunnen vertellen dat klaprozen kunnen klappen hé, dan was ik al veel vroeger komen een klapke doen.
-Chauffeurke, we klappen alleen maar in uw fantasie, en dat kan de meester u toch niet leren of geven.
Ik keek over het koren en zag de klaprozen dansen en zingen op het ritme van de wind.
Het was een prachtig schouwspel.
De zon zette haar stralen als spots op het veld, en als enig publiek genoot ik van dat klaprozenveld.
De graanhalmen deden af en toe een wave met de hulp van de wind.
Ik vond het zo prachtig dat ik een paar klaprozen wou meenemen om thuis in een vaas te zetten in de veranda.
De mensen zouden nogal opkijken, als ze daar met die klaprozen konden klappen.
Ik bukte mij, en nam een klaproos bij haar fijne groene stengel, en trok ze uit de grond.
Ik hield ze voor mijn gezicht en begon er tegen te klappen.
Maar ineens liet ze haar blaadjes hangen,en de stem was verdwenen.
-Zeg chauffeurke wat steekt gij uit????
-Euh......awel ik ga hier een paar van jullie exemplaren meenemen naar huis om tegen te klappen hé.
-Zeg manneke, wij kunnen maar alleen klappen als we in een veld staan.
Als ge ons plukt verliezen we het leven en onze stem.
-Oei e oei!
Ik heb ze dan maar laten staan, en als ooit iemand de klaprozen wil horen praten, dan zal hij moeten naar Deftinge komen.
Maar misschien ligt er ergens bij jullie in de buurt ook nog zo een veld.
Ga dan tussen de klaprozen staan, en luister naar wat de wind hun blaadjes laat vertellen.
Maar pluk ze niet, want nooit zullen ze schoon staan dan in een open veld.
Dat is nu éénmaal de sterkte van de natuur!
De natuur kan je horen praten als je er respect voor hebt, want anders is hij dood!
Groetjes chauffeurke
|
Bedankt om ons van al dit moois te laten meegenieten!!!
Groetjes van Rivierenvrouw 
