Hello evrybody,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1977

De jaren gingen voorbij, terwijl mijn lichaam niet stil stond.
Ik groeide langs alle kantenJ))
Waar ik nog niet veel over geschreven heb, zijn de vrouwen!
Mijn puberteitsjaren waren ook aan het ijs blijven plakken, en echt achter een vrouw schaatsen moest ik niet doen.
Een goede schaatser had het voordeel dat ze regelmatig met vrouwelijk schoon aan hun hand mochten schaatsen.
Eerst kwamen ze vragen of ge hun wou leren schaatsen, en voor ge het goed wist hadden ze u ontvoerd naar één van de vele hoeken op de ijsbaan.
Als ze u thuis niks over seksuele voorlichting hebben verteld, en als ge op school telkens telaat waart voor de les zedenleer, dan staat ge daar wel met uwe mond vol tanden bij uw eerste lief hé.
Het woord lief werd vaak vernoemd, zonder te weten wat liefde was.
De playboy was ik ook al gaan kopen, zogezegd voor mijne pa zijne nonkel zijne zoon.
Ja, bij ons lazen het “Het rijk der vrouw”, en buiten ne patroon om ne rok te maken en twee reclame foto’s over lingerie van in den tijd, moest ge daar ni teveel ervaring in opdoen hé.
Maar ze hadden mij altijd gezegd dat ge daar niks moest van kennen, en dat alles van zelf zou komen en zichzelf uitwijzen.
Eerst schaatste ik met een meisje aan mijn hand, en wat later nog één aan mijn andere hand.
En omdat ik meer en meer uren op de ijsbaan doorbracht, had ik na enige tijd handen tekort.
Ze trokken aan mijn lijf uit jalousie, en in plaats van mij iets te leren waren ze bezig hun kennis aan het botvieren op mijn maagdelijk lijf.

Het was wel leuk om te kunnen opscheppen dat ge een lief of vijf had, maar als da just is om hand in hand te lopen en te betalen in de cafetaria, doet ge ook niveel kennis op hé.
Daar waar bij de meeste het verstand, de liefde, en de kunst om een vrouw te versieren in hunne kop zat, zat dat bij mij in mijn voeten.
Mijn kunsten werden via mijn schaatsen overgebracht, en dat was dan ook mijn enige visitekaartje.

Een ander kon dan nog ne keer over zijn studies beginnen als ze nimeer wisten waarover te babbelen, maar dat was bij mij ook al ver gezochtJ))
Het gewoon praten ging al moeilijk, want dat hadden ze mij thuis ook al niet geleerd.
En daar waar een ander het voortouw nam, daar bleek ik dan nog eens overmand van schaamte te zijn.
Ja, geloof het of niet, maar chauffeurke is een beschaamd iemand.
Niet in groep, maar wel met een persoon alleen.

Ja, het leven kan raar ineen zitten héJ))

De meeste lieven bleven een week of twee, en dan waren ze aan verandering toe.

Allee, na een paar keer getraind te hebben, was er daar toch een meiske die wist wat kussen was.
Potverdekke, als ge dat niet kunt is da ook verschieten den eerste keer zenne.

Ja, het was gedaan met de drie kussen van Nieuwjaar op de wang te gevenJ))
Af en toe spraken we eens af buiten de ijsbaan, en dan was het meestal gaan wandelen in het park om de vogeltjes te horen fluiten.
Of af en toe naar de cinema gaan om de helft van de film te missen.

Toen ik van de school was vertrokken, ontbrak er toch nog wat bagage aan kennis.
Vooral de kennis van het dagelijkse leven die ge zelf op de universiteit niet altijd vindt.
Maar ik leerde veel op mijn weg door het leven.

Ik leerde ernstig omgaan met de mensen op mijn werk.
Ik  leerde wat perfectie was op het ijs.

Ik leerde ook wat tegenslagen waren.

Maar vermits ik niet had geleerd hoe men tegenslagen moest verwerken, deed ik het maar met zelfspot en humor.

Humor was dan ook iets dat me altijd achtervolgd en geholpen heeft.

Ik zat zo in een periode waar de zon scheen, zelfs op regenachtige dagen.

Tot op de dag dat ik thuis kwam van mijn werk, en dat mijn moeder een brief in mijn handen duwde.

-Chauffeurke, er is nen brief voor u.

-Oei, da zal toch ni van één of ander lief zijn zekerst?

-Nee, chauffeurke het zal iets anders zijn.

Mijn ma scheen precies al te weten van wie de brief afkomstig was.

Ik deed de brief open, en wist direct over wat het ging!

Ik werd opgeroepen om mijne legerdienst te doen.

Ik moest mij op zeker datum aanmelden in het klein kasteeltje te Brussel.

Nu dat ik eens goed in mijn vel zat, moest mij dat nog overkomen.

Op mijn werk vonden ze het niet erg, want dat was nu de gang van zaken.
En na mijn legerdienst kon ik mijn plaats terug innemen.

Maar nu dat ik af en toe met een lief aan mijnen arm mocht schaatsen, werd ik weeral gescheiden.

Vooral het missen van de ijsbaan zat me dwars.

Het was met de vrienden overleggen en praten over wat de gevolgen van de legerdienst zouden zijn.

Ze wisten mij te zeggen dat er een gesprek was en een medisch onderzoek.

Als ge bij één van de twee door de mand viel, zat er veel kans in om uwe dienst niet te moeten doen.

En ge kon dan ook nog altijd t’één en t’ander uit uw mouw schudden tijdens het gesprek hé.

Ze hadden mij de raad gegeven van een aanvraag als chauffeur te doen of als barman of….of…

Ja, ze hadden makkelijk praten die mannen die niet moesten gaan of die nog te jong waren.

Den dag dat ik naar het klein kasteeltje moest, had mijne pa mij afgezet voor de poort.

Hij moest zogezegd toch naar de markt gaan die er just naast lag.

Maar ik denk eerder dat hij schrik had dat ik niet zou binnen gaanJ).

Ik melde mij aan, en mocht aanschuiven bij de rest van de landverdedigers.

Ik had diene morgen al een half pak sigaretten gerookt, om zekerst te zijn dat ze aan mijn longen iets zouden vinden hé.

We liepen daar op de koer gelijk een bende kiekens.

Morgen moesten we het land verdedigen!!

Awel als ik ons daar zag rondlopen, die gingen ze nogal verschietenJ))

We werden naar binnen geroepen en ondergingen het medisch onderzoek.

Ik was al manken en hoesten binnensgetapt, maar het maakte allemaal niet veel indruk.

In de namiddag werden we in twee groepen gesplitst.

Deze die medisch ongeschikt werden bevonden en die naar huis mochten.
En deze die goed bevonden werden en die een gesprek mochten aangaan met ééne met sterren op zijn mouw.

Ik had nog zo goed mijn best gedaan om medisch gedeclasseerd te worden, maar t’wou weer lukken dat ik erbij wasJ)

We zaten in een gang te wachten tot we elk op toer aan het gesprek mochten beginnen.

Ik stapte naar binnen, waar de sterren zaten te blinken.

-Dag chauffeurke

-Euh….dag….sergeantkapiteinkolonelgeneraal.

Ja hoe noemt ge zo ééne die daar zit te blinken achter zijne bureau?

-Ga maar zitten!

-Euh…..bedankt

-En chauffeurke, zeg het ne keer!!

-Euh…..watte zeggen meneer?

-Awel ik zie dat ge met glans geslaagd zijt in uw medisch examen.

Dus wat zal het worden?

Wat denkt ge van para te worden?

-Euh….oei e oei pa pa pa para, da mag ik niet worden van mijn moeder want ze vind da te gevaarlijk, en mijne  pa zal dat ook niet graag hebben peis ik en….en……

-Ja ja, ik versta dat wel….en aan wat had ge dan wel gedacht?

-Euh….awel misschien van chauffeur te worden?

-Mmmm…..da zal niet gaan want er staan er al teveel op de lijst!

-Euh……Barman misschien?

-Mmmmmm…….Da zal niet gaan, want we hebben niet genoeg Bars voor de aanvragen die er al zijn.

Ja nu stond ik daar schoon!!!

-Ik heb hier nog wel iets dat u zou liggen denk ik!

-Ha ja….???

-Wat denkt ge van stormfuselier te worden?

Ja ik wist niet wat da was, en ik dacht dat da mannen waren die just buiten kwamen als er storm was.

-Awel….ja ik zal dat dan pakken hé….

Maar is dat mogelijk van tegen de grens te liggen, want ik doe aan sport.

Ja dat moest ge vragen hé, want in Duitsland mochten ze twee maand minder doen.

-Natuurlijk chauffeurke!!

Ik ga dat zo noteren zie.

Stormfuselier en tegen de grens.

Azo ne vriendelijke mens dat da was!

Enige tijd later kreeg ik terug nen brief waar ik werd opgeroepen om op 2 mei 1978 mijn kazerne te vervoegen in Thurnhout en vandaar mijn kwartier te vervoegen in Soest (Duitsland).

Ik was op de landkaart aan het zoeken waar soest lag, maar da moest een klein boerendorp zijn, want ik vond da niet direct tegen de Belgische grens.

Mijne pa kwam ook ne keer kijken, en hij gaf mij de raad van mijn landkaart ne keer om te draaien en aan de andere kant te kijken.

Miljaar!!!!!

Ik lag tegen de grens, maar t’was toch wel de verkeerde zekerst!! Ppfffffffffffffffffff.

Als ne mens geen sjance heeft dan is het voor gans uw leven héJ)))

Ik had nog een paar maand waar ik mij kon voorbereiden, maar hoe dichter de datum van vertrek kwam, hoe meer ik er tegen op zag.

Ik had ondertussen een vaste relatie die ook al bijna een maand duurde, en dan moet ge naar dat stom leger gaan.

Maar naar het schijnt gingen ze ginder volgens mijne pa, nen echte man van mij maken.

Awel merci, ik dacht dat ik dat al een paar jaar was, en nu gingen ze mij nog ne keer veranderenJ)))

Groetjes chauffeurke