Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Jawadde, ik heb deze nacht weer wreed gedroomd!!
Gisteren had ik voor het slapen gaan een glas warme melk gedronken met een blad sla!
En dan droom ik steeds van een koe of van een schildpadJ))
Ja vraag mij niet hoe dat komt, want nen droom daar krijgt ge toch geen verstand aan hé.

Awel deze nacht was het van een schildpad dat ik heb gedroomd.

Ik lag daar zo schoon in mijne pyjama te ronken (snurken) dat mijn twee motten van colére al een ganse mouw hadden opgefret (opgeten).

Tussen slaap en droom, komt er mij daar toch wel een scchildpad uit mijne winterslaap halen zekerst!!

-Chauffeurke slaapt gij al???

-Snurk….ronk…..geeuw……snurk…….pffwiet…….prot……snurk……

-CHAUFFEEUUUUUUUURKE!!!!!!!!!!!!!!!

-Help…….niet schieten…..want ik….ik….ik lig hier in mijne pyjama en heb mijne portefeuille en mijne portemoné en mijne revolver niet mee!!!!

Potverdekke ik dacht dat ik overvallen werd, maar t’was gewoon mijn schildpad die aan mijn bedde stond om te mogen meereizen in mijnen droom.

Allee zeg, zelfs in uwen droom kan ne mens nimeer op zijn gemak liggen hé!

Ik dus op die schildpad hare rug gekropen om op avontuur te vertrekken in mijnen droom.

Pppffffffffffff jawadde zeg, da ging daar niks vooruit zenne!!

Azo traag!!

Als ik daar nen deftige droom moest mee door reizen, dan moest ik zeker twee dagen slapenJ))

Allee na ne zekere tijd waren we door de droomtijd in de middeleeuwen beland.

Amai mannekes, azo een miserie, dat da daar was!!

We waren dan nog just in een gevecht van ridders terecht gekomen, waar ze aan het vechten waren dat de stukken eraf vlogen.

Toen ik daar op de rug van mijn schildpad naast ne ridder reed die just van zijn paard geschoten was, vroeg ik eens wat er gaande was.

-Euh….zeg Winnetou,kunt gij mij zeggen welke film ze hier aan het draaien zijn???

-Het is hier dikken ambras chauffeurke!

De drie kasteelheren hebben den oorlog uitgeroepen. Koning Di Flupo wou Brussel-Halle-Vilvoorde niet splitsen.

En Koning Karel de Klucht wou dat wel.

Ondertussen was Koning Bert den Bleiter in een colére geschoten omdat Prinse Freya de eerste hem had afgewezen.

-Amai, zeg!!

Ondertussen vlogen de lansen en de pijlen langs mijn oren.
In volle galop reed ik met mijn schildpad het strijdgewoel in.

Terwijl ik daar een gevecht aan het leveren was op leven en dood, dacht ik in mijnen droom het land te verdedigen.

Ik nam mijn schildpad als schild, en vocht gelijk zorro mij had geleerd.

T’was wel een ongelijke strijd, want die ridders vochten daar met scherp geslepen zwaarden, terwijl ik in mijn slaapkamer just ne kapstok en een breinaald van mijn grootmoeder had kunnen meescheren (meenemen).

Hun pijlen schampten af op het schild van mijn schildpad, terwijl ik met mijn breinaald in ene zijn oor stak.

Ja ik peis dat ik daar tezelvertijd de piercing uitgevonden hebJ))).

Maar die ridders waren natuurlijk beter getraind dan ik hé!

Er was er daar ene die al ne knop van mijne pyjama geklopt had, en nen andere een grote scheur in mijn broek.

Na een half uurke dromen, lagen de gulden sporen te rapen op het slachtveld naast mijn bedde.

Toen den oorlog voorbij was, was er in feite niks veranderd.
Maar t’was wel wreed slecht weer geworden!

Ik had aan mijn schildpad gevraagd om wat op te schuiven, zodat ik ook onder haar schild kon kruipen om te schuilen.

Na wat geduw en gewring, zaten we daar met ons tweetjes onder één schild.

In mijnen droom zijn we daar de ganse winter blijven zitten, en t’is maar toen de eerste lente- stralen op ons schild schenen dat we weer wakker geworden zijn.

Ik keek naast mij, en zag zo ne rare kop met twee grote ogen en ne grote bek.

Amai zeg, is dat verschieten als ge zo naast een schildpad wakker wordt!!

Het slachtveld was ondertussen geruimd, en onder het schild gingen we op zoek naar wat te eten.

In een groentetuin vonden we sla en tomaten.

-Ja ik weet het wel dat ge dat in de lente niet in uwen hof vindt, maar t’is ook nen droom héJ)))

Wij zaten daar te fretten (eten) van die sla en die tomaten, tot we geene pap meer konden zeggen.

We waren zo dik geten, dat we tijdens onze jogging die ook al niet wreed vooruit ging, daar toch wel van nen berg waren gerold zekerst!!

Nu lagen we daar beneden op onze rug, en hoe we ook wiggelden en waggelden , we konden niet meer op onze poten geraken!

We lagen daar nu ondersteboven op onze rug in de middeleeuwen !!

Na een uurke met ons spel omhoog gelegen te hebben, en de zon in ons ogen te hebben gehad, komt er daar toch wel ne kleine snotter voorbijgelopen!

Het ventje keek ons aan, en verschoot van een schildpad te zien met twee koppen.

Ne kop van een schildpad en ne mensenkop.

Het ventje nam ons op, en keek naar ons aandachtig aan.

Vermits het in de middeleeuwen was, was het ventje doodarm en verbaast van wat hij zag.

Het ventje nam ons onder zijnen arm en wandelde tot aan zijn woonst die een krot was.

Het ventje gaf ons een stukje gras en een stukje sla, terwijl het daar zelf mager en vel over been zat.

Ik was ondertussen dat zwijgen moe, en was het ook beu van in mijnen droom al die miserie te moeten zien.

-Dag ventje!! Riep ik

 Het ventje keek ons verbaast aan met grote ogen gelijk de schildpad naast mij.

-K….k…ku..kunnen ju..jullie praten???

-Ja ventje, ik ben chauffeurke en dat is mijn schildpad waar ik momenteel onderdak gekregen heb.

En wie ben jij ventje, en waar zijn je ouders???

Het ventje keek ons triestig aan, en zijn ogen werden vochtig!

-Ik ben een gewoon ventje,mijn ouders zijn naar den oorlog gegaan en zijn nog steeds niet terug.Ik woon hier ondertussen in het vervallen krot….snik…te wachten tot ze terug zijn…..snik….

Ik keek naar de schildpad, en de schildpad keek naar mij.

We wisten dat zijn ouders nog heeeeeeel lang zouden wegblijven,

Ondertussen waren we in onzen droom in de winter beland, en zagen we het ventje al bibberend met flarden van kleren aan zijn lijf, terwijl wij daar warm onder ons schild zaten.

De feestdagen kwamen er aan, en het ventje staarde dagen lang door het raam op zoek naar……

Ik riep naar het ventje, want er schoot mij plots een idee te binnen.

-Ventje, draag ons naar het dorp en roep naar de mensen dat ge een sprekende schildpad hebt!

Het ventje keek ons aan, maar nam ons onder zijnen arm en begaf zich naar het dorp al roepen.

-Ik heb een sprekende schildpad!!

Mensen komt kijken ik heb een sprekende schildpad!

In dienen tijd kon ge op den brandstapel belanden als het niet waar was, of wreed veel geld verdienen als het wel waar wasJ))

De mensen stroomden toe op het marktplein, en keken verbaast naar het ventje met de schildpad.

-Awel leugenaar!! Laat uw schildpad eens spreken!!

De schildpad stak hare kop naar buiten, en ik leende haar mijn stem.

-Dag mensen allemaal!

Hoe gaat dat hier nog met u???

Ge bekijkt mij, precies of ge hebt samson gezien, maar ik ben een schildpad hé!

De mensen keken met grote ogen, en sommigen vielen zelfs op hun knieën.

-Toe schildpad, zeg nog ne keer iets!!

-Als ge mij nog iets wilt horen zeggen, gaat ge ne cent moeten gooien in het ventje zijn klak zenne.

Het ventje legde zijn klak op de grond, en de middeleeuws Euro’s vlogen in het rond.
Ik vertelde daar ondertussen een verhaaltje dat ik uit mijnen duim gezogen had, en het volk kwam ondertussen van einde en ver.

Toen de avond was gevallen keerden we terug naar het vervallen krot.

Het ventje zette ons naast zijn gevulde klak.

-Kijk ventje, je hebt genoeg geld om een mooie kerst door te brengen.
Ge koopt u nen middeleeuwse kerstboom, met ne middeleeuwse kerstal.
En ge brengt een zalige middeleeuwse kerstmis door.

Het ventje keek ons aan, maar zijn ogen waren nog steeds vochtig.

-Het is waar, ik kan nu alles kopen!

Maar daarmee heb ik mijn ouders niet terug, en zit ik hier met de feestdagen alleen.

Ik moest even slikken om een krop door mijn keel te krijgen, en zelfs de schildpad die zat gespannen in haar eigen huis.

Op dat moment wordt er op de deur van het varvallen krot geklopt!

Aan de deur stond een koets met een gezant van de koning.

-Ik heb gehoord dat ge een sprekende schildpad hebt!

Sprak de Heer tot het ventje.

-Ja meneer…

-De koning heeft uw ouders in het kasteel opgesloten om voor hem te werken omdat ze den oorlog verloren hebben.

Maar als ge mij die sprekende schildpad geeft, laten we uw ouders vrij.

Het ventje keek in onze richting, en ik knikte.

Het ventje nam ons van de tafel, en gaf ons aan de afgevaardigde van de koning.

Het ventje zat met de feestdagen met zijn ouders bij de kerstboom, en was van de armoede verlost.

Ik was ondertussen als schildpad bevorderd tot chauffeur van de regering.

Af en toe wordt ik wakker uit mijn droom, maar heel vaak zit ik nog achter het stuur, terwijl de middeleeuwen ondertussen al heeeeeeeeel ver achter ons liggen.

Maar of het nu een droom is of niet, vaak denk ik nog aan het ventje en aan mijn schildpad.

En dat is vaak in een droom, omdat je daar zoveel kunt verwezenlijken!

Ik wens ieder van u dan ook nog vele mooie dromen die in moeilijke tijden de realiteit overwinnen.

Groetjes chauffeurke