Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

1980

Het was een plezier om het jaar 1980 in te rijden met mijn nieuwe wagen.

Ik was zo blij en gelukkig dat ik er niet direct bij stilstond dat het dan zij mijn vader was dat ik hier achter het stuur zat.

Ik reed er mee naar het werk en naar de ijsbaan.

Ik reed er mee tot bij mijn grootmoeder.

Ik reed naar ijsbanen waar ik nog niet geweest was.

Ik reed België rond en stak zelfs af en toe de grens over.

Mijn vrienden hadden minder geluk, want zij moesten verder de tram nemen.

Maar mijn goedheid kende geen grenzen, en ik voerde ze wel waar ze moesten zijn.

Soms met 6 in de wagen, terwijl een Ford Capri daar niet echt voor geschikt wasJ)))

In het schaatsen bleef het niet alleen bij trainen, er werden ook wedstrijden gereden.

Eén van mijn eerste wedstrijden was in Brugge.

Ik was ingeschreven op de 500m, wat een sprintnummer was.

In shorttrack schaats je met vier personen per wedstrijd.

Ik had wel de snelheid, maar niet het inzicht om mij naar die eerste plaats te rijden.

Je mag niet duwen zoals bij het ijshockey, en daar kwam dus veel tactiek bij kijken.

Er werd tijdens de trainingen aan gewerkt en al vlug boekte ik resultaat.

Maar ik had ook het nadeel dat er in die periode een enorme opgang was van het snelschaatsen op korte baan.

Er waren dus ook heel wat goede schaatsers.

Waaronder een paar die zelfs naar de olympische spelen geweest zijn en de selectie haalden voor EK en WK.

Hoewel men wel wist dat de rijders ginder zouden tekort schieten, was het toch een beloning voor hun inzet.

Naast het snelschaatsen had ik ook nog de trainingen van de ijshockeyclub.

Ik wist dat ik vroeg of laat een keuze zou moeten maken, maar zolang het ging bleef ik de twee doen.

Hoewel ik voor het ijshockey veel techniek tekort schoot, had ik dan het voordeel een zeer goed evenwicht te hebben, en een snelheid die veel hoger lag dan de gemiddelde speler.

Dit laatste zou dan weer te danken zijn aan het snelschaatsen.

Ik bleef de weg van het schaatsen bewandelen, en vaak ging mijn leven tussen het werk en de schaatsbaan.

Ik was bijna vergeten dat ik verloofd was, en dat ik op 2 augustus 1980 zou trouwen!

Ne mens blijft er niet bij stilstaan als hij zich amuseert, en t’is maar als uw lief begint te spreken over een appartement zoeken en meubels kopen dat ge er weer aan denkt héJ))

Tussen werk en ijsvloer gingen we op zoek naar een appartement in het Brusselse.

We keken naar de meubeltjes, en gingen op zoek naar een winkel om een huwelijkslijst te leggen.

We waren naar de gemeente geweest om ons huwelijk aan te kondigen, want zonder den burgemeester kunt ge zo maar niet trouwen hé.

Dan was het nog de pastoor opzoeken, om ons voor god de vader ook zijn zegen te geven ter compensatie van ons ja woord.

Wat zeer eigenaardig was, hoe dichter het trouwfeest kwam, hoe benauwder dat ik het kreegJ))

Het is vooral de laatste dagen dat ne mens wreed moet lopen achter alles dat hij nog vergeten is hé!

Een geluk dat mijn moeder daar was om mij aan alles te doen denken!

-Chauffeurke, hebt ge uw kostuum al?

-chauffeurke, hebt ge uwen trouwboké (trouwboeket) al besteld?

-chauffeurke, hebt ge uwe coiffeur al gereserveerd?

-Is de limousine al besteld?

-Is de zaal al gereserveerd?

-En waar gaat ge op huwelijksreis?

-is…….is…….??

Potverdekke daar komt nogal wat bij kijken zeg bij zo nen trouw??

Mijn moeder ging met mij naar den Av Louise bij nek leerwinkel die Butch noemde.

Daar ging ze mij een kostuum kopen, want in dat van mijn plechtige communie kon ik niet meer inJ))

Ze namen de maten van mijn gespierd lijf, en ze gingen dat in orde brengen tegen een prijskeJ))

Er werden bloemen besteld voor mijn toekomstige, en ook voor haar en mijn ouders.

De coiffeur zou mij de dag zelf als eerste ontvangen, en hij ging zelfs vroeger openen, want het was zeer vroeg.

De wagen werd besteld en een zaal gereserveerd nabij het kasteel van Gaasbeek.

Het was nog just de huwelijksreis bestellen, maar hoewel het een surprise moest blijven, moest ik toch weten waar mijn toekomstige graag zou liggen bruinen hé.

We stapten naar een reisagentschap, en vroegen de catalogussen van Blankenberge tot Australië.

S’avonds zaten we in die boeken te neuzen, en ik vond de bergen prachtig.

Als je zo boven op een berg stond, lag de wereld aan je voeten.

Over de bestemming kwamen we niet echt overeen, en omdat we tot nu toe geene ambras hadden gehad liet ik haar dan maar beslissen.

Ze had alles schoon op een papierke geschreven, en we gingen terug naar het reisagentschap.

Ze had haar keuze gemaakt, en zou mij ter plaatse wel vertellen waar we onze huwelijksnachten zouden doorbrengen.

Toen de reisagent vroeg waar de reis zou naartoe gaan, vertelde mijn vrouw:

-Moi et mon mari nous allons a La Guadelloupe!!!

Ja, mijn toekomstige was Franstalig hé.

La Guadelloupe, ik had er nog nooit van gehoord!

Maar de agent wist ons te zeggen dat we een zeer goede keuze hadden gemaakt.

Allé dan, als de agent het zegt zal het wel waar zijn zekerst!

Hij schreef de data op en onze verblijfsduur.

Nog vlug wat formaliteiten, en hij trok een streepke onder al zijnen uitleg om de rekening te presenteren.

-Voila menier, ge got vried content zaan zenne!

Tes ginder vried schuun en altaad goe weer.

Hij schoof het papierke naar voor om het even af te tekenen, en de reis was geboekt.

-Est meugelaak van uuk ne klaane acompte te kraagen menier

-Euh, ja ja, oui oui, en hoeveel moet het zijn.

-Och nen acompte van 25.000 ballen es genoeg, de rest betolde moar als de papieren en de pasports in orde zaan.

Ik keek ne keer naar mijn lief, en die keek met hare schoonste lag terug.

Ze deed tezelvertijd teken van te betalen zodat we konden verder gaan met onze organisatie.

Ik moest potverdekke eerst naar de Mister-cash want ik had zoveel niet bij mij.

T’is maar toen ik buiten was dat ik echt besefte hoeveel die reis zou kosten!

1980, 14 dagen Guadelloupe 120.000 bfr.

Naar het schijnt hadden we een affaire gedaan, want het was een eiland waar niet zomaar iedereen naartoe ging!

Amai mijne frak, da zal wel zijn dat ze daar niet allemaal naartoe gaan.

Toen mijne pa vroeg waar we naartoe gingen, zei ik direct dat het een surprise moest zijn.

Gewoon omdat ik niet dierf zeggen dat al mijn spaargeld in de naft van diene vlieger zat en in dat wit zand op La Guadelloupe!!

Er was veel volk uitgenodigd, zelfs mensen die ik nog nooit gezien hadJ))

Meer dan 200 man.

Ze hadden mij al verwittigd dat ik van de ijsbaan niet teveel volk moest vragen, en dat het vooral vrienden en familie was.

Maar mijn vrienden zaten op de ijsbaan, en ik moest mij beperken tot vier man ppfffffffffff.

Ja, als uw lief schoon lacht kunt ge niveel refuseren (weigeren) héJ))

2 augustus 1980!

Het was zeer vroeg ochtend, en ik moest onmiddellijk bij de coiffeur gaan.

Ik was op mijn weg bij een vriend van de schaatsbaan gestopt, en hem gevraagd of hij niet naar het gemeentehuis wou komen.

Ik voelde mij plots nimeer op mijn gemak.

T’is ongelooflijk hoe ne mens van straffe kadé zo plots een zwakke slaptitude kan krijgen héJ))

Maar mijne vriend beloofde dat hij zou komen.

Ik stapte bij de coiffeur binnen, en diene was zelf nog niet goed wakker.

Ik zette mij in de zetel en diene begon daar direct met mij op mijn gemak te stellen.

-Ha chauffeurke, t’is vadaag de grote dag!

-Euh…..awel..ja zekerst!

-Ja ja, da veranderd ne mens hé!

-Euh….ha ja???

-ja ja, dat is trouwen en dan met madam gaan wandelen en kindjes krijgen en bij uw schoonmoeder gaan en….en…..en…..

-Euh…..mijn haar moet niet tekort zijn zenne, en doe maar wa voort want ik heb niveel tijd.

Hij begon te knippen en te drogen en te kammen en te borstelen en van diene parfum op uwe kop te spuiten om tijdens den dans geen vliegen rond u te hebben!

Toen ik terug naar mijne wagen stapte, durfde ik bijna mijne kop ni bewegen om mijn haar niet in de war te brengen.

Hoewel het op diene moment eerder mijn verstand was die in de war lagJ))

Thuis waren mijn ouders druk bezig met hun aan te kleden, en ik voelde dat mijne pa al zoveel verloren liep als ik!

Mijn schoon kostuum werd uit de plastiek gehaald en mijn moeder kwam mij helpen, precies of het was de eerste keer dat ik mij moest kleden.

Mijn manchetknopen zaten niet goed, mijn kol was niet dicht mijn plastrong hing scheef.

Allé ge kunt u niet inbeelden wa voor verschil er is tussen een gewoon kostuum en een trouwkostuumJ))

We waren nog druk bezig toen de chauffeur van de limousine kwam bellen.

Mijne pa aan het roepen dat we ons moesten haasten want dat diene mens zijn uren aan het lopen waren.

Mijn ma aan het roepen waar hare sacoche lag, en ik met dat druppende trouwboeket de eerste natte plek op mijn kostuum gemaakt.

Het was daar een geloop van jewelste!

Tussen al het over en weer geloop, waren we nog mijn grootmoeder vergeten die ook met ons mee moestJ))

Toen we beneden kwamen, trok de chauffeur beleefd de deur open voor mij.

Dat was nu ne keer iemand die zijne wereld kende zieJ))

De colonne vertrok naar mijn toekomstige die bij haar ouders dezelfde cinema aan het uitvoeren was.

Ze had tot nu ook haar trouwkleed verborgen gehouden, want dat moest ook een surprise zijn.

Toen ik uit de wagen stapte stond ook de fotograaf van dienst klaar.

Ik belde aan, en mijn schoonmoeder kwam open doen.

Hoe dichter ik bij het ja woord kwam, hoe minder ik wist wat zeggen!

We stonden daar bij mijn schoonouders in de salon, en er werd al een glas champieter uitgeschonken.

Mijne ma was aan den babbel met mijn schoonmoeder, en mijne pa was aan het proeven of ze wel een goed merk van champagne gekozen hadden.

Op een zeker moment kwam mijn toekomstige den trap af in een kleed gelijk in de film van Sisi!!

Amai mijn voeten azo schoon!!

Het was oooooooh van hier en hoooooooo van daar.

Veel tijd om chichi te verkopen hadden we niet, want de pastoor zou ook al staan wachten.

Iedereen naar buiten voor de foto, en direct de wagens in om naar de kerk te rijden.

Aan de kerk was het dan ook nog een protocollair gedoe om te weten wie met wie aan zijnen arm moest naar binnen stappen.

Allé na enige tijd konden we over de rode loper lopen terwijl er daar boven op de zolder van de kerk éénen op zijn orgel begon te spelen.

Er zat al redelijk veel volk in de kerk, en ik voelde zo al die curieuzeneuzen hun blik in mijne rug.

Ik stapte met mijn moeder naar het altaar, en dat was geen probleem.

Maar mijn toekomstige moest met hare pa naar dat altaar stappen, en de die moesten om de vijf meters stoppen om diene sleep weer op zijn effen te leggen hé.

De pastoor begon daar een litanie af te steken, en ik keek af en toe eens rond mij om te zien wie er allemaal gekomen was.

Het was pas nu dat het tot me doordrong dat ik hier voor een trouwfeest zat die dan nog het mijne was!

De pastoor had zo van die teksten uitgekozen, waar de vrouwen in de kerk na twee paragrafen al zaten te snotterenJ)).

Op zeker moment kwam de pastoor voor ons staan met de legendarische woorden:

-Chauffeurke, neemt gij tot vrouw chauffeuseke hier aanwezig.?

Ik keek nog ne keer rap achter mij, en terwijl de familie van ja zat te knikken en mijn vrienden van nee, die vond ik toch wel mijn woorden nimeer zekerst.

Ja dat is wreed ambetant, vooral als ge maar één woord moet zeggenJ))

-Euh……………………………………………..ja

-Chauffeuseke, neemt gij chauffeurke hier aanwezig tot man?

-Ja, ouiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii, yes

Amai daar zat meer enthousiasme achter zenneJ))))

Ppfffffffffffffff azo ne cinema, just voor twee woorden te zeggen!

Toen da spel in de kerk afgelopen was, stapten we naar buiten waar we opgewacht werden door een delegatie van 11.11.11 denk ik.

Die mannen begonnen daar met den overschot van hunne rijst te smijten dat ze in Ethiopië waarschijnlijk niet verkocht kregen.

Het ging terug richting schoonouders waar de flessen werden ontkurkt als aperitief.

Vandaar gingen de gasten naar de feestzaal voor het middagmaal, en gingen ik en mijn vrouw naar het park om foto’s te trekken.

Het zweet liep van mijne rug!

Deels omdat het zo warm was, en deels van de zenuwen.

Toen we iets later ons bij de genodigden voegden, kon het eten beginnen.

Ik zag dat direct dat er daar tussen zaten die waarschijnlijk al een week nimeer geten haddenJ))

Het duurde tot een hele tijd in de namiddag, eer we alles hadden naar binnen gespeeld wat op de kaart stond.

S’avonds ging het naar een andere zaal, waar het danswerk zou worden uitgevoerd.

Eerst moesten we nog aan de deur blijven staan om al die bloempotten te ontvangen en de felicitaties omdat we zo een schoon koppel waren.

Allé den dans begon en het vuurwerk was ingezet.

Den drank liep naar binnen, en na een paar uur was ik bijna vergeten dat ik getrouwd wasJ))

Een gat in de nacht reden we naar ons appartement waar we eindelijk de rust konden vinden.

S’morgens stond ik op, en er bleek inderdaad iets veranderd.

Ik lag niet meer alleen in bed, ik stond niet alleen in de badkamer, ik zat niet meer alleen aan tafel.

En ik moest nimeer tegen mijn eigen klappen!

Na een week onze bloempotten water te hebben gegeven, vertrokken we naar Zaventem om onze huwelijksreis aan te vangen.

Meer dan 9u hingen we in de lucht!

Na verschillende uren vliegen sprak de boordcommandant ons toe.

We moesten een tussenlanding maken op La Martinique, want La Guadelloupe had af te rekenen met de rest van een Cycloon die er gepaseerd was.

Amai mijn voeten!!

Den diene van dat agentschap had ons nog zo gezegd dat het hier altijd goed weer was!!

Na de tussenlanding en uren wachten kropen we terug in het vliegtuig om onze reis verder te zetten.

Na enige tijd waren er zodanige luchtzakkingen, dat mijn lijf al gezakt was terwijl mijn verstand nog boven hing!

Boven La Guadelloupe zagen we boten op het land liggen en vliegtuigjes in het water.

Palmbomen waren afgeknakt gelijk lucifers en alles wat niet vast stond was ribbedebie!

Het begon hier al goed, we kregen waar voor ons geld.

De buschauffeur die ons naar het hotel bracht wist te zeggen dat het binnen twee dagen weer goed weer zou zijn.

En diene mens had gelijk, want twee dagen later lagen we op het strand als man en vrouw.

Nog eens twee dagen later moest den doktoor al komen omdat mijn vrouw zwaar verbrand was van in de volle zon te liggen.

Ze mocht de eerste dagen zekers niet buiten komen.

Jawadde, als dat geen huwelijksreis is!

Ze was dan nog zodanig verbrand, dat we s’nachts ook niet te dicht bij elkaar mochten liggen om geen wrijving te veroorzaken ppfffffffffffff.

De dagen dat zij op het terras zat, ging ik snorkelen in het azuur blauwe water.

Ik vond koraal en prachtige schelpen.

En na een paar uur kon ik ook naar binnen omdat ik op ne zee egel had getrapt.

Ne mens moet maar sjance hebben in zijn leven hé!

Voor ons 120.000bfr hadden we al een stuk cycloon gezien en nen doktoor en ne zee egel aan mijne voet.

We hebben nadien nog wel genoten van de uitstappen op het eiland en van de vaart met een prachtig jacht naar het schilpadden eiland waar die beesten just in hunne winterslaap onder het zand zaten.

Allé dat denk ik toch omdat we er geen gezien hebben héJ))

Na 14 dagen ging het terug richting België!

Het was navertellen over onze dolle avonturen, maar ik was ook blij dat ik terug thuis was.

De ijsbaan en mijn vrienden hadden mij gemist, en waarschijnlijk omgekeerd ookJ))

De periode was aangebroken om mij als man te gedragen, en dus mijn vrouw overal mee te nemen.

We gingen werken, we hadden ons eigen nestje en waren blij dat mijn ouders het feest hadden betaald en onze meubels of we konden op onze tapis-plain slapenJ))

Ja, in een jaar moet er echt niet veel gebeuren om er herinneringen aan te hebben.

Nen trouw is voldoende, en dat was het geval in 1980J)))

Groetjes chauffeurke