Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

1982

Zoals vele jonge koppels hadden we thuis veel gekregen!

Mijn ouders hadden voor de meubeltjes gezorgd, en mijn schoonouders voor het eetservies.

Het enigste wat we nog niet hadden, was ne kinderwagen en een wieg.

En ook nog ne kleine om daar in te leggen hé.

Maar dat was naar t’schijnt iets waar onze ouders ons niet konden mee helpen.

Mijn vrouw zei dat het best was van niet te lang te wachten, want het zou kunnen dat we jaren zouden moeten proberen voor er daar ne snotter lag te janken.

Allee, ik ne keer in gang geschoten en mijn vrouw achter ne prediktor geweest uit curieuziteit .Awel ge gaat mij niet geloven, maar ik mocht al direct stoppen want we hadden prijs van den eerste keer.

Jawadde, nu moesten we op negen maand tijd al onze rommel uit de kinderkamer halen en alles inrichten.

Na enige tijd hadden we het goede nieuws aan de ouders verteld, en ze waren dolgelukkig.

Ook op de schaatsbaan deed het nieuws vlug de ronde.

Er was een nieuwe periode aangebroken in mijn leven, want ik wist dat een kindje veel zou veranderen.

Hoewel het mij eender was of het een jongen of een meisje was, hoopte ik stiekem op een jongenJ)))

Ik zag hem al op het ijs staan, en in de nationale ploeg spelenJ))

Maar hoewel negen maand lang wachten lijkt, gaat het zeer vlug om alles nog in orde te krijgen.

De geboortedatum werd voorzien voor januari.

Als alles normaal verliep, was het voor de periode van 25 tot 27 januari.

Mijn moeder verjaarde op 25 januari, en we hoopten stiekem dat het dezelfde datum zou worden.

Hoe boller de buik van mijn vrouw werd, hoe meer ik mij als man ging gedragen.

De schaatsbaan bleef op bepaalde ogenblikken links liggen en ik nam de huiselijke taken op mij.

De planten water geven, den afwas doen, en zelf mijn schoenen blinken.

En vermits ik ook vaak instond voor het eten, gingen we vaak uit eten.

Maar er was veel meer dan dat, want met de geboorte zou er een andere verantwoordelijkheid opdagen.

We gingen wel werken, maar zoveel schoot er op het einde van de maand niet over.

We zaten met een zware huishuur, en de wagen van mijn vrouw was op afbetaling.

Het was niet alleen uitkijken naar onze snotter die zou komen, maar ook naar de manier om alles financieel wat makkelijker te maken.

Mijn grootmoeder was naar een appartement in Geraardsberegn verhuisd, en haar huis waar ik in opgegroeid was kon gehuurd worden.

Waarom deze kans niet grijpen?

Het huis was veel groter en de prijs veel lager dan het appartement dat we nu hadden.

Het probleem was wel dat we een grotere afstand hadden naar ons werk.

Maar wat is 50 km als we in het weekend 300km konden rijden naar één of ander ijsbaan?

We gingen het allemaal eens nuchter bekijken en bespreken in afwachting dat ons kleintje kwam.

We moesten juist zien om onze huuropzeg op tijd te doen als onze verhuis zou doorgaan.

Maar het was eerst en vooral uitkijken naar dat kleine nieuwe leven die ons zou komen vervoegen.

Groetjes chauffeurke