Hello evrybody,

Ik las hier juist dat het kalm was, en dat er mensen dromerig werden.
Dus ga ik vlug tussen twee ritten het thema beschrijven.

Op nen dag droomde ik dat ik plots 20j ouder geworden was.
Ik zat zo altijd alleen thuis, en vond dat maar niks.
Ik had zo al ne keer een paar inlichtingen genomen, en ze hadden mij gezegd dat ik in een bejaardentehuis veel compagnie zou hebben.
Ik had een tehuis gevonden met een goede faam naar het schijnt van horen zeggen.
Ik met mijn valiezen met mijn nieuw modern ondergoed daar naartoe.
Azo een schoon batiment, met gele steentjes en doorschijnende ruiten.
Boven de deur hing de naam van dat bejaardentehuis!
"In de laatste adem"!
Ik daar naar binnen, en kwam daar direct veel wandelaars tegen.
Den ene met ne wandelstok, een andere met een looprek.
Na een gesprek met den directeur, mocht ik mee met een verpleegsterke.
Ik kreeg daar een schoon kamertje van 2m op 4m met schone meubelen van dienen mens die hier voor mij zijnen laatste asem had uitgeblazen.
Ik moest nog juist een papierke tekenen dat ik elke maand mijn pensioen moest afgeven, en dat dan mijn kinderen maar 20.000 Fr meer moesten bijleggen.
Ja als ik dat niet kon betalen op het einde van de maand, werden mijn valse tanden in beslag genomen!
Elke dag ging ik ook eens wandelen in de gang, en ook in de refter zat ik steeds met veel volk aan tafel.
Ik had er vlug vrienden, en de gesprekken gingen vaak over vroeger, en over seniorennet.
Maar als ik naar die andere mensen luisterde, waren er toch veel met problemen.
De mensen die niet meer uit de voeten konden, werden als een plant voor het raam gezet in ne rolstoel.
De anderen moesten gaan turnen of in de tuin gaan wandelen zodat de kuisvrouw haar werk kon doen.
Ik probeerde af en toe de mensen een lach bij te brengen, maar dat lukte niet altijd!
Na een paar jaar kwam ik tot de conclusie dat het in een bejaardentehuis niet altijd voor te lachen is.Dus zat ik hier nog niet echt op mijn plaats op mijnen ouderdom!
Ik ben dan 's morgens ne keer uit mijn bedde gestapt met mijne voet in dienen pispot, om uit dienen droom wakker te worden.
Awel ge kunt niet geloven hoe rap ik weer thuis was.
En blij dat ik thuis was!
Mensen ik heb mijn grootmoeder er weten zijn, en dat was ook niet om te lachen.
Zolang een mens goed is laat hem zijn leven leiden en niet lijden! 
Laat de beslissing over aan de persoon die er naartoe wil.
En laat ze niet opgedrongen worden door derden, die dan 1x om de maand op bezoek gaan.
Maar bon dat is mijn gedacht hé, wie weet hoe en wanneer en waarom ik er misschien zal binnen stuiken.
In elk geval hoop ik als ik er naartoe moet, dat er veel seniorennetters zitten .
Groetjes chauffeurke