Hello evrybody,

't Is hier al na elven en heb even tijd om te schrijven.
Nu zie ik hier juist wat het thema is zeg!
"Was het vroeger beter, en hoe is het nu"?
Amai mijne frak, dat is weer zo'n thema om 's morgens aan te beginnen.
Als ge over vroeger en nu schrijft, dan is dat automatisch een vergelijking maken.
Maar wat moeten we vergelijken?
Allé we zullen ne keer ne mailgroep vergelijken!
Ja, dat is ne groep waar er geschreven wordt door mensen hé.
Maar ik ben in acht verschillende groepen ingeschreven en kan ze toch niet allemaal vergelijken hé.
In feite is er niks aan te vergelijken, want ne groep is ne groep.
Dat was vroeger zo, en dat is nu nog zo!
In feite is het de mens die schrijft in een groep.
Dus zullen we maar de mens eens vergelijken zekerst.
Euh.......vroeger was de mens ne mens, en dat is euh......euh........nu nog zo denk ik.
Jamaar potverdekke azo een ingewikkeld thema zeg!
In feite kunt ge van de groep of de mens niks vergelijken et vroeger  en nu.

Ppffffffffffffffff .....ik ga ne keer over iets anders schrijven zenne!
Iets dat veel plezanter is.
Ik ga ne keer een vertelselke schrijven zie.

Er was eens nen tak, en ze hadden diene in de grond gestoken.
Nu wou dat toch wel lukken zekerst dat dienen tak begon wortel te schieten.
Azo groeien dat da spel deed!
Da was nen boom die ge niet overal zag.
Er stond zo maar ene!
Het was de EZW boom.
De geleerden hadden die afkorting gegeven voor Eik zonder wetten.
Op den duur begon dienen boom zo te groeien, dat er daar na een paar maand al 'k weet niet hoeveel takken aanstonden.
Al de geletterde vogels van uit de geburen kwamen daar aangevlogen.
Vogels van alle pluimage streken neer op de takken van dienen boom.
Er zaten er tussen die verhaaltjes floten, en anderen konden over hunne snavel lezen.
Van 's morgensvroeg zaten ze te fluiten tot 's avonds laat.
Er zaten lettervinken en woordlijsters.
Er zaten papegaaien en beo's.
Na enige tijd kon men in den boom verschillende nesten zien.
Maar in sommige nesten zaten vogeltjes met gebroken vleugels.
Iets verder een nest met zieken.
Sommige vogels zaten eenzaam op hunnen tak.
Maar de welgebekte vogels zongen elke dag hun verhaal voor al deze die rond hun op de takken zaten.
De schrijfspechten klopten de teksten in de schors, en de zwakkeren trokken er zich aan op.
De eenzamen kropen uit hun schelp, en al vlug werd de boom bevolkt door een hechte groep vogels.
Er was geen onderscheid tussen bek of pluimen.
Iedereen droeg zijn takje toe om het nest mooier en mooier te maken.
De vogels trokken zich aan elkaar op, en vlogen al fluitend door elkaar.
Van 's morgens tot 's avonds was het een heen en weer gevlieg van tak tot tak.
Maar op nen dag zat er daar zoveel volk in dienen boom dat er ne koekoek uit een ander zijne nest gevallen was.
Ze keken allemaal van op hun takken naar beneden, en ieder floot zijn commentaar.
Er moesten maar eens wetten komen om iedere vogel op zijnen tak te houden.
De leesvogels gingen al ene kant zitten, en de schrijfvogels al den andere kant!
Vermits de schrijfvogels met veel minder waren, hadden ze die wetten  bij die mannen aan hunnen tak gehangen.
Maar nu was dienen wet-tak toch ook wel beginnen groeien zekerst!
Maar da was zo ne wet-tak met wreed veel stekels op.
Er was gene schrijfvogel die zich daar nog recht kon houden.
Sommigen donderden daar zonder vliegen naar beneden.
Jawadde zeg!
Ze bleven soms liggen terwijl de anderen de snavel in de lucht staken.
De schrijfvogels begonnen het zeer moeilijk te krijgen.
Op den duur waren er daar al een paar weggevlogen en anderen vlogen met hun klikken en klakken op de grond.
Ze moesten iets ondernemen, en er zaten er daar een paar tussen die stonden te fladderen en te fluiten dat het zo niet meer verder kon.
Miljaar!
Terwijl ze daar uit volle vogelborst aan het manifesteren zijn, breekt dienen tak daar toch wel af zekerst.
Al de schrijfvogels lagen daar onder het gebladerte op de grond.
Terwijl  ze daar beneden gekwetst op de grond lagen, werd er van boven geroepen dat ze maar niet zo wild hadden moeten staan springen op dienen tak!
Maar nu al die schrijvers op de grond lagen, en dat de leesvogels al ene kant in den boom zaten, was dienen boom wreed beginnen overhellen.
Ze moesten er daar boven iets aan doen om die schrijfvogels weer in dienen boom te krijgen om hem weer in evenwicht te krijgen.
Ondertussen waren de jonge, zieke en trieste vogeltjes achter letterkes aan het fluiten.
Maar de afstand was te groot.
Na ne ganse tijd rond ne pot te vliegen werd er besloten ne nieuwe tak te enten aan dienen boom.
Den tak groeide niet zo snel omdat het van een andere soort boom kwam.
De schrijfvogels lagen ondertussen nog gekwetst op de grond.
Sommigen zouden niet meer tot boven geraken, en anderen hadden schrik om terug plaats te nemen op de geënte tak.
Ja een ent is nooit zo sterk als nen echte tak hé.
Wie weet moet dienen tak weer een paar bladeren krijgen om stevig genoeg te zijn.
Maar mijnen bompa heeft me altijd verteld dat ne vogel nooit terugkomt daar waar hij gekwetst geweest is.
Behalve als ge ne lokvogel hangt.
Maar lokvogels zijn er ook twee soorten.
Men heeft de lokvogel die de andere lokt met zijn gefluit.
Maar men heeft ook de lokvogel die men dood ondersteboven aan een koord hangt.
De wind doet hem dan bewegen, en het lijkt dan voor de anderen alsof hij vliegt.

Ja, nu heb ik zekers nog niks geschreven over vroeger en nu.-))))
Awel ik zal ne keer schrijven over vroeger en nu wat die vogels betreft.

Als ge een vogelke in nen boom ziet zitten dan moet ge het zijn vrijheid laten.
Soms kunt ge er ééntje in een kooi steken, maar daar zit het dan eenzaam en verlaten met de verplichting te fluiten.
In volle vrijheid fluit het wanneer het hem past en veel mooier dan in gevangenschap.
Soms zijn er teveel van bepaalde soorten vogels.
Men stemt dan wetten om ze te vangen.
Maar al vlug ziet men dat de wetten vlugger vliegen dan de vogels zelf.
Ze worden dan een zeldzame soort en de jacht wordt gesloten.
Het is op dat moment dat de vogel terug moet kunnen kweken, en niet door een stroper gevangen worden.

Allé ik ga nu een nachtuilke vangen en hoop dat morgen elk vogeltje weer zingt zoals het gebekt is in de vrije natuur.

Groetjes van een heeeeeeeeeel klein colibrieke (chauffeurke)