Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Vandaag is het rustdag en dus kan ik de pen terug even ter hand nemen hé.

Mijn werkgever liet mij beginnen aan mijn eerste 5 weken verlof en zo ben ik thuis tot de tweede week van augustus.
Ja, wat doet een mens zoal hé tijdens al die tijd.
Wel om te beginnen ben ik achter mijne kleine snotter gereden en is ook mijn lief momenteel nog een weekje thuis.

Tot nu toe stonden er een paar uitstapjes op het menu en zoals gezegd reizen is leren hé.

Vandaag dacht ik eerst wat langer in mijne nest te blijven liggen, maar om 6u55 schoot ik daar plots wakker.

Omdat het in mijn bed eenrichtingsverkeer is, kon ik mij ook niet draaien of keren en ben dan maar opgestaan.

De warmwaterstralen van de douche deden de shampoo op mijn haar schuimen en binnen de kortste keren stond ik daar met een witte schuimpruik op.

Door te niezen had ik zelfs een zeepbel weten te blazen die ik zoals in mijn jonge jaren doorprikte.

Daar stond ik dan gelijk een waterkieken en voor de spiegel keek ik mij af en toe aan tijdens het afdrogen.

Amai, de jaren hebben hun best gedaan!

Het ontbreekt nog juist dat ze nu op de één of andere mailgroep een stelling zetten over bierbuiken en dan was ik mij morgen met mijn kleren aan.

Afgedroogd sprong ik in mijn kleren, hoewel dat springen ook al veel minder is.

Eens beneden gingen de rolluiken naar omhoog en de pc aan.

Terwijl de pc aan het opstarten was liep ik naar buiten en dat is de tijd dat ik kijk welk weer het is en dat ik de beesten eten geef.

De poes kwam daar als eerste tegen mijn been wrijven en omdat ze aan het ruiven is, hing er bijna meer haar op mijn broek dan op haar lijf ppfffff.

De geiten stonden te bleiten, de haan te kraaien de kiekens te kakelen en sommige kanaries te fluiten terwijl de hond weet dat hij niet moet blaffen als er niemand anders dan ik in de tuin loop.

Soms verklaren ze mij zot omdat ik tegen mijn beesten spreek, maar ik kan daar ook niet aandoen dat ik ze versta en dat ze mij antwoorden hé.

Toen iedereen zijn ontbijt had gekregen kon ik mij voor de computer nestelen en beginnen schrijven.

Och…laat het mij eens over onze uitstappen hebben.

Zaterdag nog naar de hoge venen en daarna verder naar Duitsland om er de geur van de “schnitzels” op te snuiven.

Gisteren naar de rommelmarkt in Brugge en daarna verder naar de havenfeesten in Zeebrugge.

De hoge venen had ik lange tijd geleden gedaan en in feite was ik al vergeten hoe mooi de streek er is en wat voor prachtige wandelingen men er kan doen.

Over plankenpaden loopt men door het veengebied waar de hagedissen voor je voeten springen.

Het veengras krijgt door de lichtinval van de zon heldergroen over grijs naar blauwe kleuren.

Op ritme van de wind wuift het je na op het ganse traject en af en toe zie je ook de restanten van de branden die er ooit waren.

Dennen kaalgebrand of tot op de grond afgebrand.

Een groeiproces dat terug voor jaren moet worden hervat.

Tussen het hoge veengras hoor je de waterloopjes stromen, afgewisseld door de zang van één of andere vink.

Kilometers aan een stuk wandel je door een glooiend landschap waar je plots voor een sparrenbos staat en iets later terug zicht hebt over de bossen tot kilometers ver.

Op sommige plaatsen kruisen de paden zich, en het is welbekend dat men niet de eerste zou zijn die hier verloren loopt.

Daarom staan er op de kruising wegwijzers om de wandelaar te gidsen.

Baraque michel, signal de Botrange en Eupen 20km stonden er op ons pad aangegeven.

Zo konden we onze wandeling indelen dat we na een grote lus van een paar kilometers te hebben gemaakt terug aan de wagen stonden.

Zelfs tijdens het rijden genoten we van het landschap en iets later reden we de Duitse grens over.

Zo kwamen we in Monschau aan en slenterend door de kleine straatjes ontdekten we welk mooi dorpje of stadje het wel was.

De typische Duitse bouw met een kabbelend riviertje die hard stromend tussen de huizen zijn weg vervolgde.

Zon en schaduw gaven ons een gratis lichtspel en door het feeërieke van het romantische stadje stonden we plots midden hartje zomer voor een huis met kerstversiering.

Het was een winkel waar men het ganse jaar door kerstversiering verkoopt en ik moet zeggen dat het prachtig was.

Drie of vier verdiepen waren omgetoverd tot een zomerse kerst.

Terug buiten begonnen de magen te knagen en dus was het tijd om een snack te bestellen en kon ik nog eens mijn beste Duits bovenhalen hé.

Blijkbaar passen ze de menukaart aan volgens de toeristen en toen wij daar aankwamen stonden er toch wel frieten op zekers!

-Euh..gutendach fraulaain ich wollen geiren aaine grösse pack frietkartoffelen mit aaine serieuse kwak mayonaise und nicht tefiel saltz bitte.

Die madam had dat daar direct verstaan en binnen de korste keren stond mijne kleine snotter daar met een pak friet in zijn handen.

Omdat mijn lief ook een beetje aan het regime is wou ze liever iets anders eten en dus stapten we iets verder een snack binnen waar ze kebab verkochten.

Jawadde, het waren dan nog echte Turken waarvan de vrouw des huizes in Turkse klederdracht achter de oven stond.

Awel dat is een ander paar mouwen als ge in het Duits aan een Turk moet vertellen wat ge wilt eten hoor!

-Euh…gutendag haben zich aaine grösse pistolé mit kebab und von die sause die nar luuk smekt?

Und als zie toch bezig zaait können zich dan auch was légumen tüssen das fleis zwieren bitte?

Awel ge gaat mij niet geloven maar ook dienen mens had mij van den eerste keer begrepen!

Mijn lief kreeg daar een lekker gevuld warm broodje en zo stonden liepen lief en snotter te smullen door de straat, terwijl ikzelf nog opzoek was naar iets om te eten.

Wat verder kwamen we aan een chinees, maar daar durfde ik echt mijn Duits-Chinees niet boven te halen en besloot dan maar om mijne regime verder te zetten.

We hadden een leuke dag gehad en na 2u30 stonden we terug in Deftinge.

Het is zeker een streek waar we teruggaan, maar eerst zou het nog richting kust gaan en dat is dan weer een ander verhaal.

Groetjes chauffeurke