Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Gisteren had ik eens op een normaal uur gedaan, en rond 18u30 reed ik de oprit van het huis op.

Tiens, er stonden vier wagens geparkeerd, en geen van die wagens kwamen mij bekend voor.

Toen ik voor de veranda reed, zag ik de deur open staan, en binnen zat er een pak volk aan tafel.

Ik parkeerde de wagen tussen de anderen, en liep naar de veranda.

Een tiental mensen zaten aan tafel te eten en lieten de wijn rijkelijk vloeien.

Tussen de personen herkende ik mijn vader en zijn vriendin, en dat was ver alles.

Eén persoon kwam mij bekend voor, maar ik kon hem niet thuis brengen.

-         Euh….de goeie avond allemaal.

-         Ha…dat is ons chauffeurke zekerst?

-         Euh….

Mijne pa nam het woord, omdat ik daar stond te gapen als een koe naar nen trein.

-         Kijk chauffeurke, dat zijn nu onze kozijns en onze nichten zie.

-         Euh…allé…ik ben blij van jullie te leren kennen op mijn 47 jaar.

Sommigen had ik nog nooit gezien, en anderen ben ik waarschijnlijk eens tegen het lijf gelopen bij één of ander begrafenis jaren geleden.

-         Chauffeurke, we hebben uw huis bezocht en het is schoon hé.

-         Euh….ha ja?

-         En we hebben uw schatten op zolder gezien, azo een verzameling hé

-          Euh….

-         En we hebben uwe wijnkelder bezocht, azo oude flessen dat er daar liggen, uwe pa heeft er hier direct een paar geopend!

-         Euh….jamaar….

-         En we zijn ne keer naar uw kiekens en uw vissen en uwen hof gaan kijken.

-         Allé dan….

-         Uw madam moet nogal met haar gat in de boter gevallen zijn, met zo een ventje gelijk gij!

-         Euh….maar ik heb nog niet echt een madam hé.

-         Hoe….ge gaat ons toch niet zeggen dat ge hier alleen woont?

-         Euh….ja, heeft mijne pa dat nog niet verteld?

-         Ba nee gij….den diene heeft ons nog wat zaken verzwegen zekerst.

-         Ja…….

-         Maar we zullen wij ne keer wat reclame maken voor u, want in de familie zijn er niet teveel vrijgezellen zenne.

-         Euh….jamaar, azo gepresseerd is dat nu ook niet zenne!

Die mannen waren daar ondertussen de St- Emillion van 1978 aan het binnen gieten met hun worteltjes en erwtjes die met hun beven al op de grond gerold waren.

En terwijl ze daar met hun valse tanden de grijze crevetten aan het verslinden waren, kreeg ik daar een salvo van vragen afgevuurd, terwijl ik liever was bekomen van mijne werkdag.

-         Chauffeurke, neem u ook een glas wijn, ’t is goeien!

Dat zal wel zijn dat het goeien was, ’t was potverdekke wijn dat ik laten liggen had om eens iets speciaal te vieren als ik friet met stoofvlees eet.

Zelf had ik nooit gedacht dat hij nog goed zou geweest zijn, want er liggen heel wat slechte flessen tussen.

Allé, toen de wijn en het eten op was, spraken ze van te vertrekken, en met de broeksriem gespannen, stapten ze naar buiten, waar ik dan nog ne familiefoto moest nemen.

We hadden elkaar 47 j niet gezien, en nu moest ik zelf de foto nemen, zodat ik er terug niet opstond ppfffffff.

Ja, raar familie dat ik heb!

Maar bon, toen ze zijn vertrokken, zei er iemand:

-Chauffeurke, ge moet zolang niet meer wachten alvorens eens af te komen hé.

We lezen u wel in den beiaard, maar we zien u al eens graag in ’t echt ook.

Precies of ’t was mijn fout, dat ik ze niet kende.

-         Nee nee, we gaan zeker geen 47j wachten, binnen 30j ziet ge mij zeker eens terug.

Toen ze buiten liepen, was het effect van de wijn zichtbaar, en ééntje moest ik daar nog gidsen om van mijnen oprit te geraken, of hij had de helft van mijn voliëre mee.

Ik bleef nog wat nazwaaien, zoals het tijdens familietradities past, en dan liep ik terug naar de veranda, waar mijne pa ook aan het inpakken was.

-         Awel, dat was nu een deel van uw familie zie.

-         Een deel?....en uit hoeveel man bestaat onze familie dan.

-         Awel…ze hebben daar een blad met uwe stamboom gelegd, en er zouden er nog 120 in leven zijn.

-         Wablief….120??????

-         Ja, ge hebt gij een grote familie hé.

-         Euh….seniorennet is ook een grote familie.

-         Awel, dan moet ge die mensen ook eens inviteren hé, want die ken ik dan weer niet.

Hij nam zijne telefoon waarmee hij nooit opneemt als ik hem bel, en aan zijnen andere arm zijn vriendin.

Ze liepen naar de wagen, en hij riep nog na, dat hij morgen wel alles zou komen opruimen.

Toen ze weg waren, ben ik dan maar zelf beginnen opruimen, want ge weet maar nooit dat ik ’s anderdaags morgens ook nog ne restant van verloren gereden familieleden op ontbijt krijg.

Maar allé, ik ga niet klagen, het bezoek zal mijne pa waarschijnlijk plezier gedaan hebben, want in feite is hij een echte familieman.

Nu dat alles opgeruimd is, en het afwasmachien aan het draaien is, ga ik naar Geraardsbergen om te ontwaken.

Ja, ik ga er bij Olav een koffie drinken en een babbeltje slaan met Manneken-pis.

Groetjes chauffeurke