Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Het is bijna tijd om in mijn bed te kruipen, en vanaf morgen ben ik weer de baan op.
Dus moet ik nu rap nog een verhaaltje uit mijnen duim zuigen héJ)).

Het was hier deze namiddag een afwisseling van schrijven en op mijne zetel liggen.
In één van die sessies dat ik op mijne zetel lag, was ik toch wel in slaap gevallen zekers.
De moeite van verleden week liet zich voelen.
Maar als ge zo plots in slaap valt, dan zijt ge niet echt gerust hoor.
Nee, meestal verzeilt ge dan nog in nen droom waar ge doodmoe van wakker wordt.

Ge droomt meestal van iets dat u bijgebleven is, of iets dat laatst uw aandacht trok.
Toen ik languit op mijne zetel lag, had ik zicht op een schilderij aan mijne muur.
Op het schilderij staat een oud vrouwtje zittend op een stoel in een boek te lezen.
Voor haar staat een koffer en aan de muur hangt een spiegel.
Toen ik daar zo lag werd mijn blik aangetrokken door het schilderij, en stil verdween ik in mijn slaap.
Mijn slaap ging over in een droom, en na enig gesnurk was ik door mijn droom in het schilderij beland.
Ik stond daar voor het geschilderde oude vrouwtje, die plots op mijn oma leek.
Stil bleef ze verder lezen zoals ook mijn oma soms zat te lezen.
Ik keek even rond mij, en zag wat ik van uit mijn zetel had gezien.
De stoel met het oude lezende vrouwtje, de houten koffer en de spiegel aan de muur.

Terwijl mijn oma verder las onder haar verflaagje, was ik tot bij de koffer gestapt.
Nieuwsgierig tilde ik het deksel op, en in de koffer lagen wat souvenirs.

Ik nam er een foto uit waar ik opstond als kleine snotter.
Ik lag er in een wieg met aan de ene kant mijn oma en aan de andere kant mijn moeder.
T’is een raar gevoel als ge u in een schilderij op foto zietJ)).

Tussen de foto’s lag het dekentje waar ik als kleine snotter warmte onder zocht!
Ik nam het uit de kist en legde het op de geschilderde vloer.
Onder het deken kwam mijn rammelaar te voorschijn, ik nam hem voorzichtig in mijn handen en onbewust ging ik er mee schudden.
Ik keek vlug naar mijn oma op haar stoel, maar ze gaf geen krimp.
Het was normaal, want ook mijn rammelaar had geen lawaai gemaakt.
Als ze een schilderij een stilleven noemen, kan dat ook niet anders héJ)).
Ik legde de rammelaar op het dekentje, en taste met mijn hand in de koffer op zoek naar andere souvenirs.

Ik vond mijn tutter die zo vaak hielp bij mijn problemen.

Een blauw plastiek oortje met een stukgebeten rubbertje aan.
Ik keek even rond, om te zien of mijn geschilderde oma me niet zou uitlachen, en ik stak de tutter nog even in mijn mond.
45 J later had hij nog steeds dezelfde smaak!
Ik liep er mee naar de geschilderde spiegel, en keek me aan.
Maar de spiegel was geschilderd, en hij gaf helemaal geen beeld van mij.
De spiegel weerspiegelde wat de schilder er had opgezet.

Maar ik had de spiegel niet echt nodig, want de smaak van de tutter en de geur van het dekentje bracht me terug naar de tijd die hier geschilderd was.
Toen ik alles uit de koffer had geladen, vond ik een brief!

Ik opende de enveloppe en trok het briefpapier naar buiten.
Ik opende het in vier geplooid blad, en ging op de koffer zitten lezen.

Er zat plots veel meer leven in het schilderij, want we zaten nu al met twee te lezenJ)).

In de brief stond volgende tekst!

Deftinge 28-11-2004

                                       Chauffeurke,

                                                Vroeg of laat beland je in een droom die je terugbrengt naar het verleden.Souvenirs zullen herinneringen ophalen, en zoals vaak zal je fantasie op hol slaan.
Maar de wereld van je fantasie ligt zo dicht bij de realiteit, dat ook een droom niet altijd fantasie is.
Je vond de foto, je tutter de rammelaar en het dekentje.
Het waren die zaken waar jij je warmte bij zocht.

Je bent nu een grote jongen in een grote wereld met grote mensen.
Maar ook deze mensen hebben soms behoefte aan warmte en steun.
Je kan deze voorwerpen niet meenemen omdat ze aan het verleden behoren die op het schilderij staan afgebeeld.
Je bent ondertussen met je schrijfsels in mail-land beland, en ook daar zitten er heel wat mensen op zoek naar warmte en steun.
Vervang je dekentje, je tutter en je rammelaar door woorden en verstuur ze als mails.
Het zal misschien een manier zijn van warmte geven.

                                                                       Getekend

                                                                De droom.

Ik plooide het blad terug in vier en stak het terug in de enveloppe.
Ik plaatste alles terug in de koffer, en keek nog even naar mijn oma die precies boven haar leesbrilletjes keek met een lach.

Ik keek nog even rond, en ook nog eens in de spiegel waar ik nu het spiegelbeeld van de toekomst zal.
Ik zag er de groepen “Elk zijn waarheid”,”Algemeen”en “alleenstaanden”.

Ik verliet mijn schilderij, en ontwaakte op mijn zetel waar ik het schilderij tegen de muur zag hangen.

Was het nu een droom of was het nu echt???
Het schilderij was in elk geval echt, en toen ik goed wakker was ben ik ook beginnen schrijven zoals in de brief werd gevraagd.

Nu moet ik nog juist weten of mijn mails warmte gevenJ)))))))

Groetjes chauffeurke