Inneke Wouters scoorde onder haar artiestennaam met een prachtig liefdeslied dat tevens het thema was van de Belgische film 'Verbrande brug' van regisseur Guido Henderickx. Met o.a. Jan Decleir, Alice Toen, Rita Corita, Co Flower, Jo Crab, Jenny Tanghe, en Fred Van Kuyk.
Verbrande Brug of Heienbeek is een gehucht en een wijk in de gemeente Grimbergen, in de provincie Vlaams-Brabant. De plaats ligt tussen Grimbergen, Zemst en Vilvoorde langs het Zeekanaal Brussel-Schelde rond de gelijknamige brug.
Op deze hele mooie slow hebben Chantal en ik vaak gedanst!
172. Francis Goya - 'Nostalgia' (1975)
Francis Goya, artiestennaam van Francis Weyer, is een Belgisch gitarist, componist en muziekproducer. Hij werkte samen met internationale artiesten als Demis Roussos, The Three Degrees en Vicky Léandros. Voorheen maakte hij deel uit van The J.J. Band en solo scoorde hij wereldwijd met zijn instrumentale nummers.
In 1965 ontmoette hij de zanger van Two Man Sound en Lou & The Hollywood Bananas, Lou Depryck. Met Depryck en Ruymen vormde Weyer de groep Liberty Six, een innovatieve band. Met Depryck en Dany Lademacher vormde hij later Kleptomania, waarmee met 'I've Got My Woman By My Side' (1970) een underground hit werd gescoord.
Hij werd studiogitarist en ging vanaf 1975 verder door het leven als Francis Goya. Zijn eerste single 'Nostalgia', een compositie van zijn vader, maakte hem wereldbekend. De single wordt een hit in België, Nederland, Duitsland, Noorwegen en Brazilië. In Finland werden van de grammofoonplaat meer dan honderdduizend exemplaren verkocht, een groot aantal voor een land dat toen slechts vier miljoen inwoners telde.
Eigenlijk is het succes van 'Nostalgia' bij onze noorderburen grotendeels te danken aan een treinkaping van Molukkers in Nederland in december 1975. Er mocht toen geen vrolijke muziek meer gedraaid worden op de Nederlandse radiozenders. De instrumentale en nostalgische single van Goya weerspiegelde perfect het gevoel van de bevolking in die donkere dagen. In 1977 volgde jammer genoeg een tweede treinkaping.
173. Raymond van het Groenewoud - 'Gelukkig zijn' (1976)
Op de b-kant van deze single stond 'Ik wil de grootste zijn' en langzaam maar zeker werd hij een van de grootsten in de Lage Landen. Zelfs Boudewijn de Groot was fan!
'Gelukkig zijn' is een heus epos met een prachtige orkestratie. Hans van Hemert was de producer van dienst. Het nummer stond ook op zijn elpee 'Ik doe niet mee' uit 1975 net zoals 'Bierfeesten (Als ik dit maar heb)', 'Mijn schoolgaande jeugd' en 'Janneman Robinson'.
174. André Bialek - 'La belle gigue' (1976)
André Bialek is een Belgisch chansonnier die enorm opkeek naar Jacques Brel. Hij werd geboren, net als ik, in Etterbeek. De muziek van Bialek is te omschrijven als folkrock en gaat vooral over de sociale realiteit van België in een tijd van immigratie, arbeid, verstedelijking en Waals/Vlaamse eigenaardigheden en tegenstrijdigheden.
De vader van Bialek was van Poolse afkomst, zijn moeder was Nederlandse. In 1975 ging hij in Hoeilaart wonen met de liefde van zijn leven. Hij componeerde er 'La belle gigue' dat later zijn bekendste nummer zou worden. Het lied is een ode aan de eenheid van de Belgen.
De elpee 'Rue de l'arbre bénit' waarop dit nummer staat werd in 1976 uitgebracht met Jean Blaute als producer.
Ik ontmoette André Bialek in 1985 toen hij bij het reclameagentschap Impact werkte. Dat agentschap ontwierp affiches en bedacht radio- en tv-spots voor mijn nationale beroepsfederatie. Op 18 februari 1987 signeerde hij voor mij zijn elpee 'Belgeries' uit 1977.
175. Pierre Rapsat - 'Judy et Cie' (1976)
Pierre Raepsaet maakte begin jaren zeventig deel uit van de progressieve Belgische rockgroep Jenghiz Khan. Eenmaal soloartiest verkortte hij zijn naam ietwat en met 'Judy et Cie' vertegenwoordigde hij België met -volgens mij- een van onze allermooiste inzendingen voor het Eurovisiesongfestival. Hij eindigde achtste op achttien deelnemende landen.
Toen ging die liedjeswedstrijd nog over liedjes (zowel qua tekst als wat muziek betreft), zonder vuurspuwende draken of schaars geklede danseressen met veel pluimen ...
Luc Smets had The Pebbles al enige tijd verlaten en na zijn jazzy avontuur met Shampoo ging hij scheep met de zusjes Maessen (The Hearts of Soul) als Dream Express.
Maar dit instrumentale nummer uit de film 'Villa Rides!' met muziek van Maurice Jarre (de vader van Jean-Michel) werd uitgebracht als Dream Express Orchestra. De titel werd vaak verkeerd gespeld want hij betekent letterlijk "Villa rijdt" en Villa staat voor de familienaam van de Mexicaanse revolutionair Pancho Villa.
♫♫♫ Come on, come on ... and take me for a ride! ♫♫♫ ...
