Het gaat verbazend goed vooruit want ondertussen is dit al de vijftiende reeks van mijn favoriete liefdesliedjes, in vier talen! Vandaag vier liedjes in het Engels.
De reeks 'Undercover' (of is het 'Uncover'?) gaat onverstoorbaar verder: covers die meestal of soms bekender, verrassender en/of beter zijn dan het origineel. Wat moet een mens anders doen tijdens de ophokplicht van een pandemie? Sinds 18 maart 2021 op deze muzikale blog.
Altijd welkom!
Vandaag de geschiedenis van 'Yellow River', een compositie van Jeff Christie die vertelt over een soldaat-rebel uit de Amerikaanse Burgeroorlog die terugkeert naar zijn gelijknamig dorp. Jeff Christie schreef het liedje speciaal voor The Tremeloes die het opnamen maar toch niet uitbrachten. Jeff vormde terstond een trio onder de naam Christie en nam de compositie zelf op met de instrumentale backing band van The Tremeloes. Het leverde de nieuwbakken groep een wereldhit van formaat op behalve in Spanje en Zuid-Amerika waar The Tremeloes het uitbrachten in een Spaanstalige versie en er succes mee hadden!
Original uit 1970: let op de verkeerde spelling van "yellow" op bovenstaand hoesje! Daarnaast de groep Christie met hun cover uit 1970.
Cover van The Tremeloes in het Spaans uit 1970! Jigsaw scoorde in Australië en Nieuw-Zeeland in hetzelfde jaar.
Nog 2 covers uit 1970: Joe Dassin scoorde natuurlijk in de Franstalige wereld en een jonge sessiemuzikant ontpopte zich niet veel later tot Elton John!
Zweedse cover uit 1970 en in 1972 kwam de Schotse groep Middle of the Road ook met een versie op de proppen.
Zelfs R.E.M. met Michael Stipe als frontzanger bracht een cover uit (2001)! Klikken op YouTube om te beluisteren!
De reeks 'Undercover' (of is het 'Uncover'?) gaat onverstoorbaar verder: covers die meestal of soms bekender, verrassender en/of beter zijn dan het origineel. Wat moet een mens anders doen tijdens de ophokplicht van een pandemie? Sinds 18 maart 2021 op deze muzikale tijdlijn of op mijn blog via de unieke link http://blog.seniorennet.be/djmico1951deel2/
Altijd welkom!
Vandaag de geschiedenis van 'Cuando Sali De Cuba', letterlijk 'Toen ik uit Cuba vertrok', opgedragen aan alle Cubaanse ballingen die hun vaderland hadden verlieten sinds Fidel Castro de macht had overgenomen.
Vandaag rijden er nog altijd oldtimers rond in Havana! Het origineel is van Luis Aguilé en stamt uit 1967.
The Sandpipers brachten de eerste cover uit met als ondertitel 'The Wind Will Change Tomorrow' (1967) en Milva coverde in 1968.
Celia Cruz coverde het lied in 1968 en The Tremeloes in 1969 als 'Once On A Sunday Morning'.
Een half-instrumentale versie van James Last uit 1970 en in 1997 bracht Piet Veerman (voorheen leadzanger van The Cats) een hele straffe cover uit onder de titel 'Quando Sali De Cuba'!
De reeks 'Undercover' (of is het 'Uncover'?) gaat onverstoorbaar verder: covers die meestal of soms bekender, verrassender en/of beter zijn dan het origineel. Wat moet een mens anders doen tijdens de ophokplicht van een pandemie? Sinds 18 maart 2021 op deze muzikale tijdlijn of op mijn blog via de unieke link http://blog.seniorennet.be/djmico1951deel2/
Altijd welkom!
Vandaag de geschiedenis van 'How Do You Do It?' (Tekst/Muziek: Mitch Murray -1962).
Original: The Beatles - Producer George Martin (1962). Niet goed genoeg bevonden door de vier jongens uit Liverpool en dus scoorden Gerry & The Pacemakers er een jaar later een grote nummer één mee in het Verenigd Koninkrijk!
Covers: Gerry & The Pacemakers - Producer George Martin en Rob de Nijs & The Lords (allebei uitgebracht in 1963).
Twee Franstalige covers uit 1963: Dick Rivers en Claude François met allebei een verschillende titel!
De reeks 'Undercover' (of is het 'Uncover'?) gaat onverstoorbaar verder: covers die meestal of soms bekender, verrassender en/of beter zijn dan het origineel. Wat moet een mens anders doen tijdens de ophokplicht van een pandemie? Sinds 18 maart 2021 op deze muzikale blog.
Altijd welkom!
Vandaag de geschiedenis van 'You Can't Catch Me' van Chuck Berry (Origineel uit 1956).
Chuck Berry met de beroemde "duck walk" (letterlijk de eendenpas).
The Rolling Stones coverden in 1965. The Beatles brachten 'Come Together' uit in 1969 en niet lang daarna bleek dat John Lennon zich iets te veel op 'You Can't Catch Me' had geïnspireerd.
George Benson was er als de kippen bij om een hele elpee met covers van 'Abbey Road' uit te brengen!
De groep Love Sculpture (met vingervlugge gitarist Dave Edmunds) bracht in 1970 een mooie cover uit. De Stones coverden nogmaals maar in 1972 onder de titel 'Ventilator Blues'.
Om een proces wegens plagiaat te vermijden nam Lennon deze versie op met de goedkeuring van Chuck Berry (1975). George Thorogood deed het in 1987 zeker niet slecht met zijn versie.
Michael Jackson had intussen de rechten verworven op de catalogus van alle Lennon/McCartney-composities en coverde 'Come Together' in 1995. Datzelfde jaar kwamen Noel Gallagher, Paul Weller, Paul McCartney, e.a. samen als The Smokin' Mojo Filters voor hun versie van 'Come Together'. Hier op de foto met Johnny Depp.
De reeks 'Undercover' (of is het 'Uncover'?) gaat onverstoorbaar verder: covers die meestal of soms bekender, verrassender en/of beter zijn dan het origineel. Wat moet een mens anders doen tijdens de ophokplicht van een pandemie? Sinds 18 maart 2021 op deze muzikale blog.
Altijd welkom!
Vanaf eergisteren in 3 delen, de geschiedenis van 'In The Mood', met dank aan Arnold Rypens voor de documentatie!
Gezongen cover door Bette Midler (1973) en instrumentale cover van Mud uit 1974.
Instrumentale cover van Matchbox (1976) en gekakel van Ray Stevens onder het pseudoniem Henhouse Five Plus Two (1977).
Als onderdeel van twee medleys: The Star Sisters ('Andrews Sisters Medley' - Stars On 45 - 1983) en Jive Bunny & The Mastermixers ('Swing The Mood' - 1989).
En tenslotte: Brian Setzer met zijn orkest in 2000.
Hiermee komt een eind aan de geschiedenis van 'In The Mood'.
De reeks 'Undercover' (of is het 'Uncover'?) gaat onverstoorbaar verder: covers die meestal of soms bekender, verrassender en/of beter zijn dan het origineel. Wat moet een mens anders doen tijdens de ophokplicht van een pandemie? Sinds 18 maart 2021 op deze muzikale blog.
Altijd welkom!
Vanaf gisteren in 3 delen, de geschiedenis van 'In The Mood', met dank aan Arnold Rypens voor de documentatie!
Eerste gezongen cover door Paula Kelly en het orkest van Al Donahue (1939) - Artie Shaw covert 'In The Mood' ook in 1939.
The Andrews Sisters brengen hun gezongen versie pas uit in 1952 en de instrumentale Cubaanse versie van Perez Prado ziet het licht in 1955.
Een opzwepende versie van het orkest van Ernie Fields verschijnt in 1959 en Jerry Lee vermomt zich als The Hawk voor zijn instrumentale cover uit 1960.
Een Nederlandse instrumentale cover van René & His Alligators scoort enorm goed in 1962. The Shadows baseren zich op deze versie voor hun cover uit 1964.
Morgen publiceer ik het derde en laatste deel van de geschiedenis van 'In The Mood' die in 1925 eigenlijk begon als 'Clarinet Get Away'!
