De muziekinstallatie van de kantine werd gemoderniseerd en daarbij hoorden natuurlijk ook de nieuwste muziekstromingen. De uitstappen naar Rheindahlen nabij Mönchengladbach waar alle vinylplaten goedkoper waren omdat de B.T.W. niet van toepassing was werden frequenter.
Zo maakte ik ook van de gelegenheid gebruik om mijn eigen discotheek uit te breiden. Het enige probleem was om de elpees over de grens te krijgen en niet gesnapt te worden bij een eventuele controle. Dat lukte gelukkig zonder enig probleem.
De hitparade van de populaire singles uit het najaar van 1973 zag er toen zo uit: Will Tura was nog altijd mega populair in Vlaanderen maar kreeg toch concurrentie van twee nieuwe groepen uit het Brusselse: Two Man Sound en Salix Alba. Nick Mackenzie scoorde in de hele Benelux maar de twee Engelse bands die wereldwijd succes hadden waren The Sweet en vooral The Rolling Stones!
Ondertussen waren de meeste miliciens, die met mij aan dit avontuur waren begonnen, de laatste 100 dagen op een lintmeter aan het afknippen. Niks voor mij, want dan duurt de resterende tijd nog veel te lang.
Ik trok mij op aan de muziek die in het najaar van 1973 populair was zoals o.a. van Freddy Breck, een Duitser die ook in België succes had (niet echt mijn ding maar bijzonder populair bij mijn ouders en aanstaande schoonouders); Dimitri Van Toren, een Nederlander die toen pas scoorde met een single uit 1967; Chris Montez, een Mexicaans-Amerikaanse zanger die al meer dan 80 jaar op deze aarde rondloopt; Stealers Wheel, een Britse folkrockband met o.m. Gerry Rafferty en Joe Egan die ons verzekerden dat alles wel in orde zou komen; Kevin Ayers, een Engelse singer-songwriter die ons deed verlangen naar zonnigere oorden; en vooral Golden Earring, een Nederlandse rockband die ik al sinds 1965 volgde en eindelijk een wereldhit scoorde. Hiermee konden wij eindelijk uitpakken wanneer de Britten en Canadezen nog eens afzakten naar onze kantine. De luchtgitaren waren toen legio!
Zoals ik eerder schreef was onze Belgische compagnie gelegerd in de Francisca Barracks in Sankt-Tönis, Krefeld. Wij deelden die barakken met Britten en Canadezen want wij stonden onder het rechtstreeks commando van de NAVO. Heel veel contact was er niet tijdens de diensturen maar 's avonds des te meer. Zo kwamen Engelsen en Schotten regelmatig afgezakt naar onze kantine en bier verzetten konden ze als de besten!
Ze brachten dan vaak enkele vinylplaten mee zoals elpees van Status Quo en een single van een nieuwe groep van wie het geluid zijn tijd vèr vooruit was: Roxy Music! Wij konden daar slechts Peter Koelewijn tegenover zetten. Alhoewel hij in het Nederlands zong, zongen die Britten toch luidkeels mee: "Angeline, m'n blonde sexmachine".
Verder was Mungo Jerry vaak te horen op de radio met een doorslagje van 'Et moi, et moi, et moi' van Jacques Dutronc. Dave Edmunds greep terug naar een oud liedje uit 1956 en overgoot het met een saus alsof hij de Phil Spector uit Wales was met een eigen "wall of sound". Deep Purple toverde alweer een riff van jewelste uit hun gitaren maar Paul McCartney & Wings zouden geschiedenis schrijven met de LP 'Band On The Run' en de gelijknamige single. Tot in 1974 zouden er singles uit dat album geplukt worden.
In september 1973 begon West-Duitsland autoloze zondagen in te voeren vanwege de hoge benzineprijzen. In oktober en november zouden Nederland en België volgen. Gedaan dus om "met Apollo" eventjes voor een weekend naar huis te rijden! Reden voor dit alles was een olieboycot van de meeste Arabische olieproducerende landen tegenover de pro-Israëlische politiek van sommige Westerse landen. Voeg daarbij de aanslagen van Zwarte September, een netwerk van Jordaans-Palestijnse terroristen. Er deden geruchten de ronde dat wij niet op 31 oktober zou kunnen afzwaaien en misschien wel een maand langer in dienst zouden moeten blijven.
(De Francisca Barracks waren goed beveiligd.)
'Den Uyl is in den olie' was een single die Vader Abraham toen samen maakte met Boer Koekoek. Een andere hit uit die tijd was 'Kiele kiele Koeweit' van Farce Majeure. Beide singles zouden tijdens Carnaval 1974 heel goed scoren.
Wij lieten het echter niet aan ons hart komen en zochten troost in andere muziek zoals o.a. 'Hurt', het instrumentale 'Pepperbox' (later de tune van 'Sportweekend' op de BRT), '48 Crash', 'Randy', 'Kiss Me Mio Amore', en vooral 'Malaguena'!
(Met verlof in de zomer van 1973. Tijdens mijn legerdienst heb ik mijn snor en bakkebaarden laten groeien. Begin 1974 had ik een volledige baard.)
Af en toe moest ik ook meehelpen in de keuken als er niets te doen was in de kantine. Maar van schietoefeningen of op manoeuvre gaan was er geen sprake meer. Het verschil met mijn opleiding in Mechelen was groot.
Het heimwee stak meer en meer de kop op tijdens die prachtige zomer van 1973. Gelukkig konden we onze zinnen verzetten door bijna dagelijks brieven te versturen naar onze geliefde of door naar fijne muziek te luisteren van o.m. Albert Hammond, Detroit Emeralds, Medicine Head, Carpenters, John Terra, en vooral George Harrison.
Het soldatenleven kabbelde rustig voort in Krefeld tijdens die lange, hete zomer van 1973. Tijdens onze verlofdagen hielden we ons onledig met schaken, muziek beluisteren of een uitstapje naar het centrum van Krefeld, maar altijd in burger, nooit in uniform!
We luisterden vaak naar Hilversum III waar toen een viertal Zweden heel hoog in de hitparade stonden. Het waren twee koppels en ze werden afgekondigd als "Björn & Benny + Anna & Frieda" of als "Björn & Benny, Agnetha & Ann-Frid". Er bleken vele verschillende persingen van de single 'Ring Ring' de ronde te doen en pas een jaar later zou mijn "frank" vallen toen ze het Eurovisiesongfestival zouden winnen met 'Waterloo' onder het acroniem ABBA! Ik vond 'Ring Ring', in het Zweeds geschreven door Benny Andersson en Björn Ulvaeus, samen met hun manager Stig Anderson, veel beter dan 'Waterloo'. De Engelse vertaling werd gemaakt met hulp van Neil Sedaka en Phil Cody.
Verder was Roy Wood onder de vermomming van Wizzard vaak te horen op de radio, net als een wilde Amerikaanse meid die met haar begeleidingsgroep de hitlijsten onveilig maakte. 'Can The Can' was het debuut van Suzi Quatro. 10cc stond alweer in de hitparade, ditmaal met hun derde single! Om ons eraan te herinneren dat wij nog altijd in West-Duitsland vertoefden floot ene Peter Henn 'Flip Flap' de hitlijsten in tot in de Benelux!
Maar mijn favoriet uit die zomer is beslist 'Late Again' van Stealers Wheel, een slow om op slechts één tegel te dansen. Intussen begon het heimwee naar huis de kop op te steken ...
Langzaam maar zeker brak de zomer door in West-Duitsland. En om eraan ter herinneren dat wij in dat land gelegerd waren kenden Duitse artiesten succes tot zelfs in België en Nederland. Op de radiozenders of op televisie kon je niet omheen Bernd Clüver of Cindy & Bert. Zelfs Demis Roussos en Vicky Leandros brachten hun Engelstalige hits uit in het Duits!
Chicory Tip probeerde vruchteloos hun succes van 'Son Of My Father' te evenaren met 'Good Grief Christina' en mijn schoonvader in spe wees mij op een nieuwe Vlaamse zanger die veel bijval kende met een lied dat als het ware op zijn lijf was geschreven: 'De Werkmens'. Ivan Heylen zou in 1974 een nog grotere hit scoren tot zelfs in Nederland! Maar de single waarmee de Britse soldaten in de Francisca Barracks ons figuurlijk om de oren sloegen was 'All Because Of You' van Geordie, een glamrockband uit Newcastle-upon-Tyne die het strakke intellectuele keurslijf van de hardrock verwisselde voor een mengsel van glam, hardrock en blues, overgoten met een Geordie-muziekstijl. Brian Johnson was de zanger met de venijnige stem die vanaf 1980 de zanger van de Australische hardrockband AC/DC zou worden.
Bij gebrek aan mogelijkheden om voor een weekend naar België te rijden werden mijn bezoekjes aan de discotheek van Rheindahlen (Hoofdkwartier van de NAVO) steeds vaker. In totaal kocht ik er een 150-tal elpees, gelukkig zonder B.T.W. Ik kocht er ook een Philips tuner voor een meer dan schappelijke prijs.
