Vanaf 1 juli 2021 een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
Vanaf 1 juli 2021 een nieuwe reeks op deze muzikale tijdlijn. Een hele verzameling liedjes met in de titel de naam van steden, gemeenten, (ei)landen, provincies, deelstaten, werelddelen, bekende straten of parken, waterlopen, zelfs fictieve, mythologische of legendarische plaatsen op aarde.
The Beatles met Sheila Bromberg, harpiste. Zij werd voor haar bijdrage 9 Britse Pond betaald (ongeveer 17 U.S. Dollar). Paul McCartney realiseerde dit project naar een waargebeurd verhaal dat toen de krantenkoppen haalde. Eén van de hoogtepunten uit die magistrale elpee 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' uit "the summer of love". Het strijkersarrangement werd verzorgd door Mike Leander. Alternatieve versie uit 1967.
The Rolling Stones met Nicky Hopkins aan de piano; Brian Jones bespeelde de mellotron en John Paul Jones (latere bassist bij Led Zeppelin) zorgde voor het strijkersarrangement. Alternatieve versie met bijzondere intro uit 1967.
-=-=-=-=-=-=-=-=-
"It's all too beautiful" zongen Steve Marriott (lead vocals, gitaar); Ronnie Lane (bas, backing vocals); en Ian McLagan (toetsen, backing vocals) met Kenney Jones aan de drums in 1967. Maar de geweldige song kreeg de titel 'Itchycoo Park' mee. Naar verluidt was dit eigenlijk Little Ilford Park, Church Road in het district Manor Park. "Itchycoo" is dieventaal voor brandnetel of de haren van rozenbottelzaden die overvloedig aanwezig waren in dat park. Marriott zingt vrolijk over spijbelen en het experimenteren met verdovende middelen. Glyn Johns en George Chkiantz waren verantwoordelijk voor de geluidstechnische kant. Kenmerkend in deze psychedelische song is het gebruik van "flanging" of "phasing" waardoor de drums en de stem ruimtelijk klinken alsof er een jet de wolken doorklieft.
Keith West (pseudoniem van Keith Hopkins) was de frontzanger van de Britse psychedelische popgroep Tomorrow [misschien doet 'My White Bicycle' (mei 1967) een belletje rinkelen? 😉]. In die groep zat hij samen met o.a. Steve Howe, de latere gitarist van de progressieve rockband Yes en die "witte fiets" was gebaseerd op het Provo-circuit met gratis fietsen in Amsterdam. Maar zijn grootste succes boekte West met de eendagsvlieg 'Grocer Jack' uit een onuitgebrachte tieneropera van Mark Wirtz. De poppy single werd uitgebracht onder de naam 'Excerpt From A Teenage Opera' in het magisch popmuziekjaar 1967. Met dank aan het kinderkoor Corona (sic) Stage School. Een ander nummer geproduceerd en gearrangeerd door Mark Wirtz, de single 'A Touch of Velvet - A Sting of Brass' uit 1966, toegeschreven aan The Mood-Mosaic met The Ladybirds ken je misschien nog als tune van menig radiostation of piratenzender.
-=-=-=-=-=-=-=-=-
Melancholie ten top in het gezegend jaar 1967. De Noord-Ierse bard David McWilliams bracht toen zijn bekendste nummer uit. 'Days Of Pearly Spencer' klonk alsof hij het zong door de telefoon met een nasale klank. Later leerde ik 'Harlem Lady', 'Can I Get There by Candlelight' en 'Three O'Clock Flamingo Street' kennen. Deze prachtige single werd geen hit in Groot-Brittannië maar wel op het continent: Nederland, België, Frankrijk, en Italië draaiden het liedje grijs mede dankzij de hulp van Radio Caroline. Het strijkersarrangement kwam van Mike Leander die ook gezorgd had voor de melancholische klank van 'She's Leaving Home' op vraag van Paul McCartney toen George Martin even niet beschikbaar was.
Bij het horen van 'My World Fell Down' bekruipt mij altijd een herfstgevoel. Geschreven door John Carter en Geoff Stephens en voor het eerst uitgebracht in 1966 door de Britse popgroep The Ivy League. Wie of wat is dan Sagittarius? Een Amerikaanse studiogroep die bestond uit Glen Campbell, Bruce Johnnston, Gary Usher (producer en zanger) en Curt Boettcher. Zij bewerkten het origineel tot barokke popmuziek die niet zou hebben misstaan op 'Pet Sounds' van The Beach Boys. Ik hoorde het melancholisch lied voor het eerst in de herfst van 1967 op de RTBf waar de single grijsgedraaid werd. Een van mijn allergrootste eendagsvliegen en oh ja, mijn sterrenbeeld is Boogschutter. Luister vooral naar de knotsgekke overgang omstreeks 1:50 min. met een huilende baby en een paso doble tijdens een stierengevecht. Deze fantastische single heb ik nooit gevonden maar de elpee 'Present Tense' heb ik in 1977 op de kop kunnen tikken voor de luttele som van 99 BEF.
-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Penny Lane' had eigenlijk op de LP 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' moeten staan maar producer George Martin werd ongeduldig en vroeg om een single uit te brengen in afwachting van het album. Op de rugzijde verscheen 'Strawberry Fields Forever' (maar daarover morgen meer). Het werd een dubbelzijdige A-kant en toch slaagden The Beatles er niet in Engelbert Humperdinck met zijn cover van 'Release Me' van de eerste plaats in de Britse charts te verdrijven. In de Verenigde Staten slaagden de Fab Four er wel in de hoogste plaats te bereiken. Bij het schrijven van dit autobiografisch lied over de jeugd van Paul McCartney werd deze laatste bijgestaan door John Lennon met kleine tekstuele bijdragen. Indrukwekkende lijst van personen die de opnames bijwoonden: John Lennon: piano, slaggitaar, conga's en achtergrondzang; Paul McCartney: piano, percussie, harmonium, basgitaar, hoofdzang, achtergrondzang; George Harrison: leadgitaar, achtergrondzang; Ringo Starr: drums; George Martin: piano, handgeklap; Ray Swinfield, P. Goody, Manny Winters, Dennis Walton: fluit; Leon Calvert, Freddy Clayton, Bert Courtley, Duncan Campbell: trompet; Dick Morgan, Mike Winfield: hobo en althobo; Frank Clarke: contrabas; David Mason: piccolotrompet (gebaseerd op het Brandenburgs Concert nr. 2 in F van Bach). Later gaf George Martin toe dat het niet plaatsen van deze twee fenomenale nummers op 'Sgt. Pepper' waarschijnlijk de grootste blunder uit zijn loopbaan was.
Zoals ik eerder al schreef had 'Strawberry Fields Forever' net als de andere A-kant van de single ('Penny Lane') ook op de elpee 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' uit 1967 moeten staan. Manager Brian Epstein en producer George Martin konden niet wachten en vroegen om een single uit te brengen in het voorjaar om het album aan te kondigen. Later zou Martin toegeven dat dit wellicht de grootste blunder uit zijn loopbaan was! Het nummer werd geschreven door John Lennon maar het is Paul McCartney die de intro verzorgt met zijn mellotron. Lennon begon het introspectieve nummer over zijn jeugd te schrijven toen hij de kans kreeg een rol spelen in de film 'How I Won The War' van Dick Lester, waarvoor hij zes weken naar Almería in Spanje moest. Het kindertehuis Strawberry Field van het Leger des Heils aan Beaconsfield Road in Woolton, Liverpool bevond zich vlak bij het huis van zijn tante Mimi Smith, bij wie hij in zijn jeugd woonde. Aan het einde van het lied is er een spookachtig muziekje en wordt een stem hoorbaar (jammer genoeg niet in de clip). Wat deze stem precies zegt, was altijd een beetje onduidelijk, maar nadat de "Paul is dead"-mythologie in 1969 aanhang begon te krijgen meenden veel Beatlefans er "I buried Paul" in te horen. John Lennon verklaarde achteraf dat hij "Cranberry sauce" zei. Op een van de Anthology-versies is duidelijker te horen dat hij dit ook daadwerkelijk zegt. Verder is het ook mogelijk om "I'm very bored", "I married George" of "I married Paul" te verstaan. Let vooral ook op onderstaande videoclip avant la lettre die The Beatles realiseerden omdat zij geen live optredens meer hadden. Oh ja, het ziekenfondsbrilletje van John Lennon had hij opgezet tijdens de filmopnames in Spanje in het najaar van 1966 en het bleef nog vele jaren zijn handelsmerk.
-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Hey Joe' is een Amerikaans popnummer uit de jaren zestig dat een rockstandaard is geworden en in vele muziekstijlen is opgenomen door honderden artiesten sinds het geschreven is. Het nummer vertelt over een man die op de vlucht is en naar Mexico wil gaan nadat hij zijn vrouw heeft neergeschoten. Diverse claims en credits hebben echter geleid tot verwarring over het auteurschap en de oorsprong van het nummer. Algemeen wordt aangenomen dat Billy Roberts het legendarisch nummer heeft geschreven omstreeks 1962. De eerst bekende commerciële opnamen van het nummer is een single uit 1965 van de garagerockband The Leaves uit Los Angeles. In 1966 nam deze band 'Hey Joe' opnieuw op, en deze versie werd een hit in de Verenigde Staten. Op dit moment is de meest bekende versie de debuutsingle van The Jimi Hendrix Experience uit 1966; een variant op de versie van Tim Rose die het opnam onder de titel 'Blue Steel 44'. In België werd de versie van Jimi Hendrix pas bekend in 1967. Ik herinner mij een zelfgemaakte videoclip van de toenmalige BRT voor het programma Tienerklanken, gedraaid in het Zoniënwoud op enkele kilometers vanwaar ik toen woonde. Verder is 'Hey Joe' opgenomen door onder andere The Byrds, Cher, Deep Purple, Johnny Hallyday, Willy DeVille (mariachi-versie), Wilson Pickett, Patti Smith, ZZ Top, e.v.a. Het nummer heeft in sommige versies de titel 'Hey Joe, Where You Gonna Go?' of andere variaties. De clip van de BRT was playback, vandaar deze videoclip met beelden van een optreden uit 1967 waarop het gitaarwonder zijn instrument met zijn tanden en tong beroert en zelfs achterwaarts bespeelt! Een uniek tijdsdocument!
-=-=-=-=-=-=-=-=-
Wie mij goed kent, weet dat ik mijn allereerste vinylplaat (een elpee op 33 toeren, vandaag heet zo'n plaat een album) in 1969 kocht, nog vóór ik een platenspeler had! Op de hoes staat een foto van balletdansers in zwart/wit van het Ballet van de XXste eeuw. Béjart had aan Pierre Henry en Michel Colombier, twee Franse componisten, opdracht gegeven om muziek te componeren voor het optreden van zijn ballet in Avignon. Voluit is de titel van die plaat: 'Les Jerks électroniques de la Messe pour le temps présent et musiques concrètes de Pierre Henry pour Maurice Béjart' (Philips label). Wat mij vooral interesseerde waren deze fragmenten: 'Prologue' ; 'Psyché Rock' ; 'Jericho Jerk' ; 'Teen Tonic' ; en 'Too Fortiche'. Het bekendste melodietje is zonder twijfel 'Psyché Rock', gebruikt in menige film of reclamespot en vaak gebruikt in een remix door veelvuldige artiesten en muzikanten, o.m. door Fatboy Slim in 2000. Het deuntje is losjes geïnspireerd door de wereldbekende standaard uit de garage rock 'Louie Louie', geschreven door Richard Berry in 1956, en wereldkundig gemaakt door The Kingsmen in 1963. De intro lijkt ook sterk op 'Get Off Of My Cloud' van The Rolling Stones . 'Psyché Rock' werd tenslotte als een pastiche gebruikt voor de generiek van de serie 'Futurama' (hier gaat beslist een belletje rinkelen bij de jeugd!). Ik had die muziek indertijd gehoord tijdens een toneelvoorstelling in de zaal Patria in de Broekstraat (hartje Brussel) en aangezien ik ze niet kon beluisteren bij gebrek aan een platenspeler ging ik bij een kameraad waar ik ze kopieerde op band en eens terug thuis mijn Grundig tape recorder deze geweldige muziek ontelbare keren liet afspelen. In 1970 zou Pierre Henry samenwerken met de Britse rockband Spooky Tooth. Voorwaar een unicum!
Mijn trouwe bondgenoot sinds 1967: de Grundig tape recorder TK120!
In de laatste aflevering van de Radio 2 Top 30 van de maand september (zaterdag 25/9) kwam Johannes Faes alias Tourist LeMC, Belgische hiphop- en kleinkunstartiest, als eerste nieuwkomer binnen met zijn nieuwste single 'Bal aan de voet'.
Carlos Efren Reyes, echte naam van Farruko, is een reggaeton en Latin popzanger uit Puerto Rico. Op zaterdag 25 september 2021 kwam hij met zijn zomers en zeer dansbaar deuntje 'Pepas' terecht in de Radio 2 Top 30. De herfst was toen nochtans al ingetreden!
En als klap op de vuurpijl kregen we op zaterdag 25 september 2021 een gloednieuwe nummer één te horen. De afgelopen maand werden er 12 nieuwkomers en driemaal een andere nummer één gedraaid in de Radio 2 Top 30 door Peter Hermans. Dit was de volledige Top-3:
1. Shouse steeg met 'Love Tonight' van 2 naar 1 en dat Australisch elektronisch muziekduo had daar 9 weken voor nodig gehad! 2. Elton John en Dua Lipa stegen met 'Cold Heart (PNAU Remix)' van 6 naar 2 en zij deden dat na slechts 4 weken! 3. De grootste stijger kwam van Ed Sheeran want 'Shivers' vloog na 2 weken van 21 naar 3!
Slechts twee nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 25 september 2021 maar wel een andere nummer één!
