Mijn herinneringen uit die periode van mijn leven zijn niet alleen muzikaal want ik had ook interesse in film, fotografie, toneel, en sport!
Hoeveel kilometers heb ik per fiets niet afgelegd in het Brusselse, met zijn vele heuvels! Zo ben ik ooit eens naar mijn grootmoeder gereden (op 55 km van Watermaal). Eens bij haar aangekomen, op enkele honderden meters van de Limburgse grens, moest ik wel naar mijn moeder telefoneren om haar gerust te stellen. Gelukkig heeft ze nooit geweten dat ik –ergens voorbij Tervuren, ik denk nabij Vossem- in de greppel werd gereden door een grote vrachtwagen die mij met hoge snelheid voorbij stormde! De reisroute was gemakkelijk: Watermaal – Tervuren – Leuven en dan richting Diest, en dat zonder GPS!
Met mijn taperecorder bezocht ik ook vaak mijn vrienden die een platenspeler hadden en waar ik elpees van The Beatles, The Rolling Stones, ‘Fill Your Head With Rock’, Rare Earth (‘Get Ready’!), Boudewijn de Groot en ‘Bridge Over Troubled Water’ van Simon & Garfunkel helemaal kon kopiëren.
Sinds september 1969 (schooljaar 1969-1970) had ik mij samen met mijn goede jeugdvriend Geert ingeschreven in het amateurtoneel. Eenmaal per week kwamen wij samen met o.m. Kris, Renilde, Viviane, Eva en Guy in de lokalen van de Bloeiende Kerselaar (een rijksschool) waar wij les kregen (theorie en praktijk) van regisseur bij de BRT Pol Stabel. Eind juni 1970 hebben wij ons diploma in de toneelkunsten behaald in de Nederlandstalige Rijksmuziekacademie van Etterbeek. Het volgende schooljaar kwamen daar Chantal, Roos en Helen, Willy, en Rita bij.
Toen werd mijn naam nog verkeerd gespeld en pantomime werd als pantomine afgedrukt! Pol Stabel hieronder op latere leeftijd.
Dankzij Pol Stabel kregen wij de kans om te figureren in de nieuwe jeugdreeks van de BRT genaamd Keromar. De opnames zouden plaatsvinden in het Zoniënwoud, in Waterloo. Op een zeer zonnige dag in de maand juli 1970 reden wij met het openbaar vervoer naar het Rouppeplein in Brussel (nabij het Zuidstation) waar wij een bus van de buurtspoorwegen namen richting Waterloo. Het was een leerrijke ervaring, maar wel een zeer vermoeiende… Veel schmink, van kleren wisselen, wachten. Wij waren niet bezoldigd maar kregen toch eten en drinken. Wij hadden nog andere kameraden opgetrommeld zoals Monique en Francis, Koen, Godelieve, en ik hoop dat ik niemand vergeet. Scenarist Louis De Groof, die ook de jeugdseries ‘Kapitein Zeppos’ en ‘Axel Nort’ schreef, baseerde zich voor Keromar op de cultuur van de hippies en de sfeer van de trilogie ‘In de ban van de ring’ van Tolkien.
Eens de opnames van start gingen keken wij vol ontzag op naar de talrijke bekende en minder bekende acteurs zoals o.m. Mike Verdrengh (Timbal); Annelies Vaes (Ismel); Senne Rouffaer (Goerki); Ann Petersen (Gwin, de witte vrouw); Jan Pauwels (Assam); Nand Buyl (Kelpie); Jan Decleir (Odo); Rik Andries (Ostrik); Janine Bischops (Rinda); Ronny Waterschoot (Obigal); Marc Bober (Wallimir de Wandelaar); Jeanine Schevernels (Toela de Noetin), Alex Wilequet (Alverik); Gerda Marchand (Orna); John Geentjes (Breas); Raymond Bosschaerts, Sjarel Branckaerts, Alex Cassiers; Rudi Delhem (Bolt); Frans Maas en Bruno Schevernels (Noeten).
Aangezien er weinig figuranten waren komen opdagen moesten de mannelijke figuranten zowel Kerten uitbeelden (met een minirokje en bruin geschminkte benen zoals Mike Verdrengh) als Bolten (gehuld in een soort latex zwart pak met helm, en een nepbaard: dat was pas zweten!).
De serie zou nadien opgenomen worden bij Starigrad in het toenmalige Joegoslavië om in zo zonnig mogelijke omstandigheden te kunnen filmen. Jammer genoeg mocht ik van mijn ouders daar niet naartoe. De serie heb ik nooit helemaal gezien, slechts hier en daar flarden want ze werd uitgezonden op woensdagnamiddag. Mijn neefjes en nichtjes hebben mij in 1971 wel herkend op televisie. Hierboven sta ik uiterst links met een nepbaard!
Monique, mijn buurmeisje, met en zonder pruik en hieronder mijn schoolmakker Koen en daarnaast rusten Francis en Monique (met nepsnor!) uit in de schaduw van een muur.
Het verhaal verscheen in 1971 ook in boekvorm, van de hand van Louis De Groof. Het is een uitgave in drie delen met zwart-witfoto's uit de televisieserie. Deel 1 was getiteld Finroen, deel 2 De Maanvallei en deel 3 Het Boek der Kerten. Die boeken heb ik achteraf gekocht en mezelf toch enkele malen op de foto’s herkend, niettegenstaande de kostuums. Tot op de dag van vandaag herinner ik mij nog altijd de kreten die toen niet van de lucht waren: “blaster en dollar”, “sludderamok” en vooral “in de ban van de Gurwel!”… De muziek in de serie is van Pieter Verlinden, maar in sommige scènes wordt muziek van Ennio Morricone gebruikt, meer bepaald die voor de films van Sergio Leone (in de spaghettiwesterns). Het lied van de begingeneriek wordt gezongen door Della Bosiers.
Maar wat stond er in de maand juni 1970 zoal in de BRT Top 30 genoteerd?
- ‘Laat ons een bloem’ – Louis Neefs (een knappe Nederlandstalige cover van ‘Leave Them A Flower’ van Wally Whyton) en ‘Everything Is Beautiful’ – Ray Stevens (de Amerikaanse lolbroek kon af en toe ook een serieus zijn);
- ‘Never Marry A Railroad Man’ – Shocking Blue (geweldige opvolger van ‘Mighty Joe’!); - ’24 Hours At The Border’ – The Pebbles (internationaal geluid van deze Antwerpenaars);
- ‘Soolaimón (African Trilogy II)’ – Neil Diamond (de Amerikaanse singer/songwriter ging de Afrikaanse toer op!); - ‘Do The Funky Chicken’ – Rufus Thomas (een grijsgedraaide single in De Reinaert!);
- ‘I Don’t Believe In If Anymore’ – Roger Whittaker (aangrijpend verhaal van deze sympathieke bard); - ‘It’s All In The Game’ – The Four Tops (een lied geschreven in mijn geboortejaar 1951: een hit voor Tommy Edwards in 1958 en voor Cliff Richard in 1963);
- ‘Groovin’ With Mr. Bloe’ - Mr. Bloe (een leuke instrumentale single met een mondharmonica in een glansrol); - ‘In The Summertime’ – Mungo Jerry (dè zomerhit van 1970!).
En in de Veronica Top 40 stonden volgende singles onder meer genoteerd:
- ‘Real Cool World’ – The Greatest Show On Earth (één van mijn vele favorieten van 1970!);
- ‘Three O’Clock Flamingo Street’ – David McWilliams (uit 1969 en alsnog een hit in 1970); - ‘Shoeshine Boy’ – The Humblebums (het duo bestond uit Gerry Rafferty en Billy Connolly. Ik zag de Schotten optreden dat jaar in het Flageyplein, dankzij de BRT Omroep Brabant);
Gerry Rafferty en Billy Connolly als The Humblebums, zoals ik ze zag optreden in het Flageygebouw!
- ‘What’s Going On’ – Taste (dankzij hun optreden tijdens het Isle of Wight-festival profiteerden Rory Gallagher en zijn maten een maximum en dat vertaalde zich in een notering in diverse hitlijsten!); - ‘Lucy, Lucy’ – Amsterdam (de tweede single van de Amsterdamse band in de hitparade);
- ‘Sunshine & Rain (The Name Of The Game)’ – Alan Price (de vroegere toetsenist van The Animals scoort alweer, ditmaal solo zonder zijn Set); - ‘Freedom Blues’ – Little Richard (verrassende hitsingle van deze rocklegende in de Benelux);
- ‘Soul Calypso’ – The Merrymen (de opvolger van ‘Big Bamboo’); - ‘Which Way You Goin’ Billy?’ – The Poppy Family (zeemzoete pop uit Canada met het echtpaar Susan & Terry Jacks);
- ‘Let Us Pray Together’ – Sandra & Andress (sic) (zangeres Sandra Reemer en zanger-componist Dries Holten: later werd Andress aangepast tot Andres); - ‘Magical Mystery Morning’ – The Cats (Palingpop uit Volendam);
- ‘Free The People’ – Delaney and Bonnie and Friends (het Amerikaans echtpaar Delaney en Bonnie Bramlett lieten zich vaak begeleiden door verscheidene muzikanten zoals Duane Allman, George Harrison, Eric Clapton, Jim Gordon, King Curtis, en Dave Mason. - ‘Go Back’ – Crabby Appleton (hierbij moest ik altijd denken aan een grote ton appelen waarin je naar hartenlust kon grabbelen…);
- ‘Teach Your Children’ – Crosby, Stills, Nash & Young (uit de geweldige elpee ‘Déjà vu’!).
In mei leggen alle vogels een ei. Maar wat stond er naast die gedenkwaardige zaterdag 2 mei 1970 nog in de BRT Top 30 van die lentemaand?
- ‘Tipitipiti’ – Marva (Nelly Byl zorgde voor de Nederlandse tekst van dit Italiaans liedje van Orietta Berti);
- ‘American Woman’ – The Guess Who (deze Canadese rockband scoorde hiermee een wereldhit met op de b-kant ‘No Sugar Tonight’/’New Mother Nature’!);
- ‘Keep On Smiling’ – James Lloyd (deze Jamaicaanse zanger en entertainer verhuisde naar Londen. Hij ging op tournee, voornamelijk in Duitsland waar hij een contract kreeg aangeboden bij Ariola Records.); - ‘Cecilia’ – Simon & Garfunkel (de zoveelste hitsingle uit de LP ‘Bridge Over Troubled Water’!);
- ‘Million Dollar Bash’ – Jonathan King (alweer een cover van een nummer dat oorspronkelijk van Bob Dylan is en uit de sessies komt van The Basement Tapes opgenomen in Big Pink) - Jonathan King heb ik niet gevonden, maar wel deze andere cover:
- ‘Make Me Smile’ – Chicago (Transit Authority was definitief weggelaten uit de groepsnaam); - ‘Vehicle’ – The Ides Of March (deze Amerikaanse rockband kwam ook uit Chicago – een stukje uit het lied werd als jingle gebruikt in de BRT Top 30);
- ‘Duw een beetje’ – Jimmy Frey (hij haalde de mosterd bij Gene Pistilli en zijn ‘I'll Never Get Enough’ – Productie van Roland Kluger);
- ‘Who Are My Friends’ – J. Vincent Edwards (minder bekende opvolger van ‘Thanks’ geproducet door Mark Wirtz); - ‘Tennessee Bird Walk’ – Jack Blanchard & Misty Morgan (een Amerikaans country-duo uit Florida);
- ‘Question’ – The Moody Blues (een heel ander geluid dan op ‘Melancholy Man’);
- ‘Up Around The Bend’ – CCR (het fantastische ‘Run Through The Jungle’ stond op de b-kant of was het in sommige landen andersom?).
Op Pinkstermaandag 18 mei 1970 werd het allereerst Pinkpopfestival georganiseerd. De meerderheid van de optredende artiesten stond toen niet in de hitlijsten.
Vrijgevochten Nederlandse hippies op het festival en Barry Hay van de Golden Earring (rechts):
En hoe was de toestand in de Nederlandse Top 40 die werd uitgezonden door Radio Veronica?
- ‘Cat Food’ – King Crimson (ik zag de groep live op het Hyde Park Concert maar dit nummer brachten de progressieve Britten toen niet); - ‘Lonesome Tree’ – The Machine (een aantal leden verlieten Swinging Soul Machine en scoorden met deze single);
- ‘I Feel All Right’ – James Brown (“The Godfather of Soul" werd bij ons enkel gedraaid op zaterdag in een speciaal programma van Omroep Antwerpen); - ‘Funky, Monkey Monkey’ – Billy Jones and the Stars (deze Texaan vestigde zich in 1968 in Amsterdam – Hij zong ook af en toe bij Oscar Harris And The Twinkle Stars tot 1980);
- ‘Sufferin’ In The Land’/’Come Into My Life’ – Jimmy Cliff (dubbelzijdige single van deze reggae artiest);
- ‘Kitsch’ – Barry Ryan (opzwepende opvolger van ‘Love Is Love’); - ‘She Was Naked’ – Super Sister (waarschijnlijk het eerste popnummer waarin enkele woorden Latijn werden gezongen! De groepsnaam werd nadien in één woord geschreven);
- ‘Yellow River’ – Christie (hier hebben The Tremeloes een wereldhit laten liggen want zij namen het nummer oorspronkelijk op maar het was Jeff Christie die met de basistrack van The Trems de single uitbracht, met zijn stem uiteraard! The Tremeloes scoorden wel met hun Spaanstalige versie (‘No Comprendes’) een vette nummer één in Spanje en Latijns-Amerika!);
- ‘The Green Manalishi (With The Two Prong Crown)’ – Fleetwood Mac (na de blues was dit een veel harder geluid van de Britse band – ‘Oh Well Part 1’ was al een voorbode van die hardere sound!).
De laatste film van The Beatles kwam op 13 mei 1970 uit in de bioscopen onder de titel ‘Let It Be’, een documentaire van regisseur Michael Lindsay-Hogg. Ik heb ‘m echter -als trouwe fan van The Beatles- nooit gezien omdat er naar verluidt hevige spanningen te zien zijn tussen de vier leden. Ik was in die periode ook fel ontgoocheld in het uiteenvallen van mijn favoriete groep. De single ‘Let It Be’ kwam in het Verenigd Koninkrijk zelfs niet terecht op de eerste plaats! De Fab Four werden tegengehouden door… Lee Marvin en zijn ‘Wand’rin Star’, een lied uit de musical ‘Paint Your Wagon’. Op de b-kant stond –geloof het of niet- ‘I Talk To The Trees’ gezongen door… Clint Eastwood, zijn tegenspeler in die muzikale film! Dit was de tweede maal dat The Beatles niet op één terechtkwamen in het VK. Het gebeurde ook in 1967 toen de single ‘Penny Lane’/’Strawberry Fields Forever’ van de top werd gehouden door niemand minder dan Engelbert Humperdinck en zijn cover van ‘Release Me’, een lied uit 1949! Daarom post ik nu de b-kant van ‘Let It Be’ want die komt oorspronkelijk uit 1968 toen Rolling Stone Brian Jones er nog een partijtje saxofoon op speelde. Het lied bleef een tweetal jaren op het schap liggen tot het in 1970 na veel studiowerk alsnog werd uitgebracht. De sfeer ademt een mengeling uit van Monty Python en Peter Sellers. Luister maar naar ‘You Know My Name (Look Up The Number)’!
En wat stond er op zaterdag 2 mei 1970 zoal in de Nederlandse Top 40 genoteerd?
- ‘Ruby Is The One’ – Earth & Fire (Jerney Kaagman werd steeds bekender!) en ‘Red Rover’ – Mailer Mackenzie Band (alweer een Nederlandse band – lijkt heel fel op CCR);
- ‘Groovie Kinda Love’ – Elki and Owen with the Rim Ram Band (reggae cover van ‘A Groovy Kind Of Love’ van The Mindbenders) - Elki is in feite Elkie Brooks. Het meisje op de cover is een Afrikaans Model! en ‘Young, Gifted And Black’ – Bob & Marcia (reggae zat in de lift!);
- ‘Daughter Of Darkness’ – Tom Jones (onverstoorbaar bleef de Welshman platen uitbrengen); - ‘I Can’t Tell The Bottom From The Top’ – The Hollies (de groep had het vertrek van Graham Nash goed verteerd – Met Reginald Dwight aan de piano, net voor hij Elton John werd!);
Op nummer één bij onze noorderburen stonden Simon & Garfunkel met ‘El Condor Pasa’.
Op zaterdag 2 mei 1970 werd op de BRT Omroep Brabant de allereerste BRT Top 30 uitgezonden en daar stond Norman Greenbaum op één met ‘Spirit In The Sky’. Roger Troch presenteerde die hitlijst tot december 1970. Zijn bijnaam was Peepee. De meeste liedjes daaruit stonden ook genoteerd in de Nederlandse hitparade behalve Ronny Temmer natuurlijk en deze negen singles (John & Ann Ryder stonden wel genoteerd):
- ‘What Goes Up Must Come Down’ – Cellophane Mop [een mij onbekende groep en ik merk nu dat de productie in handen was van Mark Wirtz (bekend van “A Teenage Opera”) en dat Chris Spedding de gitaar bespeelde, waarschiijnlijk uit het VK dus] (op 13); - ‘Save The Last Dance For Me’ – John Rowles (de zoveelste cover van deze classic!) (op 14);
- ‘Thinking About The Good Times’ – New Inspiration (op 15); - ‘ABC’ – The Jackson 5 (de opvolger van ‘I Want You Back’) (op 23);
- ‘M’n Air-hostess’ – Will Tura (“Of naar Cuba!”: zeer gedurfd in een periode van vliegtuigkapingen!) (op 24);
- ‘Cecilia’ – Harmony Grass (Britse popband) of John & Anne Ryder (Brits duo) (een cover van de bekende single van Simon & Garfunkel) (op 25);
- ‘My Baby Is Sweet’ – Light Fire (een mij onbekende Belgische groep) (op 28); - ‘By The Way’ – The Tremeloes (minder bekende single van de Trems, het einde was nabij!) (op 29);
- ‘Woodstock’ – Crosby, Stills, Nash & Young (op 30) (David, Stephen, Graham & Neil met hun relaas over het festival uit 1969 – het origineel is van Joni Mitchell, iets later ook gecoverd door Matthews’ Southern Comfort).
Het Eurovisiesongfestival van 1970 werd in Amsterdam gehouden. Het jaar voordien waren er vier winnende landen (Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Nederland, en Spanje) en na loting werd Nederland aangeduid om het liedjesfestival te organiseren. Er waren slechts 12 deelnemende landen want Portugal, Zweden, Noorwegen, en Finland hadden zich teruggetrokken als protest op “het stemschandaal van 1969”. Oostenrijk had zich in 1969 al teruggetrokken en nu dus ook.
De gedoodverfde winnares werd slechts tweede. Ierland won voor de allereerste maal! Er waren enkele opmerkelijke kandidaten: 1ste: Dana voor Ierland met ‘All Kinds Of Everything’; 2de: Mary Hopkin voor het Verenigd Koninkrijk (tijdens het festival aangekondigd als Groot-Brittannië) met ‘Knock, Knock Who’s There’;
3de: Katja Ebstein voor West-Duitsland met ‘Wunder gibt es immer wieder’; 4de: Julio Iglesias voor Spanje (‘Gwendolyne’) Hij zou later wereldbekend worden!;
7de: Patricia en de Hearts of Soul voor Nederland (Het reglement stond niet toe dat er groepen deelnamen, vandaar de tijdelijke naamsverandering!) met ‘Waterman’; 8de: Jean Vallée voor België met ‘Viens l’oublier’;
12de: David Alexandre Winter (een Nederlander die in Frankrijk woonde) voor het Groothertogdom Luxemburg met ‘Je suis tombé du ciel’. Pijnlijk resultaat want hij behaalde nul punten!
De zusjes Maessen, Katja Ebstein, en Jean Vallée zouden later nog deelnemen aan het Eurovisiesongfestival.
Volgende singles stonden in de loop van de maand april 1970 in de Nederlandse Top 40 genoteerd:
- ‘All Kinds Of Everything’ – Dana (Ierland wint het Eurovisiesongfestival voor de eerste maal!); - ‘Knock, Knock Who’s There’ – Mary Hopkin (bijna iedereen dacht dat zij het ESF zou winnen. Niet dus!);
- ‘I.O.I.O’ – The Bee Gees (Barry en Maurice zonder Robin, maar wel met Vince Melouney (akoestische gitaar) en Colin Petersen (drums), twee vroegere bandleden uit de periode 1966-1968); - ‘Adagio’ – Ekseption (de Nederlandse progressieve popgroep die klassiek met pop vermengt neemt hier een compositie van Albinoni onder handen);
- ‘Sympathy’ – Steve Rowland & The Family Dogg (een cover van een single van de groep Rare Bird uit 1969); - ‘Good Morning Freedom’ – Blue Mink (knappe opvolger van ‘Melting Pot’);
- ‘Let It All Hang Out’ – Jonathan King (een cover van ‘Let It Out (Let It All Hang Out)’ van de Amerikaanse garagegroep The Hombres uit 1967); - ‘Barbara’s Boy’ – The Four Tops (een minder bekende single die wel scoorde in Nederland);
- ‘As je mekaar niet meer vertrouwen kan…’ – Adèle Bloemendaal, Leen Jongewaard, Piet Römer en koor (de derde single uit de komische TV-reeks “’t Schaep met de vijf pooten” die ik nooit zag!); - ‘Osaka’ – The Shoes (De wereldtentoonstelling van 1970 werd gehouden in Osaka, Japan onder de naam Expo 70);
- ‘Simple Song Of Freedom’ – Tim Hardin (terug in de schijnwerpers dankzij Woodstock 1969); - ‘Can’t Help Falling In Love’ – Andy Williams (De melodie is gebaseerd op ‘Plaisir d'amour’, net zoals ‘I Want To Live’ van Aphrodite’s Child uit 1969 trouwens!);
- ‘Mademoiselle Ninette’ – The Soulful Dynamics (de groep werd gevormd in 1965 in Liberia, Afrika. In 1969 verhuisden de bandleden naar het Duitse Hamburg); - ‘Gimme Dat Ding’ – The Pipkins (hier is Tony Burrows weer van de partij!);
- ‘The Seeker’ – The Who (Eerste single na de rockopera ‘Tommy’. Bob Dylan, The Beatles en Timothy Leary komen voor in de tekst van Pete Townshend. Nicky Hopkins speelde op piano);
- ‘Spirit In The Sky’ – Norman Greenbaum (vanuit het niets scoorde deze onbekende Amerikaan wereldwijd met zijn debuutsingle. In 1969 bracht hij die single uit, waarvan hij 2 miljoen exemplaren verkocht. Het nummer was ook religieus getint net zoals enkele andere singles uit het voorjaar van 1970: ‘Superstar’; ‘Mijn gebed’; ‘Our Father’; en ‘Jesus Is Just Alright’); - ‘House Of The Rising Sun’ – Frijid Pink (niemand had ooit gedacht dat er na The Animals nog een versie zou komen van deze traditional. Knappe gitaarsound!);
- ‘Get Ready’ – The Rare Earth (Blanke act op het Motownlabel! Voor de elpee werd het lidwoord “The” definitief weggelaten. Hierop stond een bijna 22 minuten-lange versie van de bekende Motownsong die oorspronkelijk door The Temptations werd uitgebracht!). Op de b-kant stond ‘Magic Key’.
In 1969 heette de groep nog The Rare Earth. Al snel ingekort tot Rare Earth (een tongbreker voor Franstalige deejays, ik denk hier aan Claude Delacroix van de RTBF die de groep steevast aankondigde als "Raar Iert" (sic)!
Populaire films uit 1970 (in willekeurige volgorde) die ik toen voor het overgrote deel in de bioscoop zag of later op televisie.
‘Five Easy Pieces’ met Jack Nicholson en Karen Black. ‘Le cercle rouge’ met Alain Delon, Gian Maria Volonté en Yves Montand.
‘Kelly’s Heroes’ met Clint Eastwood, Telly Savalas en Donald Sutherland. ‘Patton’ met George C. Scott en Karl Malden. ‘The Private Life of Sherlock Holmes’ met Robert Stephens. ‘Tora! Tora! Tora!’ met Martin Balsam. ‘Elvis: That's the Way It Is’ met een geweldige live soundtrack! ‘Zabriskie Point’ met Harrison Ford en een geweldige soundtrack! ‘Chisum’ met John Wayne. ‘Ryan’s Daughter’ met Robert Mitchum, Trevor Howard en Sarah Miles. ‘My Name Is Trinity’ met Terence Hill en Bud Spencer. ‘Cold Sweat (De la part des copains)’ met Charles Bronson. ‘M*A*S*H’ met Donald Sutherland en Elliott Gould. ‘Little Big Man’ met Dustin Hoffman en Faye Dunaway. ‘Airport’ met Burt Lancaster, Dean Martin en George Kennedy. ‘Soldier Blue’ met Candice Bergen, Peter Strauss en Donald Pleasance. ‘Waterloo’ met Orson Welles, Christopher Plummer en Rod Steiger. ‘Love Story’ met Ali MacGraw en Ryan O’Neal. ‘The Owl and the Pussycat’ met Barbra Streisand en George Segal. ‘De Aristokatten’ (Disney classic). ‘Beneath the Planet of the Apes’ met Charlton Heston. ‘Rio Lobo’ met John Wayne. ‘Performance’ met Mick Jagger, Anita Pallenberg en James Fox (ook een knappe soundtrack).
‘Borsalino’ met Alain Delon en Jean-Paul Belmondo.
‘Dernier domicile connu’ met Lino Ventura en Marlène Jobert.
‘Heureux qui comme Ulysse…’ met Fernandel.
‘L’aveu’ met Yves Montand en Simone Signoret.
‘L’enfant sauvage’ van François Truffaut.
‘La horse’ met Jean Gabin.
‘Woodstock’, Amerikaanse documentaire van Michael Wadleigh (ook een geweldige soundtrack!).
En wat stond er in de loop van de maand maart 1970 onder meer in de Nederlandse Top 40?
- ‘Instant Karma! (We All Shine On)’ – Lennon/Ono with The Plastic Ono Band (in de VS uitgebracht als een single van John Ono Lennon!);
- ‘No Dogs Allowed’ – José Feliciano (waargebeurd verhaal: de blinde zanger mocht in 1969 niet binnen in een Londense luchthaven met zijn blindegeleidehond! Na veel poespas lukte het toch. Hij schreef er een liedje over…); - ‘It’s Five O’Clock’ – Aphrodite’s Child (wereldnummer van deze sympathieke Grieken!);
- ‘You’re Such A Good Looking Woman’ – Joe Dolan (knappe opvolger van ‘Make Me An Island’ van deze Ierse zanger) en ‘Let There Be Love’ – The Bee Gees (minder gekend nummer van de Gibb broertjes);
- ‘Evil Ways’ – Santana (waardige opvolger van ‘Jingo’, hier en daar ook ‘Jingo-lo-ba’ genoemd) en - ‘Lay Down (Candles in the Rain)’ – Melanie & The Edwin Hawkins Singers (met vereende krachten stegen deze Amerikaanse zangeres en de gospelzangers naar de top!);
- ‘Let It Be’ – The Beatles (geweldig nummer met een wrange nasmaak want dit zou wel eens de allerlaatste single van de Fab Four kunnen zijn. Ik kreeg ongelijk…);
- ‘Soul Tango’ – Casey and The Pressure Group (geweldige instrumentale pianoklanken) en ‘Down South’ – Rob Hoeke Boogie Woogie Quartet (boogie uit Nederland!);
- ‘El Cóndor Pasa’ – Los Incas (instrumentaal nummer uit 1963 dat door Paul Simon van onder het stof werd gehaald voor zijn versie op de elpee ‘Bridge Over Troubled Water’!) en ‘El Condor Pasa’ – Simon & Garfunkel (met de instrumentale track van Los Incas!);
- ‘The Witches Promise’ – Jethro Tull (duivel-doet-al Ian Anderson – onder andere zang, dwarsfluit, akoestische gitaar, mondharmonica, bansuri en mandoline- in goede doen!) ; - ‘Never Had A Dream Come True’ – Stevie Wonder (de blinde Amerikaan scoorde met de regelmaat van een klok);
- ‘Groupy Girl’ – Tony Joe White (wie had toen kunnen denken dat ik de Amerikaanse singer/songwriter aan het werk zou zijn in 1971 in het Antwerps Sportpaleis als voorprogramma van CCR!); - ‘Who Do You Love’ – Juicy Lucy (een geweldige versie van Bo Diddley’s meesterwerk!).
