De maand juli 1969 ligt nu definitief achter de rug. Op 8 augustus 1969 staken The Beatles het beroemde zebrapad over nabij Abbey Road. Die geweldige elpee met dezelfde naam en met de iconische hoes werd op 26 september uitgebracht. Diverse nummers daaruit zouden vanaf september de radiozenders en de hitlijsten bereiken. In Woodstock werd een legendarisch festival gehouden van 15 tot 18 augustus. In de vroege ochtend van 19 augustus trad Jimi Hendrix nog op, toen vele hippies de weide van Max Yasgur al hadden verlaten. Het bezoekersaantal lag ruim boven de 400.000. Het festival dat ik op 5 juli had bijgewoond in Hyde Park (de Stones en andere groepen) werd door minstens 250.000 mensen bezocht. Ik kon mij daar dus iets bij voorstellen.
Maar veel aandacht werd er toen in de media hier in West-Europa niet aan Woodstock gegeven. Het is pas dankzij de documentaire van Michael Wadleigh die pas op 4 september 1970 in België werd uitgebracht dat wij de werkelijke impact van dat festival konden inschatten. Ik was één van de eersten om die prent in de bioscoop te bekijken. Ondertussen heb ik hem nog tweemaal op tv bekeken en eenmaal in de bioscoop in Mechelen.
De allereerste artiesten die door Woodstock in de hitparades zouden geraken waren Melanie, Richie Havens, Santana, en The Who. De andere deelnemende muzikanten zouden pas vanaf januari 1970 hun voordeel uit het festival halen, zoals o.m. Creedence Clearwater Revival, Joe Cocker, Canned Heat, en Jefferson Airplane.
'Beautiful People' – Melanie
De Amerikaanse zangeres Melanie Safka bezong natuurlijk met haar prachtige ode 'Beautiful People' de aanwezige hippies in Bethel.
Het Woodstockfestival was een hoogtepunt van de tegencultuur van de jaren zestig en van het hippietijdperk. Het festival werd Woodstock genoemd naar de gelijknamige plaats op een kleine zeventig kilometer afstand die bekend stond als centrum van de toenmalige hippiecultuur.
The Beatles en Bob Dylan schitterden door hun afwezigheid maar niet getreurd want de lijst artiesten aan dat festival is gewoonweg indrukwekkend.
Ondanks het gebruik van alcohol en drugs was er weinig misdaad en geweld op het festival. Er waren echter te weinig voorzieningen getroffen voor het onverwacht grote aantal bezoekers, waardoor de autoriteiten uiteindelijk besloten de noodtoestand over het festivalterrein uit te roepen.
'Freedom' – Richie Havens
De Amerikaanse zanger Richie Havens liet zich inspireren door onder anderen Joan Baez en Bob Dylan.
Een muzikaal hoogtepunt was voor Havens zijn optreden op de beroemde Woodstock Music & Arts Fair, een van de grootste popfestivals ooit, in 1969. Vanwege de vertragingen van de aankomst van de andere artiesten, bleef Havens doorspelen totdat hij afgelost kon worden (het optreden duurde alles samen drie uur). Op het moment dat al zijn nummers al gespeeld waren, besloot hij een improvisatie te spelen op het nummer 'Motherless Child', waarin hij het woord freedom keer op keer herhaalde. Onder de titel 'Freedom' werd dit nummer een internationale hit.
Hieronder komen er nog enkele hoogtepunten uit Woodstock 1969 aan bod op deze muzikale tijdlijn. Het festival had als motto "3 Days of Peace & Music" ('drie dagen van vrede en muziek'). Het geldt als een van de belangrijkste en bekendste evenementen in de geschiedenis van de Amerikaanse hippiecultuur en popmuziek. Rolling Stone noemde het evenement in zijn '50 Moments That Changed the History of Rock and Roll'. Hoewel aanvankelijk 200.000 mensen werden verwacht, lag het uiteindelijke bezoekersaantal ruim boven de 400.000, van wie de meesten geen entreegeld hadden betaald. Hierdoor was het festival eerst niet winstgevend voor de organisatoren, maar dankzij de platenverkoop en inkomsten van de film werd het dat uiteindelijk toch.
'Jingo' + 'Soul Sacrifice' (live) – Santana
Na het Woodstock Festival kwamen nieuwe artiesten sporadisch op de radio met hun live versies van songs die nog bekend moesten worden in onze contreien.
Zo was er 'Jingo', een coverversie van 'Jin-go-lo-ba' van Babatunde Olatunji uit 1959 (!). Deze Nigeriaanse drummer verhuisde al eind jaren vijftig met een beurs naar Amerika. Na zijn muziekstudies werd hij ginder vooral binnen jazz-middens geaccepteerd (hij speelde op Cannonball Adderley's 'African Waltz' in 1961).
Carlos Santana kwam hem op het spoor via zijn conga-speler Marcus Malone. Via hem scoorde Babatunde een platencontract bij Columbia (John Hammond) als voorprogramma van The Grateful Dead (wereldmuziek avant la lettre).
'Jin-go-lo-ba' stond op de elpee 'Drums of Passion' die ook door Serge Gainsbourg werd ontdekt. Hij coverde het nummer als 'Marabout' in 1964. Met dank aan Arnold Rypens voor de correcte informatie! 'Soul Sacrifice' (live), ook een hoogtepunt op Woodstock, werd vaak op de RTBf gedraaid en de studioversie van 'Jingo' (met de iconische hoes) zou als single in het najaar van 1969 in de hitlijsten en de discotheken terechtkomen.
'We’re Not Gonna Take It' (live) – The Who
Pete Townshend had een Rock Opera genaamd 'Tommy' uit zijn brein getoverd en één van de hoogtepunten op Woodstock was de uitvoering van 'We’re Not Gonna Take It'. Een ingekorte versie zou als ‘See Me Feel Me’ op single in 1970 worden uitgebracht.
Jammer van de donkere beelden in onderstaande videoclip maar het was nacht toen The Who optraden. Vooral Roger Daltrey met ontblote bast en zijn franjes maakten indruk. Al mocht een molenwiekende Townhend die sprong als een kangoeroe natuurlijk niet ontbreken.
Hieronder plaats ik nog een hoogtepunt uit het Woodstock Festival en daarna komt de overige muziek uit dat wonderlijk jaar 1969 aan de beurt. Tot later!
'With A Little Help From My Friends' (live) – Joe Cocker
Iconische beelden uit Woodstock die ik pas een jaar later zou zien dankzij de documentaire van Michael Wadleigh. 'With A Little Help From My Friends' is een track uit 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' uit 1967 gezongen door Ringo. Cocker maakte in 1968 zijn ongeëvenaarde cover die hem meteen in de schijnwerpers zette.
Op de studioversie speelde sessiemuzikant Jimmy Page gitaar maar hier zijn het vooral de spastische bewegingen van Joe Cocker die het optreden naar een hoger niveau tillen. Alleen jammer van de mannelijke backing vocals.
En op 4:59 min. is dan die geweldige oerkreet van de Engelse blueszanger te horen.
Dit weergaloos optreden staat voor altijd op mijn netvlies gebrand.
'Get Together' – The Youngbloods
Deze single van deze Amerikaanse folkrockband uit 1967 werd in de Verenigde Staten opnieuw uitgebracht toen de National Council of Christians and Jews in 1969 de song als achtergrondmuziek voor hun reclamespots gebruikten. Maar het lied werd ook vaak gebruikt in documentaires en nieuwsprogramma's over het festival in Woodstock. Het paste perfect in de geest van de toenmalige jeugd.
Het legde The Youngbloods geen windeieren want het schijfje werd hierdoor meer dan een miljoen keer verkocht.
Oh ja, nog een leuk weetje: de gitarist van de groep, Lowell Levinger (bijgenaamd 'Banana') werd in 1966 als 'Electrical Banana' door Donovan in 'Mellow Yellow' vereeuwigd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Baby I Love You' – Andy Kim + 'Anyway That You Want Me' – Evie Sands
In 1969 was er ook plaats voor geweldige popmuziek zoals onder meer 'Baby I Love You', een hit voor The Ronettes uit 1963. Een geweldige compositie van Phil Spector, Jeff Barry en Ellie Greenwich.
Andy Kim geboren als Andrew Youakim, is een Canadese zanger en componist. Hij groeide op in Montréal, Québec. Hij schreef mee aan 'Sugar, Sugar' in 1968 en zong op de opname als onderdeel van The Archies. Het was nummer één gedurende vier weken en was «Record of the Year» voor 1969. Maar daarover later meer.
Evie Sands, een Amerikaanse zangeres, liedjesschrijfster en muzikante, kende een moeizame start maar ze vond uiteindelijk succes in de hitparade in 1969 . Toen scoorde Sands eindelijk met de A&M-single 'Any Way That You Want Me', een compositie van Chip Taylor die eerder was opgenomen door zowel The American Breed als The Troggs in 1966.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Tracks Of My Tears' – Smokey Robinson & The Miracles
Maar gelukkig was er in 1969 nog altijd goede soulmuziek op de radio te horen.
The Miracles is een Amerikaanse popgroep uit Detroit, Michigan waarvan Smokey Robinson van 1955 tot 1972 leadzanger was. Van 1967 tot 1972 was de groep bekend als Smokey Robinson & the Miracles. De groep was één van de vele favorieten van The Beatles want zij coverden al heel snel 'You've Really Got A Hold On Me', hun hit in de Verenigde Staten uit 1962.
In 1969 scoorde de groep met het prachtige 'The Tracks Of My Tears' en in 1970 met de single 'The Tears Of A Clown', oorspronkelijk al in 1967 uitgebracht op een elpee.
In 1987 bracht de Britse band ABC een eerbetoon aan Smokey Robinson met de single 'When Smokey Sings'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love Me Tonight' – Tom Jones
Thomas John Woodward (want zo heet de Welsche zanger echt) was in 1962 begonnen als ruige rocker Tommy Scott & The Senators maar langzamerhand ontpopte hij zich tot wereldster en sekssymbool. Na een zijsprongetje met enkele countrysongs ontpopte hij zich tot ... popzanger.
Barry Mason vertaalde het Italiaans nummer 'Alla Fine Della Strada' dat meedeed aan het San Remo Festival in 1969. Componisten: Mario Panzeri en Lorenzo Pilat.
En weer had Tom Jones een grote hit te pakken, ditmaal met 'Love Me Tonight'!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Don Juan' – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich
De periode 1966-1968 was heel succesvol voor de Engelse popgroep met de rare naam. Hits als 'Bend It', 'Save Me', 'Okay', 'Zabadak', 'The Legend Of Xanadu' en 'Last Night In Sohoe bereikten allemaal de Britse top 10. In de Verenigde Staten kwam de groep weliswaar niet van de grond, maar in Duitsland waren ze op enig moment zelfs populairder dan The Beatles.
In september 1969 verliet Dave Dee de groep en probeerde het met een solocarrière. Alleen zijn single 'My Woman's Man' uit 1970 kreeg enige aandacht.
Toch had het vijftal nog drie hits in 1969 waarvan dit de eerste is. De laatste single was echter zonder frontman Dave Dee. Maar dat is voor iets later in deze reeks.
'Don Juan' gaat over een stierenvechter die na een onbeantwoorde liefde sterft in de arena want soms wint de stier!
Divine Ikubor, in de volksmond bekend onder zijn artiestennaam Rema, is een Nigeriaanse muzikant en zanger. Op zaterdag 23 juli 2022 kwam hij als eerste nieuwkomer terecht in onze Radio 2 Top 30 met het nummer 'Calm Down'. Beter een "calm down" dan een "lockdown" ...
De tweede en meteen de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 23 juli 2022 was een zogenaamde re-entry op nummer 27. 'Running Up That Hill' van Kate Bush uit 1985 kreeg een remix dankzij 'Stranger Things', een Amerikaanse sciencefiction-horrorserie op Netflix. En zo leerde een jonge generatie de formidabele Engelse zangeres kennen.
Op zaterdag 30 juli 2022 was er slechts één nieuwkomer te bespeuren in de Radio 2 Top 30: 'Belly Dancer'. Imanbek Maratuly Zeikenov, mononiem bekend als Imanbek, is een Kazachse producer van elektronische dansmuziek. BYOR is een Russische deejay gespecialiseerd in deephouse en techhouse.
Dit waren de enige drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 23 en 30 juli 2022. Respectievelijk twee en één. En daarmee zijn alle nieuwkomers van die droge en hete zomermaand allemaal besproken. Hou jullie haaks!
De Top-3 uit de Radio 2 Top 30 van zaterdag 30 juli 2022 zag er toen zó uit:
1. Harry Styles status quo op 1 met 'As It Was' (17 weken genoteerd!); 2. Camille steeg van 5 naar 2 met 'Geen tranen meer over' na amper 4 weken! 3. George Ezra sprong van 6 naar 3 met 'Green Green Grass', een vrolijke meezinger die al 13 weken in onze hitlijsten staat.
Dat de maand juli 2022 heel droog was weten we ondertussen. Zo droog dat Camille zelfs 'Geen tranen meer over' had. Het Vlaamse zangeresje kwam op zaterdag 9 juli binnen in de Radio 2 Top 30 met haar nieuwste single.
Nicholas Ure, professioneel bekend als Nicky Youre, is een Amerikaanse zanger en songwriter. Samen met ene Dazy kreeg hij succes met 'Sunroof' dankzij TikTok. En op zaterdag 9 juli 2022 kwam die single als hoogste nieuwkomer binnen in de Radio 2 Top 30.
Op zaterdag 16 juli 2022 was er slechts één nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 en dat was 'Bones' van Imagine Dragons. Deze Amerikaanse poprockband komt uit Las Vegas en werd opgericht in 2008. De band bestaat uit Dan Reynolds, Wayne Sermon, Daniel Platzman en Ben McKee.
Slechts drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 9 en 16 juli 2022. Respectievelijk twee en één om precies te zijn. Morgen komen de nieuwste hits van 23 en 30 juli aan de beurt. En nog altijd wekenlang dezelfde nummer één!
De komende drie dagen neem ik jullie mee naar muziek uit de maand juli 2022. Hoezo? Vrij gemakkelijk met de DeLorean uit de geweldige film 'Back To The Future' (1985).
Het gaat uitsluitend om de nieuwkomers uit de Radio 2 Top 30.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Op zaterdag 2 juli 2022 kwamen Jérémie Vrielynck en Sali Haidara als eerste nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30 met hun duet 'Als de zon schijnt'. En of de zon geschenen heeft in de loop van die kurkdroge en veel te hete zomermaand!
De tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022 was ook een zomers liedje. Abderraouf Derradji, professioneel bekend als Soolking, is een Algerijnse zanger en rapper. Hij begon zijn carrière onder het pseudoniem MC Sool tot 2013 voordat hij zijn nieuwe artiestennaam aannam. Hij verwerkt reggae, soul, hiphop en Algerijnse raï in zijn muziek. 'Suavemente' betekent zachtjes in het Spaans en hij voegt er meteen aan toe: "besame me".
Cleymans & Van Geel stonden op zaterdag 2 juli 2022 ook genoteerd in de Radio 2 Top 30. Ditmaal bezongen zij ene 'Olivia'. En daarmee hebben de twee boezemvrienden Jelle en Jonas alweer een hit te pakken!
Maar de grote slokop op zaterdag 2 juli 2022 was zonder twijfel Harry Styles die nog altijd op nummer één stond met 'As It Was' (13 weken genoteerd!) toen de opvolger 'Late Night Talking' zijn intrede deed in de Radio 2 Top 30.
Niemand bleek echter opgewassen tegen het dansgeweld van Beyoncé die op zaterdag 2 juli 2022 de vier andere nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 overklaste toen haar single 'Break My Soul' als hoogste nieuwkomer terechtkwam in onze wekelijkse hitparade. Onderstaande pikante videoclip zal daar wel toe bijgedragen hebben ...
Tot zover de vijf nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022. Morgen is het de beurt aan de nieuwe singles uit de hitlijst van 9 en 16 juli. Nog een fijne dag en tot later!
3 juli: Bij demonstraties in de Oezbeekse regio Karakalpakië (of Karakalpakstan) vallen zeker 18 doden. Aanleiding is een wetsvoorstel van president Mirzijojev over de autonomie van het gebied.
4 juli: In Highland Park in de Amerikaanse staat Illinois worden tijdens een Independence Day-optocht zes mensen doodgeschoten. De vermoedelijke dader is een man van begin 20.
8 juli: In Nara wordt de Japanse oud-premier Shinzo Abe neergeschoten terwijl hij bezig was met een verkiezingstoespraak. Hij bezwijkt korte tijd later aan zijn verwondingen.
18 en 19 juli: In België noteert het KMI extreme temperaturen van om en bij 39°C.
23 juli: Bij gevechten tussen meerdere milities in het centrum van Tripoli vallen zeker 13 doden.
27 juli: In het zuiden van Pakistan (Beloetsjistan en de stad Karachi) vallen honderden doden door zware en langdurige regenval.
29 juli: Bij een brand in een hostel in Moskou vallen zeker acht doden en een onbekend aantal gewonden. In het hostel zouden migranten hebben gezeten, en het gebouw zou gebarricadeerd zijn geweest.
Zoals ik al eerder schreef, verbleef ik tijdens de maand juli 1969 bij een gastgezin, Mr. & Mrs. Farthing, twee gepensioneerde leerkrachten.
Dat was in het kader van een uitwisseling van studenten. In de voormiddag kregen we les in het London Institute for Foreigners om ons Engels bij te schaven en 's namiddags waren we vrij!
Dat Engeland samen met Schotland en Wales een eiland vormt weet iedereen. Sommige Engelsen zijn dan ook een beetje wereldvreemd. Zo moest ik aan Mr. & Mrs. Farthing uit Winchmore Hill de complexe situatie van België uitleggen. Vooral de taalkwestie konden ze moeilijk vatten. Als klap op de vuurpijl beweerden zij dat Knokke in Nederland lag! Het was heel toevallig dat de Ierse zanger Joe Dolan toen een hit had met zijn meezinger van formaat: 'Make Me An Island' (een compositie van Albert Hammond en Mike Hazlewood).
Hij zong dus duidelijk over een ander eiland ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Gimme Gimme Good Lovin’' – Crazy Elephant
Omstreeks 1967/1968 werd de term "bubblegum music" uitgevonden en de vaandeldragers daarvan waren zonder twijfel 1910 Fruitgum Company en The Ohio Express.
The Ohio Express en Crazy Elephant waren groepen die gecreëerd werden door Jerry Kasenetz en Jeff Katz van Super K Productions. Een latere single van The Ohio Express werd geschreven en gezongen door Graham Gouldman (die werd uitgevoerd door de vier muzikanten die later bekend zouden worden als 10cc). In mei 1970 zou Crazy Elephant een single opnemen met toekomstig 10cc-lid Kevin Godley als leadzanger!
'Gimme Gimme Good Lovin’' stond in juli 1969 genoteerd in de Top-30 van Melody Maker en werd in de nazomer bij mijn terugkeer nog vaak gedraaid in de jeugdclub.
Na de roze olifant is het nu de beurt aan de gekke olifant! 😜
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Cherie Amour' – Stevie Wonder
Mijn eigen "chérie amour" zou ik pas in oktober 1971 leren kennen! In juli 1969 was ik nog vrij en onbezonnen maar liefdesliedjes kon ik wel smaken.
Stevie Wonder, geboren als Steveland Judkins of Steveland Morris, is een Amerikaans zanger, componist en multi-instrumentalist. Op twaalfjarige leeftijd werd deze blinde rhythm-and-blues-, soul-, pop- en funkartiest door Motown geïntroduceerd als de nieuwe Ray Charles.
De single 'My Cherie Amour' met op de b-kant 'I Don't Know Why' werd reeds in 1967 uitgebracht en in 1969 als E.P. (extended play, een single met meer dan twee nummers). Naast 'My Cherie Amour' stonden 'I Don't Know Why' en 'Sunny' ook op dat schijfje. Met als gevolg dat Stevie Wonder alweer genoteerd stond in de Britse hitlijsten.
It's not a Wonder, it's a miracle!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love Is Blue/I Can Sing A Rainbow' (medley) – The Dells
In 1967 deed Vicky (Leandros) mee aan het Eurovisiesongfestival met het wondermooie 'L'amour est bleu'. Ze vertegenwoordigde het Groothertogdom Luxemburg en eindigde slechts vierde. Van mij had ze gerust mogen winnen. In 1968 had het orkest van Paul Mauriat met een instrumentale versie onder de naam 'Love Is Blue' er zelfs een nummer één mee in de Verenigde Staten.
En in 1969 scoorde de Amerikaanse r&b-zanggroep The Dells een grote hit met een medley die bestaat uit 'Love Is Blue' en 'I Can Sing A Rainbow' (eigenlijk een bewerking van 'Oh What A Nite').
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bringing On Back The Good Times' – Love Affair
Mijn verblijf in Londen tijdens de maand juli 1969 rond ik af met de Love Affair.
De Love Affair is een Londense voormalige popgroep, die in 1968 een Britse nummer 1-hit had met het liedje 'Everlasting Love'. Daarna ging het minder goed met de band en 'Bringing On Back The Good Times' is in feite de zwanenzang van zanger Steve Ellis en zijn kompanen. Phillip Goodhand-Tait schreef het nummer.
Voor mij was het ook tijd om mijn koffer te pakken en terug te keren naar huis met een pak goede herinneringen die mij nu na zelfs 53 jaar nog veel plezier bezorgen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'No llores mi amor' – Julio Iglesias
Eens terug thuis van mijn verblijf in Londen hoorde ik een heel andere soort muziek op mijn transistor radiootje. Meer Europees, zeg maar.
Zo was er de debuutsingle van ene Julio Iglesias die daarvoor keeper was bij Real Madrid. Door een ongeval moest hij lang revalideren in het ziekenhuis en kreeg hij een gitaar. Toen hij besefte dat hij nooit meer op hoog niveau zou kunnen presteren als doelwachter werd hij professioneel zanger. Mike Verdrengh draaide die single grijs in zijn Radio Matinee op zaterdag.
Namens Spanje nam Iglesias in 1970 deel aan het Eurovisiesongfestival. Hij werd vierde met het lied 'Gwendolyne'. Jarenlang heb ik vergeefs gezocht naar 'No llores mi amor' op 45 of 33 toeren. Tot ik het tijdens mijn vakantie in Spanje op cd vond in juli 1995. De aanhouder wint ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Lay Lady Lay' – Bob Dylan / 'Ballad Of Easy Rider' - The Byrds
1969 was een kanteljaar voor Bob Dylan. De twee voorgaande jaren was het redelijk stil geweest rond de grootmeester alhoewel zijn composities gretig werden gebruikt door andere artiesten.
'Nashville Skyline' is het negende studioalbum van de singer/songwriter Bob Dylan. Het werd op 9 april 1969 door Columbia Records uitgebracht. Het album kenmerkt zich door de country-invloeden. Dylan, die eerder platen uitbracht met veel folk- en rock-'n-roll-invloeden, maakte hiermee een grote omslag.
Naast het verrassend duet met Johnny Cash stonden ook deze parels op die elpee: 'Tonight I'll Be Staying Here With You'; 'I Threw It All Away' en natuurlijk ook het prachtige 'Lay Lady Lay', waarvoor ik vandaag kies.
Wie Dylan zegt denkt ook meteen aan The Byrds die veel composities van "His Bawbness" hebben opgenomen. In 1969 kwam de film 'Easy Rider' uit met geweldige muziek van o.m. Steppenwolf, The Band ('The Weight' in de versie van Smith), Roger McGuinn, The Jimi Hendrix Experience, en The Byrds. Mijn keuze voor vandaag is 'Ballad Of Easy Rider'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Space Oddity' – David Bowie
Op 2 februari 1969 nam Bowie een demoversie op van het legendarisch nummer. Producer Gus Dudgeon was niet tevreden en het lied bleef enkele maanden op het schap liggen. Het is pas toen begin juli bleek dat de Amerikanen de race tegen de Russen zouden winnen en weldra voet op de maan zouden zetten dat Bowie zich naar de studio haastte om een vernieuwde versie op te nemen met toevoeging van de mellotron van Rick Wakeman (virtuoze sessiemuzikant, later bij Strawbs en Yes).
Bowie zorgde voor de zang en bespeelde de akoestische gitaar en de stylofoon. 'Space Oddity' werd voor het eerst op single uitgebracht op 11 juli 1969. Het werd een wereldwijde hit kort na de eerste bemande maanlanding van de Apollo 11. De titel van het nummer is ontleend aan Stanley Kubricks film '2001: A Space Odyssey' uit 1968.
Nadat het nummer in 1975 opnieuw werd uitgebracht, werd het Bowies eerste nummer 1-hit in het Verenigd Koninkrijk. In de latere nummers 'Ashes to Ashes' (1980), 'Hello Spaceboy' (1995) en 'Blackstar' (2016) speelt Major Tom ook weer een rol. In 1983 had de Duitse zanger Peter Schilling een hit met 'Major Tom (völlig losgelöst)'. De Canadese astronaut Chris Hadfield voerde in 2013 het nummer uit aan boord van het Internationale ruimtestation ISS, waarmee het de eerste videoclip werd die in de ruimte is opgenomen.
Bowie heeft in 1979 een akoestische versie van het nummer opgenomen en in februari 1980 op single uitgebracht, als de b-kant van 'Alabama Song'.
Maar het lied dat heel vaak op de BBC werd gespeeld enkele dagen voor en zelfs na de maanlanding was 'Fly Me To The Moon' van Frank Sinatra.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A demain sur la lune' – Adamo
Onze landgenoot, Salvatore Adamo, bracht in 1969 ook een mooie ode uit aan de allereerste maanlanding.
De droom van Hergé was uitgekomen want met 'Raket naar de maan' (1953) en 'Mannen op de maan' (1954) had hij toen al voorspeld dat Kuifje en zijn vrienden voet op de maan zouden zetten, en bij uitbreiding de mens.
En als het geen ode was dan kwam zijn single goed van pas bij die wereldschokkende gebeurtenis van Neil Armstrong en Buzz Aldrin.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Leaving On A Jet Plane' – Peter, Paul & Mary
Het lied werd geschreven door John Denver die een liefhebber van vliegtuigen was. Het Amerikaans trio bracht de compositie uit in 1967 op hun LP 'Album 1700' en pas op single in 1969.
In 1997 kwam Denver op 53-jarige leeftijd om het leven, toen het vliegtuig dat hij bestuurde, een Rutan Long-EZ die hij kort daarvoor had gekocht, neerstortte voor de kust van Monterey (Californië). Vermoedelijk was zijn gebrek aan ervaring in het besturen van het toestel de oorzaak van het ongeval. Zijn as werd uitgestrooid over de Rocky Mountains in Colorado.
En toen was het tijd voor mij om Londen te verlaten. Niet met een vliegtuig maar met de trein naar Dover en vervolgens met de overzetboot naar Oostende. Of ik toen met de autobus of met de trein naar Brussel ben teruggekeerd weet ik niet meer.
Tijdens mijn verblijf in Londen had ik vurig gehoopt een glimp op te vangen van de Fab Four maar in de plaats daarvan zag ik het optreden van de Stones in Hyde Park. Pas vele jaren later vernam ik dat de legendarische foto op de hoes van 'Abbey Road' op 8 augustus 1969 werd genomen, één week na mijn vertrek!
En nu op naar die geweldige muziek uit 1969, vanaf de maand augustus!
