Dat de maand juli 2022 heel droog was weten we ondertussen. Zo droog dat Camille zelfs 'Geen tranen meer over' had. Het Vlaamse zangeresje kwam op zaterdag 9 juli binnen in de Radio 2 Top 30 met haar nieuwste single.
Nicholas Ure, professioneel bekend als Nicky Youre, is een Amerikaanse zanger en songwriter. Samen met ene Dazy kreeg hij succes met 'Sunroof' dankzij TikTok. En op zaterdag 9 juli 2022 kwam die single als hoogste nieuwkomer binnen in de Radio 2 Top 30.
Op zaterdag 16 juli 2022 was er slechts één nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 en dat was 'Bones' van Imagine Dragons. Deze Amerikaanse poprockband komt uit Las Vegas en werd opgericht in 2008. De band bestaat uit Dan Reynolds, Wayne Sermon, Daniel Platzman en Ben McKee.
Slechts drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van 9 en 16 juli 2022. Respectievelijk twee en één om precies te zijn. Morgen komen de nieuwste hits van 23 en 30 juli aan de beurt. En nog altijd wekenlang dezelfde nummer één!
De komende drie dagen neem ik jullie mee naar muziek uit de maand juli 2022. Hoezo? Vrij gemakkelijk met de DeLorean uit de geweldige film 'Back To The Future' (1985).
Het gaat uitsluitend om de nieuwkomers uit de Radio 2 Top 30.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Op zaterdag 2 juli 2022 kwamen Jérémie Vrielynck en Sali Haidara als eerste nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30 met hun duet 'Als de zon schijnt'. En of de zon geschenen heeft in de loop van die kurkdroge en veel te hete zomermaand!
De tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022 was ook een zomers liedje. Abderraouf Derradji, professioneel bekend als Soolking, is een Algerijnse zanger en rapper. Hij begon zijn carrière onder het pseudoniem MC Sool tot 2013 voordat hij zijn nieuwe artiestennaam aannam. Hij verwerkt reggae, soul, hiphop en Algerijnse raï in zijn muziek. 'Suavemente' betekent zachtjes in het Spaans en hij voegt er meteen aan toe: "besame me".
Cleymans & Van Geel stonden op zaterdag 2 juli 2022 ook genoteerd in de Radio 2 Top 30. Ditmaal bezongen zij ene 'Olivia'. En daarmee hebben de twee boezemvrienden Jelle en Jonas alweer een hit te pakken!
Maar de grote slokop op zaterdag 2 juli 2022 was zonder twijfel Harry Styles die nog altijd op nummer één stond met 'As It Was' (13 weken genoteerd!) toen de opvolger 'Late Night Talking' zijn intrede deed in de Radio 2 Top 30.
Niemand bleek echter opgewassen tegen het dansgeweld van Beyoncé die op zaterdag 2 juli 2022 de vier andere nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 overklaste toen haar single 'Break My Soul' als hoogste nieuwkomer terechtkwam in onze wekelijkse hitparade. Onderstaande pikante videoclip zal daar wel toe bijgedragen hebben ...
Tot zover de vijf nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 2 juli 2022. Morgen is het de beurt aan de nieuwe singles uit de hitlijst van 9 en 16 juli. Nog een fijne dag en tot later!
3 juli: Bij demonstraties in de Oezbeekse regio Karakalpakië (of Karakalpakstan) vallen zeker 18 doden. Aanleiding is een wetsvoorstel van president Mirzijojev over de autonomie van het gebied.
4 juli: In Highland Park in de Amerikaanse staat Illinois worden tijdens een Independence Day-optocht zes mensen doodgeschoten. De vermoedelijke dader is een man van begin 20.
8 juli: In Nara wordt de Japanse oud-premier Shinzo Abe neergeschoten terwijl hij bezig was met een verkiezingstoespraak. Hij bezwijkt korte tijd later aan zijn verwondingen.
18 en 19 juli: In België noteert het KMI extreme temperaturen van om en bij 39°C.
23 juli: Bij gevechten tussen meerdere milities in het centrum van Tripoli vallen zeker 13 doden.
27 juli: In het zuiden van Pakistan (Beloetsjistan en de stad Karachi) vallen honderden doden door zware en langdurige regenval.
29 juli: Bij een brand in een hostel in Moskou vallen zeker acht doden en een onbekend aantal gewonden. In het hostel zouden migranten hebben gezeten, en het gebouw zou gebarricadeerd zijn geweest.
Zoals ik al eerder schreef, verbleef ik tijdens de maand juli 1969 bij een gastgezin, Mr. & Mrs. Farthing, twee gepensioneerde leerkrachten.
Dat was in het kader van een uitwisseling van studenten. In de voormiddag kregen we les in het London Institute for Foreigners om ons Engels bij te schaven en 's namiddags waren we vrij!
Dat Engeland samen met Schotland en Wales een eiland vormt weet iedereen. Sommige Engelsen zijn dan ook een beetje wereldvreemd. Zo moest ik aan Mr. & Mrs. Farthing uit Winchmore Hill de complexe situatie van België uitleggen. Vooral de taalkwestie konden ze moeilijk vatten. Als klap op de vuurpijl beweerden zij dat Knokke in Nederland lag! Het was heel toevallig dat de Ierse zanger Joe Dolan toen een hit had met zijn meezinger van formaat: 'Make Me An Island' (een compositie van Albert Hammond en Mike Hazlewood).
Hij zong dus duidelijk over een ander eiland ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Gimme Gimme Good Lovin’' – Crazy Elephant
Omstreeks 1967/1968 werd de term "bubblegum music" uitgevonden en de vaandeldragers daarvan waren zonder twijfel 1910 Fruitgum Company en The Ohio Express.
The Ohio Express en Crazy Elephant waren groepen die gecreëerd werden door Jerry Kasenetz en Jeff Katz van Super K Productions. Een latere single van The Ohio Express werd geschreven en gezongen door Graham Gouldman (die werd uitgevoerd door de vier muzikanten die later bekend zouden worden als 10cc). In mei 1970 zou Crazy Elephant een single opnemen met toekomstig 10cc-lid Kevin Godley als leadzanger!
'Gimme Gimme Good Lovin’' stond in juli 1969 genoteerd in de Top-30 van Melody Maker en werd in de nazomer bij mijn terugkeer nog vaak gedraaid in de jeugdclub.
Na de roze olifant is het nu de beurt aan de gekke olifant! 😜
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Cherie Amour' – Stevie Wonder
Mijn eigen "chérie amour" zou ik pas in oktober 1971 leren kennen! In juli 1969 was ik nog vrij en onbezonnen maar liefdesliedjes kon ik wel smaken.
Stevie Wonder, geboren als Steveland Judkins of Steveland Morris, is een Amerikaans zanger, componist en multi-instrumentalist. Op twaalfjarige leeftijd werd deze blinde rhythm-and-blues-, soul-, pop- en funkartiest door Motown geïntroduceerd als de nieuwe Ray Charles.
De single 'My Cherie Amour' met op de b-kant 'I Don't Know Why' werd reeds in 1967 uitgebracht en in 1969 als E.P. (extended play, een single met meer dan twee nummers). Naast 'My Cherie Amour' stonden 'I Don't Know Why' en 'Sunny' ook op dat schijfje. Met als gevolg dat Stevie Wonder alweer genoteerd stond in de Britse hitlijsten.
It's not a Wonder, it's a miracle!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love Is Blue/I Can Sing A Rainbow' (medley) – The Dells
In 1967 deed Vicky (Leandros) mee aan het Eurovisiesongfestival met het wondermooie 'L'amour est bleu'. Ze vertegenwoordigde het Groothertogdom Luxemburg en eindigde slechts vierde. Van mij had ze gerust mogen winnen. In 1968 had het orkest van Paul Mauriat met een instrumentale versie onder de naam 'Love Is Blue' er zelfs een nummer één mee in de Verenigde Staten.
En in 1969 scoorde de Amerikaanse r&b-zanggroep The Dells een grote hit met een medley die bestaat uit 'Love Is Blue' en 'I Can Sing A Rainbow' (eigenlijk een bewerking van 'Oh What A Nite').
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bringing On Back The Good Times' – Love Affair
Mijn verblijf in Londen tijdens de maand juli 1969 rond ik af met de Love Affair.
De Love Affair is een Londense voormalige popgroep, die in 1968 een Britse nummer 1-hit had met het liedje 'Everlasting Love'. Daarna ging het minder goed met de band en 'Bringing On Back The Good Times' is in feite de zwanenzang van zanger Steve Ellis en zijn kompanen. Phillip Goodhand-Tait schreef het nummer.
Voor mij was het ook tijd om mijn koffer te pakken en terug te keren naar huis met een pak goede herinneringen die mij nu na zelfs 53 jaar nog veel plezier bezorgen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'No llores mi amor' – Julio Iglesias
Eens terug thuis van mijn verblijf in Londen hoorde ik een heel andere soort muziek op mijn transistor radiootje. Meer Europees, zeg maar.
Zo was er de debuutsingle van ene Julio Iglesias die daarvoor keeper was bij Real Madrid. Door een ongeval moest hij lang revalideren in het ziekenhuis en kreeg hij een gitaar. Toen hij besefte dat hij nooit meer op hoog niveau zou kunnen presteren als doelwachter werd hij professioneel zanger. Mike Verdrengh draaide die single grijs in zijn Radio Matinee op zaterdag.
Namens Spanje nam Iglesias in 1970 deel aan het Eurovisiesongfestival. Hij werd vierde met het lied 'Gwendolyne'. Jarenlang heb ik vergeefs gezocht naar 'No llores mi amor' op 45 of 33 toeren. Tot ik het tijdens mijn vakantie in Spanje op cd vond in juli 1995. De aanhouder wint ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Lay Lady Lay' – Bob Dylan / 'Ballad Of Easy Rider' - The Byrds
1969 was een kanteljaar voor Bob Dylan. De twee voorgaande jaren was het redelijk stil geweest rond de grootmeester alhoewel zijn composities gretig werden gebruikt door andere artiesten.
'Nashville Skyline' is het negende studioalbum van de singer/songwriter Bob Dylan. Het werd op 9 april 1969 door Columbia Records uitgebracht. Het album kenmerkt zich door de country-invloeden. Dylan, die eerder platen uitbracht met veel folk- en rock-'n-roll-invloeden, maakte hiermee een grote omslag.
Naast het verrassend duet met Johnny Cash stonden ook deze parels op die elpee: 'Tonight I'll Be Staying Here With You'; 'I Threw It All Away' en natuurlijk ook het prachtige 'Lay Lady Lay', waarvoor ik vandaag kies.
Wie Dylan zegt denkt ook meteen aan The Byrds die veel composities van "His Bawbness" hebben opgenomen. In 1969 kwam de film 'Easy Rider' uit met geweldige muziek van o.m. Steppenwolf, The Band ('The Weight' in de versie van Smith), Roger McGuinn, The Jimi Hendrix Experience, en The Byrds. Mijn keuze voor vandaag is 'Ballad Of Easy Rider'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Space Oddity' – David Bowie
Op 2 februari 1969 nam Bowie een demoversie op van het legendarisch nummer. Producer Gus Dudgeon was niet tevreden en het lied bleef enkele maanden op het schap liggen. Het is pas toen begin juli bleek dat de Amerikanen de race tegen de Russen zouden winnen en weldra voet op de maan zouden zetten dat Bowie zich naar de studio haastte om een vernieuwde versie op te nemen met toevoeging van de mellotron van Rick Wakeman (virtuoze sessiemuzikant, later bij Strawbs en Yes).
Bowie zorgde voor de zang en bespeelde de akoestische gitaar en de stylofoon. 'Space Oddity' werd voor het eerst op single uitgebracht op 11 juli 1969. Het werd een wereldwijde hit kort na de eerste bemande maanlanding van de Apollo 11. De titel van het nummer is ontleend aan Stanley Kubricks film '2001: A Space Odyssey' uit 1968.
Nadat het nummer in 1975 opnieuw werd uitgebracht, werd het Bowies eerste nummer 1-hit in het Verenigd Koninkrijk. In de latere nummers 'Ashes to Ashes' (1980), 'Hello Spaceboy' (1995) en 'Blackstar' (2016) speelt Major Tom ook weer een rol. In 1983 had de Duitse zanger Peter Schilling een hit met 'Major Tom (völlig losgelöst)'. De Canadese astronaut Chris Hadfield voerde in 2013 het nummer uit aan boord van het Internationale ruimtestation ISS, waarmee het de eerste videoclip werd die in de ruimte is opgenomen.
Bowie heeft in 1979 een akoestische versie van het nummer opgenomen en in februari 1980 op single uitgebracht, als de b-kant van 'Alabama Song'.
Maar het lied dat heel vaak op de BBC werd gespeeld enkele dagen voor en zelfs na de maanlanding was 'Fly Me To The Moon' van Frank Sinatra.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A demain sur la lune' – Adamo
Onze landgenoot, Salvatore Adamo, bracht in 1969 ook een mooie ode uit aan de allereerste maanlanding.
De droom van Hergé was uitgekomen want met 'Raket naar de maan' (1953) en 'Mannen op de maan' (1954) had hij toen al voorspeld dat Kuifje en zijn vrienden voet op de maan zouden zetten, en bij uitbreiding de mens.
En als het geen ode was dan kwam zijn single goed van pas bij die wereldschokkende gebeurtenis van Neil Armstrong en Buzz Aldrin.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Leaving On A Jet Plane' – Peter, Paul & Mary
Het lied werd geschreven door John Denver die een liefhebber van vliegtuigen was. Het Amerikaans trio bracht de compositie uit in 1967 op hun LP 'Album 1700' en pas op single in 1969.
In 1997 kwam Denver op 53-jarige leeftijd om het leven, toen het vliegtuig dat hij bestuurde, een Rutan Long-EZ die hij kort daarvoor had gekocht, neerstortte voor de kust van Monterey (Californië). Vermoedelijk was zijn gebrek aan ervaring in het besturen van het toestel de oorzaak van het ongeval. Zijn as werd uitgestrooid over de Rocky Mountains in Colorado.
En toen was het tijd voor mij om Londen te verlaten. Niet met een vliegtuig maar met de trein naar Dover en vervolgens met de overzetboot naar Oostende. Of ik toen met de autobus of met de trein naar Brussel ben teruggekeerd weet ik niet meer.
Tijdens mijn verblijf in Londen had ik vurig gehoopt een glimp op te vangen van de Fab Four maar in de plaats daarvan zag ik het optreden van de Stones in Hyde Park. Pas vele jaren later vernam ik dat de legendarische foto op de hoes van 'Abbey Road' op 8 augustus 1969 werd genomen, één week na mijn vertrek!
En nu op naar die geweldige muziek uit 1969, vanaf de maand augustus!
'Only A Fool' – Byron Lee & The Dragonaires & The Mighty Sparrow
Alweer een single die kwam overgewaaid uit de Caraïben maar deze keer geen ska of reggae maar calypso! Byron Lee kwam wel uit Jamaica maar The Mighty Sparrow (geboren in Grenada) kwam uit Trinidad.
In de zomer van 1969 was 'Only A Fool' een geweldige slow, zo'n plakker die op één tegel dient gedanst te worden! Byron Lee was de bassist en bandleider en The Mighty Sparrow had een zoetgevooisde stem die ietwat lijkt op die van Engelbert Humperdinck.
In 1974 en in 1982 werd het plaatje opnieuw uitgebracht met wederom hitnoteringen zodat jongere generaties het lied ook kennen.
Luister naar het orgeltje met een verfrissend drankje in de hand en geniet met volle teugen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Oh Happy Day' – The Edwin Hawkins Singers
In die periode kwamen meer en meer populaire liedjes met een religieuze achtergrond in de hitlijsten terecht. 'Oh Happy Day' is daar een schoolvoorbeeld van.
Edwin Reuben Hawkins was een Amerikaans r&b- en gospelpianist, -zanger, -songwriter, koorleider en producent die vooral groot succes had met zijn gospelformatie "The Edwin Hawkins Singers".
Met deze groep werd Hawkins in 1969 wereldwijd bekend door de single 'Oh Happy Day', die vaak beschouwd wordt als het grootste gospelsucces ooit. En dat lag niet voor de hand met een single die meer dan 5 minuten lang was!
In de maand juli 1969 stonden Desmond Dekker & The Aces uit Jamaica nog altijd in de Britse lijsten met 'Israelites', uitgebracht in oktober 1968. Het duurde niet lang of de opvolger 'It Miek' (soms als 'It Mek' gespeld) schoot als een raket naar de top.
Desmond Dekker, echte naam Desmond Adolphus Dacres (Kingston, Jamaica), was een Jamaicaanse ska-, rocksteady- en reggaezanger en -componist.
Hij kreeg in 1969 met zijn begeleidingsgroep The Aces internationale bekendheid door zijn wereldhit 'The Israelites'. In vele landen was het de eerste reggaehit ooit; in Nederland stond het op nummer 1 in de Veronica Top 40 en in de allereerste Hilversum 3 Top 30 van 23 mei 1969. In 1975 werd het nummer in België opnieuw een hit.
In Engeland veroorzaakte de hit een regelrechte reggaerage, mede onder de daar destijds massaal arriverende Jamaicaanse immigranten in de zomer van 1969. Desmond Dekker genoot ook bekendheid als de ontdekker van Bob Marley, die hem zijn gehele leven erkentelijk bleef.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Give Peace A Chance' – Plastic Ono Band / 'Hare Krishna Mantra' – Hare Krishna Temple
Toen ik tijdens de maand juli 1969 in Londen vertoefde gonsde het van de geruchten dat The Beatles zouden splitten! John Lennon had een nieuwe groep opgericht onder de naam Plastic Ono Band en George Harrison hield zich onledig met de godsdienstige groep Hare Krishna Temple. Vaak zag ik deze laatsten in het oranje gekleed en met geschoren hoofd toen ronddwalen in de Britse hoofdstad.
Ringo Starr had het druk met de filmopnames van 'The Magic Christian' en Paul McCartney was in maart met Linda -zijn grote liefde- getrouwd en waarschijnlijk genoot hij nog met volle teugen van zijn wittebroodsweken! John en Yoko hebben het nummer opgenomen met de Plastic Ono Band (een bonte verzameling van muzikanten, journalisten en bekende artiesten zoals o.m. Petula Clark en Timothy Leary) in het Queen Elizabeth Hotel in Montréal, waar ze hun tweede Bed-In hielden.
George Harrison had de volgelingen van de Hare Krishna Temple al ontmoet in december 1968 en hij had ze aan de drie overige Beatles voorgesteld in januari 1969. De single 'Hare Krishna Mantra' werd uitgebracht op het Apple label en zou het tot nummer 12 schoppen in de Britse hitlijsten. Harrison producete en speelde mee op de single.
Beide liedjes werden gezongen als een mantra. Een mantra is een gedicht, woord, lied, uitspraak of een lettergreep dat het midden houdt tussen een spreuk met magisch effect en een gebed. In sommige gevallen wordt hij herhaald en is hij bedoeld als een continue recitatie. Een soort litanie, met andere woorden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Boxer' – Simon & Garfunkel / 'Mrs. Robinson' – Booker T. & The M.G.’s
Simon & Garfunkel is mijn favoriet folk/rock-duo. Toen ik op 5 juli 1969 het gratis festival in Hyde Park bijwoonde dacht een meisje in het publiek dat ik Garfunkel was. In een wereld zonder internet was dat nog mogelijk, nu natuurlijk niet meer. Trouwens Art Garfunkel is tien jaar ouder dan ik maar ik begrijp wel de verwarring: de gestalte, de blonde krulharen en vooral geen baard.
'The Boxer' werd in november 1968 opgenomen en op 21 maart 1969 uitgebracht als eerste single van de legendarische elpee 'Bridge Over Troubled Water'. De autobiografische en deels op de Bijbel geïnspireerde tekst is een klaagzang van een man die probeert om te gaan met de eenzaamheid en armoede in New York. ♫♫♫ Lie la lie, lie la la la lie lie, lie la lie, lie la la la la lie la la lie ♫♫♫ ...
Toeval of niet, want -zo vernam ik veel later- in de Nederlandse Top-40 stonden Booker T. & The M.G.’s toen genoteerd met hun versie van 'Mrs. Robinson' van Simon & Garfunkel uit de film 'The Graduate'. De soundtrack daarvan stond bol van liedjes van mijn favoriet folk/rock-duo. Die film mocht in België pas bekeken worden vanaf 18 jaar. Ik heb hem in Londen gezien alhoewel ik toen pas 17 jaar en 7 maanden oud was. In het Verenigd Koninkrijk was de wetgeving minder streng en mocht de jeugd al vanaf 16 jaar naar binnen. Ik herinner mij ook nog dat er toen gerookt werd in de bioscoop! Op iedere stoel was een asbak gemonteerd ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In The Ghetto' – Elvis Presley
En toen kregen The Beatles concurrentie van Elvis Presley want dankzij een magistrale compositie van Mac Davis, oorspronkelijk getiteld 'The Vicious Circle', scheerde The King hoge toppen.
Het ontroerend lied gaat over armoede: een jongen wordt geboren in het getto van Chicago terwijl zijn moeder al te veel kinderen heeft om te voeden. De jongen groeit op terwijl hij honger heeft. Hij steelt en vecht, koopt een geweer en steelt een auto, probeert weg te rennen, maar wordt doodgeschoten terwijl zijn eigen kind wordt geboren. De tekst impliceert dat dit kind hetzelfde lot zal ondergaan, vandaar de vicieuze cirkel.
Opmerkelijk feit: In België (zowel de Vlaamse als de Waalse verkoopcijfers) bereikte Elvis de eerste plaats, terwijl hij in Nederland op de vierde plek bleef steken.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Hello Susie' – Amen Corner
Dat Britse groepen/muzikanten uit Engeland kwamen lag voor de hand. Uit Schotland iets minder en uit Wales nog veel minder. Van Tom Jones, John Cale, Ricky Valance en Shirley Bassey was ik zeker.
Maar van de groep Amen Corner kwam ik het pas veel later te weten. Amen Corner was een Welshe muziekgroep, die eind 1966 in Cardiff werd opgericht door onder anderen Andy Fairweather Low. De band is genoemd naar een gelegenheid in Cardiff, The Amen Corner, waar Dr. Rock iedere zondag soulplaatjes uit de Verenigde Staten draaide. De groep kwam hier al eens voorbij met het mooie '(If Paradise Is) Half As Nice' uit maart 1969 en nu dus met 'Hello Susie' uit juli 1969. Deze compositie van Roy Wood (The Move) werd soms ook weergegeven als 'Hello Suzie'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A Way Of Life' – The Family Dogg
Zachtjes kabbelend als een opkomende zee steeg 'A Way Of Life' naar de top van menige hitparade in de zomer van 1969. Roger Cook en Roger Greenaway hadden weer een oorwurm van jewelste afgeleverd!
De Britse vocale harmonie en folk/rock groep The Family Dogg zou al heel snel zijn naam wijzigen in Steve Rowland & The Family Dogg. In de oorspronkelijke band zaten naast Steve Rowland ook singer/songwriter Albert Hammond en een groep sessiemuzikanten bestaande uit John Paul Jones, Jimmy Page, en John Bonham (iets later bekend geworden als Led Zeppelin). Reginald Dwight speelde piano op deze track en de wereld zou hem spoedig leren kennen als Elton John!
♫♫♫ "Tinker, tailor, soldier, sailor Rich or poor man's wife Some they wish to change their dish But it's a way of life" ♫♫♫
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Break Away' – The Beach Boys Mijn favoriete groepen/muzikanten stonden in de maand juli 1969 allemaal in de hitlijsten genoteerd, in de Britse charts alleszins! Zo waren er uitstekende singles van o.m. The Beatles, The Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival, The Bee Gees, Simon & Garfunkel, Donovan en natuurlijk ook The Beach Boys. Van deze laatste band zelfs twee: 'I Can Hear Music' (reeds eerder besproken) en 'Break Away', geschreven door Brian Wilson en Reggie Dunbar (pseudoniem van Murry Wilson, de vader van Brian, Dennis, en Carl).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Saved By The Bell' – Robin Gibb
Maar met The Bee Gees ging het toen niet zo goed want er bleven slechts twee broers over: Barry en Maurice. Robin was na de elpee 'Odessa' ontevreden uit het trio gestapt en lanceerde een heuse solocarrière!
Robins eerste solosingle was een succes. Zijn 'Saved By The Bell' werd een nummer 2-hit in de UK Singles Chart en in Nederland bereikte hij daarmee zelfs de eerste plaats. Nadien bracht Robin Gibb nog twee singles uit die het veel minder goed deden en in 1970 werd de ruzie tussen de drie broers bijgelegd en namen The Bee Gees als trio opnieuw platen op.
'Saved By The Bell' is een echte "tearjerker" oftewel "tranentrekker", maar je kunt er wel een heerlijke slow op dansen.
Zoals ik reeds eerder schreef in deze rubriek was 1969 het jaar van de doorbraak van de reggae uit Jamaica. Maar in zijn kielzog kwam ook ska het Verenigd Koninkrijk binnenvallen.
Of 'Return Of Django' van The Upsetters een hit was in België in de zomer van 1969 durf ik sterk te betwijfelen. Feit is dat deze single heel vaak op de BBC radio werd gedraaid gedurende de maand juli 1969 toen ik daar verbleef in een Engels gezin.
Een geweldige productie van Lee Perry!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Frozen Orange Juice' – Peter Sarstedt
Peter Sarstedt zal altijd geïdentificeerd worden met zijn geweldige single 'Where Do You Go To My Lovely?' en wordt daarom ook in België beschouwd als een eendagsvlieg.
Nochtans had hij in de maand juli 1969 een tweede hit te pakken in het Verenigd Koninkrijk. 'Frozen Orange Juice' is een vrolijk en luchtig zomerliedje dat perfect past in de soundtrack van die heerlijke zomer in Londen waar de temperatuur toen vaak flirtte rond dertig graden Celsius!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Natural Born Bugie' – Humble Pie
De rockband Humble Pie werd in 1969 in Groot-Brittannië opgericht door Steve Marriott die kort daarvoor gestopt was met de Small Faces en besloot met Peter Frampton van The Herd, Greg Ridley van Spooky Tooth en Jerry Shirley (drums) de Humble Pie op te richten. De combinatie van deze vier muzikanten bleek uniek en al snel werd het woord "supergroep" bovengehaald.
'Natural Born Bugie' wordt vaak foutief gespeld als 'Natural Born Boogie' terwijl er duidelijk "Natural born woman" gezongen wordt!
Hoe dan ook, een geweldige single die tijdens de maand juli 1969 heel vaak te horen was op de BBC radio en het heel goed deed in de Britse hitlijsten.
Probeer hier maar eens op stil te blijven zitten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Deep Water' – Grapefruit
Vanmorgen heb ik als ontbijt geen pompelmoes gegeten maar wel een mango. Heel gezond voor het lichaam! Grapefruit is een voormalige Britse band van eind jaren zestig, bijeengebracht door Terry Doran van Apple Publishing, een muziekuitgeverij opgericht door en eigendom van The Beatles. Hun muziekstijl was een typische mix van rock uit de late jaren 1960, die ze vaak versmolten met psychedelische effecten zoals phasers en vocoders, of klassieke arrangementen.
Terry Doran was bevriend met Brian Epstein en The Beatles. Het idee voor de bandnaam Grapefruit was afkomstig van John Lennon.
In 1968 kwam de groep eventjes piepen met de singles 'Dear Delilah' en 'C'mon Marianne' maar 'Deep Water' was hun grootste hit, vandaar dat ze voor altijd beschouwd zullen worden als een eendagsvlieg. Maar wat voor één!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Goo Goo Barabajagal (Love Is Hot)' – Donovan & The Jeff Beck Group with Madeline
De eeste persingen in het Verenigd Koninkrijk vermeldden de volledige titel die later werd ingekort tot 'Barabajagal (Love Is Hot)'. Donovan vertelde ooit dat hij de titel verzonnen had onder invloed van 'Goo Goo G'Joob (I Am The Walrus)' van The Beatles uit 1967.
De achtergrondzang werd verzorgd door Lesley Duncan, Suzi Quatro (!), en Madeline Bell, alhoewel er op het hoesje enkel Madeline vermeld staat.
De combinatie tussen Donovan en The Jeff Beck Group is ook al heel bijzonder en uitzonderlijk. Een onwaarschijnlijke hit in die zomermaand en een terechte opvolger van 'Atlantis'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Liquidator' – The Harry J All Stars
Ik verval misschien in herhaling maar de perfecte soundtrack van die warme julimaand in Londen was de nieuwe muziek die vanuit Jamaica de rest van de wereld zou veroveren: reggae en ska.
Harry J (echte naam Harry Zephaniah Johnson) was een Jamaicaans muziekproducer en The All Stars bestonden uit Winston Wright (orgel, toetsen), Val Bennett (saxofoon), Aston "Family Man" Barrett (bas), Boris Gardiner (bas), Jackie Jackson (bas), Carlton Barrett (drums). Zij stonden ook bekend als The Boys of The Jay Boys.
Harry J en zijn backing band maakten de overgang van ska naar reggae. De meeste hits waren instrumentale deuntjes waarop een dansje werd verzonnen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dick-A-Dum-Dum (King's Road)' – Des O’Connor
Een vrolijke meezinger uit de maand juli 1969 die toen enorm populair was in het Verenigd Koninkrijk en meer bepaald in Londen, waar ik toen bij een Engels gezin inwoonde.
Of die single in die dagen ook op de BRT of de RTBf gedraaid werd weet ik niet maar waarschijnlijk wel op de Nederlandse radio's of op de piratenzenders.
In eerste instantie dacht ik dat Cliff Richard 'Dick-A-Dum-Dum' zong. Niet dus!
Desmond Bernard O'Connor was een Britse zanger en entertainer, maar zijn stem klonk wel als die van Sir Cliff.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Waterloo Road' – Lionel Morton
Hoe vaak heb ik dit deuntje tijdens mijn kort verblijf in Londen meegezongen!
Jaren later, met dank aan het wereldwijde internet, vernam ik dat Lionel Morton een Engels voormalig muzikant en televisiepresentator was. Morton werd geboren in Blackburn, Lancashire, Engeland. In het begin van de jaren zestig was hij de leadzanger/ritmegitarist van de groep, The Four Pennies.
Toen ik na één maand Londen verliet en thuis weer luisterde naar de radiozenders waar popmuziek werd gedraaid was mijn verbazing groot enkel de Franstalige versie van dit liedje te horen, m.n. 'Les Champs Elysées' van Joe Dassin. Groot was ook mijn ergernis dat het origineel in de Franstalige wereld aan Joe Dassin werd toegeschreven!
Dankzij een of andere muziekquiz ben ik veel later ook te weten gekomen dat het origineel eigenlijk niet van Lionel Morton is maar van een obscure psychedelische band uit Engeland met de naam Jason Crest. Hun versie werd reeds in 1968 uitgebracht maar ging onopgemerkt voorbij.
In Nederland had de versie van Johnny & Rijk onder de titel 'Oh Waterlooplein' dan weer succes. Het aantal covers is intussen niet meer te tellen, gaande van James Last tot Zaz.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Old Brown Shoe' – The Beatles
En weer belandde een uitstekende compositie van George Harrison op de b-kant van een single van de Fab Four. In dit geval was 'The Ballad Of John & Yoko' de a-kant waarop alleen John & Paul te horen waren!
Op 25 februari 1969 - zijn 26ste verjaardag - was George Harrison alleen in de Abbey Road Studios in Londen om demo's op te nemen van zijn drie laatste composities: 'Something', 'All Things Must Pass' en 'Old Brown Shoe', waarschijnlijk zodat de andere drie Beatles de demo's konden bestuderen en hun deel van het nummer konden leren.
Ik vond deze song zo goed dat ik hem meestal opzette op de jukebox in het café van mijn neef Willy.
Het zou niet lang meer duren of de composities van Harrison zouden naar hun echte waarde geschat worden door het duo Lennon/McCartney. Maar dat is voor iets later in deze reeks!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Wet Dream' – Max Romeo
Londen was in de loop van de maand juli 1969 in de ban van reggaemuziek. Vooral Desmond Dekker was de vaandeldrager (hij komt hier trouwens over enkele dagen nog aan bod). Maar The Harry J All Stars en The Upsetters scoorden ook vrij goed in het Verenigd Koninkrijk.
Een andere reggae artiest had iets minder geluk (alhoewel) want hij werd meteen in de ban van de BBC geslagen wegens zijn single 'Wet Dream' die volgens sommigen als obsceen werd beschouwd.
Het legde Max Romeo echter geen windeieren want juist daardoor wist hij door te stoten naar de hoge regionen van de Britse hitlijsten. In Nederland verscheen het plaatje ook in de Top 40 maar of hij in Vlaanderen ook scoorde weet ik niet want de BRT Top 30 bestond toen nog niet. Enkel een hitparade die door Mike Verdrengh werd gepresenteerd (Radio Matinee op zaterdag?) en daar heb ik geen lijsten van.
Was het vroeger allemaal beter? Waarschijnlijk niet maar er werd toen wel geweldige muziek gemaakt. En die is voor altijd opgeslagen in mijn geheugen.
Een van de allereerste singles die ik toen op de BBC radio hoorde was 'Living In The Past'.
Bij het horen van deze eerste tonen zie ik nog steeds zomerse beelden uit Carnaby Street in het hartje van Londen. Maar de Schotse voorman Ian Anderson, op één been met zijn dwarsfluit in aanslag, is ook onlosmakelijk verbonden aan dit topnummer!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'You’ve Made Me So Very Happy' – Blood, Sweat & Tears
Wist ik toen veel dat dit lied voor het eerst in 1967 werd opgenomen door Brenda Holloway, een zangeres uit de platenmaatschappij Motown.
Het werd een veel grotere wereldhit dankzij het collectief Blood, Sweat & Tears, een toonaangevende crossoverband, die bekendstaat om het combineren van jazzmuziek met psychedelische rock uit de jaren '60.
De band werd opgericht in 1967 in New York door Al Kooper, Jim Fielder, Fred Lipsius, Randy Brecker, Jerry Weiss, Dick Halligan, Steve Katz en Bobby Colomby. De groep was vernoemd naar het gelijknamige album van Johnny Cash uit 1963. Maar als ik me niet vergis had Winston Churchill ook al zo'n uitspraak gedaan in een ver verleden.
Luister vooral naar die geweldige intro gevolgd door die heerlijke blazers!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Ballad Of John & Yoko' – The Beatles
In juli 1969 gonsde het van de geruchten in Londen dat The Beatles zouden splitten. Ringo had het te druk met de opnames van 'The Magic Christian' en George Harrison was uit onvrede met het bazig optreden van Paul McCartney tijdens de "Get Back"-sessies even uit de groep gestapt.
John Lennon was ondertussen met Yoko Ono in Gibraltar getrouwd en aangezien de single 'Get Back' op de terugweg was in de hitlijsten werd er snel voor een opvolger gezorgd.
Vergis je niet want onderstaande beelden stroken niet met de waarheid: enkel John & Paul waren aanwezig bij de opnames van 'The Ballad Of John & Yoko'. John en Paul bespeelden alle instrumenten zelf en Paul was de drummer!
De b-kant van de single ('Old Brown Shoe') is een compositie van George Harrison en die komt hier later nog aan bod.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Time Is Tight' – Booker T. & The M.G.’s
De vaandeldragers van het STAX platenlabel waren zonder discussie Booker T. & The M.G.’s. M.G. is trouwens het acroniem van Memphis Group.
Het viertal uit de Verenigde Staten bestond uit Booker T. Jones (hobo, saxofoon, trombone, orgel en piano), Al Jackson Jr. (drums), Steve Cropper (gitaar), en Donald "Duck" Dunn (basgitaar).
Maar die instrumentale en zeer dansbare hits waren ook populair in Londen en de rest van de wereld.
Deze single heb ik tijdens mijn verblijf in de Britse hoofdstad in juli 1969 bijna dagelijks op de radio gehoord of in de kleurrijke Carnaby Street waar de laatste hits uit de talrijke luidsprekers schalden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Harlem Shuffle' – Bob & Earl
'Harlem Shuffle' is een nummer van het duo Bob & Earl uit 1963. Internationaal niet echt een grote hit; het arrangement kwam van een toen redelijk onbekende Barry White!
En in juli 1969 stond de single in de Britse hitlijsten dankzij een heruitgave!
In 1986 coverden The Rolling Stones het nummer als eerste single voor hun achttiende studioalbum 'Dirty Work'.
Het duo bestond uit Bobby Byrd alias Bobby Day (bekend van 'Little Bitty Pretty One' en 'Rockin' Robin') en Earl Lee Nelson. Hun samenzang beïnvloedde latere duo's zoals o.a. Sam & Dave.
Haal die trompetten nu maar boven en "shake your tail feather, baby"!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Honky Tonk Women' – The Rolling Stones + 'Epitaph' – King Crimson
Londen telde in 1969 ongeveer 10 miljoen inwoners en dat was meer dan in heel België (officieel 9 miljoen 646 duizend)! De grootste groep immigranten in Londen zijn Indiërs (6,5%), gevolgd door Bengalen en Pakistanen (beide 2,3%). Al waren inwijkelingen uit Jamaica toen ook goed vertegenwoordigd en zij brachten een nieuwe muziekvorm met zich mee: de reggae.
Het was voor mij even aanpassen want Brussel (waar ik toen woonde) was in 1969 nog niet zo divers als Londen. Op 5 juli 1969 vond in Hyde Park een gratis concert plaats van The Rolling Stones met in het voorprogramma groepen/muzikanten als Third Ear Band, King Crimson, Screw, Alexis Korner's New Church, Family, Roy Harper, en The Battered Ornaments. Volgens de politie waren er ongeveer 250.000 toeschouwers, volgens de organisatie minstens 500.000.
Het was twee jaar geleden dat de Stones nog live hadden opgetreden. Twee dagen voordien was Brian Jones in duistere omstandigheden overleden en Mick Jagger maakte van de gelegenheid gebruik om de nieuwe gitarist (Mick Taylor) voor te stellen. Hij las een gedicht van Percy Bysshe Shelley voor waarna er honderden koolwitjes werden vrijgelaten.
Het concert van de Stones was niet zo goed: de jongens waren nog onder de indruk van de dood van Brian Jones, de gitaren waren niet gestemd en het was twee jaar geleden dat ze nog live hadden opgetreden. Sommige songs waren toen bovendien nog nooit live gebracht.
De setlist was 'I'm Yours & I'm Hers', 'Jumpin' Jack Flash'. 'Mercy Mercy', 'Down Home Girl', 'Stray Cat Blues', 'No Expectations', 'I'm Free', 'Loving Cup', 'Love in Vain', '(I Can't Get No) Satisfaction', 'Honky Tonk Women' (hun nieuwste single), 'Midnight Rambler', 'Street Fighting Man' en 'Sympathy for the Devil' (een versie van 18 minuten lang met bijstand van Afrikaanse drummers).
Tijdens de studioversie van 'Honky Tonk Women' kregen de Stones hulp van Reparata & The Delrons als achtergrondzangeressen.
Ik was op 5 juli 1969 meer onder de indruk van King Crimson en Family. Vooral 'Epitaph' klonk heel melancholisch doorheen het park en over de vijver dankzij de mellotron van Ian McDonald. Het legendarisch album 'In the Court of the Crimson King' zou pas in oktober 1969 uitgebracht worden. De iconische hoes kent haast iedere muziekliefhebber.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'That’s The Way God Planned It' – Billy Preston
De Amerikaanse muzikant Billy Preston had The Beatles leren kennen in Hamburg en was een goede vriend van George Harrison geworden.
Hij had de Fab Four geholpen met zijn vaardigheden op het orgel tijdens de Get Back-sessies in januari 1969. Bovendien werd hij samen met The Beatles gecrediteerd op de single 'Get Back'/'Don't Let Me Down', een unicum! En toen ik tijdens de maand juli in Londen verbleef stond hij met het gospelachtige 'That’s The Way God Planned It' hoog genoteerd in de Britse charts.
De single werd uitgegeven op het kersverse Apple platenlabel van The Beatles. Geproducet door George Harrison in London, met muzikale bijdragen van hemzelf, Eric Clapton, Keith Richards, Ginger Baker, en Doris Troy. De song werd ingekort tot 3 minuten voor de single maar op de elpee staat deze lange versie als 'That’s The Way God Planned It' (Parts 1 & 2)'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Something In The Air' – Thunderclap Newman
In juli 1969 hing er beslist iets in de lucht in Londen. Een top-30 om duimen en vingers af te likken, een gratis festival in Hyde Park, en naar het einde van de maand toe de eerste overwinning van Eddy Merckx in de Ronde van Frankrijk en vooral de allereerste maanlanding!
Thunderclap Newman was een Engelse band, die tijdens de jaarwisseling 1968/1969 werd opgericht door gitarist Pete Townshend van The Who. De band wist met de single 'Something In The Air' in Europa de hitlijsten te halen, maar was nauwelijks bekend in de Verenigde Staten. Bovendien een onehitwonder van jewelste en tevens een oorwurm. Gegarandeerd dat deze song de hele dag in je hoofd blijft rondspoken!
De band bestond uit songwriter John 'Speedy' Keen (zang, drums, gitaar), Andy 'Thunderclap' Newman (piano) en Jimmy McCulloch (gitaar). Pete Townshend (onder de alias 'Bijou Drains') speelde basgitaar op hun album en singles. De zeer jonge Jimmy McCulloch (°1953) zouden we later terugvinden als lid van Wings.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dancing In The Street' – Martha Reeves & The Vandellas
Martha & The Vandellas, van 1967 tot 1972 Martha Reeves & The Vandellas, was een Amerikaanse meidengroep van soulzangeressen die vooral populair was in de jaren zestig. Ze behoorden tot platenlabel en hitmachine Motown in Detroit.
Oorspronkelijk kwam die geweldige single uit in 1964 maar door een heruitgave in 1969 werd het schijfje grijsgedraaid in het Verenigd Koninkrijk toen ik in de maand juli in Londen woonde. Sinds 1968 was er een heropleving van de soulmuziek die Northern soul werd genoemd en waardoor sommige singles uit vervlogen tijden opnieuw werden uitgebracht, en met succes!
De song werd gecomponeerd door William Stevenson, Ivy Jo Hunter, en Marvin Gaye. In 1985 werd er een versie uitgebracht door niemand minder dan Mick Jagger en David Bowie.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dizzy' – Tommy Roe
Tommy Roe, (Atlanta, 9 mei 1942) is een Amerikaanse zanger, gitarist en songwriter. Het best herinnerd voor zijn hits 'Sheila' (1962), 'Everybody' (1963), 'Sweet Pea' (1966) en vooral 'Dizzy' (1969) werd Tommy Roe algemeen gezien als een van de archetypische bubblegum-artiesten van de late jaren zestig.
'Dizzy' werd in juli 1969 grijsgedraaid op de BBC en was ook dagelijks te horen in Carnaby Street, de hipste straat uit het toenmalige Londen!
Nog een weetje: de Franse zangeres Annie Chancel bracht op 13 november 1962 haar eerste single uit onder haar nieuwe artiestennaam: Sheila (maar dan op z'n Frans uitgesproken)!
Jimmy Haskell schreef het arrangement voor de violen en Hal Blaine speelde op de drums, Joe Osborn op basgitaar, Ben Benay op gitaar en de alomtegenwoordige Larry Knechtel op de toetsen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Carnaby Street, de hipste straat uit Londen in 1969!
Shocking Blue was een Nederlandse rockband uit Den Haag, in 1967 opgericht door Robbie van Leeuwen, die naar eigen zeggen bij The Motions zijn plafond had bereikt en een groep wilde neerzetten waarmee hij internationaal meer kansen zag. Mariska Veres, voor wie elke gezonde jongen toen een boontje had, werd de zangeres vanaf de herfst van 1968.
Venus was de vierde hitsingle van Shocking Blue. Vele jaren later, dankzij het internet en vooral YouTube, kwamen we te weten dat de muziek eigenlijk van het nummer 'The Banjo Song (Oh! Susanna)' komt uit 1963, een compositie van Tim Rose van de groep The Big Three. Dat trio bestond uit Tim Rose (reeds besproken in deze reeks), Cass Elliot (later bekend geworden als Mama Cass), en Jim Hendricks (de folkzanger, niet de gitaarvirtuoos Jimi Hendrix).
'Venus' werd uitgebracht op 12 juli 1969 en werd meteen een internationale hit. In februari 1970, werd het schijfje de eerste nummer 1-hit uitgevoerd door een Nederlandse artiest of groep in de Billboard Hot 100 in de VS. Naar aanleiding daarvan werd de single opnieuw uitgebracht in Nederland, waardoor het een jaar later wederom een hit werd. Vreemd genoeg bereikte 'Venus' nooit de eerste plaats in de Nederlandse hitlijsten! Geen sant in eigen land ... Enig minpuntje: Mariska Veres zingt "a godness on a mountain top" terwijl een vrouwelijke godheid in het Engels "a goddess" is. Maar het is haar vergeven en bedekt met de mantel der liefde want ik verneem nu via het wereldwijde web dat "godness" verouderd Engels is en vaak verward wordt met "goodness".
Hoe dan ook, de fenomenale gitaarintro van Robbie van Leeuwen maakt alles goed! Nog steeds een kippenvelmoment ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Mackintosh' – The Pebbles
De Mackintosh of regenjas is een vorm van waterdichte regenjas, voor het eerst verkocht in 1824, gemaakt van rubberen stof. De Mackintosh is vernoemd naar de Schotse uitvinder Charles Macintosh. De "k" is later in de merknaam bijgevoegd.
Luc Smets mag hier op dit schijfje van meer dan 5 minuten uitleven en zijn zang- en klavierprestatie legde de Antwerpse groep geen windeieren want in 1970 werd 'Mackintosh' een vette nummer één in Spanje! De geweldige drum- en basgitaarsolo zullen er ook wel voor iets tussen gezeten hebben.
Ik zag The Pebbles live optreden op Sint-Lambrechts-Woluwe t.g.v. de opening van het Woluwe Shopping Center op 26 juni 1971. 'Mackintosh', '24 Hours At The Border' en 'Seven Horses In The Sky' waren toen echte hoogtepunten. 's Anderendaags trad de Nederlandse rockband Golden Earring daar ook op maar dat optreden heb ik jammer genoeg gemist.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I Can Hear Music' – The Beach Boys / Mark Wirtz Orchestra & Chorus
'I Can Hear Music' is een song geschreven door Jeff Barry, Ellie Greenwich en Phil Spector voor de Amerikaanse meidengroep The Ronettes (gecrediteerd als The Ronettes featuring Veronica in 1966. Veel succes hadden ze daarmee niet want de single verbleef slechts één week in de Billboard Pop hitlijst op nummer 100. The Beach Boys met Carl Wilson als leadzanger hadden meer succes want hun versie piekte in de VS op nummer 24 en veel hoger in de Britse charts.
Er bestaat ook een versie van Mark Wirtz Orchestra & Chorus uit hetzelfde jaar. Mark Philipp Wirtz (Straatsburg, 3 september 1943 – 7 augustus 2020) was een in de Verenigde Staten wonende Franse popmuzikant, componist, arrangeur, muziekproducent, komiek, auteur en schilder. Wirtz is vooral bekend van het nooit voltooide 'A Teenage Opera' conceptalbum, een project dat hij bedacht terwijl hij onder contract werkte bij EMI Music in de Abbey Road Studios met The Beatles-technicus Geoff Emerick. De eerste single van het geplande album 'Excerpt From A Teenage Opera' van Keith West was een nummer 2-hit in de Britse singleschart in september 1967 en omvat de kenmerkende stijl van Wirtz, beschreven door Mojo magazine als "Phil Spector scoring Camberwick Green". Een ander nummer geproduceerd en gearrangeerd door Wirtz, de single 'A Touch of Velvet - A Sting of Brass' uit 1966, toegeschreven aan The Mood-Mosaic met The Ladybirds, werd in Duitsland bekend als het themaliedje voor de Radio Bremen-televisieshow Musikladen en werd door sommige radiostations en dj's in het Verenigd Koninkrijk als stationcall gebruikt, met name door Dave Lee Travis op Radio Caroline.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Elegy' – Colosseum
Colosseum is een Britse rockband die als een van de verantwoordelijke bands voor de ontwikkeling van de progressieve rock wordt beschouwd.
De band werd gevormd in 1968 door drummer Jon Hiseman, tenorsaxofonist Dick Heckstall-Smith en basgitarist Tony Reeves. Alle drie hadden ze eerder gespeeld in John Mayall's Bluesbreakers. Daarnaast werden Dave Greenslade (organist) en Jim Roche (gitaar) gerekruteerd. Roche had slechts op één track meegespeeld toen hij werd vervangen door James Litherland (gitaar en zang).
Hun tweede album, in 1969, was 'Valentyne Suite', en wordt beschouwd als hun beste. Hierna werd James Litherland vervangen door Dave "Clem" Clempson voor de productie van het album, 'The Grass Is Greener' in 1970. Tony Reeves werd vervangen door Mark Clarke, en John Hiseman rekruteerde Chris Farlowe zodat Clempson zich kon concentreren op gitaarspelen. Ze brachten in 1970 'Daughter of Time' uit. In maart 1971 gaf de band een serie optredens die op een dubbelalbum in dat jaar uitkwam. In 1975 richtte Hiseman Colosseum II op.
'Valentyne Suite' is één van mijn favoriete albums en in mijn verzameling prijkt zowel een vinyl- als een cd-versie!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In Your Life' – The Tower
In 1969 hoorde ik die single enkele malen op de Nederlandse radio want ik luisterde toen veel naar het programma 'Arbeidsvitaminen' met verzoekplaten. Alle platen werden daarin helemaal uitgespeeld (tot aan het spreekwoordelijke gaatje) zodat ik altijd met mijn taperecorder Grundig in de aanslag lag om zoveel mogelijk favoriete liedjes op te nemen. De playlist stond ook afgedrukt in HUMO, wat zeer praktisch was. Vele jaren later vernam ik via het internet dat de zanger Boudewijn de Groot was en Eelco Gelling de formidabele gitarist!
The Tower was een Engelstalige groep rond Boudewijn de Groot (zang en gitaar), die in twee formaties heeft bestaan. In 1968 bij de eerste single 'In Your Life' (De Groot)/'Slow Motion Mind' (De Groot, Van Dijk) was de verdere samenstelling: Eelco Gelling (Cuby and the Blizzards) gitaar; Jan Hollestelle bas; Jay Baar (Q65) drums; Herman Deinum (later Cuby and the Blizzards) keyboard.
In 1969 bij de tweede (geflopte) single 'Captain Decker' (De Groot, Vinkenoog)/'Steps Into Space' (idem) was de verdere samenstelling: Eelco Gelling (Cuby and the Blizzards) gitaar; John Schuursma (Rob Hoeke R&B) gitaar; Willem Schoone (Rob Hoeke R&B) bas; Hans Jansen hammondorgel en piano; Cees Kranenburg jr (The Jumping Jewels) drums.
Na deze singles werd het heel stil rond de Nederlandse bard, enkele heruitgaven niet te na gesproken: in 1970 'Verdronken vlinder'/'Beneden alle peil' en in 1972 'Als de rook om je hoofd is verdwenen' (de b-kant van 'Waterdrager' in 1968). In 1973 kwam hij wederom de hitlijsten binnen gefietst dankzij de geweldige single 'Jimmy' en de knappe elpee 'Hoe sterk is de eenzame fietser'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Thank You (Falettinme Be Mice Elf Agin)' – Sly & The Family Stone
Het is heel moeilijk om op de tonen van deze plaat te blijven stilzitten.
Sly & The Family Stone was een Amerikaanse funk-, soul- en rockband uit San Francisco, Californië, actief tussen 1966 en 1975. De voorman van de band was de zanger, componist, platenproducer en multi-instrumentalist Sly (Sylvester) Stone, en de band bevatte daarnaast enkele familieleden en vrienden van Sly Stone. Sly & The Family Stone staat bekend als de eerste grote Amerikaanse rockgroep met een multiculturele bezetting; de band bestond namelijk uit Afro-Amerikanen en blanken, zowel mannen als vrouwen.
Iets minder bekend misschien maar de song werd nog bekender door een instrumentale cover van de Jazz Crusaders in 1970.
Beide versies waren een must in de toenmalige discotheken en jeugdclubs.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Marian' / 'Why' – The Cats
Het moet ongeveer rond die tijd zijn geweest dat het begrip "Palingpop" zijn intrede vond.
The Cats was een popgroep uit Volendam. De groep bestond van 1964 tot 1985, zij het met enkele onderbrekingen, en was van 1968 tot 1975 een van de meest succesvolle bands van Nederland. De bezetting bestond uit Cees Veerman, Piet Veerman, Arnold Mühren, Jaap Schilder, Theo Klouwer en (van 1972 tot 1975) Piet Keizer. Jan Buijs was vanaf de oprichting de manager.
'Marian' is een heerlijke slow waarop toentertijd heerlijk werd gedanst.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Victoria' / 'Shangri-La' – The Kinks
'Arthur (Or the Decline and Fall of the British Empire)' is een legendarische elpee van de Britse rockband The Kinks uit 1969.
De openingstrack is 'Victoria' en de zevende track gaat over 'Shangri-La', een utopisch aards paradijs. 'Victoria' gaat over het Britse Rijk toen Queen Victoria nog de scepter zwaaide en 'Shangri-La' is de naam van het aards paradijs uit de roman "Lost Horizon", dat in 1933 geschreven is door de Engelse romanschrijver James Hilton. 'Shangri-La' werd ontelbare keren bezongen door allerhande artiesten.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Grazing In the Grass' – The Friends Of Distinction
Deze single was geen hit in de Benelux en waarschijnlijk heb ik hem vaak op de BBC radio gehoord toen ik in juli 1969 in Londen woonde (daarover vanaf morgen meer!).
The Friends Of Distinction was een Amerikaanse vocale groep opgericht door Harry Elston en Floyd Butler. Zij brachten een vocale coverversie van een instrumentale hit van Hugh Masekela uit 1968. Verdere hits van het viertal: 'Love Or Let Me Be Lonely', en 'Going In Circles'.
Butler and Elston hadden samengewerkt in The Hi-Fi's medio jaren zestig, vaak als openingsact voor Ray Charles. Overige leden van The Hi-Fi's waren Marilyn McCoo en Lamont McLemore, die later samen The Fifth Dimension zouden oprichten. The Friends Of Distinction werden ontdekt door de Amerikaanse football speler Jim Brown, die later ook Earth, Wind & Fire zou ontdekken.
Met die hitte van de afgelopen dagen -die volgende week nog zal oplopen-, zullen de koeien niet veel gras meer kunnen grazen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Summertime' – Brainbox
Volgens mij een van de mooiste odes aan de zomer, geschreven en gecomponeerd door George & Ira Gershwin/DuBose Heyward voor de opera Porgy And Bess.
Van 'Summertime' bestaan talloze versies en die van de Nederlandse rockgroep Brainbox, oorspronkelijk afkomstig uit Amsterdam, vind ik subliem.
Gitarist Jan Akkerman en drummer Pierre van der Linden, beiden later lid van de band Focus, maakten deel uit van de oorspronkelijke bezetting, naast zanger Kaz Lux en basgitarist André Reijnen.
Wat mij het meest aanspreekt in de band is naast het gitaarspel van Akkerman, de progressieve bluesstijl en vooral het karakteristieke, hoge stemgeluid van Kaz Lux. Wie zou trouwens op deze prachtige versie de toetsen hebben bespeeld? Ik kreeg al meteen een antwoord van een Facebookvriend: het was Jan Akkerman volgens de credits van Discogs. Bedankt, Rudi V.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Tijdens die zomerse maand juli 1969 woonde ik in Londen. Daarover later meer!
Charles Aznavour, pseudoniem van Chahnour Varinag Aznavourian, was een Franse zanger, liedjesschrijver en acteur van Armeense afkomst, die vanaf 2008 ook de Armeense nationaliteit had.
Niet groot van gestalte, maar wat een groot artiest! Zijn grote doorbraak kwam toen de zangeres Édith Piaf hem hoorde zingen en hem op tournee meenam door Frankrijk en de VS. Daarna ging de reis naar Québec, waar het grote succes hem wachtte: veertig weken lang mocht hij in enkele clubs spelen, met elf shows per week.
Aznavour zong in verschillende talen: Frans, Engels, Duits, Spaans, Italiaans, Portugees, Russisch en Armeens. In 2017 nam hij, samen met de Algerijnse zanger Idir, bovendien een versie op van 'La bohème' in het Kabylisch (een taal die gesproken wordt in Algerije).
Charles Aznavour (1924-2018) bleef optreden tot zijn 93ste en werd 94 jaar oud! 'Désormais' is één van mijn vele favoriete liedjes van Aznavour.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Listen To The Band' – The Monkees
De jaren zestig waren bijna afgelopen en op het einde van dat fantastisch decennium liepen vele artiesten/groepen op hun laatste benen zoals o.m. The Yardbirds, Cream, Small Faces, en Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich om er slechts enkele op te sommen.
En zo verging het ook de megapopulaire boysband avant la lettre The Monkees. Michael Nesmith wou van het populaire genre af en meer en meer countrymuziek spelen. Peter Tork hield het eind 1968 - nadat de televisieshow was gestopt - voor gezien, en anderhalf jaar later liet Nesmith in een speelgoedreclame doorschemeren dat ook hij het welletjes vond. Micky Dolenz en Davy Jones namen als duo het album 'Changes' op. Daarna besloot de platenmaatschappij er een punt achter te zetten.
Toch verscheen er in 1969 nog een knappe single (zonder Tork) die niet zo bekend is. Een radiozender gebruikte enkele seconden van het lied om een jingle te maken om sterke stijgers in de hitparade aan te kondigen. Luister vooral naar 'Listen To The Band'! Een alternatieve versie met meer trompet staat rechts.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dynamite Woman' – Sir Douglas Quintet
In 1969 scoorde het Sir Douglas Quintet twee hits: 'Mendocino' (reeds besproken) en die andere was 'Dynamite Woman'.
Doug Sahm was de oprichter van die Amerikaanse rockband in 1964 en een jaar later was het al bingo met 'She's About A Mover'.
Het Sir Douglas Quintet wordt algemeen beschouwd als de vaandeldragers van de tex-mex, een fusie tussen country (afkomstig uit Texas) en Mexicaanse muziek.
Een laatste reünie van het Sir Douglas Quintet was er in 1994, toen Doug Sahm voor het album 'Day Dreaming At Midnight' de bandnaam weer gebruikte. Intussen zaten Doug Clifford, ex-drummer van Creedence Clearwater Revival en Sahms zonen Shawn en Shandon ook in de groep. Met het overlijden van Doug Sahm in november 1999 stierf ook het Sir Douglas Quintet voorgoed.
Maar niet getreurd, luister naar 'Dynamite Woman' met de volumeknop op 10 en hopla met de beentjes!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Geh’ nicht vorbei' – Christian Anders
Christian Anders (15 januari 1945, Bruck an der Mur) is een Oostenrijks schlagerzanger en componist. Zijn echte naam is Antonio Augusto Schinzel-Tenicolo.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog weken zijn ouders uit naar Italië, het land van zijn vader en woonde er negen jaar op het eiland Sardinië. Toen hij tien jaar was verhuisde hij met zijn ouders naar Offenbach am Main in Duitsland. In 1968 kreeg hij een platencontract, maar het duurde nog een jaar vooraleer hij groot succes kende. Met 'Geh' nicht vorbei' had hij een grote hit in 1969. De plaat ging een miljoen keer over de toonbank en stond op één in de Duitse hitparade en bereikte plaats drie in de Zwitserse en Oostenrijkse en de 22ste in de Nederlandse hitlijst. En het is waarschijnlijk via Hilversum 3 dat ik het schijfje hoorde, of was het Radio Luxemburg?
Als ik het liedje nu, na zovele jaren, opnieuw hoor moet ik onwillekeurig aan 'Du' van Peter Maffay denken. Die single werd ook in 1969 uitgebracht maar raakte pas bekend in de Benelux in het jaar 1971, waarschijnlijk meegebracht uit West-Duitsland door teruggekeerde vakantiegangers. 'Du' verscheen in de BRT Top 30 op 21 februari 1971 en hield het uit tot 19 juni (18 weken genoteerd waarvan vier op nummer één!).
Christian Anders is ondertussen 77 en ik heb sinds 1969 niets meer over hem gehoord. Toch een heerlijke slow en ik verval misschien in herhaling maar dit is een liedje om op te dansen op slechts één tegel!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Appleknockers Flophouse' – Cuby + The Blizzards
Er kwamen toen straffe geluiden uit Nederland, minder braaf dan die van de bands uit België.
Cuby + Blizzards was een Nederlandse bluesband, afkomstig uit het Drentse Grolloo (toen Grollo geheten). De oorspronkelijke band werd opgericht door Harry Muskee en bestond verder uit Eelco Gelling (formidabele gitarist), Nico Schröder (bas) en Hans Kinds (slaggitaar) . Herman Brood (piano) maakte ook ooit deel uit van de band maar vanwege aanhoudend drugsgebruik en zelfs een gevangenisstraf werd hij definitief uit de groep geweerd.
Muskee vertelde over het nummer het volgende: "De titel van een van onze songs is "Appleknockers Flophouse", dat ik samen met Herman [Brood] had bedacht. Flophouse is Amerikaanse slang voor een goedkoop logement voor handelsreizigers en seizoenarbeiders zoals appelplukkers (appleknockers). Het is een autobiografisch nummer over de gezelligheid van de boerderij in Grolloo wat destijds een centrum en broedplaats was van nationale en internationale blues.".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I’m Tired' – Savoy Brown
Savoy Brown is een Britse bluesrockband, opgericht in 1965 in Battersea, in het zuidwesten van Londen. Als onderdeel van de bluesrockbeweging uit de late jaren 1960, boekte Savoy Brown vooral succes in de Verenigde Staten. Maar het nummer 'I’m Tired' is in 1969 ook tot mij doorgedrongen, niet via de BRT maar dankzij de RTBf waar de muziekkeuze veel progressiever was dan bij hun Vlaamse tegenhangers.
Als ik mij niet vergis was het Michèle Cédric die een wekelijks radioprogramma had op woensdagnamiddag waar ik trouw naar luisterde en vaak met mijn Grundig taperecorder in de aanslag stond.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Holly Holy' / 'Sweet Caroline' – Neil Diamond
In 1969 was Neil Diamond nog niet zo bekend in West-Europa. Zijn composities werden wel hits dankzij The Monkees, Lulu, Cliff Richard, Deep Purple, Peter Tetteroo, e.a.
Dat jaar ging hij blijkbaar de religieuze kant op met het gospelachtige 'Holly Holy', een prachtige single die ik enkele jaren later voor een habbekrats zou redden uit de afprijsbakken van een Brusselse platenboer.
Zijn doorbraak kwam er later dat jaar met 'Sweet Caroline' maar zijn grootste successen zou de Amerikaanse singer/songwriter boeken in de jaren zeventig. Naar verluidt had Diamond op de cover van een tijdschrift een foto gezien van Caroline Kennedy en zij gaf hem inspiratie om dat nummer te componeren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Badge' – Cream
De Britse supergroep Cream was eind 1968 gesplit en groot was eenieders verwondering toen er in de lente van 1969 nog een single van het powertrio werd uitgebracht! Waarschijnlijk een contractuele verplichting. Als klap op de vuurpijl was het een compositie van Eric Clapton/George Harrison. Een unicum ...
De song had de klank van een Beatlesschijf, luister maar naar het geluid van de slaggitaar dat je enkele maanden later terughoort in de elpee 'Abbey Road'.
Bovendien had de song geen titel tot Eric Clapton op een schrijfsel van Harrison het woord "bridge" in het groot ontwaarde en verkeerdelijk "badge" las. De zinsnede "I told you 'bout the swans, that they live in the park" kwam van niemand minder dan Ringo Starr.
Kortom een leuke samenwerking tussen Clapton, Harrison en Starr met weinig samenwerking van Jack Bruce of Ginger Baker, alhoewel beiden wel meespeelden. Dit waren de muzikanten tijdens de opnamesessie: Eric Clapton – leadgitaar, zang; Jack Bruce – basgitaar; Ginger Baker – drums; Felix Pappalardi – piano, mellotron; en George Harrison (oorspronkelijk, om contractuele redenen, onder het pseudoniem "L'Angelo Misterioso") – slaggitaar.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'A Boy Named Sue' – Johnny Cash
Uit het puriteinse Amerika kwam toen een single van "The Man in Black" binnengevlogen in haast alles hitlijsten ter wereld maar voorzien van een bliep! De censuurduivel had inderdaad toegeslagen want op een bepaald moment zingt Cash "son of a bitch" en dat kon toen niet door de beugel!
De opname vond live plaats in de San Quentin State Prison, San Quentin, Californië in februari 1969. En plots was countrymuziek opnieuw populair want zelfs Bob Dylan ging dat jaar die toer op. "His Bawbness" komt later trouwens nog aan bod met een track uit 'Nashville Skyline', een knappe elpee waarop hij tevens een duet zingt met Johnny Cash.
Hieronder rechts plaats ik de ongecensureerde versie van 'A Boy Named Sue'! Het aanwezige publiek liet op het einde van de opname zijn goedkeuring blijken door een stevig applaus!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Tomorrow Tomorrow' – The Bee Gees
Zoals ik eerder in deze reeks schreef was het jaar 1969 cruciaal voor het al dan niet voortbestaan van een muzikant of een groep.
Zo ook voor The Bee Gees die sinds 1966 van een vijftal waren geslonken tot een trio en in 1969 zelfs tot een duo. Enkel Barry en Maurice Gibb bleven verweesd achter want Robin was uit onvrede uit de groep gestapt. Hij vond dat zijn composities te weinig aandacht kregen en dat de schijnwerpers almaar op zijn grote broer Barry gericht waren. Barry en Maurice bleven niet bij de pakken zitten en schreven samen het mooie 'Tomorrow Tomorrow' maar het was Robin die met de pluimen ging lopen want hij had een veel grotere hit met 'Saved By The Bell', een tranentrekker die hier later nog aan bod komt!
Uiteindelijk kwam het toch nog goed tussen de drie broers want Robin, Barry en Maurice kwamen eind 1970 weer bij elkaar en bliezen ze The Bee Gees nieuw leven in. Vanaf 1975 gooiden ze de muzikale richting helemaal om en scoorden ze dankzij de discorage megasuccessen!
Giuseppe Mustacchi werd geboren op 3 mei 1934 in Alexandrië, Egypte. Deze Franse singer/songwriter en componist van Griekse afkomst werd op 17-jarige leeftijd door Georges Brassens onder de vleugels genomen. Brassens introduceerde hem aan artiesten en intellectuelen die toentertijd rondhingen in de buurt van Saint-Germain-des-Prés. Als dank nam Moustaki de voornaam aan van de enige muzikant die hij "meester" noemde.
In 1969 bracht hij 'Le Métèque' uit, een lied dat hem op het lijf geschreven was. "Métèque" is een Franse scheldnaam voor een immigrant met een zuidelijk, mediterraan uiterlijk die, waarin Moustaki zichzelf omschrijft, eruit ziet als een "joodse zwerver" en een "Griekse schaapherder". Serge Reggiani, voor wie hij het lied oorspronkelijk had geschreven, weigerde het uit te brengen. Moustaki zong het vervolgens zelf op een 45 toeren single die een enorme hit werd in Frankrijk, waar het zes weken lang op nummer één in de hitlijsten stond. Maar ook daarbuiten werd de single een enorme hit. In 1971 had Rod McKuen succes met 'Without A Worry In The World', een vrije bewerking van dit lied.
In diezelfde periode werd ook 'Le Facteur' van Georges Moustaki grijsgedraaid op de RTBf. Een lied vol melancholie dat je best op een druilerige dag beluistert. Het deed mij even aan een compositie van Leonard Cohen denken ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Happy Charly Madman' + 'All My Life' – New Inspiration
Voor de Gentse popgroep New Inspiration met frontzanger Danny Sinclair heb ik altijd een boontje gehad. Stuk voor stuk kon ik al hun singles noot voor noot meezingen. Heerlijke periode!
Omstreeks 1970 richtte manager Jacques Verdonck een "nieuwe" New Inspiration op met spilfiguren Guido Wolfaert en Eddy Vander Linden. Die formatie had zes hits in de BRT Top 30 die er ook mochten zijn.
'Happy Charly Madman' vond ik heel goed omwille van de vele tempowisselingen en 'All My Life' was weer zo'n melancholische slow om op één tegel te dansen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'These Eyes' / 'Laughing' – The Guess Who
Geweldige Canadese rockgroep met twee sterke figuren (Randy Bachman en Burton Cummings) die in 1965 heel eventjes hadden gescoord in Noord-Amerika met hun versie van 'Shakin' All Over' (origineel van de Britse rockers Johnny Kidd & The Pirates). De groep heette toen "Chad Allan And The Expressions Guess Who?" (sic)! Zo'n vier jaar later was de groep weer aanwezig in de hitlijsten en meer bepaald ook in West-Europa. Met het wondermooie 'These Eyes' veroverden ze niet alleen de hitparades maar ook mijn hart.
En alsof dat niet genoeg was kwam de opvolger 'Laughing' ook terecht in de meeste charts èn in mijn geheugen (later in mijn platenverzameling).
Begin jaren zeventig zou de band nog grotere hits scoren zoals o.m. 'American Woman'; 'Share The Land'; 'No Sugar Tonight'; 'Hand Me Down World'; 'No Time'; 'Dancin' Fool' en 'Clap For The Wolfman' (een ode aan de legendarische Amerikaanse deejay Wolfman Jack).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'That Was Only Yesterday' – Spooky Tooth
Spooky Tooth is een Britse rockgroep, die met onderbrekingen voornamelijk actief was in de periode 1967-1974. Ook vandaag de dag treden ze nog weleens op. Opvallend is hun gebruik van het elektrische orgel dat de muziek een vollere klank geeft.
Spooky Tooth is in deze reeks al aan bod gekomen met 'Evil Woman' maar de single 'That Was Only Yesterday' was een grotere hit. De song stond trouwens ook op hun elpee 'Spooky Two'.
In 1970 zou de groep een legendarische versie uitbrengen van 'I Am The Walrus' (Lennon/McCartney)! Bij de naam Spooky Tooth moet ik altijd onwillekeurig aan Dracula denken. Luister maar naar de hallucinante intro op mondharmonica!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Polk Salad Annie' + 'Roosevelt And Ira Lee (Night Of The Moccasin)' – Tony Joe White
Een van de vaandeldragers van "swamp rock" (rockmuziek uit de moerassen) is beslist Tony Joe White, bijgenaamd Swamp Fox. De Amerikaanse singer/songwriter gaf ons parels als 'Rainy Night In Georgia', een hit voor Brook Benton in 1970. Toen Elvis Presley een live versie van 'Polk Salad Annie' ook in 1970 uitbracht werd de moerasvos wereldbekend.
Andere vertegenwoordigers van "swamp rock" zijn de mannen van Creedence Clearwater Revival en toeval of niet ik zou CCR en TJW live zien en horen in het Antwerps Sportpaleis op 24 september 1971.
'Polk Salad Annie' is de perfecte weergave van het leven zoals het is in Louisiana (Bayou country) met veel gekreun en alligators die op de loer liggen! Het nummer heeft ook veel gelijkenissen met 'Ode To Billy Joe' van Bobbie Gentry. 'Roosevelt And Ira Lee (Night Of The Moccasin)' tapt uit hetzelfde vaatje. Op de single staat verkeerdelijk "Mossacin" gespeld!
Producer Billy Swan bracht vanaf 1974 zelf singles uit, ook met succes.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Try (Just A Little Bit Harder)' – Janis Joplin
Het nummer van de Amerikaanse zangeres Janis Joplin werd geschreven door Chip Taylor en Jerry Ragovoy. Het lied werd uitgebracht op haar eerste soloplaat 'I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama!' uit 1969. Op 20 januari 1970 werd het nummer uitgebracht als de tweede single van het album.
De originele versie werd op 9 maart 1968 opgenomen door Lorraine Ellison, die het in april van dat jaar als single uitbracht. In 1969 verscheen deze versie op haar elpee 'Stay With Me'.
In 1969 nam Janis Joplin 'Try (Just a Little Bit Harder)' op voor haar eerste solo elpee nadat zij de band Big Brother and the Holding Company verlaten had. Ter promotie speelde zij het nummer in The Dick Cavett Show in de uitzending van 18 juli 1969. Ook speelde zij het tijdens haar optreden op het Woodstock festival.
Het legendarisch muziekfestival komt later in deze reeks nog aan bod!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Get Back'/'Don’t Let Me Down' – The Beatles ft. Billy Preston
Na hun stunt op het dak van het Apple Corps building in Londen (30 januari 1969) was het hoog tijd om een nieuwe single op het publiek los te laten. Het werd alweer een single met een dubbele a-kant!
Het werd de eerste single waarop een andere artiest dan de Fab Four werd gecrediteerd. De Amerikaanse muzikant Billy Preston had John, Paul, George, en Ringo inderdaad bijgestaan tijdens de Get Back-sessies waarvan de liedjes grotendeels pas zouden uitgebracht worden op de elpee 'Let It Be' in 1970.
Op de keerzijde van 'Get Back' (gezongen door Paul McCartney) stond het prachtige 'Don’t Let Me Down', met veel overgave door John Lennon gezongen. Hij schreef het gekwelde liefdesliedje voor Yoko Ono. Tijdens hun bed-In in het Hilton Amsterdam Hotel schreef Lennon de eerste versie van het nummer en zong hij het voor de pers.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Along Came Jones'/'Yakety Yak' + 'Gitarzan' – Ray Stevens
De Amerikaanse lolbroek Ray Stevens was al in de showbusiness sinds 1957. Hij bracht meestal parodieën uit van bekende liedjes zoals 'Along Came Jones', bekend van The Coasters en in ons land van 'Zorro est arrivé' van Henri Salvador. Op de b-kant van de single stond 'Yakety Yak', ook van The Coasters.
Een derde parodie was 'Gitarzan', gebaseerd op 'Guitar Man' van Jerry Reed en bekend gemaakt door Elvis Presley. Kortom, de elpee 'Gitarzan' stond vol met leuke liedjes, zoals o.m. 'Ahab The Arab', 'Little Egypt', 'Alley Oop' en 'Harry The Hairy Ape'.
In 1971 zou hij zijn grootste hit scoren met 'Bridget The Midget (The Queen Of The Blues)'! Ray Stevens wordt vaak geklasseerd onder de noemer "novelty songs".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Hang On To A Dream' – The Nice
The Nice is een Britse prog-rock band uit eind jaren zestig, bekend voor zijn combinatie van rock, jazz en klassieke muziek.
De leden van de band waren Keith Emerson op keyboard; Lee Jackson op basgitaar; Brian Davison op drums; en David O'List op gitaar.
De groep begon in 1967 als begeleiding van de soulzangeres P.P. Arnold. Tijdens de opnames van het tweede album 'Ars Longa, Vita Brevis' verliet O'List de groep, waarna ze als trio verder gingen.
'Hang On To A Dream' is een bewerking van 'How Can We Hang On To A Dream' van Tim Hardin uit 1967.
Hemelse muziek, als je het mij vraagt!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bootleg' / 'Lodi' - Creedence Clearwater Revival
In 1969 kregen The Beatles meer en meer concurrentie en die kwam niet van The Rolling Stones maar van een Amerikaanse band met de onwaarschijnlijke naam Creedence Clearwater Revival, later afgekort tot CCR. Al heel snel werden de broers John en Tom Fogerty, Doug Clifford en Stu Cook bekende figuren in onze contreien.
Wat John Fogerty in de periode 1969/1970 allemaal uit zijn mouw heeft geschud is werkelijk onvoorstelbaar. Het aantal hits is werkelijk niet op twee handen te tellen. Vreemd genoeg slaagden Fogerty & Co er nooit in op nummer één te belanden in hun vaderland.
Ik zag het drietal (want intussen had Tom Fogerty de band verlaten) tijdens hun optreden in het Antwerps Sportpaleis op 24 oktober 1971 met in het voorprogramma Tony Joe White.
'Proud Mary' uit het begin van 1969 is hier de revue al gepasseerd. Nu is het de beurt aan het geweldige 'Bootleg' gevolgd door 'Lodi'. Vaak leverde de groep singles af met een dubbele a-kant!
Intussen bezit ik heel hun discografie, zowel op vinyl als op cd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Begin 1969: The Beatles met Yoko Ono en roadie Mal Evans tijdens de 'Get Back'-sessies. George Harrison ontbreekt op de foto want die had de groep tijdelijk uit onvrede verlaten!
Op 25 juni 2022 had de Amerikaanse zangeres van Albanese afkomst, Ava Max blijkbaar een probleem met de temperatuur want zij zocht afkoeling door aan een ijsje te likken, of van de top van een gletsjer naar beneden te skiën. Dat probleem werd grotendeels goed gemaakt toen zij als eerste nieuwkomer terechtkwam in de Radio 2 Top 30 met haar nieuwste single 'Maybe You're The Problem'!
Benson Boone is een Amerikaanse singer-songwriter en multi-instrumentalist die net twintig jaar geworden is. Hij werd geboren in Monroe, Washington. Naast het zingen bespeelt hij volgende instrumenten: piano, gitaren, drums! 'In The Stars' kwam op zaterdag 25 juni 2022 (de dag van zijn verjaardag!) binnen in de Radio 2 Top 30. Ik voorspel hem een mooie toekomst ...
Suzan Stortelder en Freek Rikkerink uit de Achterhoek in Nederland zijn al actief sinds 2014 maar ze braken pas vier jaar later echt door. 'Honderd keer' is in hun vaderland tot op de derde plaats geraakt in de Nederlandse Top 40. Benieuwd of ze met dit schijfje ook zo goed zullen scoren in onze hitparade.
Olivia Trappeniers (Deurne, 12 augustus 1997), beter bekend onder haar artiestennaam OLIVIA (OT tot 2021), is een Vlaamse zangeres. Paul Sinha (Deventer, 20 januari 1996) is een Nederlandse rapper, zanger, producer en acteur. Beide zangers sloegen de handen in elkaar en brachten de single 'Elektriciteit' op de markt. Elektriciteit is de verzameling natuurkundige verschijnselen die te maken hebben met elektrische lading en elektrische velden en ook elektromagnetisme die ons nu al lange maanden parten speelt vanwege de torenhoge kosten! De single kwam meteen binnen op nummer 10 van de Radio 2 Top 30 van zaterdag 25 juni 2022.
Jaap Siewertsz van Reesema is een Nederlandse zanger die optreedt onder de artiestennamen Jaap Reesema en Jake Reese. Lea Rue, artiestennaam van Emma Lauwers, is een Belgische zangeres. Beide zangers sloegen de handen in elkaar en brachten de single 'Code rood' op de markt. Code rood is een waarschuwing die zowel met het coronavirus als met de weersvoorspellingen te maken heeft. Hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 25 juni 2022 en meteen op nummer 8. Toch maar voorzichtig blijven, Jaap en Lea want een gewaarschuwd mens is er twee waard!
Op zaterdag 25 juni 2022 kregen de luisteraars van de Radio 2 Top 30 een andere nummer één te horen, geen nieuwe want het schijfje stond al 12 weken genoteerd en had al eens op één gestaan. Dit is de volledige Top-3:
1. Harry Styles nam met 'As It Was' weerwraak want hij steeg van 2 naar 1 ondanks zijn verblijf van 12 weken in onze hitparade! 2. Metejoor & Snelle waren er met 'Kijk ons nou' er na 1 week aan voor de moeite want zij zakten een plaats na vier weken. 3. George Ezra steeg met 'Green Green Grass' van 5 naar 3 en hij verbleef al 8 weken in de Top-30.
Tot zover de vijf nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 25 juni 2022. Die zomerse maand bevatte 14 nieuwkomers en driemaal een andere nummer één (tweemaal Harry Styles en eenmaal Metejoor & Snelle).
Tot volgende maand voor de nieuwste hits uit de maand juli 2022.
Op zaterdag 11 juni 2022 voelde je de zomer al naderen want K3 zong een vrolijk deuntje: 'Mango Mango'. Vele jaren geleden werd ik gered door het eten van vele mango's en avocado's op voorschrift van een arts. Ik leed namelijk aan een chronische darmontsteking. Na een kuur van ongeveer een maand waren de klachten verdwenen. En mijn blindedarm zit er nog altijd! Eerste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van die bewuste dag.
Lost Frequencies, artiestennaam van Felix De Laet, is een Belgisch dj-producer. Ditmaal nam hij James Arthur onder de arm en bracht hij de single 'Questions' uit. James Arthur is een Engelse zanger en songwriter. Hij werd beroemd na het winnen van de negende reeks van The X Factor in 2012. Tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 juni 2022.
De film 'Top Gun: Maverick' is het langverwachte vervolg op 'Top Gun' uit 1986 met alweer Tom Cruise en Val Kilmer in de hoofdrollen. En net als 36 jaar geleden komt het thema ook terecht in de hitlijsten. Toen was het 'Take My Breath Away' van Berlin en nu gaat Lady Gaga dankzij 'Hold My Hand' met de pluimen lopen. Derde nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 juni 2022.
Maar het was Neils Destadsbader die al fluitend vanuit het niets op nummer 20 belandde met zijn nieuwste single 'Ik neem er één'. En daarmee was hij de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 11 juni 2022.
Op zaterdag 11 juni 2022 werden de luisteraars van de Radio 2 Top 30 verrast met een gloednieuwe nummer één! De volledige Top-3 zag er toen zó uit:
1. Metejoor & Snelle slaagden er na slechts 2 weken op nummer 1 te staan met 'Kijk ons nou'! Het gelegenheidsduo kwam van nummer 10. 2. Harry Styles was eraan voor de moeite want na één week moest hij zijn plaats afstaan. 'As It Was' verbleef al 10 weken in onze hitparade. 3. Pommelien Thijs steeg na 8 weken met 'Ongewoon' van 9 naar 3.
Een week later, op zaterdag 18 juni 2022, was Willy Sommers de eerste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30. Zijn nieuwste single kreeg de titel 'Poster Boy' mee. "The new kid in town" zingt hij als 69-jarige!
Maar de hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 18 juni 2022 kwam van de jonge garde. Het was Laura Tesoro die met haar nieuwste single 'Not Easy' de oren van menige muziekliefhebber deed spitsen. Zij kwam meteen terecht op nummer 11.
Dit waren de 6 nieuwkomers uit de Radio 2 Top 30 van 11 en 18 juni 2022. Respectievelijk 4 en 2. De nieuwkomers uit de aflevering van 25 juni 2022 met alweer een andere nummer één komen morgen aan bod.
Met 'Supermodel' was Måneskin er al voor de vierde maal in geslaagd te scoren in de Radio 2 Top 30. De Italiaanse groep heeft sinds zijn overwinning op het Eurovisiesongfestival van 2021 al vier hitsingles uitgebracht. Het verhaal uitgebeeld in de videoclip gaat over cocaïnegebruik en de hele sfeer ademt 'Eyes Wide Shut' van Stanley Kubrick uit. Eerste nieuwkomer in onze hitparade van zaterdag 4 juni 2022.
'Nu gaat het gebeuren' is de zoveelste single getrokken uit het album 'Jonge Wolven' van Clouseau. Dit was de tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 4 juni 2022. Maar de broers Koen en Kris Wauters moesten die dag toch een ander duo laten voorgaan ...
Het gelegenheidsduo Metejoor & Snelle (samenwerking tussen België en Nederland) kwam inderdaad meteen op nummer 10 binnen in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 4 juni 2022 met de single 'Kijk ons nou'. Heel straf want Metejoor alleen stond toen nog genoteerd op nummer 2 met 'Dit is wat mijn mama zei', een vrolijk nummer dat ettelijke weken op één heeft gestaan en al 18 weken te horen was in onze wekelijkse hitparade!
Op zaterdag 4 juni 2022 zag de Top-3 in de Radio 2 Top 30 er zo uit:
1. Harry Styles slaagde er na 9 weken eindelijk in op nummer één te komen met 'As It Was'. Hij kwam van nummer 2. 2. Metejoor zakte na 18 weken van één naar twee met 'Dit is wat mijn mama zei'! 3. Camille steeg met 'Beter zo' van vier naar drie na slechts 2 weken en dat succes had ze te danken aan haar deelname aan 'Liefde voor Muziek'.
Dit waren de drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 4 juni 2022 met als klap op de vuurpijl een nieuwe nummer één. Bedankt voor jullie interesse en tot morgen voor de nieuwste hits in de hitlijsten van 11 en 18 juni 2022 met opnieuw een andere nummer één.
5 juni Bij een aanval op een katholieke kerk in het zuidwesten van Nigeria vallen meer dan 50 slachtoffers.
18 juni Na drie jaar kunnen wij eindelijk op reis voor een welverdiende vakantie. Ditmaal brengt het vliegtuig ons naar de Kaapverdische Eilanden. Boa Vista stond al lang op mijn verlanglijstje!
20 juni De Duitse regering komt met noodmaatregelen om het gasverbruik landelijk in te perken, nadat de gastoevoer vanuit Rusland via Nord Stream sterk is verminderd. Dit is nog altijd het gevolg van de oorlog in Oekraïne waar de Russen meer dan vier maanden geleden zijn binnengevallen!
22 juni Er vindt een groot boerenprotest plaats in Nederland tegen de aangekondigde stikstofmaatregelen.
24 juni Het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten heeft eerdere uitspraken waaronder Roe vs Wade die het recht op abortus federaal bepaalden vernietigd. Hiermee wordt de wetgeving in de afzonderlijke staten leidend bij de vraag of abortus legaal is of niet.
25 juni Bij een islamitische terreuraanslag op een homoclub in Oslo vallen 2 doden en meerdere zwaargewonden.
27 juni Een tornado richt in Zierikzee (provincie Zeeland in Nederland) zware schade aan. 1 dode en 9 gewonden. Circa 150 huizen raakten beschadigd, waarvan 5-10 zodanig dat ze onbewoonbaar werden.
29 juni De Franse terrorist Salah Abdeslam (geboren in Sint-Jans-Molenbeek) krijgt levenslange celstraf voor de aanslagen in Parijs (2015). In oktober 2022 zal hij terechtstaan in België voor zijn aandeel in de aanslagen van Zaventem (luchthaven) en Brussel (Metro Maalbeek) van 2016.
29 juni Vlaamse boeren halen spandoeken boven op bruggen boven de E34 en E19 snelwegen: “Met dit stikstofakkoord van de Vlaamse regering staat de deur open voor minderwaardig voedsel!” Staatssecretaris Zuhal Demir had in de loop van de maand juni al doodsbedreigingen ontvangen.
'Lindbergh' – Robert Charlebois & Louise Forestier
En toen kwam er uit Canada een single aangevlogen die in 1969 werd grijsgedraaid op de RTBf. Soms werd de naam van luchtvaartpionier Charles Lindberg verkeerd gespeld, soms ook niet.
Luister vooral naar het sappig accent uit Québec en geniet mee van de psychedelische klanken want Charlebois & Co hadden blijkbaar wiet gerookt bij deze opname!
Robert Charlebois zouden wij in Vlaanderen later nog leren kennen dankzij Raymond van het Groenewoud en zijn versie van 'J’veux d’l’amour'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Are You Growing Tired Of My Love' – Status Quo
In 1968 was Status Quo nog een psychedelische band en een jaartje later probeerden de vier Britten een ander muzikaal pad te bewandelen. Even leken hier de Bee Gees aan het werk.
De ballade werd geschreven door Anthony King en het was de eerste single waarop Rick Parfitt als leadzanger te horen is.
Toen 'Are You Growing Tired Of My Love' niet zo'n grote hit bleek te zijn werd de Britse rockband in de jaren zeventig een groep waarvan de muziek gekarakteriseerd wordt door een sterke boogie- en boogiewoogiestijl.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Soul Deep' – The Box Tops
Alex Chilton & Co brachten eind jaren zestig "Blue Eyed Soul" van de bovenste plank! Misschien niet de bekendste single van The Box Tops maar wel de moeite waard.
'Soul Deep' wordt nooit meer op de radio gedraaid in tegenstelling tot het overbekende 'The Letter' uit 1967. Zeg dus nooit dat The Box Tops eendagsvliegen waren want de groep bracht op slechts drie jaar tijd een handvol prachtige singles uit! Getuige daarvan het prachtige 'Cry Like A Baby' uit 1968.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'25 Miles' – Edwin Starr
'25 Miles' of soms gespeld als 'Twenty-Five Miles' is een single van Charles Hatcher, beter bekend als Edwin Starr. Starr maakte aan het einde van de jaren vijftig zijn debuut met The Futuretones. Na zijn diensttijd vestigde Starr zich in Detroit, waar hij tekende bij het Ric-Tic-label. In 1968 werd deze maatschappij overgenomen door Motown en brak Starr door met 'Twenty-Five Miles'.
Een wereldhit zou hij in 1970 scoren met 'War', geschreven door producers Norman Whitfield en Barrett Strong. Het protestlied werd oorspronkelijk opgenomen door The Temptations maar enkel op elpee uitgebracht. In 2003 gebruikte de Franse dj Laurent Garnier het nummer 'War' tijdens een dj-set in Manchester als protest tegen de Irakoorlog.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I’m A Gambler' – Lace
Pete Dello (geboren als Peter Blumsom, 26 May 1942, Oxford, Oxfordshire, Verenigd Koninkrijk) is een singer/songwriter uit de jaren '60 en '70 en momenteel een muziekleraar.
Hij scoorde als lid van The Honeybus in 1968 een hit met 'I Can't Let Maggie Go'. Al snel dook hij op als lid van de popgroep Lace die in 1969 de prachtige single 'I’m A Gambler' uitbracht.
Dello schreef o.a. voor The Applejacks. Zijn compositie 'Do I Still Figure In Your Life?' werd gecoverd door Dave Berry, Joe Cocker, Iain Matthews, Dave Stewart, Paul Carrack, Dana, Kate Taylor, Saturday's Crowd en Pierce Turner. Hij componeerde vaak met zijn maat Ray Cane. Dello was tevens een sessiemuzikant voor Unit 4 + 2, The Scaffold en The Roulettes.
De hoge tonen van de falsetto kon ik toen moeiteloos halen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'She’s Not There' – Neil MacArthur
In 1964 schreef Rod Argent het lied op het lijf van Colin Blunstone, de zanger van The Zombies. Het werd een hit in het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, en Canada. In 1964 hadden Nederland en België nog geen officiële hitparades. Maar de single werd wel regelmatig op de radio gedraaid.
In 1968 gingen The Zombies uit elkaar. Rod Argent begon met de groep Argent en Colin Blunstone pakte zijn oude vak van verzekeringsagent weer op. In de nadagen werd echter 'Time Of The Season' nog een onverwachte hit voor The Zombies. Deram Records vroeg of hij nog wat wilde opnemen. Blunstone nam het pseudoniem van Neil MacArthur aan. Het succes leidde tot een kleine revival van Blunstones loopbaan in de muziek.
'She’s Not There' werd een groot succes voor Santana in 1977. Het kenmerkende aan die versie zijn de gitaarsolo's van Carlos Santana en de drumbreak van Graham Lear en de percussionisten.
Luister nu vooral naar de psychedelische intro en die heerlijke stem van Colin Blunstone alias Neil MacArthur!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I Heard It Through The Grapevine' – Marvin Gaye
Dit legendarisch nummer werd geschreven door Norman Whitfield en Barrett Strong. Het lied werd voor het eerst uitgebracht door Gladys Knight & the Pips in 1967. In 1966 was het al opgenomen door The Miracles, maar deze versie werd pas in 1968 uitgebracht, vanwege het veto van Motownbaas Berry Gordy, die een sterkere single wilde. In 1968 werd het nummer tevens opgenomen door Marvin Gaye, die het op zijn album In the Groove zette. Op 30 oktober van dat jaar werd het nummer uitgebracht als de derde single van het album.
In 1970 werd het nummer uitgebracht door Creedence Clearwater Revival (een versie van elf minuten!) op hun album 'Cosmo's Factory', maar pas nadat de groep was gesplit werd het in 1973 in België en Nederland en in 1976 in de Verenigde Staten uitgebracht als single.
De tekst van 'I Heard It Through The Grapevine' gaat over de gevoelens van de zanger wanneer hij hoort dat zijn vriendin vreemdgaat. Hij komt hier indirect achter, oftewel "through the grapevine". Barrett Strong kreeg het idee voor het nummer terwijl hij over de Michigan Avenue in Chicago liep en hem opviel dat mensen altijd zeiden "I heard it through the grapevine" ("ik hoorde het door de wijnstok"). Deze zin wordt geassocieerd met zwarte slaven tijdens de Amerikaanse burgeroorlog, die met de wijnstok hun eigen vorm van telegrafie hadden.
Geniet van deze historische opname en luister vooral naar de geweldige intro.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Colour Of Her Hair' – Jefferson
Paul Ryan schreef het lied en zijn tweelingbroer Barry plaatste de originele versie op zijn debuutelpee ('Barry Ryan sings Paul Ryan') waarop o.m. ook het legendarische 'Eloise' stond te pronken.
Maar het was de Britse zanger Geoff Turton die er een hit mee had in het Verenigd Koninkrijk èn in de Verenigde Staten. Geoffrey Turton (geboren op 11 maart 1944 in Birmingham, Engeland), nam als soloartiest platen op onder de naam Jefferson. Zijn muzikale loopbaan begon als falsetto leadzanger en ritmegitarist van The Rockin' Berries in 1961. Door een auto-ongeval kon hij gedurende lange tijd niet live optreden zodat verder succes uitbleef en hij altijd zal ondergebracht worden in de categorie "eendagsvlieg".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Eli’s Coming' / 'One' – Three Dog Night
Three Dog Night was een Amerikaanse rockband, opgericht in 1967. De band had tussen 1969 en 1975 maar liefst 21 Billboard Top 40-hits, waarvan drie nummer één-hits. De band nam veel nummers op die waren geschreven door externe songwriters en ze hielpen het brede publiek kennis te laten maken met schrijvers als Paul Williams ('An Old Fashioned Love Song') en Hoyt Axton ('Joy to the World'). De band zong songs van Randy Newman ('Mama Told Me Not To Come'), Laura Nyro ('Eli's Coming'), Hoyt Axton ('Never Been In Spain'), Elton John en Bernie Taupin ('Lady Samantha'), John Lennon en Paul McCartney ('It's For You'), Leo Sayer ('The Show Must Go On'), Russ Ballard ('Liar') en Harry Nilsson ('One'). Een groot succes voor de band was de interpretatie van de Hair-klassieker 'Easy To Be Hard' (reeds besproken in het begin van deze reeks).
Leden van de groep: Danny Hutton (zang); Chuck Negron (zang); Cory Wells (zang); Michael Allsup (gitaar); Floyd Sneed (drums); Joe Schermie (bas); Jimmy Greenspoon (keyboards). De band telde zeven leden, onder wie drie zangers en twee toetsenisten. De band werd ondersteund door Brian Wilson van The Beach Boys. Oorspronkelijk heette de band Redwood.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I’d Rather Go Blind' – Chicken Shack
'I'd Rather Go Blind' is een lied geschreven door Ellington Jordan en Billy Foster. Jordan schreef de basis voor het lied en Etta James hoorde dat terwijl zij Jordan in de gevangenis opzocht. James maakte het lied af, maar gunde de auteursrechten aan haar toenmalige partner Billy Foster. Etta James was wel de eerste die het lied opnam, het verscheen op haar album 'Tell Mama' en als b-kant op de single met dezelfde titel. Dat plaatje haalde plaats 23 in de Billboard Hot 100 in 1968. Geen succes in Europa vooralsnog met dit nummer.
Tot de Britse bluesgroep Chicken Shack hun versie uitbracht. Een van de leden was toen zangeres/toetseniste Christine Perfect, die niet lang daarna naar Fleetwood Mac zou verhuizen. Ze trouwde met John McVie en veranderde haar naam in Christine McVie.
In de Nederlandse hitlijsten verscheen deze versie tweemaal: in 1969 èn in 1970 met nog meer succes.
Heerlijk nummer om een slow op te dansen, op slechts één tegel!
Sly & The Family Stone was een Amerikaanse funk-, soul- en rockband uit San Francisco, Californië. Actief tussen 1966 en 1975. De voorman van de band was de zanger, componist, platenproducer en multi-instrumentalist Sly Stone (echte naam: Sylvester Stewart), en de band bevatte daarnaast enkele familieleden en vrienden van Sly Stone.
'Dance To The Music' was een geweldige hit in de zomer van 1968 en deze single van het jaar nadien moest daar zeker niet voor onder doen!
De hele bende komt over een paar weken nogmaals aan bod in deze muzikale reeks.
Hop met de beentjes!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Soul Sister, Brown Sugar' – Sam & Dave
Soul music begon in 1969 langzaam maar zeker over te gaan in funk maar deze single van het duo Sam & Dave was nog altijd onder te brengen in de categorie "Soul".
Het duo bestond uit Sam Moore (1935) en David Prater (1937-1988). Buiten het podium konden Sam en Dave echter slecht met elkaar opschieten. Ze ruzieden en vochten regelmatig, en op een gegeven moment spraken de twee niet meer met elkaar.
Na hun laatste single voor het legendarisch platenlabel Stax, 'Soul Sister, Brown Sugar', wisten ze geen grote hit meer te scoren. Door het uitblijven van succes, de onderlinge spanningen en drugsmisbruik ging het duo in 1970 uit elkaar. Jammer maar helaas. Gelukkig blijft hun muziek nog altijd overeind!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Smile A Little Smile For Me' – The Flying Machine
Een glimlach opent deuren! (1)
The Flying Machine was een Britse popgroep die vooral bekend is om hun Amerikaanse nummer 5 hit 'Smile A Little Smile For Me' uit 1969.
The Flying Machine herrees voor het eerst uit de as van de Britse band Pinkerton's Assorted Colours. Het nummer werd geschreven door Tony Macaulay en Geoff Stephens maar scoorde vreemd genoeg niet in het Verenigd Koninkrijk.
De bezetting van de groep: Sam 'Pinkerton' Kempe (zang); Antony Newman (zang, gitaar); Barry Bernhard (bas); en Thomas Long (gitaar).
Het bleef helaas bij deze enige hit en daarom wordt hier terecht gesproken over een eendagsvlieg.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Behind A Painted Smile' – Isley Brothers
Een glimlach opent deuren! (2)
Een heel straffe single van deze Amerikaanse rhythm-and-blues- en soulgroep uit Cincinnati, Ohio; de oorspronkelijke samenstelling bestond uit O'Kelly, Rudolph en Ronald Isley. De Isley Brothers bereikten vanaf de jaren 1950 tot begin 21ste eeuw zes decennia achter elkaar met één of meer hitnoteringen de Billboard Hot 100. Hiermee zijn ze een van de langst actieve groepen in de popgeschiedenis.
Samenstelling: O'Kelly Isley (1954-1955, 1957-1986): achtergrondzanger, tot zijn overlijden; Rudolph Isley (1954-55, 1957-1989): achtergrondzanger; Ronald Isley (1954-55, 1957-1989; 1991-huidig): leadzanger en achtergrondzanger; Vernon Isley (1954-1955): zanger, tot zijn overlijden; Ernie Isley (1973-1984, 1991-): gitaar, drums, percussie en achtergrondzanger; Marvin Isley (1973-1984, 1991-1997): basgitaar en achtergrondzanger; en Chris Jasper (1973-1984): piano, keyboard, synthesizers en achtergrondzanger.
Het blijft dus in de familie!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Evil Woman' – Spooky Tooth / 'Evil Woman (Don’t Play Your Games With Me)' – Crow
'Evil Woman' werd geschreven door Larry Weiss in 1967 en hij bracht de auteursversie pas in 1974 uit. De oorspronkelijke versie is van Guy Darrell die in september 1967 op de markt verscheen. De covers zijn haast niet te tellen: Canned Heat, Lou Rawls, The Troggs, Spooky Tooth (op de elpee 'Spooky Two'), Camel, Quiet Riot, e.v.a. Spooky Tooth is een Britse rockgroep, die met onderbrekingen voornamelijk actief was in de periode 1967-1974. Ook vandaag de dag treden ze nog weleens op. Opvallend is hun gebruik van het elektrische orgel dat de muziek een vollere klank geeft.
Er waren vele personeelswisselingen maar de harde kern werd gevormd door: Mike Harrison (1942-2018), keyboard/zang; Greg Ridley (1942-2003), basgitaar/zang; Luther (Luke) Grosvenor (1946), gitaar/zang; Mike Kellie (1947-2017), drums; Gary Wright (1943), orgel/zang.
In 1969 trad bassist Greg Ridley toe tot de net gevormde supergroep Humble Pie van ex-Small Face Steve Marriott. Gitarist Luther Grosvenor verliet de groep in 1973 om een tijdje deel uit te maken van Stealers Wheel (1973) en, wat later, van Mott the Hoople (1973-1974). Organist Gary Wright vatte vanaf 1974 een solocarrière aan en werkte onder meer ook als sessiemuzikant. Drummer Mike Kellie leidde later een druk leven als sessiemuzikant en producer. Ook zanger en keyboardspeler Mike Harrison werd soloartiest.
Vooral niet te verwarren met de gelijknamige single van het Electric Light Orchestra uit 1976. Ook niet te verwarren met 'Evil Woman (Don’t Play Your Games With Me)' van de groep Crow. Deze Amerikaanse bluesrock-band komt uit Minneapolis. Black Sabbath bracht in januari 1970 al een cover uit van deze 'Evil Woman (Don’t Play Your Games With Me)'.
De bezetting van Crow zag er als volgt uit: David Wagner (zang, 1967–1971); Dick Wiegand (gitaar, 1967–1972); Larry Wiegand (basgitaar, 1967–1972); Dave 'Kink' Middlemist (keyboard, 1967–1972); Harry Nehls (drums, 1967–1969); Denny Craswell (drums, 1969–1972); Mike Mlazgar (drums, 1969); Mick Stanhope (zang, 1971–1972); Chico Perez (percussie, 1971–1972).
Zo zie je maar dat de ene "boze vrouw" de andere niet is! 😉
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Blue Steel 44 (Hey Joe)' – Tim Rose
Timothy Alan Patrick Rose, was een Amerikaanse zanger en songwriter die een groot deel van zijn leven in Londen, Engeland doorbracht, en meer succes had in Europa dan in zijn geboorteland.
Tim Rose is een vreemde eend in de bijt. In 1966 zong hij 'Hey Joe (You Shot Your Woman Down)' in Café Wha? waar Jimi Hendrix hem hoorde spelen. Iedereen dacht dat Billy Roberts het origineel omstreeks 1962 had gehoord in de Appalachen, een zogenaamde traditional. Maar Rose claimde het auteursrecht! Op de elpee "Tim Rose" uit 1967 stond naast 'Hey Joe (You Shot Your Woman Down)' ook 'Morning Dew' van Bonnie Dobson en wederom beweerde Rose dat hij het nummer geschreven had! Hij voegde zijn naam gewoon toe aan die van Dobson vanwege het lichtjes gewijzigd arrangement.
De versies van 'Hey Joe' zijn niet te tellen. Feit is dat Hendrix de grootste hit had met zijn vertraagde versie uit 1966 die in 1967 een hele grote hit zou worden in West-Europa nadat Chas Chandler (ex-bassist van The Animals) hem mee naar Londen had genomen waar the trio The Experience werd opgericht.
Tim Rose bracht zijn versie nogmaals uit in 1968 en in 1969, al dan niet onder een lichtjes gewijzigde naam: in dit geval als 'Blue Steel 44 (Hey Joe)'. Maar 'Hey Joe, Where You Gonna Go?' is ook een veelgebruikte titel. De bekendste versies zijn naast die van Hendrix: The Leaves, The Byrds, Love, The Surfaris (als 'Hey Joe Where Are You Going'), The Standells, The Shadows Of Night, The Cryan' Shames, The Human Beingz, Cher, Clee's Five (live elpee opgenomen in dancing "De Truweel" in Sint-Lievens-Esse), The Marmalade, Johnny Rivers, Deep Purple, Johnny Hallyday, Wilson Pickett, e.v.a.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Happy Heart' – Petula Clark
Het liedje werd geschreven door Jackie Rae en James Last. Deze laatste stond bekend om zijn covers van welbekende wereldhits. Toch componeerde hij ook en had hij als orkestleider uitstekende muzikanten onder zijn hoede zoals de ondergewaardeerde Big Jim Sullivan. De veel gevraagde sessiegitarist speelde op niet minder dan 750 hitsingles (1958-2012) en daarvan bereikten 54 singles de eerste positie in het Verenigd Koninkrijk!
De Britse zangeres, actrice, en componiste, Petula Clark is al actief sinds 1942 tot nu. Op 15 november 2022 zal ze, als het God belieft, 90 kaarsen uitblazen! Op 1 juni 1969 vinden we haar terug in kamer 1742 van het Queen Elizabeth Hotel in Montreal tijdens de tweede Bed-In van John & Yoko. Ze woonde de live opnamesessie mee van 'Give Peace A Chance' van de Plastic Ono Band samen met o.m. John & Yoko, psycholoog Timothy Leary, komiek Dick Gregory en rabbijn Abraham Feinberg, naast alle journalisten, hotelmedewerkers en leden van de Hare Krishna die op dat moment in de hotelkamer waren.
Petula Clark en Andy Williams brachten haast tegelijkertijd hun versie van 'Happy Heart' uit maar het was de Amerikaanse crooner die er een wereldhit mee scoorde.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Let Me!' – Paul Revere & The Raiders
Paul Revere & The Raiders was een Amerikaanse rockband, opgericht in Boise, Idaho in 1958. De vijf jongens kenden aanzienlijk succes in de Verenigde Staten in de tweede helft van de jaren 1960 en het begin van de jaren 1970, met muziek die varieerde van garagerock tot psychedelische pop. De band stond bekend om het dragen van kleding in de stijl van de Amerikaanse Burgeroorlog.
'Let Me!' staat bekend om zijn "vals einde" (fake fade-out) en de kreet "mama-mama-mama-mama!" waarna de vijf opnieuw beginnen zingen en musiceren. Hieronder staat de lange elpeeversie. De single werd op de radio haast nooit volledig uitgespeeld.
De bezetting was de volgende: Paul Revere; Mark Lindsay; Drake Levin; Phil Volke; Mike Smith.
Mark Lindsay was het bekendste groepslid in West-Europa want hij verliet de band in 1969 en scoorde enkele minder grote hits zoals 'Arizona' (1969) en in 1970 'Miss America' en 'Silver Bird'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Mr. Moody' + 'My World’s Beginning' – New Inspiration
The New Inspiration was een Belgische muziekgroep uit Gent uit de jaren '60, vaak ook aangeduid als New Inspiration. Manager van de groep was Jacques Verdonck. De groep mocht opnames maken in Engeland en Danny Sinclair was de frontzanger met de herkenbare stem.
Door vele personeelswissels valt de groep echter omstreeks 1970 uit elkaar. Kort daarop richtte Jacques Verdonck een "nieuwe" New Inspiration op met spilfiguren Guido Wolfaert en Eddy Vander Linden. De groep boekte enkele nieuwe successen met nummers als 'Rainbow I Love You' (1970) en 'Judy Please' (1971), maar weerom vertoont de band dezelfde ziekte en doen de vele personeelswissels de band uit elkaar vallen.
Opmerkelijk feit: Antonio Lameirinhas en Fernando Lameirinhas (Jess & James) en zelfs Danny Lademacher hebben ooit tijdelijk deel uitgemaakt van de groep.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Incredible George' – The Pebbles
De Antwerpse groep kreeg voor dit nummer naar verluidt een felicitatietelegram van George Harrison, maar of dit waar is laat ik in het midden. Hieronder post ik dat zogenaamd telegram dat verstuurd werd met de Regie van Telegrafie en Telefonie naar ene Bobb T. Uilenspiegell (sic)!
Hoe dan ook, het is een geweldig nummer waarmee vooral Luc Smets op de voorgrond treedt (zijn hoge stem en het prachtig geluid van zijn orgel).
De volgende 10 historische opnames uit 1969 in een notendop:
Bach en Beethoven waren toen "in" dankzij de popmuziek; de Nederpop leverde een classic af; Paul Anka vertaalde een Frans lied in het Engels en een crooner maakte er een wereldhit van; Lincoln, King en Kennedy geraakten postuum in de hitparades; twee Canadese singer/songwriters maakten hun debuut en één Engelse singer/songwriter speelde toen nog enkel piano als studiomuzikant; twee fans van Kuifje uit Australië scoorden in het Verenigd Koninkrijk en er reed toen een trein naar "Nieverans"!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Train To Nowhere' – Savoy Brown
"Tuut zei de trein en het station vertrok!" was een favoriete uitspraak van Lambik.
Alle gekheid op een stokje: Savoy Brown is een Britse bluesrockband, opgericht in 1965 in Battersea, in het zuidwesten van Londen. Als onderdeel van de bluesrockbeweging uit de late jaren '60, boekte Savoy Brown vooral succes in de Verenigde Staten, waar ze hun elpees promootten met non stop toeren.
En toch hoorde ik deze single toen een paar maal op de radio voorbijkomen maar vraag mij niet op welke zender. In die dagen luisterde ik vaak naar Omroep Brabant (BRT), de RTBf, Radio Luxemburg, Radio Veronica, Hilversum 3, en Radio 1 (BBC).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Only Ladies Play Croquet' – Tin Tin
Tin Tin was een Australische poprockband uit de jaren '60 en '70.
De volledige bezetting van de groep zag er zo uit: Steve Kipner (zang, keyboard, percussie); Steve Groves (zang, gitaar, percussie); John Vallins (zang, bas, gitaar); Geoff Bridgford (drums).
In 1969 reisden Groves en Kipner naar het Verenigd Koninkrijk en vormden daar de popgroep Tin Tin (naar de stripverhalen over Kuifje, in het Engels "The Adventures of Tin Tin"). Blijkbaar waren beiden fan van Hergé of van Kuifje.
Maurice Gibb van de Bee Gees stelde het duo voor aan Robert Stigwood, waarna ze een albumcontract tekenden bij Polydor. Vanaf dan voegde zich Geoff Bridgford (drums) bij de band en Kipner bespeelde de basgitaar, klavecimbel, mellotron, percussie, piano, elektrische piano, tamboerijn en verzorgde tevens de zang. Gibb produceerde in 1970 hun gelijknamige debuutelpee en bespeelde meerdere instrumenten (basgitaar, drums, klavecimbel, mellotron en orgel) bij de helft van de nummers, die een uitgesproken gelijkenis bezaten met de solide eenstemmigheid van de Bee Gees. De single 'Only Ladies Play Croquet' werd uitgebracht in mei 1969, maar haalde de hitlijsten niet.
En toch is het liedje in mijn geheugen blijven steken.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Both Sides, Now' – Joni Mitchell
De Canadese singer/songwriter Joni Mitchell werd al in 1967 ontdekt en gecoverd door de Amerikaanse folkzangeres Judy Collins. Zij nam ook al zeer vroeg composities van Bob Dylan en Leonard Cohen onder handen.
De wereld moest tot 1969 wachten eer de auteursversie van 'Both Sides, Now' (let op de komma!) werd uitgebracht.
Pure poëzie op muziek:
♫♫♫ Rows and flows of angel hair And ice cream castles in the air And feather canyons everywhere Looked at clouds that way ♫♫♫
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bird On The Wire' + 'The Partisan' – Leonard Cohen
De Canadese singer/songwriter Leonard Cohen werd ook eerst bekend door covers die andere muzikanten van zijn composities hadden gemaakt. Zo had Judy Collins als eerste succes met 'Suzanne' in 1967.
Joe Cocker daarentegen zou 'Bird On The Wire' pas coveren in 1971.
'The Partisan' is een andere track uit de elpee 'Songs From A Room' die intertijd werd grijsgedraaid op de RTBf. Waarschijnlijk om dat Leonard Cohen drie strofes in het Frans zingt.
♫♫♫ Les Allemands étaient chez moi Ils me dirent, "résigne toi" Mais je n'ai pas peur, j'ai repris mon âme J'ai changé cent fois de nom J'ai perdu femme et enfants Mais j'ai tant d'amis, j'ai la France entière Un vieil homme dans un grenier Pour la nuit nous a caché Les Allemands l'ont pris, il est mort sans surprise ♫♫♫
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'He Ain’t Heavy … He’s My Brother' – The Hollies
De titel van het liedje deed bij mij indertijd een belletje rinkelen. Die spreuk (of leuze) had ik voor het eerst gehoord in een Amerikaanse film die ik vermoedelijk begin jaren zestig heb gezien.
'Boys Town' is een Amerikaanse dramafilm uit 1938 onder regie van Norman Taurog. Spencer Tracy speelde de rol van Pastoor Flanagan en Mickey Rooney die van Whitey Marsh.
Graham Nash had The Hollies eind 1968 al verlaten toen de bandleden hun oog lieten vallen op deze ballad geschreven door Bobby Scott en Bob Russell. Oorspronkelijk opgenomen door Kelly Gordon maar pas een wereldwijde hit dankzij de doorleefde versie van The Hollies. De mondharmonica werd bespeeld door Beverley Knight (en niet Allan Clarke die in onderstaande videoclip slechts doet alsof) en voor de piano deed de groep een beroep op een toen nog onbekend sessiemuzikant genaamd Reginald Dwight. Het is pas een jaar later dat hij naam zou maken als Elton John! Allan Clarke was de leadzanger.
Neil Diamond had in 1970 ook een hit met zijn versie. De lijst van de covers is eindeloos.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Abraham, Martin And John' – Marvin Gaye
Dick Holler schreef het nummer in 1968 en Dion DiMucci (voorheen bij Dion & The Belmonts) nam het oorspronkelijk op.
Het is pas toen Marvin Gaye zijn versie opnam en zijn platenmaatschappij het op single uitbracht dat het lied in onze contreien bekend werd.
De rampzalige gebeurtenissen uit 1968 gaven aanleiding tot het schrijven van dit droevig nummer: de moorden op Lincoln, Luther King jr., en Kennedy. Oorspronkelijk enkel over John Kennedy maar zijn broer Robert mag er ook bij gerekend worden want Bobby komt wèl voor in de tekst maar niet in de titel.
♫♫♫ Anybody here seen my old friend Abraham? Can you tell me where he's gone? He freed lotta people but it seems the good they die young You know I just looked around and he's gone Anybody here seen my old friend John? Can you tell me where he's gone? He freed lotta people but it seems the good they die young I just looked around and he's gone Anybody here seen my old friend Martin? Can you tell me where he's gone? He freed lotta people but it seems the good they die young I just looked around and he's gone Didn't you love the things that they stood for? Didn't they try to find some good for you and me? And we'll be free some day soon, it's gonna be one day Anybody here seen my old friend Bobby? Can you tell me where he's gone? I thought I saw him walkin' up over the hill With Abraham, Martin, and John. ♫♫♫
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Way' – Frank Sinatra
Dit lied werd in de loop der jaren door verschillende artiesten gezongen. De Franse zanger Claude François bracht het in 1967 uit als 'Comme d'habitude', maar het was vooral de bewerking van Paul Anka uit 1968, gezongen door Frank Sinatra, die uitgroeide tot een internationale evergreen.
De Franse componist Jacques Revaux schreef het lied, aanvankelijk onder de titel 'For Me', en bood het aan verschillende zangers aan, maar niemand leek geïnteresseerd.
Na enig aandringen wilde Claude François het nummer in 1967 wel op plaat zetten, mits het voorzien werd van een nieuwe tekst. Gilles Thibaut schreef vervolgens samen met François, onder de titel 'Comme d'habitude', een tekst waarin het leven wordt beschreven van een vermoeide pendelaar met een relatie waaruit de vonk al lang verdwenen is. De inspiratie hiervoor putte François uit zijn net beëindigde relatie met de zangeres France Gall. Ook de Canadees Paul Anka maakte tijdens een bezoek aan Parijs kennis met 'Comme d'habitude'. Hij schreef eveneens een Engelse tekst op de melodie van Revaux: 'My Way', over iemand die aan het einde van zijn levensweg is aangekomen en niet ontevreden vaststelt dat hij misschien niet altijd het juiste heeft gedaan, maar in ieder geval uniek is geweest.
Paul Anka kreeg van François toestemming het nummer uit te brengen. Anka slaagde er vervolgens in de Amerikaanse crooner Frank Sinatra over te halen het lied op te nemen. Met veel succes: in maart 1969 stond de plaat op 27 in de Amerikaanse Billboard Hot 100. In de UK Singles Chart behaalde 'My Way' in 1969 de 5de plaats en keerde vervolgens met tussenpozen, 142 weeknoteringen in totaal, tot in 1973 terug in de lijst. Vanaf 1969 groeide het nummer uit tot een vast bestanddeel van het repertoire van elke nachtclubzanger en de coverversies zijn dan ook legio.
Naar verluidt had Sinatra een hekel aan het nummer.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Down Man' – Brainbox
Volgens mij een absolute classic uit de Nederpop!
Brainbox is een Nederlandse rockgroep, oorspronkelijk afkomstig uit Amsterdam. Gitarist Jan Akkerman en drummer Pierre van der Linden, beiden later lid van de band Focus, maakten deel uit van de oorspronkelijke bezetting, naast zanger Kaz Lux en basgitarist André Reijnen.
Akkerman en van der Linden zag ik in Vorst Nationaal op 24 maart 1971 toen Focus het voorprogramma was van Ten Years After.
Het nummer 'Down Man' verscheen niet officieel op een studioalbum, maar werd in 1969 uitgebracht als de debuutsingle van de band met 'Woman's Gone' op de b-kant.
Het nummer is door regisseur Anton Corbijn gebruikt in zijn film 'A Most Wanted Man'. De hoofdpersoon van het nummer zit alleen in een kamer (te horen in de openingsregel "A man, a room, a man alone in a room"). De man is eenzaam en heeft niets om voor te leven.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bourée' – Jethro Tull
En toen waren klassieke componisten weer hip! Johann Sebastian Bach bijvoorbeeld met zijn 'Suite in E mineur voor fluit' waarop deze 'Bourée' is gebaseerd.
Te horen op de uitstekende elpee 'Stand Up', uitgebracht in 1969.
Jethro Tull, vernoemd naar de Britse agrarische vernieuwer (1674-1741), bestond toen uit Ian Anderson (dwarsfluit, zang, akoestische gitaar), Martin Barre (gitaar), Glenn Cornick (bas), en Clive Bunker (drums).
John Lennon noemde Jethro Tull de meest vernieuwende band van 1968.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Fifth' – Ekseption
De vijfde symfonie van Ludwig van Beethoven werd door onze Noorderburen van Ekseption onder handen genomen en de puristen gingen op hun achterste poten staan!
Ekseption was een Nederlandse symfonische rockband die vooral actief was in de jaren 60 en 70 van de 20ste eeuw. Ekseption had verscheidene hits en won in 1970 een Edison. De groep werd vooral bekend vanwege zijn op klassieke werken geënte, vroeg-progressieve rock met jazz-improvisaties.
In 1969 werd Ekseption door de Engelse band The Nice geïnspireerd om klassieke stukken te bewerken en daarmee de muzikale koers te verleggen naar een mix van rock en klassieke muziek. Rick van der Linden had een conservatoriumopleiding klassieke muziek genoten. Met zijn arrangementen van klassieke werken van onder meer Bach, Albinoni, Beethoven, Mozart, Tsjaikovski en Chatsjatoerjan was hij voor een groot deel verantwoordelijk voor het geheel nieuwe, eigen en energieke geluid van de band.
Rockers uit de jaren '50 hadden de klassieke meesters de rug toegekeerd (Roll over Beethoven and tell Tchaikovsky the news) maar eind jaren '60 werden ze opnieuw in ere hersteld!
Geweldige versie van de vijfde symfonie van Beethoven die klassieke muziek en popmuziek perfect vermengt!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Bach en Beethoven weer "in" en Savoy Brown reed met de trein naar "Nieverans"!
'Wat heb je vandaag op school geleerd (Kleine Jan)' – De Elegasten
Tom Paxton schreef het origineel en De Elegasten pasten het aan de Belgisch/Vlaamse context aan. De politie, Leuven Vlaams, het onderwijs, het atoomcentrum in Mol, de communautaire kwestie, de B.T.W., werk in eigen streek, fabrieken die sluiten, de censuur, en andere heikele kwesties passeerden hier de revue in iets meer dan vier minuten!
Bijtende humor overgoten met een sausje folkmusic.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Hetgeen je niet krijgen kan' – Will Tura
Een wijze les van de Keizer van het Vlaamse lied: een mens is nooit tevreden! Mooie tekst en prachtige melodie en zou Will Tura toen al geweten hebben dat de mens voet op de maan zou zetten?
Hij zingt op een bepaald moment: "Niemand is blij met zijn eigen bestaan, daarom reikt ieder naar de maan.". Of had hij de twee albums van Kuifje gelezen? "Raket naar de maan" en "Mannen op de maan" werden respectievelijk al in 1953 en 1954 uitgebracht!
De eerste maanlanding vond plaats op 20 juli 1969 en zo zou de fictie definitief achterhaald worden door de werkelijkheid.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Sentimental Friend' – Herman’s Hermits
Herman's Hermits is een Britse popgroep, opgericht in 1963 in Manchester. Oorspronkelijk heette de groep Herman & The Hermits. De groep speelde simpele maar aanstekelijke muziek, waarmee veel succes werd geoogst. Een van de bekendste nummers van de groep was 'No Milk Today' uit 1966, dat werd geschreven door Graham Gouldman van 10cc. Peter Noone is de echte naam van "Herman".
De manager van de groep was Mickie Most. Achteraf gezien was hun muziek misschien wel dé commerciële muziek van de zo hippe jaren zestig.
Maar wat weinigen weten is dat Liliane Saint-Pierre dit liedje coverde als 'Chanson sentimentale pour une fille sentimentale' en daarmee scoorde ze hoog in de Franstalige muziekwereld.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Ragamuffin’ Man' – Manfred Mann
Manfred Mann, geboren als Manfred Lubowitz (Johannesburg, 21 oktober 1940), is een Zuid-Afrikaans/Brits toetsenist en oprichter van de gelijknamige Britse rhythm-and-blues-band uit de jaren zestig. Daarna heeft hij de band Manfred Mann Chapter Three opgericht. Sinds 1971 maakt hij deel uit van Manfred Mann's Earth Band. De band speelt zowel eigen nummers als liedjes van anderen, zoals o.m. 'Blinded By The Light' en 'Spirits In The Night' van Bruce Springsteen alsook 'If You Gotta Go Go Now' en 'Mighty Quinn' van Bob Dylan. De band was er ook al vroeg bij om een compositie van Randy Newman op te nemen ('So Long, Dad' in 1967).
Mann vormde zijn eerste band in 1962 samen met Mike Hugg, The Mann Hugg Blues Brothers, maar beiden bleven op de achtergrond tijdens optredens. De zanger en ster van de band in de vroege jaren was Paul Jones, die vanaf 1966 werd vervangen door Mike d'Abo.
Op 'Ragamuffin' Man' hoor je dus Mike d'Abo zingen en niet Paul Jones want die had toen al lang voor een solocarrière gekozen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Today I Killed A Man' – P.J. Proby
P.J. Proby (geboren als James Marcus Smith in Houston (Texas) op 6 november 1938 is een Amerikaanse zanger, liedjesschrijver en acteur. Hij was in de jaren zestig een succesvol zanger, vooral in het Verenigd Koninkrijk, maar minder in zijn geboorteland. Later speelde hij in musicals onder andere de rollen van Elvis Presley (jaren '70) en Roy Orbison (jaren '80).
P.J. Proby is een echt buitenbeentje in de muziekwereld. Op 6 mei 1964 werd zijn optreden door de satelliet Telstar wereldwijd uitgezonden en betekende dit zijn doorbraak. Hij trad op in de outfit die hem de komende tijd beroemd zou maken: een paardenstaart en een pony, een overhemd met volants, een strakke fluwelen broek en schoenen met gespen. In het begin van 1965 barstte hij twee keer kort achter elkaar tijdens een optreden uit zijn strakke fluwelen broek. Omwille van dit ‘obscene gedrag’ was hij vanaf dat moment niet meer welkom in de tv-programma’s van de BBC en de amusementszender ATV. Ook in een groot aantal theaters was hij niet meer welkom.
Hij scoorde twee hits in 1964: 'Hold Me' en 'Together'. Hij had twee hitsingles met liedjes uit 'West Side Story': 'Maria' en 'Somewhere'. In 1965 boden John Lennon en Paul McCartney hem hun lied 'That Means A Lot' aan. De versie van The Beatles bleef in de kluis liggen en die van P.J. Proby flopte jammer genoeg. Opmerkelijk is de elpee 'Three Week Hero' uit 1969. Die werd opgenomen met een groep sessiemuzikanten, onder wie een aantal beroemdheden. Zo deden vier muzikanten mee die kort daarna samen Led Zeppelin zouden vormen. De achtergrondzang werd verzorgd door de groep The Family Dogg. Op sommige nummers speelde Clem Cattini, ex-drummer van The Tornados. Met Jimmy Page van het latere Led Zeppelin (Page, Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham) had Proby trouwens wel vaker opnames gemaakt.
Opmerkelijk is ook dat hij als eerste een versie opnam van 'I'm Coming Home' en 'Delilah' maar zijn versies bleven bij een demo en het was Tom Jones die met de hitsingles ging lopen!
Met zijn diepe basstem dacht ik eerst dat 'Today I Killed A Man' van Johnny Cash was! De song klinkt als een lied uit de Amerikaanse Burgeroorlog. De verteller in het liedje schiet een "rebel soldier" – zo noemden de soldaten uit de zuidelijke staten zichzelf – dood. Maar het liedje was geschreven door het singer/songwritersduo Roger Cook (geboren in 1940) en Roger Greenaway (geboren in 1938). Het publiek van 1969 associeerde het liedje meteen met de uiterst impopulaire Vietnamoorlog. Toch deed de single niets in het Verenigd Koninkrijk en de VS, maar hij werd een onverwachte hit in Nederland. Vandaar dat ik de single ken want ik luisterde in die dagen vaak naar Radio Veronica en Hilversum 3.
In 1978 zong hij op 'Focus con Proby', een album van de Nederlandse groep Focus en de gitaristen Eef Albers en Philip Catherine. Nadien heb ik van P.J. Proby niets meer vernomen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Black Pearl' – The Checkmates Ltd. ft. Sonny Charles
Ze kwamen hier enkele dagen geleden al eens voorbij in deze rubriek maar ze scoorden twee geweldige hits in het jaar 1969. Hun soulvolle versie van 'Proud Mary' van CCR en deze 'Black Pearl'.
Producer was wederom Phil Spector en hij schreef het lied samen met Irwin Levine en Toni Wine. De soulgroep kwam uit Fort Wayne, Indiana en werd ontdekt door zangeres Nancy Wilson. Het was toen een van de weinige gemengde bands met Afro-Amerikaanse èn blanke leden.
De groep splitte in 1970 maar werd in 1974 opnieuw opgericht. Hun laatste opnames dateren uit 1977 en toen was het definitief voorbij.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Special Prayer' – Percy Sledge
Toegegeven, 'My Special Prayer' was niet zo'n grote hit als 'When A Man Loves A Woman' maar Percy Sledge zong dit bijzonder gebed met hart en ziel.
De kreten "Hallelujah" en "Ave Maria" waren dan ook niet van de lucht.
Opvallend is dat 'My Special Prayer' reeds in 1967 werd uitgegeven, met een heruitgave in 1968. Pas in 1969 raakte Percy Sledge in de hitlijsten, waarschijnlijk onder invloed van het succes in de Britse charts.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'On A Clear Day You Can See Forever' – The Peddlers
Dit Brits trio heeft altijd een bijzonder plaatsje weten te bemachtigen in mijn hart want zij wisten als geen ander jazz en pop te vermengen met elkaar.
Roy Phillips (zang, keyboards), Tab Martin (geboren als Alan Brearley – bas), en Trevor Morais (drums) zijn zo goed dat ze in deze reeks nog tweemaal voorkomen.
Het is vooral de rokerige stem van Phillips en het hammondorgel van Martin die mij zo bekoren. Morais en zijn drumstel mogen er beslist ook bij zijn!
De titel is een waarheid als een koe want als er veel mist in de lucht hangt kun je natuurlijk niet zo veel zien.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Three O’Clock Flamingo Street' – David McWilliams
'The Days Of Pearly Spencer' zal altijd mijn favoriet blijven maar 'Three O’Clock Flamingo Street' mag er beslist ook zijn!
David McWilliams (Belfast, 4 juli 1945 – Ballycastle, 8 januari 2002) was een Noord-Ierse zanger, liedjesschrijver en gitarist. Alhoewel hij in vele landen beschouwd wordt als een eendagsvlieg is hij veel meer dan dat! Getuige daarvan dat hij iets later in deze reeks nogmaals terugkeert met een ander mooi nummer. Hij werd vaak gedraaid op de toenmalige piratenzenders in de Noordzee.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Daydream' – Wallace Collection
The Pebbles en The New Inspiration hadden het al geprobeerd met wisselend succes maar het was de Wallace Collection uit Brussel die de Antwerpse en Gentse muzikanten de loef afstak en wereldwijd doorbrak!
Wallace Collection is een Belgische poprockgroep die furore maakte met hun album 'Laughing Cavalier' (1969). Het album werd opgenomen in de Abbey Road Studios en werd een succes, mede dankzij de single 'Daydream' die een nummer 1-hit werd in meer dan 20 landen. Artiesten als Claude François, Beta Band, Paul Michiels en I Monster maakten van ‘Daydream’ hun eigen versie en scoorden er een hit mee. Van de single werden twee miljoen exemplaren verkocht. Ook Portishead heeft in hun single 'Glory Box' een sample gebruikt van 'Daydream'. De baslijn van 'Daydream' is gebruikt in het nummer 'Ike's Rap II' van Isaac Hayes.
Het sextet bestond uit begenadigde muzikanten die elk een verschillende muzikale achtergrond hadden. Sylvain Vanholme en Freddy Nieuland maakten eerder deel uit van de band Sylvester's Team. Zij zorgden voor de popinvloeden in de songs van de Wallace Collection, terwijl invloeden uit jazz en klassieke muziek aan de sound werden toegevoegd met de komst van toetsenist Marc Hérouet en de klassiek geschoolden Raymond Vincent (viool) en Jacques Namotte (cello). Vincent en Namotte maakten eerder deel uit van het Nationale Philharmonisch Orkest. Samen konden ze meer dan twintig instrumenten bespelen, waardoor ze geen beroep moesten doen op andere studiomuzikanten bij de opnames. Christian Janssens was de bassist.
Onnodig te zeggen dat 'Daydream' bij een eerste beluistering insloeg als een bom. Zachtjes voortkabbelend op de tonen van het Zwanenmeer van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski en met een finale die eventjes deed denken aan 'Hey Jude' van The Beatles kon het niet misgaan en werd het een hele grote hit!
Vaak wordt de Wallace Collection vastgepind op deze hit. Onterecht, want onze landgenoten komen in deze reeks in totaal vijfmaal aan bod!
Haast onherkenbaar kwamen Tom Dice en Kato Callebaut, alias The Starlings, terecht in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 28 mei 2022. Ze waren namelijk in onderstaande videoclip in een gouden verpakking 'Gold' aan het zingen. Tom en Kato schreven het nummer, hun manager heeft gefilmd en gemonteerd en Jeroen Swinnen was de producer, als naar goede gewoonte.
Oehoe, aha! Eindelijk weer een lied dat in het Nederlands wordt gezongen op het Eurovisiesongfestival. Dat was al jaren geleden want zelfs de Belgische inzendingen -zowel de Vlaamse als de Waalse- worden vaak in het Engels gebracht! Deze keer was het S10 (spreek uit: Stien) die met 'De Diepte' kwaliteit bracht op dat liedjesfestival. Tweede nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 28 mei 2022. Meteen op nummer 13, hopelijk brengt dat getal haar geen ongeluk.
Camille nam in het tv-programma "Liefde voor Muziek" 'Better Now' van Davina Michelle onder handen en het resultaat was 'Beter zo'. De Nederlandse zangeres keek toe, vond dat de versie van Camille goed was en applaudisseerde zelfs. Hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 28 mei 2022, meteen op nummer 4!
De drie nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 28 mei 2022 staan hierboven.
De Top-3 van die dag zag er als volgt uit:
1. Metejoor - 'Dit is wat mijn mama zei' (17 weken notering) 2. Harry Styles - 'As It Was' (8 weken notering) 3. Jérémie Makiese - 'Miss You' (11 weken notering)
De drie nummer stonden de week ervoor op dezelfde plaats, een status quo met andere woorden.
