Giuseppe Mustacchi werd geboren op 3 mei 1934 in Alexandrië, Egypte. Deze Franse singer/songwriter en componist van Griekse afkomst werd op 17-jarige leeftijd door Georges Brassens onder de vleugels genomen. Brassens introduceerde hem aan artiesten en intellectuelen die toentertijd rondhingen in de buurt van Saint-Germain-des-Prés. Als dank nam Moustaki de voornaam aan van de enige muzikant die hij "meester" noemde.
In 1969 bracht hij 'Le Métèque' uit, een lied dat hem op het lijf geschreven was. "Métèque" is een Franse scheldnaam voor een immigrant met een zuidelijk, mediterraan uiterlijk die, waarin Moustaki zichzelf omschrijft, eruit ziet als een "joodse zwerver" en een "Griekse schaapherder". Serge Reggiani, voor wie hij het lied oorspronkelijk had geschreven, weigerde het uit te brengen. Moustaki zong het vervolgens zelf op een 45 toeren single die een enorme hit werd in Frankrijk, waar het zes weken lang op nummer één in de hitlijsten stond. Maar ook daarbuiten werd de single een enorme hit. In 1971 had Rod McKuen succes met 'Without A Worry In The World', een vrije bewerking van dit lied.
In diezelfde periode werd ook 'Le Facteur' van Georges Moustaki grijsgedraaid op de RTBf. Een lied vol melancholie dat je best op een druilerige dag beluistert. Het deed mij even aan een compositie van Leonard Cohen denken ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Happy Charly Madman' + 'All My Life' – New Inspiration
Voor de Gentse popgroep New Inspiration met frontzanger Danny Sinclair heb ik altijd een boontje gehad. Stuk voor stuk kon ik al hun singles noot voor noot meezingen. Heerlijke periode!
Omstreeks 1970 richtte manager Jacques Verdonck een "nieuwe" New Inspiration op met spilfiguren Guido Wolfaert en Eddy Vander Linden. Die formatie had zes hits in de BRT Top 30 die er ook mochten zijn.
'Happy Charly Madman' vond ik heel goed omwille van de vele tempowisselingen en 'All My Life' was weer zo'n melancholische slow om op één tegel te dansen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'These Eyes' / 'Laughing' – The Guess Who
Geweldige Canadese rockgroep met twee sterke figuren (Randy Bachman en Burton Cummings) die in 1965 heel eventjes hadden gescoord in Noord-Amerika met hun versie van 'Shakin' All Over' (origineel van de Britse rockers Johnny Kidd & The Pirates). De groep heette toen "Chad Allan And The Expressions Guess Who?" (sic)! Zo'n vier jaar later was de groep weer aanwezig in de hitlijsten en meer bepaald ook in West-Europa. Met het wondermooie 'These Eyes' veroverden ze niet alleen de hitparades maar ook mijn hart.
En alsof dat niet genoeg was kwam de opvolger 'Laughing' ook terecht in de meeste charts èn in mijn geheugen (later in mijn platenverzameling).
Begin jaren zeventig zou de band nog grotere hits scoren zoals o.m. 'American Woman'; 'Share The Land'; 'No Sugar Tonight'; 'Hand Me Down World'; 'No Time'; 'Dancin' Fool' en 'Clap For The Wolfman' (een ode aan de legendarische Amerikaanse deejay Wolfman Jack).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'That Was Only Yesterday' – Spooky Tooth
Spooky Tooth is een Britse rockgroep, die met onderbrekingen voornamelijk actief was in de periode 1967-1974. Ook vandaag de dag treden ze nog weleens op. Opvallend is hun gebruik van het elektrische orgel dat de muziek een vollere klank geeft.
Spooky Tooth is in deze reeks al aan bod gekomen met 'Evil Woman' maar de single 'That Was Only Yesterday' was een grotere hit. De song stond trouwens ook op hun elpee 'Spooky Two'.
In 1970 zou de groep een legendarische versie uitbrengen van 'I Am The Walrus' (Lennon/McCartney)! Bij de naam Spooky Tooth moet ik altijd onwillekeurig aan Dracula denken. Luister maar naar de hallucinante intro op mondharmonica!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Polk Salad Annie' + 'Roosevelt And Ira Lee (Night Of The Moccasin)' – Tony Joe White
Een van de vaandeldragers van "swamp rock" (rockmuziek uit de moerassen) is beslist Tony Joe White, bijgenaamd Swamp Fox. De Amerikaanse singer/songwriter gaf ons parels als 'Rainy Night In Georgia', een hit voor Brook Benton in 1970. Toen Elvis Presley een live versie van 'Polk Salad Annie' ook in 1970 uitbracht werd de moerasvos wereldbekend.
Andere vertegenwoordigers van "swamp rock" zijn de mannen van Creedence Clearwater Revival en toeval of niet ik zou CCR en TJW live zien en horen in het Antwerps Sportpaleis op 24 september 1971.
'Polk Salad Annie' is de perfecte weergave van het leven zoals het is in Louisiana (Bayou country) met veel gekreun en alligators die op de loer liggen! Het nummer heeft ook veel gelijkenissen met 'Ode To Billy Joe' van Bobbie Gentry. 'Roosevelt And Ira Lee (Night Of The Moccasin)' tapt uit hetzelfde vaatje. Op de single staat verkeerdelijk "Mossacin" gespeld!
Producer Billy Swan bracht vanaf 1974 zelf singles uit, ook met succes.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Try (Just A Little Bit Harder)' – Janis Joplin
Het nummer van de Amerikaanse zangeres Janis Joplin werd geschreven door Chip Taylor en Jerry Ragovoy. Het lied werd uitgebracht op haar eerste soloplaat 'I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama!' uit 1969. Op 20 januari 1970 werd het nummer uitgebracht als de tweede single van het album.
De originele versie werd op 9 maart 1968 opgenomen door Lorraine Ellison, die het in april van dat jaar als single uitbracht. In 1969 verscheen deze versie op haar elpee 'Stay With Me'.
In 1969 nam Janis Joplin 'Try (Just a Little Bit Harder)' op voor haar eerste solo elpee nadat zij de band Big Brother and the Holding Company verlaten had. Ter promotie speelde zij het nummer in The Dick Cavett Show in de uitzending van 18 juli 1969. Ook speelde zij het tijdens haar optreden op het Woodstock festival.
Het legendarisch muziekfestival komt later in deze reeks nog aan bod!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Get Back'/'Don’t Let Me Down' – The Beatles ft. Billy Preston
Na hun stunt op het dak van het Apple Corps building in Londen (30 januari 1969) was het hoog tijd om een nieuwe single op het publiek los te laten. Het werd alweer een single met een dubbele a-kant!
Het werd de eerste single waarop een andere artiest dan de Fab Four werd gecrediteerd. De Amerikaanse muzikant Billy Preston had John, Paul, George, en Ringo inderdaad bijgestaan tijdens de Get Back-sessies waarvan de liedjes grotendeels pas zouden uitgebracht worden op de elpee 'Let It Be' in 1970.
Op de keerzijde van 'Get Back' (gezongen door Paul McCartney) stond het prachtige 'Don’t Let Me Down', met veel overgave door John Lennon gezongen. Hij schreef het gekwelde liefdesliedje voor Yoko Ono. Tijdens hun bed-In in het Hilton Amsterdam Hotel schreef Lennon de eerste versie van het nummer en zong hij het voor de pers.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Along Came Jones'/'Yakety Yak' + 'Gitarzan' – Ray Stevens
De Amerikaanse lolbroek Ray Stevens was al in de showbusiness sinds 1957. Hij bracht meestal parodieën uit van bekende liedjes zoals 'Along Came Jones', bekend van The Coasters en in ons land van 'Zorro est arrivé' van Henri Salvador. Op de b-kant van de single stond 'Yakety Yak', ook van The Coasters.
Een derde parodie was 'Gitarzan', gebaseerd op 'Guitar Man' van Jerry Reed en bekend gemaakt door Elvis Presley. Kortom, de elpee 'Gitarzan' stond vol met leuke liedjes, zoals o.m. 'Ahab The Arab', 'Little Egypt', 'Alley Oop' en 'Harry The Hairy Ape'.
In 1971 zou hij zijn grootste hit scoren met 'Bridget The Midget (The Queen Of The Blues)'! Ray Stevens wordt vaak geklasseerd onder de noemer "novelty songs".
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Hang On To A Dream' – The Nice
The Nice is een Britse prog-rock band uit eind jaren zestig, bekend voor zijn combinatie van rock, jazz en klassieke muziek.
De leden van de band waren Keith Emerson op keyboard; Lee Jackson op basgitaar; Brian Davison op drums; en David O'List op gitaar.
De groep begon in 1967 als begeleiding van de soulzangeres P.P. Arnold. Tijdens de opnames van het tweede album 'Ars Longa, Vita Brevis' verliet O'List de groep, waarna ze als trio verder gingen.
'Hang On To A Dream' is een bewerking van 'How Can We Hang On To A Dream' van Tim Hardin uit 1967.
Hemelse muziek, als je het mij vraagt!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Bootleg' / 'Lodi' - Creedence Clearwater Revival
In 1969 kregen The Beatles meer en meer concurrentie en die kwam niet van The Rolling Stones maar van een Amerikaanse band met de onwaarschijnlijke naam Creedence Clearwater Revival, later afgekort tot CCR. Al heel snel werden de broers John en Tom Fogerty, Doug Clifford en Stu Cook bekende figuren in onze contreien.
Wat John Fogerty in de periode 1969/1970 allemaal uit zijn mouw heeft geschud is werkelijk onvoorstelbaar. Het aantal hits is werkelijk niet op twee handen te tellen. Vreemd genoeg slaagden Fogerty & Co er nooit in op nummer één te belanden in hun vaderland.
Ik zag het drietal (want intussen had Tom Fogerty de band verlaten) tijdens hun optreden in het Antwerps Sportpaleis op 24 oktober 1971 met in het voorprogramma Tony Joe White.
'Proud Mary' uit het begin van 1969 is hier de revue al gepasseerd. Nu is het de beurt aan het geweldige 'Bootleg' gevolgd door 'Lodi'. Vaak leverde de groep singles af met een dubbele a-kant!
Intussen bezit ik heel hun discografie, zowel op vinyl als op cd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
Begin 1969: The Beatles met Yoko Ono en roadie Mal Evans tijdens de 'Get Back'-sessies. George Harrison ontbreekt op de foto want die had de groep tijdelijk uit onvrede verlaten!
