Scott Walker had een fijne neus voor muzikale kwaliteit. Zo coverde de Amerikaanse singer-songwriter, in het begin bekend onder de artiestennaam Scotty Engel, echte naam Noel Scott Engel, verscheidene composities van Jacques Brel. Omdat hij bekend was geworden met het trio The Walker Brothers noemde hij zich voortaan Scott Walker. In het nummer 'Jackie' (een cover van 'La chanson de Jacky' van Brel) zingt hij over homo's, prostituees, queers en vooral opium! De critici waren vol lof over het werk van Walker maar het publiek negeerde hem grotendeels, misschien ook wel omdat zijn werk vaak geboycot werd door de BBC en dus nauwelijks te horen was op de radio.
1969 was beslist een erotisch jaar. Serge Gainsbourg bracht samen met Jane Birkin een historische single uit die hij twee jaar voordien niet had mogen uitbrengen. Zijn muze was toen Brigitte Bardot en zij sprak haar veto uit want haar toenmalige echtgenoot was de playboy Gunter Sachs. In 1986 kwam zij op haar beslissing terug en werd het lied alsnog uitgebracht. 'Je t'aime... moi non plus' was de plakker bij uitstek in de toenmalige discotheken maar op de radio werd de single in 1969 amper gedraaid. Zeker niet op de BBC waar een instrumentale versie van de studiogroep Sounds Nice de eerste plaats bereikte onder de titel 'Love At First Sight'. Ook het Vaticaan mengde zich in de wereldwijde discussie en sprak een ban uit over de single!
De Britse zanger John Leyton was eind 1960/begin 1961 één van de allereerste slachtoffers van een ban op de radio, vooral de BBC. De toenmalige jeugd smulde van 'Johnny Remember Me' maar de bazen van sommige radiozenders vonden het lied te morbide. Nochtans kreeg Leyton enkele jaren later navolging met o.m. 'The Leader Of The Pack'; 'Deadman's Curve' en bij ons 'Arme Joe'. De Britse single maakte op mij als 9-jarige een diepe indruk want ik hoorde het meermaals op de kermis toen ik tijdens de zomermaanden bij mijn grootouders vertoefde.
Ondertussen zijn we aanbeland bij de letter K in deze alfabetische reeks over liedjes die ooit werden verbannen uit de ether. Er is slechts één liedje dat hier met die letter begint en dat is 'Kodachrome' van Paul Simon. Het werd door sommige radiozenders meteen verbannen want er mocht beslist geen reclame gemaakt worden voor een merk. Heel vreemd want onze grootouders en ouders spraken altijd over een "kodak" als ze het over een fototoestel hadden! Ban of geen ban, het zal Paul Simon beslist geen windeieren gelegd hebben.
In 1966 was het blijkbaar een sport om popliedjes onder de loep te houden want de jeugd moest beschermd worden, zo dachten enkele verantwoordelijken bij de BBC! The Troggs werden het volgende slachtoffer van een ban want 'I Can't Control Myself' werd te seksueel geladen geacht. ♫♫♫ "Oh, no! ♫♫♫ ...
Terwijl sommige artiesten het omfloerst over seks hebben wond George Michael er in 1987 geen doekjes om. Het duurde dan ook niet lang of de song werd hier en daar uit de ether verbannen. Bij de BBC mocht de single enkel in de late uurtjes gedraaid worden omdat er toen vele campagnes liepen om het brede publiek in te lichten over de AIDS-problematiek. Hoe dan ook werd 'I Want Your Sex' dankzij de soundtrack van 'Beverly Hills Cop II' bekroond met platinum! Onderstaande videoclip met stomende scènes werd wèl op MTV getoond. Opvallend is dat George Michael hier enkel met vrouwen ligt te dollen want hij was toen nog niet uit de kast gekomen!
Tweede wereldoorlog: In 1943 bracht Bing Crosby alweer een kerstsingle uit, ditmaal onder de naam 'I'll Be Home For Christmas'. Om het moreel van de Amerikaanse troepen, die zich pas bij de geallieerden hadden gevoegd, niet te ondermijnen mochten sommige radiozenders dit plaatje niet meer draaien. En gelijk hadden ze want het zou nog enkele jaren duren alvorens de Amerikaanse troepen thuis zouden zijn!
David Edward Sutch maakte in de jaren 1960 zogenaamde shockrock. Geïnspireerd door Screamin' Jay Hawkins noemde hij zichzelf Screaming Lord Sutch, 3rd Earl of Harrow, en trad hij op met de band The Savages, met daarin onder andere Ritchie Blackmore (later bij Deep Purple en Rainbow). De broers Lameirinhas (alias Jess & James) speelden ooit nog bij The Savages. In 1967 verhuisden ze naar België om de J.J. Band op te richten. Op het podium gebruikte Sutch doodskisten en doodshoofden. Hij inspireerde later Vincent Furnier (Alice Cooper) en Ozzy Osbourne (Black Sabbath). Het bekendste nummer van Screaming Lord Sutch & The Savages was in 1963 'Jack the Ripper', met Joe Meek als producer. De BBC sloeg het nummer 'Jack The Ripper' onmiddellijk in de ban omdat het "smakeloos" was. Jack the Ripper is de naam die gegeven is aan een seriemoordenaar die in de tweede helft van 1888 in Londen vrouwen verminkte en vermoordde. Het mysterie werd nooit opgelost.
