In die periode was het schaken enorm populair dankzij kampioenen als Boris Spasski of Bobby Fischer. Ik leerde dan ook schaken dankzij mijn kameraad Theo. Tijdens onze vrije tijd werd er dan ook heel vaak geschaakt.
Maar er moest ook een nieuw alfabet aangeleerd worden: het NAVO spellingsalfabet, je weet wel: alfa, papa, tango, enz. ... Daarbovenop moesten we ook het morse alfabet onder de knie krijgen. Al snel wisten we dat ... --- ... voor S.O.S. stond. En alsof dat niet genoeg was moesten we ook zoveel mogelijk raak schieten op de schietstand met ons FAL geweer uit FN Herstal.
Maar gelukkig was er ook geweldige muziek zoals die van Nino Tempo & April Stevens, Elton John, Donna Hightower, Steely Dan, Chi Coltrane, en natuurlijk David Bowie!
Met Kerstmis 1972 was ik van wacht in de Baron Michel kazerne in Mechelen maar met Nieuwjaar 1973 mocht ik voor het weekend naar huis waar ik verwelkomd werd door Chantal, mijn ouders en mijn zus natuurlijk, maar ook door mijn speelkameraadje. Nog twee maanden opleiding en dan ging het avontuur voor acht maanden naar West-Duitsland.
In de muziek was er ook een nieuwe stroming die de kop opstak: de glamrock, met als boegbeelden Roxy Music, David Bowie, Gary Glitter, T. Rex, Lou Reed, Elton John, Alice Cooper, Slade, The Sweet, en Suzi Quatro.
En daar was hier en daar iets van te merken in de hitlijsten zoals 'Starman', 'Walk On The Wild Side', en 'Do You Wanna Touch Me'. Andere popmuziek kwam van Sharif Dean, Elvis Presley, en Stevie Wonder. (wordt vervolgd)
De hele dag rondsleuren met een FAL geweer van FN Herstal van iets meer dan 4 kg is niet altijd een pretje. Zowel tijdens de drill als tijdens manoeuvre oefeningen in Leopoldsburg. Ik zie er rechts nogal bleekjes uit en dat was door de koorts. 's Avonds stelde de legerarts bronchitis bij mij vast. Na een tiental dagen was ik weer gezond en wel. Gelukkig kon ik tijdens mijn rust genieten van prachtige muziek uit die zalige periode van eind 1972/begin 1973 zoals o.a. van Billy Paul, John Fogerty (Blue Ridge Rangers), Carly Simon, The Sweet, The Temptations en de sympathieke Little Jimmy Osmond!
Dag en nacht samenleven met een vijftiental jongens die uit bijna alle Belgische windstreken kwamen, het was geen sinecure. Maar echte problemen zijn er nooit geweest. Alle Vlaamse provincies waren goed vertegenwoordigd maar ook de toen enige tweetalige provincie Brabant met inbegrip van Brussel.
Zo waren André, Herman en Jean-Pierre uit Leuven, een Pajot van wie ik de voornaam vergeten ben en ikzelf uit Brussel op het appel; Oost-Vlaanderen was vertegenwoordigd door Jo uit Gent, Edwin, en William uit Aalst; West-Vlaanderen had Stefan uit Kortrijk en nog iemand die de pijp rookte uitgestuurd; uit Limburg kwam de stille Theo en Antwerpen was vertegenwoordigd door Eddy, nog iemand wiens naam ik vergeten ben en vooral Flor uit Puurs, de kleinste van de bende maar de luidruchtigste! We sliepen allen in stapelbedden en de slaapzaal moest te allen tijde kraaknet zijn want er kwamen regelmatig onaangekondigde controles.
Als er geen drill oefeningen op het programma stonden en wij vrije tijd hadden luisterden wij naar de transistorradio: een piepjonge Michael Jackson; de hilarische Dr. Hook & The Medicine Show; John & Yoko met hun kerstsingle; Bonnie St. Claire & Unit Gloria; Louis Neefs en Freddy Breck passeerden regelmatig de revue. Deze laatste herinnerde er ons aan dat wij op 1 maart 1973 zouden afreizen naar West-Duitsland. De feestdagen waren in aantocht en we mochten kiezen: de helft mocht met Kerstmis naar huis en de andere helft met Nieuwjaar. Ik koos voor de laatste feestdag en moest toen vaststellen dat Chantal mij een geschenkje had meegebracht: 'Happy Xmas (War is Over)', een single die pas na Nieuwjaar terecht zou komen in de Radio 2 Top 30.
Paul Vanden Boeynants, in de media en door hemzelf bijgenaamd 'VDB', was een Belgisch volksvertegenwoordiger, minister en premier. Als ondernemer was hij actief in de vleesindustrie. Ik heb nog nooit zoveel vleesbrood en worsten gegeten als toen in Mechelen. In januari 1972 werd Vanden Boeynants minister van Landsverdediging, een op dat moment klein departement met een bescheiden budget waar hij tot oktober 1979 zo goed als carte blanche krijgt.
VDB wilde dat België, in volle Koude Oorlog, voortaan zijn NAVO-verplichtingen nakwam en dat het Belgische leger dringend moest worden gemoderniseerd, ook in het kader van de EEG. En het was net daarom dat onze Pantserdivisie 13 BE Cie TTr in Krefeld werd ondergebracht onder NAVO-bevel: "Collaborando concordia" was de leuze. Wij zouden vanaf 1 maart 1973 samen met Engelsen, Schotten, en Canadezen verblijven in de Francisca Barracks, in het midden van de dennenbossen. De lokale bevolking was niet zo op onze aanwezigheid gesteld. Wij mochten daarom de basis niet verlaten in uniform en ons haar mocht ook niet te kort geknipt worden.
Maar eerst nog enkele hits van eind 1972 die niet noodzakelijk in de hitlijsten stonden maar wel hevig geplugd werden op diverse radiozenders.
Sommigen vonden toen verplichte legerdienst een verloren jaar maar ik leerde er omgaan met verschillende types van mensen uit alle lagen van de bevolking; een goede leerschool om later in het leven met een goede achtergrond in de maatschappij te staan. Burgerdienst had ik ook willen doen maar die duurde toen nog langer dan de legerdienst. Al bij al vond ik het een leerrijke ervaring. En als het wat te lastig werd om zo lang van huis te zijn en je geliefde niet te zien of te horen, was er nog de fantastische muziek die op onze kamer uit een transistor kwam zoals o.a. 'Sylvia's Mother'; 'Gudbuy T'Jane'; 'Crazy Horses'; 'Listen To The Music'; 'This World Today Is A Mess'; en 'Crocodile Rock'! (wordt vervolgd)
Met het openbaar vervoer van Oudergem naar Mechelen reizen was in 1972 geen sinecure. Met de bussen van de M.I.V.B. was het geen probleem want lijn 71 is druk bezet. Met de N.M.B.S. daarentegen moest je veel geduld hebben. Gelukkig reisde ik toen gratis want ik was soldaat milicien in opleiding. Vier maanden in Mechelen (Baron Michel Kazerne) en acht maanden in West-Duitsland (Sankt-Tönis, Krefeld). Leuke muziek van o.m. de Partridge Family, Millie Jackson, David Cassidy, 10cc, Rick Nelson & The Stone Canyon Band en de eendagsvlieg Smyle uit Nederland maakte mijn leven aangenamer. Bij deze laatste single dacht haast iedereen dat The Beatles weer samen waren!
