Tot begin 1969 werd de Nederlandse rockband nog The Golden Earrings genoemd. Een van de eerste singles onder de nieuwe groepsnaam was 'Everyday’s Torture' (geschreven door George Kooymans). Hij haalde de hitlijsten jammer genoeg niet.
Het nummer staat ook op de elpee 'Eight Miles High' met daarop tevens een cover van de titelsong, een compositie van Gene Clark, Jim McGuinn, en David Crosby van The Byrds.
Van een poprockgroep was de Nederlandse band geëvolueerd tot een heuse rockgroep met een donkerder geluid. In 1971 deed de Nederlander Jacques Eckhardt onder de naam Jackie Cornell (zanger van Boots) het nog eens over en zijn versie -die langzamer en psychedelischer was- bereikte wèl de hitlijsten bij onze Noorderburen. De productie was in handen van Jaap Eggermont.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Pinball Wizard' / 'I’m Free' – The Who
'Tommy' is de eerste rockopera van de Britse rockband The Who geschreven door Pete Townshend, afgezien van twee nummers die basgitarist John Entwistle schreef en een ouder nummer van bluesmuzikant Sonny Boy Williamson II dat ook in de mini-opera werd ingelijfd.
'Tommy' is het allereerste muzikale werk dat expliciet als "rockopera" betiteld werd. Er waren wel andere rockopera's avant la lettre, maar 'Tommy' populariseerde het genre.
'We're Not Gonna Take It' passeerde hier al de revue want het nummer was één van de hoogtepunten op Woodstock. Het werd in 1970 ingekort uitgebracht op single onder de naam 'See Me, Feel Me'.
Mijn keuze voor vandaag viel op de hitsingle 'Pinball Wizard' met de geweldige gitaarintro en 'I’m Free', een single die ook de hitparade bereikte en die gold als een lijflied voor een hele generatie jongeren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Higher And Higher' – Jackie Wilson
De grootste fan van deze Amerikaanse soul- en rhythm-and-blues-zanger was niemand minder dan Elvis Presley! Hij begon zijn carrière in 1957 met het zeer leuke nummer 'Reet Petite' dat tijdens Expo '58 werd grijsgedraaid en meteen een uitdrukking die in Vlaanderen een heel andere betekenis kreeg.
In 1967 keerde hij nog een keer terug in de hitparades met '(Your Love Keeps Lifting Me) Higher and Higher'. Uitzonderlijk voor een niet-Motown-artiest werd hij daarbij begeleid door The Funk Brothers met achtergrondzang van The Andantes.
En om een mij onbekende reden werd de single opnieuw een hit in het Verenigd Koninkrijk in 1969, misschien onder de noemer "Northern Soul". De single werd zelfs in 1987 wederom uitgebracht met alweer hoge noteringen in diverse hitlijsten.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Whole Lotta Love' – Led Zeppelin
Dat 1969 het jaar van de doorbraak van Led Zeppelin was, is een open deur intrappen.
Toen wij als jonge knapen van 17-18 jaar deze single voor het eerst hoorden waren wij stomverbaasd want dit geluid was toen ongehoord.
De song was langer dan 5 minuten en werd vooral in de Verenigde Staten ingekort, niet zozeer vanwege de lengte maar omdat er vermeende seksuele geluiden in te horen waren. Hoe dan ook, 'Whole Lotta Love' is een waar "oorgasme".
En wederom, iedereen weet ondertussen dat Jimmy Page, Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham de oorspronkelijke compositie van Willie Dixon ('You Need Love' gezongen door Muddy Waters in 1962) zich handig hadden toegeëigend.
Wat heel vreemd is want Led Zeppelin baseerde zich op de versie van de Small Faces ('You Need Loving' uit 1966). In een interview zei Steve Marriott ooit dat Robert Plant zelfs zong zoals hij dat had gedaan.
De zaak kwam alweer voor de rechter en die besliste dat zowel Willie Dixon als de vier leden van Led Zeppelin gecrediteerd werden als auteurs. Vreemd genoeg werden Marriott & Co van de Small Faces nooit lastig gevallen. Deep Purple als nummer één van de hard rock/heavy metal was zijn plaats kwijt aan deze vier Britten die vooral in de Verenigde Staten megasucces zouden hebben.
Hier is de ongecensureerde versie van 5:34 minuten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Everybody’s Talkin’' – Nilsson
Het contrast kon niet groter zijn want naast het muzikale geweld van Led Zeppelin was er in het najaar van 1969 ook melodieuze muziek te horen op de radio.
Nilsson -de artiest die meer succes boekte met covers dan met zijn eigen nummers- koos voor de film 'Midnight Cowboy' een compositie van Fred Neil uit 1966 die toen de naam 'Everybody's Talkin' (Echoes)' meekreeg. Nilsson -volgens The Beatles hun favoriete groep- nam zijn versie op 13 november 1967 op. De single werd uitgebracht in juli 1968, zonder succes. Het is pas in 1969 dat zijn versie begon te lopen als een trein, mede door het succes van de film die in Franstalig België 'Macadam Cowboy' heette.
De film werd pas op 20 november 1969 in België uitgebracht zodat de single ook nog in 1970 heel vaak op de radio te horen was!
In sommige landen stond 'I Guess The Lord Must Be In New York City' op de b-kant van de single en dat is in feite een doorslagje van 'Everybody’s Talkin’'. Maar toch goed gedaan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Midnight Cowboy' – John Barry & Orchestra ft. Toots Thielemans, harmonica
En in het kielzog van 'Everybody's Talkin'' van Nilsson uit de geweldige film 'Midnight Cowboy' volgde het heel ontroerend thema gecomponeerd door John Barry die van 1965 tot 1968 gehuwd was met Jane Birkin. Hij verloor ze toen aan Serge Gainsbourg die net een relatie achter de rug had met Brigitte Bardot.
Jon Voight (vader van Angelina Jolie en broer van Chip Taylor) en Dustin Hoffman schitterden in die prent. Maar genoeg over familiale relaties, terug naar de essentie en dat is voor mij muziek!
Zelden pasten muziek en filmbeelden zo goed samen als toen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Ruby, Don’t Take Your Love To Town' – Kenny Rogers & The First Edition
The First Edition had mij in 1967 heel blij gemaakt met 'Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)'. En twee jaar later was de groepsnaam gewijzigd in Kenny Rogers & The First Edition.
'Ruby, Don’t Take Your Love To Town' gaar over een verlamde soldaat die in Vietnam heeft gevochten en zijn vrouw verdenkt van een scheve schaats te rijden.
Kenny Rogers was nu de leider van de band en hij stuurde zijn groep meer en meer in de richting van de countrymuziek.
En die beslissing heeft hem geen windeieren gelegd ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Throw Down A Line' – Cliff & Hank
Cliff Richard en Hank Marvin waren in 1969 niet aan het hengelen maar zij vroegen een reddingslijn in de stormachtige zee.
Geweldig en onverwacht duet van de Britse zanger met het opperhoofd van The Shadows. Zij kregen bijstand van het Mike Vickers Orchestra en de producer was Norrie Paramor.
♫♫♫ Throw down a line, help a poor boy Who's drowning in the stormy sea Throw down a line, help a poor boy Who's hanging in a nowhere tree Have you got a place for me ♫♫♫ ...
Verrassing alom toen bleek dat de componist niemand minder is dan Hank Marvin!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Spinning Wheel' / 'And When I Die' – Blood, Sweat & Tears
"Bloed, zweet en tranen" is een heel bekende uitdrukking in de geschiedenis maar ook de naam van een toonaangevende crossoverband, die bekendstaat om het combineren van jazzmuziek met psychedelische rock uit de jaren zestig.
De groep werd opgericht in 1967 in New York door Al Kooper, Jim Fielder, Fred Lipsius, Randy Brecker, Jerry Weiss, Dick Halligan, Steve Katz en Bobby Colomby. Het veelkoppig muzikaal gezelschap werd vernoemd naar het gelijknamige album van Johnny Cash uit 1963.
In de zomer van 1969 hadden de Amerikanen mij al verblijd met het geweldige 'You've Made Me So Very Happy', een coverversie van een hit van Brenda Holloway op het Motownlabel.
Ze traden op tijdens het Woodstock festival en de tweede single die ze uitbrachten was 'Spinning Wheel' die het iets minder goed deed dan de vorige.
De derde single die in 1969 in de platenwinkels lag deed het nog iets minder goed dan de twee vorige -onterecht volgens mij- want 'And When I Die' is een compositie van Laura Nyro! De Amerikaanse singer/songwriter schreef het lied voor Peter, Paul and Mary in 1966. Haar auteursversie verscheen pas een jaar later.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Si tu dois partir (va-t-en)' – Fairport Convention
Een letterlijke vertaling van 'If You Gotta Go (Go Now)' van Bob Dylan. Maar geweldig goed gedaan!
Fairport Convention is een Britse folkrockband, opgericht rond 1967. Hun eerste optreden was in een kerk in mei 1967. De band geldt als pionier van de Engelse variant van de folkrock, een stijl die tot dan toe geheel geënt was op de Amerikaanse folk van artiesten als Bob Dylan.
Bekende artiesten die bij de band hebben gespeeld zijn onder andere Sandy Denny, Iain Matthews en Richard Thompson.
De song staat op de elpee 'Unhalfbricking' net als 'Million Dollar Bash' (ook van Dylan) en nog hetzelfde jaar bracht de groep een legendarisch album uit onder de naam 'Liege & Lief'.
Met dank aan de grootmeester voor de prachtige compositie!
'Michael And The Slipper Tree' / 'Viva Bobby Joe' – The Equals
Van de geweldige singles die door The Equals werden uitgebracht werd ik altijd vrolijk.
Vooral van 'Michael And The Slipper Tree' want zoveel liedjes met mijn naam in de titel werden er niet uitgebracht. Ik herinner mij enkel 'Michael (Row The Boat Ashore)' en 'Message To Michael'. Liedjes met 'Michel' in de titel waren er in de jaren zestig en zeventig al helemaal niet. Anouk bracht daar in 2000 gelukkig verandering in.
Dus zong ik toen uit volle borst mee met The Equals: ♫♫♫ "Michael, Michael and the slipper tree, slipper tree, slipper tree, brand new shoes for you and me!" ♫♫♫ ... Een pantoffelbloem ken ik maar een pantoffelboom? Maar ook met 'Viva Bobby Joe' zong ik toen lustig mee: ♫♫♫ Bobby Joe, viva, Bobby Joe, Bobby Joe, viva, Bobby Joe, Viva, viva Viva, Bobby Joe, viva! Bobby Joe and his funk machine, yeah, yeah! ♫♫♫ Alleen zong ik toen "foot machine" en ik wist bijlange niet wat ze daarmee bedoelden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Monday To Friday' / 'Baby Won’t You Leave Me Alone' – The Web
The Web was een zevenkoppige band uit Groot-Brittannië die in 1969 twee vrolijke hitjes afleverde die echte meezingers werden.
In Jeugdclub De Reinaert werden die steevast gebruikt in de rondedans "la bamba" waarin jongens meisjes uitnodigden om drie kussen te geven en omgekeerd. Ik geloof niet dat dit nu nog in de discotheken bestaat.
Nadien heb ik niets meer over deze popgroep gehoord. Alle informatie is welkom!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Big Bamboo' – The Merrymen + Sugar, Sugar – The Archies
Een zomers deuntje pas goed bij deze temperaturen al is 24 à 25 °C een maximum voor mij! The Merrymen is een calypsoband uit Barbados. Samen met ska en reggae kwam de calypso ook uit de Caraïben naar onze contreien overgevlogen in 1969.
'Big Bamboo' werd in Nederland een zomerhit en bleef 19 weken in de hitlijst met een 2de plaats als hoogste klassering.
'Sugar, Sugar' van The Archies is een buitenbeentje. De song werd deels geschreven door Andy Kim (die hier enkele dagen geleden nog aan de beurt was) en die oorspronkelijk bedoeld was voor The Monkees maar al vlug door hen geweigerd. Kim speelde gitaar op het nummer en Jeff Barry was de andere componist. The Archies was een fictieve groep met studiomuzikanten gebaseerd op een tekenfilmserie uit de Verenigde Staten.
De song werd onmiddellijk ondergebracht in de categorie "bubblegum music" en minachtend behandeld door critici. Maar hij deed wel hele discotheekvloeren maandenlang vollopen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
8 augustus 1969 Een zebrapad nabij de Abbey Road studio's.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Que je t’aime' – Johnny Hallyday
Jean-Philippe Smet werd in het 9de arrondissement van Parijs geboren. Zijn vader was de Belg Léon Smet en zijn moeder de Française Huguette Clerc die niet met elkaar gehuwd waren en kort na zijn geboorte uiteengingen, waarna Jean-Philippe opgroeide bij zijn tante Hélène Mar.
Onder invloed van Elvis Presley begon hij muziek te maken in de jaren vijftig. Hallyday vertrok tussen 1962 en 1963 naar Amerika voor nieuwe opnames. Hij verbleef in Nashville, waar hij in 1962 zijn album 'Johnny Hallyday sings America's Rockin' Hits' uitbracht.
In de periode van 'Souvenirs, souvenirs', 'Tes tendres années', 'Pour moi la vie va commencer' en 'Retiens la nuit' kon ik hem nog best pruimen maar vanaf 1961 begon hij heel bekende Angelsaksische hits te coveren terwijl ik bleef zweren bij de originele successen.
Zijn laatste single uit de jaren zestig vond ik wel geweldig: het is een compositie van Gilles Thibault en Jean Renard die hij steeds met veel passie zong. Ik mag hopen dat hij daarbij dacht aan zijn echtgenote, Sylvie Vartan, een zangeres van Bulgaarse afkomst, van wie hij op 4 november 1980 scheidde.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Galveston' – Glen Campbell
Alweer een prachtige compositie van Jimmy Webb! Alweer, want deze laatste is in mijn reeksen 'Historische opnames' (1967-1968-1969) al meermaals voorbijgekomen.
Zo componeerde hij o.m. 'Up, Up and Away', 'By The Time I Get To Phoenix', 'Wichita Lineman', 'Galveston', 'All I Know', en het legendarische 'MacArthur Park'.
Ook Glen Campbell is een regelmatige gast. Deze Amerikaanse countryzanger en gitarist verwierf vooral bekendheid als sessiemuzikant en maakte deel uit van de fameuze 'Wrecking Crew', stuk voor stuk fantastische muzikanten, die gedurende decennia verantwoordelijk waren voor de instrumentale invulling van een eindeloze reeks wereldhits van diverse artiesten.
Naast gitarist Campbell behoorden ook drummer Hal Blaine en pianist Leon Russell tot deze groep. Ze zijn te horen op albums van onder anderen Bobby Darin, Ricky Nelson, The Monkees (onder meer in 'I'm A Believer'), Elvis Presley, Frank Sinatra, Dean Martin, The Righteous Brothers (in 'You've Lost That Lovin' Feelin'') en The Mamas and the Papas. Ze vervingen bijvoorbeeld The Beach Boys instrumentaal, onder meer op hun single 'Good Vibrations'. Ook maakte Campbell als zanger deel uit van The Beach Boys toen Brian Wilson zich van het podium had teruggetrokken, tijdens de tournee van 1964 en de opnames van hun album 'Pet Sounds'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'You Showed Me' – The Turtles
De auteursversie van The Byrds werd in 1964 geschreven door Jim McGuinn en Gene Clark maar het waren The Turtles die met de compositie scoorden in 1969.
The Byrds werden beïnvloed door de “Britse invasie” van onder meer The Beatles, The Rolling Stones en vooral The Searchers en daarnaast door de folkmuziek van Amerikaanse artiesten, onder wie Bob Dylan en Pete Seeger. Jim McGuinn veranderde na 1964 zijn naam in Roger McGuinn.
The Turtles was een popgroep uit Los Angeles in de jaren zestig. Ze zijn het bekendst van hun single 'Happy Together'. Nadat de band stopte, in de jaren zeventig, gingen de twee bekendste leden, Howard Kaylan en Mark Volman, door als Flo and Eddie en zongen ze nog samen met Frank Zappa.
The Lightning Seeds brachten in 1997 een verdienstelijke cover uit.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Peaches En Regalia' – Frank Zappa
Frank Vincent Zappa was een Amerikaans componist en musicus, die ook deel uitmaakte van of de leiding had over verschillende rockgroepen (zoals The Mothers of Invention). Zappa mengde op geheel eigen wijze rockmuziek met psychedelica, jazz, experimentele muziek en eigentijdse klassieke muziek gecombineerd met een grote dosis zelfspot, humor en performance-art.
Een deel van 'Peaches En Regalia' werd ook nog gebruikt als tune voor de uitzendingen van Première op de BRT, gepresenteerd door Jo Röpcke. Het was waarschijnlijk Roel Van Bambost die de muziek had gekozen want hij werkte toen samen met de ploeg van Jo Röpcke om wekelijks fragmenten uit te kiezen van de nieuwste bioscoopfilms.
'Peaches En Regalia' duurt 6 minuten en werd vaak integraal gedraaid op de RTBF radio, op woensdagnamiddag.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In The Year 2525 (Exordium and Terminus)' / 'Cary Lynn Javes' – Zager & Evans
Maar de grootste hit van die nazomer was beslist 'In The Year 2525', een onheilsprofetie van een Amerikaans duo. Het liedje waarschuwt voor de gevaren van technologie in een nabije maar ook verre toekomst. Het duo bracht na deze monsterhit nog een single uit die het in Nederland tot een dertigste plaats schopte: 'Cary Lynn Javes'.
Maar in België zou het bij 'In The Year 2525 (Exordium and Terminus)' blijven, een eendagsvlieg met andere woorden.
Leuke anekdote: in 1961 vertelde mijn turnleraar dat de mens in 2000 ėėn grote vinger zou hebben door almaar op knoppen te moeten drukken!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dazed And Confused'/ 'Babe I’m Gonna Leave You' – Led Zeppelin
Led Zeppelin is een voormalige Engelse rockband opgericht in 1968 door gitarist Jimmy Page, nadat hij als enige lid van The Yardbirds was overgebleven. Naast Page bestond Led Zeppelin uit Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham. Wegens contractuele verplichtingen werkte Page nog een tournee af in Scandinavië onder de groepsnaam Jimmy Page & The New Yardbirds.
Oorspronkelijk wou Page zanger Terry Reid en B.J. Wilson (drummer bij Procol Harum) aanwerven maar geen van beide muzikanten was beschikbaar. Reid stelde aan Jimmy Page voor Robert Plant te vragen, die toen zong bij een groep genaamd Hobbstweedle. En zo geschiedde ...
'Babe I’m Gonna Leave You'/'Dazed And Confused' stonden op de eerste elpee uit 1968 maar werden pas in 1969 op single uitgebracht, respectievelijk op de a- en de b-kant. In een tijd zonder internet dacht iedereen dat dit twee originele composities waren maar later bleek dat het "slimme covers" waren. Anne Bredon componeerde 'Babe I’m Gonna Leave You' terwijl Page & Co voor 'Dazed And Confused' de mosterd bij Jake Holmes haalden. Holmes spande een rechtszaak in maar de rechter besliste dat er voortaan moest vermeld worden dat het lied geschreven was door Jimmy Page (geïnspireerd door Jake Holmes). Het legendarisch nummer werd reeds live gepeeld door The Yardbirds in 1967 met Page die zijn gitaar bespeelt ... met een strijkstok. Een methode die hij had afgekeken van David McCallum sr., concertmeester/violist en sessiemuzikant en tevens de vader van David McCallum jr. (beter bekend als Illya Kuryakin uit The Man From U.N.C.L.E.)!
De Amerikaanse folkzangeres Anne Bredon componeerde 'Babe I’m Gonna Leave You' eind jaren '50 toen zij nog studeerde. Janet Smith, een andere folkzangeres, bracht haar versie uit en het was op die cover dat Joan Baez zich baseerde ("Traditional arr. Baez"). Jimmy Page hoorde die versie en herwerkte het lied als "Traditional arr. Page". Bredon spande een rechtszaak in en het resultaat was dat de opname voortaan gecrediteerd werd als "Anne Bredon/Jimmy Page & Robert Plant".
Zo zie je maar dat het heel belangrijk is een goede advocaat uit te kiezen!
Beide nummers heb ik in 1969 vaak gehoord op de RTBf radio maar nooit op de BRT Omroep Brabant.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Saint Paul' – Terry Knight
Terry Knight was een Amerikaanse rock-'n-roll-muziekproducent, -promotor, -zanger, -schrijver en radio-persoonlijkheid, die enig succes kende op de radio, bescheiden succes als zanger, maar fenomenaal succes als de originele manager-producer voor Grand Funk Railroad en de producer voor Bloodrock. Hij was ooit frontzanger bij Terry Knight and The Pack (bekend van hun cover van 'I (Who Have Nothing)' uit 1966).
Knight reisde naar London in 1968, in de hoop een artiest of producer te worden voor het pas opgerichte Apple Records van The Beatles. Knight ontmoette Paul McCartney en was aanwezig op sommige opnamesessies van het dubbele witte album. Hij was ook aanwezig op de sessie waarop Ringo Starr de groep tijdelijk had verlaten. Knight was verrast door het gekibbel en niet lang daarna verliet hij de Britse hoofdstad omdat hij geen redelijk contract had kunnen afsluiten. Zoals ik hieronder al schreef werd Terry Knight oorspronkelijk gevraagd door Jimmy Page om zanger te worden bij Led Zeppelin vanwege zijn krachtige stem. Knight zag het niet zitten en het werd Robert Plant (ook gezegend met een fors stemgeluid).
Begin 1969 sloot Knight een producerscontract af met Capitol Records waardoor hij ook zijn eigen liedjes als solo artist kon uitgeven. Hij schreef het lied 'Saint Paul' en bracht het op single uit, waardoor het meer dan waarschijnlijk heeft bijgedragen tot de "Paul is dead" hoax die op het einde van 1969 uitbrack. De cryptisch omschreven tekst van het lied alludeerd op de mislukte overeenkomst tussen Knight en McCartney en zijn vaste overtuiging dat The Beatles weldra zouden splitten. De tekst refereert niet aan de dood, maar werd door sommige fans aldus geïnterpreteerd. Op het einde van het lied worden de woorden "hey Paul" herhaald in een arrangement dat veel gelijkenissen vertoont met 'Hey Jude' van The Beatles. Het lied bevat tevens uittreksels van liedjes van The Beatles zoals 'A Day In The Life', 'Hello, Goodbye', 'Lucy In The Sky With Diamonds', 'All You Need Is Love' en 'She Loves You'.
De single werd eerst in de lente van 1969 uitgebracht maar nadat Capitol een zogenaamde "cease and desist" brief had gekregen van de muziekuitgeverij van The Beatles, Maclen Music (de Amerikaanse afdeling van Northern Songs), werd de single uit de winkels gehaald. Vervolgens werd een overeenkomst gesloten tussen Knight en Maclen Music. Ongeveer een maand later, in mei 1969, werd 'Saint Paul' opnieuw uitgebracht met een notitie op het label waarop stond te lezen dat 'Hey Jude' werd gebruikt met toestemming van Maclen Music ("used by permission of Maclen Music"). In de nazomer van 1969 werd de single vaak gedraaid op lokale zenders in de Verenigde Staten maar hij haalde de Billboard Hot 100 niet. Ik heb de single ook nooit op de radio gehoord maar het verhaal erover gelezen in een van mijn vele boeken over de Fab Four.
Ik wou jullie dit curiosum niet onthouden.
De tweede uitgave werd ietwat ingekort (videoclip rechts).
Shane Hales uit Nieuw-Zeeland bracht volgens mij een mooiere versie uit (ook in 1969):
