Ik moest en ik zou de volledige catalogus van The Beatles in huis halen!
De vijfde elpee van de Fab Four die in mijn verzameling belandde was 'Help!' uit 1965. Ik kocht ze in 1971 voor 250 BEF.
In de lente van 1965 ging ik met mijn oudere zus naar de bioscoop in de buurt van de Nieuwstraat in Brussel, rechtover de Innovation. Er ontstond een hele lange file met krijsende meisjes, want Beatlemania was ook doorgedrongen tot in België!
Tracklist:
'Help!'; 'The Night Before'; 'You've Got To Hide Your Love Away'; 'I Need You'; 'Another Girl'; 'You're Going To Lose That Girl'; 'Ticket To Ride'; 'Act Naturally'; 'It's Only Love'; 'You Like Me Too Much'; 'Tell Me What You See'; 'I've Just Seen A Face'; 'Yesterday' (eigenlijk alleen Paul McCartney met een strijkorkest); 'Dizzy Miss Lizzy'.
14 songs met een mix van diverse genres en het verschil tussen de twee laatste liedjes kan niet groter zijn!
Robert Freeman zorgde alweer voor de fraaie hoesfoto en producer van dienst was natuurlijk George Martin.
Alle liedjes werden geschreven door Lennon/McCartney, behalve 'I Need You' en 'You Like Me Too Much' door George Harrison. 'Act Naturally' (een hit in 1963 voor Buck Owens & The Buckaroos) werd gezongen door Ringo. 'Dizzy Miss Lizzy' was een rocker uit 1958 van Larry Williams.
Mijn leukste herinneringen, buiten de titelsong, heb ik aan 'Ticket To Ride', dat ik in die zomer lustig en uit volle borst meezong.
Na 'Help!' mocht de soundtrack van de eerste film over The Beatles niet ontbreken.
'A Hard Day's Night' (Original Motion Picture Sound Track)' werd in 1964 uitgebracht. In 1971 kocht ik die elpee voor 250 BEF. Op mijn exemplaar stond naast de titel in grote letters 'Yeah! Yeah! Yeah!'. Later kocht ik een Franse persing met daarop de voor de hand liggende titel 'Quatre garçons dans le vent'!
Tracklist:
'A Hard Day's Night'; 'Tell Me Why'; 'I Cry Instead' (reeds in 1964 gecoverd door Joe Cocker onder de titel 'I'll Cry Instead'!); 'I Should Have Known Better' (Instrumental); 'I'm Happy Just To Dance With You'; 'And I Love Her' (Instrumental); 'I Should Have Known Better'; 'If I Fell'; 'And I Love Her'; 'Ringo's Theme' (This Boy) (Instrumental); 'Can't Buy Me Love'; 'A Hard Day's Night' (Instrumental).
De instrumentale versies werden uitgevoerd door George Martin And His Orchestra.
Alweer een moeilijke keuze maar ik ga toch voor 'And I Love Her', een persoonlijke favoriet voor mij en voor Chantal! (dat heeft mij alweer drie zoentjes opgeleverd, joepie!) 😉😋😘
Na zijn solodebuut 'McCartney' uit 1970 ging Paul McCartney eerst scheep met zijn echtgenote als het duo Paul & Linda McCartney. Later werd de groep omgedoopt tot Paul McCartney & Wings om in december 1971 te landen als Wings.
In de loop der jaren wijzigde de bezetting drastisch: Denny Laine (voorheen bij The Moody Blues) op gitaar en zang, drummer Denny Seiwell (1971-1973), ex-Spooky Tooth gitarist Henry McCullough (1972-1973), bluesgitarist Jimmy McCulloch (1974-1977), drummer Geoff Britton (1974), drummer Joe English (1975-1977), gitarist Laurence Juber en drummer Steve Holly (allebei 1978-1979).
Het album kocht ik in 1972 voor 250 BEF en ik herinner mij dat de kritieken toen niet mals waren voor de ex-Beatle.
Tracklist:
'Mumbo'; 'Bip Bop'; 'Love Is Strange'; 'Wild Life'; 'Some People Never Know'; 'I Am Your Singer'; 'Tomorrow'; 'Dear Friend'.
'Dear Friend' was een poging van Paul om de ruzie met John bij te leggen. Lennon had McCartney aangevallen in de song 'How Do You Sleep?', op het album 'Imagine'. En die aanval was dan weer een reactie op McCartney's steken onder water in 'Too Many People' op 'Ram'. Het was allemaal heel droevig en ik werd er moedeloos van want mijn favoriete groep aller tijden, The Beatles, was al twee jaar niet meer en ik wou dat die ruzies bijgelegd werden, voor eens en voor altijd.
'Bip Bop' en 'Love Is Strange' vond ik best te pruimen en vooral 'Wild Life', een mooie en krachtig gezongen slow die hieronder te beluisteren is!
Ik kocht mijn eerste Nederlandstalige elpee in 1972. En ook daarvoor moest ik 205 BEF neertellen, maar dat was beslist de moeite waard!
'Picknick' uit 1968 van Boudewijn de Groot was grotendeels geïnspireerd door 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' van The Beatles uit 1967. Boudewijn werkte intens samen met tekstschrijver Lennaert Nijgh en het resultaat was een fenomenale langspeelplaat met een zeer fraaie hoes getekend door Simon & Marijke. Arrangeur en dirigent was Bert Paige en producer was Tony Vos.
Kant A: "Picknick" 'Picknick'; 'Ballade Van De Vriendinnen Voor Eén Nacht'; 'Cinderella'; 'Ballade Van Wat Beter Is'; 'Tegenland'; 'Mensen Om Me Heen'.
Kant B: "De Tuin Der Lusten" 'Canzone 4711'; 'Eva'; 'De Tuin Der Lusten'; 'Megaton'; 'Glazen Stilte'; 'Prikkebeen' (samen met Elly Nieman, de vrouw van Rikkert Zuiderveld).
Wederom een hele moeilijke keuze want alle liedjes zijn stuk voor stuk geweldig. Als het dan toch moet kies ik voor 'Prikkebeen', een prachtig lied dat vaak 'Meester Prikkebeen' werd genoemd.
Eindelijk kon ik dankzij mijn studentenjobs in de vakanties elpees van The Beatles aankopen. Die waren altijd iets duurder dan andere langspeelplaten. 'Beatles For Sale' werd in het Verenigd Koninkrijk uitgebracht op 4 december 1964. In de loop van het jaar 1971 kon ik die formidabele plaat bemachtigen.
Robert Freeman nam de iconische hoesfoto en "vijfde Beatle" George Martin producete het album.
Tracklist: 'No Reply'; 'I'm A Loser'; 'Baby's In Black'; 'Rock And Roll Music'; 'I'll Follow The Sun'; 'Mr. Moonlight'; 'Kansas City'; 'Eight Days A Week'; 'Words Of Love'; 'Honey Don't'; 'Every Little Thing'; 'I Don't Want To Spoil The Party'; 'What You're Doing'; 'Everybody's Trying To Be My Baby'.
De plaat werd gevuld met eigen composities van Lennon/McCartney, eentje van George Harrison, en covers van Little Richard en Buddy Holly (de favorieten van Paul McCartney) en Chuck Berry (de favoriet van John Lennon), plus twee songs van Carl Perkins (de favoriet van George Harrison).
Toch ga ik vandaag voor 'Mr. Moonlight', een nummer van Roy Lee Johnson. Zeer passioneel gezongen door John Lennon met een formidabele baspartij van Paul McCartney!
Ook nu nam de som van 250 BEF een flinke hap uit mijn wekelijks zakgeld.
Om mijn budget enigszins in evenwicht te houden was de volgende elpee veel goedkoper dan een plaat van de Fab Four. In het Delhaize warenhuis van Oudergem vond ik tijdens de koopjes een langspeelplaat van Tommy James & The Shondells uit 1966 met als titel 'Hanky Panky'.
Die groep had ik in 1968 leren kennen dankzij de monsterhit 'Crimson And Clover' en iets later van 'Mony Mony'. Op deze LP stonden covers van nummers van o.a. James Brown, Curtis Mayfield, Junior Walker, aangevuld met enkele eigen composities.
'Hanky Panky' werd geschreven door Ellie Greenwich en Jeff Barry. En het is pas later dat ik ontdekte wat die titel eigenlijk betekende. In straattaal is het "onbetamelijk gekonkel" van tieners maar sommigen beweren bij hoog en bij laag dat de term gewoon een zakdoekje betekent. 😜
Deze 33-toerenplaat kostte slechts 59 BEF, een echt koopje!
De volgende elpee die ik tijdens de koopjes op de kop kon tikken is de verzamelplaat 'Golden Hits' op het DECCA label. Wanneer die LP werd uitgebracht weet ik niet maar het was een uitgave van de Belgische tak van DECCA en er staan fenomenale pophits op. Ik vermoed in het najaar van 1967.
Ik kocht die 12 hits in 1971 voor slechts 169 BEF.
Hier is de geweldige tracklist: A-kant: Procol Harum – 'A Whiter Shade Of Pale'; Dave Berry – 'The Crying Game'; Unit Four Plus Two – 'Concrete And Clay'; Cat Stevens – 'Matthew & Son'; Small Faces – 'Sha La La La Lee'; Alan Price – 'Simon Smith & The Amazing Dancing Bear';
B-kant: The Fortunes – 'You've Got Your Troubles'; Them – 'Gloria'; The Zombies – 'She's Not There'; Los Bravos – 'Black Is Black'; Billie Davis – 'I Want You To Be My Baby'; The Moody Blues – 'Go Now'.
Ondanks die kleppers kies ik toch voor Alan Price en zijn versie van 'Simon Smith and The Amazing Dancing Bear', geschreven door Randy Newman.
De dubbele E.P. van The Beatles, 'Magical Mystery Tour', werd in het Verenigd Koninkrijk op 8 december 1967 uitgebracht. Toen had ik nog geen platenspeler en ik herinner mij dat ik voor het uitstalraam van een platenwinkel naar die hoes aan het kijken was in de hoop dat ik die later zou kunnen kopen.
Ik moest wachten tot 1971. De E.P. (extended play voor de jongere generatie, een singleformaat met meer dan twee liedjes op, in dit geval zes!) heb ik nooit meer gevonden, wel het hoesje op een rommelmarkt dat ik van een klein meisje heb gekocht voor de belachelijke som van 10 BEF want er stak geen plaatje meer in.
Vier jaar later na de oorspronkelijke uitgave kocht ik de elpee 'Magical Mystery Tour + Other Songs', uitgebracht in de VS op 27 november 1967 (op mijn 16de verjaardag nota bene!). En wederom vroeg de platenboer 250 BEF voor die prachtige verzameling songs.
Kant A: 'Magical Mystery Tour'; 'The Fool On The Hill'; 'Flying'; 'Blue Jay Way'; 'Your Mother Should Know'; 'I Am The Walrus'; (allemaal liedjes uit de televisiefilm in kleur);
... Plus andere songs op Kant B: 'Hello Goodbye'; 'Strawberry Fields Forever'; 'Penny Lane'; 'Baby You're A Rich Man'; 'All You Need Is Love'.
Mijn absolute nummer één aller tijden is zonder twijfel 'I Am The Walrus'!
Dankzij een zekere Nick op YouTube hoef ik vandaag geen hartverscheurende keuze te maken want hij plaatste een prachtig triootje dat hieronder te beluisteren is!
The Chambers Brothers hadden in 1968 de elpee 'Shout' uitgebracht. Ik had van hen al een verzamelalbum in huis gehaald met de Grootste Hits. Ze waren mij indertijd opgevallen door hun psychedelische 'Time Has Come Today'.
En deze schijf kwam ook in mijn verzameling terecht in 1971 voor de prijs van 150 BEF want mijn toenmalige kameraad had dringend geld nodig. Hij moest namelijk benzine kopen en zijn autoverzekeringen betalen terwijl ik alles met het openbaar vervoer deed. Mijn eerste auto kwam er pas in 1984!
De vier Afro-Amerikaanse Chambers broers en hun blanke drummer werden ondergebracht in de categorie Funk/Soul en ook Rock & Roll en Rhythm & Blues.
En dat is precies wat ik terugvond in die langspeelplaat waarvan ik vandaag het titelnummer 'Shout!' post.
Het alombekende nummer werd gecomponeerd door The Isley Brothers in 1959. Het werd sindsdien veelvuldig gecoverd en met veel succes in 1964 door de Schotse zangeres Lulu.
De Amerikaanse rock en funk drummer, zanger en multi-instrumentalist Buddy Miles (oorspronkelijk lid van The Electric Flag) had na de ontbinding van The Experience al samengewerkt met Jimi Hendrix.
De nieuwe groep kreeg de naam Band Of Gypsys. Het derde lid was Billy Cox, basgitarist.
De elpee 'We Got To Live Together' werd uitgebracht in 1970, niet lang na het overlijden van Jimi Hendrix.
Tracklist: A-kant: 'Runaway Child (Little Miss Nothin')'; 'Walking Down The Highway'; 'Easy Greasy'; B-kant: 'We Got To Live Together' (lange versie van 12:08 minuten); 'Take It Off Him And Put It On Me'.
En ik mocht die steengoede plaat voor 150 BEF mee naar huis nemen in 1971 want mijn toenmalige kameraad hield nog altijd uitverkoop bij hem thuis. Ik moet eerlijk toegeven dat die elpees in uitstekende conditie waren, zowel het vinyl als de hoes. Vandaag ga ik niet voor de hitsingle 'We Got To Live Together' (korte versie) maar voor het openingsnummer van de LP. Luister goed naar de intro van enkele seconden want Buddy Miles brengt hier een hommage aan zijn overleden muzikale vriend! En hij eindigt met dezelfde melodie van een treurmars bij de outro.
En, oh ja, voor de jongere generatie: Buddy Miles heeft op onderstaande foto geen berenmuts op zijn hoofd. Het is zijn Afrokapsel dat toen erg in de mode was!
T. Rex was oorspronkelijk een Brits psychedelisch folkduo Tyrannosaurus Rex genaamd. Gitarist/vocalist Marc Bolan (geboren als Mark Feld) was de frontman en Steve Peregrin Took (geboren als Stephen Ross Porter) was de drummer/percussionist. Zij werden glamrock-pioniers en kortten hun naam in tot T. Rex in 1970. Want, geef toe, de naam van die uitgestorven dinosaurus is een hele mondvol. Het gevolg is dat de jonge generatie het altijd heeft over T. Rex als ze over die dino(saurus) spreken!
Op de LP 'Electric Warrior' was Steve Peregrin Took al vervangen door Micky Finn en Mark Volman en Howard Kaylon (ex-The Turtles en -Mothers Of Invention) zingen in de achtergrond mee. Tony Visconti was de producer van die steengoede langspeelplaat. Hij trouwde in 1971 met Mary Hopkin en werkte jarenlang samen met David Bowie.
Tracklist: 'Mambo Sun'; 'Cosmic Dancer'; 'Jeepster'; 'Monolith'; 'Lean Woman Blues'; 'Get It On'; 'Planet Queen'; 'Girl'; 'The Motivator'; 'Life's A Gas'; en 'Rip Off'.
In de VS hadden ze maar één hit en dat was 'Get It On' maar die moesten ze van naam veranderen in 'Bang-A-Gong' om verwarring te vermijden met de gelijknamige Amerikaanse hit van de groep Chase. De outro van dat nummer werd trouwens jarenlang gebruikt als jingle in de BRT Top 30.
'Get It On' ligt te veel voor de hand en die single kent (haast) iedereen. Dus ga ik nu voor het opzwepende 'Jeepster'!
Ook deze LP verhuisde in 1971 voor 150 BEF naar mijn platenkast.
De laatste plaat die ik in 1971 afkocht van mijn toenmalige kameraad was een instrumentale schijf van Jimmy McGriff met zijn Organ and Blues Band. McGriff speelde vooral op het Hammondorgel of de elektrische piano en andere keyboards.
'The Worm' werd uitgebracht in 1968 en ik mocht die geweldige langspeelplaat de mijne noemen voor 150 BEF want ik hield enorm van het geluid van het Hammondorgel. Ik ben trouwens ook fan van Brian Auger (met of zonder zijn Trinity) en die komt hier later in deze reeks ook aan bod.
Arthur James "Fats" Theus componeerde het nummer en speelt tevens tenor saxofoon in de band van Jimmy McGriff.
En toen besloot ik, één jaar na hun split, alle elpees van mijn favoriete groep in huis te halen. Ik had zo lang mogelijk gewacht want langspeelplaten van de Fab Four waren altijd iets duurder dan die van andere artiesten.
In 1971 kocht ik dan eindelijk 'Rubber Soul' voor het bedrag van 250 BEF, wat nog redelijk aanvaardbaar was. Ik ga vandaag niet voor 'Michelle' want daarmee werd ik in 1965 vaak gepest op school ("Michel, snottebel ... weetjewel?). Maar ik trok mij daar niets van aan. Zo was er ook de zogenaamde vete tussen de aanhangers van The Beatles en The Rolling Stones, uitgevonden door de media. Ik hou van beide groepen maar The Beatles zijn toch mijn ultieme favoriete groep aller tijden!
'Norwegian Wood (This Bird Has Flown)' heeft een zekere invloed ondergaan van Bob Dylan en met de klanken van de sitar klinkt het geheel zeer mysterieus.
Opmerkelijke hoesfoto want op de cover staat niet eens de naam van de groep vermeld en de vier jongens zien er heel vermoeid uit, waarschijnlijk door het meespelen in die twee films en het vele touren.
De tweede elpee van The Beatles die ik kocht in 1971 was 'With The Beatles' uit 1963. Daar staan nog veel covers op zoals een rocknummer van Chuck Berry, verder enkele Motown-hits en één compositie van George Harrison. Lennon en McCartney spannen de kroon met niet minder dan 7 nummers.
Opmerkelijk is 'I Wanna Be Your Man', een lied gezongen door Ringo Starr maar origineel uitgebracht door The Rolling Stones, die daarmee hun allereerste nummer één scoorden in het Verenigd Koninkrijk. De jongens uit beide groepen verstonden elkaar heel goed!
Mijn absolute favoriet op deze elpee is zonder twijfel 'All My Loving' dat ik in 1963 steevast 'Close Your Eyes' noemde. Heel veel later ontdekte ik dat Johnny and his Cellar Rockers, een Nederlandse popgroep, een cover hadden uitgebracht in 1964 onder de titel 'Close Your Eyes'. En wie speelde sologitaar bij die band? Jan Akkerman, die ik in 1971 live zou zien in Vorst Nationaal als gitarist van Focus!
Zeer fraaie zwart/wit hoesfoto van Robert Freeman!
Ook hier moest ik voor die geweldige schijf 250 BEF neertellen.
Met die twee langspeelplaten van The Beatles waaraan ik 500 BEF had gespendeerd moest ik het wel eventjes kalmer aan doen.
In die tijd had ik een goede vriend die vaak elpees van de hand deed na één of twee beluisteringen voor een schappelijke prijs. Voor de prijs van 150 BEF voegde ik volgende plaat toe aan mijn collectie.
Het debuutalbum van de Amerikaanse groep Blood, Sweat & Tears, dat dezelfde titel droeg, werd in 1969 uitgebracht. Die jazz/rock-groep had enorm veel personeelswisselingen maar Al Kooper was de leider van de band.
'You've Made Me So Very Happy' was de hitsingle en die werd tijdens de maand juli 1969 dagelijks gespeeld in Londen. Ik kan erover meespreken want ik verbleef daar toen die hele maand bij een Engels gezin. In de voormiddag moesten we naar het Taalinstituut om ons Engels bij te schaven en in de namiddag en 's avonds waren we vrij! Ik kreeg het gezelschap van nog drie studenten, een Belg, een Portugees en een Fransman.
Zo kon ik op 5 juli 1969 het Concert van The Rolling Stones in het Hyde Park bijwonen, samen met tal van andere artiesten: Third Ear Band, Screw, King Crimson, Alexis Korner's New Church, Roy Harper, Battered Ornaments, en Family. De maanlanding heb ik ook rechtstreeks op televisie gezien en Mr. & Mrs Farthing waren vol lof over mijn landgenoot Eddy Merckx die zijn eerste Ronde van Frankrijk had gewonnen! Van aardrijkskunde hadden ze echter geen kaas gegeten want zij dachten dat Knokke in Nederland lag. Ook de taalkwestie in België begrepen zij niet en die heb ik dan haarfijn moeten uitleggen.
De volgende elpee die ik van mijn toenmalige vriend afkocht was 'Led Zeppelin II', uitgebracht in 1969. Voor de prijs van 50 BEF mocht ik 'm in 1971 meenemen naar huis, want de hoes was ietwat verfrommeld en de plaat had hij toch meer dan eens afgespeeld.
Ik ga niet voor 'Whole Lotta Love', want dat ligt te veel voor de hand, maar wel voor een soort medley van 'Heartbreaker' en 'Livin' Lovin' Maid (She's Just A Woman)'. In die volgorde staan beide songs op dat album en ze volgen elkaar naaldloos op. Jimmy Page, John Paul Jones, John Bonham, en Robert Plant waren de leden van de Engelse band die uit de assen van The Yardbirds was opgestaan.
Ondertussen zijn we aanbeland bij nummer 37 in de reeks. Het is een verzamelplaat van diverse artiesten met verschillende genres.
Zoals rock, Latin, funk, soul, pop, folk, wereldmuziek & country.
UNICEF bracht de langspeelplaat 'Top Star Festival' uit en de opbrengst ervan ging naar de vluchtelingen, zowat overal ter wereld.
Tracklist: Nana Mouskouri – 'Oh, Had I A Golden Thread'; Engelbert Humperdinck – 'Quando… Quando… Quando…'; Mireille Mathieu – 'Where Do I Begin (Love Story)'; Neil Diamond – 'Until It's Time For You To Go'; Val Doonican – 'Innocent'; Ekseption – 'Vivace'; The Osmonds – 'One Bad Apple'; Donovan – 'Celia Of The Seals'; Andy Williams – 'Home Lovin' Man'; José Feliciano – 'Rain'; Aretha Franklin – 'My Way (Comme d'habitude)'; Mandrill – 'Mandrill'; Anita Kerr – 'My Lover, My Friend'; James Taylor – 'Fire And Rain'; James Last – 'Knock Three Times'; Johnny Cash – 'A Boy Named Sue'.
Alhoewel de LP in 1971 werd uitgebracht kocht ik hem dat jaar voor de luttele som van 169 BEF. Eén nummer sprong er voor mij uit en dat was 'Rain' van José Feliciano.
Eerlijk gezegd, bij deze hondsdagen en na de afgelopen hittegolf snak ik naar een beetje hemelwater! Misschien vanavond of vannacht?
Ik had nog maar pas de LP 'Get Ready' van Rare Earth in huis gehaald of daar kwam nummer twee al terecht in mijn verzameling. Het was een dubbele live elpee gehuld in een hoes die een rugzak moest voorstellen!
'Rare Earth in Concert' kostte in 1971 300 BEF, maar dat was beslist de moeite waard!
Tracklist: 'I Just Want To Celebrate'; 'Hey, Big Brother'; 'Born To Wander'; 'Get Ready' (23:38 minuten!); 'What'd I Say'; 'Thoughts'; '(I Know) I'm Losing You'; 'Nice To Be With You'.
Vandaag is mijn favoriet 'Hey, Big Brother'!
De elpee 'Greatest Hits' van Booker T. & The M.G.'s kocht ik in 1971 voor het bedrag van 250 BEF.
Tracklist: 'Hang 'Em High'; 'Eleanor Rigby'; 'Soul Limbo'; 'Over Easy'; 'Mrs. Robinson'; 'Something'; 'Time Is Tight'; 'Johnny, I Love You'; 'Heads Or Tails'; 'Meditation'; 'Hip Hug Her'.
'Time Is Tight' is een instrumentale song die ik altijd zal associëren met mijn verblijf in Londen tijdens die warme julimaand 1969. Hoogtepunten waren het optreden van The Rolling Stones en andere artiesten in Hyde Park, de maanlanding, Eddy Merckx' eerste overwinning in de Ronde van Frankrijk, Carnaby Street, Soho, mijn vriendelijk gastgezin en natuurlijk die heerlijke muziek!
Marvin Gaye was in 1971 een nieuwe muzikale richting ingeslagen met 'What's Going On' maar ik was nog op zoek naar zijn grootste hits uit de jaren zestig.
Zo vond ik de elpee 'Greatest Hits' waarop het fenomenale 'I Heard It Through The Grapevine' uit 1968 niet mocht ontbreken. Het nummer scoorde in West-Europa pas begin 1969. Kostprijs van die verzameling successen: alweer 250 BEF.
In de jaren tachtig is er ook een link met België! Nadat Gaye de LP 'In Our Lifetime' in 1981 had uitgebracht verbleef hij onverwachts ruim een jaar in België, meer bepaald in Oostende en in Moere (West-Vlaanderen). Over deze periode heeft Richard Olivier twee documentaires gemaakt. In 1982 nam hij voor het platenlabel CBS het album 'Midnight Love' op met daarop de hit 'Sexual Healing'. De videoclip daarvan werd opgenomen in het Casino-Kursaal van Oostende. Gaye kreeg dat jaar een Grammy Award, die zijn comeback leek in te luiden.
In 1982 moest Marvin Gaye abrupt België verlaten wegens visumproblemen. Hij liet heel wat spullen achter in de kasteelvilla in Moere, waar hij zes maanden gewoond had. Daarbij waren 30 cassettes met 13 uur muziek van zijn hand. Het gaat om 66 muziekstukken, waarvan 38 met zijn stem erop. De eigenaars van de villa bewaarden de cassettes en contacteerden in 2024 de erfgenamen van Gaye om de muziek uit te brengen.
In 1971 waren The Jazz Crusaders lichtjes van groepsnaam veranderd: ze lieten "Jazz" vallen en op de elpee 'Pass The Plate' gingen ze dus door het muzikaal leven als The Crusaders!
Gelukkig bleef de fantastische muziek nagenoeg dezelfde, ik zou zelfs meer durven zeggen, de vier muzikanten werden almaar beter!
Hierna volgt de tracklist: 'Pass The Plate', een medley van 15:30 min. die bestaat uit: 'Tap N' Shuffle' 'Sing For Your Keep' 'Beggin'' 'Haggin' Stomp!' 'Pennies, Nickels And Dimes'; 'Young Rabbits '71 - '72'; 'Listen And You'll See'; 'Greasy Spoon'; 'Treat Me Like Ya Treat Yaself'; 'Goin' Down South'; 'Love Can't Grow Where The Rain Won't Fall'.
Kortom alweer jazz/funk om duimen en vingers bij af te likken.
Ik wil jullie die lange medley niet onthouden! Ik telde in 1971 voor die pas uitgebrachte elpee opnieuw 250 BEF neer.
Opnieuw ging ik in 1971 op zoek naar die zalige muziek uit de jaren zestig. Die vond ik op een verzamelplaat van The Chambers Brothers die in dat jaar werd uitgebracht.
'The Chambers Brothers' Greatest Hits' dekt volledig de lading. Oordeel zelf maar aan de hand van volgende tracklist: 'Funky'; 'In The Midnight Hour'; 'Time Has Come Today'; 'I Can't Turn You Loose'; 'People Get Ready'; 'All Strung Out Over You'; 'Are You Ready'; 'Let's Do It (Do It Together)'; 'Love, Peace And Happiness'.
De rock/soul-groep bestond uit de Afro-Amerikaanse broers George Chambers, Joseph Chambers, Lester Chambers, Willie Chambers met Brian Keenan, de blanke drummer.
Mijn keuze van vandaag valt op het psychedelische 'Time Has Come Today' dat in 1968 een grote hit was. Op deze elpee staat gelukkig de lange versie die indertijd voor de single drastisch werd ingekort tot iets meer dan 4 minuten. Deze versie duurt ongeveer 11 minuten! Veel waar voor mijn geld (250 BEF)!
♫♫♫ Tic, toc, tic, toc ... cuckoo! ♫♫♫ ...
In 1969 was ik in de ban geraakt van Santana. Dankzij hun optreden op Woodstock 1969 maar vooral door hun versie van 'Jingo', een machtige compositie van Babatunde Olatunji, een Nigeriaanse percussionist. Hij kreeg in 1957 een platencontract bij Columbia Records. Als eerste plaat verscheen in 1959 zijn 'Drums of Passion', met daarop het fantastische nummer 'Jin-go-lo-ba'. Zelfs Serge Gainsbourg was een fan want op zijn elpee 'Gainsbourg Percussions' uit 1964 staat 'Marabout'. Luister daar bij gelegenheid eens naar!
Eerlijk gezegd viel deze elpee ietwat tegen want Carlos Santana en zijn band waren een andere muzikale richting ingeslagen. De hoes van deze plaat vond ik niet mooi. Het was de derde langspeelplaat van de band en in sommige landen kreeg ze de titel 'The Third Album', in andere simpelweg 'Santana'. Vandaar dat er vaak verwarring was met hun eerste LP die ook 'Santana' heet, die met de leeuwenkop.
De tracklist is de volgende: 'Batuka'; 'No One To Depend On'; 'Taboo'; 'Toussaint L'Overture'; 'Everybody's Everything'; 'Guajira'; 'Jungle Strut'; 'Everything's Coming Our Way'; 'Para Los Rumberos'.
Toch is 'Guajira' beslist de moeite waard. Minder uitgesproken percussie en meer Latijns-Amerikaanse uitstraling.
Ook deze plaat kostte in 1971 250 BEF, omgerekend zo'n € 6,20. Nu is dat een habbekrats maar in mijn studententijd was dat veel geld!
250 BEF was in 1971 zeker en vast een stevig bedrag. Vandaar dat ik meer en meer ging snuisteren in de afprijsbakken van platenwinkels. Zoals "La Maison bleue" in het centrum van Brussel of warenhuizen zoals Delhaize of later de Colruyt. Zo vond ik bij warenhuis Delhaize in Oudergem de elpee 'Love Is Blue' van The Dells, een Amerikaanse soul - doo-wop - funk - disco - vocale groep, opgericht in 1952! Voor de meer dan schappelijke prijs van 169 BEF.
De vinylplaat uit 1969 teerde verder op hun waanzinnig succes met de medley 'I Can Sing A Rainbow/Love Is Blue', die ik in juli 1969 (toen ik daar in een Engels gezin verbleef) dagelijks hoorde, zowel op de radio als in Carnaby Street.
'Love Is Blue' is natuurlijk de vertaling van 'L'amour est bleu' van Vicky (Leandros) die daarmee deelnam aan het Eurovisiesongfestival van 1967. Ze werd toen pas vierde voor het Groothertogdom Luxemburg. In 1968 wisten Paul Mauriat en zijn orkest de nummer één positie te bereiken in de VS met hun instrumentale versie!
Hier hebben Chantal en ik ook heel vaak op gedanst, zelfs bij ons thuis!
Van een plaspauze voor de deejay van dienst gesproken!
Met een meer dan 21 minuten durende versie van een oude song van The Temptations (die hier in West-Europa niet eens zo bekend was) schoot Rare Earth omhoog in bijna alle hitlijsten ter wereld.
Rare Earth is een Amerikaanse rhythm-and-blues/bluesrock-band, die vooral bekend is als de eerste succesvolle blanke groep die een contract kreeg bij het zwarte platenlabel Motown. Enkel de Britse Kiki Dee en de Canadees R. Dean Taylor hadden hen dat voorgedaan.
Wat stond er allemaal op die langspeelplaat die in de VS werd uitgebracht in 1969 maar pas een jaar later in West-Europa doorbrak? A-kant: 'Magic Key', 'Tobacco Road', 'Feelin' Alright', 'In Bed', 'Train To Nowhere', en op de B-kant: 'Get Ready'. De versie van 'Get Ready' werd in de studio opgenomen en er werd applaus aan toegevoegd van een zogenaamd aanwezig publiek om het geheel een "live" toets te geven. De intro is een welbekend tromgeroffel gevolgd door een instrumentale slow die enkele minuten duurt en dan kan iedere muzikant zich uptempo in een solo uitleven.
De oorspronkelijke bezetting was: Gil Bridges, saxofoon, fluit, zang; Peter Hoorelbeke (alias Peter Rivera), leadzang, drums; John Parrish (alias John Persh), basgitaar, tromboon, zang; Rod Richards (geboren als Rod Cox), gitaar, zang; Kenny James (geboren als Ken Folcik), keyboards; Edward "Eddie" Guzman (conga's en percussie).
Ook deze elpee was in bijna elke jeugdclub of discotheek terug te vinden. Ik kocht ze in 1971 voor de som van 250 BEF.
Kleine anekdote: DJ Claude Delacroix van de RTBf kon Rare Earth nauwelijks uitspreken want hij had het steevast over "rare iert", rare uitgesproken zoals in rare kerel. 😄
Eveneens getekend op het Tamla-Motown label was het trio The Undisputed Truth. Ontstaan in het brein van de geweldige producer Norman Whitfield. Joe Harris (niet de Limburgse zanger), Billie Calvin, en Brenda Evans waren de oorspronkelijke leden van de groep.
Hoogtepunten uit de prachtige elpee is zonder meer 'Ball Of Confusion (That's What The World Is Today)', geschreven door Norman Whitfield en Barrett Strong en oorspronkelijk uitgebracht door The Temptations in 1970.
Psychedelische soul van de bovenste plank. Deze versie duurt meer dan 10 minuten en jammer genoeg is de tekst nog altijd actueel, zeker in deze rumoerige en onzekere tijden van oorlog, onrust, rassendiscriminatie, wapenwedloop en politieke tegenstellingen.
Deze fantastische langspeelplaat kocht ik in 1971 ook voor 250 BEF.
Ook een prachtige hoes, terloops.
'It's All Over Now Baby Blue' is een geniale compositie van Bob Dylan met talloze versies van verschillende artiesten. Een van de beste volgens mij is de cover van de Noord-Ierse rockband Them met de onnavolgbare Van Morrison.
In 1965 was 'Gloria' een hitje en dankzij de Noord-Franse discotheken een groter succes in 1967. In dat jaar ging Van Morrison ook solo met als geschenk de wereldhit 'Brown Eyed Girl'.
In 1971 was ik dan ook op zoek naar die geweldige muziek uit de jaren zestig. In de Delhaize van Oudergem vond ik toevallig de elpee 'Gloria/The World of Them' van Them, uitgebracht in 1970 op het Decca label.
De grootste hits staan erop: 'Here Comes The Night', 'Baby Please Don't Go', 'I'm Gonna Dress In Black', 'Richard Cory (van Paul Simon), 'I Put A Spell On You' (van Screamin' Jay Hawkins), 'Bring 'Em On In', 'Gloria' en 'Mystic Eyes' (alle drie van Van Morrison), Turn On Your Love Light, 'It's All Over Now, Baby Blue (Dylan), 'One Two Brown Eyes' (van Van Morrison), en 'Don't Start Crying Now'.
12 fantastische songs voor slechts 199 BEF. Het waren de koopjes van de maand juli!
De laatste elpee voor vandaag is 'Ram' van Paul & Linda McCartney. Deze laatste wordt maar al te vaak vergeten ondanks het feit dat ze een grote inbreng had in die elpee. Paul leerde Linda op de keyboard spelen en zij zong heel vaak mee in de achtergrond.
Nog altijd in het geweldig jaar 1971 waarin ik 20 jaar zou worden, kocht ik deze nieuwe elpee voor 250 BEF.
Mijn keuze valt nu en toen ook op het fantastische 'Uncle Albert/Admiral Halsey', een medley die enkel in de VS op nummer één kwam te staan. Toen ik op een fuif van de jeugdclub in het Hooghuis in Bosvoorde platen draaide speelde ik die medley onmiddellijk gevolgd door 'Smile Away', want zo staan ze in die volgorde op de LP.
"One, two, three, four", riep Paul en met groot succes trouwens, want na die slow stond de dansvloer weer vol met dansende en rockende leeftijdsgenoten.
