En toen besloot ik, één jaar na hun split, alle elpees van mijn favoriete groep in huis te halen. Ik had zo lang mogelijk gewacht want langspeelplaten van de Fab Four waren altijd iets duurder dan die van andere artiesten.
In 1971 kocht ik dan eindelijk 'Rubber Soul' voor het bedrag van 250 BEF, wat nog redelijk aanvaardbaar was. Ik ga vandaag niet voor 'Michelle' want daarmee werd ik in 1965 vaak gepest op school ("Michel, snottebel ... weetjewel?). Maar ik trok mij daar niets van aan. Zo was er ook de zogenaamde vete tussen de aanhangers van The Beatles en The Rolling Stones, uitgevonden door de media. Ik hou van beide groepen maar The Beatles zijn toch mijn ultieme favoriete groep aller tijden!
'Norwegian Wood (This Bird Has Flown)' heeft een zekere invloed ondergaan van Bob Dylan en met de klanken van de sitar klinkt het geheel zeer mysterieus.
Opmerkelijke hoesfoto want op de cover staat niet eens de naam van de groep vermeld en de vier jongens zien er heel vermoeid uit, waarschijnlijk door het meespelen in die twee films en het vele touren.
De tweede elpee van The Beatles die ik kocht in 1971 was 'With The Beatles' uit 1963. Daar staan nog veel covers op zoals een rocknummer van Chuck Berry, verder enkele Motown-hits en één compositie van George Harrison. Lennon en McCartney spannen de kroon met niet minder dan 7 nummers.
Opmerkelijk is 'I Wanna Be Your Man', een lied gezongen door Ringo Starr maar origineel uitgebracht door The Rolling Stones, die daarmee hun allereerste nummer één scoorden in het Verenigd Koninkrijk. De jongens uit beide groepen verstonden elkaar heel goed!
Mijn absolute favoriet op deze elpee is zonder twijfel 'All My Loving' dat ik in 1963 steevast 'Close Your Eyes' noemde. Heel veel later ontdekte ik dat Johnny and his Cellar Rockers, een Nederlandse popgroep, een cover hadden uitgebracht in 1964 onder de titel 'Close Your Eyes'. En wie speelde sologitaar bij die band? Jan Akkerman, die ik in 1971 live zou zien in Vorst Nationaal als gitarist van Focus!
Zeer fraaie zwart/wit hoesfoto van Robert Freeman!
Ook hier moest ik voor die geweldige schijf 250 BEF neertellen.
Met die twee langspeelplaten van The Beatles waaraan ik 500 BEF had gespendeerd moest ik het wel eventjes kalmer aan doen.
In die tijd had ik een goede vriend die vaak elpees van de hand deed na één of twee beluisteringen voor een schappelijke prijs. Voor de prijs van 150 BEF voegde ik volgende plaat toe aan mijn collectie.
Het debuutalbum van de Amerikaanse groep Blood, Sweat & Tears, dat dezelfde titel droeg, werd in 1969 uitgebracht. Die jazz/rock-groep had enorm veel personeelswisselingen maar Al Kooper was de leider van de band.
'You've Made Me So Very Happy' was de hitsingle en die werd tijdens de maand juli 1969 dagelijks gespeeld in Londen. Ik kan erover meespreken want ik verbleef daar toen die hele maand bij een Engels gezin. In de voormiddag moesten we naar het Taalinstituut om ons Engels bij te schaven en in de namiddag en 's avonds waren we vrij! Ik kreeg het gezelschap van nog drie studenten, een Belg, een Portugees en een Fransman.
Zo kon ik op 5 juli 1969 het Concert van The Rolling Stones in het Hyde Park bijwonen, samen met tal van andere artiesten: Third Ear Band, Screw, King Crimson, Alexis Korner's New Church, Roy Harper, Battered Ornaments, en Family. De maanlanding heb ik ook rechtstreeks op televisie gezien en Mr. & Mrs Farthing waren vol lof over mijn landgenoot Eddy Merckx die zijn eerste Ronde van Frankrijk had gewonnen! Van aardrijkskunde hadden ze echter geen kaas gegeten want zij dachten dat Knokke in Nederland lag. Ook de taalkwestie in België begrepen zij niet en die heb ik dan haarfijn moeten uitleggen.
De volgende elpee die ik van mijn toenmalige vriend afkocht was 'Led Zeppelin II', uitgebracht in 1969. Voor de prijs van 50 BEF mocht ik 'm in 1971 meenemen naar huis, want de hoes was ietwat verfrommeld en de plaat had hij toch meer dan eens afgespeeld.
Ik ga niet voor 'Whole Lotta Love', want dat ligt te veel voor de hand, maar wel voor een soort medley van 'Heartbreaker' en 'Livin' Lovin' Maid (She's Just A Woman)'. In die volgorde staan beide songs op dat album en ze volgen elkaar naaldloos op. Jimmy Page, John Paul Jones, John Bonham, en Robert Plant waren de leden van de Engelse band die uit de assen van The Yardbirds was opgestaan.
