Toen The Bangles in 1986 'Walk Like An Egyptian' uitbrachten werd de single al snel een wereldhit. Jongeren werden op straat gezien met het typisch danspasje dat hoorde bij de videoclip. Tijdens de Golfoorlog van 1990-1991 vond de BBC het plots noodzakelijk het liedje uit de ether te verbannen want "met een bepaalde bevolkingsgroep mag toch niet gelachen worden" (sic)!
In 2013 bracht de Engelse zangeres 'Walking On Water' uit, haar nieuwste single die prompt door de BBC in de ban werd geslagen want "met religie mag niet gelachen worden"! Vreemd is dat Regi en Milk Inc. nooit problemen hebben gehad op onze radiozenders met 'Walk On Water'. En terloops, basilisken lopen ook over water! Die hagedissoort, ook wel Jezus Christushagedis genoemd, werd ook nooit een strobreed in de weg gelegd.
Toen ik tijdens de maand juli 1969 een maand lang bij een Engels gezin inwoonde stond Max Romeo genoteerd in de Britse hitlijsten met 'Wet Dream'. Het was één van de allereerste reggaenummers na de twee hitsingles van Desmond Dekker ('Isrealites' en 'It Mek'). Alhoewel het nummer slechts tweemaal werd gedraaid op de BBC vanwege de seksuele connotaties, stond het in augustus 1969 toch in de Top-10. Het werd ondanks de boycot dagelijks meermaals gedraaid in Carnaby Street. In Nederland werd het nummer omgedoopt tot 'The Dream' waar het in september 1969 de elfde plaats in de Top-40 bereikte. Max Romeo liet het niet aan zijn hart komen en heeft altijd beweerd dat de tekst over een lekkend dak ging ...
Yoko Ono las in 1969 een interview in Nova Magazine waarin de zin "woman is the nigger of the world" voorkwam en ook op de cover. Inspiratie hiervoor was de novelle van Zora Neale Hurston 'Their Eyes Were Watching God', waarin de grootmoeder van hoofdfiguur Janie Crawford zegt: "De nigger woman is de mule uh de world so fur as Ah can see.". John Lennon was in eerste instantie gekant tegen de titel maar toen hij de cover van Nova Magazine had gezien ging hij overstag. Samen met Yoko schreef hij het nummer 'Woman Is The Nigger Of The World' in de zomer van 1969. Het werd pas uitgebracht in 1972, als single en op de elpee 'Some Time In New York City'. Hierbij werden ze bijgestaan door de Plastic Ono Band, Elephant's Memory en The Invisible Strings. Bijna onmiddellijk weerden de meeste Amerikaanse radiostations het protestlied vanwege het woord "nigger". Toch waren er ook positieve reacties van Internationale Vrouwenbewegingen die John & Yoko gelijkgaven want het gewraakte woord was natuurlijk een synoniem voor slavin. Dit was het derde protestlied van John & Yoko dat in 1972 uit de ether werd verbannen!
Toen Louis Neefs eind 1963 het "live" plaatje 'Six Teen Tons' (sic) uitbracht was er geen vuiltje aan de lucht. Het werd in 1964 zelfs regelmatig op de radio gespeeld. Tegenwoordig wordt het nog altijd gedraaid in "popcorn" kringen. Maar dat was eventjes anders in 1976 toen het singletje werd heruitgegeven. Toevallig of niet waren er dat jaar gemeenteraadsverkiezingen en de Vlaamse zanger met het donkerbruin stemgeluid stond op de verkiezingslijst in Mechelen. Het gevolg was dat hij niet mocht gedraaid worden op de BRT-radio, zelfs toen hij in de BRT Top 30 stond met zijn versie van 'Sixteen Tons'.
John Lennon kon het niet laten protestliederen te schrijven want na 'Sunday Bloody Sunday' werd ook 'The Luck Of The Irish' door de BBC uit de ether verbannen vanwege te politiek geladen. In 1972 woedde de Ierse kwestie nog altijd in alle hevigheid. En dat had Paul McCartney met zijn Wings ook ondervonden toen 'Give Ireland Back To The Irish' in datzelfde jaar werd verboden. Lennon kreeg hier als naar goede gewoonte in die dagen bijstand van Yoko Ono en de Plastic Ono Band. De ex-Beatle had een goede reden om dit protestlied te schrijven want zijn voorouders kwamen uit Ierland en de Ieren hadden het leven in de havenstad Liverpool heel sterk beïnvloed.
'The Night They Drove Old Dixie Down' is een lied dat losjes over de Amerikaanse burgeroorlog (1861-1865) gaat en geschreven werd door Robbie Robertson van The Band die het in 1969 zelf opnam. In 1971 bracht de Amerikaanse singer-songwriter Joan Baez de meest succesvolle cover uit op haar album 'Blessed Are....'. Het is de bekendste versie in de Benelux. Terwijl de jongens van The Band nooit problemen kregen met het lied (slechts de b-kant van 'Up On Cripple Creek') was het Joan Baez die tijdens de Golfoorlog uit de ether verbannen werd omdat het lied niet passend zou geweest zijn!
Napoleon XIV, pseudoniem van Jerry Samuels (1938 – 2023), was een Amerikaans singer-songwriter. Als liedjesschrijver genoot hij enige bekendheid dankzij het liedje 'The Shelter Of Your Arms', uitgebracht door Sammy Davis jr. Als zanger was hij een eendagsvlieg. In 1966 had hij zijn enige hit, 'They're Coming To Take Me Away, Ha-Haaa!'. In dit lied, een rap avant la lettre, reciteert hij hoe zijn hond is weggelopen. Daarvan is hij compleet buiten zinnen geraakt, maar gelukkig verwacht hij elk moment 'die aardige jongemannen in hun schone witte jassen', die hem naar een 'gelukkig tehuis' zullen brengen. De manier waarop het nummer wordt gebracht, doet denken aan het latere hiphop. Toch werd dit niet overal in dank afgenomen want met gehandicapten of zwakzinnigen mag niet gelachen worden. Hier en daar werd de single dan ook geweerd. Al snel kwamen er covers op de markt of parodieën en zelfs een "answer song".
In 1991 bracht Hugo Matthysen het album 'Red onze planeet' uit met daarop 'Toyota Carina'. "My Toyota is fantastic" moet hij gedacht hebben maar dat was zonder rekening te houden met de BRT want op radio en tv mag je geen reclame maken. Al is dat de laatste jaren wel wat veranderd. Als je nu naar een uitzending op VRT 1 of VRT Canvas wil kijken rammen ze eerst een twaalftal "boodschappen van algemeen nut" door je strot. In feite is dat ook pure reclame!
