De maand juli 1969 ligt nu definitief achter de rug. Op 8 augustus 1969 staken The Beatles het beroemde zebrapad over nabij Abbey Road. Die geweldige elpee met dezelfde naam en met de iconische hoes werd op 26 september uitgebracht. Diverse nummers daaruit zouden vanaf september de radiozenders en de hitlijsten bereiken. In Woodstock werd een legendarisch festival gehouden van 15 tot 18 augustus. In de vroege ochtend van 19 augustus trad Jimi Hendrix nog op, toen vele hippies de weide van Max Yasgur al hadden verlaten. Het bezoekersaantal lag ruim boven de 400.000. Het festival dat ik op 5 juli had bijgewoond in Hyde Park (de Stones en andere groepen) werd door minstens 250.000 mensen bezocht. Ik kon mij daar dus iets bij voorstellen.
Maar veel aandacht werd er toen in de media hier in West-Europa niet aan Woodstock gegeven. Het is pas dankzij de documentaire van Michael Wadleigh die pas op 4 september 1970 in België werd uitgebracht dat wij de werkelijke impact van dat festival konden inschatten. Ik was één van de eersten om die prent in de bioscoop te bekijken. Ondertussen heb ik hem nog tweemaal op tv bekeken en eenmaal in de bioscoop in Mechelen.
De allereerste artiesten die door Woodstock in de hitparades zouden geraken waren Melanie, Richie Havens, Santana, en The Who. De andere deelnemende muzikanten zouden pas vanaf januari 1970 hun voordeel uit het festival halen, zoals o.m. Creedence Clearwater Revival, Joe Cocker, Canned Heat, en Jefferson Airplane.
'Beautiful People' – Melanie
De Amerikaanse zangeres Melanie Safka bezong natuurlijk met haar prachtige ode 'Beautiful People' de aanwezige hippies in Bethel.
Het Woodstockfestival was een hoogtepunt van de tegencultuur van de jaren zestig en van het hippietijdperk. Het festival werd Woodstock genoemd naar de gelijknamige plaats op een kleine zeventig kilometer afstand die bekend stond als centrum van de toenmalige hippiecultuur.
The Beatles en Bob Dylan schitterden door hun afwezigheid maar niet getreurd want de lijst artiesten aan dat festival is gewoonweg indrukwekkend.
Ondanks het gebruik van alcohol en drugs was er weinig misdaad en geweld op het festival. Er waren echter te weinig voorzieningen getroffen voor het onverwacht grote aantal bezoekers, waardoor de autoriteiten uiteindelijk besloten de noodtoestand over het festivalterrein uit te roepen.
'Freedom' – Richie Havens
De Amerikaanse zanger Richie Havens liet zich inspireren door onder anderen Joan Baez en Bob Dylan.
Een muzikaal hoogtepunt was voor Havens zijn optreden op de beroemde Woodstock Music & Arts Fair, een van de grootste popfestivals ooit, in 1969. Vanwege de vertragingen van de aankomst van de andere artiesten, bleef Havens doorspelen totdat hij afgelost kon worden (het optreden duurde alles samen drie uur). Op het moment dat al zijn nummers al gespeeld waren, besloot hij een improvisatie te spelen op het nummer 'Motherless Child', waarin hij het woord freedom keer op keer herhaalde. Onder de titel 'Freedom' werd dit nummer een internationale hit.
Hieronder komen er nog enkele hoogtepunten uit Woodstock 1969 aan bod op deze muzikale tijdlijn. Het festival had als motto "3 Days of Peace & Music" ('drie dagen van vrede en muziek'). Het geldt als een van de belangrijkste en bekendste evenementen in de geschiedenis van de Amerikaanse hippiecultuur en popmuziek. Rolling Stone noemde het evenement in zijn '50 Moments That Changed the History of Rock and Roll'. Hoewel aanvankelijk 200.000 mensen werden verwacht, lag het uiteindelijke bezoekersaantal ruim boven de 400.000, van wie de meesten geen entreegeld hadden betaald. Hierdoor was het festival eerst niet winstgevend voor de organisatoren, maar dankzij de platenverkoop en inkomsten van de film werd het dat uiteindelijk toch.
'Jingo' + 'Soul Sacrifice' (live) – Santana
Na het Woodstock Festival kwamen nieuwe artiesten sporadisch op de radio met hun live versies van songs die nog bekend moesten worden in onze contreien.
Zo was er 'Jingo', een coverversie van 'Jin-go-lo-ba' van Babatunde Olatunji uit 1959 (!). Deze Nigeriaanse drummer verhuisde al eind jaren vijftig met een beurs naar Amerika. Na zijn muziekstudies werd hij ginder vooral binnen jazz-middens geaccepteerd (hij speelde op Cannonball Adderley's 'African Waltz' in 1961).
Carlos Santana kwam hem op het spoor via zijn conga-speler Marcus Malone. Via hem scoorde Babatunde een platencontract bij Columbia (John Hammond) als voorprogramma van The Grateful Dead (wereldmuziek avant la lettre).
'Jin-go-lo-ba' stond op de elpee 'Drums of Passion' die ook door Serge Gainsbourg werd ontdekt. Hij coverde het nummer als 'Marabout' in 1964. Met dank aan Arnold Rypens voor de correcte informatie! 'Soul Sacrifice' (live), ook een hoogtepunt op Woodstock, werd vaak op de RTBf gedraaid en de studioversie van 'Jingo' (met de iconische hoes) zou als single in het najaar van 1969 in de hitlijsten en de discotheken terechtkomen.
'We’re Not Gonna Take It' (live) – The Who
Pete Townshend had een Rock Opera genaamd 'Tommy' uit zijn brein getoverd en één van de hoogtepunten op Woodstock was de uitvoering van 'We’re Not Gonna Take It'. Een ingekorte versie zou als ‘See Me Feel Me’ op single in 1970 worden uitgebracht.
Jammer van de donkere beelden in onderstaande videoclip maar het was nacht toen The Who optraden. Vooral Roger Daltrey met ontblote bast en zijn franjes maakten indruk. Al mocht een molenwiekende Townhend die sprong als een kangoeroe natuurlijk niet ontbreken.
Hieronder plaats ik nog een hoogtepunt uit het Woodstock Festival en daarna komt de overige muziek uit dat wonderlijk jaar 1969 aan de beurt. Tot later!
'With A Little Help From My Friends' (live) – Joe Cocker
Iconische beelden uit Woodstock die ik pas een jaar later zou zien dankzij de documentaire van Michael Wadleigh. 'With A Little Help From My Friends' is een track uit 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band' uit 1967 gezongen door Ringo. Cocker maakte in 1968 zijn ongeëvenaarde cover die hem meteen in de schijnwerpers zette.
Op de studioversie speelde sessiemuzikant Jimmy Page gitaar maar hier zijn het vooral de spastische bewegingen van Joe Cocker die het optreden naar een hoger niveau tillen. Alleen jammer van de mannelijke backing vocals.
En op 4:59 min. is dan die geweldige oerkreet van de Engelse blueszanger te horen.
Dit weergaloos optreden staat voor altijd op mijn netvlies gebrand.
'Get Together' – The Youngbloods
Deze single van deze Amerikaanse folkrockband uit 1967 werd in de Verenigde Staten opnieuw uitgebracht toen de National Council of Christians and Jews in 1969 de song als achtergrondmuziek voor hun reclamespots gebruikten. Maar het lied werd ook vaak gebruikt in documentaires en nieuwsprogramma's over het festival in Woodstock. Het paste perfect in de geest van de toenmalige jeugd.
Het legde The Youngbloods geen windeieren want het schijfje werd hierdoor meer dan een miljoen keer verkocht.
Oh ja, nog een leuk weetje: de gitarist van de groep, Lowell Levinger (bijgenaamd 'Banana') werd in 1966 als 'Electrical Banana' door Donovan in 'Mellow Yellow' vereeuwigd.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Baby I Love You' – Andy Kim + 'Anyway That You Want Me' – Evie Sands
In 1969 was er ook plaats voor geweldige popmuziek zoals onder meer 'Baby I Love You', een hit voor The Ronettes uit 1963. Een geweldige compositie van Phil Spector, Jeff Barry en Ellie Greenwich.
Andy Kim geboren als Andrew Youakim, is een Canadese zanger en componist. Hij groeide op in Montréal, Québec. Hij schreef mee aan 'Sugar, Sugar' in 1968 en zong op de opname als onderdeel van The Archies. Het was nummer één gedurende vier weken en was «Record of the Year» voor 1969. Maar daarover later meer.
Evie Sands, een Amerikaanse zangeres, liedjesschrijfster en muzikante, kende een moeizame start maar ze vond uiteindelijk succes in de hitparade in 1969 . Toen scoorde Sands eindelijk met de A&M-single 'Any Way That You Want Me', een compositie van Chip Taylor die eerder was opgenomen door zowel The American Breed als The Troggs in 1966.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Tracks Of My Tears' – Smokey Robinson & The Miracles
Maar gelukkig was er in 1969 nog altijd goede soulmuziek op de radio te horen.
The Miracles is een Amerikaanse popgroep uit Detroit, Michigan waarvan Smokey Robinson van 1955 tot 1972 leadzanger was. Van 1967 tot 1972 was de groep bekend als Smokey Robinson & the Miracles. De groep was één van de vele favorieten van The Beatles want zij coverden al heel snel 'You've Really Got A Hold On Me', hun hit in de Verenigde Staten uit 1962.
In 1969 scoorde de groep met het prachtige 'The Tracks Of My Tears' en in 1970 met de single 'The Tears Of A Clown', oorspronkelijk al in 1967 uitgebracht op een elpee.
In 1987 bracht de Britse band ABC een eerbetoon aan Smokey Robinson met de single 'When Smokey Sings'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Love Me Tonight' – Tom Jones
Thomas John Woodward (want zo heet de Welsche zanger echt) was in 1962 begonnen als ruige rocker Tommy Scott & The Senators maar langzamerhand ontpopte hij zich tot wereldster en sekssymbool. Na een zijsprongetje met enkele countrysongs ontpopte hij zich tot ... popzanger.
Barry Mason vertaalde het Italiaans nummer 'Alla Fine Della Strada' dat meedeed aan het San Remo Festival in 1969. Componisten: Mario Panzeri en Lorenzo Pilat.
En weer had Tom Jones een grote hit te pakken, ditmaal met 'Love Me Tonight'!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Don Juan' – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich
De periode 1966-1968 was heel succesvol voor de Engelse popgroep met de rare naam. Hits als 'Bend It', 'Save Me', 'Okay', 'Zabadak', 'The Legend Of Xanadu' en 'Last Night In Sohoe bereikten allemaal de Britse top 10. In de Verenigde Staten kwam de groep weliswaar niet van de grond, maar in Duitsland waren ze op enig moment zelfs populairder dan The Beatles.
In september 1969 verliet Dave Dee de groep en probeerde het met een solocarrière. Alleen zijn single 'My Woman's Man' uit 1970 kreeg enige aandacht.
Toch had het vijftal nog drie hits in 1969 waarvan dit de eerste is. De laatste single was echter zonder frontman Dave Dee. Maar dat is voor iets later in deze reeks.
'Don Juan' gaat over een stierenvechter die na een onbeantwoorde liefde sterft in de arena want soms wint de stier!
