In mei leggen alle vogels een ei. Maar wat stond er naast die gedenkwaardige zaterdag 2 mei 1970 nog in de BRT Top 30 van die lentemaand?
- ‘Tipitipiti’ – Marva (Nelly Byl zorgde voor de Nederlandse tekst van dit Italiaans liedje van Orietta Berti);
- ‘American Woman’ – The Guess Who (deze Canadese rockband scoorde hiermee een wereldhit met op de b-kant ‘No Sugar Tonight’/’New Mother Nature’!);
- ‘Keep On Smiling’ – James Lloyd (deze Jamaicaanse zanger en entertainer verhuisde naar Londen. Hij ging op tournee, voornamelijk in Duitsland waar hij een contract kreeg aangeboden bij Ariola Records.); - ‘Cecilia’ – Simon & Garfunkel (de zoveelste hitsingle uit de LP ‘Bridge Over Troubled Water’!);
- ‘Million Dollar Bash’ – Jonathan King (alweer een cover van een nummer dat oorspronkelijk van Bob Dylan is en uit de sessies komt van The Basement Tapes opgenomen in Big Pink) - Jonathan King heb ik niet gevonden, maar wel deze andere cover:
- ‘Make Me Smile’ – Chicago (Transit Authority was definitief weggelaten uit de groepsnaam); - ‘Vehicle’ – The Ides Of March (deze Amerikaanse rockband kwam ook uit Chicago – een stukje uit het lied werd als jingle gebruikt in de BRT Top 30);
- ‘Duw een beetje’ – Jimmy Frey (hij haalde de mosterd bij Gene Pistilli en zijn ‘I'll Never Get Enough’ – Productie van Roland Kluger);
- ‘Who Are My Friends’ – J. Vincent Edwards (minder bekende opvolger van ‘Thanks’ geproducet door Mark Wirtz); - ‘Tennessee Bird Walk’ – Jack Blanchard & Misty Morgan (een Amerikaans country-duo uit Florida);
- ‘Question’ – The Moody Blues (een heel ander geluid dan op ‘Melancholy Man’);
- ‘Up Around The Bend’ – CCR (het fantastische ‘Run Through The Jungle’ stond op de b-kant of was het in sommige landen andersom?).
Op Pinkstermaandag 18 mei 1970 werd het allereerst Pinkpopfestival georganiseerd. De meerderheid van de optredende artiesten stond toen niet in de hitlijsten.
Vrijgevochten Nederlandse hippies op het festival en Barry Hay van de Golden Earring (rechts):
En hoe was de toestand in de Nederlandse Top 40 die werd uitgezonden door Radio Veronica?
- ‘Cat Food’ – King Crimson (ik zag de groep live op het Hyde Park Concert maar dit nummer brachten de progressieve Britten toen niet); - ‘Lonesome Tree’ – The Machine (een aantal leden verlieten Swinging Soul Machine en scoorden met deze single);
- ‘I Feel All Right’ – James Brown (“The Godfather of Soul" werd bij ons enkel gedraaid op zaterdag in een speciaal programma van Omroep Antwerpen); - ‘Funky, Monkey Monkey’ – Billy Jones and the Stars (deze Texaan vestigde zich in 1968 in Amsterdam – Hij zong ook af en toe bij Oscar Harris And The Twinkle Stars tot 1980);
- ‘Sufferin’ In The Land’/’Come Into My Life’ – Jimmy Cliff (dubbelzijdige single van deze reggae artiest);
- ‘Kitsch’ – Barry Ryan (opzwepende opvolger van ‘Love Is Love’); - ‘She Was Naked’ – Super Sister (waarschijnlijk het eerste popnummer waarin enkele woorden Latijn werden gezongen! De groepsnaam werd nadien in één woord geschreven);
- ‘Yellow River’ – Christie (hier hebben The Tremeloes een wereldhit laten liggen want zij namen het nummer oorspronkelijk op maar het was Jeff Christie die met de basistrack van The Trems de single uitbracht, met zijn stem uiteraard! The Tremeloes scoorden wel met hun Spaanstalige versie (‘No Comprendes’) een vette nummer één in Spanje en Latijns-Amerika!);
- ‘The Green Manalishi (With The Two Prong Crown)’ – Fleetwood Mac (na de blues was dit een veel harder geluid van de Britse band – ‘Oh Well Part 1’ was al een voorbode van die hardere sound!).
De laatste film van The Beatles kwam op 13 mei 1970 uit in de bioscopen onder de titel ‘Let It Be’, een documentaire van regisseur Michael Lindsay-Hogg. Ik heb ‘m echter -als trouwe fan van The Beatles- nooit gezien omdat er naar verluidt hevige spanningen te zien zijn tussen de vier leden. Ik was in die periode ook fel ontgoocheld in het uiteenvallen van mijn favoriete groep. De single ‘Let It Be’ kwam in het Verenigd Koninkrijk zelfs niet terecht op de eerste plaats! De Fab Four werden tegengehouden door… Lee Marvin en zijn ‘Wand’rin Star’, een lied uit de musical ‘Paint Your Wagon’. Op de b-kant stond –geloof het of niet- ‘I Talk To The Trees’ gezongen door… Clint Eastwood, zijn tegenspeler in die muzikale film! Dit was de tweede maal dat The Beatles niet op één terechtkwamen in het VK. Het gebeurde ook in 1967 toen de single ‘Penny Lane’/’Strawberry Fields Forever’ van de top werd gehouden door niemand minder dan Engelbert Humperdinck en zijn cover van ‘Release Me’, een lied uit 1949! Daarom post ik nu de b-kant van ‘Let It Be’ want die komt oorspronkelijk uit 1968 toen Rolling Stone Brian Jones er nog een partijtje saxofoon op speelde. Het lied bleef een tweetal jaren op het schap liggen tot het in 1970 na veel studiowerk alsnog werd uitgebracht. De sfeer ademt een mengeling uit van Monty Python en Peter Sellers. Luister maar naar ‘You Know My Name (Look Up The Number)’!
En wat stond er op zaterdag 2 mei 1970 zoal in de Nederlandse Top 40 genoteerd?
- ‘Ruby Is The One’ – Earth & Fire (Jerney Kaagman werd steeds bekender!) en ‘Red Rover’ – Mailer Mackenzie Band (alweer een Nederlandse band – lijkt heel fel op CCR);
- ‘Groovie Kinda Love’ – Elki and Owen with the Rim Ram Band (reggae cover van ‘A Groovy Kind Of Love’ van The Mindbenders) - Elki is in feite Elkie Brooks. Het meisje op de cover is een Afrikaans Model! en ‘Young, Gifted And Black’ – Bob & Marcia (reggae zat in de lift!);
- ‘Daughter Of Darkness’ – Tom Jones (onverstoorbaar bleef de Welshman platen uitbrengen); - ‘I Can’t Tell The Bottom From The Top’ – The Hollies (de groep had het vertrek van Graham Nash goed verteerd – Met Reginald Dwight aan de piano, net voor hij Elton John werd!);
Op nummer één bij onze noorderburen stonden Simon & Garfunkel met ‘El Condor Pasa’.
Op zaterdag 2 mei 1970 werd op de BRT Omroep Brabant de allereerste BRT Top 30 uitgezonden en daar stond Norman Greenbaum op één met ‘Spirit In The Sky’. Roger Troch presenteerde die hitlijst tot december 1970. Zijn bijnaam was Peepee. De meeste liedjes daaruit stonden ook genoteerd in de Nederlandse hitparade behalve Ronny Temmer natuurlijk en deze negen singles (John & Ann Ryder stonden wel genoteerd):
- ‘What Goes Up Must Come Down’ – Cellophane Mop [een mij onbekende groep en ik merk nu dat de productie in handen was van Mark Wirtz (bekend van “A Teenage Opera”) en dat Chris Spedding de gitaar bespeelde, waarschiijnlijk uit het VK dus] (op 13); - ‘Save The Last Dance For Me’ – John Rowles (de zoveelste cover van deze classic!) (op 14);
- ‘Thinking About The Good Times’ – New Inspiration (op 15); - ‘ABC’ – The Jackson 5 (de opvolger van ‘I Want You Back’) (op 23);
- ‘M’n Air-hostess’ – Will Tura (“Of naar Cuba!”: zeer gedurfd in een periode van vliegtuigkapingen!) (op 24);
- ‘Cecilia’ – Harmony Grass (Britse popband) of John & Anne Ryder (Brits duo) (een cover van de bekende single van Simon & Garfunkel) (op 25);
- ‘My Baby Is Sweet’ – Light Fire (een mij onbekende Belgische groep) (op 28); - ‘By The Way’ – The Tremeloes (minder bekende single van de Trems, het einde was nabij!) (op 29);
- ‘Woodstock’ – Crosby, Stills, Nash & Young (op 30) (David, Stephen, Graham & Neil met hun relaas over het festival uit 1969 – het origineel is van Joni Mitchell, iets later ook gecoverd door Matthews’ Southern Comfort).
Het Eurovisiesongfestival van 1970 werd in Amsterdam gehouden. Het jaar voordien waren er vier winnende landen (Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Nederland, en Spanje) en na loting werd Nederland aangeduid om het liedjesfestival te organiseren. Er waren slechts 12 deelnemende landen want Portugal, Zweden, Noorwegen, en Finland hadden zich teruggetrokken als protest op “het stemschandaal van 1969”. Oostenrijk had zich in 1969 al teruggetrokken en nu dus ook.
De gedoodverfde winnares werd slechts tweede. Ierland won voor de allereerste maal! Er waren enkele opmerkelijke kandidaten: 1ste: Dana voor Ierland met ‘All Kinds Of Everything’; 2de: Mary Hopkin voor het Verenigd Koninkrijk (tijdens het festival aangekondigd als Groot-Brittannië) met ‘Knock, Knock Who’s There’;
3de: Katja Ebstein voor West-Duitsland met ‘Wunder gibt es immer wieder’; 4de: Julio Iglesias voor Spanje (‘Gwendolyne’) Hij zou later wereldbekend worden!;
7de: Patricia en de Hearts of Soul voor Nederland (Het reglement stond niet toe dat er groepen deelnamen, vandaar de tijdelijke naamsverandering!) met ‘Waterman’; 8de: Jean Vallée voor België met ‘Viens l’oublier’;
12de: David Alexandre Winter (een Nederlander die in Frankrijk woonde) voor het Groothertogdom Luxemburg met ‘Je suis tombé du ciel’. Pijnlijk resultaat want hij behaalde nul punten!
De zusjes Maessen, Katja Ebstein, en Jean Vallée zouden later nog deelnemen aan het Eurovisiesongfestival.
Volgende singles stonden in de loop van de maand april 1970 in de Nederlandse Top 40 genoteerd:
- ‘All Kinds Of Everything’ – Dana (Ierland wint het Eurovisiesongfestival voor de eerste maal!); - ‘Knock, Knock Who’s There’ – Mary Hopkin (bijna iedereen dacht dat zij het ESF zou winnen. Niet dus!);
- ‘I.O.I.O’ – The Bee Gees (Barry en Maurice zonder Robin, maar wel met Vince Melouney (akoestische gitaar) en Colin Petersen (drums), twee vroegere bandleden uit de periode 1966-1968); - ‘Adagio’ – Ekseption (de Nederlandse progressieve popgroep die klassiek met pop vermengt neemt hier een compositie van Albinoni onder handen);
- ‘Sympathy’ – Steve Rowland & The Family Dogg (een cover van een single van de groep Rare Bird uit 1969); - ‘Good Morning Freedom’ – Blue Mink (knappe opvolger van ‘Melting Pot’);
- ‘Let It All Hang Out’ – Jonathan King (een cover van ‘Let It Out (Let It All Hang Out)’ van de Amerikaanse garagegroep The Hombres uit 1967); - ‘Barbara’s Boy’ – The Four Tops (een minder bekende single die wel scoorde in Nederland);
- ‘As je mekaar niet meer vertrouwen kan…’ – Adèle Bloemendaal, Leen Jongewaard, Piet Römer en koor (de derde single uit de komische TV-reeks “’t Schaep met de vijf pooten” die ik nooit zag!); - ‘Osaka’ – The Shoes (De wereldtentoonstelling van 1970 werd gehouden in Osaka, Japan onder de naam Expo 70);
- ‘Simple Song Of Freedom’ – Tim Hardin (terug in de schijnwerpers dankzij Woodstock 1969); - ‘Can’t Help Falling In Love’ – Andy Williams (De melodie is gebaseerd op ‘Plaisir d'amour’, net zoals ‘I Want To Live’ van Aphrodite’s Child uit 1969 trouwens!);
- ‘Mademoiselle Ninette’ – The Soulful Dynamics (de groep werd gevormd in 1965 in Liberia, Afrika. In 1969 verhuisden de bandleden naar het Duitse Hamburg); - ‘Gimme Dat Ding’ – The Pipkins (hier is Tony Burrows weer van de partij!);
- ‘The Seeker’ – The Who (Eerste single na de rockopera ‘Tommy’. Bob Dylan, The Beatles en Timothy Leary komen voor in de tekst van Pete Townshend. Nicky Hopkins speelde op piano);
- ‘Spirit In The Sky’ – Norman Greenbaum (vanuit het niets scoorde deze onbekende Amerikaan wereldwijd met zijn debuutsingle. In 1969 bracht hij die single uit, waarvan hij 2 miljoen exemplaren verkocht. Het nummer was ook religieus getint net zoals enkele andere singles uit het voorjaar van 1970: ‘Superstar’; ‘Mijn gebed’; ‘Our Father’; en ‘Jesus Is Just Alright’); - ‘House Of The Rising Sun’ – Frijid Pink (niemand had ooit gedacht dat er na The Animals nog een versie zou komen van deze traditional. Knappe gitaarsound!);
- ‘Get Ready’ – The Rare Earth (Blanke act op het Motownlabel! Voor de elpee werd het lidwoord “The” definitief weggelaten. Hierop stond een bijna 22 minuten-lange versie van de bekende Motownsong die oorspronkelijk door The Temptations werd uitgebracht!). Op de b-kant stond ‘Magic Key’.
In 1969 heette de groep nog The Rare Earth. Al snel ingekort tot Rare Earth (een tongbreker voor Franstalige deejays, ik denk hier aan Claude Delacroix van de RTBF die de groep steevast aankondigde als "Raar Iert" (sic)!
Populaire films uit 1970 (in willekeurige volgorde) die ik toen voor het overgrote deel in de bioscoop zag of later op televisie.
‘Five Easy Pieces’ met Jack Nicholson en Karen Black. ‘Le cercle rouge’ met Alain Delon, Gian Maria Volonté en Yves Montand.
‘Kelly’s Heroes’ met Clint Eastwood, Telly Savalas en Donald Sutherland. ‘Patton’ met George C. Scott en Karl Malden. ‘The Private Life of Sherlock Holmes’ met Robert Stephens. ‘Tora! Tora! Tora!’ met Martin Balsam. ‘Elvis: That's the Way It Is’ met een geweldige live soundtrack! ‘Zabriskie Point’ met Harrison Ford en een geweldige soundtrack! ‘Chisum’ met John Wayne. ‘Ryan’s Daughter’ met Robert Mitchum, Trevor Howard en Sarah Miles. ‘My Name Is Trinity’ met Terence Hill en Bud Spencer. ‘Cold Sweat (De la part des copains)’ met Charles Bronson. ‘M*A*S*H’ met Donald Sutherland en Elliott Gould. ‘Little Big Man’ met Dustin Hoffman en Faye Dunaway. ‘Airport’ met Burt Lancaster, Dean Martin en George Kennedy. ‘Soldier Blue’ met Candice Bergen, Peter Strauss en Donald Pleasance. ‘Waterloo’ met Orson Welles, Christopher Plummer en Rod Steiger. ‘Love Story’ met Ali MacGraw en Ryan O’Neal. ‘The Owl and the Pussycat’ met Barbra Streisand en George Segal. ‘De Aristokatten’ (Disney classic). ‘Beneath the Planet of the Apes’ met Charlton Heston. ‘Rio Lobo’ met John Wayne. ‘Performance’ met Mick Jagger, Anita Pallenberg en James Fox (ook een knappe soundtrack).
‘Borsalino’ met Alain Delon en Jean-Paul Belmondo.
‘Dernier domicile connu’ met Lino Ventura en Marlène Jobert.
‘Heureux qui comme Ulysse…’ met Fernandel.
‘L’aveu’ met Yves Montand en Simone Signoret.
‘L’enfant sauvage’ van François Truffaut.
‘La horse’ met Jean Gabin.
‘Woodstock’, Amerikaanse documentaire van Michael Wadleigh (ook een geweldige soundtrack!).
En wat stond er in de loop van de maand maart 1970 onder meer in de Nederlandse Top 40?
- ‘Instant Karma! (We All Shine On)’ – Lennon/Ono with The Plastic Ono Band (in de VS uitgebracht als een single van John Ono Lennon!);
- ‘No Dogs Allowed’ – José Feliciano (waargebeurd verhaal: de blinde zanger mocht in 1969 niet binnen in een Londense luchthaven met zijn blindegeleidehond! Na veel poespas lukte het toch. Hij schreef er een liedje over…); - ‘It’s Five O’Clock’ – Aphrodite’s Child (wereldnummer van deze sympathieke Grieken!);
- ‘You’re Such A Good Looking Woman’ – Joe Dolan (knappe opvolger van ‘Make Me An Island’ van deze Ierse zanger) en ‘Let There Be Love’ – The Bee Gees (minder gekend nummer van de Gibb broertjes);
- ‘Evil Ways’ – Santana (waardige opvolger van ‘Jingo’, hier en daar ook ‘Jingo-lo-ba’ genoemd) en - ‘Lay Down (Candles in the Rain)’ – Melanie & The Edwin Hawkins Singers (met vereende krachten stegen deze Amerikaanse zangeres en de gospelzangers naar de top!);
- ‘Let It Be’ – The Beatles (geweldig nummer met een wrange nasmaak want dit zou wel eens de allerlaatste single van de Fab Four kunnen zijn. Ik kreeg ongelijk…);
- ‘Soul Tango’ – Casey and The Pressure Group (geweldige instrumentale pianoklanken) en ‘Down South’ – Rob Hoeke Boogie Woogie Quartet (boogie uit Nederland!);
- ‘El Cóndor Pasa’ – Los Incas (instrumentaal nummer uit 1963 dat door Paul Simon van onder het stof werd gehaald voor zijn versie op de elpee ‘Bridge Over Troubled Water’!) en ‘El Condor Pasa’ – Simon & Garfunkel (met de instrumentale track van Los Incas!);
- ‘The Witches Promise’ – Jethro Tull (duivel-doet-al Ian Anderson – onder andere zang, dwarsfluit, akoestische gitaar, mondharmonica, bansuri en mandoline- in goede doen!) ; - ‘Never Had A Dream Come True’ – Stevie Wonder (de blinde Amerikaan scoorde met de regelmaat van een klok);
- ‘Groupy Girl’ – Tony Joe White (wie had toen kunnen denken dat ik de Amerikaanse singer/songwriter aan het werk zou zijn in 1971 in het Antwerps Sportpaleis als voorprogramma van CCR!); - ‘Who Do You Love’ – Juicy Lucy (een geweldige versie van Bo Diddley’s meesterwerk!).
- 19 juli 1970: De Belgische wielrenner Eddy Merckx wint de Ronde van Frankrijk, vóór de Nederlander Joop Zoetemelk. Het was zijn tweede overwinning in die tour. - 26 augustus 1970: Het vijfdaagse Isle of Wight Festival begint op het eiland Wight. Toen bezochten volgens het Guinness Book of Records tussen 600.000 en 700.000 fans het festival. Het was ook een van de laatste optredens van Jimi Hendrix, enkele weken voordat hij in Londen overleed. Naast hem traden toen onder andere ook The Who, The Doors, Jethro Tull, Leonard Cohen, Miles Davis en The Moody Blues op. De bekendste Belg op dat festival was zonder twijfel ene Urbain Servranckx…
"Make love, not war!" was toen de slogan van de jeugd!
Drie van de vier Beatles woonden het Festival bij met hun partner (Yoko zit verscholen achter een vrouw). Paul had hommeles met John, George en Ringo en stuurde zijn kat! Leonard Cohen was wel van de partij!
- In september 1970 vat ik mijn hogere studies aan: handelswetenschappen/moderne talen. Een hele aanpassing want vanaf nu was het onderwijs gemengd (jongens/meisjes), wat tijdens de humaniora helemaal niet het geval was! - 6 september 1970: Bij de kapingen op Dawson's Field worden vier passagiersvliegtuigen, waarvan drie op weg naar New York en één op weg naar Londen, gekaapt door leden van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP). Op El Al-vlucht 219 van Amsterdam naar Tel Aviv mislukt de kaping: één kaper wordt gedood en één persoon raakt gewond. - 18 september 1970: Als gevolg van een overdosis slaappillen (of drugs?) raakt de Amerikaanse gitarist Jimi Hendrix in een coma, waarna hij in zijn eigen braaksel stikt. Hij sterft op 27-jarige leeftijd, net als Brian Jones een jaar voordien…
- 22 september 1970: Toppop voor het eerst uitgezonden met Ad Visser en danseres Penney de Jager. - 4 oktober 1970: Janis Joplin overlijdt op 27-jarige leeftijd aan een overdosis heroïne. Zij werd dood gevonden in haar hotelkamer in Los Angeles. Het vermoeden bestaat dat de heroïne die haar fataal werd, sterker was dan anders, aangezien ook andere klanten van haar dealer die week aan een overdosis overleden. Stilaan begint men een verband te leggen tussen muzikanten die op hun 27ste overlijden. De 27 club (of: Forever 27) zou pas veel later ontstaan…
- 27 november 1970: Op die bewuste dag word ik 19 jaar oud. - 12 december 1970: The Doors treden voor de laatste keer op met zanger Jim Morrison. Na dit concert besluit de band, vanwege Morrisons onvoorspelbare gedrag, geen concerten meer te geven. Niemand kon toen bevroeden dat de Amerikaanse zanger/poëet een jaar later, ook op zijn 27ste, zou overlijden… Zoals ik al eerder schreef mocht ik vanaf mijn 18de verjaardag wekelijks uitgaan. Maar sinds mijn 16de verjaardag ging ik al sporadisch naar optredens of bals, al dan niet vergezeld van mijn vier jaar oudere zus. Zo was er in november 1967 in het Rogiercentrum (Brussel) het optreden van een Spaanse groep die toen een radiohitje had in Brussel en Wallonië met ‘Ne pleure pas/Hey, Hey’. Van Los Cuervos hebben we nadien niets meer vernomen. Maar wel van de Portugese broers Lameirinhas Jess & James with The J.J. Band die na de Spaanse groep optraden en niet lang daarna zouden doorbreken met hun geweldige single ‘Move’! Op 11 mei 1968 woonde ik het optreden bij van Jacques Dutronc met het orkest van Janot Morales. Op dit bal van burgemeester Guy Cudell traden ook Jess & James op met The J.J. Girls! The Sweet Feeling with Electro Sound and his Band waren ook van de partij. Mijn zus had alweer voor kaarten gezorgd in het Internationaal Rogiercentrum. In 1968 zag ik ook Wannes Van de Velde in de Beursschouwburg (Brussel) optreden. Hij liet een diepe indruk op mij na, vooral omdat hij plechtig op het podium stond met een groot boek waarin zijn teksten opgetekend waren. Later dat jaar zagen mijn zus en ik in het Koninklijk Circus de groep Up With People optreden. Wij waren allebei zo laaiend enthousiast dat wij na afloop formulieren gingen opvragen om met de internationale jeugdgroep de wereld rond te reizen. Eens thuis gekomen stootte dat plan op een kordaat njet van onze ouders! Op 9 mei 1969 woonden mijn ouders en ik in het Casino van Chaudfontaine de verkiezing van Miss België mee. Mijn zus eindigde tweede en werd dus eerste eredame. Het gebeuren werd gevolgd door een bal. Op 5 juli 1969 was er dan het Free Hyde Park Festival met The Rolling Stones en een resem toen minder bekende groepen, zoals ik eerder al in een notitie schreef. Op 14 november 1969 werd in zaal Egmont (Conscience) een dansavond georganiseerd. Vanaf mijn 18de verjaardag ging ik dan wekelijks naar de Reinaert in hetzelfde gebouw. En in het voorjaar van 1970 zou ik dankzij BRT Omroep Brabant in het Flageygebouw te Elsene een gesmaakt optreden meemaken van The Humblebums. Het duo bestond uit Gerry Rafferty en Billy Connolly! Rafferty zou enkele jaren later doorbreken met Stealers Wheel en Connolly als stand-up comedian. Later dat jaar zag ik de Musical Hair in het Koninklijk Circus te Brussel en een onverwacht optreden van de Wallace Collection in een ondergrondse parking in Elsene (tussen Louiza en Naamsepoort).
En welke singles stonden er in de maand februari 1970 in de Nederlandse hitlijsten?
- ‘Italian Concerto’ – Ekseption (mooie melodie gecomponeerd door Johann Sebastian Bach); - ‘Fat Jack’ – Hearts of Soul (de zusjes Bianca, Stella en Patricia Maessen zouden we later nog vaak in de muziekwereld van de Lage Landen aantreffen).
- ‘Venus’ – Shocking Blue (wegens nr. 1 in de VS opnieuw uitgebracht! De groep stond toen tweemaal in de Top-5 genoteerd want ‘Mighty Joe’ gooide ook hoge ogen!); - ‘Room To Move’ – John Mayall (een live versie die werd opgenomen tijdens een concert in Nederland, als ik mij niet vergis);
- ‘Who’ll Stop The Rain’ – CCR (deze single ging over het feit dat het op het Woodstockfestival gedurende drie dagen regende! Oospronkelijk een b-kant want in België scoorde de a-kant veel beter: ‘Travelin’ Band’!);
- ‘I Want You Back’ – The Jackson 5 (ontdekt in Gary, Indiana door Diana Ross); - ‘Dear Ann’ – George Baker Selection (de opvolger van ‘Little Green Bag’ vond ik ook heel goed);
- ‘Jesus Is Just Alright’ – The Byrds (later opgepikt door de Doobie Brothers);
Jezus was zeer populair in 1970!
- ‘Bridge Over Troubled Water’ – Simon & Garfunkel (haast alleen door Art gezongen en hij besefte niet dat het lied over hem ging. De vriendschap zou later “vertroebelen”…); - ‘A Song Of Joy (Himn a la alegria)’ – Miguel Rios (Ludwig van Beethoven kreeg een modern jasje aangemeten – Uit zijn negende symfonie);
- ‘Vietnam’ – Jimmy Cliff (een heuse aanklacht tegen de oorlog in Vietnam vanuit Jamaica!); - ‘Temma Harbour’ – Mary Hopkin (minder bekende hit van deze Welshe zangeres);
- ‘Indian Pipe’ – Amsterdam (Nederlandse popgroep, hoe kan het ook anders met zo’n naam!) - ‘Love Grows (Where My Rosemary Goes)’ – Edison Lighthouse (Hier werd muziekgeschiedenis geschreven want zanger Tony Burrows stond in die periode op een bepaald ogenblik viermaal in Top of the Pops op de BBC. De andere songs waren ‘Gimme Dat Ding’ (The Pipkins), ‘My Baby Loves Lovin'’ (The White Plains) en ‘United We Stand’ (Brotherhood of Man).
- De Belgische Grondwet wordt herzien om de drie cultuurgemeenschappen op te richten. Juridisch gezien begint vanaf dit moment de staatshervorming. De hervorming komt er door het Vlaamse streven naar culturele autonomie. In hetzelfde jaar wordt ook de basis voor de drie Gewesten gelegd. Die komen er door het streven van de Franstaligen naar economische autonomie. - 12 januari 1970: Biafra capituleert, waarmee een einde komt aan de Nigeriaanse burgeroorlog. John Lennon had enkele weken hiervoor, eind 1969, zijn MBE teruggestuurd naar de Queen uit protest voor de Britse inmenging in dit conflict maar ook tegen de oorlog in Vietnam en het feit dat ‘Cold Turkey’ aan het zakken was in de Britse hitlijsten! - 14 maart 1970: Een groep Dolle Mina's dringt het congres van gynaecologen binnen om actie te voeren voor een vrije abortus. Als ze hun truitjes omhoogtrekken, lezen de verbouwereerde artsen de slogan "baas in eigen buik". - 10 april 1970: Paul McCartney maakt het uiteengaan van de popgroep The Beatles bekend. Een zwarte dag voor een hevige fan als ik. Meer nog, ik was er maandenlang niet goed van…
- 29 april 1970: De Verenigde Staten vallen Cambodja binnen om de Vietcong te verdrijven. - 4 mei 1970: De Nationale Garde van Ohio schiet vier studenten dood en verwondt er negen tijdens een demonstratie tegen de oorlog tegen Indo-China (Vietnam en Cambodja) op de campus van de Kent State University. - 18 mei 1970: Tweede Pinksterdag: in Geleen wordt het eerste Pinkpopfestival gehouden. - 21 juni 1970: Brazilië wint in Mexico de wereldtitel door Italië in de finale van het WK voetbal met 4-1 te verslaan. - 26 juni 1970: Het driedaags Holland festival of stamping ground 1970, beter bekend geworden als Holland Pop Festival, begint rondom de Kralingse Plas in Rotterdam. Dit was het Nederlands antwoord op het Amerikaans festival in Woodstock (augustus 1969).
Populaire muziek • De Haagse band Shocking Blue scoort een internationale nummer 1 hit met ‘Venus’. Naar aanleiding daarvan wordt de single opnieuw uitgebracht in Nederland. Toch geraken onze noorderburen niet verder dan een tweede plaats in de hitlijsten, net zoals in 1969. In de Verenigde Staten houdt ‘Venus’ toch ‘Whole Lotta Love’ van Led Zeppelin van de eerste plek in de Amerikaanse hitparade! Met ‘Mighty Joe’ wist Shocking Blue wel een eerste plaats te bereiken in de Nederlandse Top 40. De Hagenaars moesten wel wekenlang knokken tegen ‘Marian’ van The Cats uit Volendam om die felbegeerde plaats te bereiken! • De Engelse rockgroep Queen wordt opgericht. De Londense band sproot voort uit de band Smile.
Top tien albums in Nederland over het hele jaar 1970:
1. Bridge over troubled water - Simon and Garfunkel 2. Déjà vu - Crosby, Stills, Nash & Young 3. Grand gala - Nana Mouskouri 4. Corry & de Rekels 1 - Corry en de Rekels 5. Fill your head with rock - Diverse artiesten (een van de beste verzamelaars aller tijden!) 6. Woodstock - Diverse artiesten (3 LP’s zonder CCR, tot mijn groot verdriet!) 7. Led Zeppelin 2 - Led Zeppelin 8. In-a-gadda-da-vida - Iron Butterfly 9. Willy and the poor boys - Creedence Clearwater Revival 10. Back in town - Melanie 7 van de 10 albums prijken in mijn verzameling.
Het viel mij op dat ik sinds het tweede semester van 1969 naar iets ruigere muziek aan het luisteren was zoals o.m. Jethro Tull, Savoy Brown, Family, Led Zeppelin, Spooky Tooth, Colosseum, King Crimson, Deep Purple, Chicago Transit Authority. Popmuziek interesseerde mij nog altijd maar ook meer jazzgerichte acts als Blood, Sweat & Tears of The Peddlers konden mij zeer bekoren. Deze “ommekeer” in mijn muzikale smaak was te danken aan het feit dat ik vaak naar de RTBF luisterde. Deze Franstalige radiozender speelde bovenstaande groepen heel frequent. Iets was ik op Omroep Brabant (BRT) miste.
Bij gebrek aan een officiële hitparade op de BRT (de BRT Top 30 zou pas van start gaan op 2 mei 1970) heb ik de Nederlandse Top 40-archieven doorlopen. Wat stond er tijdens de maand januari zoal in die hitparade? Heel veel nummers uit 1969 die ik al besproken heb, zoals The Cats; Shocking Blue; Golden Earring; Dozy, Beaky, Mick & Tich; Melanie; Lou Christie; Marty; Santana; Robin Gibb; The Shuffles; Led Zeppelin; Aphrodite’s Child; Fleetwood Mac; J. Vincent Edwards; CCR; Stevie Wonder; P.J. Proby; Sir Douglas Quintet; en Chicago Transit Authority.
Maar ook onderstaande nummers al dan niet uit 1969 staan in die hitlijst genoteerd en waren toen ook vaak op onze eigen radiozenders te horen:
- ‘Winter World Of Love’ – Engelbert Humperdinck (ik herinner mij dat die winter van 1969/1970 zeer streng was met veel sneeuw. Een toepasselijk liedje dus!) en ‘Without Love’ – Tom Jones (Humperdinck en Jones zaten allebei bij het Decca platenlabel);
- ‘Take Five’ – Dave Brubeck Quartet (waarom dit jazznummer uit 1959 eind 1969/begin 1970 in de Nederlandse hitlijsten stond is mij een raadsel. Misschien werd het gebruikt voor een film of een tv-serie?);
- ‘Superstar’ – Murray Head with The Trinidad Singers (de aankondiger op 45 toeren van de rock musical ‘Jesus Christ Superstar’ die er eind 1970 zou komen!); - ‘Reflections Of My Life’ – The Marmalade (machtig epos van deze Schotse popgroep);
Murray Head with The Trinidad Singers
- ‘Wonderful World, Beautiful People’ – Jimmy Cliff (een reggae-achtig popnummer); - ‘Everybody’s Talking’ – Nilsson (de film ‘Midnight Cowboy’ werd pas begin 1970 in de Benelux uitgebracht. Ik maakte al kennis met deze single tijdens de maand juli 1969);
- ‘Het zal je kind maar wezen’ en ‘We zijn toch op de wereld om mekaar te helpen, niewaar?’ uit de KRO-TV serie die ik nooit zag “’t Schaep met de 5 Pooten”, twee singles van Adèle Bloemendaal, Leen Jongewaard, en Piet Römer. Voor het eerste liedje kreeg het trio versterking van een koor. Piet Römer zou ik jàren later herkennen als Inspecteur De Cock (met C O C K) in de serie ‘Baantjer’;
- ‘Mijn gebed’ – D.C. Lewis (mijn favoriete Nederlandstalige single in die periode!);
- ‘Melting Pot’ – Blue Mink (deze Britse pop-soul-rockgroep met de gekleurde gospelzangeres Madeline Bell zingt over een multiculturele maatschappij); - ‘Someday We’ll Be Together’ – Diana Ross & The Supremes (volgens mij de zwanenzang want even later ging Ross solo en ging de groep verder, zij het in een gewijzigde formatie);
Blue Mink met een toepasselijk kleurtje!
- ‘Seasons’ – Earth & Fire (debuutsingle geschreven door George Kooymans van Golden Earring) - En plots was Jerney Kaagman wereldberoemd in de Benelux!;
- ‘She Came In Through The Bathroom Window’ – Joe Cocker (alweer een cover van een Lennon/McCartney-compositie voor deze voormalige gasfitter – Het nummer komt uit de medley op kant 2 van de LP ‘Abbey Road’);
- ‘Nobody’s Child’ – Karen Young (vele jaren later zouden de Traveling Wilburys hiervan een cover opnemen!); - ‘Don’t Cry Daddy’ – Elvis Presley (geschreven door Mac Davis, die ook ‘In The Ghetto’ en ‘A Little Less Conversation’ had geschreven);
- ‘Get Down With It/Satisfaction’ – Mac Kissoon (ditmaal zonder zijn zus Katie); - ‘Travelling In The U.S.A.’ – The Bintangs (Nederlandse popgroep - let op de taalfout: het moet ‘Traveling’ zijn!);
- ‘Raindrops Keep Falling On My Head’ – B.J. Thomas (Uit de film ‘Butch Cassidy and the Sundance Kid’ die in september 1969 in de VS uitkwam. In Gent werd hij pas uitgebracht in februari 1973!); - ‘Our Father’ – Unit Gloria (de groep Gloria was net van naam veranderd en Robert Long was nog altijd de zanger).
Opvallend veel religieus getinte nummers uit de hitparade van januari 1970!
Vanaf mijn achttiende verjaardag mocht ik wekelijks uitgaan en dat was dan gewoonlijk naar de bioscoop gaan of naar Jeugdclub De Reinaert in het hartje van Brussel, nabij de Beurs. Daar kwamen de Nederlandstalige jongeren uit Brussel en omstreken naartoe. Naast de Reinaert lag de Conscience en beide “discotheken” lagen in de kelders van het café Graaf van Egmont. Meestal spraken wij ginder ter plaatse af omstreeks 20 uur om dan ten laatste iets na middernacht een autobus van de M.I.V.B. te nemen (95 of 96) richting Watermaal-Bosvoorde want om 1 uur ’s nachts moest ik zeker thuis zijn!
Hieronder nog enkele leuke singles of tracks uit elpees uit het jaar 1969 die mij altijd zijn bijgebleven!
- ‘Come And Get It’ (geschreven door Paul McCartney)/’Rock Of All Ages’ – Badfinger (uit de film ‘The Magic Christian’ met o.m. Ringo Starr, Peter Sellers, John Cleese, Graham Chapman, en Raquel Welch) die ik in 1970 in een Brusselse bioscoop zag);
- ‘On A Clear Day You Can See Forever’, ‘Birth’, en ‘Girlie (P.S. I Love You)’ – The Peddlers (drie meesterwerkjes op 45 toeren van deze Britse popjazz-band!);
De elpee 'Birthday' kon helemaal opengeklapt worden. Ik redde hem enkele jaren later uit de afprijsbakken!
- ‘I’m Tired’ en ‘Train To Nowhere’ – Savoy Brown (Britse bluesrockband);
- ‘Put A Little Love In Your Heart’ en ‘Good Old Rock ‘N’ Roll’– Dave Clark Five (medley lang vóór Stars on 45);
Terug naar de basis van pure rock-'n-roll!
- ‘These Eyes’ – Guess Who (topgroep uit Canada met o.a. Burton Cummings en Randy Bachman); - ‘Handbags & Gladrags’ – Rod Stewart (meesterwerk geschreven door Mike d’Abo in 1967 toen hij nog bij Manfred Mann zat);
- ‘Daddy Sang Bass’ – Johnny Cash (de Amerikaanse countryzanger solo maar hij zong ook met Dylan op de elpee ‘Nashville Skyline’); - ‘Hitchin’ A Ride’ – Vanity Fare (Britse popband);
- ‘I Want You (She’s So Heavy)’ – The Beatles (uit de elpee ‘Abbey Road’); - ‘A New Day Yesterday’ – Jethro Tull (Britse progressieve-rockband);
- ‘Overture’ en ‘We’re Not Gonna Take It’ (uit de rockopera Tommy) – The Who;
- ‘Heartbreaker’/’Living Loving Maid’ – Led Zeppelin; - ‘Are You Growing Tired Of My Love’ – Status Quo;
- ‘Hooked On A Feeling’ – B.J. Thomas (later opgepikt door Jonathan King en Blue Swede); - ‘Na Na Hey Hey Kiss Him Goodbye’ – Steam (later opgepikt door menig voetbalsupporter);
- ‘Badge’ – Cream (geschreven door Eric Clapton en George Harrison: de zinsnede “I told you 'bout the swans, that they live in the park” komt van Ringo!).
George en Eric, toen nog broederlijk naast elkaar!
Tegen het einde van het jaar 1969 stuurde John Lennon zijn MBE terug naar de Queen omdat de single 'Cold Turkey' van de Plastic Ono Band aan het zakken was in de Britse hitlijsten maar vooral ook uit protest tegen de oorlog in Nigeria-Biafra èn Vietnam en de Britse inmenging in beide conflicten!
Tot zover mijn persoonlijk overzicht van het muzikaal jaar 1969. Het was niet de bedoeling compleet te zijn. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Op naar het jaar 1970!
1969 was zonder meer hèt jaar van Creedence Clearwater Revival want de Amerikaanse rockgroep bracht maar liefst 3 vinylelpees uit: ‘Bayou Country’, ‘Willy And The Poor Boys’, en ‘Green River’. De hitparades werden overspoeld met volgende singles: ‘Proud Mary’, ‘Bad Moon Rising’/’Lodi’, ‘Green River’, ‘Bootleg’, ‘Fortunate Son’/’Down On The Corner’, ‘I Put A Spell On You’/’Walk On The Water’, ‘Commotion’, ‘It Came Out Of The Sky’, en in sommige landen werd ‘Suzie Q’ uit 1968 opnieuw uitgebracht!
The Beatles lieten zich ook niet onbesproken in dat heerlijke jaar 1969: in januari een live concert op het dak van het Applegebouw, vier geweldige hitsingles met een dubbele A-kant. ‘Ob-La-Di, Ob-La-Da’/’While My Guitar Gently Weeps’ (enkel in de Benelux), ‘Get Back’/’Don’t Let Me Down’ (met Billy Preston), ‘The Ballad Of John & Yoko’/’Old Brown Shoe’, ‘Come Together’/’Something’, terwijl her en der in de wereld singles werden uitgebracht die uit de dubbele witte van 1968 werden geplukt. Er werden twee elpees uitgebracht: ‘Yellow Submarine’ (met op de b-kant George Martin & orkest) en ‘Abbey Road’ (een meesterwerk na ‘Sgt. Pepper’ uit 1967).
The Rolling Stones maakten een crisis mee: het vertrek en de dood van oprichter Brian Jones. Niettemin traden ze op tijdens het Hyde Park Festival in juli 1969 met een gloednieuwe single ‘Honky Tonk Women’/’You Can’t Always Get What You Want’ en slechts één elpee ‘Let It Bleed’. Het was uitgelekt dat de nieuwe elpee van The Beatles ‘Let It Be’ zou heten en daarom kreeg de nieuwe schijf van de Stones de titel ‘Let It Bleed’ mee. Hadden ze eventjes pech want ‘Let It Be’ zou door de interne perikelen van de Fab Four en de vertraging van de gelijknamige film pas in 1970 uitkomen! In het o, zo katholieke Mexico werd ‘Sympathy For The Devil’ uit 1968 pas in 1969 uitgebracht…
Hieronder nog een reeks favoriete liedjes uit 1969 die ik evenwel niet meer allemaal chronologisch kan situeren.
- ‘Listen To The Band’ (b-kant van ‘Someday Man’) – The Monkees (de zwanenzang van de groep en de single flopte in West-Europa maar was toch nog enkele seconden te horen in een jingle van een Nederlandse piratenzender. Peter Tork had het sympathiek viertal toen al verlaten!); - ‘Lay Lady Lay’ – Bob Dylan (na een stilte van twee jaar bracht de grootmeester de elpee ‘Nashville Skyline’ uit met daarop dit kleinood);
- ‘I Want You Back’ – The Jackson 5 (vijf zingende en dansende broertjes ontdekt door Diana Ross);
- ‘Stand!’ en ‘Thank You Fallettinme Be Mice Elf Agin’ – Sly & The Family Stone (deze Amerikaanse funk-, soul- en rockband uit San Francisco kon altijd op mijn sympathie rekenen, vooral op de dansvloer!);
- ‘Hang On To A Dream’ – The Nice (cover van een meesterwerk van Tim Hardin); - ‘End Of The World’ – Aphrodite’s Child (prachtige opvolger van ‘Rain And Tears’);
- ‘Cupid’ en ‘You Got Soul’ – Johnny Nash (deze Amerikaanse soulzanger had in de jaren ’60 een studio op Jamaica. Hij scoorde met enkele reggae-achtige hits, en in 1972 zelfs met een compositie van Bob Marley die pas later bekend zou worden!);
- ‘Holly Holy’ – Neil Diamond (de singer/songwriter begon meer en meer met eigen composities door te breken); - ‘Games People Play’ – Joe South (hij schreef hits voor o.m. Billy Joe Royal maar scoorde vanaf 1969 ook zelf);
- ‘Galveston’ – Glen Campbell (de Amerikaanse countryzanger en gitarist scoort hier met een compositie van Jimmy Webb);
- ‘Peru’ en ‘Baby I Don’t Mind’ – Wallace Collection (de Brusselse popgroep die pop en klassiek op een meesterlijke wijze combineerde gooide ook hoge ogen in Zuid-Amerika);
- ‘Jingo’ – Santana (volgens mij dè revelatie van Woodstock); - ‘Soul Sister, Brown Sugar’ – Sam & Dave (soulmuziek was nog altijd heel erg in, vooral in de discotheken);
- ‘Roosevelt And Ira Lee (Night Of The Mossacin)’ en ‘Polk Salad Annie’ – Tony Joe White (deze Amerikaanse singer/songwriter werd geliefd door o.a. Brook Benton en zelfs Elvis Presley);
- ‘It Came Out Of The Sky’ (uit de elpee ‘Willy And The Poor Boys’) en ‘The Night Time Is The Right Time’ (uit de elpee ‘Green River’) – CCR;
- ‘Only Ladies Play Croquet’ – Tin Tin (Australische popgroep opgericht door Steve Kipner en Steve Groves);
- ‘Easy To Be Hard’ (uit HAIR); ‘Eli’s Coming’ (van Laura Nyro); ‘Try A Little Tenderness’ (bekend van Otis Redding); en ‘One’ (van Harry Nilsson) – Three Dog Night (de coverband bij uitstek!);
- ‘Gitarzan’ (parodie op ‘Guitar Man’ van Jerry Reed en Elvis) en ‘Along Came Jones’/’Yakety Yak’ (parodie op pareltjes van The Coasters gecomponeerd door Leiber/Stoller) – Ray Stevens;
- ‘You Can't Always Get What You Want’ – The Rolling Stones (b-kant van ‘Honky Tonk Women’ maar ook uit de elpee ‘Let It Bleed’);
- ‘Golden Slumbers/Carry That Weight’ – The Beatles (uit de elpee ‘Abbey Road’); - ‘Because’ en ‘Oh! Darling’ – The Beatles (uit de elpee ‘Abbey Road’);
- ‘Here Comes The Sun’ – The Beatles (parel geschreven door George Harrison!);
- ‘Abraham, Martin & John’ – Marvin Gaye (oorspronkelijk van Dion, een ode aan de vermoorde Lincoln, Luther King, en Kennedy). In het laatste couplet wordt duidelijk dat het nummer ook opgedragen is aan Robert Kennedy.
Het jaar 1969 liep op zijn laatste benen. Toch werd er nog fantastische muziek gemaakt. Mijn tweede goede muzikale “vriend”, buiten mijn transistor, was mijn taperecorder, ook van het merk Grundig. Die twee hebben mij vele uren plezier bezorgd! Dankzij o.m. volgende singles:
- ‘Thanks’ – J. Vincent Edwards (Deze Brit had meegespeeld in de Londense productie van de Engelse ‘Hair’ musical in 1968 – Soms werd zijn naam ook zonder s op het einde weergegeven op allerlei hoesjes!); - ‘Get Me Down’ – Zen (opvolger van de single ‘Hair’ die eventjes scoorde in Nederland maar niet in België);
- ‘Jack In The Box’ – The Jackpots (een Zweedse popgroep die ietwat doet denken aan Queen); - ‘Cold Turkey’ – Plastic Ono Band (John Lennon hield zich meer en meer bezig met zijn soloproject);
- ‘Mighty Joe’ – Shocking Blue (machtige opvolger van ‘Venus’); - ‘Another 45 Miles’ – Golden Earring (de meervoudsvorm in de groepsnaam was weggevallen);
- ‘Tonight Today’ – Dozy, Beaky, Mick & Tich (Dave Dee was solo gegaan);
- ‘I’m A Man’ – Chicago (op de LP heette de groep nog voluit Chicago Transit Authority maar die naam werd na een klacht van de gelijknamige busmaatschappij ingekort. Ook de song werd ingekort tot Part 1 en op de b-kant Part 2 zoals dat toen jammer genoeg de gewoonte was); - ‘Whole Lotta Love’ – Led Zeppelin (met dank aan Willie Dixon die achteraf als mede-auteur werd gecrediteerd).
Verder nog enkele “krakers” op 45 of op 33 toeren die ook uit 1969 kwamen en begin 1970 nog vaak op de radio te horen waren:
- ‘Point Me To The Sky’ – Pink Floyd (single die helemaal flopte want volgens DJ René Van der Speeten van Omroep Brabant zongen ze “in the sky” en stond er op sommige hoesjes “at the sky” of was het andersom? De b-kant ‘Careful With That Axe Eugene’ werd later veel bekender!);
- ‘Listen Here’ – Brian Auger & The Trinity (uit hun elpee ‘Befour’ met vier drummers!);
- ‘Bootleg’ en ‘Green River’ – CCR;
- ‘The Valentyne Suite’ en ‘Elegy’ – Colosseum;
- ‘Spinning Wheel’ en ‘And When I Die’ (Laura Nyro) – Blood, Sweat & Tears;
- ‘Both Sides, Now’ – Joni Mitchell (de auteursversie, uitgebracht na de originele versie van Judy Collins);
- ‘The Partisan’/’Bird On The Wire’ – Leonard Cohen;
- ‘Suzanne’ – Herman van Veen (mooie Nederlandstalige cover van Cohens debuut); - ‘Si tu dois partir, va-t-en’ – Fairport Convention (leuke cover van ‘If You Gotta Go, Go Now’ van Bob Dylan);
- ‘She’s Not There’ – Neil MacArthur (pseudoniem van Colin Blunstone want The Zombies waren gesplit, een cover van een oud nummer van de groep);
- ‘No Fun’ – The Stooges (James Newell Osterberg jr. zou diep in de jaren ’70 scoren onder het pseudoniem Iggy Pop!); - ‘Evil Woman (Don’t Play Your Games With Me)’ – Crow (later gecoverd door Black Sabbath);
- ‘Gimme Shelter’ – The Rolling Stones (met de stem van Merry Clayton);
- ‘The Walls Fell Down’ – The Marbles (compositie van de gebroeders Gibb); - ‘Snake In The Grass’ – 3DBM&T (toch nog mèt Dave Dee, uit de elpee ‘Together’).
Eind 1969 was een wonderlijke periode waar mijn beste muzikale “vriend” mijn transistor Music boy van het merk Grundig was. Ik luisterde toen vaak naar de AVRO met het prachtig verzoekprogramma ‘Arbeidsvitaminen’ waar de plaatjes tot aan het gaatje werden gedraaid! Ik nam ze dan ook op dankzij mijn taperecorder, want eerst had ik via de HUMO mijn verlanglijstje samengesteld. Ook Hilversum 3 wist ik op mijn radiootje terug te vinden net zoals Radio Luxemburg waar Peter Koelewijn op zaterdag disc-jockey van dienst was en de hitparade presenteerde in de late namiddag net vóór de programma’s ineens Engelstalig werden. Op zondagavond ging ik vroeg slapen want onder mijn hoofdkussen hoorde ik via Radio London de hitlijst van de afgelopen week. Vaak viel ik dan in slaap nog voor ik nummer één had gehoord…
En in de maand december 1969 stonden hits die ook nog in de loop van 1970 te horen waren:
- ‘Can I Get There By Candlelight’ – David McWilliams en ‘I’m Gonna Make You Mine’ – Lou Christie;
- ‘Delta Lady’ – Joe Cocker; - ‘Well All Right’ – Blind Faith (oorspronkelijk van Buddy Holly en veel later nog gecoverd door Santana);
- ‘Mah-Nà-Mah-Nà’ – Mahna Mackay (uit de pornofilm ‘Sweden Heaven And Hell’ en later opgepikt door The Muppets!); - ‘Erotica’ – Man (enkel een hitje in Nederland!);
Soixante-neuf, année érotique!
- ‘Maanserenade’ – Marty (instrumentale waarin de trompet de hoofdrol speelt); - ‘Beautiful People’ – Melanie (haar ode aan de hippies op Woodstock);
- ‘Geh’ Nicht Vorbei’ – Christian Anders (doet mij altijd denken aan ‘Du’ van Peter Maffay); - ‘Shangri-la’ – The Kinks;
- ‘Take A Letter Maria’ – R.B. Greaves (een van de weinige blanke acts op Tamla Motown); - ‘Yester-Me Yester-You Yesterday – Stevie Wonder;
- ‘Ridin’ On The L&N’ – The Bintangs en ‘Appleknockers Flophouse’ – Cuby + The Blizzards;
- ‘Cary Lynn Javes’ – Zager & Evans (opvolger van ‘In The Year 2525’ maar enkel een hitje in Nederland en geflopt in België);
- ‘Don’t Waste My Time’ – John Mayall; - ‘Bourée’ – Jethro Tull (na Beethoven veroverde Bach ook de moderne hitparade!);
- ‘Suspicious Minds’/’Rubberneckin’’ – Elvis Presley;
- ‘(Call Me) Number One’ – The Tremeloes; - ‘Today I Killed A Man’ – P.J. Proby (niet te vergissen met de diepe stem van Johnny Cash!);
- ‘Why’ en ‘Marian’ – The Cats (Palingpop uit Volendam);
- ‘Marie Jolie’ – Aphrodite’s Child;
- ‘Wonderful World, Beautiful People’ – Jimmy Cliff (de reggae was definitief doorgebroken); - ‘Throw Down A Line’ – Cliff & Hank (Cliff Richard en Hank Marvin van The Shadows geraakten niet voorbij de tipparade);
- ‘Down On The Corner’/’Fortunate Son’ – Creedence Clearwater Revival.
Aangezien mijn 18de verjaardag er weldra aankwam had ik het besluit genomen rijlessen te volgen (theoretisch èn praktisch) want mijn ouders hebben nooit een auto gehad. En voor een rijbewijs zonder examen was ik iets te jong want dat kon nog in 1968 (gewoon afhalen op het gemeentehuis). In 1969 was het verkeer in Brussel nog niet zo hectisch als tegenwoordig maar ik kan jullie verzekeren dat ik toch vaak enkele druppels zweet ben kwijtgeraakt vooral op de beruchte Montgomery rotonde of in de buurt van het Jubelpark!
Volgende hits kwam ik o.m. tegen in de hitlijst van Radio Veronica van oktober 1969:
- ‘Pastorale’ – Liesbeth List & Ramses Shaffy (voor mij een van de mooiste Nederlandstalige liederen, gecomponeerd door Boudewijn de Groot en Lennart Nijgh);
- ‘Les Champs Elysées’ – Joe Dassin (geen origineel zoals hijzelf beweerde maar een cover van ‘Waterloo Road’ van Jason Crest, op zijn beurt gecoverd door Lionel Morton in 1969); - ‘Sugar Sugar’ – The Archies (een studiogroep, nog faker dan The Monkees in hun beginperiode!);
- ‘My Pledge Of Love’ – The Joe Jeffrey Group en - ‘Early In The Morning’ – Vanity Fare;
- ‘Sweet Caroline’ – Neil Diamond (de zanger/componist zag de cover van een tijdschrift met een jonge Caroline Kennedy te paard en hij was meteen verkocht!);
- ‘Need Your Love So Bad’ – Fleetwood Mac (Little Willie John zong deze blues in 1955, de versie van deze Britse band kwam uit in 1968);
- ‘Air’ – Ekseption (ditmaal werd een compositie van grootmeester Bach onder handen genomen!) en ‘Keem-O-Sabe’ – The Electric Indian;
- ‘My Special Prayer’ – Percy Sledge en ‘Commotion’ – Creedence Clearwater Revival;
- ‘If It’s Tuesday, This Must Be Belgium’ – Bojoura (uit de gelijknamige film uit 1969, een parodie op Amerikaanse toeristen die een rondreis maken door Europa en bij God niet weten waar ze zich precies bevinden!);
En in de maand november 1969 slaagde ik in beide examens maar aangezien er thuis geen auto was moest ik 6 maanden rondrijden met een L op de achterruit. De auto is er uiteindelijk toch gekomen… in 1984! Maar dat is een heel ander verhaal. Hier zijn de hits uit die periode:
- ‘Hetgeen je niet krijgen kan’/’In de koolmijn’ – Will Tura (enkel in de Ultratop Vlaanderen);
- ‘Come Together’/’Something’ – The Beatles (alweer een dubbelzijdige single, uit die geweldige LP ‘Abbey Road’);
- ‘Oh Lady Mary’ – David Alexandre Winter (nog een Nederlander die na Dave zijn weg zocht in Frankrijk! Zijn dochter Ophélie Winter is nu heel bekend in de Franstalige muziekwereld); - ‘Mexico’ – De Zangeres Zonder Naam (gecomponeerd door Francis Lopez met een Franstalige tekst van Luis Mariano);
- ‘Oh Well!' (Part 1) – Fleetwood Mac (in twee stukken geknipt voor de single maar ik vond 'Part 2' minstens even interessant!);
- ‘Summertime’/’Dark Rose’ – Brainbox (alweer een prachtige cover op de a-kant van een van de meest gecoverde nummers aller tijden!);
- ‘Magic Forest’ – Fat Mattress (de Jimi Hendrix Experience was uiteengespat, Jimi was solo gegaan en Noel Redding, de basgitarist bij de band, richtte Fat Mattress op – het bleef helaas bij deze eendagsvlieg!) en ‘The Windmills Of Your Mind’ – José Feliciano (prachtige cover van deze compositie van Michel Legrand uit de film ‘The Thomas Crown Affair’ uit 1968);
- ‘Little Green Bag’ – George Baker Selection (na Shocking Blue en Tee-Set was dit de derde Nederlandse groep die in de Verenigde Staten zou scoren!); - ‘He Ain’t Heavy… He’s My Brother’ – The Hollies (zonder Graham Nash maar met studiomuzikant Reg Dwight aan de piano die even later voor het pseudoniem Elton John koos: hij was namelijk fan van Dean Elton, saxofonist/pianist en zijn ontdekker Long John Baldry die samen met hem in de groep Bluesology zaten!).
Een vergelijking tussen de hitlijst van Nederland en de hits op Omroep Brabant (BRT) uit de nazomer van 1969 levert interessante weetjes op.
Eens terug thuis in België stonden volgende nummers in de hitparade van Radio Veronica (augustus 1969) en werden de meeste singles ook op onze radiozenders gedraaid:
- ‘In The Year 2525’ – Zager & Evans;
- ‘Venus’ – Shocking Blue en ‘Ma Belle Amie’ – Tee-Set;
- ‘Ruby, Don’t Take Your Love To Town’ – Kenny Rogers & The First Edition; - ‘I Want To Live’ – Aphrodite’s Child (gebaseerd op ‘Plaisir d’amour’);
- ‘Gina Lollobrigida’ – Tony Bass en ‘Baby I Love You’ – Andy Kim;
Gina Lollobrigida, een dame met klasse!
- ‘Cotton Fields’ – The Beach Boys en ‘Mother Popcorn Part 1’ – James Brown;
- ‘Big Bamboo’ – The Merrymen; - ‘Nathalie’ – Dave (De Nederlander Wouter Otto Levenbach was sinds 1965 onder het pseudoniem Dave afgezakt naar Parijs en zong vanaf de jaren ‘70 in het Frans! Deze single zingt hij wel in het Nederlands.).
En in de Nederlandse hitlijst van september 1969 stonden o.a.:
- ‘Don’t Forget To Remember’ – The Bee Gees en ‘Scarlet Ribbons’ – The Cats;
- ‘A Boy Named Sue’ – Johnny Cash (het allereerste liedje dat werd gecensureerd met een biep omdat erin gevloekt werd!);
- ‘Ay Que Viva La Sangria’ – Brigitte Bardot en ‘Alors je chante’ – Rika Zaraï (cover van ‘Vivo cantando’ uit het Eurovisiesongfestival).
Brigitte Bardot, een sekssymbool...
Ook vaak gedraaid op Omroep Brabant (BRT).
Alle bovenstaande nummers uit de Nederlandse hitparade staan voor alle duidelijkheid niet in mijn persoonlijke Top 4000 aller tijden. Bij gebrek aan een Belgische hitparade vul ik deze lijst aan met geweldige liedjes uit 1969 (niet noodzakelijk uit dezelfde periode) die wèl mijn favorieten zijn, zoals onder meer:
- ‘Yama, Yama, Hey’ – Ferre Grignard;
De Antwerpenaar Ferre Grignard op een Frans platenlabel (Barclay), vandaar het overbodig accent op zijn voornaam!
- ‘Love’ en ‘Fly Me To The Earth’ – Wallace Collection;
- ‘Laughing Cavalier’/'Daydream' en ‘Dear Beloved Secretary’ – Wallace Collection;
- ‘Incredible George’ – The Pebbles (De jongens probeerden Beatle George Harrison te charmeren met deze song. Zij kregen zelfs een gelukstelegram van hem met een aanmoediging!)
Bovenstaand telegram werd naar Bob Leonard gestuurd, de manager van The Pebbles, Ferre Grignard en ook van Lennart, Messagie & Dagleth. Ik blijf toch mijn twijfels hebben over de echtheid ervan. Het telegram is een Belgisch exemplaar in het Nederlands opgesteld, verstuurd naar ene Bobb T. Uilenspiegill (sic). Het zou mij niet verwonderen dat dit een grap is!
- ‘Mackintosh’ – The Pebbles (maar met deze single stonden de Antwerpenaren wel op nummer 1 in Spanje!).
De maand juli 1969 was voorbijgevlogen en eens terug thuis had ik gelukkig nog een volle maand vakantie. De geruchten dat The Beatles zouden splitten werden almaar hardnekkiger. De Get Back sessies was met veel geruzie verlopen want zowel George als Ringo waren al eens uit de groep gestapt. Zo was de single ‘The Ballad Of John & Yoko’ eigenlijk een duet tussen John Lennon en Paul McCartney die zowat alle instrumenten bespeelde, zelfs de drums! John hield zich meer bezig met nevenprojecten zoals de Plastic Ono Band, Paul hield zich onledig met Badfinger en Mary Hopkin en privé trouwde hij met Linda Eastman. George producete de single en de elpee van Hare Krishna Mantra en Ringo had het te druk met de film ‘The Magic Christian’. De elpee ‘Get Back’ kwam er niet maar mondde uit in de elpee ‘Let It Be’, gekoppeld aan de gelijknamige film. Toen tijdens de opnames daarvan ook gekibbeld werd schoof men de release van die elpee ook uit. Uiteindelijk werd besloten nog eenmaal de studio in te duiken en een “magnum opus” op te nemen, liefst even goed of misschien nog beter dan ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ uit 1967. Het album kreeg de titel ‘Abbey Road’, naar de gelijknamige opnamestudio’s. Voor de hoesfoto werd gekozen voor het zebrapad in de buurt. De foto waarbij John, Paul, George, en Ringo de straat overstaken, werd genomen op 8 augustus 1969 door Iain MacMillan. Hij had slechts tien minuten de tijd om de beroemde foto te maken. Jammer dat ik dat gebeuren niet heb kunnen meemaken want ik had Londen acht dagen voordien verlaten...
Een week later vond echter een gebeurtenis plaats die de muziekwereld op zijn grondvesten zou doen daveren. Het Free Concert in het Hyde Park verbleekte bij wat men later het Woodstock Festival zou noemen. Een muzikaal evenement dat spoedig wereldnieuws zou worden!
Woodstock (voluit Woodstock Music & Art Fair) was een muziekfestival dat van 15 tot en met 18 augustus 1969 gehouden werd in de Amerikaanse plaats Bethel, op een weiland (240 ha) van de melkveehouder Max Yasgur. Het Woodstockfestival was een hoogtepunt van de tegencultuur van de jaren zestig en van het hippietijdperk. Het festival werd Woodstock genoemd naar de gelijknamige plaats op een kleine 70 km afstand die bekend stond als centrum van de toenmalige hippiecultuur.
Het festival had als motto "3 Days of Peace & Music" (Nederlandse vertaling: 'drie dagen van vrede en muziek'). Het geldt als een van de belangrijkste en bekendste evenementen in de geschiedenis van de Amerikaanse hippiecultuur en popmuziek. Rolling Stone noemde het evenement in zijn '50 Moments That Changed the History of Rock and Roll'. Hoewel aanvankelijk 200.000 mensen werden verwacht, lag het uiteindelijke bezoekersaantal ruim boven de 400.000, van wie de meesten geen entreegeld hadden betaald. Hierdoor was het festival eerst niet winstgevend voor de organisatoren, maar dankzij de platenverkoop en inkomsten van de film werd het dat uiteindelijk toch nog. Ondanks het gebruik van alcohol en drugs was er weinig misdaad en geweld op het festival. Er waren echter te weinig voorzieningen getroffen voor het onverwacht grote aantal bezoekers, waardoor de autoriteiten uiteindelijk besloten de noodtoestand over het festivalterrein uit te roepen. Er vielen drie doden: één gerelateerd aan insuline, één doordat een man in slaap was gevallen en door een tractor werd overreden en een andere festivalganger stierf aan een gesprongen blindedarm. Daarnaast werden er op het festival twee baby's geboren en hadden vier vrouwen een miskraam. In 2017 werd de grond tot historisch erfgoed verklaard. Het werd opgenomen in het National register of Historic Places.
Artiesten die optraden of op Woodstock waren, alfabetisch gerangschikt:
• Joan Baez (m.m.v. Jeffrey Shurtleff) • The Band • Blood, Sweat & Tears • Paul Butterfield Blues Band • Canned Heat • Joe Cocker & The Grease Band • Country Joe and the Fish • Creedence Clearwater Revival • Crosby, Stills, Nash & Young • Grateful Dead • Arlo Guthrie • Tim Hardin • Keef Hartley Band • Richie Havens • Jimi Hendrix • The Incredible String Band • Jefferson Airplane • Janis Joplin • Melanie • Mountain • Quill • Santana • John Sebastian • Sha-Na-Na • Ravi Shankar • Sly & the Family Stone • Bert Sommer • Swami Satchidananda • Sweetwater • Ten Years After • The Who • Johnny Winter (m.m.v. Edgar Winter)
De meeste acts zou ik pas een jaar later ontdekken via de film. “Woodstock” is een Amerikaanse documentaire-film uit 1970 rond het gelijknamige muziekfestival uit 1969, geregisseerd door Michael Wadleigh. Releasedatum in België: 4 september 1970. Ik zou hem niet veel later in de bioscoop zien.
De hoogtepunten waren voor mij (in willekeurige volgorde):
- Santana – ‘Soul Sacrifice’ en ‘Evil Ways’;
- Richie Havens – ‘Freedom’ en Arlo Guthrie – ‘Coming In To Los Angeles’;
- Jefferson Airplane – ‘White Rabbit’ en ‘Somebody To Love’;
- The Who – ‘My Generation’ en ‘See Me, Feel Me’;
- Sly & The Family Stone – ‘I Want To Take You Higher’ en Joe Cocker – ‘With A Little Help From My Friends’;
- Janis Joplin – ‘Try (Just A Little Bit Harder)’ en ‘Ball And Chain’;
- Creedence Clearwater Revival (stond niet op de drievoudige elpee - het hele optreden van CCR kon ik pas enkele weken geleden op compact disc bemachtigen!) en Blood, Sweat & Tears – ‘Spinning Wheel’;
- Canned Heat – ‘Boogie Part 1’ en ‘Going Up The Country’;
- Country Joe & The Fish – ‘Vietnam Song’ en Ten Years After – ‘I’m Going Home’;
- Jimi Hendrix – ‘Voodoo Child’ en ‘The Star Spangled Banner’.
Op de vierde dag van het driedaags muziekfestival mocht Jimi Hendrix het evenement afsluiten!
Het regende er naar verluidt gedurende drie dagen maar de muziek maakte veel goed!
Naast de geweldige opmars van het nieuwe muziekgenre dat kwam overgevlogen uit Jamaica, de reggae, was er in juli 1969 ook een geweldige revival van de soulmuziek. Vaak gebeurde het dat oudere nummers terug in de Britse hitparade terechtkwamen, maar er was ook plaats voor nieuwe songs.
- ‘Dancing In The Street’ – Martha Reeves & The Vandellas (uit 1964 maar terug een hit in het Verenigd Koninkrijk in 1969); - ‘Higher And Higher’ – Jackie Wilson (oorspronkelijk uit 1967 maar in het Verenigd Koninkrijk terug te vinden in de hitlijsten van 1969);
- ‘You’ve Made Me So Very Happy’ – Blood, Sweat & Tears (ook een cover van een Tamla Motown nummer, zo vernam ik later) en ‘The Tracks Of My Tears’ – Smokey Robinson & The Miracles;
- ‘Behind A Painted Smile’ – Isley Brothers en ‘My Cherie Amour’ – Stevie Wonder;
- ‘I Can Sing A Rainbow/Love Is Blue’ – The Dells (een prachtige medley van twee totaal verschillende nummers!); - ’25 Miles’ – Edwin Starr (“Come on feet, start movin’!”);
- ‘Mama Soul’ – The Soul Survivors; - ‘Walk On By’ – Isaac Hayes (met de vernieuwde groep The Bar-Kays en Harold Beane, gitarist bij Funkadelic en veel later gesampled door Hooverphonic).
Ik bracht uit Londen een krantenknipsel mee van de hitlijst die toen verscheen in Melody Maker en daarin stonden onder meer volgende artiesten genoteerd. Het onderste stukje links is verloren gegaan bij een verhuizing:
- ‘In The Ghetto’ – Elvis Presley (opnieuw een wereldhit voor The King); - ‘A Way Of Life’ – The Family Dogg (debuutsingle van deze Britse band opgericht door Albert Hammond en Steve Rowland samen met zanger Mike Hazlewood en zangeres Christine Holmes. In 1970 werd de groepsnaam veranderd in Steve Rowland & The Family Dogg. De studiomuzikanten van de groep waren de vier leden van Led Zeppelin en pianist Reginald Dwight die zijn naam iets later wijzigde in Elton John);
- ‘Hello Susie’ – Amen Corner (Geschreven door Roy Wood - zanger/gitarist Andy Fairweather Low zou later bekend worden) en ‘Break Away’ – The Beach Boys (geschreven door Brian Wilson en zijn vader onder een pseudoniem);
- ‘Baby Make It Soon’ – The Marmalade (iets mindere single na hun nummer 1 met ‘Ob La Di - Ob La Da’); - ‘Gimme Gimme Good Lovin’’ – Crazy Elephant (werd meteen ondergebracht onder de noemer bubblegummuziek);
- ‘Saved By The Bell’ – Robin Gibb (het boterde niet meer tussen de drie broertjes Gibb); - ‘Make Me An Island’ – Joe Dolan (deze Ierse zanger had een klok van een stem!);
- ‘Pretty Belinda’ – Chris Andrews (opnieuw met succes uitgebracht in 1972!); - ‘Bringing On Back The Good Times’ – The Love Affair (iets minder bekende song van deze Londense popgroep).
Mijn verblijf in Londen gedurende de maand juli 1969 als jongeman van 17 jaar en 7 maand was een rijke ervaring want nooit eerder had ik in zo’n multiculturele hoofdstad gewoond.
Carnaby Street en zijn hippe winkels en boetieks kende ik al snel op mijn duimpje net als het metronet. Elke 30 seconden kwam er een ander treintje aangereden dat in enkele ogenblikken bomvol zat. Het was er snikheet maar de gratis airco (alle raampjes open!) koelde alles af eens we begonnen te rijden.
De wijk Soho hebben mijn kameraden en ik (we woonden met z’n vijven niet zo ver van elkaar) enkele malen bezocht. Men had ons daarvoor nochtans gewaarschuwd want de vele stripteasetenten en discotheken hadden niet zo’n goede reputatie.
- ‘Big Spender’ uit de soundtrack van ‘Sweet Charity’ (1969).
In Londen kreeg ik ook de gelegenheid naar de bioscoop te gaan. Ik zag er eindelijk ‘The Graduate’ want in 1968 moest je daarvoor in België 18 jaar oud zijn en in Engeland was de leeftijdsgrens op 16 jaar geplaatst. Wat mij zeer verbaasde was het feit dat er gerookt mocht worden in de filmzaal!
Ons verblijf in het gastgezin hield in dat wij ontbijt en avondeten kregen en overnachting natuurlijk. ’s Middags moesten wij zelf voor onze lunch zorgen. Dat werd dan meestal een broodje of een snack bij Wendy’s waar op elk tafeltje een grote plastic tomaat stond gevuld met ketchup. De frietjes waren alleszins even lekker gebakken als in België. In een tijd zonder mobiele telefoons spraken wij met z’n vijven altijd af op een bepaald uur aan Piccadilly Circus.
Na het gratis concert in het Hyde Park waren er volgende hoogtepunten: de maanlanding in zwart/wit op televisie en de eerste overwinning van Eddy Merckx in de Ronde van Frankrijk in de kranten!
De populaire nummers van toen waren o.a.:
- ‘The Ballad of John & Yoko’/’Old Brown Shoe’ – The Beatles (wanneer wij naar de pub gingen speelden wij vaak de b-kant geschreven door George Harrison);
- ‘That Was Only Yesterday’ – Spooky Tooth en ‘Oh Happy Day’ – Edwin Hawkins Singers;
- ‘Dizzy’ – Tommy Roe en ‘Frozen Orange Juice’ – Peter Sarstedt (de opvolger van ‘Where Do You Go To My Lovely?’ die flopte in de Benelux);
- ‘I Threw It All Away’ – Bob Dylan en ‘Man Of The World’ – Fleetwood Mac;
- ‘My Way’ – Frank Sinatra (een magistrale bewerking van ‘Comme d’habitude’ van Claude François door Paul Anka!); - ‘Ragamuffin Man’ – Manfred Mann;
- ‘Love Me Tonight’ – Tom Jones en ‘My Sentimental Friend’ – Herman’s Hermits;
- ‘Dick-A-Dum Dum’ – Des O’Connor (het lijkt even of hij “dikke duim” zingt!);
- ‘Epitaph’/’The Court Of The Crimson King’/’21st Century Schizoid Man’ – King Crimson (te horen in het voorprogramma van de Stones in het Hyde Park Festival);
- ‘Space Oddity’ – David Bowie (tweede versie waarbij de oorspronkelijk akoestische song werd aangevuld met een mellotron. Bowie kreeg lucht van een nakende maanlanding en haastte zich naar de studio om zijn lied af te werken en uit te brengen! Adamo zorgde op het vasteland voor zijn eigen ode aan de maanlanding: ‘A demain sur la lune’);
- ‘Tommy Can You Hear Me?’/’I’m Free’ – The Who (uit de rockopera ‘Tommy’);
- ‘It Miek’ (soms ook ‘It Mek’) – Desmond Dekker & The Aces (de opvolger van ‘Israelites’); - ‘The Liquidator’ – The Harry J All Stars (instrumentale reggae!);
- ‘Je t’aime… moi non plus’ – Serge Gainsbourg & Jane Birkin (Gainsbourg was de breuk met Brigitte Bardot al snel te boven gekomen en nam een vernieuwde versie op van dit nummer dat binnen de kortste keren verbannen werd op de BBC en later ook een banvloek over zich heen kreeg van de paus!) – Het nieuwe koppel stond er wel mee op nummer één en in de plaats daarvan werd een instrumentale single gedraaid: ‘Love At First Sight’ van Sounds Nice (Met Chris Spedding op gitaar en Clem Cattini op drums (maar dat wist ik toen niet!).
Tot zover mijn herinneringen uit de maand juli 1969, nu bijna 51 jaar geleden!
Zoals ik al eerder schreef (of vertelde) beleefde ik in 1969 een prachtige zomermaand in Engeland. Mijn ouders hadden mij, op mijn aandringen, ingeschreven voor een uitwisselingsproject waardoor Belgische studenten in Londen konden studeren gedurende de maand juli en in ruil kwamen Engelse studenten naar het vasteland (waarschijnlijk om Frans of Duits te leren).
Vóór mijn vertrek noteerde ik nog vlug de Top-20 die op de laatste zaterdag van juni door Mike Verdrengh werd gepresenteerd op Omroep Vlaams Brabant, want de officiële BRT Top 30 zou pas het levenslicht zien op 1 mei 1970. Daarin stond de Spanjaard Julio Iglesias genoteerd met ‘No llores mi amor’, een zomers nummer dat mij meteen bekoorde. Van hem wist ik enkel dat hij per ongeluk was begonnen gitaar te spelen en te zingen na een gebroken been want hij was daarvoor doelwachter bij de bekende voetbalploeg Real Madrid. In augustus was dit nummer jammer genoeg al uit die hitlijst verdwenen. Ik heb er bijna 20 jaar naar gezocht tot ik het in Spanje op de kop kon tikken in een supermercado, niet meer op vinyl maar op een musicassette!
Mijn adres in Londen was van 1 tot 31 juli 1969 gevestigd bij Mr. & Mrs. Farthing in Winchmore Hill. Het was een bejaard koppel van gepensioneerde leerkrachten en toch waren zij er vast van overtuigd dat Knokke in Nederland lag. Ik heb hen ook de taaltoestanden in België moeten uitleggen want daar waren zij niet van op de hoogte. Zij dachten dat de meerderheid van de Belgen Franstalig waren. Buiten mezelf was er nog een Belg genaamd Bernard, een Fransman waarvan ik de naam ben vergeten en een Portugees genaamd Euclides Soares Marquez, de zoon van een burgemeester. Ik zal zijn gevleugelde woorden altijd onthouden: “A man must be ugly and smell like a horse”. Hij had namelijk een hekel aan de geur van aftershave! Toch was hij zo vriendelijk een foto van mij te nemen in de tuin van Mr. & Mrs. Farthing!
Met de bus ging het vanuit het college in Brussel naar Oostende waar wij de overzetboot namen naar Dover en na de formaliteiten bij de strenge douane vervuld te hebben reisden wij per trein naar Londen. Aangekomen bij mijn gastgezin kreeg ik een sober avondmaal met toch een nagerechtje: plumpudding met kersen. Toen ik één van die kersen met mijn vork wou prikken schoof ik uit en rolde die kers zomaar over tafel! Hilariteit alom…
Elke ochtend kregen wij les in het London Institute for Foreigners en in de namiddag en ’s avonds waren wij vrij maar we moesten wel om 22 uur terug thuis zijn. Dagelijks de Londense subway (de metro bijgenaamd The Tube) nemen was voor mij een hele openbaring. Er woonden toen 10 miljoen inwoners in de Engelse hoofdstad en dat was meer dan er inwoners waren in België! Het werd een prachtige zomermaand, zonder één dag regen en vaak enkele dagen na elkaar zomerse temperaturen van meer dan 30 graden Celsius.
Op 3 juli 1969 werd Brian Jones, gitarist en oprichter van de rockgroep The Rolling Stones, dood in zijn zwembad gevonden. Hij werd slechts 27 jaar oud. Was het een ongeluk, moord, of zelfmoord? De waarheid zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen. Zijn laatste optreden met de Rolling Stones was tijdens het Rock 'n Roll Circus in december 1968. Jones werd in juni 1969 officieel uit de Rolling Stones gezet. Mede-bandleden Jagger, Richards en Watts reden naar zijn huis, Cotchford Farm genaamd, en deelden hem mee dat hij uit de band was gezet.
De Rolling Stones gaven ter nagedachtenis aan de overleden Brian Jones een groot concert in Hyde Park op 5 juli. Het nieuws, toen zonder gsm of internet, verspreidde zich al vlug als een vuurtje via radio en televisie. Samen met nog een viertal kameraden besloten wij, na grondig overleg, te spijbelen en dat uniek concert bij te wonen. Daar werd ook de nieuwe gitarist, Jones' vervanger Mick Taylor, voorgesteld alsook de nieuwe single ‘Honky Tonk Women’, die nog maar enkele dagen te horen was op de BBC.
Het gratis concert werd naar schatting door minstens 250.000 mensen bezocht. Er speelden nog diverse andere bands als voorprogramma (waaronder King Crimson, Third Ear Band, Screw, Alexis Korner's New Church, Roy Harper, Battered Ornaments, en Family). Mick Jagger las flarden voor van Percy Bysshe Shelley’s gedicht over de dood van John Keats, Adonaïs, waarna honderden vlinders (koolwitjes) werden losgelaten. Van de groepen uit het voorprogramma zou ik in september enkel King Crimson en Family leren kennen via mijn wekelijks radioprogramma op de RTBF want dat soort muziek werd niet op de BRT gedraaid! Het zou nog jaren duren eer ik de muziek van Roy Harper zou leren kennen dankzij Led Zeppelin en Pink Floyd.
Door de hitte, vermeend drugsgebruik, emoties en een slechte podiumversterking klonk de band rommelig en vals. Dit was de setlist: "I'm Yours & I'm Hers", "Jumpin' Jack Flash". "Mercy Mercy", "Down Home Girl", "Stray Cat Blues", "No Expectations", "I'm Free", "Loving Cup", "Love in Vain", "(I Can't Get No) Satisfaction", "Honky Tonk Women", "Midnight Rambler", "Street Fighting Man" en "Sympathy for the Devil". Het laatste nummer duurde niet minder dan 18 minuten en hierbij werden de Stones bijgestaan door Afrikaanse drummers. Dat het optreden niet al te best was kon ons niet schelen. Het was het formidabel samenhorigheidsgevoel van de toen aanwezige jeugd dat primeerde! Na afloop keerden wij terug naar onze respectieve onthaalgezinnen die al op de hoogte waren gebracht van ons spijbelgedrag. Enkele dagen later kregen mijn ouders ook al een briefkaart. Het toppunt is dat ik in het voorjaar van 1969 besliste om mij in te schrijven voor deze cursus in de hoop een glimp van The Beatles op te vangen. Aanleiding hiervoor was hun optreden op het dak van het Applegebouw. Ik heb de Fab Four jammer genoeg niet gezien maar veelvuldig op de radio gehoord. Maar aangezien ik ook van de Stones hou was dit gratis concert mooi meegenomen en een herinnering om nooit meer te vergeten. Onnodig te zeggen dat het verkeer na het concert danig in de knoop lag want iedereen wou ongeveer tegelijk naar huis met de metro, de dubbeldekker, de taxi of te voet.
De soundtrack van mijn verblijf in Londen klonk toen zó:
- ‘Get Back/Don’t Let Me Down’ – The Beatles with Billy Preston (de allereerste keer dat een andere artiest werd vermeld, Tony Sheridan niet te na gesproken);
- ‘Waterloo Road’ – Lionel Morton (een cover van de groep Jason Crest, maar dat wist ik toen nog niet. Eens terug in België hoorde ik op de radio enkel de cover van Joe Dassin ‘Les Champs Elysées’ die op de koop toe beweerde het origineel opgenomen te hebben!);
- ‘Israelites’ – Desmond Dekker & The Aces (mijn eerste kennismaking met reggae, in 1968 werd deze muziekvorm uit Jamaica nog omschreven als reggay!) en ‘Return of Django’ – The Upsetters;
- ‘Wet Dream’ – Max Romeo (meteen in de ban geslagen door de BBC maar wel een nummer één!); - ‘Only A Fool’ – The Mighty Sparrow with Byron Lee & The Dragonaires (in het kielzog van de reggae werden calypso, ska en rock steady weer hip!);
- ‘Harlem Shuffle’ – Bob & Earl (oorspronkelijk uit 1963, terug uitgebracht in 1969 en een dikke hit! De Stones zouden het jaren later ook coveren. Terloops: dit was de favoriete single aller tijden van Beatle George Harrison!); - ‘That’s The Way God Planned It’ – Billy Preston;
- ‘Living In The Past’ – Jethro Tull (deze single weergalmde regelmatig uit de luidsprekers in Carnaby Street!); - ‘Hare Krishna Mantra’ – Radha Krishna Temple (een productie van George Harrison, deze kaalgeschoren kerels in oranje outfit liepen regelmatig door de Londense straten om hun boodschap al zingend te verkondigen);
- ‘Streets Of London’ – Ralph McTell en ‘Goo Goo Barabajagal (Love Is Hot)’- Donovan & The Jeff Beck Group;
- ‘Deep Water’ – Grapefruit en ‘Natural Born Bugie’ – Humble Pie;
- ‘Viva Bobby Joe’ – The Equals en ‘Time Is Tight’ – Booker T. & The MG’s;
- ‘Aquarius’ – Paul Jones; ‘Aquarius/Let The Sunshine In’ – 5th Dimension; en ‘Good Morning Starshine’ – Oliver, drie covers van knappe composities uit de musical HAIR;
- ‘The Boxer’ – Simon & Garfunkel (grappig detail: tijdens het Hyde Park Festival werd ik door een meisje aangesproken want zij dacht even dat ik Art Garfunkel was!); - ‘Give Peace A Chance’ – Plastic Ono Band: een zijstapje van John Lennon met Yoko Ono en in het koor zijn onder andere psycholoog Timothy Leary, zangeres Petula Clark, komiek Dick Gregory en rabbijn Abraham Feinberg te horen, naast alle journalisten, hotelmedewerkers en leden van de Hare Krishna die op dat moment in de hotelkamer waren! Tijdens het eerste concert in Toronto, in september 1969, bestond de groep ook uit Klaus Voormann (ex-Manfred Mann), Alan White (ex-Alan Price Set) en Eric Clapton (ex-Yardbirds, Cream en Blind Faith);
- ‘Something In The Air’ – Thunderclap Newman.
Tijdens mijn verblijf in Londen maakte ik ook de maanlanding op televisie mee en vernam ik via de krantenkoppen de allereerste overwinning van Eddy Merckx in de Ronde van Frankrijk. Bij mijn ontbijt werd ik zowaar door Mr. Farthing gefeliciteerd met de overwinning van mijn landgenoot!
Het Eurovisiesongfestival 1969 was het veertiende Eurovisiesongfestival en vond plaats op 29 maart 1969 in Madrid, Spanje. Het decor werd ontworpen door Salvador Dalí. Van de 16 deelnemende landen wonnen vier zangeressen: Frankrijk (Frida Boccara met ‘Un jour, un enfant’), het Verenigd Koninkrijk (Lulu met ‘Boom bang-a-bang’, Nederland (Lenny Kuhr met ‘De troubadour’) en gastland Spanje (Salomé met ‘Vivo cantando’). Elk lied kreeg 18 punten, 11% van het totale aantal punten. Een unicum en het reglement werd dan ook tegen het daaropvolgend jaar aangepast. Met 13 punten werd Zwitserland vijfde, gevolgd door Monaco op de zesde plaats met 11 punten. Voor België zong Louis Neefs ‘Jennifer Jennings’ en haalde daarmee een zevende plaats met 10 punten.
Luister ook eens naar ‘Iris’ uit 1968, een minder bekend liedje van arrangeur Paul Quintens en tekstschrijver Philemon Van Cauwenbergh. Zij schreven het prachtig liedje ‘Iris’ (met een tekst in het Nederlands en het Engels!) waarmee hij in 1968 een liedjesfestival in Athene won. In het nummer is duidelijk zijn latere hit ‘Jennifer Jennings’ te horen! Orkestleider was de legendarische Francis Bay en even legendarisch was het moment waarop Louis Neefs zijn armen in de lucht gooide!
Lulu en Lenny Kuhr heb ik enkele dagen geleden al gepost, hier volgen dan de twee overige winnaressen: - ‘Un jour, un enfant’ – Frida Boccara en ‘Vivo cantando’ - Salomé
In 1969 was er naast Angelsaksische muziek ook nog Franse te horen, al werd het aandeel van Franse zangers en zangeressen steeds kleiner.
De invloed van de rockmusical ‘Hair’ liet zich voelen want haast iedereen liet zijn haar groeien en dat was aan de platenhoezen te zien!
Van mei 1969 tot februari 1970 speelde Julien Clerc in de zeer succesvolle Parijse uitvoering van de musical ‘Hair’, waardoor zijn bekendheid in Frankrijk sterk toenam. Maar ook in Wallonië en Brussel was hij bekend want ik herinner mij zijn singles ‘La Cavalerie’ uit 1968 en ‘La Californie’ uit 1969.
Frida Boccara was een Franse zangeres van Joods-Italiaanse afkomst. Toen zij het Eurovisiesongfestival won kende ik haar ook al van haar prachtig lied ‘Cent mille chansons’ uit 1968 dat in 1969 nog vaak op de RTBF-radio te horen was.
Via dezelfde zender leerde ik ook de Canadees Robert Charlebois kennen die een duet zong (een parodie) met Louise Forestier over de luchtvaartpionier: ‘Lindbergh’ (sic). Raymond van het Groenewoud zou hem in 1980 ook ontdekken door zijn compositie ‘J’veux de l’amour’ uit 1979.
Van René Joly zijn single ‘Chimène’ heb ik ook goede herinneringen overgehouden.
Verder hoor ik onderstaande liedjes uit het jaar 1969 nog altijd heel graag:
- ‘Désormais’ – Charles Aznavour en ‘Que je t’aime’ – Johnny Hallyday
- ‘Le Métèque’ – Georges Moustaki en ‘C’est extra’ – Léo Ferré
- ‘Le Responsable’ – Jacques Dutronc en ‘A demain sur la lune’ – Salvatore Adamo (hierop kom ik nog terug bij mijn notitie over Londen 1969)
Nog enkele populaire nummers uit de lente van 1969:
- ‘Seven Horses In The Sky’ – The Pebbles (uit 1968 maar nog altijd in de hitlijsten en op de radio in het voorjaar van 1969!) - ‘The 5th’ – Ekseption (de vijfde symfonie van Ludwig van Beethoven kreeg in Nederland een popjasje aangemeten!)
- ‘Time Of The Season’ – The Zombies (uit 1968 en de groep was in 1969 al gesplit wegens de teleurstellende verkoop van hun elpee ‘Odessey and Oracle’ (een drukfout die te laat werd opgemerkt want het moest eigenlijk “odyssey” zijn en de hoezen waren al gedrukt!) - ‘Pinball Wizard’ – The Who (uit de rockopera ‘Tommy’, geschreven door Pete Townshend, een hoogtepunt uit het muzikaal jaar 1969).
De volgende platen werden top 3-hits in de Veronica Top 40 maar staan niet genoteerd in mijn persoonlijke Top 3900 aller tijden:
• Andy Williams - Battle Hymn of The Republic • Marty - Maanserenade • Percy Sledge - My Special Prayer • Robin Gibb - Saved by The Bell • The Bee Gees - Don't Forget to Remenber • The Cats - Marian, Scarlet Ribbons en Why • The Shuffles - Cha la la I Need You • Tom & Dick - Bloody Mary • Fabeltjeskrant – Hallo Mijnheer de Uil • Anja – De laatste dans
Uit mijn persoonlijke favorieten heb ik volgende schijfjes op 45 toeren gekozen:
- Baby Won’t You Leave Me Alone – The Web en One Road – The Love Affair
- Long And Lonesome Road - Shocking Blue en Muny Muny Muny – The Daisy Clan
- I Can Hear Music – The Beach Boys en The Last Seven Days – Gloria (met Robert Long)
- Don Juan – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich en Roly – Raymond Froggatt
- To Love Somebody – Nina Simone (machtige compositie van de Brothers Gibb!) en A Salty Dog – Procol Harum
- Mendocino – Sir Douglas Quintet en Azzurro – Adriano Celentano
- Michael And The Slipper Tree – The Equals en Good Times (Better Times) – Cliff Richard
Eurovisiesongfestival 1969 - Vier winnende liedjes, een unicum!
- Boom-Bang-A-Bang – Lulu en De Troubadour – Lenny Kuhr (Allebei Eurovisiesongfestival nr. 1 – er waren nog twee andere winnaars, waarover later meer!)
- Goodbye – Mary Hopkin (geschreven door Paul McCartney maar volgens de afspraak uitgegeven onder de naam “Lennon/McCartney”!)
Een grandioze film die een belachelijke Franstalige titel meekreeg: 'Macadam Cowboy'!
- Midnight Cowboy (Theme) – John Barry & Orchestra met Toots Thielemans op mondharmonica (de film kwam in het Verenigd Koninkrijk uit op 25 mei 1969 en in Gent pas op 9 januari 1970, maar de muziek uit de soundtrack kenden wij al veel vroeger!) - Everybody’s Talkin’ – Nilsson (geschreven door Fred Neil in 1966 – de cover van Nilsson uit 1968 sloeg niet aan tot een heruitgave dankzij de prent Midnight Cowboy wel enorm veel succes kende!)
Formidabel debuut van de Brusselse popgroep Wallace Collection. Zij namen hun elpee 'Laughing Cavalier' zelfs op in de Londense Abbey Road studio's waar The Beatles jarenlang actief waren!
- Daydream – Wallace Collection [In mei 1969 kwam deze parel terecht in de Nederlandse hitparade. In België bestond de BRT Top 30 nog niet (pas vanaf 1 mei 1970) zodat ik vermoed dat de single ongeveer tegelijkertijd vanaf toen in ons land scoorde. Sylveer Vanholme en Freddy Nieuland maakten eerder deel uit van de band Sylvester’s Team en zorgden voor de popinvloeden terwijl de andere muzikanten klassiek geschoold waren. Een prachtige mix, het werd een wereldhit! Ik zag de groep slechts éénmaal optreden en dat was in 1970 in Elsene, onder de grond in de Parking des Deux Portes, tussen de Naamsepoort en de Louizapoort. In een tijd zonder mobiele telefoon verspreidde dit nieuws zich als een lopend vuurtje!]
In 1969 was Elvis Presley bijzonder actief in de filmwereld want er kwamen maar liefst drie prenten waarin hij meespeelde in de bioscopen terecht. Ook in de muziekwereld kende hij succes met twee wereldhits die later aan de beurt komen!
In het voorjaar, toen koning winter nog overal in België heerste, kreeg ik goed nieuws van HUMO’s TTT-Club. Ik ontving een waardebon om voor 900 BEF vinylplaten te gaan afhalen bij een muziekwinkel op de Brusselsesteenweg in Sint-Amandsberg! Nu was dat een hele onderneming om met het openbaar vervoer vanuit Watermaal-Bosvoorde naar het Gentse te reizen. Vrienden van mijn ouders die familie hadden in Zottegem namen mijn zus en ik mee. Onze keuze viel op de volgende elpees: ‘Hair (Broadway Musical)’; ‘Barry Ryan sings Paul Ryan’; ‘Flowers’ van The Rolling Stones; een liveplaat van Ike & Tina Turner, ‘The Graduate’ (soundtrack) met o.m. Simon & Garfunkel; en filmmuziek van Ennio Morricone. We moesten wel enkele honderden franken meer betalen voor die zes 33-toerenplaten. Ik kon jammer genoeg geen enkele plaat van The Beatles kiezen want die waren te duur. Naar huis moesten we met een bus van de buurtspoorwegen tot aan het Noordstation in Brussel. Vandaar gingen we te voet door de vrieskou naar het centrum van Brussel (Beurs) om een autobus van de M.I.V.B. te nemen (95 of 96). We waren meer dan een halve dag onderweg! Eens thuisgekomen nam ik alle elpees op band op en kreeg mijn zus de elpees want ik had nog geen platenspeler. Die zou er pas in 1970 komen…
Het belangrijkste evenement tijdens de maand januari 1969 was voor mij ongetwijfeld het live optreden van The Beatles op het dak van het APPLE gebouw. Ik kreeg terug hoop dat de vier jongens uit Liverpool hun onderlinge ruzies hadden bijgelegd. Al waren John, Paul, en George veel met andere dingen bezig, zoals o.m. de Plastic Ono Band, protestbeweging met Yoko; Paul trouwde met Linda Eastman en hield zich onledig met Badfinger; en George tenslotte met de Hare Krishna beweging. Ringo had er volgens mij genoeg van en speelde mee in de film ‘The Magic Christian’. Enkele maanden later kreeg ik gelijk want hij zou de groep even verlaten om in de zomer terug te keren. Op 8 augustus 1969 zouden ze alle vier het zebrapad van Abbey Road oversteken...
• ‘Change of Habit’ met onder anderen Elvis Presley; • ‘Charro’ met onder anderen Elvis Presley; • ‘Easy Rider’ van en met Dennis Hopper en Peter Fonda; • ‘On Her Majesty's Secret Service’ met onder anderen George Lazenby als James Bond; • ‘The Trouble with Girls’ met onder anderen Elvis Presley.
En wat stond er zoal in de hitlijsten?
‘Rock Me’ – Steppenwolf en ‘First Of May’ – The Bee Gees;
‘Breakfast On Pluto’ – Don Partridge (een eenmansorkest) en ‘Dynamite Woman’ – Sir Douglas Quintet;
‘Love Is Love’ – Barry Ryan (de opvolger van ‘Eloise’); ‘The Colour Of My Love’ – Jefferson (geschreven door Paul Ryan; het origineel stond op mijn elpee);
‘Proud Mary’ en ‘Born On The Bayou’ – Creedence Clearwater Revival;
‘Goodbye My Love’ – Jimmy Frey & The J.J. Band en ‘Met of zonder jou’ – Anneke Soetaert;
‘Love Is A River/My Name Is Love’ – Jess & James;
‘Girl On A Bicycle’ – Ralph McTell (gecoverd door Herman van Veen als ‘Fiets’); ‘Smile A Little Smile For Me’ – The Flying Machine;
‘Marrakesh Express’ – Crosby, Stills & Nash; ‘Blowing In The Wind’ – The Hollies (compositie van Bob Dylan, zeer tot ongenoegen van Graham Nash die de groep verliet omwille van de elpee ‘Hollies Sing Dylan’. Hij vond de sound veel te commercieel!);
‘Het kan niet zijn’ – Will Tura (mijn klasgenoot Robert Wijns uit Zaventem had een Engelse vader en die beweerde dat als dit lied in het Engels was gezongen, het een wereldhit zou geworden zijn!); ‘All My Life’ – The New Inspiration;
‘Wedding Bell Blues’ – The Fifth Dimenion (compositie van Laura Nyro) en ‘(If Paradise Is) Half As Nice’ – The Amen Corner;
‘Where Do You Go To My Lovely’ – Peter Sarstedt en ‘You Showed Me’ – The Turtles (compositie van Jim McGuinn en Gene Clark van The Byrds).
‘Dazed And Confused’ – Led Zeppelin;
‘Without Her’ – Herb Alpert & The Tijuana Brass (compositie van Nilsson); ‘I’d Rather Go Blind’ – Chicken Shack (een hele groep Britse muzikanten ontdekte de Amerikaanse blues zoals deze classic van Etta James uit 1968);
- 1 t/m 31 juli: Ik verblijf tijdens die maand in het gezin Farthing terwijl ik dagelijks in de voormiddag taallessen Engels krijg in de London High School for Foreigners. In de namiddag en ’s avonds waren we vrij! Het werd een prachtig verblijf in Londen met zomerse temperaturen van om en bij 30 graden Celsius!
- 3 juli: Muzikant Brian Jones (The Rolling Stones) wordt op 27-jarige leeftijd na een feestje thuis in zijn zwembad dood aangetroffen. De doodsoorzaak is nog steeds niet bekend. - 5 juli: In het Londens Hyde Park wordt een gratis concert gegeven door The Rolling Stones voorafgegaan door Third Ear Band, King Crimson, Screw, Alexis Korner's New Church, Family and the Battered Ornaments. Ik woon het concert bij i.p.v. naar de lessen te gaan. De menigte werd geschat tussen 250.000 en 500.000. Bij afloop was er in Londen alleszins een geweldig verkeersinfarct. Mijn ouders werden enkele dagen later al ingelicht van mijn afwezigheid per briefkaart!
Hierboven rechts is Mick Taylor te zien. Hij was voordien gitarist bij John Mayall's Bluesbreakers en verving nu de overleden Brian Jones. Hieronder een sfeerbeeld van het Hyde Park toen het op de middag van die bewuste dag 32 graden Celsius heet was!
- 20 juli: De Belgische wielrenner Eddy Merckx wint de Ronde van Frankrijk.
- 21 juli: Astronaut Neil Armstrong zet als eerste mens voet op de Maan, met Buzz Aldrin in zijn kielzog. Ruimtevaartuig: Apollo 11. Vier dagen later landen ze weer veilig op aarde. Dit onvergetelijk ogenblik maakte ik live mee op televisie samen met het Londens gezin Farthing!
- 9 augustus: In Los Angeles wordt actrice Sharon Tate, getrouwd met regisseur Roman Polański, samen met vier andere mensen vermoord door de Manson familie.
- 15 t/m 18 augustus: Het legendarisch driedaagse Woodstockfestival vindt plaats in Bethel, New York, met in totaal ruim 400.000 bezoekers en optredens van 24 bands. Al spoedig werd het betalend festival gratis want de organisatoren hadden niet zoveel volk verwacht. Ze werden gewoon overspoeld, letterlijk en figuurlijk want de regengoden waren ook van de partij!
- 1 september: Koning Idris van Libië wordt tijdens een verblijf in het buitenland afgezet door kolonel Qadhafi. - 29 september: Wereldpremière van de rockopera Tommy van The Who in het Concertgebouw van Amsterdam. - 27 november: Op die dag werd ik 18 jaar maar volgens de wet nog niet volwassen want daarvoor moest je toen 21 jaar oud zijn!
In het voorjaar van 1969 waren deze hits vaak op verschillende radiozenders te horen:
- ‘Wat heb je vandaag op school geleerd (Kleine Jan) – De Elegasten (een reactie op de politiek in België, m.n. de zogenaamde tweetaligheid van Brussel, Leuven Vlaams o.m. en een cover van ‘What Did You Learn In School Today?’, een protestlied van de Amerikaanse folkzanger Tom Paxton uit 1964. Hij had kritiek op de Amerikaanse regering, justitie, politiek en vooral de oorlogspolitiek!);
- ‘Days’ – The Kinks (uitgebracht in het najaar van 1968); - ‘Sorry Suzanne’ – The Hollies (er waren al geruchten dat het niet meer boterde tussen Graham Nash en de rest van de groep. Hij zou uitwijken naar de VS en een supergroep oprichten met David Crosby en Stephen Stills, ietwat later gevolgd door Neil Young!);
- ‘Toy’ – The Casuals; - ‘I’m A Gambler’ – Lace, een eenpersoonsband van muziekproducent Pete Dello. Hij was daarvoor werkzaam in de groep Honeybus;
- ‘Papa’s Got A Brand New Bag’ – Otis Redding (alweer een postume hit!); - ‘I Heard It Through The Grapevine’ – Marvin Gaye;
- ‘Spooky’s Day-Off’ – Swinging Soul Machine [deze Nederlandse soulgroep had Spooky (Iwan Groeneveld) als frontzanger. Toen deze een dagje vrijaf had nam de band deze geweldige instrumentale song uit met de toepasselijke titel! Hij zou in de jaren ’70 nog enkele hits scoren als de helft van het duo Spooky & Sue!]; - ‘Down Man’ – Brainbox (geschreven door gitarist Jan Akkerman en zanger Kaz Lux);
- ‘Touch Me’ – The Doors (dichter/zanger Jim Morrison op zijn best!) en ‘Let Me!’ – Paul Revere & The Raiders;
- ‘Hey Jude’ – Wilson Pickett (een fantastische cover van deze Lennon/McCartney-compositie overgoten met een soulsausje en met dank aan de geweldige gitaarklanken van Duane Allman!); - ‘Soul Deep’ – The Box Tops (soulmuziek gebracht door blanken werd al snel “blue eyed soul” genoemd!);
- ‘I’m Gonna Make You Love Me’ – Diana Ross & The Supremes & The Temptations (twee supergroepen uit Motown verenigden hun krachten!); - ‘Crimson & Clover’ – Tommy James & The Shondells (ik heb deze anekdote al vaak verteld: in die periode nam ik overal mijn transistorradiootje mee, ook bij familiebezoek. Toen deze single uit mijn transistor schalde dacht mijn vader zaliger dat de batterijen bijna plat waren. Hilariteit alom!);
- ‘Maybe Tomorrow’ – The Iveys (Nadat John Lennon, Paul McCartney en George Harrison enkele demo's gehoord hadden, werd een contract getekend bij Apple Records, het platenlabel van The Beatles. Niet lang daarna veranderden de jongens hun naam in Badfinger!); - ‘Something’s Happening’ – Herman’s Hermits (cover van ‘Luglio’, een Italiaans liedje geschreven door Giancarlo Bigazzi en Riccardo Del Turco, met een Engelse tekst van Jack Fishman en ook gecoverd door Joe Dassin als ‘Le petit pain au chocolat’ met een Franse tekst van Pierre Delanoé. De Engelse versie werd geproducet door Mickie Most en gearrangeerd door John Paul Jones, een basgitarist en sessiemuzikant van wie we nog zouden horen als lid van een legendarische rockband...);
- ‘Happy Heart’ – Petula Clark (oorspronkelijk slechts een b-kantje; melodie gecomponeerd door James Last!);
- ‘My World’s Beginning’ en ‘Happy Charly Madman’ – The New Inspiration;
- ‘Jupiter Child’ – Steppenwolf.
Maar de grootste schokbeweging in de muziekgeschiedenis was al bezig sinds september 1968. Toen gonsde het al van de berichten in de HUMO dat Jimmy Page als laatste was overgebleven in The Yardbirds. Hij kreeg de toestemming om een nieuwe groep op te richten onder de naam Jimmy Page & The New Yardbirds. Na een Scandinavische tour en zelfs een tijdje de achtergrondgroep van P.J. Proby te zijn geweest werd de naam van de band gewijzigd in Led Zeppelin. Tijdens de lessen esthetica mochten wij af en toe plaatjes naar school meebrengen en bespreken. Zo herinner ik mij de bespreking van de single ‘Good Vibrations’ van The Beach Boys, tot grote verbazing van de broeder Jezuïet die toen les gaf. Maar begin 1969 viel eenieders mond open van verbazing toen mijn klasgenoot Johan Devos uit Sint-Genesius-Rode binnenwandelde met onder zijn arm een elpee van Led Zeppelin en hij daaruit ‘Good Times Bad Times’ liet horen! Het hele album werd gevuld met folk en blues op een bedje van hevig gitaarwerk. Volgens sommigen het echte begin van de heavy metal, volgens anderen gewoon stevige rock. Deze elpee werd veelvuldig gedraaid op woensdagnamiddag op de RTBF-radio tijdens het programma Formule J en besproken door een vrouw waarvan de naam mij helaas niet meer te binnen schiet (ene Françoise?). De RTBF was op dat gebied veel vooruitstrevender dan de BRT want op dat ogenblik zwaaiden enkel de Vlaamse artiesten de plak op die zender samen met zeer commerciële popnummers uit de Angelsaksische wereld! Al brachten The Pebbles en The New Inspiration soelaas en al vlug zouden ze concurrentie krijgen uit Brussel door muzikanten die pop- en klassieke muziek zouden combineren. Maar daarover later meer!
