Mijn verblijf in Londen gedurende de maand juli 1969 als jongeman van 17 jaar en 7 maand was een rijke ervaring want nooit eerder had ik in zo’n multiculturele hoofdstad gewoond.
Carnaby Street en zijn hippe winkels en boetieks kende ik al snel op mijn duimpje net als het metronet. Elke 30 seconden kwam er een ander treintje aangereden dat in enkele ogenblikken bomvol zat. Het was er snikheet maar de gratis airco (alle raampjes open!) koelde alles af eens we begonnen te rijden.
De wijk Soho hebben mijn kameraden en ik (we woonden met z’n vijven niet zo ver van elkaar) enkele malen bezocht. Men had ons daarvoor nochtans gewaarschuwd want de vele stripteasetenten en discotheken hadden niet zo’n goede reputatie.
- ‘Big Spender’ uit de soundtrack van ‘Sweet Charity’ (1969).
In Londen kreeg ik ook de gelegenheid naar de bioscoop te gaan. Ik zag er eindelijk ‘The Graduate’ want in 1968 moest je daarvoor in België 18 jaar oud zijn en in Engeland was de leeftijdsgrens op 16 jaar geplaatst. Wat mij zeer verbaasde was het feit dat er gerookt mocht worden in de filmzaal!
Ons verblijf in het gastgezin hield in dat wij ontbijt en avondeten kregen en overnachting natuurlijk. ’s Middags moesten wij zelf voor onze lunch zorgen. Dat werd dan meestal een broodje of een snack bij Wendy’s waar op elk tafeltje een grote plastic tomaat stond gevuld met ketchup. De frietjes waren alleszins even lekker gebakken als in België. In een tijd zonder mobiele telefoons spraken wij met z’n vijven altijd af op een bepaald uur aan Piccadilly Circus.
Na het gratis concert in het Hyde Park waren er volgende hoogtepunten: de maanlanding in zwart/wit op televisie en de eerste overwinning van Eddy Merckx in de Ronde van Frankrijk in de kranten!
De populaire nummers van toen waren o.a.:
- ‘The Ballad of John & Yoko’/’Old Brown Shoe’ – The Beatles (wanneer wij naar de pub gingen speelden wij vaak de b-kant geschreven door George Harrison);
- ‘That Was Only Yesterday’ – Spooky Tooth en ‘Oh Happy Day’ – Edwin Hawkins Singers;
- ‘Dizzy’ – Tommy Roe en ‘Frozen Orange Juice’ – Peter Sarstedt (de opvolger van ‘Where Do You Go To My Lovely?’ die flopte in de Benelux);
- ‘I Threw It All Away’ – Bob Dylan en ‘Man Of The World’ – Fleetwood Mac;
- ‘My Way’ – Frank Sinatra (een magistrale bewerking van ‘Comme d’habitude’ van Claude François door Paul Anka!); - ‘Ragamuffin Man’ – Manfred Mann;
- ‘Love Me Tonight’ – Tom Jones en ‘My Sentimental Friend’ – Herman’s Hermits;
- ‘Dick-A-Dum Dum’ – Des O’Connor (het lijkt even of hij “dikke duim” zingt!);
- ‘Epitaph’/’The Court Of The Crimson King’/’21st Century Schizoid Man’ – King Crimson (te horen in het voorprogramma van de Stones in het Hyde Park Festival);
- ‘Space Oddity’ – David Bowie (tweede versie waarbij de oorspronkelijk akoestische song werd aangevuld met een mellotron. Bowie kreeg lucht van een nakende maanlanding en haastte zich naar de studio om zijn lied af te werken en uit te brengen! Adamo zorgde op het vasteland voor zijn eigen ode aan de maanlanding: ‘A demain sur la lune’);
- ‘Tommy Can You Hear Me?’/’I’m Free’ – The Who (uit de rockopera ‘Tommy’);
- ‘It Miek’ (soms ook ‘It Mek’) – Desmond Dekker & The Aces (de opvolger van ‘Israelites’); - ‘The Liquidator’ – The Harry J All Stars (instrumentale reggae!);
- ‘Je t’aime… moi non plus’ – Serge Gainsbourg & Jane Birkin (Gainsbourg was de breuk met Brigitte Bardot al snel te boven gekomen en nam een vernieuwde versie op van dit nummer dat binnen de kortste keren verbannen werd op de BBC en later ook een banvloek over zich heen kreeg van de paus!) – Het nieuwe koppel stond er wel mee op nummer één en in de plaats daarvan werd een instrumentale single gedraaid: ‘Love At First Sight’ van Sounds Nice (Met Chris Spedding op gitaar en Clem Cattini op drums (maar dat wist ik toen niet!).
Tot zover mijn herinneringen uit de maand juli 1969, nu bijna 51 jaar geleden!
