Het Eurovisiesongfestival 1969 was het veertiende Eurovisiesongfestival en vond plaats op 29 maart 1969 in Madrid, Spanje. Het decor werd ontworpen door Salvador Dalí. Van de 16 deelnemende landen wonnen vier zangeressen: Frankrijk (Frida Boccara met ‘Un jour, un enfant’), het Verenigd Koninkrijk (Lulu met ‘Boom bang-a-bang’, Nederland (Lenny Kuhr met ‘De troubadour’) en gastland Spanje (Salomé met ‘Vivo cantando’). Elk lied kreeg 18 punten, 11% van het totale aantal punten. Een unicum en het reglement werd dan ook tegen het daaropvolgend jaar aangepast. Met 13 punten werd Zwitserland vijfde, gevolgd door Monaco op de zesde plaats met 11 punten. Voor België zong Louis Neefs ‘Jennifer Jennings’ en haalde daarmee een zevende plaats met 10 punten.
Luister ook eens naar ‘Iris’ uit 1968, een minder bekend liedje van arrangeur Paul Quintens en tekstschrijver Philemon Van Cauwenbergh. Zij schreven het prachtig liedje ‘Iris’ (met een tekst in het Nederlands en het Engels!) waarmee hij in 1968 een liedjesfestival in Athene won. In het nummer is duidelijk zijn latere hit ‘Jennifer Jennings’ te horen! Orkestleider was de legendarische Francis Bay en even legendarisch was het moment waarop Louis Neefs zijn armen in de lucht gooide!
Lulu en Lenny Kuhr heb ik enkele dagen geleden al gepost, hier volgen dan de twee overige winnaressen: - ‘Un jour, un enfant’ – Frida Boccara en ‘Vivo cantando’ - Salomé
In 1969 was er naast Angelsaksische muziek ook nog Franse te horen, al werd het aandeel van Franse zangers en zangeressen steeds kleiner.
De invloed van de rockmusical ‘Hair’ liet zich voelen want haast iedereen liet zijn haar groeien en dat was aan de platenhoezen te zien!
Van mei 1969 tot februari 1970 speelde Julien Clerc in de zeer succesvolle Parijse uitvoering van de musical ‘Hair’, waardoor zijn bekendheid in Frankrijk sterk toenam. Maar ook in Wallonië en Brussel was hij bekend want ik herinner mij zijn singles ‘La Cavalerie’ uit 1968 en ‘La Californie’ uit 1969.
Frida Boccara was een Franse zangeres van Joods-Italiaanse afkomst. Toen zij het Eurovisiesongfestival won kende ik haar ook al van haar prachtig lied ‘Cent mille chansons’ uit 1968 dat in 1969 nog vaak op de RTBF-radio te horen was.
Via dezelfde zender leerde ik ook de Canadees Robert Charlebois kennen die een duet zong (een parodie) met Louise Forestier over de luchtvaartpionier: ‘Lindbergh’ (sic). Raymond van het Groenewoud zou hem in 1980 ook ontdekken door zijn compositie ‘J’veux de l’amour’ uit 1979.
Van René Joly zijn single ‘Chimène’ heb ik ook goede herinneringen overgehouden.
Verder hoor ik onderstaande liedjes uit het jaar 1969 nog altijd heel graag:
- ‘Désormais’ – Charles Aznavour en ‘Que je t’aime’ – Johnny Hallyday
- ‘Le Métèque’ – Georges Moustaki en ‘C’est extra’ – Léo Ferré
- ‘Le Responsable’ – Jacques Dutronc en ‘A demain sur la lune’ – Salvatore Adamo (hierop kom ik nog terug bij mijn notitie over Londen 1969)
Nog enkele populaire nummers uit de lente van 1969:
- ‘Seven Horses In The Sky’ – The Pebbles (uit 1968 maar nog altijd in de hitlijsten en op de radio in het voorjaar van 1969!) - ‘The 5th’ – Ekseption (de vijfde symfonie van Ludwig van Beethoven kreeg in Nederland een popjasje aangemeten!)
- ‘Time Of The Season’ – The Zombies (uit 1968 en de groep was in 1969 al gesplit wegens de teleurstellende verkoop van hun elpee ‘Odessey and Oracle’ (een drukfout die te laat werd opgemerkt want het moest eigenlijk “odyssey” zijn en de hoezen waren al gedrukt!) - ‘Pinball Wizard’ – The Who (uit de rockopera ‘Tommy’, geschreven door Pete Townshend, een hoogtepunt uit het muzikaal jaar 1969).
