- 1 t/m 31 juli: Ik verblijf tijdens die maand in het gezin Farthing terwijl ik dagelijks in de voormiddag taallessen Engels krijg in de London High School for Foreigners. In de namiddag en ’s avonds waren we vrij! Het werd een prachtig verblijf in Londen met zomerse temperaturen van om en bij 30 graden Celsius!
- 3 juli: Muzikant Brian Jones (The Rolling Stones) wordt op 27-jarige leeftijd na een feestje thuis in zijn zwembad dood aangetroffen. De doodsoorzaak is nog steeds niet bekend. - 5 juli: In het Londens Hyde Park wordt een gratis concert gegeven door The Rolling Stones voorafgegaan door Third Ear Band, King Crimson, Screw, Alexis Korner's New Church, Family and the Battered Ornaments. Ik woon het concert bij i.p.v. naar de lessen te gaan. De menigte werd geschat tussen 250.000 en 500.000. Bij afloop was er in Londen alleszins een geweldig verkeersinfarct. Mijn ouders werden enkele dagen later al ingelicht van mijn afwezigheid per briefkaart!
Hierboven rechts is Mick Taylor te zien. Hij was voordien gitarist bij John Mayall's Bluesbreakers en verving nu de overleden Brian Jones. Hieronder een sfeerbeeld van het Hyde Park toen het op de middag van die bewuste dag 32 graden Celsius heet was!
- 20 juli: De Belgische wielrenner Eddy Merckx wint de Ronde van Frankrijk.
- 21 juli: Astronaut Neil Armstrong zet als eerste mens voet op de Maan, met Buzz Aldrin in zijn kielzog. Ruimtevaartuig: Apollo 11. Vier dagen later landen ze weer veilig op aarde. Dit onvergetelijk ogenblik maakte ik live mee op televisie samen met het Londens gezin Farthing!
- 9 augustus: In Los Angeles wordt actrice Sharon Tate, getrouwd met regisseur Roman Polański, samen met vier andere mensen vermoord door de Manson familie.
- 15 t/m 18 augustus: Het legendarisch driedaagse Woodstockfestival vindt plaats in Bethel, New York, met in totaal ruim 400.000 bezoekers en optredens van 24 bands. Al spoedig werd het betalend festival gratis want de organisatoren hadden niet zoveel volk verwacht. Ze werden gewoon overspoeld, letterlijk en figuurlijk want de regengoden waren ook van de partij!
- 1 september: Koning Idris van Libië wordt tijdens een verblijf in het buitenland afgezet door kolonel Qadhafi. - 29 september: Wereldpremière van de rockopera Tommy van The Who in het Concertgebouw van Amsterdam. - 27 november: Op die dag werd ik 18 jaar maar volgens de wet nog niet volwassen want daarvoor moest je toen 21 jaar oud zijn!
In het voorjaar van 1969 waren deze hits vaak op verschillende radiozenders te horen:
- ‘Wat heb je vandaag op school geleerd (Kleine Jan) – De Elegasten (een reactie op de politiek in België, m.n. de zogenaamde tweetaligheid van Brussel, Leuven Vlaams o.m. en een cover van ‘What Did You Learn In School Today?’, een protestlied van de Amerikaanse folkzanger Tom Paxton uit 1964. Hij had kritiek op de Amerikaanse regering, justitie, politiek en vooral de oorlogspolitiek!);
- ‘Days’ – The Kinks (uitgebracht in het najaar van 1968); - ‘Sorry Suzanne’ – The Hollies (er waren al geruchten dat het niet meer boterde tussen Graham Nash en de rest van de groep. Hij zou uitwijken naar de VS en een supergroep oprichten met David Crosby en Stephen Stills, ietwat later gevolgd door Neil Young!);
- ‘Toy’ – The Casuals; - ‘I’m A Gambler’ – Lace, een eenpersoonsband van muziekproducent Pete Dello. Hij was daarvoor werkzaam in de groep Honeybus;
- ‘Papa’s Got A Brand New Bag’ – Otis Redding (alweer een postume hit!); - ‘I Heard It Through The Grapevine’ – Marvin Gaye;
- ‘Spooky’s Day-Off’ – Swinging Soul Machine [deze Nederlandse soulgroep had Spooky (Iwan Groeneveld) als frontzanger. Toen deze een dagje vrijaf had nam de band deze geweldige instrumentale song uit met de toepasselijke titel! Hij zou in de jaren ’70 nog enkele hits scoren als de helft van het duo Spooky & Sue!]; - ‘Down Man’ – Brainbox (geschreven door gitarist Jan Akkerman en zanger Kaz Lux);
- ‘Touch Me’ – The Doors (dichter/zanger Jim Morrison op zijn best!) en ‘Let Me!’ – Paul Revere & The Raiders;
- ‘Hey Jude’ – Wilson Pickett (een fantastische cover van deze Lennon/McCartney-compositie overgoten met een soulsausje en met dank aan de geweldige gitaarklanken van Duane Allman!); - ‘Soul Deep’ – The Box Tops (soulmuziek gebracht door blanken werd al snel “blue eyed soul” genoemd!);
- ‘I’m Gonna Make You Love Me’ – Diana Ross & The Supremes & The Temptations (twee supergroepen uit Motown verenigden hun krachten!); - ‘Crimson & Clover’ – Tommy James & The Shondells (ik heb deze anekdote al vaak verteld: in die periode nam ik overal mijn transistorradiootje mee, ook bij familiebezoek. Toen deze single uit mijn transistor schalde dacht mijn vader zaliger dat de batterijen bijna plat waren. Hilariteit alom!);
- ‘Maybe Tomorrow’ – The Iveys (Nadat John Lennon, Paul McCartney en George Harrison enkele demo's gehoord hadden, werd een contract getekend bij Apple Records, het platenlabel van The Beatles. Niet lang daarna veranderden de jongens hun naam in Badfinger!); - ‘Something’s Happening’ – Herman’s Hermits (cover van ‘Luglio’, een Italiaans liedje geschreven door Giancarlo Bigazzi en Riccardo Del Turco, met een Engelse tekst van Jack Fishman en ook gecoverd door Joe Dassin als ‘Le petit pain au chocolat’ met een Franse tekst van Pierre Delanoé. De Engelse versie werd geproducet door Mickie Most en gearrangeerd door John Paul Jones, een basgitarist en sessiemuzikant van wie we nog zouden horen als lid van een legendarische rockband...);
- ‘Happy Heart’ – Petula Clark (oorspronkelijk slechts een b-kantje; melodie gecomponeerd door James Last!);
- ‘My World’s Beginning’ en ‘Happy Charly Madman’ – The New Inspiration;
- ‘Jupiter Child’ – Steppenwolf.
Maar de grootste schokbeweging in de muziekgeschiedenis was al bezig sinds september 1968. Toen gonsde het al van de berichten in de HUMO dat Jimmy Page als laatste was overgebleven in The Yardbirds. Hij kreeg de toestemming om een nieuwe groep op te richten onder de naam Jimmy Page & The New Yardbirds. Na een Scandinavische tour en zelfs een tijdje de achtergrondgroep van P.J. Proby te zijn geweest werd de naam van de band gewijzigd in Led Zeppelin. Tijdens de lessen esthetica mochten wij af en toe plaatjes naar school meebrengen en bespreken. Zo herinner ik mij de bespreking van de single ‘Good Vibrations’ van The Beach Boys, tot grote verbazing van de broeder Jezuïet die toen les gaf. Maar begin 1969 viel eenieders mond open van verbazing toen mijn klasgenoot Johan Devos uit Sint-Genesius-Rode binnenwandelde met onder zijn arm een elpee van Led Zeppelin en hij daaruit ‘Good Times Bad Times’ liet horen! Het hele album werd gevuld met folk en blues op een bedje van hevig gitaarwerk. Volgens sommigen het echte begin van de heavy metal, volgens anderen gewoon stevige rock. Deze elpee werd veelvuldig gedraaid op woensdagnamiddag op de RTBF-radio tijdens het programma Formule J en besproken door een vrouw waarvan de naam mij helaas niet meer te binnen schiet (ene Françoise?). De RTBF was op dat gebied veel vooruitstrevender dan de BRT want op dat ogenblik zwaaiden enkel de Vlaamse artiesten de plak op die zender samen met zeer commerciële popnummers uit de Angelsaksische wereld! Al brachten The Pebbles en The New Inspiration soelaas en al vlug zouden ze concurrentie krijgen uit Brussel door muzikanten die pop- en klassieke muziek zouden combineren. Maar daarover later meer!
- 1 januari: Invoering van de postcode in België. Ik woonde toen in Watermaal-Bosvoorde, voor de post was dat Brussel 17. Onze nieuwe postcode werd dan ook 1170 Brussel en nog later 1170 Watermaal-Bosvoorde! - 1 januari: In België wordt het rijbewijs ingevoerd.
- 16 januari: De student Jan Palach steekt zichzelf in brand op het Wenceslausplein in Praag uit protest tegen de teruggedraaide hervormingen van de Praagse Lente. Hij overlijdt drie dagen later aan zijn verwondingen.
- 30 januari: Vanaf het dak van Apple Records geven The Beatles een laatste publieke optreden, tot de politie er een einde aan maakt.
- 9 februari: Eerste testvlucht van de Boeing 747. - 2 maart: De eerste vlucht (29 minuten) van de Concorde.
- 25 t/m 31 maart: Zeven dagen lang houden John Lennon en Yoko Ono een "love-in" in het Amsterdam Hilton Hotel.
- 29 maart: Op het Eurovisiesongfestival winnen vier landen: Frankrijk, Nederland, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Het reglement wordt later aangepast om dit unicum te vermijden. Louis Neefs wordt verdienstelijk zevende, net als in 1967.
- 30 maart: Eddy Merckx wint zijn eerste Ronde van Vlaanderen. - 23 mei: Eerste uitzending van de Hilversum 3 Top 30 met presentator Joost den Draaijer. De eerste nr.1-hit was ‘Israelites’ van Desmond Dekker & The Aces uit 1968. Een nieuwe muziekvorm is geboren: de reggae.
- 31 mei: Koning Boudewijn verricht de opening van de Kennedytunnel te Antwerpen.
Uitgebracht op 13 januari 1969: De LP ‘Yellow Submarine’ van The Beatles had op de b-kant enkele instrumentale nummers van George Martin uit de tekenfilm. Vele fans kochten daarom die elpee niet. Mijn favoriet is ‘March Of The Meanies’ dat vele jaren later op de radio werd gebruikt voor een wekelijkse bespreking van de laatste films.
Ik herinner mij de winter van 1968 – 1969 als een zeer streng seizoen. In januari 1969 stonden nog vele singles uit het najaar van 1968 in de hitlijsten zoals o.m. ‘Albatross’ van Fleetwood Mac, ‘Eloise’ van Barry Ryan, ‘Hair’ van Zen, ‘Ob-La-Di Ob-La-Da’ van The Marmalade, ‘Lily The Pink’ van The Scaffold, ‘Ain’t Got No-I Got Life’ van Nina Simone, ‘Going Up The Country’ van Canned Heat, ‘Just A Little Bit Of Peace In My Heart’ van The Golden Earrings, ‘Son Of A Preacher Man’ van Dusty Springfield, ‘Love Child’ van Diana Ross & The Supremes, ‘Build Me Up Buttercup’ van The Foundations, ‘Jesamine’ van The Casuals, ‘Only One Woman’ van The Marbles, ‘Race With The Devil’ van The Gun, ‘My Little Lady’ van The Tremeloes, ‘Casatschok’ van Dimitri Dourakine’, en ‘Blackberry Way’ van The Move. Op 30 januari 1969 voerden de Beatles de laatste openbare uitvoering van hun carrière uit met een onaangekondigd concert, gehouden vanaf het dak van hun hoofdkantoor van Apple Corps op 3 Savile Row, in het kantoor en de modewijk van centraal Londen. Het was geleden van augustus 1966 dat de Fab Four nog live hadden opgetreden. Al snel werd het optreden stilgelegd op bevel van de politie. Er deden in die periode vele geruchten de ronde dat The Beatles zouden splitten (meer en meer ruzies tijdens de opnames, de witte dubbele waarin de vier uiteen gegroeid waren, het optreden van John & Yoko in december 1968 tijdens het Rock & Roll Circus van The Rolling Stones, Paul die Linda Eastman had leren kennen en die het niet zo goed kon vinden met Yoko, enz.). Op mijn college was er een uitwisselingsproject opgestart om Engelse studenten naar België te laten komen in ruil voor Belgische naar Londen. Ik was al snel ingeschreven want ik hoopte stiekem een glimp op te kunnen vangen van mijn favoriete popgroep in de loop van de maand juli 1969.
Dit was er zoal te horen op de radio tijdens de maand januari 1969:
‘Lily The Pink’ – The Scaffold (met Mike McGear, de broer van Paul McCartney); ‘Ob-la-di Ob-la-da’ – The Marmalade (de platenmaatschappij van The Beatles bracht het lied ook uit in de Benelux maar niet daarbuiten!);
‘Angelina’ – Will Tura en ‘Send Me A Postcard’ – Shocking Blue;
‘Chewy Chewy’ – Ohio Express (een nieuw genre zag het levenslicht: de bubblegum!) en ‘Little Arrows’ – Leapy Lee;
‘See Saw’ – Aretha Franklin en ‘I’ve Got Dreams To Remember’ – Otis Redding (een postume hit voor de betreurde soulzanger!);
‘In Your Life’ – The Tower (met Boudewijn de Groot en Eelco Gelling op gitaar, maar dat wist ik toen nog niet!); ‘Red Red Wine’ – Peter Tetteroo (de zanger/gitarist van de groep Tee Set met een compositie van Neil Diamond, een grote solohit);
‘Softly, Softly’ – The Equals en ‘Nothing But A Heartache’ – The Flirtations;
‘Bluebirds Over The Mountain’ – The Beach Boys (dat nummer stond ook op het repertoire van Ritchie Valens) en ‘Listen To Me’ – The Hollies.
En als toemaatje George Martin met zijn orkest: ‘March Of The Meanies’.
De laatste loodjes wegen het zwaarst! Het jaar 1968 loopt op zijn laatste benen. Hieronder nog een allerlaatste reeks liedjes uit dat fantastisch muzikaal jaar (al dan niet op 45 of op 33 toeren).
- ‘Valleri’ – The Monkees en ‘Do It Again’ – The Beach Boys;
- ‘Delilah’ (met Elton John als achtergrondzanger, zo vernam ik pas onlangs!) en op de b-kant ‘Smile’ – Tom Jones;
- ‘The Ballad Of Bonnie And Clyde’ – Georgie Fame en ‘Bonnie And Clyde’ – Serge Gainsbourg & Brigitte Bardot waarschijnlijk onder invloed van de film ‘Bonnie & Clyde’ van regisseur Arthur Penn uit 1967;
- ‘Cry Like A Baby’ en ‘Choo Choo Train’ – The Box Tops (blue eyed soul uit Amerika);
- ‘Harper Valley P.T.A.’ – Jeannie C. Riley (een prachtige tekst over het schijnheilig gedeelte van Amerika: de lokale oudervereniging veroordeelt een moeder omdat ze te kort gerokt is! Bovendien houdt de jonge weduwe van het uitgaansleven!);
‘Feelin’ Alright?’ – Traffic (Joe Cocker zou er in 1970 een geweldige hit mee scoren) en‘Midnight Confessions’ – The Grass Roots;
- ‘Glass Onion’ en ‘Julia’ – The Beatles (uit de dubbele witte LP van de Fab Four);
- ‘The Weight’/’I Shall Be Released’ – The Band (The Hawks was als begeleidingsband van Bob Dylan veranderd van naam – de b-kant van deze geweldige single is een compositie van Dylan) – Uit de geweldige elpee ‘Music From Big Pink’;
- ‘Those Were The Days’ – Mary Hopkin (beschermelinge van Paul McCartney); - ‘Hey Jude’ – The Beatles: Een van de eerste singles die langer dan 7 minuten duurde. Tot mijn grote ergernis werd hij bijna nergens voluit afgespeeld. De b-kant ‘Revolver’ heb ik in een vorige notitie al besproken;
- ‘Eloise’ – Barry Ryan (geweldig epos van eind 1968 geschreven door zijn tweelingbroer Paul Ryan dat nog lang in 1969 zou doorklinken op de radio en hoge ogen gooien in de hitlijsten!);
De eerste composities uit de Musical Hair die hun weg vonden naar de hitlijsten:
- ‘Ain’t Got No-I Got Life’ – Nina Simone (uit de musical Hair); - ‘Hair’ – Zen (Deze Nederlandse band was een van de eerste groepen om uit de musical Hair te putten: ook nog een grote hit in 1969);
De LP ‘Hair’ was een revolutionaire weergave van de Broadway musical met hits tot diep in het jaar 1969. Het vinylalbum werd voor het eerst uitgegeven op 1 juni 1968.
Ik was net 17 jaar geworden in november 1968 en ik maakte mij op om de muziek uit het jaar 1969 te ontdekken!
Voor de goede orde: in onderstaande lijst staan sommige liedjes uit 1968 die niet voorkomen in mijn persoonlijke Top 3900 aller tijden. Maar ik moet ze wel vermelden omdat ik anders de tijdsgeest niet getrouw weergeef.
- ‘Congratulations’ – Cliff Richard (Verrassend 2de op het Eurovisiesongfestival na de Spaanse Massiel met haar ‘La la la’); - ‘Jedan Dan’ – Dubrovački Trubaduri (een verrassende meezinger uit Joegoslavië (nu Kroatië) dankzij het Eurovisiesongfestival!) Omdat het wedstrijdreglement destijds nog geen groepen toestond, werd hun lied Jedan dan door twee leden ervan gezongen: Luciano Kapurso en Hamo Hajdarhod¸ić. De rest van de groep zong wel mee op de achtergrond.
- ‘Abergavenny’ – Marty Wilde (lid van de Britse ploeg op de Knokke Cup) en ‘Tip-Toe Thru’ The Tulips With Me’ – Tiny Tim (eendagsvlieg!);
- ‘Don’t Stop The Carnival’ – Alan Price Set; - ‘Casatschok’ – Dimitri Dourakine en zijn orkest (Cover van ‘Katyusha’ uit 1938, een verrassende Europese hit van Belgische makelij achter wie Leo Caerts Sr schuilging, ex Will Tura toetsenist en de man ook achter ‘Eviva España’, maar dat is voor later!);
- ‘Kom uit de bedstee mijn liefste’ – Egbert Douwe (dj bij Radio Veronica, een piratenzender op zee – ook een notoire eendagsvlieg geproducet door Peter Koelewijn);
- ‘Dong-dong-di-ki-di-gi-dong’ en ‘Just A Little Bit Of Peace In My Heart’ (inspiratiebron: ‘MacArthur Park’) – The Golden Earrings;
- ‘Golden Earrings’ – Frans Krassenburg (de ex-zanger van The Golden Earrings probeerde het solo);
- ‘Mensen om me heen’ (uit de elpee ‘Picknick’) en ‘Waterdrager’ – Boudewijn de Groot;
- ‘Cinderella Rockefella’ – Esther & Abi Ofarim;
- ‘Suddenly You Love Me’ – The Tremeloes (een cover van een Italiaans liedje dat door vele artiesten in diverse talen werd opgenomen: ‘Zai Zai Zai van Ben Cramer in 1967; Cilla Black in 1968; en Joe Dassin met ‘Siffler sur la colline’, ook in 1968. Het origineel is van de Italiaan Riccardo Del Turco: ‘Uno Tranquilo’. Met dank aan Arnold Rypens voor de research.); - ‘Help Yourself’ – Tom Jones (ook al een Italiaans nummer uit het San Remo Festival);
- ‘Cinnamon’ – Derek (alias Johnny Cymbal, bekend van ‘Mr. Bass Man’ uit 1963);
- ‘The Legend Of Xanadu’ en ‘Last Night In Soho’ – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich;
- ‘Lazy Sunday’ – The Small Faces (een van de eerste popnummers gezongen in het Londens dialect, het cockney!)
1968 was het jaar waarin verschillende muzikale stijlen door elkaar op de radio te horen waren. Artiesten allerhande begonnen composities van grootmeesters Dylan, Lennon/McCartney en Brel gretig te coveren en voor het eerst kwam Canada in de schijnwerpers van de muziekwereld terecht dankzij Joni Mitchell en Leonard Cohen, al waren Paul Anka, The Band, Neil Young en anderen al een tijdje bezig. Opvallend feit: de Amerikaanse folkzangeres Judy Collins ontdekte de composities van Joni Mitchell en Leonard Cohen als eerste! In 1968 stak een nieuw fenomeen de kop op: de straatmuzikant (busker) Don Partridge die als een eenmansorkest twee grote hits scoorde!
- ‘I’ll Be Your Baby Tonight’ – Bob Dylan (uitgebracht als single op 27 december 1967 en begin 1968 veel op de radio te horen) en 'You Ain’t Goin’ Nowhere’ – The Byrds (compositie van Bob Dylan);
- ‘Blackberry Way’ – The Move (het antwoord van Roy Wood op ‘Penny Lane’);
- ‘Mother Nature’s Son’ en ‘Martha My Dear’ – The Beatles;
- ‘Hello, I Love You, Won’t You Tell Me Your Name?’ – The Doors en ‘Elenore’ – The Turtles;
- ‘Rosie’ en ‘Blue Eyes’ – Don Partridge;
- ‘My Name Is Jack’ en ‘Mighty Quinn (Quinn, The Eskimo)’ – Manfred Mann (compositie van Bob Dylan);
- ‘Young Girl’ en ‘Lady Willpower’ – Gary Puckett & The Union Gap;
- ‘I’ll Never Leave You’ – Tuesday Jackson (alias Nicole Croisille!); - ‘Seasons In The Sun’ – The Fortunes (‘Le Moribond’, compositie van Jacques Brel);
- ‘In The Wee Small Hours Of Sixpence’ en ‘Quite Rightly So’ – Procol Harum;
- ‘Love Is All Around’ – The Troggs en ‘Afterglow Of Your Love’ – Small Faces;
- ‘Suzanne’ en ‘So Long, Marianne’ – Leonard Cohen (de Canadese singer/songwriter had begin jaren ’60 op een klein Grieks eiland geleefd (Hydra) zodat Beatlemania hem volledig ontgaan was!);
- ‘Step Inside Love’ – Cilla Black (compositie van Lennon/McCartney); - ‘Blackbird’ – The Beatles (het sober gitaarspel werd in India aangeleerd door Donovan);
- ‘With A Little Help From My Friends’ (compositie van Lennon/McCartney): Voor de tweede maal nam de voormalige gasfitter Joe Cocker een lied van The Beatles onder handen. In 1964 was het ‘I’ll Cry Instead’ uit de soundtrack van ‘A Hard Day’s Night’. Zonder succes evenwel maar vier jaar later was het bingo met de hulp van gitaarwonder Jimmy Page en de toevoeging van Cockers oerkreet. Hij bracht een fenomenale versie van de song die hij van een uptempo nummer vertraagde tot een blues ballad. Hier werd muzikale geschiedenis geschreven!
In 1968 waren er vele muzikale stromingen te horen op de radio. Naast rocknummers waren er natuurlijk ook ontelbare melodieuze popliedjes of meezingers terug te vinden in de hitlijsten.
Mijn favorieten waren onder meer:
- ‘Words’ van de Bee Gees (heel verwarrende titel want dit was de opvolger van ‘World’);
- ‘I’ve Gotta Get A Message To You’ en ‘I Started A Joke’ – Bee Gees;
- ‘Only One Woman’ – The Marbles (geschreven door de Gibb Brothers) – Het duo kwam uit Australië en ‘Jesamine’ – The Casuals;
- ‘Everlasting Love’ en ‘Rainbow Valley’ – The Love Affair;
- ‘Girl Of Independent Means’ en ‘I Can’t Let Maggie Go’ – The Honeybus;
- ‘Callow-la-vita’ – Raymond Froggatt en prompt gecoverd door de Dave Clark 5 als ‘The Red Balloon’!
- ‘If I Only Had Time’ – John Rowles (een knappe vertaling van ‘Je n’aurai pas le temps’ van Michel Fugain) en de opvolger ‘Hush… Not A Word To Mary’. Twee knappe singles uit Nieuw-Zeeland.
- ‘Jennifer Eccles’ – The Hollies (waarschijnlijk het eerst popliedje waarin een meisje nagefloten wordt); - ‘Light My Fire’ – José Feliciano (een van de eerste covers van een nummer van The Doors);
- ‘Angel Of The Morning’ geschreven door Chip Taylor in 1967. De originele versie van Evie Sands flopte maar in 1968 hadden Merrilee Rush & The Turnabouts er een grote hit mee in de VS en in West-Europa was het P.P. Arnold die ermee scoorde!
- ‘Things’ – Nancy Sinatra & Dean Martin en ‘Laléna’ – Donovan;
- ‘I Close My Eyes And Count To Ten’ – Dusty Springfield; - ‘What A Wonderful World’ – Louis Armstrong (met een gesproken intro);
- ‘Wichita Lineman’ – Glen Campbell en ‘This Guy’s In Love With You’ – Herb Alpert (zonder zijn Tijuana Brass en gezongen!);
- ‘A Day In The Life Of A Fool (Manhã de carnaval)’ – Harry Belafonte en 'Honey’ – Bobby Goldsboro.
In de soulmuziek werden in de loop van het jaar 1968 ook enkele grote hits gescoord zoals o.m.:
- ‘I Don’t Know Why’ (soms ook ‘Don’t Know Why I Love You’) en ‘For Once In My Life’ – Stevie Wonder;
- ‘Save Me (part 1 & 2)’ – Julie Driscoll with Brian Auger & The Trinity (een cover van Aretha Franklin uit 1967) en ‘Since You’ve Been Gone’ – Aretha Franklin;
- ‘Dance To The Music’ en ‘Everyday People’ – Sly & The Family Stone;
- ‘Think’ en ‘I Say A Little Prayer’ – Aretha Franklin;
- ‘I Thank You’ – Sam & Dave en ‘Soul Drummers’ – Ray Barretto;
- ‘Son Of A Preacher Man’ – Dusty Springfield en ‘Who’s Making Love’ – Johnnie Taylor;
- ‘The Son Of Hickory Holler’s Tramp’ en ‘Little Green Apples’ – O.C. Smith;
- ‘Tighten Up’ – Archie Bell & The Drells en ‘Here Comes The Judge’ – Shorty Long;
- ‘The First Cut Is The Deepest’ {Cat Stevens} – P.P. Arnold en ‘Build Me Up Buttercup’ – The Foundations;
- ‘Love Child’ – Diana Ross & The Supremes en ‘Captain Of Your Ship’ – Reparata & The Delrons.
Als toemaatje nog enkele singles die niet echt soul, rock, of reggae zijn en daarom moeilijk ergens anders onder te brengen zijn dan onder de noemer popmuziek.
Zoals onder meer:
- ‘Give And Take’ van Brian: oorspronkelijk ‘Give A Little, Take A Little’ van Jimmy Cliff uit 1967 en in 1969 nogmaals uitgebracht. Niet echt ska of reggae want deze laatste muziekvorm brak pas laat in 1968 voorzichtig door.
- ‘Baby Come Back’ en ‘Hold Me Closer’ van The Equals. Afkomstig uit Guyana (Eddy Grant) en Jamaica (tweelingbroers Derv en Lincoln Gordon). De andere bandleden waren Pat Lloyd en John Hall. De bandnaam verwijst naar de gelijkheid binnen de groep van blanke en zwarte bandleden. Dit was de eerste multiraciale groep die enige erkenning kreeg in Engeland. Oorspronkelijk was ‘Baby Come Back’ de b-kant van ‘Hold Me Closer’ in 1966 tot enkele deejays uit West-Duitsland en Nederland het lied ontdekten en de band lokaal scoorde in 1967. In 1968 werd het alsnog een dikke nummer één in Engeland toen de single heruitgebracht werd! Geen reggae dus want hun genre wordt omschreven als poprock.
- ‘Ob-La-Di, Ob-La-Da’ van The Beatles, geschreven door Paul McCartney in een poging om een reggaenummer te schrijven. De titel betekent zoveel als "het leven gaat door". John Lennon had een hekel aan het nummer; hij noemde het "Paul's granny shit". Geen reggae dus maar wel een vrolijk popnummer. In 1969 had de Schotse groep The Marmalade een Britse nummer één met hun cover.
Popmuziek werd over het algemeen minder gepolijst en de flower power-elementen verdwenen al gauw als sneeuw voor de zon. Hierna dan ook een tweede reeks rocknummers met een ruiger kantje dan een gewoon popliedje. Je kan gerust stellen dat muziek in 1968 duidelijk evolueerde van rock-‘n-roll-beïnvloede liedjes naar rock.
- ‘Mony Mony’ – Tommy James & The Shondells en - ‘Sookie Sookie’ – Steppenwolf (origineel van Don Covay & The Goodtimers uit 1966);
- ‘Ring Of Fire’ – Eric Burdon & The Animals (oorspronkelijk een country/rock-‘n-rollnummer van Johnny Cash uit 1963) en ‘Suzie Q (Part 1 & 2)’ – Creedence Clearwater Revival (een cover van ‘Susie Q‘, een rockabilly nummer van de Amerikaanse gitarist Dale Hawkins uit 1957 – In januari 1968 werd de groepsnaam van The Golliwogs gewijzigd in Creedence Clearwater Revival, al snel afgekort tot Creedence en nog later in CCR.);
John en Tom Fogerty samen met Stu Cook en Doug Clifford veranderden de groepsnaam in januari 1968 van The Golliwogs naar Creedence Clearwater Revival en lieten hun haren en baard groeien!
- ‘Jumpin’ Jack Flash’ – The Rolling Stones en - ‘Keep On’ – Bruce Channel (Amerikaanse zanger die in 1961 scoorde met ‘Hey Baby’);
- ‘Hush’ (van Joe South) en ‘Kentucky Woman’ (van Neil Diamond) – Deep Purple;
- ‘Gypsy Eyes’ en ‘Crosstown Traffic’ – The Jimi Hendrix Experience (zie onderstaande links uiterst links);
Links boven zou de oorspronkelijke hoes geweest zijn met de goedkeuring van Jimi. Rechts werd de officiële hoes van het dubbelalbum in de Verenigde Staten.
Onderstaande hoes kwam uit in West-Europa zonder toestemming van Jimi. Hij kon er niet mee lachen. Zonder problemen werden er 19 meisjes gevonden die bereid waren bloot te poseren op een platenhoes. Bovendien werden enkele duizenden exemplaren in het Verenigd Koninkrijk verkeerd gedrukt: i.p.v. 'Electric Ladyland' stond er 'Electric Landlady' (sic) op de vinylplaat èn op de hoes. Dit zijn dan ook echte verzamelplaten geworden!
- ‘Nobody But Me’ – Human Beinz (origineel van The Isley Brothers uit 1962); - ‘Ride My See-Saw’ – The Moody Blues (een heel ander geluid dan ‘Nights In White Satin’!);
- ‘Hey Bulldog’ – The Beatles;
- ‘Back In The U.S.S.R.’ en ‘Birthday’ – The Beatles;
- ‘While My Guitar Gently Weeps’ – The Beatles (machtige compositie van George Harrison met uniek gitaarwerk van zijn boezemvriend Eric Clapton die toen in de supergroep Cream zat!) en ‘White Room’ – Cream.
Als toemaatje “The Rolling Stones Rock and Roll Circus”:
- Op 11 december 1968 organiseerden The Rolling Stones een concert in een circustent waar onder andere artiesten als The Who, Taj Mahal, Marianne Faithfull en Jethro Tull optraden. Het hoogtepunt werd gevormd door een optreden van supergroep The Dirty Mac, bestaande uit John Lennon, Yoko Ono, vioolvirtuoos Ivry Gitlis, Mitch Mitchell (drummer van The Jimi Hendrix Experience), Eric Clapton, en Stones-gitarist Keith Ri-chards. Oorspronkelijk zou de concertregistratie uitgezonden worden op de BBC, maar de Stones hielden de release om uiteenlopende redenen tegen. De band was niet tevre-den over de eigen inbreng, deels veroorzaakt door de zwaarverslaafde Brian Jones, en deels omdat men zich overstemd voelde door het explosieve optreden van The Who. Pas bijna dertig jaar later, in 1996, gaven de Stones toestemming om de film uit te brengen.
- Het project was grotendeels een idee van Stones-zanger Mick Jagger die naar nieuwe ma-nieren zocht om het publiek te bereiken. Samen met de producer Michael Lindsay-Hogg werkte Jagger het idee van de circusshow verder uit. De Stones en hun gasten traden op in de replica van een oude tent met vrienden en kennissen als publiek. Om 2 uur 's mid-dags startten de opnames, maar door de vele podiumwissels en technische problemen, duurden de opnames tot 5 uur de volgende ochtend. Naast de optredens treden verschil-lende bandleden tijdens de ingelaste pauzes op als circusartiesten.
- De opnames werden afgesloten met het Stones-nummer ‘Salt of the Earth’, dat samen met het publiek gezongen werd. Tevens was dit het laatste publieke optreden van Stones-gitarist Brian Jones, die een half jaar later onder nog steeds mysterieuze omstandigheden verdronk in zijn eigen zwembad.
- The Dirty Mac: ‘Yer Blues’. Ik had toen al een vermoeden dat The Beatles zouden uiteen-vallen… Mijn vermoedens waren dat de Fab Four na het meesterwerk ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ in 1967 uitgebracht te hebben moeilijk hetzelfde niveau zouden kunnen bereiken. De singles waren oké maar de dubbele witte elpee viel mij eerlijk ge-zegd ietwat tegen. Toegegeven: er zaten op de vier plaatkanten nog parels tussen maar zeker de helft had kunnen weggelaten worden. De grootste blunder volgens mij was het feit dat ‘While My Guitar Gently Weeps’ als b-kant van ‘Ob-La-Di, Ob-La-Da’ werd uitge-bracht, een poging van Paul McCartney om een reggaenummer te schrijven.
In 1968 was er ook een rock-‘n-roll revival! Zo werd de single ‘Rock Around The Clock’ van Bill Haley & His Comets uit de jaren ’50 opnieuw uitgebracht met een geweldige hit voor gevolg! Het lied werd geschreven in 1952 door Max C. Freedman en James E. Myers. De bekendste en meest succesvolle uitvoering van het nummer werd opgenomen in 1954 voor Decca Records. De originele volledige titel van het lied was ‘We Gonna Rock Around the Clock Tonight!’. Dit werd later ingekort tot ‘(We're Gonna) Rock Around the Clock’ en uiteindelijk tot ‘Rock Around The Clock’.
Ook Paul McCartney vond dat hij terug naar de basis moest gaan en geïnspireerd door zijn idool Fats Domino en een obscure plaat die hij in de kast van zijn vader had gevonden componeerde hij ‘Lady Madonna’. Fats Domino was meteen geflatteerd want hij nam op zijn beurt een versie op van die fantastische rocksong. De inspiratiebron was ‘Bad Penny Blues’, een instrumentale blues geschreven door Humphrey Lyttelton in 1956.
The Status Quo lieten het lidwoord in hun groepsnaam vallen en met de hulp van Marty Wilde (een oude rocker die succes had in de jaren ’50) scoorde de band een hit met ‘Ice In The Sun’ (geschreven door Marty Wilde en Ronnie Scott). Gedaan met psychedelische toestanden want zij turnden zich om tot een rockband waarvan de muziek gekarakteriseerd wordt door een sterke boogie- en boogiewoogiestijl.
Niemand minder dan The King of Rock & Roll, Elvis Presley, had besloten om een comeback te maken en dat heuglijk feit werd vastgelegd in een TV-film met als kers op de taart twee dikke hits met dank aan meestergitarist Jerry Reed: ‘U.S. Male’ en ‘Guitar Man’!
In feite had The Who al het voorbeeld gegeven tijdens hun optreden op het Monterey International Festival met hun cover van ‘Summertime Blues’ van Eddie Cochran. Een nieuwe groep genaamd Blue Cheer kwam op de proppen met een nog straffere versie waarvan sommigen zeggen dat dit de allereerste hard rock/heavy metal-single is. Paul McCartney zou iets later met ‘Helter Skelter’ ook geschiedenis schrijven, en die compositie was een reactie op ‘I Can See For Miles’ van The Who. Pete Townshend had in 1967 via de muziekpers laten weten dat hij de allerluidste song ooit had geschreven!
Burt Blanca was ook op de kar gesprongen met ‘Rock & Roll Is Good For The Soul’ onder het pseudoniem Winky Hawks en The Royal Showband Waterford scoorde met een twist genaamd ‘Hucklebuck’ (ook bekend van Chubby Checker), maar die twee singles heb ik al besproken in een vorige notitie.
Naast rock-‘n-roll was er in 1968 ook belangstelling voor rhythm & blues of gewoon blues:
- ‘Piece Of My Heart’ - Big Brother and The Holding Company (ft. Janis Joplin) (opgenomen door Erma Franklin, de oudere zus van Aretha, in 1967); - ‘I Can’t Turn You Loose’ – Chambers Brothers (Otis Redding zong dit al in 1965);
- ‘Love-itis’ en ‘World Of Love’ – Mandala (Een Canadese R&B en soulband);
Rhythm & Blues en soul uit Canada!
- ‘Get Ready (short version)’ – Rare Earth (de meer dan 20 minuten durende versie op LP zou in 1969 in de VS uitgebracht worden en een grote hit worden in 1970 in West-Europa. Het origineel is natuurlijk van The Temptations.); - ‘You Shook Me’ – The Jeff Beck Group (ft. Rod Stewart) (oorspronkelijk van Muddy Waters uit 1962);
- ‘On The Road Again’ en ‘Going Up The Country’ – Canned Heat (blues/boogieband);
- ‘Need Your Love So Bad’ – Fleetwood Mac (origineel van Little Willie John uit 1956) en ‘Yer Blues’ – The Beatles.
Flower Power en psychedelische ervaringen hadden er mede voor gezorgd dat meer en meer artiesten gingen experimenteren met hallucinogene middelen zodat men in 1968 gerust kon stellen dat zij gerookt hadden of geslikt en dat zij ze “soms zagen vliegen” of hadden ze te veel gedronken of gewoon gedroomd?
En dat vertaalde zich in leuke of minder leuke singles zoals o.m.:
- ‘2000 Light Years From Home’ van The Rolling Stones en ‘Prikkebeen’ van Boudewijn de Groot & Elly Nieman;
- ‘Journey To The Center Of The Mind’ van The Amboy Dukes en ‘Rainbow Chaser’ van Nirvana;
- ‘Cloud Nine’ van The Temptations en ‘Pictures Of Matchstick Men’ van The Status Quo;
- ‘I’m The Urban Spaceman’ van de Bonzo Dog Doo-Dah Band, door Paul McCartney onder het pseudoniem "Apollo C. Vermouth" geproduceerd en ‘Green Tambourine’ van de Lemon Pipers;
- ‘MacArthur Park’ van Richard Harris, een machtig epos geschreven door Jimmy Webb: “Someone left the cake out in the rain”. Wat had die kerel gerookt? en ‘The Pusher’ van Steppenwolf, een harde aanklacht tegen de verdelers van drugs;
- ‘Atlantis’ en ‘Hurdy Gurdy Man’ van Donovan;
- ‘Als de rook om je hoofd is verdwenen’ van Boudewijn de Groot; - ‘In-A-Gadda-Da-Vida’ van Iron Butterfly. Volgens de legende was de bandleider dronken of stoned en probeerde hij met een dubbele tong ‘In The Garden Of Eden’, de titel van het lied, aan de telefoon duidelijk te maken aan de producer. Het lukte hem maar half…
- ‘Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)’ van The First Edition (met Kenny Rogers); - ‘This Wheel’s On Fire’ van Julie Driscoll met Brian Auger & The Trinity, een formidabele compositie van Bob Dylan;
- ‘All Along The Watchtower’ van The Jimi Hendrix Experience, eveneens een geweldige compositie van Bob Dylan die Hendrix volledig naar zijn hand zette!
Geweldige cover met dank aan de fantastische componist/tekstschrijver Bob Dylan!
Vandaag trakteer ik jullie op een partijtje België - Frankrijk. Geen voetbal want dat is oorlog, maar wel muziek want die verzacht de zeden. Welke liedjes uit beide landen waren er in 1968 zoal te horen op de radio? Ook benieuwd? Hier komen ze dan. Veel luisterplezier!
- Jacques Dutronc – ‘A tout berzingue’ en Ann Christy – ‘Le garçon que j’aimais’
- Françoise Hardy – ‘Des ronds dans l’eau’ en The Pebbles – ‘Get Around’
- Gilles Dreu – ‘Alouette’ en The New Inspiration – ‘Mister Moody’
- Isabelle Aubret – ‘La source’ (Eurovisiesongfestival) en André Brasseur – ‘The Kid’
- Serge Gainsbourg & Brigitte Bardot – ‘Comic Strip’ en Winky Hawks (alias Burt Blanca) – ‘Rock ’n Roll Is Good For The Soul’
- Françoise Hardy – ‘Comment te dire adieu?’ {Serge Gainsbourg} en Brian & The Hi-Five – ‘Poinciana’
- Serge Gainsbourg – ‘The Initials BB’ en Jess & James with The J.J. Band – ‘Something For Nothing’ (de opvolger van ‘Move’)
- Serge Gainsbourg – ‘Requiem pour un c…’ (Met Michel Colombier uit de film Le Pacha) en Jacques Brel – ‘Vesoul’
- Will Tura – ‘20 minuten geduld’ {Shel Silverstein} en The New Inspiration – ‘I See No Reason Why’
- Jimmy Frey met The J.J. Band – ‘Zo mooi, zo blond en zo alleen’ {Tony & Wando Lam alias Jess & James – tekst Nelly Byl – productie Roland Kluger} en The Pebbles – ‘Seven Horses In The Sky’ (met een geweldig optreden tijdens Jazz Bilzen!)
Ook nog een hit in 1969!
Deze 20 nummers komen uit mijn persoonlijke Top 3900 Aller Tijden en daaruit blijkt dat Serge Gainsbourg voor Frankrijk het leeuwendeel van de composities voor zijn rekening nam. In België valt het op dat er in drie talen gezongen werd: het Nederlands, het Frans en het Engels. De stand werd uiteindelijk 12 voor België tegen 8 voor Frankrijk!
In 1968 werden vele instrumentale composities grote hits zoals o.m.:
- ‘Soulful Strut’ van Young-Holt Unlimited, de basistrack van ‘Am I The Same Girl’ waarmee Barbara Acklin een Amerikaanse hit zou scoren in 1969 en ‘The Champ’ van The Mohawks;
- ‘Hawaii Five-O’ van The Ventures en ‘An der schönen blauen Donau’ van Johann Strauss Jr. (uit ‘2001: A Space Odyssey’);
- ‘Camp’ van Sir Henry & His Butlers, een onwaarschijnlijk leuke eendagsvlieg uit Denemarken!
- ‘Soul Coaxing’, een instrumentale cover van ‘Ame câline’ van Michel Polnareff, uitgevoerd door het Raymond Lefevre Orchestra; - ‘Love Is Blue’ van Paul Mauriat & Orchestra, een instrumentale cover van ‘L’amour est bleu’ van Vicky (Leandros) uit 1967 (Eurovisiesongfestival);
- ‘Classical Gas’ van Mason Williams en - ‘A Day In The Life’, een instrumentale versie van die geweldige compositie van Lennon/McCartney, uitgevoerd door Brian Auger & The Trinity;
- ‘Nicky’s At The P.C.’/’Cousins Jack’ van The J.J. Band, de fantastische begeleidingsgroep van Jess & James!
- ‘Addio A Cheyenne’/’Man With A Harmonica’ van Ennio Morricone uit ‘Once Upon A Time In The West’;
- ‘Sabre Dance’ van Love Sculpture: Dave Edmunds het Welsh gitaarwonder tackelt de klassieke compositie van Aram Khachaturian, een Sovjet van Armeense afkomst! - ‘Theme from Elvira Madigan’ (uit de gelijknamige film) uitgevoerd door James Last & Orchestra (het pianoconcerto nr. 21, gecomponeerd door Mozart);
- ‘The Horse’ van Cliff Nobles & Co, gebruikt als jingle van de Veronica drive-in shows;
- ‘The Good, The Bad & The Ugly’ van Ennio Morricone uitgevoerd door het orkest van Hugo Montenegro; - ‘Once Upon A Time In The West’ van Ennio Morricone, ook nog een hit in 1969 en lang daarna;
- ‘Bullitt (Main Title)’ uit de gelijknamige film van Lalo Schifrin. De film werd in België pas uitgebracht op 30 januari 1969.
- ‘Albatross’ van Fleetwood Mac, een prachtig instrumentaal werk dat nog tot in 1969 zou nazinderen.
De volgende platen werden Top 3-hits in de Veronica Top 40 maar staan niet in mijn persoonlijke Top 3900 Aller Tijden:
• The Cats - Lea en Times Were When (wel twee geweldige plakkers op één tegel) • Toon Hermans - Mien, waar is mijn feestneus? (Carnavalskraker!) • Wim Sonneveld e.a. - De Kat Van Ome Willem (uit de TV-musical Ja zuster, nee zuster)
Belangrijke films uit 1968
• The Detective van Gordon Douglas met onder anderen Lee Remick en Frank Sinatra; • Le Pacha van Georges Lautner met Jean Gabin (muziek van Serge Gainsbourg); • Stay away Joe van Peter Tewskbury met onder anderen Elvis Presley en Joan Blondell; • Speedway van Norman Taurog met onder anderen Elvis Presley en Nancy Sinatra; • Live a little, Love a little van Norman Taurog met onder anderen Elvis Presley en Michele Carey; • 2001: A Space Odyssey van Stanley Kubrick met onder anderen Keir Dullea; • Once Upon a Time in the West (ook wel C'era una volta il west) van Sergio Leone met onder anderen Henry Fonda en Charles Bronson; • Planet of the Apes van Franklin Schaffner met onder anderen Charlton Heston en Kim Hunter; • Yellow Submarine, tekenfilm gebaseerd op muziek van The Beatles; • Bullitt van Peter Yates uit 1968 met Steve McQueen werd pas op 30 januari 1969 in België uitgebracht! • Rosemary's Baby van Roman Polanski met onder anderen Mia Farrow werd in Gent uitgebracht op 11 april 1969.
In 1968 was er naast schitterende muziek ook veel ontevredenheid. De jeugd kwam in opstand tegen het ouderlijk gezag. Zo begon januari met jongerenbetogingen in Leuven en elders in België (Leuven Vlaams – Walen buiten) i.v.m. de splitsing van de universiteit. Nog dat jaar werd Louvain-la-Neuve, een universiteitsstad in de Belgische provincie Waals-Brabant en onderdeel van de stad Ottignies-Louvain-la-Neuve, uit de grond gestampt. Louvain-la-Neuve ligt ongeveer 20 kilometer ten zuidoosten van Brussel en is specifiek gebouwd om de université catholique de Louvain te behuizen.
Vooral in Frankrijk kwamen de jongeren in opstand met een triest hoogtepunt in de maand mei. De betogingen waren daar veel gewelddadiger dan in België. In mei 1968 brak vanuit een studentenopstand een algemene staking uit over heel Frankrijk, de Parijse studentenrevolte genaamd. Ook in andere landen waren er grootschalige protesten. Al snel namen de gebeurtenissen bijna revolutionaire vormen aan, tot het protest uiteindelijk uitstierf na onderdrukking door de overheid. De manifestaties waren uniek omdat ze niet uitgingen van een bepaalde bevolkingsgroep, maar omdat ze etniciteit, cultuur, klasse en leeftijd overstegen. De proteststakingen waren vooral gericht tegen de "oude maatschappij" en traditionele moraliteit, waarbij vooral het onderwijssysteem en werkgelegenheid bekritiseerd werden. In Parijs namen deze opstanden zulke enorme vormen aan dat er straatgevechten ontstonden tussen betogers en politie.
1968 was over het algemeen een onrustig jaar waarin internationaal veel politieke revoluties en opstanden uitbraken, maar de politieke gevolgen uiterst klein waren. De gebeurtenissen hadden echter wel een enorme sociale impact. Er kwamen meer en meer protesten tegen de uitzinnige oorlog in Vietnam.
Met talrijke reacties in de popmuziek, zoals onder meer:
- ‘Paris, Mai’ van Claude Nougaro
- ‘Street Fighting Man’ van The Rolling Stones en ‘Revolution’ van The Beatles
- ‘A tout casser’ van Johnny Hallyday (uit de gelijknamige film) met gitaarwerk van Jimmy Page. Deze single is veel toepasselijker dan ‘Il est 5 heures, Paris s’éveille’ van Jacques Dutronc die vaak in documentaires over Mei 1968 te horen is! Maar het blijft een formidabel nummer natuurlijk!
- ‘America’ van The Nice, de voormalige begeidingsband van zangeres P.P. Arnold. Keith Emerson verbrandde bij het spelen van dit nummer de Amerikaanse vlag tijdens een van hun optredens, zeer tot ongenoegen van componisten Stephen Sondheim (tekst) en Leonard Bernstein (muziek) die vonden dat hun thema uit West Side Story verkracht werd! Volgens sommigen de eerste instrumentale protestsong ooit. In dit specifiek geval tegen de Vietnamoorlog.
De Praagse Lente (Pra¸ské jaro) is de naam die men geeft aan de periode in de Tsjecho-Slowaakse geschiedenis van januari 1968 tot 20 augustus 1968, toen Alexander Dubček het communistische Tsjecho-Slowakije een meer gematigde koers uitstuurde. Aan deze periode werd abrupt een einde gemaakt door de andere vijf leden van het Warschaupact, onder leiding van de USSR met de inval van hun troepen op 20 augustus 1968. De tv-beelden van de Russische tanks in Praag zullen mij altijd bijblijven… Ik denk dan vaak aan The Rascals (ondertussen waren ze volwassen geworden en was Young geschrapt in hun groepsnaam) met ‘People Got To Be Free’.
In Mexico-Stad werden de Olympische Zomerspelen geopend op 12 oktober 1968. 31 Afrikaanse landen boycotten de Spelen uit protest tegen de deelname van Zuid-Afrika. De sluitingsceremonie vond plaats op 27 oktober 1968. Tijdens hun medailleceremonie in het Olympisch Stadion in Mexico-Stad op 16 oktober 1968, staken twee Afro-Amerikaanse atleten Tommie Smith en John Carlos elk een zwart gehandschoende vuist op tijdens het spelen van het Amerikaanse volkslied, "The Star-Spangled Banner". Tijdens de prijsuitreiking verschenen de twee hardlopers zonder schoenen en met zwarte sokken aan op het podium. Ze droegen beiden één zwarte handschoen en Smith had een zwarte sjaal om zijn nek. De zwarte sokken zonder schoenen symboliseerden zwarte armoede in de Verenigde Staten. Hun zwarte handschoenen stonden symbool voor de Black Power beweging, die streefde naar gelijkheid tussen zwarten en blanken. De zwarte sjaal gaf de trots aan die de atleten voor hun ras voelden. Smith en Carlos gingen op het podium staan en terwijl de Amerikaanse vlag gehesen werd en het Amerikaanse volkslied werd gespeeld, hieven zij beiden een gebalde vuist op. Smith strekte zijn rechterarm uit wat stond voor Black Power, terwijl Carlos zijn gestrekte linkerarm de eenheid van zwarten symboliseerde. Het publiek reageerde met een luid boegeroep en begon de twee atleten uit te schelden: “nikkers moeten terug naar Afrika!” en “ik kan niet geloven hoe jullie nikkers ons behandelen nadat jullie van ons mogen meedoen aan de Spelen”. De protestactie zorgde eveneens voor veel kritiek vanuit de Olympische organisatie. Het Ameri-kaanse Olympische Comité (USOC) ontsloeg de twee atleten en ook het IOC veroordeelde het gebaar. “Het was een gewelddadige breuk met de fundamentele principes van de Olympische Spelen”, aldus een woordvoerder van het IOC. De actie werd echter toegejuicht door zwarte mensen wereldwijd en door hen werden de twee atleten gezien als helden.
Zilver was er voor de gewichtheffer Serge Reding (geboren in Oudergem!) in de klasse van de zwaargewichten (+ 90 kg). Bob Beamon kwam bij het verspringen tot 8,90 meter: een verbetering van 55 cm van het bestaande wereldrecord. De sprong sloeg de officials met verbazing. Om helemaal zeker te zijn controleerden ze de uitslag gegeven door het elektronisch meettoestel nog eens manueel met de decameter. Het record van Beamon hield stand tot 1991, toen Mike Powell 8,95 m sprong. De Amerikaan Dick Fosbury won met zijn spectaculaire "Fosburyflop" het hoogspringen en luidde daarmee een nieuw tijdperk in voor deze sport.
‘Mexico’ van de Brits/Canadese zanger Long John Baldry behaalde een 15de plaats in de Britse hitlijsten en kan bezwaarlijk een protestlied genoemd worden. Het is dan ook de spreekwoordelijke vreemde eend in de bijt…
Nadat Frankrijk onder president De Gaulle zich in 1966 had teruggetrokken uit de militaire samenwerking, besloot de NAVO te verhuizen uit Frankrijk. Sinds 1967 is de NAVO gevestigd in Brussel (Haren) op de plek van het voormalige vliegveld, aan de Bourgetlaan. Ondertussen is er een nieuwe locatie aan de overzijde van de Bourgetlaan (verhuizing 2017/2018). Het Supreme Headquarters Allied Powers Europe (SHAPE) is het militaire commandocentrum. Het is gevestigd in Casteau ten noorden van het Belgische Bergen, Henegouwen. Enkele zonen van Amerikaanse soldaten kwamen in 1968 bijeen en zij vormden de groep Les Irrésistibles en zij hadden een hit in België met een onweerstaanbare melodie: ‘My Year Is A Day’.
Verder nog enkele liedjes uit die woelige periode:
‘No Expectations’ – The Rolling Stones en ‘Sky Pilot’ – Eric Burdon & The Animals
‘Born To Be Wild’ – Steppenwolf en ‘Time Has Come Today’ – Chambers Brothers
‘No Time To Live’ – Traffic en ‘My World Fell Down’ – Sagittarius (gelegenheidsformatie van Gary Usher met o.a. Glen Campbell, Bruce Johnston en Terry Melcher, zoon van Doris Day).
21/7/1968 - Wielrenner Jan Janssen wint, als eerste Nederlander ooit, de Ronde van Frankrijk door in de afsluitende tijdrit de Belg Herman Van Springel uit de gele trui te rijden. Onze landgenoot eindigde tweede op 38 seconden. Een paar uur na de aankomst reed ik samen met een tiental jongeren in een autobus voorbij de Champs Elysées richting het zuiden van Frankrijk voor een vakantie in de Pyreneeën.
25/7/1968 - Op het atol Mururoa wordt de eerste Franse waterstofbom tot ontploffing gebracht.
De inval van het Warschaupact in Tsjecho-Slowakije vond plaats tussen 20 augustus tot 20 september 1968. Met deze aanval maakte de Sovjet-Unie een einde aan de hervormingen van de Praagse Lente. De Warschaupactlanden die de aanval uitvoerden waren naast de Sovjet-Unie Bulgarije, Hongarije en Polen. Van de inzet van troepen van de DDR werd op het laatste moment afgezien. De Warschaupactlanden Roemenië en Albanië namen geen deel aan de inval.
20/10/1968 - Jacqueline Bouvier, de weduwe van JFK, trouwt met Aristoteles Onassis, een rijke Griekse reder die een liefdesverhouding met de operazangeres Maria Callas had van 1959 tot 1968…
31/10/1968 - De Amerikaanse president Johnson kondigt aan dat de Verenigde Staten de bombardementen op Noord-Vietnam zullen stoppen.
5/11/1968 - Presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten: Richard Nixon wint met 43,4 % van de stemmen van Hubert Humphrey, die 42,7% behaalt. 13,5% gaat naar kandidaat George Wallace en 0,4% naar anderen.
27-11-1968 - Mijn 17de verjaardag!
Populaire muziek op 33 toeren:
• The Beatles - The Beatles (ook wel The White Album genoemd) • The Rolling Stones - Beggars Banquet • Pink Floyd - A Saucerful of Secrets • Elvis Presley - NBC TV-Special ELVIS/The '68 Comeback Special • Iron Butterfly - In-A-Gadda-Da-Vida (nog een ideale plaspauze voor de dj van dienst) • Jethro Tull - This Was (volgens John Lennon was dit het enige nieuwe geluid uit 1968) • Johnny Cash – At Folsom Prison (live) • Dr. John – Gris-Gris • Simon & Garfunkel – Bookends • The Band – Music From Big Pink • Blood, Sweat & Tears – Child Is Father To The Man • Fleetwood Mac – Fleetwood Mac (met de iconische hoesfoto van de vuilnisbak in het steegje) • Neil Young – Neil Young (debuutplaat na zijn vertrek bij Buffalo Springfield) • Electric Ladyland is het derde en laatste album van de Jimi Hendrix Experience, met een controversiële hoes die al snel vervangen werd.
Meer en meer artiesten begonnen de catalogus van Bob Dylan “te plunderen”, vooral ‘The Basement Tapes’ die hij samen met The Hawks (later The Band) had opgenomen in 1967. Het dubbelalbum zou pas in 1975 verschijnen. Julie Driscoll & The Brian Auger Trinity, Peter Paul & Mary, Manfred Mann, The Byrds, en Jonathan King, zouden er hun voordeel mee halen met knappe covers! Elvis Presley was zeer bedrijvig in films en plande een comeback op muzikaal gebied, hierbij geholpen door twee covers van de geweldige gitarist Jerry Reed! In de bioscoop was Ennio Morricone heer en meester want zijn composities werden gebruikt in de spaghettiwesterns van Sergio Leone. In de Verenigde Staten en over de hele wereld was het echter het orkest van Hugo Montenegro dat een fantastische hit had met ‘The Good, The Bad And The Ugly’! De film werd in de VS uitgebracht op 15 december 1966 maar in Gent pas op 25 augustus 1972. De geweldige muziek kende echter zo goed als iedereen. In 1968 werd er door sommige muzikanten ook veel geflirt met de duivel, toverkracht, spoken, en voodoopraktijken maar gelukkig waren er ook verwijzingen naar God! Denk maar aan liedjes van de Gun, de Stones, Arthur Brown, Jimi Hendrix, Steppenwolf, CCR, en de Jeff Beck Group. Zelfs een compositie van Paul McCartney werd later een inspiratiebron voor een moorddadige bende hippies...
Maar eerst nog enkele singles van vóór 1968 die enkele weken, maanden of zelfs jaren daarvoor waren uitgebracht.
Cream uit het najaar van 1967 en de Hucklebuck uit 1964/1965:
De singleversie uit begin 1968, niet die uit de soundtrack van 1967 en een spookachtig liedje:
Voodoorituelen en wie is er bijgelovig?
Het magisch busje komt zo en Screamin' Jay Hawkins achterna:
Adrian Gurvitz met een compositie als een kanon en dé kreet uit 1968 "I am the god of hell fire and I bring you..."!
Nog voodoo en Steppenwolf op een vliegend tapijt:
Een rare vent en sympathie voor Lucifer:
Holderdebolder of is het een roetsjbaan van Paul McCartney? Ringo kon er niet mee lachen...
Een beetje tegengif met Gilles Dreu en volgens mij kon alleen Jezus dit:
Een Spaanse smeekbede gebaseerd op Pachelbel zijn canon en de laatste voor vandaag was ook gebaseerd op dezelfde canon, haast religieuze muziek uit Griekenland, via Parijs want zij geraakten door een staking niet in Londen:
15/1/1968 - Leuven Vlaams kent zijn hoogtepunt als de Franstaligen bekendmaken te verhuizen. Er breken rellen uit onder de Franstalige studenten.
22/1/1968 - Première van de musical ‘Jacques Brel is alive and well and living in Paris’ in New York. 30/1/1968 - Tet-offensief, het Vietcong-offensief, dat tot juni zal aanhouden, gaat van start.
16/2/1968 - In Vietnam richt een Amerikaanse eenheid een bloedbad aan in My Lai.
April: In Rome komt een groep wetenschappers en ondernemers bijeen voor een bezinning op de vraagstukken van vervuiling, uitputting van hulpbronnen, armoede en bevolkingsgroei. Ze richten de Club van Rome op. 1/4/1968 - Het Hellend vlak van Ronquières wordt in gebruik genomen. Het is een scheepslift op het Kanaal Charleroi-Brussel. Het overbrugt het hoogteverschil met het Henegouws Plateau. 2/4/1968 - De jonge Duitsers Andreas Baader, Gudrun Ensslin en enkele anderen stichten uit protest tegen de Vietnamoorlog brand in twee warenhuizen in Frankfurt am Main.
4/4/1968 - Martin Luther King, de Amerikaanse strijder voor gelijke rechten voor blank en zwart, wordt te Memphis vermoord.
Martin Luther King staat hier naast Robert Kennedy die twee maand later ook zou vermoord worden!
6/4/1968 - Syd Barrett, oprichter van Pink Floyd, wordt vanwege zijn drugsgebruik en labiele gedrag uit de band gezet. De groep gaat verder met David Gilmour, die vanaf december 1967 reeds deel uitmaakte van de groep.
Mei: Grootschalige stakingen en studentenbetogingen in Frankrijk.
3/5/1968 - Amerikaanse en Noord-Vietnamese delegaties komen overeen vredesonderhandelingen te beginnen inzake de Vietnamoorlog. 4/5/1968 - De nieuwe Tsjecho-Slowaakse leiders moeten zich in Moskou verantwoorden voor hun beleid en krijgen de dringende raad, dit in overeenstemming te brengen met de lijn van de "broedervolken".
6/5/1968 - In het Parijse Quartier Latin vindt Bloedige Maandag plaats, een van de gewelddadigste dagen tijdens de studentenrevolutie.
10/5/1968 - De vredesonderhandelingen voor de Vietnamoorlog gaan formeel van start in Parijs.
3/6/1968 - Andy Warhol wordt neergeschoten in zijn woning in New York door Valerie Solanas, een actrice en schrijfster. Hij overleeft de aanslag ternauwernood.
5/6/1968 - De Amerikaanse presidentskandidaat Robert F. Kennedy wordt neergeschoten. Hij overlijdt de dag erna.
Muzikaal gezien bereiken drie platen uit eind 1967 de hitlijsten pas in januari 1968:
(Sittin’ On) The Dock Of The Bay, een postume hit voor Otis Redding die samen met de meeste leden van de Bar-Kays het leven liet in een vliegtuigcrash op 10 december 1967. Het lied, geschreven door Steve Cropper en Otis Redding was slechts een demo, vandaar het gefluit op het einde van het lied want er ontbrak nog een gedeelte.
Nights In White Satin van de Moody Blues uit 1967 begon nu pas aan zijn verovering van menige hitlijst en was een veelgevraagde slow in de toenmalige discotheken en danstenten.
De Small Faces en het fantastische ‘Tin Soldier’ met P.P. Arnold als achtergrondzangeres werden vanaf eind 1967/begin 1968 vaak op de radio gedraaid en op een prachtige manier vastgelegd in een videoclip van de Franse televisie tijdens het programma ‘Bouton Rouge’.
Kort samengevat was het jaar 1967 een succesjaar voor The Beatles. Opvallend waren ook de hippiebeweging (Monterey Pop Festival, flower power en de Summer of Love); de geweldige doorbraak van nieuwe bands zoals de Jimi Hendrix Experience, Procol Harum, en The Bee Gees; de definitieve doorbraak van de soulmuziek in West-Europa; en veel psychedelische muziek (met sitar en synthesizer als nieuwe instrumenten in de popmuziek). Artiesten allerhande begonnen composities van Randy Newman te coveren zoals Alan Price, Eric Burdon, Judy Collins, en Manfred Mann.
Hieronder nog een laatste reeks van 30 liedjes uit het jaar 1967:
Let’s Go To San Francisco – The Flower Pot Men (de lange versie werd in twee stukken geknipt en uitgesmeerd op kant A en kant B) en San Francisco (Be Sure To Wear Flowers In Your Hair) – Scott McKenzie (compositie van John Phillips)
The Flower Pot Men
The Rain, The Park And Other Things – The Cowsills White Rabbit – Jefferson Airplane (terug een hit in 1970 dankzij hun optreden op Woodstock 1969)
Baby I Need Your Loving – Johnny Rivers Zabadak! – Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (Het toppunt van nonsens maar wel een leuke melodie!)
It Must Be Him (cover van Seul sur son étoile van Bécaud) – Vikki Carr Let’s Live For Today – The Grass Roots
Het Monterey International Pop Festival was in feite de voorloper van Woodstock 1969.
(I’m Not Your) Steppin’ Stone – The Monkees Different Drum {Michael Nesmith} – The Stone Poneys (ft. Linda Ronstadt) (Geen hit in de Benelux maar wel een leuk weetje!)
I’ve Been A Bad, Bad Boy - Paul Jones (ex-frontzanger van Manfred Mann) Something’s Gotten Hold Of My Heart – Gene Pitney
For What It’s Worth – Buffalo Springfield (Amerikaans/Canadese supergroep met o.m. Neil Young, Stephen Stills, en Richie Furay) en Ode To Billie Joe – Bobbie Gentry
Days Of Pearly Spencer – David McWilliams I’m A Man - The Yardbirds (ft. Jimmy Page) (De studiomuzikant had zich in een band geïntegreerd en zou hem langzaam maar zeker naar zijn hand zetten en omdopen. Maar dat is voor later!)
Foxy Lady + Stone Free + Burning Of The Midnight Lamp – The Jimi Hendrix Experience
Western Union – Five Americans en Hush – Billy Joe Royal (een compositie van Joe South)
Le téléfon – Nino Ferrer en I Think We’re Alone Now – Tommy James & The Shondells
Purple Haze + Fire – The Jimi Hendrix Experience
Matthew & Son – Cat Stevens
Simon Smith And The Amazing Dancing Bear + The House That Jack Built – The Alan Price Set
Itchycoo Park – The Small Faces (met een nieuw geluid: “phasing”!) (Tin Soldier werd eind december 1967 uitgebracht maar scoorde pas begin 1968)
Nights In White Satin – The Moody Blues (ook nog een hit in 1968)
The Beatles waren in 1966 opgehouden met live optredens want uiteindelijk hoorden ze zichzelf niet meer zingen of musiceren op het podium, omringd door tienduizenden uitzinnige fans. Beatlemania bloedde langzaam maar zeker dood. Eind 1966 waren John, Paul, George, en Ringo de studio’s ingedoken om aan hun nieuwe elpee te werken. Zoals ik eerder al schreef kon George Martin niet wachten en begin 1967 werd de dubbelzijdige single ‘Penny Lane/Strawberry Fields Forever’ uitgebracht. In de maand mei volgde ‘All You Need Is Love’ met op de achterkant ‘Baby, You're A Rich Man’, oorspronkelijk een onafgewerkte song van John Lennon (“One of the Beautiful People”) waar Paul McCartney een refrein aan toevoegde. Met "beautiful people" bedoelde John de hippie beweging van de jaren ’60. George Harrison speelde het lied gedurende zijn bezoek aan de wijk Haight-Ashbury van San Francisco in augustus 1967, op het hoogtepunt van de zogenaamde “Summer of Love”. ‘All You Need Is Love’ werd speciaal geschreven voor het rechtstreekse, internationaal uitgezonden televisieprogramma Our World op 25 juni 1967, bij ons bekend onder de naam ‘Mundovisie’. Ik had het geluk dit programma rechtstreeks mee te maken in zwart/wit op de BRT. Dit was het eerste rechtstreekse programma dat via de satelliet werd uitgezonden, en wel in 26 landen. Het toonde beelden uit verschillende landen en er werd ook een bezoek gebracht aan de studio waarin The Beatles op dat moment bezig waren een nieuwe opname te maken. Het programma trok 350 miljoen kijkers. ‘All You Need Is Love’ begint met de eerste maten van La Marseillaise, ongetwijfeld om de televisiekijkers (en vooral de Fransen) te verrassen. Aan het slot tijdens de fade-out zingt Lennon een paar regels uit ‘She Loves You’. Een onvergetelijk moment voor een toen 15 ½- jarige fan!
De “Summer of Love” begon zowat in mei met het Monterey Pop Festival en vele artiesten nodigden de jeugd uit om af te zakken naar Californië en San Francisco in het bijzonder of zongen over het fenomeen. Denk maar aan Eric Burdon & The Animals, The Beatles, The Rolling Stones, The Bee Gees (‘Massachusetts’), The Young Rascals, The Jefferson Airplane, Buffalo Springfield, The Flower Pot Men, The Mamas & The Papas of Scott McKenzie. Nog een leuke anekdote over ‘Massachusetts’, een single die ik gisteren besprak. In die periode luisterde ik ook vaak naar de RTB (de Franstalige zender, omdat daar meer popmuziek te horen was dan op de BRT). De presentator van het jongerenprogramma Formule J was Claude Delacroix die een verschrikkelijk Frans accent had als hij Angelsaksische muziek moest presenteren! Het woord ‘Massachusetts’ kon hij niet uitspreken zodat hij uiteindelijk “mets tes chaussettes” zei (“doe je sokken aan!)…
All You Need Is Love + Baby, You’re A Rich Man + With A Little Help From My Friends + When I’m 64
She’s Leaving Home - Within You Without You
Een meesterwerk van Lennon/McCartney: A Day In The Life – The Beatles
Hippies op wandel...
Land van Maas en Waal – Boudewijn de Groot (een onverwachte carnavalskraker!) I Can See For Miles – The Who
The Beat Goes On – Sonny & Cher en I’ll Never Fall In Love Again – Tom Jones
Woman, Woman – The Union Gap en Up, Up And Away (In My Beautiful Balloon) – The Fifth Dimension
Op deze plek speelde George Harrison in 1967 zijn versie van 'Baby, You're A Rich Man'!
Don’t Sleep In The Subway – Petula Clark en Dedicated To The One I Love – The Mamas & The Papas
A Whiter Shade Of Pale (het toppunt van de “Summer of Love”) – Procol Harum Reflections Of Charles Brown – Rupert’s People (= Les Fleur de Lys + Adrian Gurvitz) {Air on a G String – Bach} De componist Rod Lynton herschreef “Charles Brown” gebaseerd op Bach maar zou dat hebben gedaan zonder ‘A Whiter Shade Of Pale’ te hebben gehoord. Pittig detail: Toetsenist Peter Solley, die bijdragen heeft geleverd aan Rupert’s People (die echter niet de eindmix haalden) trad later toe tot Procol Harum. Geen echte hit maar wel vaak gedraaid op sommige piratenzenders.
Homburg – Procol Harum en My White Bycicle – Tomorrow (Provo’s in Amsterdam – witte fietsen: let op het fietsbelletje omstreeks 54 seconden)
Groovin’ – The Young Rascals en Incense And Peppermints – Strawberry Alarm Clock
Ha! Ha! Said The Clown - Manfred Mann en Death Of A Clown – Ray Davies
People Are Strange + You’re Lost Little Girl – The Doors
Sweet Soul Music – Arthur Conley en Soul Finger – The Bar-Kays
Reflections – The Supremes (Motown goes psychedelic!)
Daydream Believer + A Little Bit Me, A Little Bit You – The Monkees
We Love You/Dandelion - The Rolling Stones
Let’s Spend The Night Together – The Rolling Stones (op de Amerikaanse tv moest Mick Jagger “some time” zingen!)
Hello, Goodbye/I Am The Walrus – The Beatles (uitgebracht eind november 1967, rond mijn 16de verjaardag!) Sinds jaar en dag is ‘I Am The Walrus’ mijn favoriete nummer één aller tijden in mijn persoonlijke Top-3900.
The Tremeloes braken zonder Brian Poole definitief door in 1967 met covers van geweldige nummers van The Four Seasons en Cat Stevens. The Move waren boegbeelden van de psychedelische rock en hun eerste hits ademden flower power uit.
De Nederlandse protestzanger Armand maakte deel uit van de hippiegeneratie en stond bekend als fervent gebruiker van cannabis. Oorspronkelijk was ‘Ben ik te min?’ een b-kantje in 1966 maar een jaar later stond hij daarmee wekenlang in de hitlijsten! Jeff Beck had The Yardbirds verlaten en onder invloed van platenproducer Mickie Most namen ze het popnummer ‘Hi Ho Silver Lining’ op. Een jaar later voegde Rod Stewart zich bij de groep en werd het geluid ruiger en bluesier. In 1967 waren er veel personeelswisselingen in diverse groepen: Stevie Winwood had The Spencer Davis Group verlaten en maakte nu deel uit van Traffic; Van Morrison maakte geen deel meer uit van Them en toch scoorden beiden in 1967 nog een grote hit!
The Kinks bleven hits aan de lopende band produceren en uit de Verenigde Staten kwamen er meer en meer soulplaten in onze hitparades terecht. Bécaud, Polnareff en Nougaro boden het hoofd aan de Angelsaksische invasie. Vader en dochter Sinatra bleven maar scoren. Tom Jones bleek geen eendagsvlieg te zijn in tegenstelling tot ene Keith die zong over menselijke temperatuur uitgedrukt in Fahrenheit of John Fred, een voormalige basketter die zich liet inspireren op een lied uit ‘Sgt. Pepper’…
Hieronder nog een serie geweldige liedjes uit het boeiend muzikaal jaar 1967:
Silence Is Golden + Here Comes My Baby – The Tremeloes
Flowers In The Rain + I Can Hear The Grass Grow – The Move
Time Seller – Spencer Davis Group en Ruby Tuesday – The Rolling Stones
From The Underworld – The Herd (Peter Frampton luidt de klokken!) Pictures Of Lily – The Who (het begrip “pin-up” uitgelegd door Pete Townshend)
Hi Ho Silver Lining – The Jeff Beck Group
Jackie – Scott Walker (machtige cover van ‘La chanson de Jacky’ van Jacques Brel) en Ben ik te min? – Armand
Autumn Almanac + Waterloo Sunset – The Kinks
John Lee Hooker – Johnny Rivers (de ideale plaspauze voor de toenmalige disc-jockey!) Gloria – Them (origineel een b-kantje uit 1964; toch nog een hit in 1967 dankzij de piratenzenders!)
Soul Man – Sam & Dave en Alabama Song (Whiskey Bar/Moon Of Alabama) – The Doors
Piece Of My Heart – Erma Franklin (het jongere zusje van Aretha!) Jimmy Mack – Martha Reeves & The Vandellas
Some Velvet Morning – Lady Bird – Nancy Sinatra & Lee Hazlewood
The World We Knew (Over And Over) – Frank Sinatra en L’important c’est la rose – Gilbert Bécaud
Ame caline – Michel Polnareff en Armstrong – Claude Nougaro (een ode aan Louis!)
I’m Coming Home + Detroit City – Tom Jones
Judy In Disguise (With Glasses) – John Fred & His Playboy Band [inspiratiebron: ‘Lucy In The Sky (With Diamonds)’]
98.6 – Keith (de menselijke temperatuur uitgedrukt in Fahrenheit!)
Sommige singles of elpees uit 1967 bleven nog maanden of jaren nadien in de belangstelling staan zoals ‘Sgt. Pepper’, ‘Judy In Disguise’, ‘John Lee Hooker’ van Johnny Rivers, en ‘Gloria’, een single die door vele generaties is gekend. Net zoals muziek uit het najaar van 1966 ook nog in 1967 best te pruimen was!
1967 was niet alleen een topjaar voor The Beatles maar het betekende ook de doorbraak voor vele groepen zoals o.m. The Bee Gees, The Doors, The Jimi Hendrix Experience, Pink Floyd, Traffic, The Box Tops, Cream en Eric Burdon & The Animals maar ook voor solo artiesten zoals Van Morrison, Cat Stevens, e.v.a. Er was ook plaats voor notoire eendagsvliegen zoals Keith West, Whistling Jack Smith, en Brenton Wood. Mijn bandopnemer draaide dan ook overuren!
New York Mining Disaster 1941 + To Love Somebody – The Bee Gees
The Letter – The Box Tops (de eerste Engelstalige single waarvan ik de tekst uit mijn hoofd kende!) Brown Eyed Girl – Van Morrison
Paper Sun + Hole In My Shoe - Traffic
Arme Joe + Heimwee naar huis – Will Tura
Alternate Title (Randy Scouse Git) – The Monkees
San Franciscan Nights + When I Was Young – Eric Burdon & The Animals
Ball And Chain – Big Brother And The Holding Company (featuring Janis Joplin) Everybody Knows – Dave Clark Five
Inch’ Allah – Adamo en Morning Dew – Tim Rose
I Was Made To Love Her – Stevie Wonder en Jimmy Mack – Martha Reeves & The Vandellas
Excerpt From A Teenage Opera – Keith West (Ik dacht oorspronkelijk dat deze single ‘Grocer Jack’ heette!) I Was Kaiser’s Bill Batman – Whistling Jack Smith
Gimme Little Sign – Brenton Wood en A Banda – Herb Alpert & The Tijuana Brass
I Fee Free – Cream (een van de eerste supergroepen: Jack Bruce - Eric Clapton - Ginger Baker, een power trio!)
Hey Joe + And The Wind Cries Mary – The Jimi Hendrix Experience
Pata Pata – Miriam Makeba en Light My Fire – The Doors
12:30 (Young Girls Are Coming To The Canyon) – The Mamas & The Papas How Can We Hang On To A Dream – Tim Hardin
Op het Europees front begon de lente nogal braafjes terwijl de muziekscene op het Noord-Amerikaans front openbarstte!
a) Eurovisiesongfestival (8 april 1967) Het Eurovisiesongfestival 1967 was het twaalfde Eurovisiesongfestival en vond plaats op 8 april 1967 in Wenen, Oostenrijk. Van de 17 deelnemende landen won het Verenigd Koninkrijk met het nummer ‘Puppet On A String’, uitgevoerd door Sandie Shaw op blote voeten! Het Groothertogdom Luxemburg werd vertegenwoordigd door ene Vicky en ‘L’amour est bleu’. Later bleek dit Vicky Leandros te zijn, een Duitse zangeres van Griekse komaf. Het prachtig liedje werd vierde. Haar nummer zou een jaar later een wereldhit worden in een instrumentale versie van het orkest van Paul Mauriat. Louis Neefs werd verdienstelijk zevende met ‘Ik heb zorgen’.
b) Knokke ’67 (11 mei 1967) Het Songfestival van Knokke (Frans: Coupe d'Europe de tour de chant; Engels: European Cup for Vocal Recitation), officieel de Europabeker voor zangvoordracht, kortweg Knokkefestival genoemd, was een zangcompetitie voor Europese landen die van 1959 tot 1973 jaarlijks werd gehouden in het casino van de kustplaats Knokke. In de jaren ‘80 werden nog vijf edities van de wedstrijd georganiseerd, ditmaal in een bescheidener versie onder de naam Knokke Cup.
De Belgische ploeg bestond uit Jimmy Frey, Lucky Jones, Marva, Claudia Sylva, en Ann Soetaert.
De ploeg uit het Verenigd Koninkrijk won in 1967: Lois Lane, Gerry Marsden (zonder zijn Pacemakers), Oscar, Dodie West, en Roger Whittaker (dé revelatie!). - Hits voor de Britse ploeg: ‘If I Were A Rich Man’; ‘Mexican Whistler’ van Roger Whittaker.
‘Gilbert Green’ (geschreven door Barry & Robin Gibb); ‘Please Let Them Be’ (geschreven door Tony Sheridan) van Gerry Marsden.
- Hits voor de Belgische ploeg:
Jimmy Frey: ‘Aan de overkant’; ‘Ik geloof’; ‘Als ’t ware rozen zijn’.
Marva: ‘Een eiland in groen en blauw’ (geschreven Rocco Granata & Phil Van Cauwenbergh); ‘Laat ons goede vrienden zijn’; ‘Het liedje van de zee’.
Anneke Soetaert: ‘Denk er nog eens over na’; ‘Ciao, adieu, bye bye…’.
Claudia Sylva: ‘Mon coeur qui bat’; ‘Tu’. Lucky Jones: ‘Tu ne dois pas t’en faire’; ‘Little darling’.
c) Monterey Pop Festival (16-17-18 juni 1967)
Het Monterey International Pop Music Festival vond plaats in 1967 op 16, 17 en 18 juni op de Monterey County Fairgrounds in Monterey, Californië. Er wordt geschat dat tussen de 55.000 en 90.000 bezoekers aanwezig waren op dit openluchtfestival waar toekomstige grote namen van de popmuziek hun (Amerikaanse) doorbraak hadden, zoals The Who, Jimi Hendrix, Janis Joplin en Ravi Shankar. Een en ander werd georganiseerd door Hollywood-producent Lou Adler, en door John Phillips van The Mamas and the Papas. Het was vanaf het begin de bedoeling van Hollywood dat er een documentaire over het evenement zou worden uitgebracht, en in 1968 kwam de film van D.A. Pennebaker dan ook in de bioscoopzalen.
Dat de synthesizer meer onder de aandacht van popmuzikanten kwam is ook een verdienste van het Festival. Robert Moog had er een demonstratiestand met zijn apparatuur laten plaatsen, die nogal wat bekijks trok. Het Monterey International Pop Music Festival wordt wel als het hoogtepunt van de “Summer of Love” beschouwd. Ik vernam pas later dat dit festival had plaatsgevonden, waarschijnlijk via de HUMO en ook dankzij Eric Burdon & The Animals die er een single over uitbrachten. Maar de muziek die op dat festival werd gebracht kende ik grotendeels wel!
Lijst van de optredens:
Vrijdag 16 juni 1967
• The Association • The Paupers • Lou Rawls • Beverly • Johnny Rivers • Eric Burdon & The Animals • Simon & Garfunkel
Zaterdag 17 juni 1967
• Canned Heat • Big Brother and the Holding Company (met Janis Joplin) • Country Joe and the Fish • Al Kooper • The Butterfield Blues Band • Quicksilver Messenger Service • Steve Miller Band • The Electric Flag • Moby Grape • Hugh Masekela • The Byrds • Laura Nyro • Jefferson Airplane • Booker T. & the M.G.'s • The Mar-Keys • Otis Redding
Zondag 18 juni 1967
• Ravi Shankar • The Blues Project • Big Brother and the Holding Company • The Group With No Name • Buffalo Springfield • The Who • Grateful Dead • The Jimi Hendrix Experience • Scott McKenzie • The Mamas and the Papas
Legendarische momenten op dat festival:
- wanneer Mama Cass het optreden bijwoont van Janis Joplin en haar begeleidingsband Big Brother and The Holding Company. Haar mond valt letterlijk open van verbazing… - bij de uitvoering van 'Wild Thing' van Chip Taylor (een hit voor The Troggs) door de Jimi Hendrix Experience. Bij het einde van zijn optreden steekt Hendrix zijn gitaar in brand en gooit ze aan diggelen… Jimi Hendrix bespeelt zijn gitaar met zijn tanden bij zijn versie van ‘Hey Joe’! - Pete Townshend van The Who vernietigt ook zijn gitaar door er hard mee op het podium te slaan!
Een knappe muzikale samenvatting van het hele festival:
De voorloper van het Woodstock Festival (1969)!
(wordt vervolgd) – Nog een fijne zondag en tot later!
