Op het Europees front begon de lente nogal braafjes terwijl de muziekscene op het Noord-Amerikaans front openbarstte!
a) Eurovisiesongfestival (8 april 1967) Het Eurovisiesongfestival 1967 was het twaalfde Eurovisiesongfestival en vond plaats op 8 april 1967 in Wenen, Oostenrijk. Van de 17 deelnemende landen won het Verenigd Koninkrijk met het nummer ‘Puppet On A String’, uitgevoerd door Sandie Shaw op blote voeten! Het Groothertogdom Luxemburg werd vertegenwoordigd door ene Vicky en ‘L’amour est bleu’. Later bleek dit Vicky Leandros te zijn, een Duitse zangeres van Griekse komaf. Het prachtig liedje werd vierde. Haar nummer zou een jaar later een wereldhit worden in een instrumentale versie van het orkest van Paul Mauriat. Louis Neefs werd verdienstelijk zevende met ‘Ik heb zorgen’.
b) Knokke ’67 (11 mei 1967) Het Songfestival van Knokke (Frans: Coupe d'Europe de tour de chant; Engels: European Cup for Vocal Recitation), officieel de Europabeker voor zangvoordracht, kortweg Knokkefestival genoemd, was een zangcompetitie voor Europese landen die van 1959 tot 1973 jaarlijks werd gehouden in het casino van de kustplaats Knokke. In de jaren ‘80 werden nog vijf edities van de wedstrijd georganiseerd, ditmaal in een bescheidener versie onder de naam Knokke Cup.
De Belgische ploeg bestond uit Jimmy Frey, Lucky Jones, Marva, Claudia Sylva, en Ann Soetaert.
De ploeg uit het Verenigd Koninkrijk won in 1967: Lois Lane, Gerry Marsden (zonder zijn Pacemakers), Oscar, Dodie West, en Roger Whittaker (dé revelatie!). - Hits voor de Britse ploeg: ‘If I Were A Rich Man’; ‘Mexican Whistler’ van Roger Whittaker.
‘Gilbert Green’ (geschreven door Barry & Robin Gibb); ‘Please Let Them Be’ (geschreven door Tony Sheridan) van Gerry Marsden.
- Hits voor de Belgische ploeg:
Jimmy Frey: ‘Aan de overkant’; ‘Ik geloof’; ‘Als ’t ware rozen zijn’.
Marva: ‘Een eiland in groen en blauw’ (geschreven Rocco Granata & Phil Van Cauwenbergh); ‘Laat ons goede vrienden zijn’; ‘Het liedje van de zee’.
Anneke Soetaert: ‘Denk er nog eens over na’; ‘Ciao, adieu, bye bye…’.
Claudia Sylva: ‘Mon coeur qui bat’; ‘Tu’. Lucky Jones: ‘Tu ne dois pas t’en faire’; ‘Little darling’.
c) Monterey Pop Festival (16-17-18 juni 1967)
Het Monterey International Pop Music Festival vond plaats in 1967 op 16, 17 en 18 juni op de Monterey County Fairgrounds in Monterey, Californië. Er wordt geschat dat tussen de 55.000 en 90.000 bezoekers aanwezig waren op dit openluchtfestival waar toekomstige grote namen van de popmuziek hun (Amerikaanse) doorbraak hadden, zoals The Who, Jimi Hendrix, Janis Joplin en Ravi Shankar. Een en ander werd georganiseerd door Hollywood-producent Lou Adler, en door John Phillips van The Mamas and the Papas. Het was vanaf het begin de bedoeling van Hollywood dat er een documentaire over het evenement zou worden uitgebracht, en in 1968 kwam de film van D.A. Pennebaker dan ook in de bioscoopzalen.
Dat de synthesizer meer onder de aandacht van popmuzikanten kwam is ook een verdienste van het Festival. Robert Moog had er een demonstratiestand met zijn apparatuur laten plaatsen, die nogal wat bekijks trok. Het Monterey International Pop Music Festival wordt wel als het hoogtepunt van de “Summer of Love” beschouwd. Ik vernam pas later dat dit festival had plaatsgevonden, waarschijnlijk via de HUMO en ook dankzij Eric Burdon & The Animals die er een single over uitbrachten. Maar de muziek die op dat festival werd gebracht kende ik grotendeels wel!
Lijst van de optredens:
Vrijdag 16 juni 1967
• The Association • The Paupers • Lou Rawls • Beverly • Johnny Rivers • Eric Burdon & The Animals • Simon & Garfunkel
Zaterdag 17 juni 1967
• Canned Heat • Big Brother and the Holding Company (met Janis Joplin) • Country Joe and the Fish • Al Kooper • The Butterfield Blues Band • Quicksilver Messenger Service • Steve Miller Band • The Electric Flag • Moby Grape • Hugh Masekela • The Byrds • Laura Nyro • Jefferson Airplane • Booker T. & the M.G.'s • The Mar-Keys • Otis Redding
Zondag 18 juni 1967
• Ravi Shankar • The Blues Project • Big Brother and the Holding Company • The Group With No Name • Buffalo Springfield • The Who • Grateful Dead • The Jimi Hendrix Experience • Scott McKenzie • The Mamas and the Papas
Legendarische momenten op dat festival:
- wanneer Mama Cass het optreden bijwoont van Janis Joplin en haar begeleidingsband Big Brother and The Holding Company. Haar mond valt letterlijk open van verbazing… - bij de uitvoering van 'Wild Thing' van Chip Taylor (een hit voor The Troggs) door de Jimi Hendrix Experience. Bij het einde van zijn optreden steekt Hendrix zijn gitaar in brand en gooit ze aan diggelen… Jimi Hendrix bespeelt zijn gitaar met zijn tanden bij zijn versie van ‘Hey Joe’! - Pete Townshend van The Who vernietigt ook zijn gitaar door er hard mee op het podium te slaan!
Een knappe muzikale samenvatting van het hele festival:
De voorloper van het Woodstock Festival (1969)!
(wordt vervolgd) – Nog een fijne zondag en tot later!
