Langzaam maar zeker brak de zomer door in West-Duitsland. En om eraan ter herinneren dat wij in dat land gelegerd waren kenden Duitse artiesten succes tot zelfs in België en Nederland. Op de radiozenders of op televisie kon je niet omheen Bernd Clüver of Cindy & Bert. Zelfs Demis Roussos en Vicky Leandros brachten hun Engelstalige hits uit in het Duits!
Chicory Tip probeerde vruchteloos hun succes van 'Son Of My Father' te evenaren met 'Good Grief Christina' en mijn schoonvader in spe wees mij op een nieuwe Vlaamse zanger die veel bijval kende met een lied dat als het ware op zijn lijf was geschreven: 'De Werkmens'. Ivan Heylen zou in 1974 een nog grotere hit scoren tot zelfs in Nederland! Maar de single waarmee de Britse soldaten in de Francisca Barracks ons figuurlijk om de oren sloegen was 'All Because Of You' van Geordie, een glamrockband uit Newcastle-upon-Tyne die het strakke intellectuele keurslijf van de hardrock verwisselde voor een mengsel van glam, hardrock en blues, overgoten met een Geordie-muziekstijl. Brian Johnson was de zanger met de venijnige stem die vanaf 1980 de zanger van de Australische hardrockband AC/DC zou worden.
Bij gebrek aan mogelijkheden om voor een weekend naar België te rijden werden mijn bezoekjes aan de discotheek van Rheindahlen (Hoofdkwartier van de NAVO) steeds vaker. In totaal kocht ik er een 150-tal elpees, gelukkig zonder B.T.W. Ik kocht er ook een Philips tuner voor een meer dan schappelijke prijs.
Ondertussen zijn we in de maand juni 1973 aanbeland. Het zou een prachtige zomer worden in Krefeld, West-Duitsland. Heel vaak zou ik niet meer thuis geraken. Groot was dan ook mijn verwondering toen ik op een zomerse dag van wacht was en na een halve dag mijn naam hoorde afroepen omdat ik bezoek kreeg. Het was mijn zus die toen in Düsseldorf werkte. Jammer genoeg kon Chantal er niet bij zijn want zij kreeg op haar werk geen vrijaf. Gelukkig nam een kameraad mijn dienst over en na mijn uniform ingeruild te hebben voor gewone kleren reden wij naar Düsseldorf, de hoofdstad van de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen gelegen aan de Rijn.
Op 21 juli 1973 werd de nationale feestdag uitbundig gevierd en Lucien en ik moesten als ober in de mess van de officieren ervoor zorgen dat alle dorstigen gelaafd werden. Muziek was er niet in de mess maar onderstaande hits weerklonken toen haast dagelijks in de ether! (wordt vervolgd)
Mijn eerste verlof sinds ik in West-Duitsland was gelegerd zat erop. Voor mijn terugkeer had ik besloten geen openbaar vervoer te nemen (bus en trein) want dat zou te veel tijd in beslag genomen hebben. Ik had afgesproken met mijn goede vriend André uit Leuven om met zijn auto terug te keren. Eerst moest ik in Leuven zien te geraken en mijn zus bracht mij samen met Chantal tot aan de plaats van afspraak. Even vóór middernacht reden wij het legerkamp binnen, net op tijd.
Enkele weken later sprak ik met een andere kameraad af die ook een auto had om "op Apollo te gaan". Een uitdrukking in het toenmalige Belgisch leger die betekende dat wij voor één dag of een weekend heen en terug naar België reisden, ook al was dat eigenlijk verboden. We zaten met vier in de wagen en de plaats van afspraak was Berchem, Antwerpen. Ik was tot daar geraakt met de trein en stond te wachten op een afrit van de snelweg richting Venlo. Het noodlot sloeg toe want een voorbijrijdende combi van de Rijkswacht stopte en smeerde ons allemaal een boete aan van 100 BEF, wat in die tijd een redelijk hoog bedrag was. Het was voor een tijdje gedaan met "op Apollo te gaan"!
En welke hits (zo vernam ik later) stonden er in de maanden mei/juni in de BRT Top 30 genoteerd of werden veelvuldig op de radio gedraaid? Je ontdekt het hieronder! (wordt vervolgd)
Door een quarantaine zaten wij vast in West-Duitsland. Eens de rodehondepidemie uit onze barakken was verjaagd repten we ons als de bliksem om op verlof naar huis te mogen.
We mochten onder geen beding in uniform ons kamp verlaten. Na een flinke voettocht van Sankt-Tönis naar het station van Krefeld vatte ik mijn tocht aan op vrijdagavond. Met de trein naar Keulen, even overstappen naar Luik en dan richting Brussel-Centraal met een twintigtal vinylelpees in mijn reistas. Bij een controle aan de grens kreeg ik het wel eventjes warm want die LPs waren gekocht zonder B.T.W. Gelukkig moest ik mijn tas niet openmaken want mijn militaire pas gaf mij een vrijgeleide. Naast de LPs zaten ook enkele flessen 4711 Eau de Cologne die ik tijdens mijn bezoekjes aan het Militair Hospitaal in Keulen had gekocht voor de hele familie. Overmand door vermoeidheid viel ik in slaap tot ik wakker werd in Charleroi. Ik heb dan maar vlug de eerstvolgende trein naar Brussel genomen en op zaterdagochtend was ik eindelijk thuis, in Oudergem.
Het Eurovisiesongfestival 1973 vond plaats op 7 april en dat is een van de weinige afleveringen die ik niet heb gezien. Nicole en Hugo kregen een tweede kans want in 1971 konden ze door geelzucht niet deelnemen. Helaas eindigden ze op de laatste plaats. Mijn favoriet was natuurlijk Cliff Richard die vóór het festival al een radiohit had en gedoodverfd werd als winnaar. Hij eindigde derde achter Mocedades en de nobele onbekende Anne-Marie David ging met de pluimen lopen! Mijn absolute favorieten van toen waren toch Timmy Thomas en 10cc.
Zoals ik eerder schreef was VDB tijdens mijn legerdienst Minister van Landsverdediging en hij zou dat nog jarenlang blijven. Al bij al viel onze taak van "cantinier" best mee. Lucien en ik moesten de kantine onderhouden terwijl onze kameraden op het telextoestel werkten of de wacht moesten houden. Na 17 uur waren zij dan vrij en moesten wij de dorstigen laven tot 22 uur.
De eerste zes weken mochten/konden we niet naar huis wegens een quarantaine door een uitbraak van rodehond. En in die tijd was een quarantaine 40 dagen en geen 14 dagen zoals tijdens de coronacrisis! De kantine hebben we een drietal keren voor een week moeten sluiten door een plaag van kakkerlakken. Eens alles ontsmet was mochten we de kantine opnieuw openen, tot grote vreugde van eenieder.
Uit de muziekinstallatie weerklonken o.a. The Buffoons, Daisy Dynamite, Blue Ridge Rangers (alias John Fogerty), Dizzy Man's Band, Dawn (dit Amerikaans trio zou de hele zomer op nummer 1 staan!) en mijn favorieten Paul McCartney & Wings! Veel Nederlandse bands want wij konden enkel naar Hilversum III luisteren. Op de Duitse zenders waren er volgens ons te veel schlagers te horen.
Eens onze compagnie gelegerd was in West-Duitsland werden de lessen Morse intensiever en bij de slagzin "The quick brown fox jumps over the lazy dog" moest ik steevast denken aan "Down By The Lazy River". Ook op "manoeuvre" gaan lag mij niet want dicht bij de Baltische Zee, bij temperaturen van meer dan 5 graden onder nul, kreeg ik last in mijn gewrichten zodat ik een behandeling kreeg in het Militair Hospitaal in Keulen.
Gelukkig was daar een oplossing en moest ik geen geheime boodschappen per telex meer ontcijferen en mocht ik met mijn kamergenoot Lucien uit Gent de kantine openhouden. Wij kregen het epitheton ornans "soldaat milicien cantinier" en mochten ook voor de muziek zorgen.
Wij kregen een budget ter beschikking in Duitse Marken om vinylplaten te kopen voor de kantine in het NAVO hoofdkwartier in Rheinhdahlen nabij Mönchengladbach. Uiteraard ook voor eigen gebruik en op eigen kosten. Tijdens die 8 maanden heb ik ongeveer 150 elpees gekocht want die waren goedkoper dan in België. Wij hoefden geen B.T.W. te betalen!
De hitmakers van toen waren o.m. The Osmonds, Elton John, The O'Jays, Middle of the Road, Alice Cooper, en vooral Gilbert O'Sullivan! (wordt vervolgd)
Januari en februari 1973 waren koude wintermaanden in België. Zo was het op 25 februari minimum -3,4 °C en maximum 5 °C in Ukkel, maar de gevoelstemperatuur lag veel lager. Gelukkig hadden we van het Belgisch Leger een rolkraag gekregen!
Langzaam maar zeker bereidden wij ons voor op onze afreis naar West-Duitsland waar de winter nog kouder was. Gelukkig konden we ons opwarmen aan heerlijke muziek zoals o.m. van Roberta Flack, Elton John, Earth & Fire, The Moody Blues, Mort Shuman, en vooral Thin Lizzy!
Twee maanden was onze opleiding in Mechelen al bezig. En nog eens twee maanden en we zouden ons kunnen klaarmaken om te vertrekken naar West-Duitsland. Meer bepaald naar de Francisca Barracks in de dennenbossen van Sankt-Tönis, Krefeld.
Op 1 januari 1973 traden het Verenigd Koninkrijk, Denemarken en Ierland toe tot de EEG. Op 15 januari 1973 kondigde de Amerikaanse president Nixon een opschorting aan van de offensieve acties tegen Noord-Vietnam vanwege de vorderingen bij de vredesbeprekingen in Parijs. Uiteindelijk zou de oorlog in Vietnam of Tweede Indochinese Oorlog, in het Westen meestal aangeduid als Vietnamoorlog en binnen Vietnam Amerikaanse Oorlog genoemd pas eindigen op 30 april 1975. Nixon, bijgenaamd "Trickie Dickie", trad op 9 augustus 1974 af toen zijn positie door het Watergateschandaal onhoudbaar was geworden.
Maar terug naar het begin van 1973 toen er allerhande muziek uit onze transistorradio's schalde zoals o.a. van Freddy Breck (ja, toen was Duitse muziek nog populair in België); Lou Reed; ELO (leuk detail: de grootvader van Ludwig van Beethoven kwam uit Mechelen); The Les Humphries Singers (ook gestationeerd in West-Duitsland); Demis Roussos; en niet in het minst de Strawbs: hun hit was geen ode aan de Europese Unie maar een heus vakbondslied!
In die periode was het schaken enorm populair dankzij kampioenen als Boris Spasski of Bobby Fischer. Ik leerde dan ook schaken dankzij mijn kameraad Theo. Tijdens onze vrije tijd werd er dan ook heel vaak geschaakt.
Maar er moest ook een nieuw alfabet aangeleerd worden: het NAVO spellingsalfabet, je weet wel: alfa, papa, tango, enz. ... Daarbovenop moesten we ook het morse alfabet onder de knie krijgen. Al snel wisten we dat ... --- ... voor S.O.S. stond. En alsof dat niet genoeg was moesten we ook zoveel mogelijk raak schieten op de schietstand met ons FAL geweer uit FN Herstal.
Maar gelukkig was er ook geweldige muziek zoals die van Nino Tempo & April Stevens, Elton John, Donna Hightower, Steely Dan, Chi Coltrane, en natuurlijk David Bowie!
Met Kerstmis 1972 was ik van wacht in de Baron Michel kazerne in Mechelen maar met Nieuwjaar 1973 mocht ik voor het weekend naar huis waar ik verwelkomd werd door Chantal, mijn ouders en mijn zus natuurlijk, maar ook door mijn speelkameraadje. Nog twee maanden opleiding en dan ging het avontuur voor acht maanden naar West-Duitsland.
In de muziek was er ook een nieuwe stroming die de kop opstak: de glamrock, met als boegbeelden Roxy Music, David Bowie, Gary Glitter, T. Rex, Lou Reed, Elton John, Alice Cooper, Slade, The Sweet, en Suzi Quatro.
En daar was hier en daar iets van te merken in de hitlijsten zoals 'Starman', 'Walk On The Wild Side', en 'Do You Wanna Touch Me'. Andere popmuziek kwam van Sharif Dean, Elvis Presley, en Stevie Wonder. (wordt vervolgd)
De hele dag rondsleuren met een FAL geweer van FN Herstal van iets meer dan 4 kg is niet altijd een pretje. Zowel tijdens de drill als tijdens manoeuvre oefeningen in Leopoldsburg. Ik zie er rechts nogal bleekjes uit en dat was door de koorts. 's Avonds stelde de legerarts bronchitis bij mij vast. Na een tiental dagen was ik weer gezond en wel. Gelukkig kon ik tijdens mijn rust genieten van prachtige muziek uit die zalige periode van eind 1972/begin 1973 zoals o.a. van Billy Paul, John Fogerty (Blue Ridge Rangers), Carly Simon, The Sweet, The Temptations en de sympathieke Little Jimmy Osmond!
Dag en nacht samenleven met een vijftiental jongens die uit bijna alle Belgische windstreken kwamen, het was geen sinecure. Maar echte problemen zijn er nooit geweest. Alle Vlaamse provincies waren goed vertegenwoordigd maar ook de toen enige tweetalige provincie Brabant met inbegrip van Brussel.
Zo waren André, Herman en Jean-Pierre uit Leuven, een Pajot van wie ik de voornaam vergeten ben en ikzelf uit Brussel op het appel; Oost-Vlaanderen was vertegenwoordigd door Jo uit Gent, Edwin, en William uit Aalst; West-Vlaanderen had Stefan uit Kortrijk en nog iemand die de pijp rookte uitgestuurd; uit Limburg kwam de stille Theo en Antwerpen was vertegenwoordigd door Eddy, nog iemand wiens naam ik vergeten ben en vooral Flor uit Puurs, de kleinste van de bende maar de luidruchtigste! We sliepen allen in stapelbedden en de slaapzaal moest te allen tijde kraaknet zijn want er kwamen regelmatig onaangekondigde controles.
Als er geen drill oefeningen op het programma stonden en wij vrije tijd hadden luisterden wij naar de transistorradio: een piepjonge Michael Jackson; de hilarische Dr. Hook & The Medicine Show; John & Yoko met hun kerstsingle; Bonnie St. Claire & Unit Gloria; Louis Neefs en Freddy Breck passeerden regelmatig de revue. Deze laatste herinnerde er ons aan dat wij op 1 maart 1973 zouden afreizen naar West-Duitsland. De feestdagen waren in aantocht en we mochten kiezen: de helft mocht met Kerstmis naar huis en de andere helft met Nieuwjaar. Ik koos voor de laatste feestdag en moest toen vaststellen dat Chantal mij een geschenkje had meegebracht: 'Happy Xmas (War is Over)', een single die pas na Nieuwjaar terecht zou komen in de Radio 2 Top 30.
Paul Vanden Boeynants, in de media en door hemzelf bijgenaamd 'VDB', was een Belgisch volksvertegenwoordiger, minister en premier. Als ondernemer was hij actief in de vleesindustrie. Ik heb nog nooit zoveel vleesbrood en worsten gegeten als toen in Mechelen. In januari 1972 werd Vanden Boeynants minister van Landsverdediging, een op dat moment klein departement met een bescheiden budget waar hij tot oktober 1979 zo goed als carte blanche krijgt.
VDB wilde dat België, in volle Koude Oorlog, voortaan zijn NAVO-verplichtingen nakwam en dat het Belgische leger dringend moest worden gemoderniseerd, ook in het kader van de EEG. En het was net daarom dat onze Pantserdivisie 13 BE Cie TTr in Krefeld werd ondergebracht onder NAVO-bevel: "Collaborando concordia" was de leuze. Wij zouden vanaf 1 maart 1973 samen met Engelsen, Schotten, en Canadezen verblijven in de Francisca Barracks, in het midden van de dennenbossen. De lokale bevolking was niet zo op onze aanwezigheid gesteld. Wij mochten daarom de basis niet verlaten in uniform en ons haar mocht ook niet te kort geknipt worden.
Maar eerst nog enkele hits van eind 1972 die niet noodzakelijk in de hitlijsten stonden maar wel hevig geplugd werden op diverse radiozenders.
Sommigen vonden toen verplichte legerdienst een verloren jaar maar ik leerde er omgaan met verschillende types van mensen uit alle lagen van de bevolking; een goede leerschool om later in het leven met een goede achtergrond in de maatschappij te staan. Burgerdienst had ik ook willen doen maar die duurde toen nog langer dan de legerdienst. Al bij al vond ik het een leerrijke ervaring. En als het wat te lastig werd om zo lang van huis te zijn en je geliefde niet te zien of te horen, was er nog de fantastische muziek die op onze kamer uit een transistor kwam zoals o.a. 'Sylvia's Mother'; 'Gudbuy T'Jane'; 'Crazy Horses'; 'Listen To The Music'; 'This World Today Is A Mess'; en 'Crocodile Rock'! (wordt vervolgd)
Met het openbaar vervoer van Oudergem naar Mechelen reizen was in 1972 geen sinecure. Met de bussen van de M.I.V.B. was het geen probleem want lijn 71 is druk bezet. Met de N.M.B.S. daarentegen moest je veel geduld hebben. Gelukkig reisde ik toen gratis want ik was soldaat milicien in opleiding. Vier maanden in Mechelen (Baron Michel Kazerne) en acht maanden in West-Duitsland (Sankt-Tönis, Krefeld). Leuke muziek van o.m. de Partridge Family, Millie Jackson, David Cassidy, 10cc, Rick Nelson & The Stone Canyon Band en de eendagsvlieg Smyle uit Nederland maakte mijn leven aangenamer. Bij deze laatste single dacht haast iedereen dat The Beatles weer samen waren!
Elk weekend mochten wij naar huis behalve toen wij op vrijdag enkele inentingen kregen tegen difterie-tetanus-kinkhoest. Daarvan kon je toch eventjes van de kaart zijn. Toen ik bronchitis kreeg moest ik ook op de ziekenboeg blijven overnachten. Op zolder nota bene, net onder een gebroken dakvenster ...
De heen- en terugreis naar de kazerne was in die dagen een hele bedoening: met bus 71 van Oudergem naar Brussel-Centraal en dan de trein naar Mechelen, uitstappen in Nekkerspoel.
We spraken af in een gezellig café rechtover de Baron Michel kazerne en luisterden nog een uurtje naar de muziek van die periode zoals o.a. John Lennon en Yoko Ono; Elvis; Don Rosenbaum; The Lovelets (een Belgische productie van Jean Kluger!); de megahit van Peter Skellern en de nog grotere hit van Gilbert O'Sullivan!
Drilloefeningen, in de pas lopen, dweilen op de kamer, aardappelen jassen en de wc's reinigen, dat was haast dagelijkse kost in de kazerne. Er was zelfs een rekruut die zich vrijwillig had opgegeven omdat hij Engels kende. De sergeant beval hem de gang te schrobben met een tandenborstel ...
Muziek hield ons recht in die minder aangename tijden zoals 'Someone' van Axis; Andy Williams en zijn 'Love Theme' ('Speak Softly Love') uit The Godfather; 'I'm On My Way' van de George Baker Selection; 'I'll Never Drink Again' van Alexander Curly (vooral populair bij de soldaten die met een kater waren opgestaan); Lynsey de Paul met haar grote hit 'Sugar Me'; en het hilarische 'Troglodyte (Cave Man)' van de Jimmy Castor Bunch.
Op 2 november 1972 werd ik onder de wapens geroepen: vier maanden opleiding in Mechelen (Baron Michel kazerne) en acht maanden in West-Duitsland (Sankt-Tönis, Krefeld).
Vreemd genoeg stonden er toen nog zomerse deuntjes in de BRT Top 30 zoals het trio Hobby Horse (een project van Tony Visconti, producer en echtgenoot van Mary Hopkin die meezong op de cover van 'Summertime Summertime' van The Jamies uit 1958); 'Un Canto A Galicia' van Julio Iglesias (heel de zomer op één!); 'Ensemble' van Art Sullivan; 'Mexico' van The Les Humphries Singers; 'Roberta' van Peppino di Capri; en -oh verrassing- 'I Put A Spell On You' van CCR, een machtige single uit 1968 die werd heruitgebracht n.a.v. het splitten van John Fogerty en zijn kompanen. Nog altijd een kippenvelmoment.
- 1 augustus: In de Verenigde Staten dient speciaal aanklager Jack Smith een federale aanklacht in tegen ex-president Donald Trump voor zijn rol bij de mogelijke poging tot het beïnvloeden van de uitslag van de presidentsverkiezingen in 2020 en de bestorming van het Amerikaanse Capitool in 2021.
- 4 augustus: Zware regenval veroorzaakt overstromingen en aardverschuivingen in het noorden van Slovenië. Zes mensen komen om.
- 8 augustus: In het zuiden van Portugal moeten vanwege grote bosbranden ca. 1400 mensen worden geëvacueerd. De brand begon in Odemira en heeft zich uitgebreid naar de onder toeristen populaire Algarve. Enkele duizenden hectaren gebied zijn inmiddels verwoest.
Vanwege de komst van een tyfoon worden alle 40.000 scouts op de 25ste Wereldjamboree in Zuid- Korea verhuisd van het kampterrein naar de hoofdstad Seoul, waar de Wereldjamboree verder zal doorgaan.
In de Oekraïense stad Pokrovsk vallen tientallen gewonden en doden door een Russische raketaanval op een woonwijk.
- 9 augustus: In de Franse plaats Wintzenheim vallen elf doden bij een brand in een aangepast vakantieverblijf voor gehandicapten. Er wordt een strafrechtelijk onderzoek ingesteld naar de eigenaar van het pand.
- 11 augustus: Het Hawaïaanse eiland Maui wordt geteisterd door hevige natuurbranden. De historische kuststad Lahaina wordt nagenoeg volledig verwoest. Tienduizenden inwoners en toeristen moeten vluchten. Er zijn honderden vermisten en meer dan 100 doden.
- 13 augustus: In de Chinese stad Xi'an vallen zeker 21 doden als gevolg van modderstromen. Enkele mensen worden nog vermist. In de Marokkaanse stad Agadir wordt de hoogste temperatuur ooit in het land geregistreerd: 50,4 °C. In een jademijn in Hpakant, in het noorden van Myanmar, raken tientallen mijnwerkers vermist nadat ze door een zware aardverschuiving een meer in worden gesleurd.
- 15 augustus: We vieren die dag de verjaardag van Chantal in beperkte familiale kring met onze zoon en zijn vrouw en onze twee kleinkinderen!
- 21 augustus: Onze lieve kleindochter is die dag exact één maand oud!
- 23 augustus: Jevgeni Prigozjin, hoofd van de Wagnergroep, overlijdt. Zijn privévliegtuig stort neer in Rusland. Samen met hem sterven negen mensen. Het is onduidelijk of het vliegtuig werd afgeschoten en of er een bom aan boord was. De wildste theorieën doen dan ook snel de ronde.
- 24-31 augustus: Onze straat wordt gedeeltelijk opengelegd in opdracht van Proximus. De kabels voor het nieuwe 5G netwerk worden in de stoepen gestopt.
- 28 augustus: Radiomaker en presentator Sven Pichal (vooral bekend als de Inspecteur op Radio 2) wordt aangehouden en belandt in de gevangenis van Turnhout op beschuldiging van het bezitten en verspreiden van kinderporno. Hij neemt per direct ontslag bij de VRT.
