Door een quarantaine zaten wij vast in West-Duitsland. Eens de rodehondepidemie uit onze barakken was verjaagd repten we ons als de bliksem om op verlof naar huis te mogen.
We mochten onder geen beding in uniform ons kamp verlaten. Na een flinke voettocht van Sankt-Tönis naar het station van Krefeld vatte ik mijn tocht aan op vrijdagavond. Met de trein naar Keulen, even overstappen naar Luik en dan richting Brussel-Centraal met een twintigtal vinylelpees in mijn reistas. Bij een controle aan de grens kreeg ik het wel eventjes warm want die LPs waren gekocht zonder B.T.W. Gelukkig moest ik mijn tas niet openmaken want mijn militaire pas gaf mij een vrijgeleide. Naast de LPs zaten ook enkele flessen 4711 Eau de Cologne die ik tijdens mijn bezoekjes aan het Militair Hospitaal in Keulen had gekocht voor de hele familie. Overmand door vermoeidheid viel ik in slaap tot ik wakker werd in Charleroi. Ik heb dan maar vlug de eerstvolgende trein naar Brussel genomen en op zaterdagochtend was ik eindelijk thuis, in Oudergem.
Het Eurovisiesongfestival 1973 vond plaats op 7 april en dat is een van de weinige afleveringen die ik niet heb gezien. Nicole en Hugo kregen een tweede kans want in 1971 konden ze door geelzucht niet deelnemen. Helaas eindigden ze op de laatste plaats. Mijn favoriet was natuurlijk Cliff Richard die vóór het festival al een radiohit had en gedoodverfd werd als winnaar. Hij eindigde derde achter Mocedades en de nobele onbekende Anne-Marie David ging met de pluimen lopen! Mijn absolute favorieten van toen waren toch Timmy Thomas en 10cc.
