Opgeborgen vondst uit jaren 70 veranderd kennis van de Bronstijd in Limburg. 

Het Zouwdal (het dal tussen Lanaken en Maastricht waar de Grote- en Klein Zouw haar weg zocht naar de Maas), is sedert de maand september de plaats van een grootschalig archeologisch project. i.v.m. het aanleggen van een ‘containerterminal’ ten behoeve van de ravitaillering van spoor 20, waarvan het grensoverschrijdend treinverkeer  in de jaren 90 werd stilgelegd.
Tot eind januari heeft de firma BAAC de gelegenheid de site te onderzoeken en in kaart te brengen. De vondsten die er gedaan worden dateren uit de Late Bronstijd. (Bronstijd ca. 2100-800 v. Chr.).

Belegeraars van Maastricht. 

Naast deze periode uit de prehistorie doet men uiteraard ook vondsten uit latere periodes zoals de achterblijfselen  van de Militaire stellingen ten behoeve van belegeringen van Maastricht.

Maastricht doet eveneens veelbelovend en belangrijk onderzoek in het Zouwdal.
Aan Nederlandse zijde in het Zouwdal  (Lanakerveld) heeft men in oktober eveneens een vooronderzoek gedaan en afgerond. Bij dit vooronderzoek is men gestoten op grondverkleuringen die meerdere periodes uit ons verleden te kennen geven. Van de eerste bewoners, Bandkeramiekers (Nieuwe Steentijdd ca.5.300 - 2.100 v. Chr.) tot de Merovingers  (ca. 400- 700 n. Chr) tot aan onze tijd, rond de gehuchten Smeermaas en Caberg. Hiermee is aangetoond dat de beide gehuchten vrijwel een constante bewoning hebben gekend.

Voormalig Lanakens grondgebied. 

Beide gehuchten hebben tot aan de afscheiding tussen België en Nederland tot de gemeente Lanaken behoord en gingen bij het verdrag van Londen toebehoren aan de nieuw gevormde gemeente Oud Vroenhoven, Caberg in zijn geheel en een belangrijk deel van Smermaas. De grens ging toen gelegd worden op een kanonsafstand ver van de  Oude Vestingstad Maastricht. De beste landbouwgronden van de gemeente Lanaken gingen toen over met de eigenaren naar Nederlands grondgebied. Eigenlijk een voordeel voor de gemeente Lanaken op dit moment want, waar de kosten nu 500.000 euro belopen voor het onderzoek, zouden de kosten van het totale onderzoek een veelvoud van deze kosten bedragen.  Het is nu wachten op het definitieve onderzoek aan Nederlandse zijde.

Opmerkelijk en belangrijke vondst in Midden Limburg(Nl) 

In Nederlands Limburg heeft een vinder, van belangrijke archeologische gebruiksvoorwerpen uit de Late Bronstijd die hij ontdekte bij een ontgronding in Midden Limburg, als ‘onbelangrijk’ in kartonnen dozen op zijn zolder opgeslagen.  Ze worden nu onderworpen aan een onderzoek en men spreekt van een herziening van de kennis over de Late Bronstijd in Limburg.

Limburgs Museum presenteert belangwekkende vondst uit de bronstijd Smidse uit Midden-Limburg

20 december 2008 - Aan het eind van de jaren zeventig ontdekte iemand uit Midden-Limburg bij een ontgronding een grote hoeveelheid bronzen gebruiksvoorwerpen en brokken brons. In de veronderstelling dat het niet zoveel voorstelde, werd de vondst op zolder opgeborgen. Daar bleef ze meer dan een kwart eeuw liggen. Onlangs kreeg een archeoloog de stukken onder ogen en waarschuwde het Limburgs Museum in Venlo. De voor onbeduidend gehouden vondst, bleek van grote wetenschappelijke betekenis. Voor het eerst in Nederland - maar ook in België en het Duitse Rijnland - zijn de restanten gevonden van een smidse uit de bronstijd.

Het gaat om negentig gebroken bronzen werktuigen en wapens die gereed waren om te worden omgesmolten. Maar het meest bijzonder waren de ruwe bronzen brokken. Ze blijken afkomstig te zijn van een eerdere smelting van bronsschroot en afkomstig uit een prehistorische ‘hoogoven’. Dergelijke sporen van bronsbewerking ontbraken tot deze ontdekking geheel. De vondsten in Midden-Limburg veranderen in één klap het traditionele beeld dat archeologen hadden van de inheemse bronsproductie en -bewerking.

De spectaculaire bronstijdvondst werd vanmorgen voor het eerst gepresenteerd en is te zien in het Limburgs Museum in Venlo van 21 december 2007 tot en met 16 maart 2008.

Uit de Late Bronstijd (ongeveer 1000 voor Christus) zijn vondsten van lokaal gefabriceerde bronzen werktuigen algemeen bekend. Zeer zeldzaam zijn de sporen van bronsbewerking, zoals gietproppen en een enkele gietmal. Op grond van die gegevens was tot nu toe de gedachte dat het om een zeer kleinschalige productie ging. Dat de bronstijdsmid alleen maar enkele objecten maakte en geen series. De Midden-Lmburgse vondst verandert deze visie radicaal. De nu teruggevonden hoeveelheid omgesmolten brons en voorwerpen gereed om te worden omgesmolten, wijzen op de fabricage van tientallen werktuigen. Die moeten over een groot gebied verspreid zijn geraakt.

De vondsten zijn door het Limburgs Museum aangekocht en zullen de komende tijd intensief en multidisciplinair bestudeerd worden door het Limburgs Museum in samenwerking met de Universiteit Leiden.

Limburgs Museum

Keulsepoort 5

5811 BX Venlo

tel 077 352 21 12

web www.limburgsmuseum.nl

open

dinsdag tot en met zondag 11-17 uur

gesloten op maandagen, 25 december, 1 januari en van 2 tot en met 5 februarI aanstaande in verband met carnaval

http://www.angelfire.com/me/ij/stein.html
Ook in Stein waar een belangrijke opgraving heeft plaatsgevonden decenia geleden is een museum waar artefacten uit de periode van Bandkeramiek tot Merovingers te bekijken zijn.
http://www.angelfire.com/me/ij/stein.html
En hopenlijk zullen de artefacten uit het Zouwdal op termijn te bezichtigen zijn in Maastricht en Lanaken.

We stevenen op de winter af. ’s Nachts begint het al te vriezen en in hoog België is er al eens sneeuw gevallen voor een dag met voor de snelleren onder ons wintersport. De Herfst is een van de kleurrijkste jaargetijden  en geeft prachtige foto’s. Paddenstoelen hebben hun sporen weerom verspreid over grotere afstanden. Men zegt zelfs tot honderden kilometers voort gedragen door de wind. Merkwaardige verspreiding. Andere paddenstoelen oefenen een aantrekkingskracht uit op insecten en laten de sporen via hun darmstelsel transporteren.

Herfst is ook de tijd dat er maar weinig daglicht is en dat vermindert tot aan de lichtwende rond kerstmis, want dan komt er dag na dag weer een beetje daglicht bij. Deze periode kregen wij vroeger steevast voor het slapen gaan de befaamde levertraan. Een stinkend goedje dat een lange nasmaak had. Een vinger op de neus, ons moeder vulde een lepel van dat verfoeilijke goedje dat zij dan  in onze monden stak en wij het in een slik verorberden. Bah! Maar nu wij ouder zijn denken wij toch wel dat het ons goed gedaan heeft die portie vitamine D. Nu worden er van alle smaakjes aan toegevoegd om het beter te kunnen slikken.

Genoten van de Krekel (bijnaam voor Paolo Bettini)? Anders ik wel. Verguist in Duitsland, waar zelfs de topman Eddy Mercks niet welkom was. Een rechtzaak nodig was voor Bettini, de regerende wereldkampioen, om te mogen starten. Maar hij, die kleine grote man was de triomfator in Stutgart, de stad die hem een startverbod op wilde leggen legde zijn stempel op de wereldkampioenschap 2007.
Ik mocht hem zeer kort benaderen in Lanaken tijdens een dagkoers. Bettinis is een man met charisma.
Il Grillo deed de koers en de wielerwereld alle eer aan.
.

Vijfendertig jaar Bestaan ze deze Muzikanten. Reckheim zal dan ook zondag a.s. het middelpunt van muziekminnende mensen worden. Alle Rekemenaren en Groot Lanakenaren zijn dan ook van harte welkom op hun Vijfendertig bestaan dat gevierd wordt in het mooiste stedeke van Vlaanderen, 'Oud Reckheim'. Het weer is hun gunstig gestemd volgens de laatste berichten.

Tekst van hun website overenomen.  http://users.skynet.be/reckheimer/
In 1972 kwamen enkele werknemers van OPZ-Rekem op de idee om een personeelsfanfare op te richten en dit om het verblijf van de patienten zo aangenaam mogelijk te maken.

Na een dirigent gevonden te hebben  konden de eerste repetities gegeven worden. Deze gingen door in een lokaal van het domein “Reckheim”.

 In het begin beperkten zich de optredens uitsluitend tot de verschillende verpleegafdelingen. Het was voor de patienten een feest als de personeelsfanfare op bezoek kwam. Na enkele jaren werd er aan uitbreiding gedacht. Verschillende muzikanten van de Kon.Fanfare St.Cecilia kwamen ons versterken. Met de steun van de toenmalige directie en de sociale dienst werden er verschillende instrumenten gekocht.

In 1984 nam Robby Vossen het dirigeerstokje over. De benaming ‘OPZ-band’ veranderde in ‘Reckheimer Musikanten’.

Regelmatig wordt er deelgenomen aan verschillende blaasfestivals en wedstrijden en dit met goed resultaat. Ook worden er optredens verzorgd in het buitenland o.a. in Tsjechie, Duitsland en Nederland.
De foto van het hart van Oud Rekem is genomen van uit een Heli.

SLaK dat staat voor Samenwerking Lanakense Kunstenaars.

Onder toenmalig CD&V-Schepen voor Cultuur Theo Manders werd de aanzet gegeven tot de vereniging van kunstenaars en werd het streven opgenomen in het cultuurbeleidsplan. Er werd  een commissie beeldende kunst in het leven geroepen..

• Commissie Beeldende Kunst

"Alle Lanakense kunstenaars hebben we via een oproep in Attent opgenomen in een databank. Vanuit deze groep is er een commissie beeldende kunstenaars samengesteld.

Een eerste initiatief is,kunstenaars de kans geven om in openbare gebouwen (gemeentehuis, cultureel centrum, bibliotheek, muziekacademie) hun werken tentoon te stellen. Momenteel loopt er op diverse locaties dus permanent een tentoonstelling en dit project zal blijven lopen zolang er vanuit de kunstenaars hiervoor belangstelling bestaat.

In de toekomst willen we een geschikte lokatie uitbouwen waarin niet alleen de tekenacademie zal worden ondergebracht, maar die ook dienst kan doen als 'ontmoetingsruimte' voor alle Lanakense Kunstenaars".
 Theo Manders.

Anno 2007 zullen er van hun werken te bezichtigen zijn in Openbare gebouwen van Lanaken.

U kunt terecht in ‘het gemeentehuis’, ‘het Cultureel Centrum’, ‘de bibliotheek’ en de ‘Academie voor Muziek en Woord’.
Verschillende Lanakense kunstenaars  volgen daar elkaar op en dat tot eind 2008 enkele zelfs tot Begin 2009.

Voor informatie hieromtrent kunt U terecht bij. Cultureel Centrum, Aan de Engelse Hof 10 Lanaken alle werkdagen van 8u tot 12u en 13u tot 17u.

Tel: 089/739851

Er loopt nu een overzichtstentoonstelling in de Museumkerk van 10 tot 26 augustus 2007.

Openingsuren maandag tot vrijdag van 13u tot 17u en zondag van 14u tot 18u.

Senioren Lanaken niet achter de geraniums

Wie denkt dat de senioren  (zowel dames als heren) achter de Geraniums blijven zitten heeft het mis. In Lanaken hebben ze een bloeiende Petanque vereniging waarin een groot aantal senioren hun spelletje meespelen. Achter de school Sparrendal hebben zij hun honk. Zowel binnen als buiten zijn er meerdere banen aangelegd.  Tijdens de wedstrijd, die wij bezochten, begon het te regenen maar daar zetten de bruingetaande mannen en vrouwen het spel niet stil voor, onder de paraplu's ging men verder. De Petanquers van Neerharen en Rekem maken eveneens gebruik van de mogelijkheid om op het terrein van Sparrendal te oefenen. De oudste dame is al over de 80 en dat wil wel wat zeggen.

Sinds 1984 bestaat de club, die vorig jaar naar 3e provinciale promoveerde. Enkel de Veteranen  spelen nog in vierde.

Elke dinsdag en vrijdag wordt er getraind.
Jeuke Hermans is de man die een van de oprichters was, toen de bestaande club Relax door een bestuurstwist in tweeën werd gesplitst. Jeuke die beter bekend is als, Jeuke van Sieke van de Bekker, troffen we tijdens een wedstrijd voor 50-plussers, aan in de kantine. Jeuke was in zijn beroepsleven leraar houtbewerking in KTA2 in Tongeren. Samen met Martin van Geneugden(voorzitter), Noel Schobben en Magda Gybels begonnen zij de Petanqueclub Sparrendal. Over twee jaren zullen zij hun 25 jarig jubileum vieren.
Voor een fotoverslag van ons bezoek kunt u terecht bij
www.lanakencdenv.be
Zin om mee te doen. Ga dan eens langs op een van die trainingsdagen en laat U overtuigen om deel te nemen aan deze gezellige sport.

Als het paardenevenement gedaan is, ga ik nog een colaatje pikken op het terras. Als ik daarna huiswaarts wil keren, om al die foto’s te gaan bekijken en bewerken, zie ik een ouder koppel aan een tafeltje zitten, waarvan ik de man herken als Hubert Panis. In lanaken is hij beter bekent als Bérke  de vroeger secretaris van  ACV Lanaken. Bérke en Clara wonen aan de Waterstraat.

.

Ik ga bij hun aan tafel zitten en raak met hen in gesprek. Clara, zo heet de wederhelft van Bérke wordt mijn gesprekspartner. Dit komt eigenlijk doordat Bérke een achttal jaar geleden een herseninfarct heeft gehad. Toen hij dat kreeg waren wij gelukkig in Genk en zodoende kort bij het ziekenhuis. Dat is zijn geluk geweest. Sindsdien vergeet Bérke nogal het een en ander. Toch ziet Bérke er net zoals Clara goed en zelfs stralend uit. “We plukken de dag zegt Clara en vandaag zitten wij hier al van vroeg in de middag. Wij hebben hier enkele fantastische uurtjes doorgebracht”.

Bérke zijn volle dorpsnaam is Bérke van Greetsje van Harie van B(p)anis. Zo werden de mensen van vroeger aangeduid opdat iedereen meteen wist over wie er gesproken werd. Bérke weet wel nog dat hijJ bij d’n LVV heeft gevoetbald en ook nog dat hij tegen Coppens heeft gestaan. Zijn werkervaring deed hij op bij de ‘Rubber’, en KNP maar ook heeft hij als ambtenaar enkele jaren bij de gemeente gewerkt onder Burgemeester Martin.

Uit het gesprek met Clara Theunissen (zo heet ze en dat is voldoende), blijkt dat ik voor een zéér verdienstelijke vrouw zit. Clara heeft in de oorlog, Joodse mensen en vliegeniers helpen ontsnappen aan de ‘Pruus’. “Van een is mij de ontsnappingstocht het meest bijgebleven.

In ons huis woonde een vrouw en wij noemden haar Tante Marie. Pastoor Goossens, uit ons dorp Uickhoven, was bij ons gekomen met de melding dat Tante Marie naar veiliger oorden moest. Tante Marie was eigenlijk geen familie maar een Joodse onderduikster. Deze Tante Marie, die met ons naar het lof ging had nog maar een foutje. De staties begon zij bij de veertiende ipv bij de eerste. Ooit zou ze door de mand vallen en dan zouden er consequenties voor onze familie volgen. “Ik moest toen van Pa, Tante Marie op de tram begeleiden richting Luik. Onderweg heeft Tante Marie een hartinfarct gehad en is dood gevallen op de tram. Het ergste vond ik daarvan, dat ik niet kon zeggen wie de vrouw was. Dit kwam omdat wij wel samen op de tram zaten maar niet bij elkaar.”

“Ook de vliegeniers en andere vluchtelingen die ik wegbracht zaten op een andere plaats in de tram en moesten mij van op afstand ongemerkt volgen. Tientallen vluchtelingen heeft Clara volgens eigen zeggen naar Luik en verder naar Brussel gebracht. Het waren voor onze familie jaren van voortdurende spanning. Je kon aan niemand iets toevertrouwen zelf aan eigen familie niet”.

Naast het begeleiden van vluchtelingen werd er ook gesmokkeld door de familieleden. Onze grootvader deed dat al in de eerste wereldoorlog. Door hem zijn wij waarschijnljk besmet met dat virus om mensen in nood bij te staan.

Pa (Louis) en Ma Theunissen, haar broer Harie en zus Miet waren eveneens in het verzet en brachten mensen richting Luik en Brussel.

Aan haar hals hangt een kettinkje met beeltenis van hun zoon Louis. Louis is om het leven gekomen in Lanaken centrum bij een verkeersongeval. Het gebeuren blijft dag en nacht in de gedachten van het koppel, het slijt niet zegt Clara. Gelukkig hebben wij nog een dochter die  in Leopoldsburg woont.

Clara zegt dat zij het oudst nog gehuwd koppel van Pietersheim zijn. Op 10 november vieren zij bij leven en welzijn hun 60 jarig huwelijksjubileum en wel op de plaats waar ze nu een terrasje aan het pikken zijn.. “In het kestiel boe vreuger geine mins bennekôs”.

Ik ben alvast uitgenodigd op het feest in november.

Het evenement voor Egyptische volbloeden in Pietersheim Lanaken, gaat de geschiedenis in als succesvol. Voor de eerste maal, dat dit Event in België werd gehouden, mocht Pietersheim (Lanaken) die eer opstrijken. Het Gemeentelijk kasteeldomein dat  voorheen in het bezit was van de Heren van Petersheim, later van het beroemde geslacht van Merode, is de uitgelezen locatie voor grote evenementen. Het zou mij niet verwonderen als wij hier jaarlijks van kunnen genieten. De Familie’s Oben en Bielen uit Wiemesmeer en hun vrijwilligers, hebben het aangedurfd om deze prachtige schoonheidswedstrijd voor Arabische paarden met Egyptische bloedlijnen, naar ons land te brengen, niet ver van Duitsland waar dit ‘Event’ tot nu toe werd gehouden.

Tijdens de receptie in’La But Aux Bois’, trof ik Luc Bielen buiten aan waar hij een sigaretje aan het roken was. “Ik moest er even van tussenuit zei hij het is toch een hele bedoening, even tot rust komen”. Op mijn bemerking dat het gelukkig goed weer was zei hij “ er is een gezegde dat zegt, je krijgt wat je verdient”.

Nog tijdens de receptie werd een sculptuur onthuld van de gerenommeerde Amerikaanse beeldhouwster Karen Kasper. Karen heeft 20 jaar lang research gedaan naar het oerras van de Arabier met Egyptisch bloed.

Een van de aanwezigen vertelde mij het volgende: “tijdens de Russiche veldtocht van Napoleon werden er een massa paarden ingezet”. “Enkel een handvol paarden overleefden deze barre tocht vol ontberingen en koude en dat waren allemaal Arabieren”

Het resultaat van haar research leidde tot het vervaardigen van negen sculpturen. Haar eerste Bronzen beeld werd onthult in Egypte, haar tweede in Lexington Kentucky en het derde dit weekend in Lanaken het kreeg de naam ‘The Resistance’

Pietersheim, het vroeger Prinsendomein, mocht ook nu weer Kroonprinsen en een Prinses verwelkomen en zo te zien voelden zij zich daar op hun gemak.

De toespraak van Internationaal president Ferdinand Schwestermann, tijdens de receptie,loog er niet om voor wat betreft het internationaal karakter.

Hij begroeten zijn gasten,

leden van de Pyramid Society Europe’:

“Gewaardeerde Sponsoren, Beste gasten uit Egypte, Katar, Kuwait, Saudi Arabië, Verenigde staten van Amerika, Europa en alle andere Landen van deze wereld”

Een bijzonder dank ging uit naar Sheika Lulua Al shaba die het patronaat aangenomen heeft en die vertegenwoordigd werd door haar dochter Isi. En naar de families Obe en Bielen.

En al die mensen liepen rond in ons eigen ‘Pietersheim’, we mogen dan ook met rede trots zijn met dit initiatief.

The first time in BegiumThe Egyptian Event Europe gaat dit weekend (4 en 5 augustus) voor de eerste maal in België door en wel, op de weide en voor het Kasteel van Pietersheim.Dit kasteel, dat eens toebehoorde aan de bekende adellijke familie De Merode ligt in de gemeente Lanaken. Lanaken grenst aan Maastricht. Haar grensgemeenten zijn Riemst, Maasmechelen en Zutendaal.
Deze twee dagen kunt U de schoonheidswedstrijd voor de Arabieren met Egyptische bloedlijnen meemaken op een prachtig domein aan de voet van het Nationaal Park Hoge Kempen.

De inkom is Gratis. 

De tent met de paardenboxen staan al opgesteld en de paddock waar de pittige volbloeden geshowd gaan worden is ook al gereed. De weersvoorspellingen geven voor het weekend goed weer, wat allemaal in de kaart speelt van de organisatoren.
Op het terrein komen wij sally Reece tegen. Sally woont met haar man in Norfolk. Na haar opleiding aan de Norwich School of Art heeft zij zich gaan specialiseren als beeldend kunstenaar. Haar sculpturen bestaan voor het overgrote deel uit paarden en honden. Tijdens de twee dagen zal een deel van werken te zien zijn. Sally is lid van de ‘Wildlifeart Society’ en de ‘Society of Equestrian Artists’. Haar werken prijken bij liefhebbers over de hele wereld
De organisatie berust bij de Families Oben-Bielen.

Het is op zijn minst een beetje raar. Terwijl er van de ene kant alles aan gedaan wordt om een soort te beschermen, wordt aan de andere kant alles in het werk gesteld om een soort uit te roeien. De Gouverneur van Limburg heeft de militie ingezet als hulp voor de brandweer bij het bestrijden van de processierups en op dit moment worden de motten (nachtvlinders) gevangen als preventie voor het komende jaar.
Zoals U wellicht weet heeft de gemeente lanaken het klaverblauwtje geadopteerd. Het Klaverblauwtje, dat zuidelijker wel voorkomt maar op dit moment Lanaken als het noordelijkste punt van het leefgebied heeft, komt niet Europees als bedreigde vlinder voor op de rode lijst. Toch is het zaak om alles eraan te toen om deze kleine maar wondermooie vlinder in onze omgeving te houden. In Nederland komt het vlindertje momenteel niet voor maar men hoopt hem via Voeren en Lanaken terug in de verdedigingswerken van Maastricht te krijgen.
Tijdens de excursie over het klaverblauwtje werd er door onze gids een klaverblauwtje gevangen met het vlindernet.
In een potje konden we toen van kortbij het blauwtje bekijken. op de foto ziet U het blauwtje met op de achtergrond de spoorbrug van Gellik.

Een groot aantal van de insecten blijft voor de meeste mensen voor altijd onbekend. Er zijn er in alle kleuren. Schutkleuren, waarschuwingskleuren en lokkleuren. De wantsen zijn een appart soort en zijn in mooie en grillige vormen waar te nemen. In Gellik langs het kanaal, waar ook het Klaverblauwtje haar habitat heeft, merkte ik een fel rode wants op. Deze wants haar voedsel bestaat uit het sap van schermbloemigen dat de wants met zijn  'zuigsnuit' opzuigt. Er bestaan zeker tienduizenden soorten wantsen  en van één soort, nl de Pyamawants, kwam ik er twee tegen langs het kanaal.