Een moeder uit Kesselt die haar 5 jarig kindje naar school bracht, koos voor haar en het kindje de veiligste weg. Zij nam de landweg van Kesselt naar ons Schooltje in Lafelt om zo de gevaarlijke weg tussen Lanaken en Vroenhoven te vermijden. Aan het begin van de landweg –in Kesselt- staat een verkeersbord, dat snelverkeer verbiedt, deze weg te berijden met uitzondering van aangelanden en landbouwvoertuigen.

Als ze op een splitsing van deze landweg komt met die naar Lafelt, neemt ze deze weg en rijdt richting Lafelt.

Aan de weg Lanaken-Vroenhoven, komt ze aan de drukke weg, die zij vermeed. Hier, aan het eind van deze landweg verliest zij door een aanrijding met een auto het leven.  Het kindje van vijf dat zij aan de overzijde van de weg naar school zou brengen overleeft het ongeval. 3 Kinderen verliezen die dag door dit bizarre ongeval hun moeder.

Op de plaats waar het ongeval gebeurde ontbreken de borden die het inrijden van snelverkeer verbieden.

Hoe kan het dat in de ene gemeente een verbod geldt en in de andere gemeente dit verbod niet geldt, voor een en dezelfde weg?

Jean Vrijens wonend in Vroenhoven (geboren in Kan), die de plaats van het onheil regelmatig met de fiets passeert, vindt het vreemd dat op deze landweg, die deel uitmaakt van het fietsroutenetwerk, auto’s mogen rijden. Hier kunnen sowieso geen twee auto’s langs elkaar en voor fietsers is het gevaarlijk.

Op de kruising richting Heukelom zijn er al heel wat ongevallen met dodelijke afloop voorgevallen, volgens een inwoonster van Lafelt. Als er een fuif is en er een affiche hangt aan het bushokje, dan trek ik ze er altijd vanaf want je hebt dan geen zicht op de weg, iets verder staat ook nog een dikke boom die het zicht belemmert. Als er wagens voorgesorteerd staan, komend uit de richting van Vroenhoven, om in te slaan naar Lafelt, dan worden ze aan de rechterkant gepasseerd over het fietspad, dat is levensgevaarlijk.

Blijft natuurlijk de vraag of dit gruwelijke ongeval voorkomen had kunnen worden door een en dezelfde weg, in beide gemeenten enkel voor landbouwvoertuigen en langzaam verkeer toegankelijk te maken.

De mensen in de Filippijnen vragen dringend om levensnoodzakelijke hulp bij hun strijd tegen de watersnood, veroorzaakt door de tropische storm Ketsana. Tienduizenden mensen zijn dakloos en zeker 140 mensen waaronder veel kinderen, verloren het leven afgelopen weekend. (inmiddels opgelopen tot 240 en tientallen vermisten),

Hendrik Stevens uit Smeermaas trekt zich al meer dan vijf jaar het leed aan van de armste bevolking in de Filippijnen. Een founation werd opgestart onder de naam JPAF. Jean Pelssers Asthma Foundation. In beginsel een foundation om kinderen, met astma en bronchitis, gratis van de nodige geneesmiddelen en ademhalingsapparaten te voorzien. Later kwam daar de hulp bij voor het plaatsen van waterpompen en onlangs de schooltjes waar kinderen les krijgen.

Het opbouwend werk van Hendrik met het plaatselijke bestuur is nu letterlijk in het water gevallen want de streek waar de organisatie werkt is hard getroffen. De schamele huisjes van de armsten onder de bevolking zijn nu verwoest en zij behoren tot de tienduizenden daklozen.

Nu! meer dan ooit, komt de prangende vraag om hulp. Erlinda (drijvende kracht in de Filippijnen)en Hendrik (hoofdverantwoordeljke in België)- die kort geleden nog, na een lang bezoek in het werkgebied, met vreugde  de installatie van een JPAF schooltje aankondigden, moeten nu van voor af aan beginnen met hun humaitaire hulp.
Zij laten de moed niet zakken en gaan er weer hard tegen aan.
Zij kunnen het niet alleen en vragen daarvoor Uw hulp.

Hoe u kunt helpen, kunt u vinden op de website www.jpaf.be

Begin van de week stopten twee vrachtwagens van de rioleringsfirma Helma in de Brugstraat. Aan het eind van de straat stelden zij zich op en begonnen met de reiniging van het rioleringsstelsel. Het is een Nederlandse firma die deze werken uitvoert. Een van de mannen zegt nog dat er over een paar dagen een inspectievoertuig komt die de riolering met camera zal inspecteren. Inderdaad, enkele dagen later (vrijdag) stopt een busje van de firma Oomes, om de riolering met camera te inspecteren. Weer betreft het hier een Nederlandse fa.

In de wagen mag ik mee volgen wat de man precies doet. In ons gesprek dat volgt legt de man -Frans Vincent -, uit Eindhoven uit waarom het hier Nederlandse fa’s betreft. Het is op grond van een Europese aanbesteding dat Oomes deze diensten uitvoert voor Infrax. Het zou ook een Belgische en zelfs een andere Europese firma kunnen zijn zegt Frans, waarbij hij een Belgische firma uitsluit omdat zo’n firma niet in België bestaat.

We krijgen regelmatig de vraag waarom een Nederlandse fa. dit werk doet en dan moeten wij steeds hetzelfde zeggen.
In het begin, nu drie jaar geleden, reed er één busje voor de inspecties . Nu rijden we met vier busjes rond en komen wij langzaam op schema voor wat betreft de inspecties en reiniging. Eens in de tien jaar moet een riolering gereinigd en geïnspecteerd worden.

Negen-negen-negen. Een warme dag en ik besluit met kleinzoon Martijn nog eens over de `Hochterbambt´te gaan wandelen. Eerst even langs de Maas waar we zien dat een hybride Sneeuwgans zich tussen de Canadese Ganzen heeft genesteld. De Sneeuwgans komt maar zelden voor in onze contreien. Ze hoort meer zuidelijk te vertoeven, maar komt hier als dwaalgast voor. Ergens heeft er een minnespel plaats gevonden tussen een sneeuw- en een andere ganzensoort en het product daarvan zwemt nu hier op de Maas bij Smeermaas.

Als wij in de ´Hochterbambt´aankomen zien wij dat de werken aan de vijver bijna voltooid zijn. De afgraving van de Maasuiterwaarde, die valt onder het Grensmaasproject,  is verlaagd en de vijver heeft een doorlaat naar deze verlaging. Bedoeling is dat door de afgraving de Maas eerder in haar winterbed zal overvloeien alvorens de vijver overvloeit wordt. We merken er een aantal vlindersoorten op waaronder de dagpouwoog, een witje en enkele blauwtjes.

Bij toeval zien wij een merkwaardig vliegend insect. Ik dacht eerst een oranjekleurige mot. Toen ik dichterbij ging bleek het een kolibrievlinder te zijn, die al vliegend de nectar aan het opzuigen is in de bloemen. Dit is voor het eert dat ik het wezentje in levende lijve zie en het is prachtig om te zien dat dit nachtvlindertje op zo´n handige manier de zoete vloeistof tot zich neemt.

Er zijn meer mooie dingen te zien als je er tenminste oog voor hebt en niet aan voorbij fietst of wandelt.

Voor de tweede maal en na meer dan 20 jaar werd er in de leemgroeve van steenfabriek Nelissen, een cross gereden. Net zoals verleden jaar wordt deze verreden over twee dagen. De eerster dag is het de beurt aan de jongeren. In een van de manches waarbij de piloten rond de 10 jaar zijn valt nummer 8 in het gele pak vanaf het begin op. De piloot gaat er als een speer vandoor en blijft vanaf het begin van de wedstrijd aan de leiding rijden en met grote voorsprong de eindstreep passeren.

Als ik de piloot volg tot aan de caravan van de ouders blijkt de piloot een pilote te zijn. Everts Amber is een tienermeid, die een stempel drukt op deze van oudsher mannenwereld. Everts is geen onbekende naam in de motorcrosswereld, papa blijkt dan ook een neef te zijn van de bekende crosser. Peetoom Peter  Everts die ook crosst (eveneens met het nummer 8), heeft de kleine Amber gepusht om, evenals haar 13 jarig broertje Robin, deel te nemen als crosser  (crosster?) in dit mannenwereldje.  
Zou er een toekomst zijn voor vrouwen in de Crosswereld? Als het aan Amber ligt in ieder geval wel, maar voor mama Everts is dat nog niet zo zeker in deze harde sport. De toekomst zal het uitwijzen.

Enige tijd geleden stond er aan de Maas in Smeermaas een personenauto met aanhangwagen, op de plaats waar vroeger de kajaks afvoeren.De aanhangwagen van Dave -zo heet de eigenaar- is uitgerust om er in te kunnen slapen, want Dave is een sportvisser, die toen voor het eerst in de Grensmaas kwam vissen.
Of hij toen iets gevangen heeft weet ik niet, maar gisterenavond was hij er weer en nu in het gezelschap van zijn vriend Kevin uit Diepenbeek, Dave is afkomstig van Genk en zijn beroep is elektricien, dat van Kevin is tuinier.

Ze vissen beiden met twee hengels, die aan de bovenkant van de maasboord vastgelegd worden, nadat ze tot ver in de Maas zijn ingeworpen.
Het aas,bestaat uit boilies dat zij zelf geprepareerd hebben. Er worden een aantal rond de haak vastgelegd aan de lijn. De haak is blank want de vis die zij willen vangen slikt al die bolletjes in waardoor zij aan de haak geslagen worden. Eigenlijk vissen zij op karper doch vandaag is het resultaat voor Kevin een brasem en een grote Barbeel van exact "4 KG", waar hij maar wat trots op is.

De vangst van de barbeel werd dan ook op beeld vastgelegd.

Gisterenavond om 22.00 zocht Kevin zijn slaapplaats in zijn auto al op, gewapend met een ontvangsttoestel dat verbinding heeft met een zendertje aan de hengels, dat het geluid van een bieper op de vislijnen verzend.

Hij zou de nacht door kunnen slapen en in de ochtend pas:,zijn Brasem en iets later zijn geweldige Barbeel binnen halen.
Ik ben rond 02.30u nog  eens gaan kijken maar toen waren de loze vissers beiden in volle rust, terwijl hun hengels nog opgesteld stonden. Rond 08.00u  werd dan de grote vangst binnengehaald, die na weging teruggezet werd in de rivier.

Naar verluid zou deze bodemvis de laatste jaren weer veel voorkomen in de Grensmaas en wordt daar dan ook regelmatig aan de haak geslagen .

Verleden week toen ze op hun stek aankwamen zaten daar twee andere visser. Ze besloten toen stroomafwaarts te gaan vissen, op de plaats waar er Maaswerken uitgevoerd worden. Hier haalde Dave een grote karper aan de wal van maar liefst “zeventien komma acht kilo”. ook Grrensmaasbewoner Jef Mullers komt een kijkje nemen. Jef is zelf een sportvisser die pal aan de Maas woont.
Er volgt dan ook een gesprek in Visserslatijn en merkwaardige vangsten in cm. en kilo´s.
De vissers keerden om 11,00u naar huis maar zullen zeker terugkeren naar deze wondermooie plaats in de Grensmaas.

De vistrap langs de Stuw van Borgharen bij Maastricht (NL) is reeds sedert maart 2008 voltooid.

De mogelijkheid voor migrerende vissen zowel stroomopwaarts als stroomafwaarts werd daarmee gerealiseerd. Deze vistrap was de laatste van negen te realiseren vistrappen (twee in België en zeven in Nederland), die overeengekomen was bij Benelux-beschikking  van 1996. 

De vissen die in het voorjaar naar de paaigebieden stroomopwaarts getrokken zijn en daar hun kuit geschoten hebben trekken nu in de maanden augustus tot november, stroomopwaarts naar hun overwinteringgebieden.

Zou het groot aantal Aalscholvers op de Maas bij Smeermaas te maken hebben met de migratie van de naar hun overwinteringgebieden vissen te maken hebben?

Twee mannen, uit Maaseik ,wisten te vertellen dat in de Maas rond Maaseik eveneens een groot aantal Aalscholvers te zien zijn.
Tot in de jaren 30 van vorige eeuw werd er Zalm op de grensmaas gevangen. De kanalisatie van de Maas zou de teruggang en het verdwijnen van deze vissoort zijn. Zouden de negen vistrappen die nu klaar zijn en het zuiverder worden van de Maas ervoor zorgen dat er weer Zalm de Maas optrekken. Een sportvisser aan de Maas, is van mening dat er dan eitjes uitgezet zouden moeten worden in de paaigebieden stroomopwaarts, om voldoende effect te krijgen van de migratie, “maar wie zal dat betalen”?