Het duurt niet meer lang voordat de stoeten weer door de straten in het Maasland trekken. Alles wordt nu afgewerkt in een korte periode want carnaval valt vroeg dit jaar.
Het bal van Prins EddyII van Lanaken was uitzonderljk druk. Zaal en hal waren gevuld met carnavalminnende en enthousiaste volgelingen van de gedoodverfde Prins EddyII. Reeds enkele jaren getipt en daarvoor is hij en de raad waarschijnlijk voor gezwicht. De drie wijzen zullen dit jaar rechtstreeks de verleden jaar gehuwde Eddy Willems opgezocht hebben en hem de voorspelbare vraag gestelde hebben. Zijt gij bereid om een jaar lang de Prinselijke versierselen van de Raod van Laon tot Aoke te dragen op 'n wierdige wijze. (Plechtig he, maar zo zal het niet gegaan zijn) Waarschijnlijk wisten ze het al héél lang en konden zij op hun lauweren rusten.
D'r was een heuse concurent voor 't Kuuke op het bal van Eddy te beluisteren. Het zes jarig natuurtalent Kevin speelde samen met 't Kuuke  Sierra Madre. Aanleiding genoeg om zijn moeder te beladen met vreugdetranen.
a.s. Zaterdag gaat weer ''t sjoenste aaijd wief door.

fotos van het bal van Eddy kijken kan klik dan op de fotolink in de rechterkolom bovenaan.

Op de Maas zwemmen enkele Grote Zaagbekken rond.

Weer zo´n zwemmer die hier maar sporadisch voorkomt. Hij hoort thuis in Noordwest Europa waar hij zijn broedgebied heeft.

Het is bij ons, een overwinteraar en zal zo gauw het weer voor hem betert vertrekken naar zijn broedgebied.

De grote zaagbek is een snelle eend, die met grote snelheid  vlak over het wateroppervlak vliegt. Het is een duikeend, die net zoals de Aalscholver en de Fuut, leeft van kleine vissen. Zijn bek is voorzien van haakjes waardoor de vissen niet zo snel kunnen ontkomen.

Ze verblijven overwegend in de grote en middelgrote, zoete stilstaande wateren, maar de bevriezing in het noorden van deze wateren heeft hen hier doen belanden.

U hebt ze vast al eens gezien, die mooi gevederde ganzen. Bruin zwart en wit zijn de hoofdtinten. We hebben het dan over de Nijlgans, een exoot in onze streken.

In feite horen ze thuis in Afrika en komen ze veel voor in de Jordaan- en Nijlvallei, maar ook in woestijnen en dichte bossen komen ze daar voor.

Net zoals andere niet inheemsen, zijn de Nijlganzen -ook wel Egyptische gans genoemd- in onze gewesten terecht gekomen na ontsnappingen eind jaren 60 bij kwekers voor siervogels en eend-achtigen. Sindsdien hebben ze zich razendsnel vermenigvuldigd bij gebrek aan natuurlijke vijanden.

De Nijlgans is een agressieve territoriumbeschermer en valt alle water- en andere vogels aan om hen te verjagen. Ze pikken zelfs de nesten in van andere vogels, zoals de nesten van: Grauwe ganzen, eenden, roofvogels, kraaien etc. en gaan zelfs over tot verdrinking van de jongen van andere eend-achtigen.

Het is bekend dat ze heel wat nesten van roofdieren innemen omdat deze later beginnen aan het broedseizoen wiens nest tot op 50  meter boven de grond is.

De jongen van de Nijlganzen, die nestvlieders zijn, laten zich gewoon uit het hoge nest naar beneden vallen zonder daarbij kwetsuren op te lopen, door hun geringe gewicht en buigzame beenderen.

Hun aantal neemt -door gebrek aan natuurlijke vijanden- zelfs zo toe dat er op sommige plaatsen gesproken wordt van een plaag.

De Nijlgans leeft voornamelijk op land en voedt zich met het eten van zaden, bladeren, grassen en stengels. Af en toe eet dit dier sprinkhanen, wormen en andere kleine dieren.

Zoals wel bekend zal zijn is Hendrik op regelmatige basis als vrijwilliger werkzaam in de Filippijnen. Zijn doel is de armste der armen op het Filippijns platteland te voorzien van medicijnen tegen Astma en de apparaten die daarvoor nodig zijn. Waterpompen laten slaan en plaatsen is eveneens een van de hulpaanbiedingen van de JPAF stichting waarvan Henderik de vertegenwoordiger is in België.
Hendrik verzamelt hier in België gelden, medicijnen en andere producten die dienstig zijn voor de Filippijnse bevolking. De gelden komen op een bankrekening waarvan enkel in de Filippijnen de directe medewerkers en in samenspraak met Hendrik gebruik van kunnen maken en enkel voor de vooropgestelde doelen.
Er zijn kleine kliniekjes ontstaan onder leiding van de stichting waar de kinderen hun medicijnen ter plaatse toegediend kunnen worden.
Bij zijn aankomst ,enkele dagen geleden, waren de gevolgen van de Tyfoon  Ketsana -die in september over de Filippijnen raasde- nog steeds merkbaar. Deze krachtige tyfoon trof het hardst de paupers, waarvan de schamele hutjes van de aardbodem verdwenen en hele dorpjes van de kaart veegde.
WIlt U hendrik bijstaan in zijn hulp aan de arme bevolking in zijn werkgebied kijk dan op de volgende website

http://www.jpaf.be/

Aan het begin van de extra ingelaste gemeenteraadvergadering in Maastricht, die over het integriteitsonderzoek ging, betreffende Leers aankoop van een villa in Bulgarije en uiteindelijk zou eindigen met het ´neerleggen van het burgemeesterschap van Gerd Leers, stond de ´Nachtburgemeester, Frans Theunisz de burgemeester op te wachten met 1500 gehandtekende brieven van Maastrichtse burgers, die Gerd Leers steunden.
Tevens kreeg Gerd Leers een bloemstuk, waaraan het kaartje ´de groetste Ingel van Mestreech´ hing, aangeboden door een groep vrouwen .
Het mocht niet baten want in een vier uur durend debat, in twee termijnen, met steeds weer een ´mestreechs kerteerke´ schorsing, hield Gerd Leers de eer aan zichzelf en legde de ambtsketting af.
Zijn slotwoorden waren ´Maastricht is het beste wat mij overkomen is´.
Ook een betoog, uit het hart en zeer emotioneel, van mr. Kitty Nuyts fractieleider van LPM had  geen verandering in de afloop van de vergadering kunnen brengen.
Hij had niet meer voldoende steun in de raad en wilde geen verdeeldheid omwille van zijn persoon Een stemming van een motie tegen hem, die ingediend was in tweede termijn, door de PVDA. Groen Links en SP, werd daarmee in derde termijn vermeden.
Een ogenschijnlijk vriendelijke begroeting na zijn aftreden met PVDA topman en wethouder Jacques Costongs lijkt dan wel een beetje zuur. Intussen is er reeds een waarnemende burgemeester aangesteld door Gouverneur Léon Frissen, het is Jan Mans geworden de oud burgemeester van Enschede en van PVDA signatuur.
Gezien het hoge aantal mailtjes naar de Limburger en NOS´, waarin veel kritiek op de indieners van de motie gespuid wordt , zal deze zwarte dag voor de gemeenteraad in Maastricht nog nazinderen tot aan de gemeenteraadsverkiezingen begin maart.
Frans Theunisz zal overigens  meedoen aan de verkiezingen, bij Standsbelangen Maastricht als lijstduwer.



Frans in de inkomsthal

overhandiging handtekeningen van het volk

Leers bedankt









Vooraan de vier uur lang twitterende journalist van de Limburger

Bijlagen:
SH101781-1.JPG (145.6 KB)   

De gelegenheid om na een overgang naar 2010, die rustig is verlopen, het nieuwe jaar goed in te zetten onder vrienden en bevriende verenigingen.
De locatie is bekend. Het cultureel centrum in het hart van Groot Lanaken.
Radio Viva Fm verwacht u allen goedgemutst en zin in een onvergetelijke nieuwjaarsparty.
klik op de foto

We zijn overgestapt naar, de eerste dag van het laatste jaar van het eerste decennium.
In het Engels decade genoemd wat bij ons weer 10 dagen betekent of in de muziek, de eerste 10 noten. Het beestje kan maar een naam hebben.
De tijd vliegt voorbij eer je het weet is het alwee carnaval en dan weer pasen, lente, zomer en winter.

Maak er een succesvol, ´n gelukkig en ´n gezond einde van het eerste decennium van.

In de St Servaeskerk in Lanaken was er op tweede kerstdag een Kersconcert uitgevoerd door de zanggroep GeBaK. Het was een druk bezochte concert dat ingericht was door de St Vincentiusvereniging en de parochie St Servaes.

Meer dan 150 mensen genoten van de voorstelling die geheel Nederlandstalig was. Tijdens een van de liederen werd de zesjarige Ricky Vanharen uit Zutendaal naar voren gevraagd. Ricky kent volgens zijn moeder elk liedje van de groep meezingen en een van zijn lievelingsliedjes “Hoe pak ik mijn hart in met Kerstmis”mocht hij samen met de leden van GeBaK zingen. Het publiek beloonde het knaapje met een denderend applaus, wat hem zichtbaar goed deed.

´Zwegelduuskes met preentsjes vaan veugelkes op, dat woort  vreuger gespaort. Mér aoch sigarebendsjes en spengskes vaan ´t spengskesfebrikske in Mestreech. Preentsjes die bij de sjokelaat zaote kaome in 'n plakbook.

Tuiwke springe met ein of twie towwe waos veur de meitskes. Mét de reip vaan ´nne awwe fiets , zoonder spake en zoonder band, en ´nne stek op ´straot speule. De meitskes waore toen aon ’t kaotsele met drei en soms veer balle. Met de smik en de kókerel Woort hiel gét tied doorgebrach op de pleintsjes.
Litse met de döpkes vaan flesse en met ’n kniep land verovere en bökske springe. Dat waore de späölselkes boe veer us met ammezeerde. Bökske springe, verstópperke speule en tikkerke weurt now nog gespäöld. Met de otopet op lochbén roondtoere. Met de huive speule en kuilkesjare. Soms aoch wel belke trékke. ’t Leukste waos wel, twie deure met ’n tow vasbinde en bij allebei op de bel duije. De eine trok daan de deur vaan de aandere tow. Ruutsje tikke met ’n towspang en ’n laank tuiwke op ‘nne aofstand tikke en mér wachte of eine kaom kieke.. En ’n leeg börs aon ’n tówke, ’n Kiekdoes met gekleurd pepier op d’n achter kant geplak en in de does oetgeknipte figuurkes vasgeplak boe ste door ’n look aon de väörkant nao kos kieke. Veer ginge aoch met ´n aw deke en waspinnekes d´r op oet en maakde die deke vas met de waskniepers aon de prikkeldraod in ´n wei en hadde us eige tent boe veer ´nne middag in doorbrachte. Koule woorte euverdek met ték en struke boe veer inkrope en ´zoe ´n hol hadde.

Vreuger, zaog ste jong kerels roond loupe met ‘nne draagbare radio (noe hét dat portebol) op batterije en dee radio droog heer op ziene sjouwer. Geine mins dee dach aon ‘ne aaijpot en meziek oet ’n késke met twie kebelkes die ste in d’n oere moos steke en boe ste potdouf vaan kins weure, zoe hel kinste dat geluid zette wat oet die twie döpkes kump.

Veer mingelde toen in glaze flesse krissiewater en és te dao lang genoog met sjóddeldes kaom dao sjoem op en dee zoekde veer daan op tot de fles bijna 'vacuum' waor. Daan begoos  ´t  sjöddele op nuits en koste veer weer beginne te lótsje. Soms zaot bij ’t krissiesteefke aoch nog ’n stékske zeuthout.

Veer koste genete vaan ’n tuut snipsel, dat waore gebroke keukskes oet ’t keukskesfebrik. Die keukskes mooste deene veur bij de  ieskes. ’n Vrouw in de buurt ging die hole op ’t febrikske en verkoch die daan in ’n punttuut vaan gezéttepepier, Ës te gelök hads kraogs te snipsel vaan sókkerkeukskes. De snipsel woort zoonder meujte in  die tuut vaan gezétte gedoon, dao had geine probleme met. Mét gezétte pepier woort aoch d’n koont aofgeveeg és te nao ’t huiske waos gewees. Geine mins dee dao wakker euver laog, vaan ink aon dien koont.

De luij höbbe us vreuger toch gét wies gemaak. Iech weet nog, dat iech toes kaom met ’n breefke vaan sjaol. M’n awwers mooste dat oonderteikene és ze akkoord waore met 'sexuele voorlichting' of zie ’t good voonte en iech ingeliech moch weure euver de bijkes en de blomme. Wat dat wel te beteikene had, sexuele voorlichting, vroog mien ma, Iech hób häör toen gezag dat ’t ging euver wie kinnekes gemaak woorte, op ’n hiel oonhéndige meneer wel te verstoon. ’t Antwoord waor veurspelbaar, dat hoofde iech nog neet te wete. Dus gein handteikening vaan Ma en aon Pa hoofde iech al hielemaol neet te vraoge. Dus conclusie. de handteikening op ’t papeirke waor vaan mien hand. En toen hób iech met roei uurkes, in welteverstoon ein lesoor te weite gekaome wie dat allemaol in zien werrik ging. Iech waor, op d’n euvergaank van mien élfde  nao mien twaalefde jaor, veurgeliech en veurbereid op de veurtplanting. De rés mooste veer liere vaan vrundsjes en soms oet de `Wehkamp` boe aoch foto´s in stoonte vaan vrouwlui in lingerie´mér aoch ´t manneblaad ´De Lach´ waos ophelderend mét zien foto´s vaan fotomedélle met wienig um ´t lief.
Iech höb wel nog ‘nne hiele tied moote wachte ier dat iech dat kos praktisere.

Waore veer kontenter vreuger és de jung van noe. Nein want  veer wiste neet beter, d’r waor niks aanders.

Waar gebeurd verhaal. Een schrijnend verhaal zonder foto, maar met goede afloop.

Iets geven zonder iets te vragen. Dat gebeurt je zonder dat je daar voor de dag begon. Iets geven kan in vele vormen, genegenheid kan je geven zonder daarvoor iets terug te vragen. Iets geven uit respect.

Zo gebeurde dat die dag. Ik keek toevallig uit het raam van mijn huis en zag een man staan tegen de muur van een huis dat nu al een tijdje afgebroken is en waar nieuwe huizen voor in de plaats zijn gekomen die met regelmaat te koop gesteld worden.

Die man had een lange jas aan die niet geknoopt was . Die jas kwam, openstaande bijna tot aan de grond, omdat hij gebukt stond. Ik heb even staan kijken want het was een voor mij onbekende oude man.

Toen hij zo bleef staan ben ik naar hem toegegaan. Hij had een sterk verweerd gelaat, loshangende lange grijze haren en een lange grijze baard die, samen met de verwilderde snor, rond de mond bruin was van het vele roken.

Zijn vuile handen hadden lange zwarte nagels en in zijn linkerhand droeg hij een tas, die naar later bleek zijn hele hebben en houden herbergde. Zijn blauwzwarte voeten zonder sokken, staken in ongeveterde lage versleten schoenen. Allemaal tekenen van een zwervend bestaan.

De zichtbaar vermoeide man keek mij aan, toen ik vroeg wat er hem scheelde. Ik kan bijna niet meer lopen, zei hij ik heb pijn aan mijn voet. Hoe bent u dan tot hier gekomen, vroeg ik hem. De politie van Maastricht heeft mij hier uitgezet, zei hij. Dat heeft hij toch even moeten uitleggen. Bleek dat de man opgepakt was in Maastricht als zwerver en dat de politie hem afgezet had in het land waar hij vandaan kwam. Ik had het er een beetje moeilijk mee dat deze, slecht ter been zijnde, oude man zo maar over de grens op straat was gezet. Ik zei, blijft u hier even staan ik ga een ambulance bellen om u naar het ziekenhuis te brengen. Ja maar ik ben niet verzekerd, zei de man en ik heb geen geld . Mijnheer maak u niet ongerust, ik kan u hier zo niet achterlaten en als u geen onderdak heeft kan het bij deze koude wel eens heel erg moeilijk voor u worden.

Thuis de ambulance verwittigd en terug naar de man gegaan. Hij vertelde mij dat hij lang in Duitsland en Oostenrijk, had rondgezworven en dat hij nu verlangde naar zijn thuis.
Het duurde niet lang of de hulpverlening kwam op gang. De ambulancier stapte uit en vroeg wat er aan de hand was. Ik heb de man uitgelegd wat er scheelde, waarop geantwoord werd, van die krijgen we niets. Neemt u hem dan niet mee?, was mijn vraag. Jawel maar ik heb er al meer vervoerd waarvan we geen frank hebben gezien. Waar brengt u hem naar toe?, was mijn vraag en dat bleek ziekenhuis  St. Barbara te zijn. De man ging in de ambulance waarop ik hem nog zei dat ik hem zou komen bezoeken.

Een dag later ging ik op bezoek bij de man. Na gevraagd te hebben aan de receptioniste of de man  van gisteren er nog was en de kamer kwam te weten, ging ik daar na op zoek. Toen ik bij de kamer aangekomen was, keek ik eens rond en zag dat een oude man aan een tafeltje zat te eten. Aan de tafel zat ook nog een jongere man.

Toen ik naderbij ging en hem eens bekeek, vroeg ik of hij de man was die ik gisteren bij mij tegenover had zien staan. Dat bleek het geval te zijn.

Maar hier, voor mij, aan het tafeltje zat een man die keurig geschoren was met korte haren, getooid in een ziekenhuisschort, die vanachter openstond, waardoor te zien was dat deze schort het enige was dat hij aan zijn lijf had. Na een goede schrobbeurt leek deze grijsaard, in de verste verte niet op de man van gisteren. Met een woord het was een metamorfose.

De man die bij hem zat was zijn neef. Oude man en neef kwamen uit Oost Vlaanderen. Nonkel is zo´n twintig jaar geleden vertrokken vanuit zijn huis, zonder te zeggen waarheen hij ging. Nonkel heeft al die jaren rondgezworven zonder dat wij wisten waar hij zich op hield.

 Ik heb zijn huis onderhouden zo goed en zo kwaad als het kan en zijn papieren in orde gehouden.

De zorgen die de oude man had, over zijn verzekering en de kosten voor opname in het ziekenhuis, bleken nu ook ongegrond te zijn, want de neef had een stapeltje bankafschriften bij waarop nonkel zijn uitkering netjes maand na maand bijgeschreven waren wat in twintig jaar een behoorlijk bedrag had gevormd.

De Ambulance en het ziekenhuis zullen hun geld wel hebben ontvangen denk ik.

Ik heb, nadat de neef mij nog eens dankte voor de hulp die ik aan zijn oom gegeven had, de mannen een hand gegeven en ben voldaan vertrokken.

Er zijn heel wat mensen die over straat zwerven en dakloos zijn. We gaan de Decembermaand in, waar er gevierd wordt en waar een oude grijze man cadeaus in de schoorstenen laat zakken en een andere oude man met rendieren door de lucht gaat verschijnen met cadeaus voor bij de kerstboom. Voor de zwervende mensen is er niet veel te vieren, zij zullen eenzaam het donkere jaargetijde ondergaan.

Gelukkig is er een St. Vincentiusvereniging waar deze mensen terecht kunnen voor hulp.
U kunt meehelpen de noden van de armsten onder ons een handje toe te steken door de Sintvincentiusverniging te steunen.
In de Sint Servaeskerk, Postweg te Lanaken wordt dit jaar een Kerstconcert opgevoerd door GeBak. De groep brengt Nederlandstalige luisterliederen met een religieuze inslag over geloof.
De inkom is 7 euro en 6 euro in vvk.
Voor meer informatie kunt u terecht bij Pastoor Vanderlee tel 089-712085 of bij de voorzitter van de Sintvincentiusvereniging Luk Poismans te bereiken via e-mail: luk.poismans2@skynet.be 
wie is GeBak? neem daarvoor een kijkje op hun website www.muzikaalgebak.be

Winnend lied Carnavallissima ingericht door Lieveke in de Hoftempel van de Raod van Laon tot Aoke op vrijdag 28 november 2009

“Op de huukskes heen en weer”

Tingelingeling daor goon veer weer, op de huukskes heen en weer.

Tingelingeling kom doot mér met, veer maoke dolle pret.

Want ins per jaor is ’t weer canrneval,

Dan zuuste miech toch weer goon en kom iech euveral.

Jao dan goei iech miech toch lekker dedoor,

Doot met oos met want straks is ’t gedoon..

Tingelingeling daor goon veer weer, op de huukskes heen en weer.

Tingelingeling kom doot mér met, veer maoke dolle pret.

Jao de ein is as heks verkleid, de ander as boeremeid.

Sjang dee heet ’n dikke neus en Sjo dat is unne reus.

En Merie die heet ’n flinke vot, Mai die heet de veut kepot.

Op de huukskes heen en weer, zoe maoke veer plezeer.

Teks gesjreeve door Dorrie Goubet en de meziek is vaan Lucas depraetere.