De aanloop met het orkest van Wim  Leys, was onder ‘Buien en Flitsen’. Maar bijna iedere bezoeker was bewapend met een paraplu. Sommigen waren net van vakantie terug, uit zonnige en warme oorden,  wat te zien was aan de opschriften op hun regenschermen.

Toen Wim Leys, na een warm en welgemeend applaus, van het podium verdween en de podiumzangers van dienst zijn plaats in namen, was het de beurt aan de meezingers op het plein van de "hemelse Vrede'. Vanaf dat moment viel er geen druppeltje meer uit de lucht. Leesbrillen werden boven gehaald, verschenen honderden sterren en begon het A-politieke evenement Vlaanderen Zingt in Grootlanaken.

Vanaf nu werd er, door jong en oud, gezongen en gedanst op de tonen en muziek van een schare van artiesten en groepen, beginnend met " Goeiemorgen morgen"  van Nicole en Hugo tot aan het afsluitingslied van ABBA "Thank you for the music". Er waren op het plein alleen maar blije gezichten te zien. Maar ook iemand die het lied van malle Babbe van Rob de Nijs wel heel erg letterlijk nam, …..“ Je tilt je rokken op en lacht naar iedere man. Die in het donker wel durft, wat overdag niet kan”. “En bij nacht in de kroegen hier, gaat je naam in het rond bij het blond schuimend bier”……..

En dan, nadat het  laatste lied van podiumkoor en pleinzangers geklonken had met meer dan 100 decibel,   werd er plaats gemaakt op het Podium voor Laura Lynn, voor een mooie afsluiting van een avondje dat begon in regen en eindigde met tevreden Lanakenaren die richting café of huiswaarts keerden.

Foto's in de rechterkolom bovenaan voor die het nog niet wist.

De werken aan de Maasboord in Smeermaas en Hochterbampd, zijn bijna voltooid. De boothelling, die gegraven werd aan de grens met Maastricht, werd gekozen, omdat daar de betonnen rand begint, die als hoogwaterbescherming aangebracht is in de vorige eeuw .Vanaf daar overgaand in een aarden wal, opgeworpen aan Nederlandse zijde met eveneens het doel de aanliggende huizen te vrijwaren van hoog water.

Vandaag 18 augustus werd de boothelling verhard met hellingbeton. Hiervoor werd een bijzonder voertuig van de Fa. Drion ingezet, uitgerust met een groot aantal trilnaalden. Deze vernuftige machine, legde  een drie meter brede baan van onbewapende beton aan met een dikte van 20cm  Van af nu kan ook de kajakverhuurder gebruik maken van deze boothelling, die in eerste instantie aangelegd werd om boten van de hulpdiensten in de Maas af te kunnen laten.

Herman Gielen van de Nv de Scheepvaart: “ de oeverwerken vanaf de Hochterbamd, vallen niet onder het geplande Grensmaasproject, maar zijn kosten die wij in België zelf dragen. Het was nu gelukkig mogelijk om vanaf de Maas via een werkweg de oevers te verstevigen en de diepe kuilen te vullen, het is voor het eerst dat wij zo'n  ingrijpende werken uitvoeren in de Maas”.

De grond en grind, die voor dit bijkomende werk aangevoerd werd, kwam van de weerdverlaging in het zomerbed van de Hochterbampd, die volgens plan verlaagd werd tot op de grindlaag. De laatste werkzaamheden in de Hochterbampd zijn daarmee voltooid. De Maas zal nu weer zijn gang kunnen gaan op een zo natuurlijk mogelijke manier en dat is het doel van de levende Grensmaas.

Ook  werd in de Geulerweg in Herbricht, de in januari bij hoge Maas weggeslagen asfaltweg, met dezelfde machine vernieuwd, maar nu in beton.

Om de werken te kunnen uitvoeren aan de hoge oever van de Maas in Smeermaas, werden alle bomen en struiken verwijderd. Ook de laatste aardpeer legde bij deze laatste oeverwerken het loodje. De oevers van de Maas zullen zeker dit jaar dus niet meer groen en geel kleuren, zoals dat decennia lang vanaf augustus het geval was. Het is nu maar afwachten hoe de oeverbegroeiing zich gaat herstellen. De tijd zal het ons leren.

Ook aan Nederlandse zijde is men al heel goed opgeschoten, Borgharen is nu al weer in zijn geheel te zien vanaf de zijde van Smeermaas, het grootste deel van de aarden geluidswal is nu afgevoerd en opgenomen in de lichtglooiende oever . Met zijn lichte glooiing zal het bij begroeiing,  veel weg hebben van een Maasstrand . Heel wat fietstoeristen, langs de rivier in Smeermaas, gaan even zitten of blijven staan, om de werken in zijn geheel gade te slaan. Als bewoner mag je dan aan de mensen op hun vragen  uitleggen wat daar allemaal gebeurt. De vreemdste vraag hierbij was of hier werken bezig zijn voor de A2 in Maastricht, doch dat is een ander paar mouwen. Voor die ingrijpende werkzaamheden zal er wel heel wat van dit hoogwaardig grind gebruikt gaan worden.

"De schermbloemigen" staan de hele zomer lang in bloei en zijn in trek bij wespen en andere insecten. Verschillende soorten wespen bezoeken deze planten en houden af en toe een gevecht met soortgenoten. andere wespen gaan er wild vliegend omheen zonder dat ze er op neerstrijken. De solitaire sluipwespen komen er ook veelvuldig fourageren, maar ook op wespen lijkende zweefvliegen.
Van de Tijgerspinen, die laag bij de grond hun web maken, om daar hun prooien (veelal sprinkhanen) te vangen, zijn er dit jaar tientallen aangetroffen, op de plaats langs de Zuidwillemsvaart, waar er verleden jaar rond deze tijd maar enkele te zien waren. Oorspronkelijk kwam de spinnensoort voor in het middelandsezeegebied maar steeds meer komen ze richting noorden opzetten.
Deze spin steekt niet en een eventuele beet is ongevaarlijk voor mensen. Het is een van de grootste spinnen in Europa en ziet er vervaarlijk uit, met haar op een wesp lijkende tekening. Dat is net de bedoeling,  Haar predatoren worden op die manier misleid, want die hebben een afkeer van wespen. Het mannetje is vele malen kleiner dan het vrouwtje. Feitelijk hebben beiden maar een taak, de voortplanting en als er een paring heeft plaatsgevonden belandt het mannetje meestal op het menu van vrouwlief. Ze wikkelt hem in en zal hem verorberen. Ook het vrouwtje dat de wacht houdt bij haar, in een cocon gelegde eitjes zal na het uitkomen sterven.
Wat een leven!!

De open omloop voor nieuwelingen werd in Lanaken verreden onder gunstige weersomstandigheden. 31 Nieuwelingen schreven zich in voor deze wedstrijd , voor de vierde maal, georganiseerd door Fitniss Trafic Lanaken. De open omloop in Lanaken gaat over een afstand van zestig-km oftewel 14 ronden met als begin en eindpunt het kerkplein. Lang bleven de renners in groep bij elkaar, af en toe een kleine groep vooruit, maar deze werden snel weer gegrepen. Tot in de 11^e ronde, toen ging Yente Clauw ervandoor om per ronde meer voorsprong op te bouwen en bleef tot aan de meet de groep vooruit. Aan de eindstreep had hij  42 seconden voorsprong op een groep van 9 renners. Van deze 9 kwam Koen Aerden als tweede en Boy Sanders als derde over de streep. Deze drie mannen zouden de bekers en bloemen, maar vooral de kussen van de missen, in ontvangst mogen nemen.

Yente Clauw “ het is niet zo’n gemakkelijke omloop, met de vele haakse bochten”. “ik heb onderweg geen tijden doorgekregen en wist niet hoever ik voorop lag, met al die bochten kon ik mijn achtervolgers niet zien”.

Het is inderdaad zo, dat je geen zicht hebt op de achtervolgers in deze omloop met zijn vele bochten, maar dat telt ook voor de achtervolgers die de vluchter niet kunnen zien.

De familie Clauw was maar wat blij met de overwinning van Yente. Vader Clauw die door een ongeval in de mijn, rolstoelgebonden is, zegt dat zijn zoon met zijn fiets steeds met hem meeging als hij meedeed aan een rolstoelrace.

Yente stond in mei  al op het podium, toen haalde hij, bij het Prov. Kamp.voor nieuwelingen, dat doorgang vond op het zelfde traject in Lanaken, de eerste plaats bij de eerstejaars nieuwelingen. Hij kwam toen als 12^e over de streep.

Koen Aerden (nu tweede) won toen nipt van de gedoodverfde winnaar Quinten Hermans, de prov. Titelstrijd in een fotofinish.

’n Oude prent laat zien hoe Smeermaas er in vroegere eeuwen uitzag. Een lage oever langs de grote levensader in het Maasland. Bootjes aan de kant en opslag van timmerhout. Het kanaalwas er nog niet en waarschijnlijk ook nog niet in de gedachten van de scheepvaart. De maas was en is een grillige regenrivier die in die dagen nog grindverplaatsend was. Dat is nu niet meer het geval, door de bouw van enkele stuwen in het Maasbekken bij Luik en in Maastricht. De Maas was soms héél hoog en soms héél laag. Als er geen wind was werden de schepen voortgetrokken door vrouw en kinderen, de schipper had ze zo altijd in het oog. Niet alleen mensen, maar ook paarden trokken de schepen Maas op- en afwaarts.

De aanleg van het kanaal zorgde voor een grote hoeveelheid grind en aarde die door vrouwen met korven op de rug naar boven werden getorst. Ze hadden botten aan en werden daardoor ‘Botressen’ genoemd. Als je goed kijkt langs de Maas, zie je aan het begin van het kerkhof noordwaarts de opgeworpen grond. De middelste beloopbare dijk is ongeveer de hoogte van Smeermaas vroeger.

Je zult dan ook meteen zien dat de Maas bij hoge waterstand het dorp deels overspoelde. Eveneens telde dat voor Borgharen en meerdere Maasdorpen. De betonnen band rond de Maas en de mogelijkheid om bij de grens balken aan te brengen bracht soelaas, maar kon de Maas niet binnen zijn dijken houden. Pas de jaren tachtig, bij het omleggen van het rioleringsstelsel richting kanaal, brachten voor de Smeermazenaren de oplossing tegen de vele voorgaande overstromingen.

De voltooide werkweg langs de Maas tot aan de grens met Nederland laat ons nu toe vanaf Smeermaas tot Herbricht te wandelen en te genieten van de Nieuwe Grensmaas. Heel wat vissers vinden nu hun weg naar de dijk in Smeermaas.In 1887 telde Smeermaas rond de 56 huizen die grotendeels gebouwd waren  vanaf het eerste huis langs de maas, genaamde ‘de Blauwe Geit’ gaande bij de huidige Brugstraat richting de toenmalige Kluis en Ermitage (De kluis en Ermitage ligt er nog steeds en is privébezit), daar uitkomende op de weg van Maastricht richting Maaseik.De gemene weg ging vanaf deze weg richting Pietersheim.

 In de Sapstraat vooraan stonden een zestal kleine huisjes, aan de voorzijde van de Grote Souw. In de Brugstraat was een brug over de Grote Souw ongeveer op de plaats van de huidige over de Zuidwillemsvaart. Vanaf de aanleg van de Zuidwillemsvaart (1821) mondt de ‘Grote Souw’uit in het kanaal..

De Maasbedding heeft zich in de loop der tijden meermaals verlegd en dorpen die er eerst rechts van lagen liggen nu op de linker oever. Nu de mens deze grote ingrepen doet in het Maasbekken, is het maar af te wachten wat voor invloed dit zal gaan hebben op de loop van de rivier

Je maakt het niet alle dagen mee, als je aan het vissen bent, dat er een boot vol Noormannen in een Vikingschip voorbijvaart en aan wal gaan. In de 9e eeuw gevreesd, maar nu vredelievend

In de vroegere kom van de Zuidwillemsvaart te Smeermaas,  legde  een heus Vikingschip aan, voor een overnachting aan de wal.
De mannen en vrouwen (de jongste 10 en de oudste met de baard 57) hadden hun kamp opgeslagen aan de wal onder de brug. Zo zouden ze, bij onverhoopte regenval, droog de nacht kunnen doorbrengen. Terwijl zij onder zeil gingen werd er door twee van hen wacht gehouden op de boot. Op een houtvuur in een grote pan werd een poging ondernomen om pudding te maken voor de hele bemanning. Doch een eerste proef van dit brouwsel was een aanslag op de smaakpapillen. De pudding belandde dan ook  in het kanaal.

De boot of het schip draagt de naam Fenrir en is een boot die door jongeren, van Jeugdbeweging Gigos in Genk Zuid, eigenhandig in elkaar is gezet. Vanzelfsprekend met intensieve begeleiding en samenwerking. Drie maanden lang werd er vorig jaar, na een grondige voorbereiding, gewerkt aan dit staaltje van scheepsbouwkunst, door  80 jongeren, tussen 6 en 26 jaar, in afwisselende groepen..

Hun grote waterdoop beleefden de jongeren verleden maand. Toen werd hun schip vervoerd naar Givet in Frankrijk, deplaats waar de Maas Belgie binnenstroomt. Van daaruit zouden zij gedurende 12 dagen een afvaart maken. Om vervolgens 140 km of  86,99  mijl later,via  Luik en Maastricht terug aan te meren in de thuishaven Genk.

Dit product van noeste arbeid en een staaltje van samenwerking tussen jeugdbegeleiders en jongeren, wordt ook verhuurd aan jeugdverenigingen. Dit was ook nu het geval. Een groep waterscouts (140^e FOS Seascouts) huurde het schip voor drie dagen. De verhuur gaat steeds onder begeleiding van twee mensen van Gigos met als kapitein Stefanie. De scouts stonden onder leiding van de Voortvarende Wever Hugo.

Voor heel even mochten Martijn, Jasper en  Isa plaats nemen in het Vikingschip met de drakenkop.
Na hun overnachting, zullen de mannen en vrouwen hun tocht voortzetten naar Genk.

Ze hebben er lang op moeten wachten de mannen in de bouw. Maar na een verdiende vakantie, waar de temperaturen meer van die in de herfst weg hadden, was de eerste echte zomerdag precies op hun eerste werkdag. Ook de mannen die aan de Grensmaas werken, hervatten hun werkzaamheden. De dumpers die af en aan reden deden dat met de nodige stofwolken. De tractor, met de waterton om de rijweg te besproeien, stond werkeloos onder de bomen naast de witte villa.  Drie vissers uit Tienen, hadden na acht jaar niet meer in Smeermaas gevist te hebben , nog maar eens besloten hier een hengel uit te gooien. Zij kregen op een gegeven moment genoeg van het af en aan rijden van de bumpers. Toen een van deze mastadonten hun plekje achteruit opreed, besloten ze alles in te pakken en huiswaarts te rijden. Een dag zonder een visje aan de hengel. Ze zullen beslist terug keren als het een beetje rustiger is langs de Maas.
De kajaks waren allen, zonder uitzondering, te water en ook morgen zal dat niet anders zijn. Over de Maasdijk reden de hele dag groepjes fietstoeristen en waren wandelaars getuige van de werken langs de maas. Bij de rustplaats Maaszicht was het terras de hele dag bevolkt.
En een oeverbewoner, die reed  gewoon zijn gras af met een hoofdbedekking.
Of die voor de zon of voor de stof was heeft hij niet laten weten.

Wil Tura in concert te Veldwezelt is een jaarlijks terugkerend groots evenement. in twee maal 45 minuten brengt de 70 plusser de zaal in vervoering, dan weer in opwinding. Rock and roll, minnezang en emotioneel gevoelige teksten, brengt de trouw terugkerende zanger in Veldwezelt. Afgelopen weekend was het voor de 28x maal en de zaal zat weer vol zoals vanouds. Wil kan niet stuk in Veldwezelt bij de Fanfare Sint-Lambertus. De muziekvereniging zal volgend jaar haar 75 jarig jubileum vieren en de belofte werd al gedaan aan het publiek door voorzitter Roger Vrancken, die daarbij zelf een beetje emotioneel reageerde. Wil Tura voelde zich zeer vereerd met de uitnodiging voor volgend jaar en dat was ook zo bij het publiek, dat aan 'hun idool' een staande ovatie gaf.
Toen Wil het lied ' Ik ben zo eenzaam, zonder jou' zong,  kwamen er bij heel wat van zijn vrouwelijke fans natte oogjes. En zoals elk jaar sloot Wil zijn optreden met 'Limburg , Limburg allein ..........'.
In de pauze en na de laatste noot van Wil Tura was het aan de 'D.J Theo and Co' om de mensen de dansvloer op te krijgen tot in de vroege uurtjes.Foto's bij foto,s Nol in de rechterkolom klikken.

Het ongeval van heden morgen, in de haakse bocht op de grens tussen Maastricht en Lanaken waarbij van de vier inzittenden twee mensen door de brandweer bervijd moesten worden uit hun netelige situatie, geeft maar weer eens aan, hoe gevaarlijk deze bocht is voor automobilisten,  fietsers en voetgangers.

Noch op de Nederlandse, noch op de Belgische zijde is deze bocht aangegeven met het waarschuwingsbord A1a, Scherpe bocht naar links, hetzij rechts, A1b en snelheidsbeperking.
De paaltjes die voor en in deze bocht geplaatst zijn, worden met regelmaat omver gereden zoals op de foto enkele dagen voor het ongeval. Andere omvergereden paaltjes werden niet vervangen.

Mensen die daaglijks op de bankjes bij de Maas zitten, houden met regelmaat hun hart vast, als ze zien hoe deze bocht genomen wordt.
Het is nu rond twintig minuten na vijf uur 's morgens  gebeurd en dat is een geluk bij een ongeluk. Soms zien ze mensen met hun voertuig,  net  voor ze de bocht in gaan, nog een voertuig voorbijsteken. Dan moet je geluk hebben dat je daar op dat moment niet zelf rondrijdt. Heel wat van de weggebruikers snijden hier de bocht af en rijden hoge snelheden in deze haakse bocht. In het verleden zijn er al heel wat wagens uit de bocht gegaan met de nodige kwetsuren voor de inzittenden.
Sinds er op Nederlandse zijde, enkele jaren geleden, een verkeersdrempel aangelegd werd is dat nog maar éénmaal gebeurd, voordat déze auto uit de bocht ging.
En wat ook de oorzaak is van het ongeval, als ouder krijg je niet graag de mededeling dat je kinderen betrokken werden bij zo'n zwaar ongeval.

Waarschuwingsborden zijn dan ook aangewezen op deze plaats.

net voor de bocht, einde inhaalverbod.

De terreinen van AA Rekem werden nog eens goed getest alvorens het nieuwe seizoen een aanvang neemt. Het Fusietornooi werd, zoals gebruikelijk is, over twee dagen beslist. De uiteindelijke finale werd gespeeld door de ploegen Lanaken en Gellik. Na de stand 3-0 voor Lanaken scoorde Gellik tweemaal stand 3-2. de score 4-2 en 4-3 volgden en van dan af ging het naar de eindstand 7-3. Hierdoor ging de wisselbeker, geschonken door schepen van Sport Michel Stevens, terug naar titelverdediger Lanaken.
(foto links: De middelste is de begeerde trofee)
Ook de dames speelden hun wedstrijd en omdat dit de enige damesploeg in Grootlanaken is, werd er gespeeld tegen gastploeg Standaard Luik. De utislag hier, na een sportieve wedstrijd, was 0-3. Toch was trainer Benny tevreden over zijn ploeg die in het vorige seizoen promoveerde naar 2e nationaal. "Ik heb goeie dingen gezien' zei de man, die bij het sluiten van vorig seizoen de volgende uitspraak deed ´Verliezen op zich is niet zo erg, als ze er maar uit leren´.
Even op een rijtje de uitslagen van de twee sportieve dagen in Rekem:
Zaterdag; Smeermaas- Rekem 2-0, Veldwezelt -Lanaken 0-1, Gellik -Smeermaas  4-1, Veldwezelt -Kesselt 1-0, Kesselt - Lanaken 0-3, Rekem - Gellik 0-5.
Zondag; Rekem -Kesselt 2-2 (Kesselt wint met penalty''s), Veldwezelt -Smeermaas 0-7, Lanaken -Gellik 7-3.
Aldus de volgende einduitslag, 1e Lanaken, 2e Gellik, 3e Veldwezelt, 4e Smeermaas, 5e Kesselt, 6e Rekem.
Al deze wedstrijden werden geleid door de bekende scheidsrechters; Opsteyn Bert, Napoletano Angelo en Di Guiseppe Angelo.

de bekende scheidsrechters; Napoletano Angelo, Opsteyn Bert, en Di Guiseppe Angelo.

De werken aan de Maasoevers zorgen dag na dag voor een veranderend beeld vanuit Smeermaas.

De mannen aan de overzijde zijn nog niet in vakantie dus zal dat nog een tijdje doorgaan.

Aan de Belgische zijde is dat anders. Hier heeft men een werkweg aangelegd nog net voordat de mannen gingen “genieten’ van hun verdiende vakantie. Duidelijk in een periode waarin regen een prettige vakantie uitsluit, tenzij ze naar zonnige oorden vertrokken.

Bij het aansnijden van de Maasdijk bij het meethuisje van de dienst der scheepvaart, heeft men nu een stuk blootgelegd waar ooit een overloop werd aangebracht naar de Zuid Willemsvaart.

Deze overloop is er gekomen in de periode dat België zich afscheidde van Nederland. Maastricht lag daardoor als een enclave in België, want rondom de vestingstad was toen Belgisch gebied. In het ‘ene Limburg van toen’ wapperde in de periode van 1830 tot 1839 de Belgische vlag. In dat memorabele jaar werd Limburg gescheiden van elkaar en kwam er een Nederlandse en Belgisch Limburg.

Een gevolg van de afscheiding was dat, het in 1826  in gebruik genomen kanaal ‘De Zuid Willemsvaart’ van Maastrichtse zijde, geen of onvoldoende water meer verkreeg vanuit de Maas, ondanks verdragen daar rond zoals de conventie van Zonhoven gesloten op 18 november 1833. Dit bemoeilijkte vanzelf de scheepvaart.

In 1837 besloot België om , ter hoogte van Hocht een overlaat aan te brengen, van de Maas naar de Zuid Willemsvaart. In het kanaal zelf kwam er een sluis. Deze sluis kreeg het nummer 19 toebedeeld. .Ingenieur van Scheepvaart U.N. Kümmel, adviseur van Koning Leopld, had de leiding in de aanleg van dit vernuftige waterwerk. Hij kwam wonen in Smeermaas met personeel en koetsier in een van de  huizen langs de Maas, richting Maastricht. Later zou hij een nieuwe villa betrekken in de nabijheid van de sluis, op de plaats waar nu de witte villa staat.

Men koos een laag punt in de Maas waar de Keukelbeek in de Maas aan Belgische zijde en de Kanjel aan Nederlandse zijde uitmondde.

Sluis en overlaat deed dienst tot het jaar 1867, nadat er op 12 mei 1863  een handels en scheepvaartverdrag kwam tussen beide landen.

In 1867 werd, de in Smeermaas afgebroken Sluis19, in gebruik genomen in het zuidelijker gelegen Bosscherveld. Een heel karwei zoals oude foto’s van destijds te zien geven.

Na het bouwen van een geheel nieuw sluiscomplex,  iets verderop in Bosscherveld, kwam Sluis19 weer stil te liggen en verzande door dichtslibbing. Enkele jaren geleden werd de sluis onder handen genomen en maakt ze deel uit van de Historische vaarroute in verbinding met het Bassin in Maastricht, een vaarroute voor pleziervaart vanaf de Maas bij sluis20 en het Bassin in Maastricht via sluis19, richting Vlaanderen.

Nu in juli 2011, is tijdens de grensmaaswerken het resultaat van de watertwist tussen Nederland en België weer bloot komen te liggen.

Samen met Jasper nemen we de maten van de eens zo belangrijke werken voor de kanaalvaart tussen Smeermaas en het noorden.

sluis19 in Bosscherveld

25 geheide palen begrenzen de Maas en de overlaat. 16 meter breed op 'n hoogte van +/-42m T.A.W.



De kleine archeoloog Jasper aan 't inmeten



Armen net iets te kort
onder: de huidige inlaat van maaswater ter bosscherveld de drie kronen van WillemI met het jaartal 1867

In januari stond de Maas nog de mensen in Herbricht te bedreigen en ging tot aan de kritische grens bij Cafe Maasvalei. Nu staat deze meanderende dame, al sedert meerdere maanden rond de laagste stand, schommelend rond de 39 meter.

Werken in de Maasoevers geven aan de Maas een totaal ander beeld, dagelijks worden er meerdere tonnen met grote dumpwagens vervoerd naar de grindwasplaats in Itteren.

Nadat aan de Belgische zijde een werkweg op de oever aangelegd is ziet men meer en meer vissers een stekje uitzoeken.

Na de vangst deze  week van een snoekbaars, konden wij nu de vangst van een barbeel digitaliseren.

Kine- en acupuncturist Kris Elsen, uit Zonhoven was samen met zijn vriend Benny Bos en diens zoon Jordy, afgereisd naar Smeermaas om er zijn vishengel, die hij gratis ter beschikking verkreeg, te testen. Visserskaart (te verkrijgen bij de vvv kantoren voor 3 euro) en surfen op internet (ook op deze site) leidden hem naar Smeermaas. Toen wij ter plaatse kwamen, kreeg Kris beet op zijn werphengel. Het bleek een snoek te zijn volgens Benny, die hem aan de kant van het water goed kon zien en tussen zijn handen de lengte aangaf . Zeer tot teleurstelling van Kris, kon deze knaap zich losrukken van haak en hengel. Niet lang daarna begon de nieuwe hengel, die hij moest testen, krachtig te bewegen. Het scheelde niet veel of hengel en haak waren verdwenen in de Maas.

Nu liet Kris zich niet meer verschalken en rolde mee en mee deze vangst naar de kant, waar Benny hem in het schepnet kon vangen.

De vangst bleek een barbeel te zijn van 3.170 gram minus schepnet en 67 cm lang. Niet zonder enige trots liet hij zich met vis en vrienden fotograferen. Het was voor Kris de eerste barbeel die hij aan de haak kon slaan. Benny  moest het stellen met een brasem.
De mannen keerden tevreden terug naar Zonhoven maar komen gegarandeerd terug naar de Grensmaas.

Voor de vijfde maal met succes, ging dit Event door op het domein van Pietersheim, voor het Kasteel en waterburcht. Omdat de toeristische trekpleister ‘de Waterburcht’  veel bezoekers over de brug krijgt, konden deze als toemaat, gratis het showterrein bezoeken.

Met rede mogen wij in Groot Lanaken trots zijn op dit Event, waarbij deze raspaardjes voor enkele dagen onderdak vinden. Fokkers en eigenaars laten, hun  sierlijke en pittige paarden jureren op verschillende kenmerken van dit ' edele dier uit de Woestijn' .

In Pietersheim gaat het enkel om de Egyptische bloedlijnen in tegenstelling tot de Events van het Arabische paard,  zoals dat komende week doorgaat in Alden Biesen te Bilzen.

Trainer en hulptrainers brengen hun showpaard in de Paddock, daarbij de dieren ophitsend met plasticzakken aan de smik gebonden. Soms steigerend, dan weer rustig strekkend op commando van de trainer. Type, hoofd, nek en schouder, body en toplijn,benen en beweging maken deel uit van de prijskamp. Daarnaast gaat er een prijs uit voor het beste paard, gekozen uit de vier kampioenen. Wat beloond werd met 'the best straight Egyptian Horse of 2011'. En toebedeeld werd aan:

SIMEON SEHAVI

10-08-1999 - Chestnut 

Hengst ASFOUR x   Merry SIMEON SHEBA

Fokker MARION RICHMOND

Eigenaar DUBAI STUD

Een vreugdesprong van de trainer volgde op deze uitroeping reeds eerder deed hij hetzelfde en die sprong konden we vastleggen..

Vis en ‘schoon en zuiver water; zijn onafscheidelijk. Zo zijn ze ook (op enkele uitzonderingen na) een graadmeter voor de zuiverheid van het Maaswater. Vismonsteringen die gedaan worden geven een duidelijk beeld van de aanwezigheid van vissoorten die in eerste instantie vermeend ontbraken in de lijsten van voorgaande jaren. Nu komen er een aantal terug voor in de maas. Niet alleen vis, maar ook water- en watergebonden vogels die van vis leven, geven een indicatie van de visstand in de Maas.

Vissen in de grensmaas is een ware belevenis. Onlangs kwam de visserskaart in drie talen uit en is verkrijgbaar bij  V..V.V. kantoren.

Steeds meer vissoorten in Grensmaas, volgens nieuwsbrief Consortium Grensmaas.

Vissen voelen zich lekker in hun vel in de Grensmaas. Het aantal soorten blijft stijgen. Onderzoek in het kader van de Actieve Vismonitoring Rijkswaterstaat Waterdienst (Nl) heeft vorige maand zelfs uitgewezen dat er momenteel een record aantal soorten vis in de Grensmaas rondzwemt; om precies te zijn dertig soorten. Daaronder ook de gestippelde alver, (in de afvoer Bosscherveld waargenomen) een van de zeldzaamste vissen in Nederland. Die zijn tot nu toe alleen in de Geul gesignaleerd.

Een greep uit de overige vissoorten: de zalm, de sneep, de kopvoorn, de serpeling en de rivierdonderpad.

De serpeling is een visje van stromende wateren. Voor een geslaagde paai zijn schone waterbodems met zand en grind nodig waarover onvervuild water stroomt met een matige snelheid. De serpeling kwam gedurende de referentieperiode voor in de grote rivieren en de uitmondingen daarvan. Op grond van de vergelijking met vangsten uit de referentieperiode en vangsten uit de jaren zeventig en tachtig kan geconcludeerd worden dat de achteruitgang in aantallen ligt tussen de 90 en 99% (factor tien tot honderd). Sinds 1980 is de vis waargenomen in 101 uurhokken. De meeste vangsten komen uit de Grensmaas

De giebel en het vetje zijn twee vissen die niet eerder gesignaleerd zijn door de onderzoekers.

De giebel is een grondelaar, daardoor draagt hij bij tot de vertroebeling van het water hij is dus niet representatief voor schoon en zuiver water.  Het is een alleseter, hij eet zowel insecten als plantaardig materiaal. De giebel is een vis die tolerant is voor vervuild water; het is vaak een van de laatste vissoorten die in vervuild water gevonden wordt.

Het vetje is een karperachtig visje dat leeft in stilstaande en langzaam stromende wateren. Onderwaterplanten en begroeide oevers zijn belangrijk voor deze vis.

Het aantal vissoorten bleef tijdens soortgelijke onderzoeken in de afgelopen drie jaar steken op 22, 23 en 24.