’n Oude prent laat zien hoe Smeermaas er in vroegere eeuwen uitzag. Een lage oever langs de grote levensader in het Maasland. Bootjes aan de kant en opslag van timmerhout. Het kanaalwas er nog niet en waarschijnlijk ook nog niet in de gedachten van de scheepvaart. De maas was en is een grillige regenrivier die in die dagen nog grindverplaatsend was. Dat is nu niet meer het geval, door de bouw van enkele stuwen in het Maasbekken bij Luik en in Maastricht. De Maas was soms héél hoog en soms héél laag. Als er geen wind was werden de schepen voortgetrokken door vrouw en kinderen, de schipper had ze zo altijd in het oog. Niet alleen mensen, maar ook paarden trokken de schepen Maas op- en afwaarts.

De aanleg van het kanaal zorgde voor een grote hoeveelheid grind en aarde die door vrouwen met korven op de rug naar boven werden getorst. Ze hadden botten aan en werden daardoor ‘Botressen’ genoemd. Als je goed kijkt langs de Maas, zie je aan het begin van het kerkhof noordwaarts de opgeworpen grond. De middelste beloopbare dijk is ongeveer de hoogte van Smeermaas vroeger.

Je zult dan ook meteen zien dat de Maas bij hoge waterstand het dorp deels overspoelde. Eveneens telde dat voor Borgharen en meerdere Maasdorpen. De betonnen band rond de Maas en de mogelijkheid om bij de grens balken aan te brengen bracht soelaas, maar kon de Maas niet binnen zijn dijken houden. Pas de jaren tachtig, bij het omleggen van het rioleringsstelsel richting kanaal, brachten voor de Smeermazenaren de oplossing tegen de vele voorgaande overstromingen.

De voltooide werkweg langs de Maas tot aan de grens met Nederland laat ons nu toe vanaf Smeermaas tot Herbricht te wandelen en te genieten van de Nieuwe Grensmaas. Heel wat vissers vinden nu hun weg naar de dijk in Smeermaas.In 1887 telde Smeermaas rond de 56 huizen die grotendeels gebouwd waren  vanaf het eerste huis langs de maas, genaamde ‘de Blauwe Geit’ gaande bij de huidige Brugstraat richting de toenmalige Kluis en Ermitage (De kluis en Ermitage ligt er nog steeds en is privébezit), daar uitkomende op de weg van Maastricht richting Maaseik.De gemene weg ging vanaf deze weg richting Pietersheim.

 In de Sapstraat vooraan stonden een zestal kleine huisjes, aan de voorzijde van de Grote Souw. In de Brugstraat was een brug over de Grote Souw ongeveer op de plaats van de huidige over de Zuidwillemsvaart. Vanaf de aanleg van de Zuidwillemsvaart (1821) mondt de ‘Grote Souw’uit in het kanaal..

De Maasbedding heeft zich in de loop der tijden meermaals verlegd en dorpen die er eerst rechts van lagen liggen nu op de linker oever. Nu de mens deze grote ingrepen doet in het Maasbekken, is het maar af te wachten wat voor invloed dit zal gaan hebben op de loop van de rivier

Je maakt het niet alle dagen mee, als je aan het vissen bent, dat er een boot vol Noormannen in een Vikingschip voorbijvaart en aan wal gaan. In de 9e eeuw gevreesd, maar nu vredelievend

In de vroegere kom van de Zuidwillemsvaart te Smeermaas,  legde  een heus Vikingschip aan, voor een overnachting aan de wal.
De mannen en vrouwen (de jongste 10 en de oudste met de baard 57) hadden hun kamp opgeslagen aan de wal onder de brug. Zo zouden ze, bij onverhoopte regenval, droog de nacht kunnen doorbrengen. Terwijl zij onder zeil gingen werd er door twee van hen wacht gehouden op de boot. Op een houtvuur in een grote pan werd een poging ondernomen om pudding te maken voor de hele bemanning. Doch een eerste proef van dit brouwsel was een aanslag op de smaakpapillen. De pudding belandde dan ook  in het kanaal.

De boot of het schip draagt de naam Fenrir en is een boot die door jongeren, van Jeugdbeweging Gigos in Genk Zuid, eigenhandig in elkaar is gezet. Vanzelfsprekend met intensieve begeleiding en samenwerking. Drie maanden lang werd er vorig jaar, na een grondige voorbereiding, gewerkt aan dit staaltje van scheepsbouwkunst, door  80 jongeren, tussen 6 en 26 jaar, in afwisselende groepen..

Hun grote waterdoop beleefden de jongeren verleden maand. Toen werd hun schip vervoerd naar Givet in Frankrijk, deplaats waar de Maas Belgie binnenstroomt. Van daaruit zouden zij gedurende 12 dagen een afvaart maken. Om vervolgens 140 km of  86,99  mijl later,via  Luik en Maastricht terug aan te meren in de thuishaven Genk.

Dit product van noeste arbeid en een staaltje van samenwerking tussen jeugdbegeleiders en jongeren, wordt ook verhuurd aan jeugdverenigingen. Dit was ook nu het geval. Een groep waterscouts (140^e FOS Seascouts) huurde het schip voor drie dagen. De verhuur gaat steeds onder begeleiding van twee mensen van Gigos met als kapitein Stefanie. De scouts stonden onder leiding van de Voortvarende Wever Hugo.

Voor heel even mochten Martijn, Jasper en  Isa plaats nemen in het Vikingschip met de drakenkop.
Na hun overnachting, zullen de mannen en vrouwen hun tocht voortzetten naar Genk.

Ze hebben er lang op moeten wachten de mannen in de bouw. Maar na een verdiende vakantie, waar de temperaturen meer van die in de herfst weg hadden, was de eerste echte zomerdag precies op hun eerste werkdag. Ook de mannen die aan de Grensmaas werken, hervatten hun werkzaamheden. De dumpers die af en aan reden deden dat met de nodige stofwolken. De tractor, met de waterton om de rijweg te besproeien, stond werkeloos onder de bomen naast de witte villa.  Drie vissers uit Tienen, hadden na acht jaar niet meer in Smeermaas gevist te hebben , nog maar eens besloten hier een hengel uit te gooien. Zij kregen op een gegeven moment genoeg van het af en aan rijden van de bumpers. Toen een van deze mastadonten hun plekje achteruit opreed, besloten ze alles in te pakken en huiswaarts te rijden. Een dag zonder een visje aan de hengel. Ze zullen beslist terug keren als het een beetje rustiger is langs de Maas.
De kajaks waren allen, zonder uitzondering, te water en ook morgen zal dat niet anders zijn. Over de Maasdijk reden de hele dag groepjes fietstoeristen en waren wandelaars getuige van de werken langs de maas. Bij de rustplaats Maaszicht was het terras de hele dag bevolkt.
En een oeverbewoner, die reed  gewoon zijn gras af met een hoofdbedekking.
Of die voor de zon of voor de stof was heeft hij niet laten weten.

Wil Tura in concert te Veldwezelt is een jaarlijks terugkerend groots evenement. in twee maal 45 minuten brengt de 70 plusser de zaal in vervoering, dan weer in opwinding. Rock and roll, minnezang en emotioneel gevoelige teksten, brengt de trouw terugkerende zanger in Veldwezelt. Afgelopen weekend was het voor de 28x maal en de zaal zat weer vol zoals vanouds. Wil kan niet stuk in Veldwezelt bij de Fanfare Sint-Lambertus. De muziekvereniging zal volgend jaar haar 75 jarig jubileum vieren en de belofte werd al gedaan aan het publiek door voorzitter Roger Vrancken, die daarbij zelf een beetje emotioneel reageerde. Wil Tura voelde zich zeer vereerd met de uitnodiging voor volgend jaar en dat was ook zo bij het publiek, dat aan 'hun idool' een staande ovatie gaf.
Toen Wil het lied ' Ik ben zo eenzaam, zonder jou' zong,  kwamen er bij heel wat van zijn vrouwelijke fans natte oogjes. En zoals elk jaar sloot Wil zijn optreden met 'Limburg , Limburg allein ..........'.
In de pauze en na de laatste noot van Wil Tura was het aan de 'D.J Theo and Co' om de mensen de dansvloer op te krijgen tot in de vroege uurtjes.Foto's bij foto,s Nol in de rechterkolom klikken.

Het ongeval van heden morgen, in de haakse bocht op de grens tussen Maastricht en Lanaken waarbij van de vier inzittenden twee mensen door de brandweer bervijd moesten worden uit hun netelige situatie, geeft maar weer eens aan, hoe gevaarlijk deze bocht is voor automobilisten,  fietsers en voetgangers.

Noch op de Nederlandse, noch op de Belgische zijde is deze bocht aangegeven met het waarschuwingsbord A1a, Scherpe bocht naar links, hetzij rechts, A1b en snelheidsbeperking.
De paaltjes die voor en in deze bocht geplaatst zijn, worden met regelmaat omver gereden zoals op de foto enkele dagen voor het ongeval. Andere omvergereden paaltjes werden niet vervangen.

Mensen die daaglijks op de bankjes bij de Maas zitten, houden met regelmaat hun hart vast, als ze zien hoe deze bocht genomen wordt.
Het is nu rond twintig minuten na vijf uur 's morgens  gebeurd en dat is een geluk bij een ongeluk. Soms zien ze mensen met hun voertuig,  net  voor ze de bocht in gaan, nog een voertuig voorbijsteken. Dan moet je geluk hebben dat je daar op dat moment niet zelf rondrijdt. Heel wat van de weggebruikers snijden hier de bocht af en rijden hoge snelheden in deze haakse bocht. In het verleden zijn er al heel wat wagens uit de bocht gegaan met de nodige kwetsuren voor de inzittenden.
Sinds er op Nederlandse zijde, enkele jaren geleden, een verkeersdrempel aangelegd werd is dat nog maar éénmaal gebeurd, voordat déze auto uit de bocht ging.
En wat ook de oorzaak is van het ongeval, als ouder krijg je niet graag de mededeling dat je kinderen betrokken werden bij zo'n zwaar ongeval.

Waarschuwingsborden zijn dan ook aangewezen op deze plaats.

net voor de bocht, einde inhaalverbod.

De terreinen van AA Rekem werden nog eens goed getest alvorens het nieuwe seizoen een aanvang neemt. Het Fusietornooi werd, zoals gebruikelijk is, over twee dagen beslist. De uiteindelijke finale werd gespeeld door de ploegen Lanaken en Gellik. Na de stand 3-0 voor Lanaken scoorde Gellik tweemaal stand 3-2. de score 4-2 en 4-3 volgden en van dan af ging het naar de eindstand 7-3. Hierdoor ging de wisselbeker, geschonken door schepen van Sport Michel Stevens, terug naar titelverdediger Lanaken.
(foto links: De middelste is de begeerde trofee)
Ook de dames speelden hun wedstrijd en omdat dit de enige damesploeg in Grootlanaken is, werd er gespeeld tegen gastploeg Standaard Luik. De utislag hier, na een sportieve wedstrijd, was 0-3. Toch was trainer Benny tevreden over zijn ploeg die in het vorige seizoen promoveerde naar 2e nationaal. "Ik heb goeie dingen gezien' zei de man, die bij het sluiten van vorig seizoen de volgende uitspraak deed ´Verliezen op zich is niet zo erg, als ze er maar uit leren´.
Even op een rijtje de uitslagen van de twee sportieve dagen in Rekem:
Zaterdag; Smeermaas- Rekem 2-0, Veldwezelt -Lanaken 0-1, Gellik -Smeermaas  4-1, Veldwezelt -Kesselt 1-0, Kesselt - Lanaken 0-3, Rekem - Gellik 0-5.
Zondag; Rekem -Kesselt 2-2 (Kesselt wint met penalty''s), Veldwezelt -Smeermaas 0-7, Lanaken -Gellik 7-3.
Aldus de volgende einduitslag, 1e Lanaken, 2e Gellik, 3e Veldwezelt, 4e Smeermaas, 5e Kesselt, 6e Rekem.
Al deze wedstrijden werden geleid door de bekende scheidsrechters; Opsteyn Bert, Napoletano Angelo en Di Guiseppe Angelo.

de bekende scheidsrechters; Napoletano Angelo, Opsteyn Bert, en Di Guiseppe Angelo.

De werken aan de Maasoevers zorgen dag na dag voor een veranderend beeld vanuit Smeermaas.

De mannen aan de overzijde zijn nog niet in vakantie dus zal dat nog een tijdje doorgaan.

Aan de Belgische zijde is dat anders. Hier heeft men een werkweg aangelegd nog net voordat de mannen gingen “genieten’ van hun verdiende vakantie. Duidelijk in een periode waarin regen een prettige vakantie uitsluit, tenzij ze naar zonnige oorden vertrokken.

Bij het aansnijden van de Maasdijk bij het meethuisje van de dienst der scheepvaart, heeft men nu een stuk blootgelegd waar ooit een overloop werd aangebracht naar de Zuid Willemsvaart.

Deze overloop is er gekomen in de periode dat België zich afscheidde van Nederland. Maastricht lag daardoor als een enclave in België, want rondom de vestingstad was toen Belgisch gebied. In het ‘ene Limburg van toen’ wapperde in de periode van 1830 tot 1839 de Belgische vlag. In dat memorabele jaar werd Limburg gescheiden van elkaar en kwam er een Nederlandse en Belgisch Limburg.

Een gevolg van de afscheiding was dat, het in 1826  in gebruik genomen kanaal ‘De Zuid Willemsvaart’ van Maastrichtse zijde, geen of onvoldoende water meer verkreeg vanuit de Maas, ondanks verdragen daar rond zoals de conventie van Zonhoven gesloten op 18 november 1833. Dit bemoeilijkte vanzelf de scheepvaart.

In 1837 besloot België om , ter hoogte van Hocht een overlaat aan te brengen, van de Maas naar de Zuid Willemsvaart. In het kanaal zelf kwam er een sluis. Deze sluis kreeg het nummer 19 toebedeeld. .Ingenieur van Scheepvaart U.N. Kümmel, adviseur van Koning Leopld, had de leiding in de aanleg van dit vernuftige waterwerk. Hij kwam wonen in Smeermaas met personeel en koetsier in een van de  huizen langs de Maas, richting Maastricht. Later zou hij een nieuwe villa betrekken in de nabijheid van de sluis, op de plaats waar nu de witte villa staat.

Men koos een laag punt in de Maas waar de Keukelbeek in de Maas aan Belgische zijde en de Kanjel aan Nederlandse zijde uitmondde.

Sluis en overlaat deed dienst tot het jaar 1867, nadat er op 12 mei 1863  een handels en scheepvaartverdrag kwam tussen beide landen.

In 1867 werd, de in Smeermaas afgebroken Sluis19, in gebruik genomen in het zuidelijker gelegen Bosscherveld. Een heel karwei zoals oude foto’s van destijds te zien geven.

Na het bouwen van een geheel nieuw sluiscomplex,  iets verderop in Bosscherveld, kwam Sluis19 weer stil te liggen en verzande door dichtslibbing. Enkele jaren geleden werd de sluis onder handen genomen en maakt ze deel uit van de Historische vaarroute in verbinding met het Bassin in Maastricht, een vaarroute voor pleziervaart vanaf de Maas bij sluis20 en het Bassin in Maastricht via sluis19, richting Vlaanderen.

Nu in juli 2011, is tijdens de grensmaaswerken het resultaat van de watertwist tussen Nederland en België weer bloot komen te liggen.

Samen met Jasper nemen we de maten van de eens zo belangrijke werken voor de kanaalvaart tussen Smeermaas en het noorden.

sluis19 in Bosscherveld

25 geheide palen begrenzen de Maas en de overlaat. 16 meter breed op 'n hoogte van +/-42m T.A.W.



De kleine archeoloog Jasper aan 't inmeten



Armen net iets te kort
onder: de huidige inlaat van maaswater ter bosscherveld de drie kronen van WillemI met het jaartal 1867

In januari stond de Maas nog de mensen in Herbricht te bedreigen en ging tot aan de kritische grens bij Cafe Maasvalei. Nu staat deze meanderende dame, al sedert meerdere maanden rond de laagste stand, schommelend rond de 39 meter.

Werken in de Maasoevers geven aan de Maas een totaal ander beeld, dagelijks worden er meerdere tonnen met grote dumpwagens vervoerd naar de grindwasplaats in Itteren.

Nadat aan de Belgische zijde een werkweg op de oever aangelegd is ziet men meer en meer vissers een stekje uitzoeken.

Na de vangst deze  week van een snoekbaars, konden wij nu de vangst van een barbeel digitaliseren.

Kine- en acupuncturist Kris Elsen, uit Zonhoven was samen met zijn vriend Benny Bos en diens zoon Jordy, afgereisd naar Smeermaas om er zijn vishengel, die hij gratis ter beschikking verkreeg, te testen. Visserskaart (te verkrijgen bij de vvv kantoren voor 3 euro) en surfen op internet (ook op deze site) leidden hem naar Smeermaas. Toen wij ter plaatse kwamen, kreeg Kris beet op zijn werphengel. Het bleek een snoek te zijn volgens Benny, die hem aan de kant van het water goed kon zien en tussen zijn handen de lengte aangaf . Zeer tot teleurstelling van Kris, kon deze knaap zich losrukken van haak en hengel. Niet lang daarna begon de nieuwe hengel, die hij moest testen, krachtig te bewegen. Het scheelde niet veel of hengel en haak waren verdwenen in de Maas.

Nu liet Kris zich niet meer verschalken en rolde mee en mee deze vangst naar de kant, waar Benny hem in het schepnet kon vangen.

De vangst bleek een barbeel te zijn van 3.170 gram minus schepnet en 67 cm lang. Niet zonder enige trots liet hij zich met vis en vrienden fotograferen. Het was voor Kris de eerste barbeel die hij aan de haak kon slaan. Benny  moest het stellen met een brasem.
De mannen keerden tevreden terug naar Zonhoven maar komen gegarandeerd terug naar de Grensmaas.

Voor de vijfde maal met succes, ging dit Event door op het domein van Pietersheim, voor het Kasteel en waterburcht. Omdat de toeristische trekpleister ‘de Waterburcht’  veel bezoekers over de brug krijgt, konden deze als toemaat, gratis het showterrein bezoeken.

Met rede mogen wij in Groot Lanaken trots zijn op dit Event, waarbij deze raspaardjes voor enkele dagen onderdak vinden. Fokkers en eigenaars laten, hun  sierlijke en pittige paarden jureren op verschillende kenmerken van dit ' edele dier uit de Woestijn' .

In Pietersheim gaat het enkel om de Egyptische bloedlijnen in tegenstelling tot de Events van het Arabische paard,  zoals dat komende week doorgaat in Alden Biesen te Bilzen.

Trainer en hulptrainers brengen hun showpaard in de Paddock, daarbij de dieren ophitsend met plasticzakken aan de smik gebonden. Soms steigerend, dan weer rustig strekkend op commando van de trainer. Type, hoofd, nek en schouder, body en toplijn,benen en beweging maken deel uit van de prijskamp. Daarnaast gaat er een prijs uit voor het beste paard, gekozen uit de vier kampioenen. Wat beloond werd met 'the best straight Egyptian Horse of 2011'. En toebedeeld werd aan:

SIMEON SEHAVI

10-08-1999 - Chestnut 

Hengst ASFOUR x   Merry SIMEON SHEBA

Fokker MARION RICHMOND

Eigenaar DUBAI STUD

Een vreugdesprong van de trainer volgde op deze uitroeping reeds eerder deed hij hetzelfde en die sprong konden we vastleggen..

Vis en ‘schoon en zuiver water; zijn onafscheidelijk. Zo zijn ze ook (op enkele uitzonderingen na) een graadmeter voor de zuiverheid van het Maaswater. Vismonsteringen die gedaan worden geven een duidelijk beeld van de aanwezigheid van vissoorten die in eerste instantie vermeend ontbraken in de lijsten van voorgaande jaren. Nu komen er een aantal terug voor in de maas. Niet alleen vis, maar ook water- en watergebonden vogels die van vis leven, geven een indicatie van de visstand in de Maas.

Vissen in de grensmaas is een ware belevenis. Onlangs kwam de visserskaart in drie talen uit en is verkrijgbaar bij  V..V.V. kantoren.

Steeds meer vissoorten in Grensmaas, volgens nieuwsbrief Consortium Grensmaas.

Vissen voelen zich lekker in hun vel in de Grensmaas. Het aantal soorten blijft stijgen. Onderzoek in het kader van de Actieve Vismonitoring Rijkswaterstaat Waterdienst (Nl) heeft vorige maand zelfs uitgewezen dat er momenteel een record aantal soorten vis in de Grensmaas rondzwemt; om precies te zijn dertig soorten. Daaronder ook de gestippelde alver, (in de afvoer Bosscherveld waargenomen) een van de zeldzaamste vissen in Nederland. Die zijn tot nu toe alleen in de Geul gesignaleerd.

Een greep uit de overige vissoorten: de zalm, de sneep, de kopvoorn, de serpeling en de rivierdonderpad.

De serpeling is een visje van stromende wateren. Voor een geslaagde paai zijn schone waterbodems met zand en grind nodig waarover onvervuild water stroomt met een matige snelheid. De serpeling kwam gedurende de referentieperiode voor in de grote rivieren en de uitmondingen daarvan. Op grond van de vergelijking met vangsten uit de referentieperiode en vangsten uit de jaren zeventig en tachtig kan geconcludeerd worden dat de achteruitgang in aantallen ligt tussen de 90 en 99% (factor tien tot honderd). Sinds 1980 is de vis waargenomen in 101 uurhokken. De meeste vangsten komen uit de Grensmaas

De giebel en het vetje zijn twee vissen die niet eerder gesignaleerd zijn door de onderzoekers.

De giebel is een grondelaar, daardoor draagt hij bij tot de vertroebeling van het water hij is dus niet representatief voor schoon en zuiver water.  Het is een alleseter, hij eet zowel insecten als plantaardig materiaal. De giebel is een vis die tolerant is voor vervuild water; het is vaak een van de laatste vissoorten die in vervuild water gevonden wordt.

Het vetje is een karperachtig visje dat leeft in stilstaande en langzaam stromende wateren. Onderwaterplanten en begroeide oevers zijn belangrijk voor deze vis.

Het aantal vissoorten bleef tijdens soortgelijke onderzoeken in de afgelopen drie jaar steken op 22, 23 en 24.

Het "wilde dier" met zijn stekelige vacht liep op de brug van Neerharen over het asfalt. De trottoirband was te hoog om te trotseren en het diertje liep daardoor de kans om doodgereden te worden. Stoppen en redden was de enige optie. i.p.v weg te lopen kwam hij naar mij toe. Ik koos ervoor om het met enige dwang van mijn voet in de richting van het veilige gras langs de brug te dwingen. Oppakken was gezien zijn stekelige vacht al van bij het begin uitgesloten. Toen hij eindelijk in de graskant was, verdween hij tussen de brandnetels en kon ik mij begeven naar Pannestraat Kermis.

De Egel oftewel zoals in de volksmond "stekelvarken" genoemd.
In de paartijd zoeken dieren elkaar op op een grasveld. Als twee mannetjes hetzelfde vrouwtje op het oog hebben, zullen zij met elkaar vechten door te bijten en te stoten. Het paren is een langdurig  liefdesspel, dat omzichtig maar vooral ook voorzichtig gebeurt. Om het vrouwtje paarbereid te krijgen, doen de dieren een soort dans. De twee dieren gaan tegenover elkaar staan, met de snuiten tegen elkaar. Terwijl zij elkaar besnuffelen, urineren beide dieren. Het mannetje doet vervolgens pogingen om achter het vrouwtje te komen, maar die draait zich steeds van hem af. Het mannetje zal tegen het vrouwtje aan stoten met zijn snuit en poten. Vervolgens richt hij zijn hoofd op en opent hij zijn lippen ver uit elkaar. Dit spel kan uren duren en behoorlijk luidruchtig zijn.
Op een gegeven moment stemt het vrouwtje in met paring. Zij drukt zich tegen de grond, spreidt haar achterpoten en legt haar stekels plat. Het mannetje houdt vervolgens met zijn poten haar flanken vast en met zijn bek haar hals. De paring zelf duurt enkele minuten. Tijdens de paring maken de dieren luidruchtige snuffel- en niesgeluiden.

Een internationale actie voor levende rivieren werd dit jaar voor Limburg in het gehucht Herbricht gehouden, 100 Deelnemers hadden zich ingeschreven en liepen in groep de pas verbrede Maas in onder toezicht van de brandweer van Maasmechelen in en op het water.  Op de oever, in het winterbed stonden nog een 300tal toeschouwers de watergangers gade te slaan. Onder hen deputé Smeets, burgemeester Willen en gemeenteraadsleden van Lanaken. Clowns van Kokliko zorgden voor amusement ter plekke en gingen zelf ook het water in. Het trio Denis, Andre en Patrick, zorgden voor de muzikale noot voor, tijdens en na de watergang in de Maas. Zij traden op, onder de toepasselijke naam "Goe Beezig". Lambert van RLKM die de organisatie op een voortreffelijke wijze in goede banen heeft geleid, was tevreden over deze actie die nu voor de tweede maal gehouden werd. Vorig jaar ging deze waterhappening door in Stokkem.

Iets verder dan de inloop in de Maas, stonden Eli, Toin, Eddy en Patrick  vier vissers, die een demonstratie vliegvissen hielden en waar je zelf ook eens mocht inwerpen.
En de Elbuiter zag alles gebeuren en zal er in zijn mijmeringen wel het een en ander van vertellen in Attent.

U kunt klikken op foto's Nol in de rechterkolom voor een groot aantal foto's van deze actie van RLKM.

Het regenweer was een spelbreker voor het zomerfeest in Neerharen. Wat een openluchtmis en feest in openlucht zou moeten worden werd verplaatst naar binnen.

Tijdens de processie hadden de deelnemers de grote regenschermen ontplooid. Voorop liepen de kindjes die dit jaar hun eerste H. Communie deden. Zij zouden een hoofdrol spelen in de plechtigheid en in de kerk. Samen met het moederkoor en kerkelijk zangkoor luisterden zij de dankviering op. Een drieledige dankmis, want Met een pastoor die al 25 jaar trouw zijn herdersplichten vervult, een banneux-kapel die er reeds 50 jaar staat en het gedenkwaardige feit dat de zusters Montfortanen hun “blijde Inkomste” deden in de gemeenschap, ontsnapte niet aan de wil van het parochiaal bestuur om een bijzonder cachet te geven aan het zomerfeest van 2011. “Waar is dat feestje”…..

In de kerk had achter de communicantjes Eerwaarde zuster Lucie plaatsgenomen. De in Uikhoven geboren zuster is reeds in haar 96^e levensjaar. Pastoor dankte haar voor het bijwonen van de Dankmis in haar geliefde Neerharen. Een welgemeend applaus viel haar te beurt toen Pastoor liet weten dat zij aan Pastoor had gezegd dat hij niet zoveel moest drinken tijdens de receptie. Toen haar deze woorden herhaald werden door haar vergezelster maakte zij een vuistje naar mijnheer pastoor wat bij de aanwezigen werkte op de lachspieren.

Na de Mis kreeg de voorzitter van de parochieraad het woord. Hij liet aan de jubilerende weten dat hij met zijn 25 jaar geen recordhouder zou zijn. Dit record viel te beurt aan pastoor Wouters die het van 1680 to 1735 55 jaar volhield in de parochie. Uit de archieven had het bestuur nog enkele feiten gehaald met  betrekking tot de pastoorsfunctie. Zo zou hij 127 huwelijken ingezegend hebben. Hoeveel er daarvan nog koppel waren werd niet in cijfers vermeld. 493 parochianen zijn door pastoor naar de laatste rustplaats begeleid en in al die jaren werden 883 kindjes boven het doopvont gehouden. De eerste dopeling werd niet getraceerd maar wel het tweede doopsel. Dit waren er meteen twee en wel de tweeling Tom en Roel Rogiers. Beiden waren zij aanwezig en mochten in naam van de parochie drie schilderijen overhandigen aan de jubilaris. Drie beeltenissen van pastoor in functie en  hobby vereeuwigd door Mattie Engelen.

Na de zegen ging het richting  parochiaal centrum waar een tentoonstelling was over het kerkelijk leven in Neerharen. Voor de muzikale noot zorgde het “Seniorenorkest” waarin mijnheer pasoor zijn plaats innam als saxofonist en voorzitter.

Het nieuwe cultuurseizoen 2010-2011 is van start gegaan met de verkoop van de abonnementen op vrijdag 17 juni. Geïnteresseerden konden tussen 18.00 en 21.00 hun abonnementen voor minimaal 3 voorstellingen komen aankopen. De reserveringen konden in tegenstelling tot verleden jaar, waar enkel de balie open stond voor de verkoop, op 4 punten aangekocht worden. Deze wijze van verkoop had daardoor een sneller verloop. De mannen en vrouwen (of andere volgorde) van het CC waren tevreden over de verkoop. Ongeveer 900 tickets gingen, volgens coordinator Gie Vrancken, van de hand.
Oud schepen Raymond Hermans, was goed voor elke aangeboden voorstelling die hij samen met zijn gade Annie zal gaan bijwonen. Tijdens de verkoop kon men in de hal bij een natje en een droogje een babbeltje slaan met de andere bezoekers van de ticketbeurs.

Bent u geïnteresseerd in een voorstelling of cursusaanbod, dan kunt u  reserveren, vanaf a.s. maandag 20 juni aanvang 09.00 uur.
Dit kan aan de balie, telefonisch 089/73 98 50 of via cultuur@lanaken.be.
Het aanbod mocht u reeds ontvangen in een prachtige brochure die afgelopen woensdag in elke bus of op de deurmat in groot Lanaken belandde.

 

 

Het volgende  gesprek, tijdens de ticketbeurs, mocht ik van nabij volgen.

Aan een tafeltje zaten Ereschepen Raymond, Annie, Lia van Sia en dochter Patricia samen met Erik Eurlings en ik zei de gek. Op een gegeven moment was de vraag hoeveel kinderen Lia van Sia had. “Ik ben gebleven bij één”, zei ze “en het waren er misschien meer geweest als de eerste niet zoveel ‘gejenk’ had”.

Als baby moet Patricia vreselijk te keer zijn gegaan. “Daag en nach ‘jenke” zei Lia van Sia . “Ik ben zelfs een keer naar Wittem geweest om haar te laten overlezen. “En toen ik de dokter eens om hulp vroeg, zei deze dat hij zelf ook een moeilijk kind had en hij dit opgelost had door een deur op het bedje te leggen zodat ze er niet  uit kon vallen. Ik vond zijn remedie wel een beetje vreemd en hebben dat vanzelfsprekend niet toegepast”. Maar niets hielp voor Patricia. Ze heeft blijven ‘jenke’ tot aan haar vierde jaar. (Nu noemen ze dat een ‘huilbaby’ en kan je zelfs iemand in huis halen die met het kind communiceert).

“Omdat er gewerkt moest worden door de mannen en daarvoor een goede nachtrust bevorderlijk was, hebben we het kind in ons bed genomen. Ze sliep tussen ons in. Toen dat op een gegeven moment ook niet meer hielp hebben we haar een ‘pitslamp’gegeven, met drie kleuren. Met de pitslamp scheen ze dan op het plafond en wij konden slapen. Maar ook daar kwam een eind aan toen ze er op een gegeven moment niets meer aan vond”.

“Ik weet nog goed dat Pa en Ma met carnaval op stap gingen en wij wilden ook mee”gaat Lia van Sia verder .” Toen het kind sliep zijn  we ook naar het café gegaan. Het was niet zo ver van huis en ik  reed op en neer met de fiets naar huis om te gaan controleren. Nu was Patricia wakker geworden tussen twee fietsbeurten in en is toen waarschijnlijk goed te keer gegaan. Jeanne Vangelabbeek (+), onze buurvrouw,  had het opgemerkt en sprak er schande van. Maar toen ik weer thuis aankwam met de fiets lag ze heerlijk te slapen. Waarschijnlijk had ik haar wakker gemaakt toen ik vertrok, want ik had belletjes aan mijn carnavalskledij hangen”.

Patricia volgde het gesprek met pretoogjes en viel meermaals in een lachbui. Had ze dat in haar eerste vier levensjaren ook gedaan dan waren er misschien zussen en broers gevolgd nu is ze enig kind en zijn moeder en dochter onafscheidelijk.

 

nog even een babbeltje slaan

de verkoop op vier punten



Lia van Sia en Ereschepen Raymond Hermans

Annie en Patricia dochter van Lia van Sia

Erik Eurlings volgt aandachtig het gesprek tussen de tijdgenoten



Tevreden verkopers aan het eind van de avond
Tags:Lia van Sia, ticketbeurs cultuur,lanaken

De dag begint vandaag met een stralende zon. De weg naar Gellik ziet er idyllisch en verkeersvriendelijk uit. In de toekomst, als de brug in Briegden gesloten wordt voor het verkeer, gaat dat er iets anders uitzien.

In Lanaken, aan de rand van het bos, grazen een aantal Kangoeroes. Ja! Kangoeroes. En er was er zeker eentje die in haar buidel een jong droeg. Beiden genoten van het vroege zonnetje, hier bij ons en niet Down Under.