De boog kan niet altijd gespannen staan. Daarom hebben de vrijwillgers/senioren, die zetelen in de Maaslandse gemeentelijke adviesraden, één maal per jaar een gezellig samenzijn. Dit jaar ging dat door in de gemeente Lanaken. ´s Morgens was er een ontvangst in het CCL waar een rollenspel plaatsvond over vrijwilligerswerk.

Daarna ging het na ´de Oase´in Briegden waar ze een menu geserveerd kregen bestaande uit: Komkommersoep, gevolgd door friet met een koninginnenhapje en salade en als toetje een gebakje van het huis. Schepen Michel Stevens die seniorenbeleid in zijn portefeuille heeft schoof eveneens aan tijdens de maaltijd.
Alvorens aan de maaltijd te beginnen kreeg de Lanakense, Miet Cops ´Vrouwe van de Heidemolen Lanaken´een warm applaus voor haar 80^e verjaardag, die toevallig samenviel met deze dag voor deze vrijwilligers. De kranige dame is niet weg te denken in het Lanakense culturele gebeuren en is beter bekend als ‘Miet van de Meule’.

Kok Wilfried Swennen had alles tot in de puntjes verzorgd samen met zijn medewerkers, die aan willen sluiten bij de arbeidsmarkt. Zo is de werking van dit ontmoetingshuis tweeledig. De kans op aansluiting op de arbeidsmarkt en de low budget maaltijden.

Om de 62 senioren gelijktijdig te voorzien van een overheerlijke maaltijd en ook nog eens een 18tal dat er dagelijks over de vloer komt is geen kleinigheid, maar er moest niemand langer dan enkele minuten wachten op zijn menu.

Nadat  iedereen verzadigd en voldaan was, ging een aantal van hen de Waterburcht van Pietersheim, aan de voet van het Nationaal Park Hoge Kempen bezoeken, terwijl het andere deel van hen ter plaatse bleef voor een workshop likeur en vanzelfsprekend gevolgd door likeur smaken.

Het weer speelde in hun voordeel het zonnetje scheen op deze dag van onthaasting.

De merel werd door de luisteraars van het radioprogramma Vroege Vogels op 3 januari 2010 gekozen tot mooist zingende zangvogel.  De merel is een algemeen voorkomende vogel, maar daarom niet minder mooi met een pikzwart verenpak voor de mannelijke- en een bruinpak voor de vrouwelijke kunne.. Zijn gezang (fluiten) is pas goed te horen aan het eind van een regenbui of in de vroege ochtend. De merel maakt zijn nest op de meest verschillende plaatsen.  Hij gaat op zoek naar regenwormen en trappelt dan op de grond. Regenwormen die dan naar boven komen worden met een schuin gehouden kop gade geslagen en als ze even komen piepen hapt de merel met zijn spitse snavel toe. De merel die tot driemaal een nest jongen groot trekt  per jaar met een gemiddelde van vier eieren bebroedt deze twee weken lang. De jongen blijven twee weken in het nest en  het ouderpaar blijft ze dan ook nog eens twee weken voeren. Daarna volgt een nieuw legsel en begint alles van voor af aan.
De merel  heeft dan ook heel wat regenwormen nodig om zijn onverzadigbare jonge te voeden. Pa en ma voeden de jongen. Als ze een mens of dier in de nabijheid van hun nest zien, tijdens het aanvliegen, blijven ze zo stil als een roerdomp zitten. Deze op de foto bleef dan ook evenals zijn jong roerloos mij gadeslaan en alleen de regenworm in zijn bek vertoonde tekenen van leven.

Het klaverblauwtje is een vlinder die voorkomt op de rode lijst zijnde met uitsterven bedreigd. Enkel in de Voerstreek en in Gellik langs het Albertkanaal komt de soort voor in Vlaanderen.

De soort leeft hier naast het eveneens kwetsbare Dwergblauwtje en het Icarusblauwtje.

Regelmatig ga ik een kijkje nemen rond de periode dat de eerste blauwtjes tevoorschijn komen. Op 19 mei was het raak, de eerste blauwtjes vlogen rond langs de bermen van het Albertkanaal. Ik kon zowel het Klaver- als het Dwergblauwtje waarnemen en de Icarus is in de meerderheid. Op de 22^e mei waren ze in grote aantallen op het platte gedeelte van het talud aanwezig.

Het talud stond vol met de waardplant van het Klaverblauwtje nl. de rode klaver.

Op grashalmen zag ik heel wat dwergblauwtjes in ruststand, ondersteboven hangend. De berm stond vol met rode-  en gele rolklaver, het was samen met de vele margrieten, klaprozen  en de bloeiende brem een lust voor het oog.

Het zou de vlinders ten goede komen, mochten deze planten er blijven staan. Ik zag blauwtjes eitjes afzetten en op meerder plaatsen waren zij aan het paren. Er was toekomst, die echter drastisch verstoord werd.

Omdat ik zag dat er op meerdere plaatsen bermen gemaaid werden, hoopte ik dat het hier in het talud zeker niet het geval zou zijn want het zou een aanslag zijn op de volgende generatie Blauwtjes.

Toen ik vernam dat de Dienst der Scheepvaart op 26 mei zou beginnen met maaien, heb ik die dienst geïnformeerd voor wat betreft de aanwezigheid van de bedreigde soorten Blauwtjes, maar toch is men doorgegaan met maaien. Meer nog; nadat men eerst de aan het kanaal liggende berm volledig gemaaid had is men twee dagen later op vrijdag de ander kant gaan maaien en werden hierdoor, een groot deel van de levensbehoeftige planten, inclusief de afgezette eitjes en wie weet hoeveel van de geschetste vlindersoorten, met het maaisel opgezogen en verwijderd.

Ik meen dan ook dat de grootste bedreiging voor de Blauwtjes in Gellik, de maaimachine van de Dienst der Scheepvaart is.

Hoe kon dit gebeuren en waarom is men doorgegaan met maaien?

De tientallen Blauwtjes die ik de zes dagen heb mogen constateren (van 19 t/m 25) en digitaal kon vastleggen zijn nu met zekerheid bedreigd in hun voortbestaan. Het is dan ook maar afwachten voor wat betreft de tweede vlucht midden juli.