welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
06-06-2006
Voorbij het open raam
de graaiende adem van de nog herkenbare man stolt rood in elk opgehoest woord zijn trage handen bewegen dun de leeg geschreven bladzijden het wachten daalt - nog een laatste dag - in een vage, verre glimlach op blauwe lippen en in ogen zonder morgen langs zijn oude mond hecht een schim de smalle klinkers aan schemerzilte pijn aan grenzen voorbij kerima ellouise ©
04-06-2006
Oktoberbos
photographer : Ian Britton
jij , juist jij vertelde het geheim van de spin en haar web van het espenblad dat wachtte tot het langzaam ochtend zou worden of van de herfstwilg kronkelend door zijn verloren geboorterecht jij, juist jij die een warme golf opende in mijn verward geloof laat mijn ogen weer verzanden in tranen van vluchtende bomen in ijzige kou van alle onleesbare en ijle windwoorden wie zal nu nog de stilte begrijpen van de vogel en zijn nest kerima ellouise ©
02-06-2006
Erfenis
buiten zwaait de morgen naar een vroege wandelaar die daarvoor de nacht gemeten heeft met het splijten van woorden net zolang tot vernedering zijn jonge vrouw met het kind aan haar borst had gegrepen hij doet het plichtsgetrouw sterfelijk, zoals zijn vader hem heeft geleerd om in gebonden schaduw eigen pijnen te genezen plichtsgetrouw sterfelijk, plichtsgetrouw sterfelijk kerima ellouise ©
30-05-2006
Maagdenvlies
breek lucht en wolken achter strand en water in een overgevoelig zwijgen geef wind en regen een onverbloemde naam over het lichte veld van doodse droefheid hemel maagden met weergalmende onschuld in ongemerkte pijn van de aarde sterf aan het eind van ieder woord tussen de duinen van mijn melaatse buik maar wuif me geen vaarwel ook zonder gezicht heb ik je lief kerima ellouise ©
28-05-2006
stiller dan ooit
daar in de achterkeuken scheurde haar lijf en alles verbrijzelde zwart borsten en buik werden getooid met een lijkstoet van razernij bomen huilden naakt en gekromd om haar ogen in het gras en de kinderhoofdjes lagen stil , ongeneeslijk ziek achter het raam van angst ik zag wat ik morgen nog zie kerima ellouise ©
26-05-2006
Rode keel
geëtste lijnen vervagen in loodgrijze randen van verloren tekens die scherp snijden in een voortgezette levensschaduw uit ogen schreeuwt de angst om het maagdelijk zaad dat zonder een later zich uitspreidt over lippen van verloren strijd waar schaamte loopt langs het kwaad van onuitwisbaar lijden kerima ellouise ©
23-05-2006
De bank in het park
in herfst gewaaide lege straten ademt de wind diep en vermoeid kristallen woorden ik kijk er doorheen en zie de dichter zijn lied schreeuwen nog harder dan vogels die langs jonge bruiden en oude zondes breken met de lichte val van de zomer hij draagt zijn pijn in verstilde akkoorden en zoekt troost bij allen die willen horen ik sluit mijn ogen en op de plek waar ik was heb ik gevoeld hoe wegen in een jaargetij kunnen samenkomen hij leunde tegen mijn dromen kerima ellouise © bron foto : bron foto : http://sms.homelinux.org/~www/images/zoom/NSSDED/bank_inerste.jpg
21-05-2006
De schilder
de vlinders die de gek benoemt in een woordgeschilderd omlijsten van stille, wakkere nachten snijden het weefnet van gevangen dromen die onder het tweehoofdig lijf tollen als waren zij verkrampt door de weeën van het baren de dwaas laat zijn vleugels los in het stuwen van het bloed en zegeviert om wat hij achterlaat onder het presse-papier van dichtgeverfde ramen die hij likt en vernist na het stromen van de vloed in de gekleurde spiegel van zijn onstilbaar verwachten kerima ellouise © bron foto : http://media.vivastreet.com/v1/6/5/6/photo_1517163
19-05-2006
Hart-nodig
hoe dwaas is de gek die schildert in mij een duinland van dromen waar opgekropte huid zich rekt op onwezenlijke muren om met beheerste penseelstreken het ongedurige te verwoorden wie zal beweren dat de worsteling op mijn gelaat niet op de lippen zal gaan liggen van hen die met een weifelende borst de vlinders doden in het stille gebied van blinde enkelvoudigheid wie, o wie zal het strijdgewoel begrijpen van mijn gekte en dwaze sprongen die de leegte laten wankelen in omhoog gekropen uren kerima ellouise © bron foto : http://members.lycos.nl/thura1954/levensgolf2.jpg
18-05-2006
Ik weet nog
ik liet mijn vinger glijden over de wind toen jij me droeg over lichte trillingen van verdorrend hout door herfst getooid legde jij mijn hoofd tegen je schouder bedekte mijn haren met de kom van je hand ik vertelde je over lage wolken en over mijn dwalende blik naar een kale tuin in het gedempte licht zoende jij mijn ogen raakte mijn wangen met een rode gloed en voor de eerste keer knielde de winter traag in de eenheid van diep omsloten rust kerima ellouise ©
17-05-2006
scheppingsverhaal
ik heb jou lief je sterrenogen vroeg in de morgen laat in de nacht ik volg je naar binnen om de dag te vergroten in zoete drang en alles om me heen laat me jou strelen het zicht van je dromen een enkel woord tussen de zinnen waar alleen ik languit mag liggen in één ademzucht van bewegend beminnen kerima ellouise ©
16-05-2006
ver en nabij
ver en nabij ik ben niet meer in mij maak me los van mijn lichaam bevrijd me van mijn dromen niemand zal me nog raken in mij aan mij tenzij het stof, het overschot de slaap van het leven niet in jou niet naast jou maar in monoloog met de aarde vergaan zal ik in zomers voorbij ver zal ik gaan van mensenstromen kerima ellouise ©
14-05-2006
het weten
de stilte draagt mij terug naar de woorden die ik in de nacht verzameld had nog voor ik aan het sterven dacht
toen vogels nog niet schreeuwden dromen speels bewogen en kinderen rode appels uit stoffige bomen toverden
ik ging aan mijn huis voorbij zag mijn moeder door het raam en het glas dat ik had verbrijzeld met mijn kleine vuisten
voor haar, lagen de scherven nog steeds op het gras in de achtertuin van het machteloze krijsen
waar ik mijn kinderstem in zwarte putten heb begraven heel diep in de schachten van de steenkoolmijnen
de stilte heeft me verder gedragen kerima ellouise ©
12-05-2006
deelbaarheid
ik kan hier alleen maar zitten met mijn rug tegen een boom en handen in het mos ik wil schreeuwen en verliezen vergeten hoe licht het was het einde van de zomer breekt het uitzicht door ramen van het vlakke glas de dood overleeft op doordeweekse dagen in de onomkeerbaarheid van aanvaarden ik zou moeten schreeuwen ondraaglijk bewegen kerima ellouise ©
10-05-2006
alles wat ik adem
langzaam oud, in het vergane licht blaas ik nevel buiten de wereld en kijk naar het stilstaan van de schemer wij hadden samen de nachten en ik weet mijn liefste de stilte kwelt tussen het raam van zon en maan verraadt mijn geween de eerste uren, de dagen van toen koude druppels in mijn hals sterren als oud zilver boven de stille avondrand uit de verte waait nog de geur van warme lakens en je weet mijn lief ik wil niets meer bezitten dan die eerste uren van toen kerima ellouise ©
08-05-2006
mijn landschap
ik kom dicht bij jouw innerlijke schoonheid, ze vloeit uit je ogen over mijn open lijf, ontvangend wat je ziel mij zo naakt laat zien je komt uit een landschap van meer dan wind en wolken waar het wonder van herkennen zich strekt, vanuit je slanke vingers naar mijn zielengewoel je rust blijft helder woorden schrijven, laat vogels vliegen naar een hoge lucht waar speels en ongerijmd je klanken mij verwennen in die ene, dragende zucht kerima ellouise ©
07-05-2006
crescendo
neem me mezelf niet af wat rest er dan nog van de nachtelijke regen die zich langzaam kleurt met het morgenrood van de treurende nachtegaal hoe zal hij weten dat zelfs de schaduwen trillen in de open fluisterende vleugels van zijn verenkleed wanneer de lucht geluidloos valt in de plassen en het puin ik loop er door, ben onderweg ook als het gezang in mij blijft wenen luister, dicht bij de grond maar laat me in mijzelf leven kerima ellouise ©
06-05-2006
zo ver van dromen
photographer : kerima ellouise ©
hoe stil is het gras zelfs banken en bomen wanneer ik je zacht in de treurwind leg hoe smal zijn je vingers rond de wilgende vijver en de witte vogel van rozenhout je verhalen zijn zo traag en haast vergeten van dag tot dag van zon tot zon geen ster wekt mijn dromen zelfs de wolken liggen dood toch kan ik niet verder gaan het is de stilte die ik hoor kerima ellouise ©
03-05-2006
Schimmenschemer
zie wat ik voel mijn naam is zwaar van zonde zie, hoe donker zwart door het ontbinden heen schimmen passeren voorbij mijn haard zie zie dan het gestamp van de nacht mijn waanzin ligt bebloed in de herinnering van het zelfmoordzaad zie en geef mijn borst een onvergeeflijke naam in het zwarte hart van wat ik draag zie zie dan toch in mijn lijf steekt een zwaard kerima ellouise ©
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag