welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
13-05-2007
als kind leerde ik het zwijgen
dat ontstond in het niet bewegen
van woorden
niemand sprak
tenzij er werd bedrogen
of gespuwd
zovele malen
herhaalde ik ook
het zitten
of neergesmeten, vol gezag,
verlangde ik naar die eenzame stoel
wat verderop, buiten het licht
als kind kwam ik vaak in de buurt
van de dood, veelbelovend het opgaan
in het oorspronkelijke
dat vleugels gaf aan stilte
en mij liet bidden om
herkenning
waar mijn lijf schaduwen bouwde
09-05-2007
Dichter zonder taal
ik stap in stoute schoenen
om woorden te vinden
als cirkels
om van het begin
de warmte te dragen
tot het eind en
weer verder
ze zouden
het verborgene
moeten vangen
stil rollend
draaiend, traag
als kringen licht
op huid
mijn glimlach zijn
in kleine letters
als stille adem
ongeschoeid
mijn dankwoord
voor ieder en allemaal
onder het licht
dat zich ontvouwde
in volheid van het hart
ik dank jij en jij en jij
om de warmte en om iedere
lieve lach
08-05-2007
Een ster genaamd "Doeshka"
07-05-2007
en ook jij
mijn lieve vriendin
bent nu gegaan
ik heb je omringd
met handen en ieder uur
werd betrouwbaar, een bloem
jaar na jaar
steeds weer voorbij
het luisteren naar wat ik zei
alles, zo diep in armen
en onder bomen
die nu breken stil verzet, getrouw aan het gras verloren
wolken leggen rouw in kuilen, ontredderden uiteengevallen door het nachtlicht
dat jij liet verschijnen ik heb je ogen
voor dauw en wind
gesloten
naar de dood, niet ver
04-05-2007
al herhaalt
de stilte steeds méér
van alle doden blijf ik het langst bij jou
en bij mijn eigen dood
kopieer ik wel jouw zwijgen; mijn lichaam
scheefbuikig, bloedt toch immers leeg
het schreeuwt : stil toch
je weet dat de aarde kraakt
in kelen van dronkaards
en dat zelfs de glazen broeikas
buiten blijft staan
ik sterf gewoon maar
nergens heen
01-05-2007
ze zijn machtig
zij die de lucht versnellen
omdat ze de dood beheersen
en meester zijn
over het leven wanneer ze woorden
aan tongen hangen, vorstelijk getooid
ze zijn ongenaakbaar
zij die in onbegrensde stappen
langs reusachtige huizen gaan
alsof mijn sterven geen enkele mond zal vullen
ook niet op het tafelblad dat, tot zwijgen gedwongen, beeft
en wordt schoongeveegd met schaduwen
op klaarlichte dag
ze zijn feilloos
zoals voorheen, zij, die zichzelf bezingen om vleugelloze armen
waarin mijn tijd wordt geworpen, zwart zoals verloren zeeën
ze zijn de doders van mijn ziel, zo achter elkaar
en opnieuw
27-04-2007
ik ween
om het onbereikbare
zoals vogels in herfst,
gevleugeld, de steekwonden
in schaduw van eenzaamheid
ik zie
een schaal van volle manen
hoe ze de tijd verzwijgen
het zachte kussen, de ontrouw
wit of zwart , dat door de nacht
liefde weegt, de schepping
overeind houdt
en waar het bloed vloeit,
keert en draait in donkere
daar sterven de sterren
op mijn mond, twaalf maal
voorbij zijn dagen van
gefluister, luister in het
breken van nagels
waardoor alles verandert
en jij toch hetzelfde blijft
ik ween om jou
24-04-2007
22-04-2007
tot méér dan stilte valt
terwijl alles waait
en een stem de woorden
laat verdwijnen
nooit aanbeden zoals
uit eigen bloed met blauw bewijs
op twee gezichten
sijpelt moedermelk zonder blindheid
of juist met
op tongen vol van glorie en op iedere
dag om minder te
praten
en eens te meer en opnieuw
verhuis ik naar de stilte
ingewijd
net boven de dood
14-04-2007
wel vaker
kom ik jou tegen
in terugkerende nachten
en in volgevreten vaders
de doders van hun dochters
niemand hoeft me te vertellen
hoe zwaar
mijn mond was
vol zwarte letters
die het gehuil naar stilte
droegen
en naar mijn gezicht
dat uit jouw ogen viel, samen
met het tellen van de stappen
die je woordelijk vertrappelde
omdat de schaduw van je kind
te klein was
en jij je schaamde voor
haar te korte benen
en de armen, zo mager
13-04-2007
vertel me
hoe ik adem
de wolken, de oorsprong
het vrouw zijn, de zee
zodat ik kan zien
hoe liefde beweegt
ik leef en sterf
ben hier en daar
korter, verder dan
de kreet van een meeuw
zeg jij, de duinen
ik leg je neer
dichter de vrijheid
met jou om mij heen
de wind, het waait
vleugels vol jou
je geeft me het trillen
en maakt mij compleet
12-04-2007
fotograaf : Cobie- Windwhisper ©
wilg en water
en weer
getuigt de nacht
de dagen voorbij
de gezichten in het licht
bedrieglijk in de jij vorm
ik keek mee
en naar de wonden
boven wenkbrauwen
rook de geur, de worsteling
van uitgespuwde woorden
het geluid trok naar de wolken
met een kind, hand in hand
het regende wilgenbladeren,
in de diepte, dagenlang
...
11-04-2007
.fotograaf : Peter Lemmens©
je slaapt niet
wanneer de zon jou doet bewegen
en mij sprakeloos op de achtergrond zet
ver hier vandaan
de zomer sluit bloemen
in je nog ongeleefde ogen, als zouden tralies
stilzwijgend
je huid doen verbranden
en sporen achterlaten, licht en donker,
open voor de dageraad
zal ik je ooit vinden
in de schaduwen van de aarde
waar elk landschap van je ingetogen onschuld
begint
©
09-04-2007
ik ben niets meer
dan twee schaduwen uit
dag en nacht
soms als bomen, vermoeid
door wolken die uit
kruinen klimmen
om de eerste en laatste
vogels te wekken
waar het licht de veren snijdt
met telkens een nieuw verleden
van eenzaamheid
in het land vol stilte dat woorden
leest van de langzame reiziger
die verlaten kouder wordt
door de wintermaan
op zijn schouders
08-04-2007
meeuwen stijgen op
in duizend vluchten
van tongen
wind roffelt
rusteloos op natte veren
het water slaat handen
tegen de vele zonden
van de dag
en wanneer het avondrood
zwart wordt in het uur
van dalende engelen
fluister ik
kom, kom naar hier
hijg de golven
heen en weer
herhaal de woorden
in het licht
maak mij tot bruid
in al wat leeft
kom, kom tot mij
morgen zal ik zwijgen
als de zee mij vindt
onsterflijk in haar vloed
07-04-2007
uit duizend ramen
huil ik jou
met ogen voorbij
de dood, gezwachteld
in het afscheid
heb ik je lief
zei je
jouw naam tussen
mij en morgen
zo droomde ik
de wintersterren
op reis naar
lichtbevroren
regen
wind volgde
de vlindergevouwen woorden
en ik huil
verzamel jou
in alle wolken van dit leven
06-04-2007
ik ben niet wit
noch zwart
ik ben aarde
en bruin
tinten van noten
gekraakt op mijn buik
ik ben bomen,
het hout, het zand
aan mijn voeten
verwaaid tot wind
en stormende vogels
diep en donker
de afgesneden huid
verder dan dagen
ontraadseld
ik ben ik
traag gevonden
de vrouw in het schors
van beschilderde zonden
waarom zou ik mezelf
dan niet achteloos verlaten
04-04-2007
woorden tot steen
langs kapotte ramen
en ik tel de dagen nog te gaan
je hoeft niet te zien
dat ik ween of dat je
de lucht met lood vermengt
mijn ogen
zwaar van grassen en algen
waren ooit de bron van vruchtbaarheid
en nu, door wanhoop weggedreven
neergehaald tot aan de zee, zo oud
zo stiller dan vergrijsde lagen
tot aan de horizon, over het strand verloren
vogels in wolken en noordenwind
ik kies een gewaad met lijkwitte rozen
in die ene droom, nog te gaan
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
